Σκιά του παλιού γεμάτου αυτοπεποίθηση εαυτού του ο Ερντογάν, αλωνίζει εδώ και εβδομάδες την Τουρκία μαινόμενος μιλώντας σε 2 ακόμη και 3 διαφορετικές συγκεντρώσεις την ημέρα!
Το διακύβευμα είναι τεράστιο, ειδικά για έναν πολιτικό που χωρίς υπερβολή άλλαξε την πορεία της χώρας του ξεκινώντας το 1994 από το δημαρχείο της Κωνσταντινούπολης: Είναι οι δήμαρχοι που θα εκλεγούν στις σημερινές αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία κι αν όχι στις 51 περιφέρειες που κατεβάζει συνδυασμούς η Λαϊκή Συμμαχία την οποία συγκρότησε το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν συμμαχώντας με το
συντηρητικό ΜΗΡ, τουλάχιστον στις τρεις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας που ανέκαθεν έδιναν τον πολιτικό σφυγμό στη γειτονική χώρα. Και τα νέα για τον Ερντογάν δεν είναι καθόλου καλά.
Το δυσάρεστο για τον σουλτάνο είναι ότι απέναντί του δεν έχει τους συνήθεις «τρομοκράτες», όπως συνηθίζει να χαρακτηρίζει όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. Το ρεσιτάλ βίας και διώξεων που βαίνει αμείωτο από τον Ιούλιο 2016, όταν απέτυχε το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στην Τουρκία (αφήνοντας πίσω του 251 νεκρούς και 2.200 τραυματίες), εξάλειψε τις εστίες των Γκιουλενιστών. Είναι ενδεικτικό ότι από τις 18 Ιουλίου 2018, όταν τερματίστηκε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ίσχυε την διετία η οποία μεσολάβησε από το αποτυχημένο πραξικόπημα, μέχρι σήμερα κι ενώ θα περιμέναμε ότι το κύμα διώξεων θα είχε κοπάσει, 1.164 στρατιωτικοί έχουν απομακρυνθεί από τα αξιώματά τους κατηγορούμενοι για σχέσεις με την FETO, την οργάνωση του Γκιουλέν, σύμφωνα πάντα με το επίσημο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, Αναντολού, που επικαλείται ανώνυμες πηγές… Με τους πολιτικούς του αντιπάλους λοιπόν ο Ερντογάν ξεμπέρδεψε εύκολα.
Όχι όμως με την κατάσταση της οικονομίας, που αργά και βασανιστικά τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια του. Εκ πρώτης όψεως τα δύσκολα είναι πίσω του. Έχουν μένει στο 2018 όταν η τουρκική λίρα έχασε το 40% της συναλλαγματικής της ισοτιμίας. Πλέον όμως αναμετράται καθημερινά με τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής που δεν περιορίζονται στις αγορές χρήματος και κεφαλαίων εκεί που η Τουρκία έφτασε να να δανείζεται για μία ημέρα (overnight) την εβδομάδα που μας πέρασε ακόμη και με 1.000% επιτόκιο. Έλλειψη εμπιστοσύνης; Προάγγελος νέας συναλλαγματικής κρίσης; Ή, απλώς, πολιτικά ορμώμενη πίεση με ορόσημο τις εκλογές; Θα φανείς από αύριο… Όποιο κι αν είναι όμως το αποτέλεσμα ελάχιστα ενδιαφέρει τους Τούρκους που έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην ακρίβεια (που είναι αποτέλεσμα της αύξησης των τιμών σε όλα τα εισαγόμενα είδη) και τη διανομή λαχανικών και ζαρζαβατικών που προώθησε η κυβέρνηση για να προστατεύσει τα λαϊκά εισοδήματα από τις ανατιμήσεις και τον πληθωρισμό που τρέχει με 20%. Η απότομη φτωχοποίηση λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Ερντογάν, που απειλεί σήμερα να διακόψει τις πολιτικές νίκες που καταγράφει το κόμμα του ανελλιπώς από το 2002.
Το ενδιαφέρον όλων για το σημερινό αποτέλεσμα επικεντρώνεται στην Άγκυρα των 5 εκ. κατοίκων που επί 25 χρόνια βρίσκεται στα χέρια του ΑΚΡ, σηματοδοτώντας τη συντριπτική πολιτική ηγεμονία του ήπιου ισλαμισμού που εξέφρασε ο Ερντογάν, ακόμη και στην κοσμική Άγκυρα. Με βάση τις δημοσκοπήσεις και κυρίως το πολιτικό κλίμα, όπως αποτυπώνεται στις εφημερίδες της γειτονικής χώρας και το ντελίριο στο οποίο βρίσκεται ο Ερντογάν, τις περισσότερες πιθανότητες εκλογής συγκεντρώνει ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης, Μανσούρ Γιαβάς! Σήμερα το βράδυ θα ξέρουμε. Ακόμη όμως κι αν κερδίσει τις εκλογές ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης, τίποτε δεν εγγυάται ότι θα είναι ο επόμενος δήμαρχος της Άγκυρας. Ο ίδιος ο Ερντογάν, κι όχι μέσω διαρροών ή τρίτων, από τον Οκτώβριο του 2018 είχε δηλώσει ότι αν στις σημερινές εκλογές κερδίσουν υποψήφιοι που συνδέονται με την …τρομοκρατία «θα κάνουμε αμέσως ότι είναι αναγκαίο και θα συνεχίσουμε το δρόμο μας διορίζοντας έμπιστους»!
Για τον Ερντογάν δεν θα είναι η πρώτη φορά. Σε τουλάχιστον 100 μεγάλα δημαρχεία, συμπεριλαμβανομένου του κουρδικού Ντιγιάρμπακιρ, έχει διορίσει από το 2015 δικούς του ανθρώπους επικαλούμενος αυτό που όλοι μπορούν να προβλέψουν: ότι οι δήμαρχοι συνδέονταν με την …τρομοκρατία.
Πλέον όμως υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά γιατί ως τώρα θύματα των διώξεων του καθεστώτος Ερντογάν ήταν οι οπαδοί του πρώην συμμάχου του Γκιουλέν και σε σταθερή βάση τα στελέχη των Κούρδων και της Αριστεράς του κόμματος ΗDP, που το 2018 συγκέντρωσε 6 εκ. ψήφους. Ακόμη και σήμερα χιλιάδες στελέχη, 10 βουλευτές, δήμαρχοι, ακόμη και ο ηγέτης του κόμματος Σελαχατίν Ντεμιρτάς εξακολουθούν να βρίσκονται στη φυλακή κατηγορούμενοι για σχέσεις με το ΡΚΚ. Από απόψε όμως υπάρχει σαφής κίνδυνος επέκτασης των διώξεων σε πολιτικά κόμματα της «μέινστριμ» αντιπολίτευσης. Κι έτσι οι δημοτικές εκλογές του 2018, που χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανή πόλωση όλη την προεκλογική περίοδο, να περάσουν στην ιστορία ως ένα ορόσημο στην πορεία αυταρχικοποίησης του καθεστώτος Ερντογάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου