Tου Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό «µυρίζει» το κλίµα σκανδαλολογίας. «Καθαρτήριο» για το σύστηµα η προανακριτική επιτροπή που θα συγκροτηθεί
Την Τετάρτη θα στηθούν στη Βουλή οι 10 κάλπες –μία για κάθε εμπλεκόμενο– ώστε να γίνει η ψηφοφορία για την σύσταση προανακριτικής επιτροπής που θα διερευνήσει τυχόν πολιτικές ή ποινικές ευθύνες στο σκάνδαλο της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας Novartis. Θα προηγηθούν οι τοποθετήσεις των εμπλεκόμενων και οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών. Η ψηφοφορία θα αφορά τους πρώην πρωθυπουργούς Α.
Σαμαρά και Π. Πικραμένο και τους πρώην υπουργούς Α. Λυκουρέντζο, Μ. Σαλμά, Γ. Κουτρουμάνη, Α. Λοβέρδο, Αδ. Γεωργιάδη, Ε. Βενιζέλο, Γ. Στουρνάρα και τον επίτροπο Δ. Αβραμόπουλο. Μέχρι τώρα (Siemens, εξοπλιστικά κλπ.) έχει διαφανεί ότι αυτές οι επιτροπές αν και λειτουργούν στο όνομα της «κάθαρσης» της πολιτικής, στην πραγματικότητα αποτελούν καθαρτήρια του συστήματος. Δηλαδή της «ελεύθερης αγοράς», που είναι η πραγματική μήτρα των σκανδάλων. Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορούν να καταλήξουν στην τιμωρία κάποιων «αποδιοπομπαίων τράγων», αν και το σύνηθες αποτέλεσμα είναι η ατιμωρησία.
Πάντως η υπόθεση αυτή εκτός από το «δικαστικό» σκέλος είναι σαφές ότι έχει ευρύτερη πολιτική σημασία. Αποτελεί το έναυσμα μιας ρευστότητας στο πολιτικό προσωπικό. Αλλαγές «συνόρων», διαχωριστικές γραμμές, εσωκομματικές αντιθέσεις που προετοιμάζουν ανακατατάξεις. Άλλωστε είναι γνωστό διαχρονικά –ακόμη και από το μακρινό πλέον 1989– το πώς έχουν λειτουργήσει οι συνθήκες σκανδαλολογίας στην πολιτική σκηνή. «Καθαροί» και «βρόμικοι» έχουν αποδείξει ότι ενίοτε σε τέτοιες συνθήκες αναπροσαρμόζουν το πολιτικό σκηνικό έτσι ώστε να ανταποκριθεί καλύτερα στην «αποστολή» του. Την κυβερνητική διαχείριση των ζητουμένων για το κεφάλαιο σε μία περίοδο που αυτό αναζητά ακόμη πιο αντιδραστικές αλλαγές.
Η κυβέρνηση «πλασάρει» την υπόθεση Novartis ως ένα κανονικό «παραμύθι με δράκο», αναζητώντας πολλαπλά οφέλη. Στην πρόταση που κατέθεσε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση προανακριτικής δεν φαίνεται να υπάρχουν τα απαραίτητα στοιχεία για να στηριχθεί μια κατηγορία για ένα εκ των 10 πολιτικών προσώπων, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ειδικό δικαστήριο. Αυτό οφείλεται στην αδυναμία της κυβέρνησης να εντοπίσει την πορεία του χρήματος, εντός του πλαισίου της ΕΕ και της νομοθεσία της περί ανωνύμων εταιρειών και των δαιδάλων των offshore, οι οποίες είναι απολύτως νόμιμες ελέω της… «ελευθερίας διακίνησης κεφαλαίων». Γι’ αυτό διανθίζει την ιστορία με «καροτσάκια», «βαλίτσες» και «μαύρες λιμουζίνες» έξω από σπίτια πολιτικών. Με δηλώσεις περί του «μεγαλύτερου σκανδάλου στην ιστορία» πουλάει την εικόνα του «θέλουμε να τους πιάσουμε, αλλά τι να κάνουμε;».
Από την άλλη η υπόθεση Novartis αξιοποιείται ως μία δικαιολογία για την συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων. Σαν η ρίζα αυτών των πολιτικών να βρίσκεται στη διαφθορά και όχι στην καπιταλιστική κρίση και στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για βαθύτερη εκμετάλλευση και πιο βολικές αγορές, τις οποίες φυσικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ικανοποιεί. Στα αξιοσημείωτα της υπόθεσης και η κυβερνητική ρητορεία περί της προέλευσης των στοιχείων ως δεδομένο αξιοπιστίας. Τα κυβερνητικά στελέχη προβάλλουν συνεχώς ότι τα στοιχεία δεν προέρχονται από καμία εισαγγελική έρευνα της «ψωροκώσταινας», αλλά από το αμερικανικό FBI. Λες και οι ΗΠΑ –πόσο μάλλον το FBI– έχουν κάποια δείγματα… αντίστασης στις πρακτικές των πολυεθνικών ή έστω και την ελάχιστη αξιοπιστία αναφορικά με τα στοιχεία που δίνουν στην δημοσιότητα ή στους «συμμάχους».
Στη Νέα Δημοκρατία οξύνονται οι αντιθέσεις. Η πρόσφατη διαγραφή του Ευάγγελου Αντώναρου, λίγο καιρό μετά την εκδίωξη της Κατερίνας Παπακώστα, είναι ενδεικτική. Σε πρώτο επίπεδο υπάρχει η βασική κόντρα των φερόμενων ως «καραμανλικών» με την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και αφορμή την άνευ ορίων στήριξη που παρέχει ο πρόεδρος στον Άδωνι Γεωργιάδη, προσδοκώντας στις ψήφους του ακροδεξιού ακροατηρίου. Η σύγκρουση υπάρχει αλλά δεν γενικεύεται κυρίως εξαιτίας της στάσης του ίδιου του Κ. Καραμανλή που φαίνεται να έχει αποφασίσει να δει τις επιδόσεις του Κ. Μητσοτάκη στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Πάντως «εξουσιοδοτημένα» στελέχη όπως ο Γιώργος Βλάχος έχουν ταχθεί ευθέως υπέρ της απαλλαγής του Α. Γεωργιάδη από τα καθήκοντα του αντιπροέδρου λόγω της υπόθεσης Novartis. Άλλα στελέχη όπως οι Β. Μεϊμαράκης, Ν. Δένδιας ακόμη και ο έτερος αντιπρόεδρος Κ. Χατζηδάκης κρατούν αποστάσεις. Ταυτόχρονα πιο συγκροτημένη παρουσία έχουν πλέον οι «Σαμαρικοί», παρότι στήριξαν την ανάδειξη Κ. Μητσοτάκη. Η ηγετική παρουσία του Α. Σαμαρά στο πρόσφατο συλλαλητήριο στην Αθήνα είναι ένα σαφές δείγμα. Η πρόθεση της ΝΔ να ψηφίσει την προανακριτική επιτροπή και για τον Σαμαρά δεν συμβάλλει στην αποκλιμάκωση.
Η υπόθεση Novartis όμως πυροδοτεί –πιο διακριτικά– και την κατάσταση στο Κίνημα Αλλαγής. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ έχει εμπλακεί ο πρώην υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γ. Κουτρουμάνης. Το όνομά του πάντως δεν προβάλλεται ιδιαιτέρως από την κυβέρνηση προκειμένου να μην χειροτερέψουν οι σχέσεις με τη Φώφη Γεννηματά, στης οποίας τον κύκλο μετέχει. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για τον Α. Λοβέρδο που βρίσκεται στο κυβερνητικό στόχαστρο και μάλιστα με τη επισήμανση ότι πρόκειται για στοιχείο που πρέπει να απομονωθεί από την κεντροαριστερά ως κατάλοιπο του διεφθαρμένου παρελθόντος. Αντίθετα ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι από αυτούς που στηρίζουν την λεγόμενη «κάθαρση» και επιχειρεί να εκμεταλλευθεί τις συνθήκες μετά την ήττα στις εσωκομματικές εκλογές.
https://eleutheriellada.wordpress.com/2018/02/19/%CE%BF%CE%B9-10-%C2%B5%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-novartis/#more-94486
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου