ΕΙΠΑΜΕ να σώσουμε(;) την Ελλάδα που σφαδάζει. Να
την αρπάξουμε ομαδικά πριν πέσει στο γκρεμό, κι ας
μην τα φάγαμε ισόποσα. Πληγωμένη από κανονιές
μεγαλοσυμφερόντων και ομοβροντία «μικρών»,
ωστόσο, «ο τρώσας και ιάσεται».
ΝΑ ξεχαστούν τα κόμματα κι τσακωμοί, χρώματα και
ιδεολογίες». Όσο κρατάει η μπόρα και βλέπουμε. Να γίνουμε
ευκαιριακά ευρωπαίοι που συνεργάζονται, κι ύστερα ξανά ρωμιοί της
έριδας.
ΔΕΝ έστερξαν τα κόμματα και συνεχίζουν το δρόμο τους. Με τα στεγανά
και τις…αρχές τους. Τα «βρήκαν» οι δυο μεγάλοι της αντιπαλότητας (για
την εξουσία) και οι «μικροί» σκορπίστηκαν περιφερειακά και
αποστασιοποιημένοι.
ΠΡΙΝ φτάσουμε σε πρόσωπα, περνάμε απ’ τα άτομα. Δεν κρύβουν τον καημό τους για πόστο και εξουσία. Στρατευμένοι σε κόμματα κι αποκόμματα, με σφραγίδα και ταμπελάκι. Και δεν είναι εύκολο να «παρεκκλίνεις». Σε παρατηρούν «σύντροφοι», σε καρφώνει με τη ματιά