Ρένα Δούρου: Μια αμήχανη Περιφερειάρχης που «θάφτηκε» στη λάσπη

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Δεν προκαλεί εντύπωση η αντίδραση της Ρένας Δούρου η οποία μπροστά στην τραγωδία στην Μάνδρα αποφάσισε οτι η βέλτιστη διαχείριση ήταν… η μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου.

Προφανώς στην Περιφέρεια Αττικής δεν έχουν καθρέπτες, διότι αν είχαν έπρεπε μια στοίβα χαρτιών να βρίσκεται στο γραφείο της κ. Δούρου, με πρώτο από όλα το κείμενο της δικής της παραίτησης. Αυτό θα απαιτούσε όχι μόνο η μνήμη των 20 νεκρών αλλά και η ανείπωτη καταστροφή υποδομών και περιουσιών που συνέβη στη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο. «Θα ήθελα να μην είμαι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα παθογενειών όπου τα μπαζωμένα ρέματα, τα σπίτια που έχουν παράνομα κτιστεί στις
κοίτες ποταμών, με μια νομοθετική ρύθμιση, κάποια στιγμή, νομιμοποιούνται», δήλωσε με μουσσολινικό ύφος η περιφερειάρχης Αττικής – το ίδιο ύφος με το οποίο το περασμένο καλοκαίρι μας κουνούσε το δάκτυλο και ζητούσε από τους πολίτες να μη σχολιάζουν την ανικανότητα της Περιφέρειάς της και των υπολοίπων φορέων να θέσουν σε έλεγχο τη φωτιά στο Καπανδρίτι και τον Κάλαμο.

Κι όμως η κ. Δούρου τον Απρίλιο του 2014 έλεγε ότι της αρκούν 6 μήνες για έναν πλήρη αντιπλημμυρικό σχεδιασμό. Τι άλλαξε μετά από τρία χρόνια; Οι μελέτες παραμένουν ακόμα σε υλοποίηση. Φταίνε οι δήμοι; Φταίνε οι υπουργοί; Αν ναι να κατονομάσει δημοσίως τις πράξεις και τις παραλήψεις τους.

Αν λοιπόν η κ. Δούρου θέλει να σταματήσει αυτός ο χορός παρανομίας και συγκάλυψης που επί χρόνια έχει καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον και εκθέτει την κρατική μηχανή σε κάθε βροχή ή φωτιά, θα έπρεπε να έχει λάβει μέτρα. Πώς; Απλά θέτοντας ως όρο για την οποιαδήποτε χρηματοδότηση στους δήμους την ολοκλήρωση των αντιπλημμυρικών έργων. Αντί για αυτό όμως, προτίμησε τρία χρόνια τώρα να μοιράζει τους πόρους της σε αριστερούς και δεξιούς δημάρχους προκειμένου να διευρύνει την επιρροή της και τις «υποσχετικές» της επανόδου της στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Στην πολιτική όμως αν δεν θέλεις να είσαι μέρος του προβλήματος δίνεις λύσεις. Έχω γράψει με αφορμή την Ήπειρο, οτι ο Περιφερειάρχης δεν είναι δημόσιος υπάλληλος. Είναι πολιτικός προϊστάμενος υπηρεσιών και πρέπει να σχεδιάζει πολιτικές. Πρέπει να στέκεται απέναντι στην κεντρική κυβέρνηση ως ισότιμος συνομιλητής, όχι να κρύβεται πίσω από μια λίστα αρμοδιοτήτων ή να παριστάνει τον συνοδό πρωθυπουργών σε επισκέψεις. Στην περίπτωση σας λοιπόν κ. Δούρου η κυβέρνηση της χώρας απλώς στεγάζεται στα όρια της Περιφέρειάς σας, δεν την κυβερνά. Επειδή όμως δεν υπάρχει καθώς φαίνεται η κοινή ανθρώπινη ευθιξία της παραίτησης, παρότι αυτό ήταν και παραμένει πολιτικά ορθό, θα πρέπει οι πολίτες να θυμηθούν το περιεχόμενο του παρόντος άρθρου στις κάλπες.

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι πολιτικοί κρίνονται όχι μόνο για τα ωραία λόγια. Κρίνονται κυρίως για την πολιτική αμηχανία και την πολιτική ανικανότητα στη διαχείριση μιας κρίσης. Υπενθυμίζω πως το 2002 ο Γκέρχαρντ Σρέντερ ήταν 4ος στις δημοσκοπήσεις για τις ομοσπονδιακές εκλογές της Γερμανίας. Μέχρι που ήρθαν οι καταστροφικές πλημμύρες στα κρατίδια της Αν. Γερμανίας και η άψογη διαχείρισή τους. Και έτσι επανεκλέχθηκε.

Σε μια σοβαρή χώρα με 20 και πάνω νεκρούς, η κ. Δούρου θα έπρεπε να είχε ξεχάσει κάθε σκέψη οτι θα «εκθρονίσει» τον Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η λάσπη στη Μάνδρα εκτός από τους κατοίκους και τις περιουσίες τους θα έπρεπε να είχε θάψει τις δικές της προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες. Επειδή όμως ζούμε στην Ελλάδα, τίποτα πια δεν μπορεί να με εκπλήξει.

http://www.rizopoulospost.com/rena-dourou-mia-amixani-perifereiarxis-pou-thaftike-sti-laspi/?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=daily-newsletter