Κοινωνικές αναταραχές προβλέπει ο ILO

Νέα βαθύτερη ύφεση στην αγορά εργασίας της παγκόσμιας οικονομίας προβλέπει η ετήσια έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) και προσθέτει ότι το γεγονός αυτό μπορεί να πυροδοτήσει κοινωνικές αναταραχές.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με την έκθεση, η ασθενική οικονομική ανάκαμψη έχει αρχίσει να επηρεάζει την αγορά εργασίας και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του οργανισμού σε δύο χρόνια θα υπάρχει έλλειψη 40 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στον κόσμο.
«Εκτιμούμε ότι τις δύο προσεχείς χρονιές οι ανάγκες σε θέσεις εργασίας της παγκόσμιας οικονομίας ανέρχονται σε 80 εκατομμύρια (...) για να επανέλθει το ποσοστό της απασχόλησης στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση», δήλωσε ο διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνικών Μελετών (IIES) του ILO Ρέιμοντ Τόρες. Προσθέτει όμως ότι «αν οι τάσεις επιβεβαιωθούν, η παγκόσμια οικονομία θα δημιουργήσει μόνον 40 εκατομμύρια θέσεις εργασίας».
Παράλληλα ο ILO τονίζει ότι σε 45 χώρες από τις 118 που εξετάστηκαν «ο κίνδυνος κοινωνικών ταραχών μεγεθύνεται» με την πρώτη θέση να καταλαμβάνουν χώρες από την ΕΕ και να ακολουθούν ο αραβικός κόσμος και η Ασία.
Η έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα τρεις ημέρες πριν από τη συνάντηση των είκοσι πιο ισχυρών οικονομιών του πλανήτη στις Κάννες και ο ILO καλεί τους G20 να λαμβάνουν υπόψη τις επιπτώσεις των οικονομικών πολιτικών τους στην απασχόληση και να συντονίσουν τις πολιτικές τους.

Έγκυρο αποτέλεσμα με τη συμμετοχή του 40% των ψηφοφόρων

 

Τι προβλέπει το Σύνταγμα για τη διενέργεια δημοψηφίσματος

Δύο ειδών δημοψηφίσματα προβλέπονται στο Σύνταγμα και στον προσφάτως ψηφισθέντα από τη Βουλή εφαρμοστικό νόμο: το πρώτο είναι για κρίσιμα εθνικά θέματα και απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη 151 βουλευτών και το δεύτερο για ψηφισμένο νομοσχέδιο που προκηρύσσεται με τη σύμφωνη γνώμη αυξημένης πλειοψηφίας 180 βουλευτών.

Ειδικότερα, στο άρθρο 44 του Συντάγματος προβλέπονται τα εξής:

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του υπουργικού Συμβουλίου.

Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου (180 βουλευτές) και όπως ορίζουν ο Kανονισμός της Bουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Bουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.

Σύμφωνα με τον προσφάτως ψηφισθέντα νόμο, το δημοψήφισμα προκηρύσσεται μέσα σε ένα μήνα από τη λήψη της σχετικής απόφασης της Βουλής, ενώ για να θεωρηθεί έγκυρο το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας στον μεν πρώτο είδος δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα θα πρέπει η

15 μέτρα –σοκ (ταμεία, φορολογία, τράπεζες, κ.α.) απαιτεί για άμεση εφαρμογή η τρόικα

15 μέτρα- «φωτιά» κυρίως για τα ταμεία, τη φορολογία, αλλά και άλλα όπως εάν δεν φέρνει έσοδα ο έφορος να ...απολύεται(!) , περιλαμβάνει το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής, που αποκάλυψε η εφημερίδα το «Βήμα» της Κυριακής.

Πριν ακόμη υπογραφεί η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής, πάντα κατά το αποκλειστικό ρεπορτάζ του «Βήματος», η τρόικα έστειλε στην κυβέρνηση κατάλογο δράσεων κατά προτεραιότητα και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.

Τα μέτρα που αφορούν στα ασφαλιστικά ταμεία, είναι:
-Η μείωση των συντάξεων του ΝΑΤ και του ΟΤΕ σε ποσοστό ως 40% για τους συνταξιούχους ηλικίας κάτω των 60 ετών.
-Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κύριας και επικουρικής σύνταξης για δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς που είναι ασφαλισμένοι στο ΕΤΑΑ.
-Η μείωση του επιπέδου παροχών υγείας των Ταμείων των επιστημόνων που συγχωνεύθηκαν στο ΕΤΑΑ.
Τα μέτρα για τις τράπεζες
-Να προχωρήσουν οι θεσμικές και οργανωτικές μεταρρυθμίσει στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και στο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων, τις οποίες έχουν συμφωνήσει κυβέρνηση με τρόικα, αλλά δεν έχουν κάν ανακοινωθεί.
-Να επικαιροποιηθεί το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΑΤΕ και να ολοκληρωθεί η κεφαλαιοποίησή της.
-Να καταρτιστεί σχέδιο δράσης και να εκδοθεί Π.Δ για τον διαχωρισμό του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, µε τελικό στόχο να ιδιωτικοποιηθεί η «τράπεζα δανείων» που θα δημιουργηθεί.

«Καρφιά» Ανδρουλάκη για τους τυχοδιώκτες «αντίπαλους-συμπαίκτες» σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση

      

 

Κατευθύνσεις προς τον πρωθυπουργό για τις πολιτικές κινήσεις που πρέπει να ακολουθήσει, έστω και την «ύστατη ώρα» για το καλό της χώρας, δίνει μέσω του προσωπικού του ιστολογίου, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μίμης Ανδρουλάκης.
Με τίτλο «Και μετά κύριε Πρόεδρε, τι;» ο κ. Ανδρουλάκης δίνει σαφείς οδηγίες στον Γιώργο Παπανδρέου, για τις κατεπείγουσες κινήσεις που πρέπει να κάνει, ενώ εξαπολύειι «καρφιά» για τους τυχοδιώκτες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης που έχουν ήδη «επενδύσει» στην μετά την χρεοκοπία Ελλάδα.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, ο κ. Ανδρουλάκης, «εκατοντάδες πολίτες με ρωτούν τι μπορεί να γίνει πολιτικά τώρα, έστω και την ύστατη ώρα. Η κουφαμάρα των κορυφών του πολιτικού συστήματος συνεχίζεται. Ακόμα και τώρα επιμένουν στο business as usual, στην άτυπη συμπαιγνία “των αντιπάλων - συμπαικτών” μεγάλων και μικρών, στους καθιερωμένους ρόλους ενός πολιτικού σκηνικού που οδήγησε στη χρεωκοπία. Και κάτι χειρότερο.

Ενισχύονται κάθε είδους τυχοδιωκτικές συμπεριφορές και προσωπικές ατζέντες που “επενδύουν” στο “μετά” τη χρεωκοπία της Ελλάδας. Ένα πολύ γνώριμο σκηνικό από τις προηγούμενες πτωχεύσεις που κατέληξαν και σε εθνικές τραγωδίες. Οι νέοι Δηλιγιάννηδες, οι πρωθυπουργοί ενός μαύρου ‘97 και μιας νέας “Μελούντας” σιδερώνουν τα κοστούμια τους.

Τι πρέπει να κάνει η κυβερνητική πλειοψηφία, είναι βέβαια το κρίσιμο ερώτημα.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω απ’ ό,τι στο προεκλογικό “Ε, Πρόεδρε!”. Μόνο που τώρα χάθηκαν ο χρόνος, η πρωτοβουλία των κινήσεων, πολύτιμο πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο ενώ η

Πατριώτες με το αζημίωτο, του Πάσχου Μανδραβέλη

 

Να συμφωνήσουμε ότι το ιδανικό θα ήταν να διαγράψουν όλο το χρέος, να μάς έδιναν περί τα διακόσια δισ. για τα έξοδά μας μέχρι το 2020 και χωρίς να ρωτάνε πολλά, πολλά. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό για την εθνική μας κυριαρχία, η οποία πλήττεται αφάνταστα κάθε φορά που η τρόικα ρωτάει τι κάναμε την προηγούμενη δόση και ζητάει συγκεκριμένες ενέργειες για τα λεφτά της επόμενης. Για πολλούς -πολύ αριστερούς, ή πολύ δεξιούς- η εθνική κυριαρχία δεν πλήττεται όταν έχεις απλωμένο το δεξί χέρι στη ζητιανιά· ενισχύεται με το αριστερό υψωμένο σε γροθιά.

Με μια τέτοια συμφωνία θα ήμασταν εθνικώς υπερήφανοι και προπαντός ανεξάρτητοι να συνεχίσουμε τις, α λα ελληνικά, «αναπτυξιακές πολιτικές». Οι δημόσιοι υπάλληλοι, για παράδειγμα, θα έπαιρναν και ένα επίδομα «τήρησης του ωραρίου», λεφτά που θα έμπαιναν στην αγορά και θα στήριζαν την ελληνική επιχειρηματικότητα, δουλειά της οποίας είναι να πουλά ακριβά τα προϊόντα που παράγουν στο εξωτερικό. Διάφορα κανάλια θα έπαιρναν 500 εκατομμύρια επιπλέον θαλασσοδάνεια· τα κόμματα θα επιμηκύναν το χρέος τους στις κρατικές τράπεζες μέχρι το 2100· οι καταναλωτές θα πλήρωναν διά των ισολογισμών την επιβίωση δεκάδων εφημερίδων· θα πολλαπλασιάζονταν οι 26 εταιρείες δημοσκοπήσεων που έχουμε· θα ήταν ευχαριστημένοι οι ταξιτζήδες να πουλούν ακριβά τις άδειες που τους παραχώρησε το κράτος και οι φαρμακοποιοί θα συνέχιζαν να κληροδοτούν στα παιδιά τους τις χρυσές άδειες. Μέχρι και στους αγρότες θα μπορούσαμε να ξαναδώσουμε 500 εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις. Ποιος δεν θέλει τέτοια εθνική ανεξαρτησία; Με μια προϋπόθεση, φυσικά. Να είναι εντός του πάρτι. Γιατί οι εκτός απλώς

Αν ήμουν Έλληνας θα είχα κάνει μήνυση τους δανειστές!

“Αν ήμουν Έλληνας θα είχα κάνει μήνυση στους δανειστές μου για σωματική βλάβη” αναφέρει άρθρο της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, μετά την επίσκεψη και παραμονή στη χώρα μας ομάδας 20 δημοσιογράφων, που έζησαν από κοντά την κατάσταση στη χώρα.
Όπως λένε, μίλησαν με πολιτικούς, επισκέφθηκαν υπηρεσίες και ήρθαν σε επαφή με τον κόσμο. Αυτό που είδαν είναι “μία εξαντλημένη χώρα, που υποφέρει από ένα διπλό βάρος: το χάος του χρέους που η ίδια επέβαλε στον εαυτό της και την ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσης, που κάνει τα πράγματα χειρότερα.
“Τα αποτελέσματα δεν μπορούν να είναι πιο αποκαρδιωτικά. Η οικονομική ζωή σβήνει, η ανεργία αυξάνεται, οι νέοι άνθρωποι ονειρεύονται να φύγουν στο εξωτερικό. Και το χρέος ανεβαίνει συνεχώς χωρίς τα μέτρα να φέρνουν αποτέλεσμα” αναφέρουν.
“Αν ήμουν Έλληνας θα είχα μηνύσει τους δανειστές μου και το βράδυ θα κατέβαινα στο Σύνταγμα για να διαδηλώσω μπροστά στο Κοινοβούλιο, ώστε να εκφράσω την διαμαρτυρία μου για μια πολιτική κατά της κρίσης που το μόνο που κάνει είναι να την επιδεινώνει” προσθέτουν.
“Πιο επικίνδυνα όμως είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ήμουν μεταξύ αυτών που θα έβλεπαν με ανησυχία και με επαγρύπνηση την στρατιωτική μηχανή που κυβερνούσε από το 1967 ως το 1974 και που μπορεί να ψάχνει την ευκαιρία να δράσει. Το ξέρουμε από πολλές χώρες: οι θεραπείες – σοκ είναι εχθροί της Δημοκρατίας.
“Ένα τέτοιο βουνό χρέους δεν μπορεί να μειωθεί συρρικνώνοντας την οικονομική δύναμη. Αν και η χώρα έχει λάβει τα σκληρότερα μέτρα που έχει πάρει δυτική χώρα εκτός πολέμου, το χρέος έχει μεγαλώσει κατά 67 δισεκατομμύρια ευρώ, σε σχέση με το ΑΕΠ έχει φτάσει από το 127% στο 157%. Δεν μπορεί κανείς να κάνει μυς όταν πεινάει” σημειώνουν.
“Το σπιράλ της κρίσης τρέχει όλο και πιο γρήγορα. Η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής θα

New York Times: «Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη.»

Όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα.

Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας.
Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. «Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου», έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του «Ελλάς», «το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε!»
Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

«Το σχέδιο κυβέρνησης – Ε.Ε. ήταν να πληρώσει ο λαός»

 

Για μεγαλύτερες θυσίες που επιβάλλει η νέα συμφωνία κάνει λόγο το ΚΚΕ

Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με το ΚΚΕ, επιβεβαιώνει τις προβλέψεις του Περισσού καθώς και αυτές, που αφορούσαν τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου.

Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του κόμματος «με το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο η κυβέρνηση επέβαλε άγριες θυσίες στο λαό για να αποφευχθεί δήθεν η χρεοκοπία. Με την ελεγχόμενη χρεοκοπία επιβάλλει ακόμα μεγαλύτερες θυσίες για την επιτυχία της. Το σχέδιο κυβέρνησης – ΕΕ από την αρχή ήταν να πληρώσει ο λαός για να μειωθούν οι ζημιές των μονοπωλίων και να θωρακιστούν τα σημερινά και αυριανά τους κέρδη».

Τρισέ: Η κρίση δεν έχει τελειώσει

«Η κρίση δεν έχει τελειώσει. Εφερε στο φως την αδυναμία των αναπτυγμένων οικονομιών. Βλέπουμε σήμερα την αδυναμία της αμερικανικής και της ιαπωνικής οικονομίας, αλλά επίσης τις αδυναμίες της Ευρώπης», τονίζει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ.
Στην εφημερίδα Bild επισημαίνει την ανάγκη οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών να τηρήσουν την υπόσχεση τους για μείωση των χρεών στην Ευρώπη, υπογραμμίζοντας μάλιστα πως «οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν τώρα δύσκολη δουλειά μπροστά τους. Η πλήρης και γρήγορη εφαρμογή των αποφάσεων αυτών είναι απολύτως σημαντική. Πρέπει να επιβλέψουμε τη διαδικασία αυτή με μεγάλη προσοχή. Είναι πλέον καιρός να δράσουμε».
Παράλληλα, ο κ. Τρισέ πρότεινε μια ευρύτερη συνεργασία ανάμεσα στις 17 χώρες της ευρωζώνης: «Θα έλεγα, ως πολίτης της Ευρώπης και όχι ως πρόεδρος της ΕΚΤ, ότι πρέπει να δεσμευτούμε σε μια μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διακυβέρνηση με απολύτως καθορισμένες ευθύνες».

Βαθιές ανάσες πριν το θάνατο της λογικής

«Όταν ξεκίνησε η πρώτη δεκαετία της χιλιετίας οι δίδυμοι πύργοι ήταν στη θέση τους και το Youtube δεν υπήρχε ούτε ως ιδέα», έγραφε περίπου ένα χρόνο πριν ο Κώστας Γιαννακίδης για να καταλήξει ότι η ιστορία έχει υιοθετήσει και αυτή τον τηλεοπτικό χρόνο. Λιγότερο από 12 μήνες μετά, όχι μόνο έχουμε ανεβάσει ταχύτητα, αλλά το γκάζι έχει κολλήσει στο πάτωμα και το όχημα κινείται ολοταχώς πάνω στον τοίχο. Το πρόβλημα δεν είναι η σύγκρουση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει αερόσακος, δεν υπάρχουν ζώνες ασφαλείας.

Αν υπήρχε ένας τρόπος να βγούμε από το σώμα μας -όπως στις ταινίες- και να παρακολουθήσουμε την καθημερινότητα εντελώς ψυχρά, ένα πράγμα θα δυσκολευόμασταν να κάνουμε. Να συλλάβουμε την ταχύτητα με την οποία τρέχει η επικαιρότητα. Το θέμα συζήτησης αλλάζει κάθε διήμερο, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Όλα τόσο άσχετα μεταξύ τους, τόσο ετερόκλητα, αλλά στο τέλος μοιάζουν τόσο κοινά. Από τις επιθέσεις στα πολιτικά πρόσωπα στις συγκεντρώσεις του Συντάγματος, από τις αναλύσεις για τη βία στις αναλύσεις για cds και spreads.
«Η ιστορία υιοθέτησε και αυτή τον τηλεοπτικό χρόνο», αλλά το παρόν κάνει κάτι περισσότερο. Τον έχει ξεπεράσει. Η καθημερινότητα τρέχει με ρυθμούς διαδικτύου και οι σκέψεις αδυνατούν να την ακολουθήσουν. Όχι μόνο δεν προλαβαίνουμε να σταθμίσουμε και να αναλύσουμε την κάθε άποψη που ακούγεται, δεν προλαβαίνεις καν να την ακούσεις. Η ταχύτητα παραπέμπει σε bytes που κατεβαίνουν από torrent. Το κακό είναι ότι όχι μόνο δεν πατάς pause, αλλά συνεχώς ζητάς ακόμη καλύτερες επιδόσεις. Είσαι εθισμένος στα τηλεοπτικά παράθυρα και στον σχολιασμό τους, που ακόμη

Ο Παπανδρέου σκέφτεται κυβέρνηση… εφταετίας!

Σύμφωνα με πληροφορίες, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ξακαθαρίσει στην ηγεσία της κυβέρνησης ότι δεν μπορούν να σηκώσουν άλλο το βάρος τις επιβολής των οικονομικών μέτρων και έτσι δεν μπορούν να εκτίθενται άλλο στην οργή των πολιτών, το Μέγαρο Μαξίμου έχει αρχίσει να μελετά εναλλακτικά σενάρια διακυβέρνησης της χώρας…
Το κυριότερο απο αυτά προβλέπει την συγκρότηση μεταβατικής οικουμενικής κυβέρνησης εφτά ετών, που θα συμμετέχουν εξωκοινοβουλευτικοί οικονομικοί και πνευματικοί παράγοντες, ενώ θα στηρίζεται απο τα δύο μεγάλα κοινοβουλευτικά κόμματα και θα αναλάβει να υλοποιήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Οι σκέψεις αυτές είναι γνωστές και στη Συγγρού, αλλά στη ΝΔ ακούν αυτά τα σχέδια βερεσε, καθώς επιμένουν ότι η μοναδική λύση στο πολιτικό αδιέξοδο είναι οι εκλογές που θα φέρουν στην εξουσία μια αυτοδύναμη πολιτική παράταξη και όχι ένα κυβερνητικό σχήμα εξωκοινοβουλευτικών

Τα στρατηγικά αδιέξοδα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης

              

Πληθαίνουν οι φωνές υπέρ των εκλογώνΜε την πολιτική ένταση στο κόκκινο και την κοινωνική έκρηξη επί θύραις, ο πρωθυπουργός θα συγκαλέσει αυτή την εβδομάδα το υπουργικό συμβούλιο για να ζητήσει «τη μέγιστη εγρήγορση όλων».

Την ίδια στιγμή όμως, κι ενώ τις πρώτες ώρες μετά την νέα συμφωνία των Βρυξελλών το Μαξίμου περίμενε εκτόνωση της έντασης και στην κυβέρνηση και στην κοινοβουλευτική ομάδα, όλα δείχνουν ότι όχι μόνο δεν υπήρξε εκτόνωση, αλλά το αντίθετο, η ένταση κορυφώνεται δημιουργώντας εκρηκτικές συνθήκες.

Ένας μεγάλος αριθμός βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας ζητά ευθέως εκλογές, ενώ το ίδιο ευθεία είναι και η αμφισβήτηση του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου, γεγονός πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά χρονικά των τελευταίων δεκαετιών. Ακόμα και μέσα στο υπουργικό συμβούλιο πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν τη λύση των εκλογών, διαβλέποντας ότι σε λίγο η κοινωνική αγανάκτηση θα συμπαρασύρει την κοινοβουλευτική ομάδα η οποία θα αντιδράσει, όπως σημειώνει κορυφαίος κυβερνητικός παράγοντας, καταψηφίζοντας ό,τι έρθει στη βουλή είτε συνδέεται είτε όχι με την νέα συμφωνία.

Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να απέκλεισε τις πρόωρες εκλογές, όμως είναι πολλοί πλέον μέσα στην ίδια την κυβέρνηση που φοβούνται (ή ελπίζουν) ότι η κυβέρνηση δεν θα αντέξει 2 ή 3 μήνες ακόμα, οπότε και θα έρθει η νέα δανειακή σύμβαση στη Βουλή.

Εκλογές θα ζητήσει και ο Αντώνης Σαμαράς πιθανότατα από το βήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος του την Τετάρτη, αν και το ερώτημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Χρέος: Μία σύγχρονη και αποτελεσματική μορφή πολέμου

      

Το δημόσιο χρέος αποτελεί το πλέον αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του παγκόσμιου κορπορατικού συστήματος, αφού όπως διαπιστώνουμε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο στην Ελλάδα, μπορεί να καταφέρει αυτό που δεν πέτυχαν πολλοί πόλεμοι κατά το παρελθόν.

Με την «επισημοποίηση» του καθεστώτος εποπτείας στη χώρα μας -όχι ότι δεν υπήρχε από την υπογραφή του μνημονίου της άνοιξης του 2010- συνειδητοποιούμε ότι, με έμμεσο τρόπο έχουμε ηττηθεί σε έναν άτυπο «πόλεμο», τον οποίον δεν ειχαμε καταλάβει καν!
Στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο οικονομικά περιβάλλον δεν χρειάζονται όπλα, βομβαρδιστικά, άρματα μάχης και στρατεύματα για την κατάκτηση ενός κράτους. Χρειάζεται απλά λίγη... υπομονή. Υπομονή, μέχρι τη στιγμή που η οικονομία θα εκτροχιαστεί από τις «φούσκες» και τον άκρατο καταναλωτισμό, αφού νομοτελειακά, η παραγωγή χρήματος σημαίνει αυτομάτως τη δημιουργία χρέους.

Στην ελληνική περίπτωση, (ρητορικά) ερωτήματα προκαλούνται, διότι ενώ έπαιρνε ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για χρόνια η χώρα μας, οι ευρωπαϊκές αρχές (έκαναν πως) δεν έβλεπαν ότι τα χρήματα δεν πήγαιναν προς τον σκοπό για τον οποίον εκταμιεύονταν. Σήμερα, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τον λόγο. Η «Ομάδα Κρούσης», τα κλιμάκια της τρόικας που έρχονται να ελέγξουν ακόμα και τα κρυμμένα κιτάπια των ελληνικών υπουργείων, μας δείχνουν με περίτρανο τρόπο ότι δυστυχώς, χάσαμε, χωρίς καν να πολεμήσουμε, βυθιζόμενοι σε έναν παράδεισο

Αυτοκριτική: άγνωστο σπορ στην Ελλάδα

Συμπαθώ τους ανθρώπους που κάνουν αυτοκριτική. Τους συμπαθώ ακόμα περισσότερο αν αυτό το κάνουν με έναν αυτοσαρκαστικό τρόπο, χωρίς να φοβούνται να τσαλακώσουν την εικόνα τους. Ακούγοντας έναν άνθρωπο που κάνει την ειλικρινή αυτοκριτική του, εμένα μου εμπνέει εμπιστοσύνη. Ακούγοντας έναν άνθρωπο να λέει ότι αυτός όλα καλά τα έκανε, αλλά οι άλλοι φταίνε, μου προκαλεί αποστροφή.

Στην Ελλάδα έχει πέσει λίγο παραπάνω δόση εγωισμού στα γονίδια μας, έτσι ώστε η αυτοκριτική να εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Πότε είναι η τελευταία φορά που κάποιος κρατικός ή άλλος λειτουργός υπέβαλε αυτοβούλως κι όχι εξαναγκαστικά την παραίτησή του, μετά από έναν άστοχο χειρισμό; Πότε κάποιος παραδέχθηκε το λάθος του; Οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Συνήθως αντιδρούν σαν τα μικρά παιδιά που κάνουν τη ζημιά και μετά λένε «Δεν το έκανα εγώ, αυτός φταίει…». Έτσι έχουμε καταλήξει να είμαστε η χώρα όπου βασική επιδίωξη δεν είναι να δημιουργήσουμε κάτι, αλλά να προσέχουμε «να μην γίνει η στραβή».
Αλλά και στη ζωή του καθενός μας η αυτοκριτική δεν θα έπρεπε να κρύβεται κάτω από την κουβέρτα του εγωισμού. Η καριέρα και η ζωή μας γενικά δεν είναι το κατοστάρι της μια αναπνοής. Είναι μάλλον ένας μαραθώνιος. Όποιος λοιπόν προσπαθεί να κάνει πράγματα, αναπόφευκτα κάνει και λάθη. Τα λάθη όμως δεν τον βγάζουν από το παιχνίδι, αρκεί να μπορεί να μάθει από αυτά. Και το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει για αυτό είναι αυτοκριτική. Η παραδοχή των λαθών και η αυτοκριτική είναι μια πράξη μέγιστης ευθύνης και αξιοπρέπειας. Αφενός είναι λυτρωτική για αυτόν που την κάνει, αφετέρου φανερώνει έναν ειλικρινή και ευθύ χαρακτήρα που δεν διστάζει να «πάρει πάνω του» τις αστοχίες του, και όχι να ψάχνει σαν παιδάκι να τις σκορπίσει στους γύρω του. Μπορεί κάποιος να χάσει μια μάχη, αλλά η αυτοκριτική τον βοηθάει να μην χάσει τον πόλεμο.
Δεν είναι εύκολο να παραδεχθείς ότι έκανες λάθος. Πόσες φορές το έχουμε παραδεχθεί οι ίδιοι

Οι Ζαμπούνηδες της Πολιτικής Ζωής

Δεν πρόλαβαν να αποσώσουν τα χθεσινά γεγονότα στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου και τα παράθυρα των καναλιών άνοιξαν διάπλατα για να ξεπροβάλλουν τα κεφάλια των σχολιαστών, που, σαν τις παλιές κυράτσες στη ρούγα, άρχισαν να σχολιάζουν τα συμβάντα.

Μπορεί να ήταν πολιτικοί, δημοσιογράφοι ή πολιτευόμενοι, σίγουρα όμως ήταν υπαράνω. Όπως ακριβώς εκείνες οι κυράτσες, που όλες οι άλλες ήταν ανεπρόκοπες, κακονοικοκυρές και πουτάνες εκτός από τις ίδιες.

Για να στηρίξουν την υπεροχή τους αξιοποιούν και τις ανάλογες ορολογίες όπως «το πολιτικό σύστημα», «ο πολιτικός κόσμος», «οι θεσμικοί παράγοντες» και σε αντίθεση «ο απλός λαός». Σα να λέμε εκείνοι δεν ανήκουν στο πολιτικό σύστημα, ούτε όμως και στον απλό λαό.
Το πώς γίνεται να είσαι πολιτευόμενος ή δημοσιογράφος και να είσαι εκτός του πολιτικού συστήματος είναι λιγάκι ακατανόητο. Όμως πολύ πιο ακατανόητο είναι το ποιος είναι ο απλός λαός και ποιος ο σύνθετος. Προφανώς απλός λαός είναι οι άλλοι και ανώτερη κάστα εμείς, για αυτό μπορούμε να βλέπουμε αφ’ υψηλού να κρίνουμε και να κατακρίνουμε.

Το ωραιότερο είναι όταν κάνουν την παραχώρηση και υιοθετούν την φρασεολογία του «απλού λαού». Λένε «για να το πω λαικά» και κολλάνε από δίπλα και ένα «συγνώμη» για το ατόπημα. Και το περίεργο είναι ότι το «συγνώμη» απευθύνεται μεν στον συνομιλητή με μια δόση σιχασιάς, που, αλλοίμονο τώρα, κι αυτός κάθε άλλο παρά του λαού είναι. Απευθύνεται όμως και στους τηλεθεατές που δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο παρά λαός. Σαν να τους λένε «συγνώμη που βάζω στο στόμα μου το υποτιμητικό για το επίπεδό μου όνομά σου».
Βλέπετε, άλλωστε, κάνουν τόσο καλή χρήση του λόγου, που δεν αντέχουν να ξεπέσουν σε καμμιά λαική έκφραση. Αυτοί είχαν μεγαλώσει στις Βερσαλλίες και οι πατεράδες τους φορούσαν

Ζητούνται δήμιοι

Μείωση του ελληνικού χρέους στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020 και μόνιμη επιτροπεία της χώρας - προφανώς διότι το σύστημα της «τρόικας» και των μνημονίων, προσωρινού χαρακτήρα άλλωστε, θα πρέπει να θεωρούνται ξεπερασμένα - είναι το στίγμα που έδωσε χθες η καγκελάριος Μέρκελ για την Ελλάδα των επόμενων χρόνων. Με απειλή παραπομπών στο Ευρωδικαστήριο για όσους - και εμάς - θεωρούνται δημοσιονομικά απείθαρχοι.
Τα ίδια πάνω - κάτω είπε και ο Τρισέ, απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ. Τέλος λοιπόν τα παραμύθια για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η παραμονή στο ευρώ έχει πλέον όρους και προϋποθέσεις, τους οποίους είναι πρακτικά αδύνατον η Ελλάδα να εκπληρώσει, ακόμη και αν μεταβληθεί στη χειρό­τερη μορφή οικονομικού και πολιτικού προτεκτο-ράτου. Χωρίς κυριαρχία μάλιστα και χωρίς περιου­σία. Μάλλον κάτι θέλει να μας πει η κυρία Μέρκελ - και όποιος δεν καταλαβαίνει, ας πρόσεχε...
Την ίδια ώρα, η διαπίστωση για τα πεπραγμένα της κυ­βέρνησης Παπανδρέου είναι οδυνηρή ακόμη και για τους πιο καλόπιστους: ύστερα από
♦ την επιλογή του «μηχανισμού στήριξης» για την αντιμετώπιση του χρέους,
♦ την πλήρη εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, που πλέον είναι πραγματικότητα και όχι ανησυχία,
♦ τον αφελληνισµό των τραπεζών και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων,
♦ την επερχόµενη τιτλοποίηση των εσόδων της χώρας,
♦ τη διάλυση του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού,
♦ το γκρέµισµα εισοδημάτων, εργασιακών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων,
♦ την απαξίωση της περιουσίας και των αποταμιεύσεων των νοικοκυριών,
♦ την εκχώρηση της κυριαρχίας μας σε όλα τα επίπεδα,
αλλά και τόσα άλλα, τα οποία μας ανακοινώνονται σε... δόσεις, ο στόχος είναι, σε μια δεκαετία, να

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΟΥΡΕΨΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ...

Μας έχουν πραγματικά κουράσει τόσες μέρες με το περίφημο ύψος του "κουρέματος" του χρέους της χώρας μας. Είναι μακράν η λέξη που έχει ειπωθεί τις περισσότερες φορές απ όλους μέσα σε ελάχιστες μέρες.

Μια σκέψη όμως με βασανίζει και θέλω να την φωνάξω δυνατά! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!!

Εμείς που είμαστε γύρω στα 30 και δεν έχουμε καμία ευθύνη για κανένα χρέος, εμείς που δε σας ψηφίσαμε ποτέ για να μας κυβερνάτε τώρα 37 χρόνια, εμείς που δε φάγαμε τίποτα μαζί με κανέναν και δουλεύουμε 12 ώρες τη μέρα απλά για να ζούμε, σας λέμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι σας έχουμε σιχαθεί ΟΛΟΥΣ, γιατί απλά καταφέρατε να τσακίσετε τα όνειρα μας. Πρέπει εμείς τώρα να πληρώσουμε τα δικά σας "σπασμένα" και είναι άδικο!

Είμαστε μια γενιά που έχει χρέος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πει "ως εδώ κύριοι"! Να τραβήξει τις δικές τις κόκκινες γραμμές. Να αναλάβει τις τύχες της, μόνη της, χωρίς τις αγκυλώσεις του παρελθόντος που μας έφεραν σ' αυτό το αδιέξοδο. Όσοι νιώθουν τα όνειρα τους να πνίγονται μέσα σε αριθμούς και πράξεις πρέπει να δράσουν άμεσα γιατί σε λίγο δε θα υπάρχει επιστροφή…

Στις Βρυξέλλες δεν παζαρεύουν τα οικονομικά μας, παζαρεύουν την αξιοπρέπεια μας κ αν μας έχουν αφήσει έστω και λίγη από δαύτη θα πρέπει να τους φωνάξουμε ότι οι ώρες τους είναι μετρημένες. Δε θέλω να επεκταθώ σ’ αυτό το άρθρο για τις λύσεις που υπάρχουν, γιατί θα χαθεί η ουσία και η ουσία εδώ που φτάσαμε είναι να σώσουμε την αξιοπρέπεια της καθημερινότητάς μας και της Πατρίδος μας.

Δε χρωστάμε σε κανέναν και δεν πληρώνουμε κανέναν!

Όσοι κερδοσκόπησαν με οικονομικά παιχνίδια εις βάρος της πατρίδος μας, ας πληρώσουν, μαζί μ’ αυτούς που τα έτρωγαν τόσα χρόνια από τις μίζες, εξυπηρετούμενοι από τα δυο κόμματα που εναλλάσσονταν στην διεφθαρμένη εξουσία.

Τα όνειρα μας θα γίνουν ο χειρότερος εφιάλτης σας...

«Δεν είναι αρκετό το κούρεμα 50%»

Στην εκτίμηση πως η συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στην Σύνοδο της Τετάρτης για «κούρεμα» 50% του ελληνικού χρέους, μπορεί να μην είναι αρκετή για να καταστήσει βιώσιμο το χρέος της Ελλάδας, καταλήγουν σχεδόν οι μισοί από τους κορυφαίους αναλυτές, οικονομολόγους και διαχειριστές κεφαλαίων που συμμετείχαν σε δημοσκόπηση του Reuters.

Για την ακρίβεια οι εκ των πλέον επιφανών παραγόντων των διεθνών αγορών που κλήθηκαν από το πρακτορείο να σχολιάσουν τις εξελίξεις για την Ελλάδα εμφανίζονται διχασμένοι ως προς το αν η συμφωνία που επιτεύχθηκε από τους ευρωπαίους ηγέτες είναι αρκετή για να καταστήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο και για να διασφαλίσει την σταθερότητα στην Ευρωζώνη.

Συγκεκριμένα, από τους 47 οικονομολόγους που ρωτήθηκαν, οι 24 θεωρούν πως το «κούρεμα» σε ποσοστό 50% δεν είναι αρκετό, έναντι 23 που θεωρούν πως αρκεί. Από τους 24 που δήλωσαν ότι «δεν αρκεί» το haircut του 50%, η πλειονότητα θα ήθελε ένα «κούρεμα» 70% για να θεωρήσει πως το χρέος της χώρας μας θα μπορέσει να σταθεροποιηθεί. Δεν έλειψαν μάλιστα και αρκετοί που δήλωσαν πως για να «κουρευτεί» πλήρως η χρονίζουσα υπόθεση της ελληνικής κρίσης χρέους θα χρειαζόταν ένα haircut της τάξης του 90% !

Σε κάθε περίπτωση οι περισσότεροι συμφωνούν πως το κούρεμα του 50% «καθιστά δυνατή την επαναφορά της βιωσιμότητας του χρέους σε βάθος δεκαετίας», τονίζουν όμως πως αυτό θα συμβεί μόνο στη βάση «μιας σειράς μάλλον αισιόδοξων μακροοικονομικών υποθέσεων», όπως η υπόθεση ότι η ελληνική οικονομία θα ανακάμπτει, από το 2012 και μετά, με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 3% ως

Εις μνήμην, με την ευκαιρία της σημερινής επε(αι)τείου

Ο Ιωάννης Μεταξάς πριν 71 χρόνια είπε το ΟΧΙ στον ιταλικό φασισμό και ο ελληνικός λαός το επικρότησε και το τίμησε με το αίμα του.
Ο Μεταξάς ήταν οπαδός του φασισμού, όμως η ιδεολογία του παραμέρισε στον πατριωτισμό του.

Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν ήταν σοσιαλιστής, ούτε καν δημοκράτης, τουλάχιστον με την έννοια που έχει ο δημοκράτης σήμερα, αντίθετα είχε εγκαθιδρύσει δικτατορικό καθεστώς. Ανεξαρτήτως (;) αν το εγκαθίδρυσε με την ψήφο της Βουλής και ανεξαρτήτως (;) αν η εγκαθίδρυση δικτατορίας ήταν τότε κάτι το σύνηθες. Μάλιστα μια από δικτατορίες της εποχής, από τις πιο σκληρές, είχε εγκαθιδρύσει ο Θεόδωρος Πάγκαλος, παππούς του σημερινού Θεόδωρου Πάγκαλου, Α΄Αντιπρόεδρου της σημερινής σοσιαλιστικής Κυβέρνησης. Όμως το ότι ήταν δικτάτορας δεν εμπόδισε το Μεταξά να θεσπίσει τα πιο φιλολαικά και σοσιαλιστικά μέτρα για τους εργαζόμενους από καταβολής του ελληνικού Κράτους, όπως τον θεσμό της Κοινωνικής Ασφάλισης, το 8ωρο, την αργία της Κυριακής, το Ταμείο Ανεργίας, την Υποχρεωτική Διαιτησία, την συγκρότηση και στη στέγαση Σωματείων. Ούτε τον εμπόδισε να αντιμετωπίσει την ανεργία με τέτοιο τρόπο ώστε οι άνεργοι, ενώ το 1935 ήταν 128.000, να γίνουν 74.000 το 1936. Κι ας ήλθε αντιμώτωπος με τους κεφαλαιοκράτες της εποχής.

Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν γερμανόφιλος, αφού είχε φοιτήσει, ως στρατιωτικός που ήταν, με υποτροφία του ελληνικού Κράτους στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου, από την οποία απεφοίτησε με ιδιαίτερες διακρίσεις. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να προετοιμάσει, ως δικτάτορας, το αξιοπόλεμο της Ελλάδας, εκείνο που συνετέλεσε όσο τίποτα άλλο στο να χάσει η Γερμανία τον

Το λακίζειν εστί φιλοσοφείν…

Δεν πειράζει που μας ξεγελάσα­τε, μας υποτιμήσατε τη νοημο­σύνη, μας κακολογήσατε, μας δείξατε με το δάχτυλο, μας κλέψατε, μας στερήσατε δικαιώματα, ανοίξατε διάπλατα την πόρτα στη δυστυχία μας και γενικώς μας στοχοποιήσατε… Εμείς είμαστε αμετανόητα ψυχοπονιάρηδες, αισθηματίες, κωλοέλληνες. Γι’ αυτό, αν, έστω και τώρα, ύστερα από τα τό­σα εγκλήματα, συνεργαστείτε μαζί μας αποχωρώντας για πάντα απ’ τη ζωή μας, θα πούμε «νερό κι αλάτι!» και θα σας ξεχάσουμε.
Αντέστε λοιπόν στην ευχή του λαού και της απεργίας, προτού αγριέψουν τα πράγματα κι αρχίσει να γίνεται πιο ορα­τή η πιθανότητα να αντιμετωπίσετε ρεαλιστικές τιμωρίες. Στην ειρηνική αυτή κατεύθυνση και με τις καλύτερες των προθέσεων, η στήλη σάς προτείνει δυο - τρεις βασικούς αλλά και θεαματικούς τρόπους εξόδου, ισάξιους των δυνατών ονομάτων σας… (Παπανδρέου, Βενιζέ­λος κ.λπ.).
Φως στο βάθος του τούνελ
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην πάντα επίκαιρη Γερμα­νία, μία ομάδα φυλακισμένων διάνοι­ξε ένα δαιδαλώδες τούνελ, 10 μέτρα κάτω από τη γη, και απέδρασε από τις φυλακές Stalag Luft. Δεν γνωρίζου­με πόσο σαθρό είναι το έδαφος κάτω από το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά σίγου­ρα, εκτός από κουταλάκια του γλυκού νερού (εντός των οποίων πνίγεστε κά­θε τόσο εδώ και δύο χρόνια) κι από τη stalag χουφτ σας… μπορείτε να προμη­θευτείτε από την τρόικα ποικίλα αιχμη­ρά αξεσουάρ, απ’ αυτά που φέρνει μαζί της κάθε φορά που σας επισκέπτεται, και να πραγματοποιήσετε ριφιφί προς την ελευθερία. Εξάλλου, διαθέτετε στο κόμμα και δύο φυσικούς μετροπόντικες. Τον Θόδωρο και τον Βαγγέλη. Το μυστικό είναι να σκάσετε και να σκά­ψετε μέχρι να δείτε (κατά την προσφι­λή και προφητική έκφραση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ) «φως στο βάθος του τού­νελ»… Προσοχή! Μην τεμπελιάσετε και μην αναθέσετε πάλι το έργο σε ημέτε­ρες κατασκευαστικές