«Ναι» σε συγκυβέρνηση, «όχι» στη δραχμή

Υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις εκλογές τάσσονται έξι στους δέκα ψηφοφόρους, ενώ συντριπτικό είναι το ποσοστό εκείνων που εκτιμούν ότι πρέπει να γίνουν τα πάντα προκειμένου η χώρα να παραμείνει στην ευρωζώνη.

Οι ψηφοφόροι έχουν βγάλει το συμπέρασμα ότι πρώτο κόμμα θα είναι η Νέα Δημοκρατία, εξού και το ποσοστό της στην παράσταση νίκης φτάνει το 70%.
Πάντως, είναι χαρακτηριστικό της αντιφατικότητας των διαθέσεων της κοινής γνώμης το γεγονός ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ υπολείπεται καθαρά της ΝΔ στην εκλογική προτίμηση, ο Βαγγέλης Βενιζέλος διατηρεί – ελαφρύ – προβάδισμα έναντι του Αντώνη Σαμαρά ως προς την καταλληλότητα για το αξίωμα του πρωθυπουργού.
Εμφανή προτίμηση στις κυβερνήσεις συνεργασίας δείχνουν οι ψηφοφόροι στη δημοσκόπηση της Κάπα Research. Παρά το γεγονός ότι στην παράσταση νίκης δίνουν σαφέστατο προβάδισμα της ΝΔ, εμφανίζονται να διαφωνούν κατηγορηματικά με τη θέση που έχει εκφράσει το κόμμα περί αυτοδυναμίας και επανάληψης σε διαφορετική περίπτωση των εκλογών.

Ετσι, ενώ το 70,4% θεωρεί πως η ΝΔ θα είναι το πρώτο κόμμα των εκλογών, μόνον το 28,6% χαρακτηρίζει προτιμότερο να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ενώ στο 8,1% ανέρχεται το ποσοστό των ερωτηθέντων που εμφανίζονται υπέρ της εκ νέου διενέργειας εκλογών στην περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης.

Αντιθέτως, καταγράφεται ένα ισχυρότατο ρεύμα ψηφοφόρων σε ποσοστό 59% υπέρ της δημιουργίας κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Ενδεικτικό είναι εξάλλου πως οι 7 στους 10 ερωτηθέντες θεωρούν αρκετά ή πολύ σημαντικό το αποτέλεσμα των εκλογών.

Το ΔΝΤ πιάνει τον στόχο για ενίσχυση του κεφαλαίου του

Τέσσερις χώρες, Αυστραλία, Νότια Κορέα, Βρετανία και Σιγκαπούρη, υποσχέθηκαν την Παρασκευή να συμβάλουν στην αύξηση των πόρων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με το ποσό των 41 δισ. δολαρίων, κάνοντας μεγαλύτερη τη λίστα των μελών του που συμμερίζονται την ανάγκη για αύξηση των κεφαλαίων του Ταμείου, ώστε το τελευταίο να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει καλύτερα την κρίση στην ευρωζώνη και όχι μόνο.

Πλέον ο στόχος της Κριστίν Λαγκάρντ για αύξηση των κεφαλαίων του Ταμείου κατά 400 δισ. ευρώ βρίσκεται πολύ κοντά στην εκπλήρωσή του. Ωστόσο περιμένει «με ενδιαφέρον και νέες δεσμεύσεις».

Ειδικότερα, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ σημειώνει σε ανακοίνωσή της ότι η Βρετανία και η Νότια Κορέα δεσμεύθηκαν να δώσουν από 15 δισ. δολάρια η καθεμία, ενώ η Αυστραλία θα χορηγήσει 7 δισ. και η Σιγκαπούρη άλλα 4 δισ. δολάρια.

Τους τελευταίους μήνες οι χώρες της ευρωζώνης, η Ιαπωνία, η Πολωνία, η Ελβετία, οι τρεις Σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Νορβηγία, Σουηδία) και πολλές άλλες που δεν κατονομάστηκαν έχουν υποσχεθεί να παράσχουν συνολικά 357 δισ. δολάρια στο ΔΝΤ.

Η Λαγκάρντ χαιρέτισε τη σημερινή απόφαση των τεσσάρων χωρών δηλώνοντας «ενθαρρυμένη» από τη νέα αυτή απόδειξη σταθερής υποστήριξης εκ μέρους των μελών του Ταμείου. «Περιμένω με

Θέλει τόλμη η έξοδος από την κρίση

Τόσα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, τόσοι ικανοί άνθρωποι αλλά τόσο φτωχές λύσεις, πώς είναι δυνατόν; Αν υπήρχε απόκριση ανάλογη με το μέγεθος των προκλήσεων, μέσα από γόνιμες κοινωνικές διεργασίες, θα είχαν προκύψει ελπιδοφόρα κόμματα με συγκεκριμένες προτάσεις για μεταρρυθμίσεις. Η κοινωνία των πολιτών, όμως, όχι μόνον είναι ατροφική, αλλά έχει και βραδυφλεγή αντανακλαστικά. Εστω και αν η χώρα αντιμετωπίζει κίνδυνο πτώχευσης, έστω και αν η επικράτηση του νόμου της ζούγκλας δεν αποκλείεται ως ενδεχόμενο για τους επόμενους μήνες, οι εκλογές εξακολουθούν να θυμίζουν μία από τα ίδια. Η αύξηση του αριθμού των κομμάτων δεν έδωσε νέες εποικοδομητικές επιλογές, απλώς πολλαπλασίασε τις κάθε είδους ακραίες θέσεις. Ο μετριοπαθής χώρος εκπροσωπείται ανεπαρκώς και η αξιόπιστη πρόταση για τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό είναι περίπου απούσα από τα κομματικά δρώμενα, παρότι αποτελεί προσδοκία ενός σημαντικού ποσοστού πολιτών.
Τα άκρα του πολιτικού φάσματος συμπίπτουν εντυπωσιακά σε θέσεις που απομακρύνουν από το ευρώ και το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και οδηγούν αναπόφευκτα τη χώρα σε θολά τριτοκοσμικά νερά. Η οικονομία, η δημοκρατία, ο πολιτισμός, η πρόοδος, η νεωτερικότητα κινδυνεύουν να υποστούν καίρια πλήγματα από τα οποία θα κάνουν χρόνια να συνέλθουν, όπως συνέβη και άλλοτε στην πρόσφατη ιστορία μας. Οι μόνες ιδέες που αντιστέκονται στον κατήφορο ανθούν στο κέντρο του πολιτικού φάσματος, το οποίο όμως κατέχεται κυρίως από φθαρμένα πρόσωπα και σχήματα. Οσοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν την εναλλακτική πολιτική μεταρρυθμιστική πρόταση δεν τόλμησαν να εκτεθούν. Ορισμένοι πολιτικοί με ευρωπαϊκό εκσυγχρονιστικό προφίλ, οι οποίοι διατηρούσαν ένα κύρος στην κοινωνία των πολιτών, προτίμησαν τη θαλπωρή των κομμάτων τους έναντι του ρίσκου μιας πολιτικής περιπέτειας έξω από το μαντρί. Οι επώνυμοι διανοούμενοι που είχαν εκφράσει

Η ασθενής... Ελλάδα

Ως έναν ασθενή στον οποίο χορηγείται όπιο, παθαίνει εθισμό και εξακολουθεί να του χορηγείται όπιο, παρουσίασε το «δίλημμα» της Ελλάδας και της ευρωζώνης, ο γνωστός Γερμανός οικονομολόγος, Χανς-Βέρνερ Ζιν.
Σε διάλεξή του στην Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών στη Βιέννη, ο κ. Βέρνερ Ζιν υποστήριξε ότι «δεν καταλαβαίνει γιατί θα πρέπει να πληρώνουμε ακόμη δέκα χρόνια και έπειτα να βρεθούμε και πάλι στην αρχή».
Παρουσιάζοντας μια ιδιαίτερα ζοφερή εικόνα, ο γνωστός για τις αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις του οικονομολόγος, τάχτηκε σαφώς κατά της διαιώνισης της τροφοδοσίας του «Club Med», όπως αποκαλεί υποτιμητικά τις νοτιοευρωπαΐκές χώρες. Επισήμανε συγχρόνως πως δεν πιστεύει ότι χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία μπορούν να μειώσουν το χρέος τους παραμένοντας στο ευρώ, ενώ ειδικά για την Ισπανία ανέφερε πως «ακόμη πολλά μας περιμένουν».
Ο Χανς-Βέρνερ Ζιν θεωρεί ότι η ευρωζώνη προκάλεσε η ίδια την κρίση από την οποία τώρα πλήττεται, διότι πριν από την καθιέρωση του ευρώ, χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, αντιστάθμιζαν την ελλιπή ανταγωνιστικότητά τους με μαζικές υποτιμήσεις, ενώ όποιος αγόραζε τότε ελληνικά ομόλογα εισέπραττε μέχρι και 25% τόκους, καθώς αυτά θεωρούνταν υψηλού κινδύνου.
Όμως με το ευρώ, αυτοί οι κίνδυνοι ξαφνικά εξαλείφθηκαν, οι χώρες έλαβαν φτηνό χρήμα και άρχισε το «πάρτι», με τους Έλληνες –όπως λέει– να αυξάνουν ξαφνικά το βιοτικό τους επίπεδο, τους μισθούς και τις τιμές να ανεβαίνουν και στην Ισπανία να ανθεί η κατασκευαστική δραστηριότητα, χρηματοδοτούμενη με φτηνό χρήμα από τη Γερμανία.

Απαισιόδοξα τα γερμανικά οικονομικά ινστιτούτα για Ελλάδα και Πορτογαλία

Τα οικονομικά ινστιτούτα είναι αισιόδοξα ότι η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Ισπανία μπορούν να αντιμετωπίσουν το χρέος τους, σύμφωνα με δημοσίευμα των γερμανικών «Financial Times». Η σταθεροποίηση της κατάστασης είναι εφικτή σε αυτές τις χώρες, καθώς και η μείωση των ποσοστών του χρέους, δήλωσαν χθες οι οικονομολόγοι. Αντίθετα, για την Ελλάδα και την Πορτογαλία οι προβλέψεις τους είναι δυσοίωνες.

Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι ορισμένες χώρες με κρίση βρίσκονται σε καλό δρόμο μετά τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων, αν και αυτός ο δρόμος προβλέπεται μακρύς. Αλλά και λόγω των «καθυστερήσεων στη λήψη πολιτικών αποφάσεων» πρέπει να περιμένει κανείς ότι και τα επόμενα χρόνια θα φέρουν τη σφραγίδα της κρίσης, τόνισαν οι οικονομολόγοι.
Στις βασικές προγνώσεις τους, ωστόσο, οι ειδικοί εμφανίστηκαν αισιόδοξοι για την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Ισπανία - υπό την προϋπόθεση ότι οι προγραμματισμένες μεταρρυθμίσεις θα έχουν πράγματι θετικά αποτελέσματα και δεν θα χαθεί και πάλι η εμπιστοσύνη των χρηματαγορών.
Ετσι, ως το 2021 οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι το χρέος της Ιρλανδίας θα μειωθεί στο 100,8% του ΑΕΠ, στην Ιταλία στο 114,5% και στην Ισπανία στο 76,1%. Αν μάλιστα σημειωθεί μεγαλύτερη ανάπτυξη από την προβλεπόμενη από τους οικονομολόγους, τα ποσοστά του χρέους θα μπορούσαν να μειωθούν περισσότερο.
Μεσοπρόθεσμα όμως ούτε και σε αυτές τις τρεις χώρες πρέπει να περιμένει κανείς μειώσεις των ποσοστών χρέους - «και όχι βέβαια στο μέτρο που προβλέπουν οι νέοι κανόνες της δημοσιονομικής

Υποψήφιος με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) στις εκλογές ο Στέλιος Παπαθεμελής

Συνεργασία με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) και άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις ανακοίνωσε για τις εκλογές του 2012 η Δημοκρατική Αναγέννηση, δια στόματος του προέδρου της, Στέλιου Παπαθεμελή. Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Παπαθεμελής ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις εκλογές, στην Α’ Θεσσαλονίκης, και τόνισε πως «συγκροτούμε αντιμνημονιακό μέτωπο, λέμε όχι στους μνημονιακούς, τους κρυπτομνημονιακούς και τους όψιμους μνημονιακούς», τόνισε και πρόσθεσε πως «αυτοί που μας κατέστρεψαν δεν μπορούν να μας σώσουν» και πρέπει να βρεθεί ένας «Καιάδας» για να τους ρίξουμε εκλογικά.
Η Δημοκρατική Αναγέννηση, το Ε.ΠΑ.Μ. και το Κίνημα Πολιτών σχημάτισαν εκλογική συνεργασία με την ονομασία «ΟΧΙ», επικεφαλής και εκπρόσωπος της οποίας τέθηκε η πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονία, Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη. Στόχος της συνεργασίας, όπως ανακοινώθηκε, είναι «να εκφράσει το εθνικό, δημοκρατικό, πατριωτικό συναίσθημα του ελληνικού λαού, καθώς και να αναδείξει ικανούς και έντιμους εκπροσώπους, που θα αντιμετωπίσουν με μαχητικότητα και ασυμβίβαστο πνεύμα τα κρίσιμα κοινωνικά και ευαίσθητα εθνικά θέματα προς όφελος του λαού».
Όπως υπογραμμίστηκε σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, οι πολιτικοί όροι της συνεργασίας των τριών παρατάξεων είναι:

• Απονομιμοποίηση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος που οδήγησε τη χώρα στην χρεοκοπία και την καταστροφή.

• Τιμωρία των ενόχων και δήμευση των περιουσιών τους.
• Καταγγελία των Μνημονίων, των Δανειακών Συμβάσεων και των δεσμεύσεων της χώρας.

Η Εφορία ανοίγει όλους τους λογαριασμούς

Ολα δείχνουν ότι τελειώνουν τα ψέματα για τους φοροφυγάδες στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση Παπαδήμου σε συμφωνία με την τρόικα προχωρεί στο άνοιγμα των λογαριασμών όλων των Ελλήνων. Χθες το υπουργείο Οικονομικών ζήτησε να του παραδοθούν όλα τα ηλεκτρονικά αρχεία των τραπεζών, των ΔΕΚΟ, των εταιρειών κινητής εταιρείας, ακόμη και των ιδιωτικών και δημόσιων νοσοκομείων, ώστε να προχωρήσει στη δημιουργία ατομικού ηλεκτρονικού φακέλου για τον κάθε φορολογούμενο στον οποίο θα καταγράφουν τις δαπάνες, την περιουσία και τα εισοδήματα.

Το άνοιγμα ειδικά των τραπεζικών λογαριασμών δεν περιορίζεται μόνο στις καταθέσεις και στα δάνεια, αλλά θα αφορά ακόμη και τις θυρίδες και κυρίως τις συναλλαγές που γίνονται μέσω τραπεζών (πληρωμές καρτών, εμβάσματα κτλ.).

Ολα τα παραπάνω οικονομικά δεδομένα της διετίας 2010-2011 θα καταλήξουν έως το τέλος Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους στο σύστημα TAXIS για περαιτέρω επεξεργασία.

Ο γενικός γραμματέας Πληροφορικών Συστημάτων και επικεφαλής του TAXIS Θ. Θεοχάρης δηλώνει στα «ΝΕΑ» ότι «όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι». Σύμφωνα με τον ίδιο, τα στοιχεία θα αφορούν όλους τους φορολογουμένους και πρέπει να γνωρίζουν ότι θα εντοπίζονται σε κάθε περίπτωση διαφορές μεταξύ εισοδημάτων, πραγματικών δαπανών και περιουσιακών στοιχείων (κινητών και ακινήτων).

Στοιχεία στο TΑΧΙS θα στείλουν και τα ασφαλιστικά ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης και θα περιέρχονται σε αυτά οι βεβαιώσεις που χορηγούν στους ασφαλισμένους τους για τις

Οι ελληνικές εκλογές δε θα αλλάξουν την πορεία της χώρας

 

«Οι ψηφοφόροι το γνωρίζουν, ό,τι κι αν υπόσχονται οι πολιτικοί»

«Μπορεί οι ψηφοφόροι να είναι οργισμένοι, αλλά οι εκλογές στην Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξουν και πολλά», αναφέρει σε νέο δημοσίευμά του ο Economist, ενώ απομένουν δύο εβδομάδες πριν την εκλογική διαδικασία της 6ης Μαΐου.

Όπως επισημαίνεται στο άρθρο με αφορμή τις εκλογές του 2012, οι Έλληνες πολιτικοί αυτό που θα έπρεπε να κάνουν ήταν να εστιάσουν στην υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και όχι στο να σπαταλούν χρόνο και χρήμα (30 εκατ. ευρώ) για τη διεξαγωγή των εκλογών, την ώρα που δημοσκοπήσεις υποδεικνύουν πως η 6η Μαΐου δεν θα οδηγήσει σε καθαρό εκλογικό αποτέλεσμα.

«Στην τρέχουσα συγκυρία, οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχουν επιδοθεί σε μια νέα μάχη για το αν πρέπει μετά τις εκλογές να προχωρήσουν εκ νέου σε κυβέρνηση συνεργασίας», τονίζεται μεταξύ άλλων.

Οι ψηφοφόροι, συνεχίζει το δημοσίευμα, είναι οργισμένοι. Πολλοί από αυτούς σχεδιάζουν να απέχουν από την εκλογική διαδικασία, ενώ μεγάλη μερίδα εξ αυτών εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να δώσει την ψήφο της σε κάποιο από τα μικρότερα ελληνικά κόμματα, τα οποία και αντιτίθενται στα αυστηρά μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν ΕΕ και ΔΝΤ.

«Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, η διακυβέρνηση στην Ελλάδα θα είναι εξαιρετικά δύσκολη και μετά τις εκλογές», σχολιάζει ο Economist και προειδοποιεί ότι «η χώρα έχει πολύ μεγάλο δρόμο να διανύσει ακόμη έως ότου πετύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους. Μέχρι τον Ιούνιο, η νέα

Όλα τα ονόματα των υποψηφίων στις εκλογές της 6ης Μαΐου

Σε προεκλογική τροχιά ενόψει της αναμέτρησης στις 6 Μαΐου έχουν τεθεί τα πολιτικά κόμματα με τα εκλογικά επιτελεία τους να βρίσκονται σε πυρετό προεκλογικών διεργασιών προκειμένου να κλειδώσουν οι συνδυασμοί και να ανακοινωθούν τα ψηφοδέλτια.

Τον χορό των ανακοινώσεων άνοιξε πρώτη η Νέα Δημοκρατία την περασμένη Τρίτη, χωρίς ωστόσο να ανακοινώσει το ψηφοδέλτιο της Επικρατείας. Κίνηση την οποία «μιμήθηκε» και η Ιπποκράτους η οποία σήμερα ανακοίνωσε μέσω της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας του ΠΑΣΟΚ την επικαιροποιημένη λίστα με τους συνδυασμούς των υποψηφίων. Από τη λίστα λείπει επίσης ο συνδυασμός της Φθιώτιδας ενώ κενά παρατηρούνται σε Άρτα και Ρέθυμνο. Συμβολικά ακάλυπτη στη μνήμη του υποψηφίου Δημήτρη Θάνου που απεβίωσε αιφνιδίως μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του μένει η θέση στη Σάμο.

ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και Κοινωνική Συμφωνία ανακοίνωσαν σήμερα τα ψηφοδέλτιά τους ενώ χθες, Πέμπτη, ανακοινώθηκαν τα ψηφοδέλτια των Ανεξάρτητων Ελλήνων και των Οικολόγων Πράσινων. Την Τετάρτη το ΚΚΕ ανακοίνωσε τα κατά 50% ανανεωμένα ψηφοδέλτια του κόμματος. Αύριο ανακοινώνει και Χρυσή Αυγή.

Οι υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε όλη την Ελλάδα

Ανακοινώθηκαν τα ονόματα των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ για όλες τις εκλογικές περιφέρειες, ενώ ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί το ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Αναλυτικά τα ψηφοδέλτια έχουν ως εξής:
Α΄ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ

1 ΑΛΕΥΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

2 ΒΑΖΟΥΡΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

3 ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

4 ΓΙΩΤΗ ΜΗΛΙΤΣΑ

5 ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ

6 ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

7 ΖΑΚΟΛΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

8 ΖΑΡΚΑΔΟΥΛΑ ΕΛΕΝΗ

9 ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ

Δεν θα είναι υποψήφιος βουλευτής ο Συμπιλίδης!

Το κύμα των αντιδράσεων από βουλευτές, στελέχη και φίλους της ΝΔ που εκδηλώθηκε όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του στο νομό Κιλκίς οδήγησε το Γιώργο Συμπιλίδη στην απόφαση να παραιτηθεί από υποψήφιος βουλευτής.

Δημοσίως, εναντίον της υποψηφιότητας του κ. Συμπιλίδη είχε ταχθεί η Ελίζα Βόζεμπεργκ. Σκληρές δηλώσεις εναντίον του υποψηφίου βουλευτή Κιλκίς είχαν κάνει επίσης η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Στέφανος Μάνος και ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Ομως οι "βουβές" αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΝΔ ήταν τόσο μεγάλες που δημιουργούσαν κινδύνους για αποσυσπείρωση της εκλογικής βάσης την ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς δίνει όλες του τις δυνάμεις για να προσεγγίσει το στόχο της αυτοδυναμίας.

Η απόφαση του κ. Συμπιλίδη να αποσυρθεί έγινε γνωστή το πρωί της Παρασκευής από το protothema.gr. ""Μπροστά στη δύσκολη μάχη της 6ης Μαΐου, όλα τα προσωπικά παραμερίζονται", επισήμανε ο κ. Συμπιλίδης στη δήλωσή του και πρόσθεσε: "Σημασία έχει μόνον η νίκη της Παράταξης. Που μας χρειάζεται όλους. Πολύ περισσότερο που δίνουμε τη μάχη για το μέλλον. Το παρελθόν δεν μπορεί πια να μας χωρίζει…
Πρόθεσή μου είναι να προσθέσω, όχι να αφαιρέσω.
Άλλωστε και στο παρελθόν, προσπάθειες σπίλωσής μου έπεσαν στο κενό και με δικαστικές αποφάσεις.
Όμως, για να μπει ένα οριστικό τέλος σε όσα κακόβουλα λέγονται και γράφονται, παραιτούμαι από την υποψηφιότητά μου στο Κιλκίς, παραμένοντας στο πλευρό του Αντώνη Σαμαρά".

«Ισπανία και Ιταλία δεν θα χρειαστούν διάσωση»

 

Η Ιταλία και η Ισπανία δεν θα χρειαστεί να καταφύγουν σε διεθνή οικονομική συνδρομή στη μάχη που δίνουν κατά της κρίσης χρέους, μολονότι η παραπαίουσα οικονομία τους ενδέχεται να παρασύρει την ευρωζώνη σε κρίση στα μέσα του έτους, προκύπτει από σφυγμομέτρηση που πραγματοποίησε το πρακτορείο Reuters.
   Οι φόβοι των αγορών για τα οικονομικά στοιχεία των δύο χωρών εντάθηκαν κατά την περασμένη εβδομάδα, δίνοντας τροφή στην σεναριολογία περί του ότι η Ισπανία και η Ιταλία ενδέχεται σύντομα να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας και να προσπέσουν για έκτακτη δανειοδότηση.

Ωστόσο, οι 29 οικονομολόγοι που ερωτήθηκαν από το πρακτορείο Reuters, είναι εν γένει διστακτικοί ως προς το κατά πόσον η Ιταλία και η Ισπανία--η τρίτη και τέταρτη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη, αντίστοιχα--θα χρειασθεί να προσφύγουν σε μηχανισμούς δανεισμού, οι οποίοι στη δική τους περίπτωση θα απαιτήσουν πολλές εκατοντάδες δισ. ευρώ.

Στη σφυγμομέτρηση αυτή, οι ειδικοί καταλήγουν σε μία πιθανότητα προσφυγής της Ισπανίας κατά 25%, και 13% για την Ιταλία.

Οι ειδικοί επικαλέστηκαν μία σειρά από λόγους, οι οποίοι συνοψίζονται κατά κύριο μέρος στην πίστη πως οι κυβερνήσεις έχουν περισσότερες δυνατότητες πλέον να αντιμετωπίσουν την κρίση.

Ωστόσο, ορισμένοι πιστεύουν πως η Ισπανία και η Ιταλία δεν θα προσφύγουν σε μηχανισμούς

Αν φτάσουμε στην τρίτη εντολή

Τι θα γίνει στις 7 Μαίου (στις 6, ως γνωστόν, είναι οι εκλογές). Προλαβαίνω την εύλογη ένσταση («ακόμα δεν ψηφίσαμε κι εσύ μας λες τι θα γίνει μετά;») και λέω: ειδικά αυτή τη φορά, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να σκεφθούμε τι θα γίνει την επομένη παρά την ημέρα των εκλογών.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πάνω-κάτω τι θα γινόταν μετά το κλείσιμο της κάλπης, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που προηγήθηκαν. Ακόμα και στις πιο αμφίρροπες. Τώρα δεν γνωρίζουμε τίποτα. Γι’ αυτό υπάρχουν τουλάχιστον τρία σενάρια κυβερνητικών λύσεων για μετά τις 6 Μαίου (θα τα παρουσιάσω στα επόμενα τρία άρθρα μου στο protagon).

Γνωρίζω ότι οι πιο πολλοί, ακόμη και όσοι δεν την επιθυμούν, πιστεύουν ότι η λύση θα είναι ξανά η κυβερνητική σύμπραξη των δυο μεγαλύτερων κομμάτων. Είναι το «ρεαλιστικό σενάριο». Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι και τόσο ρεαλιστικό, αν τα εκλογικά αποτελέσματα είναι αυτά που προδιαγράφονται.

Αλλά περί αυτών στο επόμενο. Σήμερα θα σταθώ σε κάτι που δεν φαίνεται ρεαλιστικό, αλλά δεν μπορεί και να αποκλειστεί. Σε άλλες εποχές θα φαινόταν σουρεαλιστικό, σήμερα όχι.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, την επομένη των εκλογών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τον αρχηγό του πρώτου κόμματος και του αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης(αν έχει αυτοδυναμία) ή διερευνητική εντολή(αν δεν έχει).Αν τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις (κάπως έτσι θα είναι), η εντολή αυτή θα αποβεί άγονη (δείτε όλες τις αρνητικές

Βενιζέλος: Εγγυώμαι την οριστική υπέρβαση της κρίσης

«Εγώ, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, εγγυώμαι την οριστική υπέρβαση της κρίσης», είπε ο πρόεδρος του κόμματος Βαγγέλης Βενιζέλος, μιλώντας στην πρώτη προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στο γυμναστήριο του Μίλωνα στη Νέα Σμύρνη. «Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι διαθέσιμο για οποιαδήποτε κυβερνητική λύση μετά τις εκλογές, ούτε δεδομένος εταίρος. Ο λαός πρέπει να αποφασίσει το περιεχόμενο της πολιτικής μετά τις εκλογές», τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Στην κρισιμότητα των εκλογών της 6ης Μαΐου αναφέρθηκε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος στην πρώτη προεκλογική του ομιλία, στο κατάμεστο κλειστό γήπεδο του Μίλωνα στη Νέα Σμύρνη.

Παράλληλα ο κ. Βενιζέλος ξεκαθάρισε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο δεδομένος εταίρος της επομένης των εκλογών για τον σχηματισμό οποιασδήποτε κυβέρνησης, σημειώνοντας ότι ο λαός πρέπει να αποφασίσει το περιεχόμενο της πολιτικής μετά
τις εκλογές, ενώ άσκησε σκληρή κριτική στον κ. Σαμαρά, καλώντας τον να ξεκαθαρίσει τι μέτρα προτείνει να ληφθούν τον Ιούνιο για την εξεύρεση 11 δισ. ευρώ.

Επίσης κάλεσε τα «αντιμνημονιακά» κόμματα να δηλώσουν αν με τον σχηματισμό κυβέρνησης, όπως την εννοούν, μπορούν να εγγυηθούν ότι τον Ιούνιο θα καταβληθούν οι μισθοί και οι συντάξεις.

Ο κ. Βενιζέλος έδωσε μεγάλη σημασία στη συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ τονίζοντας ότι η κρίσιμη παράμετρος των εκλογών βρίσκεται στο εσωτερικό τη παράταξης.

Διχόνοια στα οικονομικά ινστιτούτα για το μέλλον της ΕΚΤ

Τα πέντε σημαντικότερα ινστιτούτα οικονομικής έρευνας στη Γερμανία διαφώνησαν στα πορίσματά τους σε ό,τι αφορά το ρόλο της ΕΚΤ.

Σύμφωνα με τα πέντε ινστιτούτα, η ΕΚΤ αντιμετωπίζει στην τωρινή συγκυρία «ένα δίλημμα», δεδομένου ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κατά πλειοψηφία φρονούν ότι «αν παραστεί ανάγκη, η ΕΚΤ θα φροντίσει για όλα». Επίσης, τα ινστιτούτα συμπίπτουν στην εκτίμηση ότι, «η ΕΚΤ διαμορφώνει πολιτική με γνώμονα το ασθενέστερο μέλος της ευρωζώνης, παρά με το σύνολο μελών της», όταν αποφασίζει τα αθρόα τριετή δάνεια στις τράπεζες με μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας.
Τα πέντε ινστιτούτα, φορείς έκφρασης διαφορετικών οικονομικών θεωριών, προτείνουν όμως διαφορετικές προσεγγίσεις, όσον αφορά τον απεγκλωβισμό της ΕΚΤ από το «δίλημμα» της.
Παραδείγματος χάρη, δύο από τα ινστιτούτα, το RWI και το IWH, τάσσονται υπέρ της προσέγγισης να καταστεί η ΕΚΤ «ο δανειστής της ύστατης προσφυγής», «η υπερτράπεζα», η οποία να εγγυάται το υφιστάμενο χρέος των κρατών μελών.
Αντιθέτως το Ifo, μαζί με το IfW, θεωρητικά εγγύτερα στην παράδοση της Κεντρικής τράπεζας στο Βερολίνο (Bundesbank), κρίνουν «αδιέξοδη» την ανωτέρω προσέγγιση, θεωρώντας αυτήν εξίσου επίφοβη για τα γερμανικά συμφέροντα, καθώς -εκτός των άλλων- προαπαιτεί και αυξημένη συμμετοχή του Βερολίνου στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΚΤ.

Η «δικομματική εναλλαγή» έχει... φρακάρει

Η τελευταία - πριν από το βράδυ των εκλογών - δημοσιεύσιμη έρευνα της Pulse RC για «Το Ποντίκι», τρεις εβδομάδες πριν από το στήσιμο της κάλπης, είναι αδιάψευστος μάρτυρας της πολιτικής ρευστότητας. Το εντυπωσιακό ωστόσο δεν είναι η από μηνών καταγεγραμμένη ρευστότητα, αλλά η δυσκολία των εταίρων του πάλαι ποτέ δικομματισμού» να προσεγγίσουν (και... οι δύο μαζί) το ποσοστό - ορόσημο 50%.
Για όσους μελέτησαν προσεκτικά την έρευνα της Pulse RC για το «Π» την περασμένη εβδομάδα, τα σημερινά ευρήματα δεν αποτελούν έκπληξη, αφού επιβεβαιώνεται το συμπέρασμα ότι ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δυσκολεύονται πολύ να προσελκύσουν το εκλογικό τους κοινό του 2009. Ίσως οι πιο χαρακτηριστικοί πίνακες της σημερινής δημοσκόπησης είναι αυτοί που καταδεικνύουν την εξαιρετικά χαμηλή συσπείρωση των δύο κομμάτων.
Παρότι οι αναποφάσιστοι μειώνονται και όλα δείχνουν ότι η αποχή από την κάλπη δεν θα είναι υψηλή, οι ψηφοφόροι των δύο αυτών κομμάτων τα εγκαταλείπουν σε μεγάλους αριθμούς.
Ειδικότερα οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ (συσπείρωση μόλις 27% και διαρροή προς τη Ν.Δ. μόλις 4,5%) φεύγουν κυριολεκτικά... προς κάθε κατεύθυνση, κυρίως όμως προς τα αριστερά του και προς κατευθύνσεις μη διευκρινισμένες λόγω των ελαχίστων δειγμάτων.
Αν συνυπολογίσουμε ότι και οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. φεύγουν - σταθερά δε στις τελευταίες έρευνες - κυρίως προς τα άλλα κόμματα της Δεξιάς, αλλά όχι προς το ΠΑΣΟΚ, ένα εντυπωσιακό συμπέρασμα είναι ότι η περίφημη «δικομματική εναλλαγή» έχει φρακάρει και πλέον δεν λειτουργεί.

Αποχωρούν ένας-ένας οι "γαλάζιοι"

Ο κ.Βαγιωνάς ο οποίος εκλεγόταν βουλευτής Χαλκιδικής από το 2004, είχε διαγραφεί τον Φεβρουάριο, επειδή καταψήφισε το δεύτερο μνημόνιο και επέστρεψε στο κόμμα, με απόφαση του Αντώνη Σαμαρά, στα τέλη Μαρτίου. Σήμερα ανακοίνωσε ότι δεν θα πάρει μέρος στις εκλογές.

Αντίστοιχη δήλωση έκανε νωρίτερα ο κ. Χαλκίδης που έστειλε και μια σκληρή επιστολή του προς τον κ. Σαμαρά, επισημαίνοντας ως αιτία της παραίτησής του τη συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο ατόμων, τα οποία πρεσβεύουν διαφορετικές αρχές και πολιτική.

«Τις πολιτικές μου αρχές τις ασπάστηκα και τις υπηρέτησα στο πλευρό του Κώστα Καραμανλή, συμβιβαζόμενος μόνο με τα συμφέροντα των πολιτών και όχι τα προσωπικά. Μπροστάρης, βρέθηκα στον προσωπικό σας αγώνα, πιστεύοντας πως η ηθική των λόγων και των πράξεων θα αποτελούσαν συνέχεια και προοπτική πολιτικής διαδρομής», τονίζει, μεταξύ άλλων, στην επιστολή ο κ. Χαλκίδης.

Και προσθέτει: «Δυστυχώς, σήμερα και κάτω από τις διαμορφούμενες συνθήκες και την κατάρτιση του ψηφοδελτίου, αρνούμαι να συνυπάρχω με εκείνους που πρέσβευαν μια πολιτική διαφορετικών αρχών και εγγυήσεων. Θέση την οποία γνωρίζατε εκ των προτέρων. Τέλος, ως βουλευτής, δηλώνω πως δεν υπήρξα λαϊκιστής ποτέ, ούτε στα δύσκολα, ούτε στα εύκολα, γιατί η ΝΔ είναι για όλα και πάντα και όχι για το όποτε κάποιοι τη θέλουν και τους βολεύει».
Στο μεταξύ, ως «επιβράβευση της ηθικής της αποστασίας» χαρακτήρισε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ τη συμμετοχή του Γιώργου Συμπιλίδη στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας.

Οι 9 δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για τη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία

Τις δεσμεύσεις της κυβερνητικής πρότασης του ΠΑΣΟΚ για τη ρευστότητα στην αγορά, με 4+4+1, δηλαδή 9 σημεία, παρουσίασε σήμερα ο πρόεδρος του κόμματος Ευάγγελος Βενιζέλος. Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για την πραγματική οικονομία, αφορούν στο τραπεζικό σύστημα (ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, επιστροφή των καταθέσεων, στρατηγικό έλεγχο του Δημοσίου, αποκλιμάκωση των επιτοκίων χορηγήσεων προς τις επιχειρήσεις). Επίσης την αλλαγή των κανόνων του ΤΕΙΡΕΣΙΑ και τέσσερα μη τραπεζικά χρηματοοικονομικά εργαλεία με τη συνεισφορά του κράτους (άμεση εξόφληση των συσσωρευμένων ληξιπρόθεσμων οφειλών, αυτοματοποιημένο μηχανισμό επιστροφής ΦΠΑ, δανεισμό του Ελληνικού Δημοσίου με έντοκα γραμμάτια και αποδέσμευση των μεγάλων έργων του ΕΣΠΑ).

Παρουσιάζοντας τις προγραμματικές δεσμεύσεις για την ρευστότητα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, τόνισε:
«Όλοι μιλούν για ανάπτυξη, αλλά η ανάπτυξη δεν είναι λόγια, είναι συγκεκριμένες παρεμβάσεις που προϋποθέτουν ρευστότητα, τη δυνατότητα να πέσει χρήμα στην αγορά. Και θέλω να καταλάβει, ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, πώς συνδέεται η μεγάλη προσπάθεια που κάναμε για τη μείωση του δημοσίου χρέους, για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και για τη δημοσιονομική ανασυγκρότηση της χώρας, με το πρόβλημα των επιχειρήσεων, των ανέργων, των νοικοκυριών, με τη λειτουργία της πραγματικής οικονομίας, με τη λειτουργία της αγοράς που υφίσταται τις επιπτώσεις της ύφεσης.Υπάρχουν τρία κανάλια που μπορούν να φέρουν χρήμα στην αγορά και να διαμορφώσουν το περιβάλλον της ανάπτυξης που χρειάζεται η χώρα μας τους αμέσως επόμενους μήνες.

Η οικονομική αυτοκτονία της Ευρώπης. Του Paul Krugman

 

Tο Σάββατο οι Times έγραψαν για ένα φαινόμενο που διευρύνεται στην Ευρώπη: τις «αυτοκτονίες λόγω οικονομικής κρίσης», αυτοκτονίες από απελπισία λόγω ανεργίας ή επιχειρηματικής αποτυχίας. Ήταν ένα πολύ συγκινητικό δημοσίευμα. Όμως είμαι βέβαιος πως δεν ήμουν ο μοναδικός αναγνώστης, ιδίως μεταξύ των οικονομολόγων, που αναρωτήθηκε μήπως οι αυτοκτονίες δεν περιορίζονται σε ατομικό επίπεδο, αλλά σε ολόκληρη την ήπειρο, καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες μοιάζουν αποφασισμένοι να οδηγήσουν το σύνολο της Ευρώπης στην οικονομική αυτοκτονί

 

Μέχρι και πριν λίγους μήνες ένιωθα κάποιες ελπίδες για την Ευρώπη. Θα θυμάστε πως το περασμένο φθινόπωρο η Ευρώπη βρισκόταν στα πρότυπα μιας χρηματοοικονομικής καταστροφής: όμως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ευρωπαϊκό αντίστοιχο της αμερικανικής Fed, έσπευσε να σώσει την Γηραιά Ήπειρο. Πρόσφερε στις ευρωπαϊκές τράπεζες ανοιχτές γραμμές πιστώσεων, ενεχυριάζοντας ομόλογα ευρωπαϊκών κυβερνήσεων: αυτή η κίνηση στήριξε άμεσα τις τράπεζες και έμμεσα τις κυβερνήσεις, και τερμάτισε το κύμα πανικού.

Το ερώτημα της ημέρας λοιπόν, τότε, ήταν αν εκείνη η γενναία και αποτελεσματική κίνηση θα ήταν η αρχή μιας ευρύτερης αναθεώρησης, αν δηλαδή οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα χρησιμοποιούσαν τις «ανάσες» που τους έδωσε η ΕΚΤ γιά να ξανασκεφτούν τις πολιτικές που ευθύνονται εξαρχής για την σημερινή κατάσταση. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Αντιθέτως, οι ηγέτες επέμειναν με διπλάσια ένταση στις αποτυχημένες πολιτικές και ιδέες τους. Και δυσκολεύομαι πλέον πολύ να πιστέψω πως υπάρχει κάτι - οτιδήποτε - που θα μπορούσε να τους κάνει να αλλάξουν ρότα.

Δύο αδιέξοδα και μια τρίτη άποψη

Διάβασα προ ημερών μια επίκαιρη φράση του Bernard Baruch: «Ψηφίστε εκείνον που υπόσχεται τα λιγότερα. Μετά τις εκλογές, θα είστε λιγότερο απογοητευμένοι». Πίστευα και πιστεύω πως το πρόβλημα της χώρας μας ήταν και παραμένει πολιτικό -και από την επίλυσή του ή όχι θα εξαρτηθεί αποφασιστικά η πορεία της.
Η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στις συμπληγάδες δύο αδιέξοδων πολιτικών. Από τη μία, υπάρχει η πολιτική του λεγόμενου «Αντιμνημονιακού» μετώπου. Το μέτωπο αυτό αποτελείται, στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, από ετερόκλητες δυνάμεις. Περιλαμβάνει:
-δεξιούς και αριστερούς
-εθνικοανεξαρτησιακούς και διεθνιστές
-κοινωνικά ισχυρούς και κοινωνικά αδύνατους
-παρασιτικούς πλούσιους και δραματικά φτωχούς.
Το μέτωπο αυτό, το οποίο κυριαρχείται πολιτικά από την αριστερά, παρέχει κάλυψη στις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στην κρίση και ταυτόχρονα εκτρέπουν τις δικές τους ευθύνες αλλού. Η αγαπημένη τους επωδός είναι: «Για όλα φταίνε το Μνημόνιο και οι ξένοι». Αυτή η εκτροπή οδηγεί τελικά στο να απαλλάσσονται των ευθυνών οι βασικοί υπεύθυνοι για την κρίση, που είναι το πολιτικό σύστημα και οι κοινωνικές πρακτικές και νοοτροπίες που το στήριξαν. Προσπαθούν, επίσης, να πείσουν ότι έχουμε «νέα Κατοχή», άρα η ιστορική σειρά της χώρας προβλέπει «νέα Αντίσταση» και μετά έναν «νέο Εμφύλιο», χωρίς να βρούμε, αυτή τη φορά, ποιοι θα νικήσουν -ίσως ο άλλοι. Θα ήταν απλώς μια πολιτική καρικατούρα ή ίσως και φάρσα, αν δεν κινδυνεύαμε με μια φοβερή τραγωδία.
Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί θα ήθελαν να μην αλλάξει τίποτα σε μια χώρα όπου η πολιτική