ΜΙΛΟΥΣΑΝ για ενιαίο μισθολόγιο. Όσο να’ ρθουν εκλογές
και η νίκη. Πολύτιμη, ηδονική, «κερδοφόρα». Η
τετραετίες περνούσαν με αρμονική συνύπαρξη της
εξουσίας με τον λαό των διεκδικήσεων. Οι συνδικαλιστές
μπροστάρηδες στα μετερίζια του «αγώνα» κι ο
ψηφοφόρος με ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεων. Ψηλά και το
«λάβαρο» της ψήφου του, που έκανε τον πολιτικό να σχεδιάζει
με…ρέοντα τα σάλια του.
ΚΑΙ φτάσαμε στο σήμερα της πενίας και της βασανιστικής αναζήτησης
πόρων. Για «τρύπες» που άνοιξαν κυβερνήτες και κυβερνώμενοι. Με
την απραξία και με τα «έργα» τους. Τι κάνουμε, που οι στρόφιγγες έκλεισαν και άνοιξε η όρεξη των πιστωτών μας; ΔΕΝ σηκώνει άλλα μέτρα οριζόντια-σηκώνει…κάθετα. Γι αυτό και η ματιά μας οριζοντίως και καθέτως να σαρώνει μισθούς ευνοουμένων και προνόμια άθικτα και ανθεκτικά στο χρόνο. Κι αν το «ενιαίο» ήταν