Του Αναγνώστη Λασκαράτου
Κάθε πραγματικός Δημοκράτης και Ουμανιστής εύχεται ο ΣΥΡΙΖΑ να συρρικνωθεί το ταχύτερο ή και να εξαφανιστεί, σαν ένας εφιάλτης που πέρασε, έχοντας τουλάχιστον προειδοποιήσει τις επερχόμενες γενιές για το κόστος του τυχοδιωκτισμού και για το τι κρύβεται πίσω από την επαγγελματική φραστική επαναστατικότητα της επηρμένης άγνοιας. Το εύχεται όχι γιατί θέλει να κυβερνήσει η ΝΔ, αυτό θα γίνει νομοτελειακά μη υπάρχοντος άλλου μεγάλου αποδέκτη των ψήφων της δυσαρέσκειας, ως κατόρθωμα Αλέξη Τσίπρα και των συν αυτώ, ερήμην των επιθυμιών, πεποιθήσεων και οραμάτων, ερήμην και της ψήφου αυτού του πολίτη, για τον οποίο μιλάω. Θα γίνει, τι τραγική ειρωνεία, με την
ψήφο «των πολλών» (το τι φασισμός κρύβεται πίσω από τους «πολλούς» που επικαλούνται οι Τσίπρες, το έχουν νιώσει οι διάφορες αδύναμες κοινωνικές μειοψηφίες όπου Γης) πολιτών και την αποφασιστική ψήφο κάποιων (όχι του εν λόγω πολίτη πάντως), που είναι υποχρεωμένοι να βάλουν το ρεαλισμό πάνω από επιμέρους δισταγμούς και ιδεολογίες, επιλέγοντας με βάση αυτό που υπάρχει, πιεζόμενοι από την ανάγκη των πραγμάτων. Πολλοί έγραψαν πως είχαμε τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και προσωπικά τείνω να συμφωνήσω με βάση κάποιες κρίσιμες σκέψεις.
Ασφαλώς όλες οι μετά το 1974 κυβερνήσεις ελέγχονται για οικονομικά σκάνδαλα, στρατηγικά λάθη, έλλειψη οραμάτων, νεποτισμό, αναξιοκρατία, αυταρχισμό, πατριδοκαπηλία, θρησκευτική καπηλεία, τραγικές παραλείψεις στο πεδίο του δημοκρατικού μεταρρυθμισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελαφρότητα και επιπολαιότητα. Ανόητος ήταν και ο ΓΑΠ, που όμως είχε προοδευτικές ιδέες και καλή θέληση, αμαθής ήταν και ο Έβερτ, που όμως δεν έγινε πρωθυπουργός, τεμπέλης και άχρηστος ήταν και ο Καραμανλής ο νεότερος, όμως φρόντισε μόνος του να φύγει, αυταρχικός ήταν και ο θείος του, που όμως παρήγαγε σοβαρό έργο, άτολμος υπήρξε και ο Σημίτης, που όμως προχώρησε σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αδίστακτος ήταν και ο Ανδρέας, αλλά έκανε μεγάλες τομές στη δημόσια ζωή, σχεδόν ακροδεξιός και τυχοδιώκτης ήταν και ο Σαμαράς, αλλά μαζί με τον Βενιζέλο έκαναν ουσιαστικά βήματα διάσωσης της Οικονομίας (δουλειά της Αριστεράς ήταν να αγωνιστεί με σοβαρές προτάσεις για τα θύματα αυτής της διαδικασίας, όμως δεν το έκανε). Διεφθαρμένοι στον ένα ή στον άλλο βαθμό ήταν όλοι τους, γεμάτοι σκάνδαλα αυτοί και τα στελέχη τους, αλλά κανείς τους δεν δήλωνε Αριστερός φίλος του λαού. Ποια είναι η κρίσιμη διαφορά του κυβερνητικού τσούρμου του Τσίπρα; Νομίζω δυο.
Η πρώτη πως διέψευσαν ένα φωτοστέφανο που τους απέδιδαν οι αγιογράφοι της Αριστεράς, βασιζόμενοι στις θυσίες, στην αυταπάρνηση και στον ηρωισμό της παλιάς Αριστεράς.
Η δεύτερη ειδοποιός διαφορά είναι παράνοιά τους, που έφτασε μέχρι το να αντιπολιτεύονται τον εαυτό τους, παράνοια που δεν γνώριζε όρια ασφαλείας (με εξαίρεση την αναγκαστική δημοψηφισματική στροφή των 180 μοιρών), παράνοια που οδήγησε σε συμμαχία με σημαντικό κομμάτι της Ακροδεξιάς και της καραμανλικής Δεξιάς, μια κίνηση που, μαζί με τις εγγενείς διανοητικές, πολιτισμικές και ηθικές αναπηρίες του τσούρμου Τσίπρα, παρήγαγε μια απίστευτη ασυνέπεια με ότι υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν. Έφτασαν να νομοθετούν ακόμη και υπέρ της Χ.Α. για να εξασφαλίσουν πως θα πολιτεύεται ακόμη και φυλακισμένη. Φέρθηκαν με ακροδεξιά βαρβαρότητα στους πρόσφυγες στα Μόρια και αλλού και καθιέρωσαν τις παράνομες κτηνώδεις επαναπροωθήσεις ικετών στον Έβρο. Οργίασε στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη του Ρασπούτιν, η φάμπρικα των βαριών καταδικών μεγαλοσχημόνων απατεώνων, με αναστολή. Κουκούλωσαν δικαστικά κάθε σκάνδαλο των προηγούμενων, πετώντας απλά επιλεκτική άσφαιρη λάσπη, χωρίς καμία δικαστική συνέχεια. Δεν τόλμησαν ακόμη ούτε το χωρίς μιναρέ τζαμί τους να λειτουργήσουν, ούτε την καύση των νεκρών στην Ελλάδα, έστω για να μην φεύγει συνάλλαγμα στη Βουλγαρία και να μην τυραννηθούν οι συγγενείς, ούτε έναν Νόμο για ευθανασία, ούτε καν τη φορολόγηση των παγκαριών που ίσχυε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενώ χάρισαν εγκληματικές φοροαπαλλαγές στο σπήλαιο των ληστών του Άθωνα και ήλθαν σε υπόγειες συναλλαγές με το παπαδαριό φτάνοντας στο σημείο να θέλουν να του χαρίσουν κρατικά ακίνητα.
Το ΣΔΟΕ δεν έλεγξε το «Πόθεν Έσχες» των δικαστών, οι λίστες Λαγκάρντ θάφτηκαν, το φορτίο του Noor-1 δεν βρήκε ιδιοκτήτη, ο ηγούμενος Εφραίμ αποδείχθηκε αθώος κάτω από τις επευφημίες του υπουργού της πολυάριθμης καραμανλικής συνιστώσας Ρασπούτιν Παγγελόπουλου του (θου Κύριε…) «κατά της Διαφθοράς». (Η λυκοφιλία Τσίπρα-Καραμανλή, φαίνεται πάντως πως εδώ και λίγες μέρες, έληξε ΚΑΙ αυτή). Ο Τσίπρας είναι η Κίρκη που γουρουνοποίησε την ευεπίφορη, όπως αποδείχτηκε, στις Σειρήνες της Εξουσίας και των ατομικών και οικογενειακών συμφερόντων, Αριστερά.
Η άθλια διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έκπληξη για όσους παρακολούθησαν την ιστορική κυβερνητική πορεία της ποικιλόχρωμης κομμουνιστογενούς Αριστεράς σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Μπορεί να εξασφαλίστηκαν ψωμί, στέγη, παιδεία, υγεία (σε πολύ μέτρια επίπεδα όλα) για όλους, γεγονός όχι ευκαταφρόνητο, αλλά το τίμημα του τρόμου της ανελευθερίας και των άδικων διώξεων και εξοντώσεων ήταν βαρύτατο. Μπορεί το πνεύμα των κόκκινων ηγεσιών να ήταν σε μερικές περιπτώσεις πρόθυμο, όμως η σαρξ ήταν ασθενής ή αλλιώς ο δρόμος για την Κόλαση ήταν στρωμένος με τις καλές τους προθέσεις. Ότι έγινε εδώ μετά το 2015, ήταν απλά η επιβεβαίωση της διεθνούς ιστορικής εμπειρίας. Η αστική Δημοκρατία, με όλες τις αντιφάσεις της, τις αδικίες της, τις καπιταλιστικές αμαρτίες της, είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η πολιτική Ιστορία της ανθρωπότητας σε επίπεδο διακυβέρνησης, αγγίζοντας με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική της μορφή συχνά, οραματικούς στόχους στα αξιακά πεδία ενός προωθημένου ανθρωπισμού. Το υποτιθέμενο κοινωνικό κράτος της Αριστεράς, δεν μπορεί ποτέ και πουθενά να στηριχτεί από μια καταστροφική οικονομική πολιτική, απλά θα συμπαρασύρει στο χαμό όλη την κοινωνία, πλην των υπερπρονομιούχων, για χάρη των οποίων γίνονται ακόμη και επεκτάσεις του αιγιαλού (με το αζημίωτο).
Όποιος νομίζει πως θα ξεμπλέξουμε εύκολα με τον ΣΥΡΙΖΑ κάνει λάθος. Η ηγετική κλίκα του έχει όλα τα χαρακτηριστικά του απελπισμένου τυχοδιώκτη, της ομάδας που στερείται κάθε αισθήματος πατριωτικής και κοινωνικής ευθύνης, των ανεπάγγελτων, ευτελών και πονηρών, που μόνο βιοποριστικό τρόπο έχουν την πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά οτιδήποτε πάνω από το 24%, έστω ένα 26, που μάλλον θα το επιτύχει, ως εγγύηση παράτασης της πολιτικής του ζωής και ως εφαλτήριο ρεβανσισμού μέσω συγκυβερνήσεων, στις μεθεπόμενες εκλογές με την απλή αναλογική.
Η αντιπολιτευτική του στάση στην επόμενη Βουλή θα είναι η αποθέωση της ανευθυνότητας, βασισμένη στις αντιδράσεις των πολιτών απέναντι στις αναγκαστικές πολιτικές λιτότητας της επόμενης κυβέρνησης, που θα φέρει η ανορθολογική και «αντιλαϊκή» επιδοματική του παραφροσύνη των εξαγορών ταπεινωμένων συνειδήσεων, μέσω των εικονικών πλεονασμάτων, το τίναγμα των Τραπεζών στον αέρα με το δημοψήφισμα του 2015 και η φυγή των καταθέσεων της κάθε μαμάς Βαλαβάνη, προς τις οικιακές κρύπτες ή το εξωτερικό, καθώς και η μαχητική του εχθρότητα προς κάθε παραγωγική διαδικασία. Θα έχει πολύ χειρότερο τέλος από το ΠΑΣΟΚ, αλλά με δεδομένο το επίπεδο σκέψης «των πολλών», αυτό θα αργήσει με τον κίνδυνο να προκληθεί στο μεταξύ μια μεγάλη καταστροφή.
©Χρήστος Παπανίκος
Δεν θα ψηφίσω βεβαίως ΝΔ, ούτε τους παρανοϊκούς αριστεροακροδεξιούς ανιδιοτελείς φίλους του Πούτιν, που το 0,56% δεν τους δίδαξε τίποτα, ούτε την αυτοκαταστροφική επιδοτούμενη ανήλικη κόρη της κυρα-Ορσαλίας, ούτε τον Νάρκισσο της Αίγινας, που δυστυχώς θα ξαναμπεί στη Βουλή. Δεν έχω ιδέα αν θα πάω να ψηφίσω, για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Όμως δεν ανήκω σε αυτούς τους μικροσυμφεροντολόγους υποκριτές, που (παριστάνουν πως) θεωρούν το κόμμα της Δεξιάς πιο επικίνδυνο από τον ΣΥΡΙΖΑ και φωνάζουν «Λύκος στα πρόβατα». Λέγοντας πρόβατα, εννοούν την προσωπική τους στάνη μικρών ή μεγάλων συμφερόντων που έστησαν με το καθεστώς Τσίπρα. Τουλάχιστον με τη ΝΔ ο λύκος δεν θα φοράει προβιά κι αυτό είναι πολύ σημαντικό στο επίπεδο της σαφήνειας του πολιτικού τοπίου και σε αυτό των ηθικών αξιών που επιβάλλονται από τους άρχοντες, όπως το τοποθέτησε ο Ισοκράτης μιλώντας για «το της πόλεως όλης ήθος».
Αν υπάρχουν σε αυτόν το λαό ηθικές δυνάμεις και προσωπικότητες με αρετή, γνώση και τόλμη, ας συγκροτήσουν κάτω από μια σοφή ηγετική μορφή-αν υπάρχει κι αυτή- ένα πραγματικό Κεντροαριστερό κόμμα, να διεκδικήσει την εξουσία από τη ΝΔ. Θα είναι κρίμα στις μεθεπόμενες εκλογές να έχουμε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κι αν φαίνεται επιτέλους πιθανό οι Ναζιστές της Χ.Α. και οι «ολίγον Ναζιστές» του Χριστέμπορου (και με την προεκλογική βούλα Νεοδημοκρατών δεσποτάδων) Βελόπουλου να μείνουν εκτός Βουλής, πολύ δύσκολα ΝΔ και ΚΙΝΑΛ (αν δεχθούμε πως το κόμμα αυτό θα συμπεριφερθεί ενιαία) θα βρουν 200 έδρες για να καταργήσουν άμεσα την απλή αναλογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου