Του Μπάμπη Συριόπουλου
Η ΝΔ προβάλλει τις ανάγκες του κεφαλαίου ως το αναπόδραστο μέλλον και τα εργατικά δικαιώματα μια παράδοση καταδικασμένη να πεθάνει. Με τον τρόπο αυτό, επιχειρεί να κάνει ρελάνς, υποσχόμενη προς τους εκπροσώπους του ακόμη περισσότερα από όσα τους έδωσε η κυβέρνηση από το 2015 μέχρι σήμερα, περνώντας μέτρα που η «παλιά ΝΔ» δεν είχε καταφέρει. Η ΝΔ στις προγραμματικές θέσεις και την προεκλογική της εκστρατεία εκφράζει με τον πιο σαφή τρόπο το νέο σχέδιο της αστικής επίθεσης ενάντια στις όποιες λαϊκές και εργατικές κατακτήσεις έχουν απομείνει, όπως και τη νεοφιλελεύθερη
αντίληψη περί ανταγωνισμού, αξιοκρατίας και ιδιωτικοποιήσεων. Ο πρόεδρός της διακηρύσσει ανοιχτά αυτά που άλλοι υπονοούν ή «ντρέπονται» να ομολογήσουν.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στον Σκάι και αναφερόμενος στην υγεία, πρότεινε τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). «Να δοκιμάσουμε – όπως δήλωσε –ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας να διοικηθεί σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα» συμπληρώνοντας πως «το δημόσιο δεν είναι κατ’ ανάγκη κρατικό» βαφτίζοντας το κρέας, ψάρι. Πρότεινε δε τα δημόσια νοσοκομεία αντί να έχουν μαγνητικό τομογράφο, να αγοράζουν «υπηρεσίες» από ιδιωτικά ακτινοθεραπευτικά κέντρα που θα λειτουργούν εντός τους, στα οποία θα εργάζονται δημόσιοι υπάλληλοι. Πρακτικά, στα νοσοκομεία όπως τα οραματίζεται ο Μητσοτάκης, οι τοίχοι θα είναι δημόσιοι και οι υπηρεσίες ιδιωτικές.
Ο πρόεδρος της ΝΔ υποστήριξε, επίσης, την αξιολόγηση των διευθυντών και των σχολικών μονάδων και τη «μεγαλύτερη αυτονομία» του διευθυντή «στο πως θα λειτουργήσει το σχολείο του», δείχνοντας το δρόμο για τις ιδιωτικές χορηγίες και στα δημόσια σχολεία. Δίνοντας δε προτεραιότητα στο θέμα της «ασφάλειας» και επικεντρώνοντας στα Εξάρχεια ο Μητσοτάκης – αλλεργικός κατά τα άλλα στις προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, επανέλαβε το σχέδιό του για προσλήψεις αστυνομικών και μάλιστα για τις ομάδες ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ, την οποία θα επανιδρύσει.
Αποκαλυπτικές οι προτάσεις Μητσοτάκη
Στα θέματα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και στη σχέση κεφαλαίου-εργασίας γενικότερα, η ΝΔ αποκαλύπτεται ως θιασώτης του εργασιακού μεσαίωνα και της εργοδοτικής ασυδοσίας. Ο Μητσοτάκης επανέλαβε τη θέση του 11ου συνεδρίου της για μείωση του φόρου στις επιχειρήσεις από το 29% στο 20% «εντός διετίας». Αντίθετα την επιστροφή της 13ης σύνταξης (στο σύνολό της) δεν θα «την άντεχε η οικονομία» καθώς αναπτύσσεται με 2%, ενώ για να υπάρχει «ένας μόνιμος μηχανισμός στήριξης των πιο αδύναμων συνταξιούχων» απαιτείται ανάπτυξη 4%.
Προβάλλοντας την επέκταση της ελαστικής εργασίας και επικεντρώνοντας στα πιο ευάλωτα τμήματα της εργατικής τάξης, δήλωσε ξεδιάντροπα: «Μερικές φορές, το να δώσεις σε μια γυναίκα τη δυνατότητα να δουλεύει από το σπίτι της είναι καλό, δεν είναι κακό. Μπορεί να πηγαίνει κόντρα στην παραδοσιακή οκτάωρη εργασία, πέντε μέρες την εβδομάδα, αλλά είναι καλό».
Όσον αφορά στις συλλογικές συμβάσεις είναι γνωστή η προτίμηση της ΝΔ στις επιχειρησιακές συμβάσεις. Όπως επίσης αποφάσισε το 11ο συνέδριο, στα πλαίσια της δυνατότητας «των εργαζομένων και των εργοδοτών να καθορίζουν οι ίδιοι από κοινού το κοινό μέλλον τους (…) οι συμβάσεις εργασίας που καταρτίζονται σε επιχειρησιακό επίπεδο (…) θα υπερισχύουν των κλαδικών». Να θυμίσουμε ότι η υπερίσχυση των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών συμβάσεων ήταν από τις πρώτες απαιτήσεις της τρόϊκα (από το 2010) δείχνοντας τον ξεκάθαρο, ταξικό υπέρ του κεφαλαίου, χαρακτήρα των μνημονίων.
Ο πρόεδρος της ΝΔ στη διακαναλική συνέντευξη έδειξε την κατεύθυνση του «κοινού μέλλοντος» εργαζόμενων και εργοδοτών προβάλλοντας το παράδειγμα της «Παπαστράτος» μίλησε για τη δυνατότητα μια επιχείρηση «πάει από πενθήμερο σε επταήμερο με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζόμενων». Μετά το σάλο που ξεσηκώθηκε με την επταήμερη λειτουργία (και πιθανότατα εργασία…) ο Μητσοτάκης επιχείρησε ρελάνς: «Επιμένω ότι οι σημερινές εργασιακές σχέσεις θα πρέπει να επιμερίζουν με δίκαιο τρόπο το κέρδος. …Το κράτος μπορεί να δώσει φορολογικά κίνητρα στη διανομή των κερδών στους εργαζόμενους. Να δώσει κίνητρα ώστε οι επιχειρήσεις να δίνουν μετοχές στους εργαζόμενους».
Όλα μπορεί να τα διανοηθεί ο πρόεδρος της ΝΔ – εργασία των γυναικών στο σπίτι χωρίς ωράριο, επταήμερη εργασία (με τη συμφωνία των εργαζόμενων!), ανάπτυξη 4%, τον καθορισμό «από κοινού» του μέλλοντος εργοδοτών κι εργαζομένων, τη διανομή μετοχών στους τελευταίους, εκτός από τις αυξήσεις μισθών στις συλλογικές συμβάσεις. Όλα δικαιολογούνται με «τον κόσμο που ξημερώνει μπροστά μας», σε αντίθεση με την «Ελλάδα του ‘80». Η σταθερή πενθήμερη εργασία με συλλογικά δικαιώματα είναι κάτι σαν το κερί σε σύγκριση με τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, γραφικό και νοσταλγικό αλλά ξεπερασμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου