Ανθρωποι στα ερείπια, ατελείωτη αβεβαιότητα

Περίπου 26 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πληγεί άμεσα από τους σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου –15 εκατ. στην Τουρκία και 10,87 εκατ. στη Συρία–, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Χιλιάδες κτίρια έχουν καταρρεύσει στις πληγείσες περιοχές. Ουδείς γνωρίζει τον τελικό αριθμό των νεκρών ούτε το κόστος ανοικοδόμησης. Επιπλέον, στη Συρία ακόμη μαίνεται ο πόλεμος που δεν επιτρέπει ούτε περίθαλψη των τραυματιών ούτε σκέψεις για την ανοικοδόμηση. Στην Ουκρανία, έως το τέλος του 2022, οι υλικές ζημιές σε υποδομές από τη ρωσική εισβολή υπολογίζονται σε 138 δισ. δολάρια. Πάνω από 8 εκατ. άνθρωποι έφυγαν από τις εστίες τους, σκόρπισαν σε όλη την Ευρώπη, χωρίς να μπορεί να προβλέψει κανείς πότε θα λήξει ο πόλεμος και πόσο θα επιδεινωθεί η κατάσταση. Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες υπολογίζει ότι 21,5 εκατ. άνθρωποι, κατά μέσον όρο, εκτοπίζονται ετησίως από το 2008 λόγω καιρικών φαινομένων, όπως πλημμύρες, πυρκαγιές και υψηλές θερμοκρασίες. Καθώς οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης επιδεινώνονται, ούτε εδώ μπορούμε να υπολογίσουμε πόσοι άνθρωποι θα αναγκαστούν να φύγουν σε αναζήτηση νέας ζωής και τι κόστος αυτό θα έχει για τις κοινωνίες όπου θα εγκατασταθούν.

Είναι σαφές ότι η ανθρωπότητα βαδίζει προς αβέβαιο μέλλον και στις κοινωνίες που δεν απειλούνται άμεσα σήμερα υπάρχει κίνδυνος αστάθειας λόγω της ανισότητας σε εισοδήματα και την έλλειψη της αίσθησης ασφαλείας πολλών πολιτών. Στις ΗΠΑ, ο πόλεμος εναντίον των γυναικών, των φτωχών και μειονοτήτων που διεξάγουν Ρεπουμπλικανοί πολιτικοί όπου μπορούν, στοχεύει στη διαμόρφωση μιας μάζας ανθρώπων με λίγες ελπίδες, που θα δέχονται να εργάζονται για μισθούς πείνας, να υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις και να μη στοιχίζουν πολλά στο κράτος, ώστε να μην πληρώνουν φόρους όσοι κερδίζουν απ’ αυτή την εκμετάλλευση. Στην Κίνα, ο ασφυκτικός ηλεκτρονικός έλεγχος πάνω σε κάθε πτυχή της ζωής των πολιτών καταπνίγει κάθε φωνή διαμαρτυρίας, διαμορφώνοντας μια κοινωνία όπου οι βουλές του κράτους (του κόμματος) υπερτερούν των αναγκών των ανθρώπων. Αλλες χώρες μπορούν να επιλέξουν να ακολουθήσουν το ένα ή το άλλο παράδειγμα, ή διαφορετική πορεία, όπως δείχνει έως τώρα η Ε.Ε. Οι επιλογές, όμως, βασίζονται σε βραχυχρόνιες πολιτικές επιλογές, όχι σε στρατηγική για το μέλλον.


Βλέπουμε εκδοχές μιας μελλοντικής δυστοπίας να εξελίσσονται μπροστά μας.

Βλέπουμε εκδοχές μιας μελλοντικής δυστοπίας να εξελίσσονται μπροστά μας, αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών, όχι ανάγκης. Χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος της κλιματικής κρίσης, της φτώχειας και των πολέμων που προκαλούν τη μαζική μετανάστευση. Εάν οι πολίτες στις χώρες που θα δεχθούν μεγάλο αριθμό προσφύγων δεν ζουν σε συνθήκες προσωπικής ασφαλείας και σχετικής ευημερίας, θα ξεσπάσουν βίαιες αντιδράσεις. Συμβαίνει ήδη σε κοινωνίες που πιέζονται από οικονομικά προβλήματα και πρόσφυγες.


Η πολιτική, όπως αναπτύσσεται σε μεγάλες χώρες και μικρές, δεν φαίνεται να υπολογίζει το κόστος μιας ραγδαίας επιδείνωσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα. Αυτό το Σαββατοκύριακο η Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου θα φιλοξενούσε συζητήσεις γύρω από τις προκλήσεις της εποχής, με κεντρικό θέμα τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οπως επισήμανε ο Γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς την Παρασκευή, «σοφό είναι να είμαστε έτοιμοι για μακρύ πόλεμο». Πρόσθεσε ότι προτεραιότητα είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν να καταλάβει ότι οι Δυτικοί σύμμαχοι της Ουκρανίας δεν θα κουραστούν να τη βοηθούν. Το μήνυμα είναι αναγκαίο, για τον Πούτιν, για την Ουκρανία, για τους συμμάχους της Ουκρανίας. Αυτό που δεν παρατηρούμε, όμως, είναι η ίδια αποφασιστικότητα στην εσωτερική πολιτική σκηνή χωρών μπροστά στην αβεβαιότητα που πλανάται πάνω από όλο τον πλανήτη.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562285360/anthropoi-sta-ereipia-ateleioti-avevaiotita/