Υπέροχος καιρός το Σάββατο. Λίγη ψυχρούλα, αλλά με ένα μπουφανάκι ήσουν εντάξει. Τα Σάββατα, όταν ο καιρός είναι ωραίος, μ’ αρέσει να κατεβαίνω με παρέα ή και μόνος, αν η παρέα δεν μπορεί, στην κεντρική αγορά. Κρεαταγορά, ψαραγορά, λαχαναγορά απέναντι από τη Βαρβάκειο. Πιο πολύ για χάζι παρά για προγραμματισμένα ψώνια. Τρελαίνομαι για την ατμόσφαιρα αυτού του συνωστισμού, για τις φωνές των πωλητών, φρέσκο ψάρι για μωρά, για τον κόσμο που ψάχνει το καλό και φτηνό. Για την απίστευτη ποικιλία μπαχαρικών στου Μπαχάρ, στην Ευριπίδου, στο πλάι της αγοράς. Για το ρουμάνικο μπακάλικο που έχει ξυσμένο λάχανο τουρσί και το πολωνικό μπακάλικο με τη μεγάλη ποικιλία λουκάνικων και αλλαντικών, για τα περίεργα αρωματικά στα μανάβικα, όπως το κάρδαμο, Χτυπάω και κάνα πατσά άμα το κάνω κέφι ή αν έχω διάθεση για φαγητό, πάω στο υπόγειο μαγέρικο στο κάτω μέρος της πλατείας, που έχει πολύ περιορισμένο αλλά υπέροχο μενού από δύο ή τρία απλά και γνήσια φαγητά, σαρδέλα ή (όχι και) γαύρο, ρεβίθια ή (όχι και) φακές, κλπ.Αλλά, να με συγχωρείτε, για αλλού πήγαινα και αλλού βρέθηκα. Σας μίλησα για φαγητά, ενώ ήθελα να σας μιλήσω για πολιτική! Είμαι, βλέπετε, αθεράπευτα κοιλιόδουλος. Διορθώνω λοιπόν. Στη Σαββατιάτικη βόλτα μου, εκτός από το συναίσθημα χαράς που μου φέρνουν όσα σας περιέγραψα, ένοιωθα κάπως, πώς να το πω, ξαλαφρωμένος, απαλλαγμένος από κάτι που με βάραινε τον τελευταίο καιρό. Νοιώθω έτσι κάποιες μέρες τώρα, χωρίς να ξέρω τι είναι ακριβώς αυτό και γιατί το νοιώθω. Ε, λοιπόν, εκεί ανάμεσα στα διάφορα ζαρζαβατικά, ψάρια και κρέατα συνειδητοποίησα πως αυτήν την ευφορία μου την έχει φέρει η αίσθηση της απαλλαγής από το φόβο και το βασανισμό του ψέματος στην καθημερινή πολιτική μας ζωή. Ναι, του ψέματος. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει ο νέος πρωθυπουργός ή όχι. Ξέρω όμως, ότι θα μας απαλλάξει, το νοιώθω ότι το έχει ήδη καταφέρει, από το, σχεδόν, καθημερινό ψέμα με το οποίο μας λούζανε τα τελευταία δύο χρόνια οι πολιτικοί μας, από τον πρωθυπουργό μέχρι όλους τους υπουργούς. Από τα λεφτά που υπάρχουν και δεν υπήρχαν, τις νέες
