Οι κάλπες και τα ναυάγια

Μετά το ναυάγιο Σαμαρά το Σάββατο, οι κάλπες ήταν μονόδρομος. Οι 168 ψήφοι υπέρ του Σταύρου Δήμα δεν αυξήθηκαν ούτε κατά μία στην τρίτη ψηφοφορία και πλέον «τον λόγο έχει ο κυρίαρχος λαός».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τώρα την ευκαιρία να επιτύχει αυτό που δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις: μια μεγάλη εκλογική νίκη, την πρώτη αριστερού κόμματος σε βουλευτικές εκλογές στην ελληνική πολιτική Ιστορία, και να σχηματίσει κυβέρνηση – είτε αμιγώς δική του είτε σε συνεργασία με άλλο κόμμα. Το σχέδιό του για μπλοκάρισμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας πέτυχε και τώρα πρέπει να διεκδικήσει, εν μέσω σκληρής πόλωσης, όχι μόνο τη νίκη, αλλά και την αυτοδυναμία.

Για να συμβεί αυτό, είναι αναγκαίο, πέρα από την εκλογική κεφαλαιοποίηση της οργής, να πείσει – πέραν των ήδη πεπεισμένων – τον ενδιάμεσο πολιτικό χώρο, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι η κινδυνολογία της Ν.Δ. είναι αβάσιμη και ότι την επομένη των εκλογών η χώρα θα έχει κυβέρνηση με πρόγραμμα και... όραμα.

Για τη Ν.Δ. η ήττα στη Βουλή αποτελεί προανάκρουσμα της ήττας στην κάλπη. Ο στόχος της εκ των πραγμάτων είναι να χάσει με τη μικρότερη δυνατή διαφορά και να αποσπάσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό, προκειμένου είτε να εμποδίσει την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ είτε να διατηρήσει το στάτους του μεγάλου κόμματος και ισχυρό ρόλο στις μετεκλογικές πολιτικές διεργασίες. Για τον Αντώνη Σαμαρά, σε προσωπικό επίπεδο, ο στόχος είναι επιπλέον να μην αμφισβητηθεί η προεδρία του στο κόμμα.

Το ΠΑΣΟΚ, εκτός από τη βέβαιη συρρίκνωση των ποσοστών του σε σύγκριση με το 2012, αντιμετωπίζει και τη σχεδόν σίγουρη διάσπαση με τη δημιουργία κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου. Αν προσθέσουμε την πρώτη παρουσία του Ποταμιού στον εσωτερικό εκλογικό στίβο, τα στελέχη της πολιτικά ανύπαρκτης ΔΗΜΑΡ, αλλά και τους «άστεγους» του χώρου, που θα κινηθούν προς διάφορες κατευθύνσεις, τότε η Κεντροαριστερά αποτελεί ήδη έναν από τους σημαντικότερους εκλογικούς γρίφους.

Ποιος κεντροαριστερός σχηματισμός θα επιβιώσει στην εκλογική θύελλα και ποιος θα ναυαγήσει θα το δούμε πολύ σύντομα.

Το ΚΚΕ – εν μέσω της συντριπτικής πόλωσης – θα έχει στόχο να ορθοποδήσει από το κακό εκλογικό αποτέλεσμα του 2012 και να αποφύγει τις διαρροές, κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, κινούμενοι δημοσκοπικά στην κόψη του ξυραφιού, θα παλέψουν να αντιρροπήσουν τις δικές τους διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ με τυχόν διαρροές από τη Ν.Δ. που δεν θα στραφούν στη Χρυσή Αυγή, αλλά και προσελκύοντας ψήφους από το ναζιστικό κόμμα που μπούχτισαν από τις αποκαλύψεις για την εγκληματική του δράση. Η ίδια η Χ.Α. αποτελεί έτσι κι αλλιώς ένα μεγάλο εκλογικό ερωτηματικό...

Εκλογές λοιπόν! Εδώ που είχαν φτάσει τα πράγματα, ήταν αναπόφευκτες, όσο και αν πολλοί διαφωνούσαν ή τις απεύχονταν. Η χώρα ήταν πρακτικά ακυβέρνητη, χαμένη σε μια προεκλογική περίοδο πολλών μηνών, η οποία είχε αρχίσει πολύ πριν από τις ευρωεκλογές, και εγκλωβισμένη στην αβεβαιότητα, πηγή της οποίας ήταν η κυβέρνηση και η επιλογή της να πάει σε εκλογές εν μέσω.

Τώρα τον λόγο έχει, έτσι κι αλλιώς, ο «κυρίαρχος λαός». Οψόμεθα για τις 25 Ιανουαρίου. Όσο για την κινδυνολογία, παραπέμπω στις δύο τελευταίες αράδες του πρωτοσέλιδου άρθρου του Σταύρου Ψυχάρη στο «Βήμα της Κυριακής», με τίτλο «Κινδυνεύει η Ελλάς»: «Καθώς όλοι γνωρίζουμε τα όριά μας, λογικό είναι να περιμένει κανείς ότι μετά τις εκλογές, ψήφω και αποφάσει του Λαού, όλα θα πάνε καλύτερα...».
http://www.topontiki.gr/

Σήμερα παρουσιάζεται το πρόγραμμα του Ποταμιού

Η πρώτη πανηγυρική συνεδρίαση της Επιτροπής Εκλογικού Αγώνα του Ποταμιού πραγματοποιείται στις 13:00 την Τρίτη στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης».
Στη διάρκεια της συνεδρίασης, ο Σταύρος Θεοδωράκης θα παρουσιάσει τις κυβερνητικές προτάσεις που θα υπερασπιστεί το Ποτάμι στη νέα διακυβέρνηση.

«Το Ποτάμι είναι εδώ, έτοιμο για τις μεγάλες προκλήσεις» τόνισε ο Σταύρος Θεοδωράκης αμέσως μετά την ανακοίνωση ότι η χώρα πάει σε εκλογές στις 25 Ιανουαρίου.

Η πλήρης δήλωση του επικεφαλής του Ποταμιού έχει ως εξής:

«Οι επαγγελματίες της πολιτικής έπαιξαν τα πολιτικά παιγνίδια τους καθοδηγούμενοι από το κομματικό τους γινάτι. Τώρα είναι η ώρα των πολιτών. Καλούμε τις Ελληνίδες και τους Έλληνες να αποδοκιμάσουν τον τυφλό κομματισμό, ένα σύστημα που εργάζεται για τον εαυτό του αδιαφορώντας για τις αγωνίες των απλών ανθρώπων. Το Ποτάμι είναι εδώ έτοιμο για τις μεγάλες προκλήσεις».
http://www.voria.gr/

Στάση αναμονής από ΕΚΤ

Στάση αναμονής τηρεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, αποφεύγοντας να παρέμβει στο εσωτερικό της χώρας.
«Το ελληνικό εκλογικό σώμα είναι αυτό που θα αποφασίσει για τη μελλοντική σύνθεση του κοινοβουλίου και της κυβέρνησης. Δεν θα παρέμβουμε ή σχολιάσουμε κάτι για αυτή τη δημοκρατική διαδικασία», αναφέρει η ΕΚΤ σε ανακοίνωσή της.
Σημειώνει ακόμη πως περιμένει τις απόψεις των ελληνικών αρχών για το πώς θα προχωρήσουν με την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος. «Θα περιμένουμε για τις απόψεις και τις προτάσεις των ελληνικών αρχών για το πώς θα προχωρήσει καλύτερα η διαδικασία αξιολόγησης, και θα τις συζητήσουμε με την Κομισιόν και το ΔΝΤ», αναφέρει.
Η ΕΚΤ δήλωσε ότι η Ελλάδα έχει σημειώσει «εντυπωσιακή πρόοδο στην σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών και στην μεταρρύθμιση της οικονομίας τα τελευταία χρόνια», και ότι η χώρα αναμένεται να επιστρέψει στην ανάπτυξη.

http://www.voria.gr/

Θ. Πάγκαλος: Συμμετοχή του Γ. Παπανδρέου στους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ

Τη συμμετοχή του Γ. Παπανδρέου στους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ αλλά και σε μία «τρόικα» μαζί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και ακόμα ένα στέλεχος που θα επιτηρεί την προεκλογική εκστρατεία πρότεινε ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Σε δηλώσεις που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα FM, ο κ. Πάγκαλος, αναφερόμενος στις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, τόνισε: «Μια πρόταση - που εγώ βρίσκω λογική - είναι να δεχθεί ο κ. Παπανδρέου να συμμετάσχει στους συνδυασμούς, υπό τον κ. Βενιζέλο, του ΠΑΣΟΚ, σε όποια εκλογική περιφέρεια θέλει- και να υπάρχει συνένωση και να μετάσχουν και όλα τα στελέχη του στους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ. Και όλη η προσπάθεια, η προεκλογική εκστρατεία, η επικύρωση των συνδυασμών, τα οικονομικά, να επιτηρούνται από μια ‘τρόικα’, όπου θα είναι ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου και κάποιος τρίτος» και πρόσθεσε πως ο ίδιος είναι «πρόθυμος να μεσολαβήσω, και μέχρι ενός σημείου έχω κάνει κάποιες κινήσεις».
«Δεν βλέπω αποτέλεσμα, όμως. Και είναι κακό αυτό, διότι εξαντλούνται και τα τελευταία περιθώρια που και ο ένας και ο άλλος μπορούν να δείξουν κάποια ευαισθησία απέναντι στη διάθεση του χώρου, που είναι η ενότητα και η συνεργασία» πρόσθεσε ο κ. Πάγκαλος και σημείωσε:
«Ο κ. Βενιζέλος έχει την έννοια του μεγάλου ‘σφραγιδοκράτορα’. Έχει τα τυπικά στοιχεία στα χέρια του και έχει δίκιο σε αυτά που λέει- και σου λέει ‘τώρα, να μοιράσω εγώ την εξουσία μου με τον Παπανδρέου, που ξαφνικά του ήρθε να ξανακατέβει στην πολιτική ζωή της χώρας, επειδή εξάντλησε τον κύκλο των διαλέξεών του;’. Το θέμα είναι, όμως, ότι αν το ΠΑΣΟΚ πάρει ένα ποσοστό σαν αυτό που δίνουν οι δημοσκοπήσεις, τότε ο κ. Βενιζέλος τελείωσε και μαζί του τελείωσε και το ΠΑΣΟΚ, είτε υπάρχει ο Παπανδρέου είτε όχι. Μήπως θα ήταν, λοιπόν, μια προσπάθεια να εκμεταλλευτούμε αυτή τη δυνατότητα που δίνει η πολιτική, όπου ένα και ένα δεν κάνουν δύο αλλά τρία; Η λεγόμενη πλειοψηφική δυναμική και να επιτύχουμε την προσωρινή –έστω- ένωση των διαφόρων αρχηγών και αξιωματούχων, για να δοθεί στον κόσμο η εντύπωση ότι υπάρχει μια ενότητα και να αγωνιστούν για τα αποτελέσματα που θα προκύψουν από αυτή την ενότητα ουσιαστικά».
http://www.eklogika.gr/

Πιτέλα: Το μέλλον της Ελλάδας είναι στα χέρια του ελληνικού λαού

Ο κ. Πιτέλα, υπογραμμίζει ότι «καλούμε για ενότητα και υπευθυνότητα από όλες τις προοδευτικές και φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει με μια ισχυρή κυβέρνηση, ικανή για διαχείριση των οικονομικών κρίσεων με μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη για τους πολίτες της».
Σύμφωνα με τον Πιτέλα, αυτή θα ήταν η καλύτερη απάντηση στην τρόικα και σε όλες τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Είναι απολύτως σαφές, σημειώνει σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι η «δικτατορική πορεία» που ακολούθησε η τρόικα δεν έχει και δεν θα οδηγήσει πουθενά, και πρόσθεσε πως αντιθέτως, έχει προκαλέσει περισσότερη αγανάκτηση για τους ανθρώπους που έχουν ήδη πληγεί σοβαρά από τα μέτρα λιτότητας τα τελευταία πέντε χρόνια.
http://www.matrix24.gr/

Ανησυχία, φόβος, ανασφάλεια: Πως βλέπουν τα διεθνή ΜΜΕ τις εξελίξεις στην Ελλάδα

Στα πρωτοσέλιδα όλων των διεθνών ΜΜΕ βρίσκεται για ακόμη μια φορά η Ελλάδα έπειτα από την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες έπειτα από την αποτυχία της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η τριπλή ψηφοφορία είχε συγκεντρώσει, ούτως ή άλλως, τα φώτα με αρκετούς ανταποκριτές να βρίσκονται συνεχώς στη Βουλή και, πλέον, τα ξένα ΜΜΕ σχολιάζουν το αποτέλεσμα κάνοντας λόγο για «αποτυχία» εκλογής Προέδρου και επιστροφής στην αβεβαιότητα στη χώρα.
Reuters: Κίνδυνος εκτροχιασμού του προγράμματος διάσωσης
Το πρακτορείο Reuters τονίζει ότι η αποτυχία εκλογής προέδρου και οι πρόωρες εκλογές δημιουργούν νέο κίνδυνο εκτροχιασμού του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας, το οποίο χρειάζεται η χώρα για να πληρώνει τους λογαριασμούς της.
Σε δημοσίευμα του πρακτορείου γίνεται ειδική αναφορά στη σημερινή βουτιά του Χρηματιστηρίου, ενώ, σημειώνεται ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που θέλει να ακυρώσει το μνημόνιο που έχει υπογράψει η Ελλάδα με την ΕΕ και το ΔΝΤ και να διαγράψει μεγάλο μέρος του χρέους της χώρα έχει σταθερό προβάδισμα επί μήνες στις δημοσκοπήσεις, αλλά αυτό έχει μειωθεί τις τελευταίες εβδομάδες».
«Οι διασπάσεις στους δυνητικούς συμμάχους μετά τις εκλογές τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της Νέας Δημοκρατίας έχουν επίσης περιπλέξει τις προοπτικές, αυξάνοντας τον κίνδυνο να είναι βραχύβια η όποια νέα κυβέρνηση» προσθέτει το Reuters.
Bloomberg: Ξυπνούν μνήμες από την οικονομική κρίση του 2012
Στο 2012 και την εποχή που κινδύνευε η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη επιστρέφει το πρακτορείο Bloomberg σημειώνοντας ότι η προκήρυξη πρόωρων εκλογών έχει αναστατώσει τις αγορές.
Δημοσίευμα του πρακτορείου αναφέρει ότι οι τιμές των μετοχών και των ομολόγων υποχώρησαν στην Αθήνα μετά την σημερινή ψηφοφορία στη Βουλή, ενώ η απόδοση των 10ετών ελληνικών τίτλων αυξήθηκε κατά 99 μονάδες βάσης στο 9,46%.
CNBC: «Βουτιά» για τις ελληνικές μετοχές
Η ιστοσελίδα του τηλεοπτικού δικτύου CNBC καταγράφει τις εξελίξεις και αναφέρεται στην πτώση των τιμών των ελληνικών μετοχών, μετά την αποτυχία του ελληνικού κοινοβουλίου να εκλέξει Πρόεδρο.
Η εφημερίδα New York Times, από την πλευρά της, τονίζει ότι το σημερινό αποτέλεσμα «ανοίγει τον δρόμο για πρόωρες εκλογές, στις οποίες ένα κόμμα που αντιτίθεται στους όρους της διεθνούς διάσωσης της χώρας αναμένεται να κερδίσει».
Financial Times: Οι αριστεροί λαϊκιστές και τα παραδοσιακά κόμματα που δεν πείθουν
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος κινούνται και οι Financial Times, καθώς σε δημοσίευμα της εφημερίδας γίνεται λόγος για την πρώστη των ελληνικών μετοχών και τις επιπτώσεις στα ομόλογα.
Σχολιάζοντας το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, ο αρθρογράφος των FT υποστηρίζει πως από τη μια πλευρά στέκει ο αριστερός λαϊκισμός στυλ ΣΥΡΙΖΑ και Podemos και από την άλλη τα παραδοσιακά κόμματα που δεν πείθουν, καθώς και αυτά με τη σειρά τους ρέπουν προς μια μορφή λαϊκιστικής ανάγνωσης. Αναφέρει συγκεκριμένα: «Είτε φορά ρούχα της αριστεράς, είτε της δεξιάς, ο ευρωπαϊκός λαϊκισμός προσφέρει απλοϊκές ακόμη και παράλογες λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα. Για παράδειγμα η πρόταση – που θέτει το Κόμμα Ανεξαρτησίας της Βρετανίας ή οι Δημοκράτες της Σουηδίας – ότι η καταστολή της μετανάστευσης θα λύσει τα κοινωνικά προβλήματα της χώρας είναι λάθος διάγνωση του προβλήματος και κατά συνέπεια λάθος ελπίδα για τη γιατρειά. Το ίδιο ισχύει και με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των Podemos για μεγάλες αυξήσεις των δημοσίων δαπανών και του κατώτατου μισθού, λες και αυτά τα μέτρα μπορούν να υποκαταστήσουν τις δύσκολες αλλά αναγκαίες επιλογές για να αντιμετωπιστούν τα βαθιά προβλήματα της Ελλάδας και της Ισπανίας».
Wall Street Journal: Φόβος για ρήξη με την Τρόικα εάν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία
«Μία νέα κυβέρνηση θα έχει την ευθύνη να διαπραγματευθεί μία νέα συμφωνία με την Τρόικα των διεθνών δανειστών για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας την επόμενη διετία» αναφέρει η εφημερίδα Wall Street Journal, προσθέτοντας ότι πολλοί επενδυτές φοβούνται ότι οι ήδη τεταμένες σχέσεις με την τρόικα μπορεί να χαλάσουν, εάν μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπαναχωρήσει από μεταρρυθμίσεις και μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει εφαρμόσει η Ελλάδα.
CNN:Ετοιμαστείτε για ένα νέο ελληνικό δράμα
Ο πιο σκληρός τίτλος είναι του αμερικανικού CNN το οποίο κάνει λόγο για ένα νέο Ελληνικό δράμα.
Το ρεπορτάζ του καναλιού για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα συνοψίζονται στην τίτλο του άρθρου ο οποίος είναι δηλωτικός: «Ετοιμαστείτε για ένα νέο ελληνικό δράμα». Τη στιγμή που η Ελλάδα κρατήθηκε εν ζωή έπειτα από δύο χρεοκοπίες το 2010 και το 2012, μέσω των προγραμμάτων διάσωσης των πιστωτών, τώρα αντιμετωπίζει μια νέα κατάσταση, έτσι όπως αυτή θα διαμορφωθεί μετά τις πρόωρες εκλογές.
Ανησυχία εκφράζουν και τα Γερμανικά ΜΜΕ, αλλά «ουδέν σχόλιον» από το Βερολίνο
Οπως ήταν αναμενόμενο, η αποτυχία εκλογής του Σταύρου Δήμα στην Προεδρία της Δημοκρατίας, απασχολεί έντονα και τα γερμανικά ΜΜΕ στα οποία εκφράζονται φόβοι και ανησυχίες.
«Η Ελλάδα τραντάζει τον Dax», είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της οικονομικής εφημερίδας «Handelsblatt», η οποία επισημαίνει, ότι οι πρόωρες εκλογές χάλασαν την διάθεση των επενδυτών. «Ο φόβος της επιστροφής της ευρωκρίσης αυξάνεται και τα χρηματιστήρια πέφτουν. Αλλά μόνο για λίγο», αναφέρει η εφημερίδα και περιγράφει τη σημερινή κίνηση του Χρηματιστηρίου της Φρανκφούρτης, το οποίο σημείωσε μικρή πτώση. «Αυτό που προκάλεσε το σύντομο σοκ στους επενδυτές ήταν η αποτυχημένη προεδρική εκλογή στην Ελλάδα» επισημαίνει η Handelsblatt και προσθέτει «Οι επενδυτές φοβούνται, ότι το αριστερό κόμμα της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ, με μια εκλογική νίκη, θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την πολιτική διάσωσης της ΕΕ και του ΔΝΤ».
Η Sueddeutsche Zeitung μεταδίδει το αποτέλεσμα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, σε δημοσίευμα με τίτλο «Η εκλογή Προέδρου απέτυχε- Νέες εκλογές στην Ελλάδα», στο οποίο αναπαράγονται οι πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην εφημερίδα «Bild», ότι «κάθε νέα κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει συμβατικές συμφωνίες των προκατόχων της». Ο συντάκτης προσθέτει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να βασιστεί σε κυβερνητικό εταίρο και αναφέρει, ότι «φέρεται να έχει ήδη υποσχεθεί στη ΔΗΜΑΡ το πόστο του Προέδρου, αλλά (η ΔΗΜΑΡ) δεν τοποθετείται. Η Ελλάδα θα μπορούσε λοιπόν να έχει μπροστά της μια μακροχρόνια διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης, η οποία θα παρέλυε και πάλι τη χώρα που ήδη πλήττεται από την κρίση.
Στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού «Der Spiegel», δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο «Νέες εκλογές. Τώρα αρχίζει πραγματικά η κρίση», στο οποίο σημειώνεται, ότι «το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα έχει καλές πιθανότητες για μια νίκη» και συνεχίζει: «Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να τερματίσει την γερμανική επιβολή λιτότητας στην Ευρωζώνη και να πετύχει ένα κούρεμα χρέους. Αυτήν τη στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας την περίμενε χρόνια. Τώρα στέκεται ο χαρισματικός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ ενώπιον της ευκαιρίας της ζωής του... Θα ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας που θα ερχόταν στην εξουσία ένα κόμμα της Αριστεράς. Τότε θα μπορούσε η Ελλάδα να βρεθεί ενώπιον μιας ριζοσπαστικής αλλαγής- ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στην πολιτική του χρέους.
Στο δημοσίευμα αναφέρεται ακόμη: «Κάποιοι πιστεύουν ο 40χρονος Τσίπρας δεν θα τηρήσει τις μεγαλόστομες ανακοινώσεις. Όπως και ο συντηρητικός Σαμαράς συγκέντρωνε αρχικά ψήφους με "αγριάδες" εναντίον των Βρυξελλών και μετά έγινε αξιόπιστος ευρωεταίρος. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως διαφέρει σε ένα βασικό σημείο από τα καθιερωμένα κόμματα, όπως η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ: Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε από ένα κίνημα της βάσης, το οποίο συνενώνει τις διάφορες αριστερές τάσεις και το οποίο είναι ακόμη ριζοσπαστικό. Τα μέλη του βλέπουν τώρα να έχει έρθει η ιστορική τους ευκαιρία: Αν κερδίσουν στην Ελλάδα, θα μπορούσε να είναι η έναρξη για μια ευρωπαϊκή επανάσταση, οποία -στα μάτια τους- θα τελειώσει τη γερμανική επιβολή στην Ευρωζώνη».
Το Βερολίνο, πάντως, από την πλευρά του κρατάει αποστάσεις από το σημερινό αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας, ενώ, στο στρατόπεδο της Ανγκελα Μέρκελ αναφέρουν ότι δεν μπορούν να σχολιάσουν εσωτερικά ζητήματα μιας χώρας.
«Κατ' ουσίαν μιλάμε για ένα καθαρά ελληνικό εσωτερικό ζήτημα», δήλωσε η αναπληρωτής κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Βιρτς, όπως μετέδωσε η Deutsche Welle.
Στο επίκεντρο της ειδησεογραφίας των αυστριακών Μέσων Ενημέρωσης βρίσκονται από το μεσημέρι οι επικείμενες πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα.
Η σχετική είδηση και ανάλυση της εξέλιξης στα πολιτικά πράγματα της χώρας, ήταν πρώτη τόσο στη μεσημβρινή ραδιοεφημερίδα της Αυστριακής Ραδιοφωνίας όσο και στο μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης, όπου σχολιαζόταν ότι η επίσπευση της προεδρικής εκλογής υπήρξε «πολιτικό λάθος» του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος παραχώρησε «πέναλτι» στην αντιπολίτευση, που ήθελε οπωσδήποτε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση.
Κατά την εκτίμηση του απεσταλμένου τους, η αναμέτρηση αυτή θα είναι «στήθος με στήθος» ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία, καθώς, όπως αναφέρει, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η αρχικά μεγάλη διαφορά τους έχει συρρικνωθεί σημαντικά και οι Έλληνες φαίνεται να είναι τώρα επιφυλακτικοί απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ τίθεται το ερώτημα κατά πόσο θα εκπροσωπούνται στη νέα Βουλή «αντιμνημονιακά» κόμματα, τα οποία θα χρειαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Στο σχετικό ρεπορτάζ των δελτίων τόσο της ραδιοφωνίας όσο και της τηλεόρασης, ο ανταποκριτής τους στις Βρυξέλλες, έκανε λόγο για παρατηρούμενη εκεί νευρικότητα, αλλά και για υποχώρηση του ευρώ μετά τη άκαρπη ψηφοφορία στην Αθήνα, επισημαίνοντας ταυτόχρονα το πρόσφατο «σπάσιμο της παράδοσης» στην τήρηση ουδέτερης στάσης της ΕΕ, από τον νέο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος, όπως σημειωνόταν, τοποθετήθηκε καθαρά υπέρ της εκλογής στην Ελλάδα «γνώριμων προσώπων».
http://www.iefimerida.gr/

Τον χαβά του ο Μητσοτάκης

Το θέμα της διαθεσιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων αποφάσισε να «λύσει» ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης. Μετά τις αντιδράσεις των πρυτάνεων ότι τα ΑΕΙ είναι υποστελεχωμένα, αλλά και τις αντιδράσεις από άλλα πεδία του δημόσιου τομέα, μπήκε σε βαθιά περίσκεψη και αποφάσισε να συνεχίσει την «ομηρεία» των εργαζομένων – οι οποίοι δεν ξέρουν ακόμη αν θα απολυθούν – βγάζοντας εγκύκλιο, σύμφωνα με την οποία παρατείνεται η διαθεσιμότητα έως τον Ιούνιο του 2015. Κι όλα αυτά φυσικά εξαιρουμένων των σχολικών φυλάκων και των καθαριστριών που έχουν ήδη απολυθεί.

Αφού πρώτα λοιπόν αποφάσισε να αφήσει στον ΣΥΡΙΖΑ την καυτή πατάτα των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων, στο πλαίσιο των δεσμεύσεων στους αγαπημένους μας δανειστές αποφάσισε να προχωρήσει τη σκέψη του ένα βήμα παραπέρα.

Τι έκανε; Έφερε προς ψήφιση νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία οι κάτοχοι προσόντων που αφορούν γνώση και καλή χρήση Η/Υ είναι υποχρεωμένοι ανά τριετία να επαναπιστοποιούν τα προσόντα τους σε ιδιωτικούς παρόχους πιστοποίησης για να έχουν τη δυνατότητα διορισμού στο Δημόσιο - θέμα με το οποίο έχει ασχοληθεί κατά το παρελθόν το «Ποντίκι».

Μάλιστα ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας Μιχάλης Κουρουτός και ο εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ στον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού Οδυσσέας Δριβαλάς καταγγέλλουν:

«Η ρύθμιση αυτή αποτελεί άνευ προηγουμένου δώρο, προφανώς προεκλογικού χαρακτήρα, σε μερικές δεκάδες επιχειρηματίες που ελέγχουν τον χώρο και προβλέπεται από τη ρύθμιση αυτήν να κερδίσουν εκατομμύρια ευρώ εις βάρος χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων, των οποίων η ανάγκη για εργασία γίνεται αντικείμενο βάναυσης εκμετάλλευσης.

Οφείλουμε εδώ να σημειώσουμε ότι η έννοια της επαναπιστοποίησης του ίδιου προσόντος δεν νοείται πουθενά στην Ε.Ε. (η ρύθμιση αυτή, αν εφαρμοζόταν στον χώρο των Ξένων Γλωσσών, θα απαιτούσε από τους κατόχους π.χ. του Proficiency να δίνουν ανά τριετία εξετάσεις επ’ αμοιβή για να ανανεώνεται ο τίτλος τους!)».

Για το ίδιο θέμα, Κουρουτός και Δριβαλάς προσθέτουν ότι: «Το πλέον εξοργιστικό στην παρούσα υπόθεση είναι ότι προ ολίγων μηνών, μετά από καταγγελίες των κοινωνικών εταίρων, ο νυν υπουργός Παιδείας Α.

Λοβέρδος είχε αποσύρει σκανδαλώδη ΚΥΑ με το ίδιο περιεχόμενο, αναφέροντας μάλιστα δημόσια ότι θα στείλει τους συντάκτες της ΚΥΑ στη Δικαιοσύνη.

Θα αναμένουμε με ενδιαφέρον τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει ο κ. Λοβέρδος, ώστε να αποσυρθεί η συγκεκριμένη ρύθμιση - ρουσφέτι». Τελικά η ρύθμιση αποσύρθηκε μετά τις έντονες αντιδράσεις που προκλήθηκαν από τους κοινωνικούς εταίρους. Και μη χειρότερα...

http://www.topontiki.gr/

Οι επιλογές μιας χώρας κάτω από την ολομέτωπη επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ: H Ρώσικη περίπτωση

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

 Πρόλογος Τ.Φ. για την Ελληνική έκδοση του άρθρου

Το άρθρο αυτό δεν αφορά βέβαια μόνο τη Ρώσικη περίπτωση, αλλά και την περίπτωση κάθε χώρας, όπως η Ελληνική, που επίσης βρίσκεται εδώ και τέσσερα χρόνια κάτω από την ολομέτωπη επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ, μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παρόλα αυτά, το θέμα της άμεσης μονομερούς εξόδου από την ΕΕ δεν αποτέλεσε ποτέ θέμα της δημοσίας συζήτησης στην Ελλάδα (σε αντίθεση με άλλες χώρες που δεν έχουν καν υποστεί παρόμοια οικονομική καταστροφή!) ακόμη και τώρα που ολοκληρώνεται η οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Και γι’ αυτό ευθύνονται βέβαια απόλυτα οι πολιτικές δυνάμεις μιας «Αριστεράς», η οποία ετοιμάζεται μάλιστα ν’αναλάβει και την εξουσία, που δεν διανοείται καν να θέσει παρόμοιο θέμα. Απλά, οι πιο «ριζοσπαστικές» δυνάμεις μέσα στην, πλήρως ενσωματωμένη στην ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης, «Αριστερά» (εξαιρούμενου του ΚΚΕ που θέτει μεν το θέμα, αλλά το συνδέει με την …επανάσταση) θέτουν μόνο θέμα εξόδου από το Ευρώ, που βέβαια θα είναι εξίσου σχεδόν καταστροφική με τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, εάν δεν συνοδευθεί με μέτρα όπως τα προτεινόμενα στο άρθρο.

Τ.Φ., 28.12.2014

--

http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2014/12/28/i-epiloges-mias-choras-kato-apo-tin-olometopi-epithesi-tis-iperethnikis-elit-h-rosiki-periptosi

Περίληψη: Το άρθρο αυτό εξετάζει τις επιλογές που είναι διαθέσιμες στη Ρωσία, έτσι ώστε, όχι μόνο να ανατραπεί η μετωπική επίθεση της Υ/Ε εναντίον της, αλλά επίσης να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την οικονομική και εθνική της κυριαρχία και θα την έκαναν άτρωτη σε παρόμοιο οικονομικό πόλεμο στο μέλλον. Διαπιστώνεται ότι υπάρχουν τρεις βασικές επιλογές που εξαρτώνται από τη μέθοδο κατανομής των οικονομικών πόρων, ουσιαστικά από τη μορφή της οικονομίας, που θα επιλεγεί. Δηλαδή, α) η συνέχιση της σημερινής καταστροφικής διαδικασίας της πλήρους ενσωμάτωσης της χώρας στη ΝΔΤ β) η δημιουργία μιας οικονομίας έξω από το σύστημα της οικονομίας της αγοράς και την  ΝΔΤ ή, εναλλακτικά, γ) μια «ενδιάμεση» κοινωνικά-ελεγχόμενη οικονομία της αγοράς, την οποία θεωρούμε εδώ ότι είναι η μόνη εφικτή λύση στις συγκεκριμένες συνθήκες.

Είναι γενικά αποδεκτό σήμερα, (τουλάχιστον ανάμεσα σε όσους δεν ανήκουν στο ακαδημαϊκό και μιντιακό δίκτυο της Υ/Ε–δηλαδή της Υπερεθνικής Ελίτ, η οποία αποτελείται, κυρίως, από τις ελίτ που εδράζονται στις χώρες της «Ομάδας των 7»– καθώς και τους συνοδοιπόρους της στη φιλελεύθερη «Αριστερά» και στη ρωσική ελίτ, (δηλαδή την «πέμπτη φάλαγγα» όπως την έχει ονομάσει ο ίδιος ο Πούτιν), ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει σήμερα μία ολομέτωπη και γενικευμένη επίθεση. Μια επίθεση από την Υ/Ε που στοχεύει στην υποταγή της Ρωσίας στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τη συντονισμένη επίθεση στο οικονομικό, όπως και στο πολιτικό, το στρατιωτικό και στο προπαγανδιστικό μέτωπο, και επιβεβαιώθηκε ακόμη και από την πρόσφατη σημαντική συνέντευξη του Πούτιν[1]. Συνεπώς, το ερώτημα είναι ποιες είναι οι διαθέσιμες επιλογές για τη Ρωσία ώστε, όχι μόνο να αντιμετωπίσει την επίθεση, αλλά και να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα της διασφάλιζαν την οικονομική και εθνική κυριαρχία, και θα την έκαναν απρόσβλητη σε παρόμοιο μελλοντικό οικονομικό πόλεμο εναντίον της που είναι, όπως έγραψα πρόσφατα,[2] η κύρια μορφή πολέμου που χρησιμοποιείται από την Υ/Ε.

Όπως θα προσπαθήσω να δείξω, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξαρτάται αποφασιστικά από την ίδια την μέθοδο για τη κατανομή των οικονομικών πόρων που θα επιλεγεί και από τις σχετικές κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές. Μπορούμε, επομένως, να διακρίνουμε μεταξύ τριών διαφορετικών επιλογών, που εξαρτώνται από τη μέθοδο κατανομής των οικονομικών πόρων, στην πραγματικότητα, από τη μορφή της οικονομίας που θα επιλεγεί.

1. Οικονομία της αγοράς ενσωματωμένη στη ΝΔΤ

Οι σημερινές πολιτικές της ελεύθερης αγοράς που εφαρμόζουν οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης (‘παγκοσμιοποιητές’) μέσα στη ρωσική ελίτ, οι οποίοι φαίνεται να ελέγχουν τους κύριους οικονομικούς θεσμούς της χώρας, βασίζονται στην υπόθεση ότι η χρήση των νεοφιλελεύθερων οικονομικών εργαλείων, που είναι κυρίως νομισματικής φύσης (επιτόκια, άμεσες επεμβάσεις της κεντρικής τράπεζας στην αγορά νομίσματος κλπ), που μπορεί να συνοδεύονται και από διοικητικά μέτρα τιμωρίας των κερδοσκόπων, τελικά θα σταθεροποιήσουν την αξία του νομίσματος. Ωστόσο, αυτή είναι μία «πολιτική», (αν κανείς θα μπορούσε να την αποκαλέσει πολιτική), η οποία, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να απαλύνει κάποια από τα συμπτώματα της τρέχουσας κρίσης, και όχι τις αιτίες της. Είναι σαν την ασπιρίνη που χρησιμοποιείται για να κατεβάσει τον πυρετό του ασθενούς. Μια σταθεροποίηση της τιμής του πετρελαίου στα $60 ή παρακάτω τον ερχόμενο χρόνο, και μία αντίστοιχη σταθεροποίηση της αξίας του νομίσματος στα τρέχοντα πολύ χαμηλά επίπεδα, τα οποία θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν στην απώλεια περισσότερου του ενός τρίτου της αξίας του σε σχέση με πέρυσι, δεν είναι βέβαια ό,τι καλύτερο για μία χώρα που βασίζεται έντονα στις εισαγωγές για να καλύψει ακόμη και τις βασικές ανάγκες του λαού της. Με άλλα λόγια, ο συνδυασμός μιας πολύ χαμηλής τιμής του πετρελαίου με μία δραστική υποτίμηση του νομίσματος είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε μία αντίστοιχη δραστική πτώση στα πραγματικά εισοδήματα, δηλαδή, στην αγοραστική δύναμη μισθών και ημερομισθίων. Άρα, όσο περισσότερο διαρκεί η εσκεμμένη δραματική πτώση στην τιμή του πετρελαίου, και παρατείνονται οι οικονομικές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, τόσο πιο δραματικές θα είναι οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.

Επιπρόσθετα, οι πολιτικές υποκατάστασης των εισαγωγών, με σκοπό την αναδιάρθρωση της παραγωγικής δομής––από μία που είναι εξαρτώμενη από τις εισαγωγές για σχεδόν τα πάντα σε μία πιο αυτοδύναμη οικονομία με έναν σημαντικό εξαγωγικό τομέα που εξάγει μία ποικιλία προϊόντων–– προϋποθέτει μαζική επένδυση στην έρευνα και ανάπτυξη, καθώς και σημαντικές παραγωγικές επενδύσεις, όχι μόνο στην υποδομή, που βοηθάει κυρίως το εμπόριο, αλλά πρωτίστως στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Εντούτοις, τέτοιες μαζικές επενδύσεις δεν μπορούν απλώς να αφεθούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ντόπιο η ξένο. Τα κριτήρια των ιδιωτικών επενδύσεων είναι πολύ διαφορετικά από εκείνα των κοινωνικών επενδύσεων. Το κύριο κριτήριο των ιδιωτικών επενδύσεων είναι η κερδοφορία και η ανάπτυξη (των επιχειρήσεων), ενώ το κύριο κριτήριο των κοινωνικών επενδύσεων είναι η καλύτερη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, με έναν τρόπο που να προστατεύει τόσο την εργασία όσο και το περιβάλλον. Επιπλέον, οι Υπερεθνικές Επιχειρήσεις (Πολυεθνικές) ελκύονται στο να επενδύσουν μόνο αν έχουν εξασφαλισμένο υψηλό ποσοστό κέρδους για τις δραστηριότητές τους –λόγου χάρη, εξαιτίας του πολύ χαμηλότερου συγκριτικού κόστους παραγωγής (δηλαδή, εργασία σε συνθήκες γαλέρας, χαμηλοί εταιρικοί φόροι, μειωμένοι κοινωνικοί έλεγχοι για την προστασία της εργασίας και του περιβάλλοντος κ.λπ.), σε σχέση με άλλες ανταγωνιστικές χώρες. Αυτο άλλωστε ακριβώς συνέβη με την μαζική εκροή επενδυτικού κεφαλαίου τις τελευταίες δύο δεκαετίες από τον «Βορρά» στο «Νότο» (κυρίως στις χώρες των «BRICS»), οδηγώντας στην αποβιομηχάνιση στις χώρες του Βορρά και τα υποτιθέμενα οικονομικά «θαύματα» του Νότου.

Στην περίπτωση της σημερινής Ρωσίας, υπάρχουν επιπρόσθετοι λόγοι γιατί τέτοιες μαζικές επενδύσεις για την αναδιάρθρωση της παραγωγικής της δομής δεν μπορούν να αφεθούν στο ξένο κεφάλαιο, είτε είναι δανειακό, είτε επενδυτικό.  Το πρώτο αποκλείεται εξαιτίας των αυστηρών κυρώσεων που επιβάλλονται από την Υ/Ε, ενώ το δεύτερο από μία ανεπίσημη «επενδυτική απεργία» εκ μέρους των Πολυεθνικών. Προφανώς, οι Πολυεθνικές που κυριαρχούν στις οικονομικές και πολιτικές ελίτ μέσα στην Υ/Ε δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο να ξεκινήσουν να επενδύουν στη Ρωσία, οποιαδήποτε και αν είναι τα κίνητρα που προσφέρονται από αυτή, εάν αυτή τη στιγμή ο στρατηγικός στόχος της Υ/Ε είναι να υποτάξει τη Ρωσία και να τη μετατρέψει σε έναν μη-κυρίαρχο οικονομικό «εταίρο», όπως η Κίνα και η Ινδία.

Όπως σωστά τόνισε ο Πούτιν στη προαναφερθείσα συνέντευξη τύπου, η Ρωσία πληρώνει το τίμημα της απροθυμίας της να γίνει ένα υποτελές μέλος της Υ/Ε, όπως είναι οι άλλες χώρες των «BRICS» (Βραζιλία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική). Στην πραγματικότητα, η Ρωσία πληρώνει ακριβά το τίμημα, όχι μόνο επειδή δεν έχει δείξει καμία πρόθεση να υποκύψει στο θέμα της Ουκρανίας, αλλά επίσης επειδή συνεχίζει τη συστηματική της προσπάθεια να προωθήσει την Ευρασιατική Ένωση, ως έναν εναλλακτικό πόλο κυρίαρχων εθνών. Έτσι, όπως είχε προειδοποιήσει η Χίλαρι Κλίντον πριν από αρκετό καιρό :

«Οι ΗΠΑ προσπαθούν να αποτρέψουν τη Ρωσία από το να αναδημιουργήσει μια νέα εκδοχή της Σοβιετικής Ένωσης με το τέχνασμα της οικονομικής ενοποίησης… Υπάρχει μια κίνηση για επανα-σοβιετικοποίηση της περιοχής… Δεν πρόκειται να ονομαστεί έτσι. Θα την ονομάσουν τελωνειακή ένωση, ή Ευρασιατική Ένωση και όλα τα σχετικά… Αλλά ας μην κάνουμε κανένα λάθος σχετικά με αυτό. Ξέρουμε ποιος είναι ο στόχος [τους] και προσπαθούμε να βρούμε αποτελεσματικούς τρόπους να καθυστερήσουμε ή να αποτρέψουμε την πραγματοποίηση του.»[3]

Και στη συνέχεια, ένα πολύ πρόσφατο κύριο άρθρο των Times ήταν πολύ ειλικρινές στο να αποκαλύψει την άμεση σχέση μεταξύ της ρωσικής οικονομικής κρίσης και της Ουκρανίας, και επίσης στο να δείξει τι πρέπει να κάνει ο Πούτιν, αν θέλει να δει το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης να επιλύεται άμεσα:

«Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η Ρωσία είναι πολύ ευάλωτη στις διακυμάνσεις της τιμής του πετρελαίου επειδή ο κύριος Πούτιν δεν έχει κάνει αρκετά ώστε να διαφοροποιήσει την οικονομία της. Από τη στιγμή που η ανάπτυξη βούλιαξε, στράφηκε στον εξωτερικό τυχοδιωκτισμό για να αποσπάσει την προσοχή των ψηφοφόρων, οι οποίοι την πληρώνουν ακριβά. Δεν είναι πολύ αργά εάν θέλει να απαλύνει το βάρος τους, αποσυρόμενος άνευ όρων από την Ουκρανία.»[4]

Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε ότι η δημιουργία νέων αγορών πετρελαίου και αντίστοιχων δικτύων διανομής (με Κίνα, Τουρκία κ.λπ.) μπορεί μεν να είναι σημαντική στη διασφάλιση αγορών, αλλά είναι ασήμαντη σε σχέση με τις παραπάνω συνέπειες της σημερινής, προσχεδιασμένης από την Υ/Ε, Ρώσικης κρίσης. Οι νέοι επιχειρηματικοί εταίροι της Ρωσίας προφανώς δεν πρόκειται να πληρώσουν ακριβότερη τιμή του πετρέλαιου από αυτή στη διεθνή αγορά, η οποία σε τελική ανάλυση καθορίζεται από τα πελατειακά καθεστώτα του Κόλπου και τις πολυεθνικές της Υ/Ε. Ακόμα κι αν η Ρωσία, μαζί με αυτές τις χώρες, δημιουργήσουν ένα νέο δικό τους νόμισμα –π.χ. στη βάση της αξίας ενός «καλαθιού νομισμάτων» των χωρών που ανήκουν στις BRICS– θα μπορούσε κανείς να προβλέψει πως η τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα μετατρεπόταν μεν στο νέο νόμισμα αντί για το αμερικάνικο δολάριο, αλλά σε τιμές που θα αντανακλούν την διεθνή τιμή του πετρελαίου σε αμερικανικά δολάρια––ιδιαίτερα εάν τυχόν η προσφερόμενη τιμή απο τη Ρωσία θα ήταν υψηλότερη από την παγκόσμια τιμή. Προφανώς, μία επιχειρηματική συνεργασία, όπως είναι η τωρινή σχέση μεταξύ Ρωσίας-BRICS, δεν την κάνει, από μόνη της, και συμμαχία!

Το συμπέρασμα είναι ότι όσο η Ρωσία είναι ενσωματωμένη στη ΝΔΤ, την οποία διαχειρίζεται η Υ/Ε, θα είναι ένα υποτελές μέλος της, όπως είναι και οι υπόλοιπες χώρες των BRICS, των οποίων οι οικονομικές πολιτικές δεν καθορίζονται από τις κυβερνήσεις τους αλλά από τις «αγορές», δηλαδή τις Πολυεθνικές, οι οποίες ελέγχουν αυτές τις αγορές. Καμιά από τις χώρες των BRICS δεν είναι, για παράδειγμα, ικανή να επιβάλλει τον οποιοδήποτε αποτελεσματικό κοινωνικό έλεγχο στις αγορές της για να προστατέψει την εργασία ή το περιβάλλον, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι θα αντιμετωπίσει άμεση οικονομική και/ή στρατιωτική βία που θα την εξαναγκάσει να αλλάξει γνώμη. Η Ρωσία, όπως και άλλα καθεστώτα που προσπάθησαν στο παρελθόν να αντισταθούν στην Υ/Ε (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ιράν κ.ο.κ.)         γνωρίζουν πολύ καλά αυτή τη βασική «αλήθεια» μέσα στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που κάνει ξεκάθαρο τον τρόπο λειτουργιάς της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς σήμερα.

2. Μια οικονομία έξω από το σύστημα της αγοράς και την ΝΔΤ

Η δεύτερη επιλογή είναι η ριζοσπαστική, η οποία προϋποθέτει την απόρριψη της οικονομίας της αγοράς συνολικά ως μεθόδου κατανομής των οικονομικών πόρων. Η λογική πίσω από αυτή είναι πως το σύστημα της αγοράς στερεί από την κοινωνία την ικανότητα να καθορίζει συλλογικά την οικονομική διαδικασία, την οποία αφήνει αντίθετα στο υποτιθέμενο «αόρατο χέρι» της αγοράς, το οποίο, όμως, όπως έχει δείξει η ιστορική εξέλιξη του συστήματος, οδηγεί αναπόφευκτα σε αυξανόμενη συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου (και συνεπώς οικονομικής και πολιτικής δύναμης) στα χέρια των ολίγων. Αυτό είναι αναπόφευκτο, επειδή η αυξανόμενη συγκέντρωση πλούτου/εισοδήματος είναι ενσωματωμένη στη λογική «ανάπτυξη ή θάνατος» του καπιταλιστικού συστήματος της αγοράς. Στην πραγματικότητα, το σύστημα της αγοράς, όχι μόνο δεν είναι η τέλεια μέθοδος για την κατανομή των πόρων, όπως διαφημίζεται από τους διανοούμενους κλπ στην υπηρεσία του, αλλα μπορεί να δειχθεί ότι είναι η χειρότερη, τόσο θεωρητικά όσο και ιστορικά.[5]  Αυτό συμβαίνει όχι μόνο εξαιτίας των ενδημικών καταστροφικών κρίσεων του συστήματος, αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, εξαιτίας του γεγονότος ότι οδηγεί τελικά σε εξαιρετικά άνισες κοινωνίες και οικονομίες, που επιπλέον καταστρέφουν και το περιβάλλον – όλα στο όνομα του κέρδους.

Η σοσιαλιστική οικονομία ήταν ένα εγχείρημα που είχε σκοπό να αποκαταστήσει τον κοινωνικό έλεγχο πάνω στην οικονομική διαδικασία, δηλαδή να μπορεί η ίδια η κοινωνία συλλογικά να δίνει απαντήσεις στα θεμελιώδη οικονομικά ερωτήματα που αντιμετωπίζει κάθε κοινωνία, όπως μαθαίνουν οι πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών: δηλαδή, τι παράγεται, πώς παράγεται και για ποιον. Μια κοινωνία, στην οποία η οικονομία ελέγχεται συλλογικά και είναι σε θέση να καθορίζει ποιες ανάγκες θα καλυφθούν και πώς με βάση τους υπάρχοντες πόρους αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα μια μορφή κοινωνικής απελευθέρωσης, και η ρώσικη επανάσταση του 1917 αντιπροσώπευε ακριβώς μία τέτοια προσπάθεια για κοινωνική απελευθέρωση. Δυστυχώς, για λόγους που εξέτασα αλλού,^[6] η μέθοδος της κατανομής των πόρων στη βάση του κεντρικού σχεδιασμού, ο οποίος στόχευε να υλοποιήσει το πρόταγμα για τον συλλογικό έλεγχο της οικονομίας, μολονότι ήταν πολύ πιο επιτυχημένη από το σύστημα της αγοράς όσον αφορά την ικανοποίηση των βασικών αναγκών όλων των πολιτών (και όχι μόνων εκείνων με παχιά πορτοφόλια, όπως στις καπιταλιστικές κοινωνίες) απέτυχε εξαιτίας της γραφειοκρατικής (μη δημοκρατικής) του φύσης . Όχι με την έννοια της πολιτικής δημοκρατίας, καθώς στην πραγματικότητα καμία αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» δεν είναι πραγματική δημοκρατία, Ουτε βέβαια γίνεται τέτοια, απλά επειδή έχει καταφέρει καλύτερα από κάθε άλλο πολιτικό σύστημα να συγκαλύπτει την τεράστια συγκέντρωση δύναμης που εξασφαλίζει το ίδιο το θεσμικό της πλαίσιο! Αλλά, κυρίως, με την έννοια ότι δεν ήταν ούτε μία οικονομική δημοκρατία, όπως υποσχέθηκε να είναι, με την έννοια ότι οι πολίτες ως εργάτες, υπάλληλοι, καθώς και ως καταναλωτές να παίρνουν τις θεμελιώδεις οικονομικές αποφάσεις, οι οποίες, αντίθετα, λαμβάνονταν από τις διάφορες γραφειοκρατίες. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδιανόητο να δημιουργηθεί μία διαφορετική μορφή κοινωνικά ελεγχόμενης οικονομίας, όπου οι συνελεύσεις των πολιτών λαμβάνουν όλες τις θεμελιώδεις οικονομικές αποφάσεις, ως παραγωγοί και καταναλωτές, στο πλαίσιο μίας πραγματικής οικονομικής δημοκρατίας.^[7]

Όμως, μια τέτοια εναλλακτική οικονομία θα αντιμετωπίσει άμεσα μια ακόμα χειρότερη επίθεση από τη ΝΔΤ και την Υ/Ε από αυτή που αντιμετωπίζει η Ρωσία σήμερα. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι αδύνατο να χτιστεί σήμερα από οποιονδήποτε λαό στη γη παρόμοια οικονομία, εάν δεν έχει εξασφαλίσει πρώτα την εθνική και οικονομική κυριαρχία του. Με άλλα λόγια, η κοινωνική απελευθέρωση σήμερα περνάει αναπόφευκτα μέσα από την εθνική απελευθέρωση. Γι’αυτό ο σημερινός κοινωνικός αγώνας δεν μπορεί να είναι απλά ένας αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση, όπως προτείνουν οι παλαιολιθικοί Μαρξιστές, αναρχικοί κ.α., αλλά πρέπει να είναι και αγώνας για την εθνική απελευθέρωση.

3. Μια «ενδιάμεση» κοινωνικά-ελεγχόμενη οικονομία της αγοράς

Εάν επομένως η συνέχιση του σημερινού συστήματος των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών είναι καταστροφική για όλους τους ανθρώπους στον κόσμο, εκτός από μία μικρή μειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού που ωφελείται από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, και εάν η άμεση δημιουργία μίας εναλλακτικής κοινωνικά ελεγχόμενης οικονομίας αποκλείεται αυτή τη στιγμή για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, τα κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ρωσία σήμερα, και συγκεκριμένα οι απαντήσεις που θα πρέπει να δώσει σε αυτά, είναι σημαντικά για κάθε λαό στον κόσμο σήμερα που παλεύει για την απελευθέρωσή του.

Αλλά, τι μπορεί να κάνει η Ρωσία σήμερα, έτσι ώστε όχι μόνο να μπορέσει να ξεπεράσει την παρούσα κρίση, η οποία κάθε άλλο παρά προσωρινή είναι όσο δεν ελέγχει την οικονομική διαδικασία και επιπλέον δεν δημιουργεί τις συνθήκες για πραγματική εθνική κυριαρχία, που αποτελούν και τις προϋποθέσεις για την κοινωνική απελευθέρωση; Δεδομένου ότι ούτε το σημερινό της σύστημα κατανομής των πόρων μπορεί να διασφαλίσει πραγματική κυριαρχία, ούτε οι υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες για ένα εναλλακτικό σύστημα είναι παρούσες αυτή τη στιγμή, η μόνο εφικτή λύση σήμερα είναι, κατά την άποψή μου, ενδιάμεση. Δηλαδή, μια λύση ανάμεσα στα δύο συστήματα που περιεγράφησαν παραπάνω, που θα συνεπάγεται όμως μία κοινωνικά ελεγχόμενη οικονομία της αγοράς, η οποία δεν θα είναι, εντούτοις, μία επανάληψη της αποτυχημένης σοσιαλδημοκρατίας που γνωρίσαμε στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες στη Δύση. Θα περιγράψω σύντομα παρακάτω τα κύρια βήματα που πρέπει να παρθούν σε αυτήν την κατεύθυνση βραχυπρόθεσμα και μέσο-μακροπρόθεσμα.

Τα άμεσα μέτρα που πρέπει να παρθούν σε αυτή τη διαδικασία μπορούν να περιγραφούν ως εξής :

• Μονομερής έξοδος από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), το ΔΝΤ και παρόμοιους, ελεγχόμενους από την Υ/Ε, οργανισμούς, που θα δημιουργήσει τις απαραίτητες συνθήκες για οικονομική και εθνική κυριαρχία.
• Ακύρωση κάθε νομοθεσίας που στοχεύει στο παραπέρα άνοιγμα και στην απελευθέρωση των αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις και άλλες παρόμοιες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», που έχουν επιβληθεί από την Υπερεθνική Ελίτ μέσω των παραπάνω θεσμών· οι αγορές πρέπει να υπόκεινται σε κοινωνικό έλεγχο για την προστασία της εργασίας, του περιβάλλοντος και της εθνικής οικονομίας από τη λειτουργία της ίδιας της αγοράς ·
• Ακύρωση του ξεπουλήματος του κοινωνικού πλούτου σε ολιγαρχίες και Πολυεθνικές ·
• Επιβολή αυστηρών κοινωνικών ελέγχων σε όλες τις αγορές (εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου). Οι βασικές κοινωνικές ανάγκες θα πρέπει να καλύπτονται από έναν νέο κοινωνικοποιημένο (όχι απλά εθνικοποιημένο) τομέα στον οποίο η ιδιωτική επιχειρηματικότητα θα πρέπει να αποκλειστεί. Αυτός ο τομέας θα πρέπει να διευθύνεται από τις συνελεύσεις των εργαζομένων στις κοινωνικές υπηρεσίες, κάτω από την καθοδήγηση της Κυβέρνησης και των τοπικών αρχών, οι οποίες θα χρηματοδοτούν αυτές τις υπηρεσίες μέσα από ένα ιδιαίτερα «προοδευτικό» φορολογικό σύστημα·
• Επανασχεδιασμός του ευρύτερου δημοσίου τομέα, στον οποίο περιλαμβάνονται οι υπηρεσίες που καλύπτουν μη βασικές κοινωνικές ανάγκες (τράπεζες, ενέργεια, μεταφορές, επικοινωνίες κλπ), οι οποίες μπορούν να         διευθύνονται από τους εργαζομένους του δημοσίου τομέα και τους αντιπροσώπους των συνελεύσεων των πολιτών κάτω από τη γενική καθοδήγηση της κυβέρνησης ·
• Η εξασφάλιση πλήρους απασχόλησης για όλους τους πολίτες όπως και ενός ελαχίστου εισοδήματος για όλους (που θα καλύπτει τουλάχιστον τις ανάγκες επιβίωσης για τροφή, ένδυση, στέγαση κλπ) μέσω της βαριάς φορολόγησης των προνομιούχων κοινωνικών ομάδων (η οποία θα ακολουθήσει μία πραγματική απογραφή όλου του πλούτου και του εισοδήματος τους, συμπεριλαμβανομένων και των καταθέσεων στο εξωτερικό) ·
• Τέλος, η απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή όλων των παραπάνω         βραχυπρόθεσμων μέτρων, όπως και των μέτρων που θα παρθούν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, είναι η ριζική αλλαγή των γεωπολιτικών σχέσεων, έτσι ώστε το ‘Λιβυκό’ και ‘Ουκρανικό’ παράδειγμα να μην επαναληφθούν στις χώρες που γενικά απομακρύνονται από τη ΝΔΤ. Μια τέτοια αλλαγή προϋποθέτει τη δημιουργία μιας διεθνούς πολιτικής και οικονομικής ένωσης όλων των χωρών που σήμερα αντιστέκονται στη ΝΔΤ, οι οποίες θα είναι πρόθυμες να υιοθετήσουν ένα πρόγραμμα σαν αυτό που περιγράφτηκε εδώ. Μία τέτοια ένωση θα μπορούσε να είναι μία διευρυμένη Ευρασιατική Ένωση κυρίαρχων εθνών που θα υιοθετήσουν τα παραπάνω μέτρα και θα μπορούσε να περιλαμβάνει χώρες πέρα από αυτές στην Ευρασιατική περιοχή που αντιστέκονται στη ΝΔΤ –δηλαδή από τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία μέχρι χώρες από την περιφέρεια της ΕΕ που θα αποσπαστούν από αυτή, και τους λαούς στη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράν κ.α.).

Οι μέσο-μακροπρόθεσμοι στόχοι θα πρέπει να στοχεύουν στο ξανά-χτίσιμο των παραγωγικών και καταναλωτικών δομών, έτσι ώστε να μπορεί να ανακύψει μια αυτο-δύναμη οικονομία. Οι στόχοι των μέτρων που θα μπορούσαν να παρθούν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι οι ακόλουθοι:

• Αναβίωση του πρωτογενούς τομέα και αναζωογόνηση γενικά της υπαίθρου, μέσω της βαριάς χρηματοδότησης της γεωργίας, με στόχο έναν αυτοδύναμο πρωτογενή τομέα που θα μπορεί να καλύπτει τις περισσότερες βασικές ανάγκες. Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να συνοδευτεί από μια ριζική αποκέντρωση των κοινωνικών υπηρεσιών, έτσι ώστε οι πολίτες, άσχετα με τον τόπο κατοικίας τους, να μπορούν να απολαύουν ίδιας ποιότητας δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες στην Υγεία, την Εκπαίδευση κ.α..
• Δημιουργία ενός βιομηχανικού τομέα που θα μπορεί να καλύπτει τις περισσότερες βασικές ανάγκες όλων των πολιτών, και όσες είναι εφικτό από τις υπόλοιπες ανάγκες, μέσω διμερών ή πολυμερών εισαγωγών. Οι εισαγωγές θα χρηματοδοτούνται από τις εξαγωγές πλεονασμάτων αγαθών και υπηρεσιών (περιλαμβανομένου του τουρισμού).
• Ενθάρρυνση της ανάδυσης μιας νέας παραγωγικής δομής που θα αποτελεί κίνητρο για την ανάπτυξη ενός νέου καταναλωτικού προτύπου. Το νέο καταναλωτικό πρότυπο θα πρέπει να ορίζεται από τις αξίες και τις ανάγκες της αυτοδυναμίας, και θα συνάδει με τις παραδοσιακές αξίες κάθε λαού, αντί για τις αξίες και τις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης. Αυτο θα σημαίνει επίσης πως θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι πιθανές οικολογικές επιπτώσεις, καθώς και το γεγονός ότι τα περισσότερα μη-βασικά αγαθα και υπηρεσίες που παράγονται σήμερα στοχεύουν στη κάλυψη τεχνητών αναγκών που δημιουργεί το μάρκετινγκ κλπ.
• Ανάπτυξη ενός μικτού συστήματος ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, που θα κυμαίνεται από τη μικρό-ιδιοκτησία (π.χ. γεωργία, μικρο-υπηρεσίες) μέχρι τις διάφορες μορφές κοινωνικής ιδιοκτησίας (από κοινωνικοποιημένες βιομηχανίες λ.χ. στην ενέργεια, τις επικοινωνίες, μέχρι τις μεταφορές και τις κο-οπερατίβες κλπ.).. Το μικτό αυτό σύστημα μπορεί να περιλαμβάνει «δημοτικές» επιχειρήσεις στις οποίες οι άνθρωποι που θα τις διαχειρίζονται θα είναι οι εργαζόμενοι σε αυτές, κάτω από την καθοδήγηση των δημοτικών συνελεύσεων, δηλαδή των συνελεύσεων των πολιτών στους κατά τόπους δήμους και κοινότητες οπου θα εδράζονται οι εν λόγω επιχειρήσεις. Και τέλος, ακόμη σημαντικότερο,
• Καθιέρωση ενός μικτού συστήματος κατανομής των πόρων για αυτό το μεταβατικό στάδιο, το οποίο θα αποτελείται από έναν συνδυασμό ενδεικτικού σχεδιασμού (που διακρίνεται από τον αναγκαστικό κεντρικό σχεδιασμό), οικονομικής δημοκρατίας (όπως την ορίζουμε σαν συστατικό στοιχείο μιας Περιεκτικής Δημοκρατίας) και της αγοράς.

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

Η Ώρα του Λαού πλησιάζει - Oι Πολιτικές των Μνημονίων πρέπει να ηττηθούν.

 

Τα ψέματα τελείωσαν. Τη Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου οι 300 Βουλευτές αναμετρώνται με την Ιστορία. Ή θα υποταχθούν στη συντονισμένη καμπάνια τρομοκρατίας της Κυβέρνησης, των κεντρικών ΜΜΕ και της νεοφιλελεύθερης διεθνούς, βυθίζοντας τη Χώρα ακόμη περισσότερο στην ανυποληψία και την υποταγή, ή θα τολμήσουν να πουν το μεγάλο ΟΧΙ ως αφετηρία ενός νέου ξεκινήματος για να ανακτήσει η πατρίδα μας την εθνική της κυριαρχία και την περηφάνια της και ο Λαός τη χαμένη του αξιοπρέπεια, το δικαίωμα να διαφεντεύει τον τόπο του και να ορίζει τη ζωή του.

Οι πιέσεις είναι μεγάλες. Τα τσακάλια της διαπλοκής, οι διεθνείς τοκογλύφοι, το γερμανοκρατούμενο Ιερατείο της αντιδραστικής ΕΕ και οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έχουν συμπτύξει μαύρο μέτωπο και απειλούν να μας «καταστρέψουν» εάν δεν υποκύψουμε στις εξωφρενικές απαιτήσεις τους. Τους είναι αδιανόητο ότι η εφαρμογή του εξοντωτικού προγράμματος που έχουν επιβάλλει μπορεί να κινδυνεύσει με την απομάκρυνση των δικών τους ανθρώπων από την Κυβέρνηση.

Καθημερινά επισημαίνουν κινδύνους που απειλούν να μας εξαφανίσουν από προσώπου γης, εφόσον εγκαταλείψουμε το πρόγραμμα εξυγίανσης και πούμε όχι στη λιτότητα. Επιμένουν στη μέχρι κεραίας αποπληρωμή του χρέους χωρίς να τους ενδιαφέρει εάν αυτό σημαίνει την πλήρη καταστροφή του κοινωνικού κράτους με βαρύτατες συνέπειες σε βάρος της κοινωνίας. Εξαπολύουν μύδρους εναντίον όσων αντιδρούν στα σχέδιά τους, ενώ επαναφέρουν το δόγμα του ΣΟΚ για να τρομάξουν το λαό και να τον οδηγήσουν ξανά στη μνημονιακή στρούγκα.

Ευρισκόμενοι σε πλήρη σύγχυση και με τις πολιτικές τους εφεδρείες να έχουν εξαντληθεί, επαναφέρουν στο πολιτικό προσκήνιο τον Γιώργο Παπανδρέου για να μπερδέψουν ακόμη περισσότερο τη σοσιαλιστική, δημοκρατική, πατριωτική κοινωνική βάση. Αυτόν που με τις επιλογές του ολοκλήρωσε το καταστροφικό έργο των Κυβερνήσεων Καραμανλή, επιτρέποντας να μετατραπεί η Ελλάδα σε αποικία χρέους της Μέρκελ και των τοκογλύφων δανειστών. Αυτόν που επί δυόμιση χρόνια εφάρμοσε με ιδιαίτερη σκληρότητα τη συμφωνία της Ουάσιγκτον – απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, μειώσεις μισθών και συντάξεων, ολοσχερή κατάργηση των κοινωνικών παροχών, ιδιωτικοποιήσεις, όχι μόνο των μεγάλων δημόσιων οργανισμών ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ κ.λ.π, αλλά και τμημάτων του στενού δημόσιου τομέα και τέλος ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.

Οι εκλογές που θα επακολουθήσουν αμέσως μετά την αρνητική ψήφο των Βουλευτών στην εκλογή του κυρίου Δήμα, γνήσιου εκφραστή της νεοφιλελεύθερης διεθνούς, αποτελούν μοναδική ευκαιρία για τις αντιμνημονιακές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, να επουλώσουν τις πληγές που άνοιξε η Νεοφιλελεύθερη επέλαση και να οδηγήσουν τη χώρα έξω από την κρίση. Ο Ελληνικός Λαός με την ψήφο αλλά και την ενεργό συμμετοχή του οφείλει να στηρίξει αυτήν την προσπάθεια.

 Εμείς τα μέλη και οι φίλοι της Σοσιαλιστικής Προοπτικής να στηρίξουμε μέχρι τέλους την επιστροφή της χώρας στη δημοκρατική ομαλότητα, στην κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ισόρροπη ανάπτυξη.

 Η Νίκη θα είναι του Λαού.

www.sosialistiki-prooptiki.gr

Γενικοί Γραμματείς και Φαρισαίοι!

Ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας, γυρνάει δεξιά κι αριστερά και λέει τα δικά του. Όπως τόνισε χαρακτηριστικάσε χθεσινή συνέντευξή του: «Άκουσα κορυφαίο στέλεχος του Συ.Ριζ.Α. να λέει ότι το ΚΚΕ ίσως δώσει ανοχή σε μια κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. Φαίνεται ότι μάλλον βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Παραμονές Πρωτοχρονιάς έχουμε και όχι Πρωταπριλιάς».

Ο Μητσάρας ο Κουτσούμπας, γυρνάει δεξιά κι αριστερά και λέει τα δικά του, λοιπόν, αλλά δεν φαίνεται να πείθει ιδιαιτέρως. Αν έπειθε, τότε, τον Μάιο του 2012, θα είχε πάρει το δικό του κόμμα το χρίσμα να αντιπαλέψει τους ολετήρες που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Το χρίσμα όμως, το πήρε ο Συ.Ριζ.Α. Καλώς ή κακώς ο Συ.Ριζ.Α. επέτυχε αυτό που σε συνθήκες κεκαλυμμένης φρίκης, δεν μπόρεσε να κάνει το ΚΚΕ: να πείσει τις Ελληνίδες και τους Έλληνες ψηφοφόρους. Έτσι έγινε και το βλέπει κανείς συνεχώς μπροστά του ότι δεν δέχονται να ακολουθούν οι κοινωνίες τις θεωρίες. Αντίθετα, οι θεωρίες, για να επιβιώνουν, οφείλουν να ακολουθούν τις κοινωνίες∙ όλα τα υπόλοιπα αφορούν στους ιστορικούς του μέλλοντος.

Παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας,  ποιος είναι ο εχθρός, τώρα, που τα κατασχετήρια των σπιτιών μας βγαίνουν σιγά-σιγά από τα κιτάπια των ταϊσμένων μέχρι σκασμού από τους φόρους μας, αλλά παρόλα αυτά χρεωκοπημένων τραπεζών, για να τυλιχθούν σε περίτεχνα κι απατηλά περιτυλίγματα: χρηματοοικονομικά εργαλεία, τα λένε.

Παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας, ποιος είναι ο εχθρός, τώρα, που κλείνουν σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, προνοιακές δομές, για να εξυπηρετηθεί ένα χρέος ύποπτο γιατί δεν έχει ελεγχθεί κι ειδεχθές γιατί δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας, ότι έχομε πόλεμο κι αρνείται να μιμηθεί άλλους, εντιμότερους και αξιότερους που, πριν απ’ αυτόν, έπραξαν τα δέοντα: o Νίκος Ζαχαριάδης, τρεις μόλις μέρες μετά από την κήρυξη του πολέμου από την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, στις 31 Οκτωβρίου του 1940, μέσα από τη φυλακή που τον είχε ρίξει το καθεστώς, έστειλε εκείνη την περιβόητη επιστολή του, με την οποία καλούσε τους Έλληνες κομμουνιστές να συνταχθούν με τους υπόλοιπους Έλληνες για τη λευτεριά, την τιμή και την εθνική ανεξαρτησία, όπως σημείωνε χαρακτηριστικά. Τρεις μέρες του είχαν χρειαστεί εκείνου, για να σταματήσει να παριστάνει ότι δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε, εκείνην την εποχή.

Αλλά ετούτος ο λεγάμενος, ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας, κατώτερος των περιστάσεων θεματοφύλακας του κόμματός του και της ιστορίας αυτού του κόμματος, καθόλου και τίποτα δεν δείχνει να έχει διδαχθεί. Το μόνο που φαίνεται να τον ενδιαφέρει, είναι η περιχαράκωση του ίδιου και της παρέας του, πίσω από τα ίδια, τα γνωστά, τα απαράλλαχτα και τα βαρετά αναμασήματα άλλων εποχών, που κάτω από διαφορετικές συνθήκες, μπορούσαμε με την άνεσή μας να τα κουβεντιάζουμε, μεταξύ τύρου και αχλαδίου, στα σαλόνια μας. 

Μόνο που όλα αυτά τα στομφώδη περί ιδεολογικής καθαρότητας, τ’ ακούνε σήμερα βερεσέ οι πένητες συνταξιούχοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι κι οι εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων. 

Δεν τα ακούνε, καν, οι χιλιάδες αυτόχειρες της κρίσης! 

Διότι η «πάλη των γραμμών» για τον ιδεολογικό-πολιτικό προσανατολισμό μιας –της όποιας- πολιτικής δύναμης, έχει ενδιαφέρον σε εποχές ειρήνης. Όμως, εδώ και τώρα, έχομε πόλεμο. Έναν ακήρυχτο συμμοριτοπόλεμο από μια υπερεθνική κάστα και τους  ντόπιους συνεργάτες της, κατά της ελληνικής -κι όχι μόνον της ελληνικής, κοινωνίας.

Δεν τα καταλαβαίνει, τάχα, όλα ετούτα ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας? Μια χαρά τα καταλαβαίνει, κι ας μην κοροϊδευόμαστε! Μόνο βλάκας δεν είναι. Ασφαλώς, για να έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει, ο άνθρωπος, μπορεί να έχει πολλά άλλα κουσούρια, αλλά βλάκας, σίγουρα δεν μπορεί να είναι!

Εφόσον λοιπόν ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας, παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει τα προφανή, τότε κι εμείς δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι πρωταρχικός του σκοπός είναι να στήσει αναχώματα ανυπόστατων ιδεολογημάτων που δεν έχουν κανένα πρακτικό αντίκρισμα, αλλά μοναδικό μέλημα να συγκρατήσουν  την συρρικνούμενη εκλογική  πελατεία του κόμματος, εντός των τειχών του Περισσού.

Όμως, ας έχει το νου του ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας, γιατί φαίνεται ότι δεν έχει πάρει ούτε αυτός ούτε οι υπόλοιποι της νομενκλατούρας, χαμπάρι για την οδύνη που περνάνε οι σύντροφοί τους και μαζί μ' αυτούς κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι Έλληνες!

Ας έχουν όλοι τους, εκεί στον Περισσό, το νου τους, γιατί αυτή η ιδιοτελής χρησιμοθηρία τους, αργά ή γρήγορα θα κριθεί… Πάντως εμείς ελπίζουμε να κριθεί γρηγορότερα, παρά αργότερα -και τους την κάναμε την σχετική «αίτηση», με προηγούμενη αφορμή. 

http://my-pillow-book.blogspot.gr/

Η ΕΣΗΕΑ κατακεραυνώνει τη ΝΕΡΙΤ για τη συνέντευξη Σαμαρά: Προσβάλει τη δημοσιογραφική δεοντολογία

Βολές κατά της ΝΕΡΙΤ έριξε η ΕΣΗΕΑ με ανακοίνωσή της, για τη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά που μετέδωσε η δημόσια τηλεόραση το απόγευμα του Σαββάτου.
Η Ενωση Συντακτών ήταν ιδιαίτερα επικριτική, αναφέροντας ότι ουσιαστικά επρόκειτο για διάγγελμα και όχι για συνέντευξη και σημειώνει ότι προσβάλει τη δημοσιογραφική δεοντολογία.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ άφωνο παρακολούθησε τον τρόπο με τον οποίο η κατ΄ όνομα "δημόσια" τηλεόραση ΝΕΡΙΤ παρουσίασε ως "συνέντευξη" το διάγγελμα του πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά. Το τηλεοπτικό αποτέλεσμα που παρήχθη προσβάλει τη δημοσιογραφική δεοντολογία.

Η χθεσινή εικόνα που παρουσίασε η ΝΕΡΙΤ δυστυχώς επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την ορθότητα της σταθερής απόφασης της ΕΣΗΕΑ να μην αναγνωρίζει το μόρφωμα της ΔΤ/ΝΕΡΙΤ. Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ενόψει των κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων για τη χώρα, επαναλαμβάνει ότι οι δημοσιογράφοι οφείλουν να λειτουργούν πρώτα απ’ όλα ως δημοσιογράφοι και να υπερασπίζονται την δημοσιογραφική δεοντολογία, μένοντας μακριά από κομματικά παιχνίδια».
http://www.iefimerida.gr/

Τι θα συμβεί αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας – Η διαδικασία βήμα προς βήμα

Την Δευτέρα το μεσημέρι θα διεξαχθεί στη Βουλή η τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, και η κυβέρνηση αναζητά τους 12 επιπλέον βουλευτές που χρειάζονται για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος για την εκλογή προέδρους της Δημοκρατίας, αριθμός των 180.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι μέχρι αυτή τη στιγμή ο κ. Σαμαράς δεν φαίνεται διατεθειμένος να κάνει το βήμα συναίνεσης που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να πετύχει συνθήκες ευρύτερων συνεργασιών, μάλλον πρέπει να ετοιμαζόμαστε για την προεκλογική περίοδο.
Ας δούμε τι θα ακολουθήσει αν στις 29 Δεκεμβρίου δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η Βουλή διαλύεται με Προεδρικό Διάταγμα και προκηρύσσονται εθνικές εκλογές για τις 25 Ιανουαρίου ή την 1^η Φεβρουαρίου. Οι εκλογές θα γίνουν με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο.
Όταν μετά τις εκλογές, η Βουλή με τη νέα σύνθεση συγκροτηθεί σε Σώμα, θα έχει ως πρώτη υποχρέωση την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτούνται και πάλι 180 ψήφοι. Εάν όμως και αυτή τη φορά δεν συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός, μετά από πέντε ημέρες το Κοινοβούλιο συνεδριάζει ξανά αλλά στην νέα ψηφοφορία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται με 151 βουλευτές.
Στο ακραίο σενάριο που και αυτή τη φορά δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στη τρίτη ψηφοφορία παίρνουν μέρος οι δύο υποψήφιοι που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους στην προηγούμενη ψηφοφορία και εκλέγεται εκείνος που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες θετικές ψήφους.
http://www.eklogika.gr/

Ερχεται Αρμαγεδδών σε όλες τις συντάξεις!

Το νέο έτος φέρνει μαζί του, για άλλη μια χρονιά, περικοπές σε κύριες, επικουρικές συντάξεις, εφάπαξ και αυξήσεις σε όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Η αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού των κύριων συντάξεων, η εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και του συντελεστή βιωσιμότητας σε επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ αλλά και οι προκαθορισμένες αλλαγές στα όρια ηλικίας θα οδηγήσουν και πάλι σε απόγνωση τους περίπου 2.700.000 συνταξιούχους.



Την ίδια στιγμή γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η συμπλήρωση των απαιτούμενων προϋποθέσεων για υποβολή αιτήματος συνταξιοδότησης.

Ας δούμε αναλυτικά όλες τις αλλαγές που φέρνει μαζί του το 2015:

*Κύριες συντάξεις: Ο νόμος 3863/2010, γνωστός και ως «νόμος Λοβέρδου - Κουτρουμάνη», προβλέπει την εφαρμογή ενός μεικτού συστήματος για τον υπολογισμό της κύριας σύνταξης, κάτι που θα οδηγήσει σε περικοπή τους και θα επηρεάσει όσους πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν από τη 1/1/2015 και μετά. Από την 1η Ιανουαρίου 2015 τίθεται σε εφαρμογή ο θεσμός της βασικής σύνταξης, η οποία καθορίζεται στα 360 ευρώ, δηλαδή όσο είναι σήμερα η προνοιακή σύνταξη του ΟΓΑ. Τα έτη ασφάλισης από το 2011 έως το 2015 θα υπολογίζονται με το νέο σύστημα για όποιον συνταξιοδοτείται από το 2015 και μετά, ενώ τα έτη προ του 2011 με τον σημερινό τρόπο. Η βασική σύνταξη θα συνδυάζεται με την αναλογική, για την οποία θα λαμβάνεται υπόψη το σύνολο του εργασιακού βίου. Στο εξής οι συντάξεις θα υπολογίζονται με βάση τη μεταβολή του δείκτη τιμών καταναλωτή, ενώ θα προστίθεται και ένας «συντελεστής ωρίμανσης».

*Επικουρικές συντάξεις: Προβλέπεται η συνέχιση της εφαρμογής της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και έτσι κάθε φορά που ένα ταμείο επικουρικής ασφάλισης θα διαπιστώνει μέσω αναλογιστικής μελέτης ότι την αμέσως επόμενη χρονιά πρόκειται να καταγραφεί έλλειμμα, θα πρέπει να μειώνει το ποσό της σύνταξης που χορηγεί στους δικαιούχους κατά ανάλογο ποσό, ώστε να εξαλείφεται το έλλειμμα. Το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε από το περασμένο καλοκαίρι και ως άμεση συνέπεια είχε την οριζόντια μείωση κατά 5,2% σε όλες τις επικουρικές συντάξεις που χορηγεί το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) σε περίπου 1.100.000 συνταξιούχους. Είναι πιθανό από τη χρήση της συγκεκριμένης ρήτρας να προκύψει και νέα μείωση από τη 1/1/2015 και μετά στις επικουρικές συντάξεις, που θα κινηθεί στα επίπεδα του 10%. Ηδη από την εισηγητική έκθεση του ΕΤΕΑ για τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους προκύπτει ότι έχουν προαποφασιστεί περικοπές στις συντάξεις, για να περιοριστεί το εν λόγω κονδύλι. Η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος πρόκειται να εφαρμοστεί και σε όσα Ταμεία - τομείς πρόνοιας και παροχής επικουρικών συντάξεων δεν έχουν ακόμα ενταχθεί στο ΕΤΕΑ, που έχουν περιθώριο έως το τέλος του έτους να αποφασίσουν αν θα το πράξουν ή αν θα επιλέξουν να αυτονομηθούν και να μετατραπούν σε επαγγελματικά ταμεία (Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου -ΝΠΙΔ-). Αυτά είναι: Τα ταμεία και οι κλάδοι Επικουρικής Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, Αρτοποιών, Πρατηριούχων Υγρών Καυσίμων, Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Εργων, Συμβολαιογράφων, Δικηγόρων, Ιδιοκτητών Συντακτών και Υπαλλήλων Τύπου, Τεχνικών Τύπου και Ναυτικών.

*Εφάπαξ: Εντός του 2015 θα τεθεί σε εφαρμογή η αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού των εφάπαξ, με συνέπεια πιθανές περικοπές, που ίσως φτάσουν έως και το 50%. Θίγονται όσοι υπέβαλαν αιτήσεις συνταξιοδότησης από την 1η Σεπτεμβρίου 2013 και μετά. Υπολογίζεται ότι με τον παλιό τρόπο υπολογισμού κατά μέσο όρο τα εφάπαξ κυμαίνονται στο επίπεδο των 30.000 ευρώ. Σημειώνεται ότι ο νέος μαθηματικός τύπος επεκτείνεται τη νέα χρονιά και στους φορείς πρόνοιας του ιδιωτικού τομέα, όπως επίσης και στα μετοχικά ταμεία του Δημοσίου, με αναμενόμενη άμεση συνέπεια τις μειώσεις και στα μερίσματα που χορηγούνται.
http://www.dimokratianews.gr/

Αυτοί ειναι οι 12 βουλευτές που έχει βάλει στο στόχαστρο το Μαξίμου

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η ύστατη προσπάθεια της κυβέρνησης να εξευρεθούν οι 180 ψήφοι που θα εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δεν θα οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Στο Μαξίμου οι ελπίδες για την ανεύρεση των 12 βουλευτών δεν έχουν εκλείψει. Συνεργάτες του πρωθυπουργού εμφανίζονται σχετικά αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας. Στο μόνιμο στόχαστρό τους βρίσκονται 19 βουλευτές (ανεξάρτητοι και ανήκοντες στους ΑΝΕΛ και τη ΔΗΜΑΡ) από τους οποίους ελπίζουν να πείσουν τουλάχιστον τα 2/3 για να ψηφίσουν Σταύρο Δήμα και όχι "παρών".
Συγκεκριμένα: πιστεύουν πως στην ψηφοφορία της Δευτέρας μπορούν να μεταβάλλουν γνώμη 4-5 βουλευτές των ΑΝΕΛ, 3-4 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και 4-5 ανεξάρτητοι βουλευτές. Το σχέδιο προσέλκυσης ξεκινά από τους κομματικούς βουλευτές. Εάν καταφέρουν να τους πείσουν τότε θεωρούν πως θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, κάποιοι ανεξάρτητοι να αθροιστούν στην προεδρική πλειοψηφία. Ειδικότερα, πιστεύουν πως τελικά θα καρποφορήσει η προσπάθεια διεμβολισμού των ΑΝΕΛ και οι κυρίες Κουντουρά και Κόλλια - Τσαρουχά καθώς και οι κύριοι Δημαράς, Αβραμίδης (που προέρχονται από το "Άρμα Πολιτών") και Ουζουνίδης μπορούν, τη Δευτέρα, να ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα. Βεβαίως, από την πλευρά των ΑΝΕΛ θεωρούν πως οι 12 βουλευτές του Πάνου Καμμμένου είναι μπετόν αρμέ και στην τρίτη ψηφοφορία θα ψηφίσουν όπως και στις δύο πρώτες. Από τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ το Μέγαρο Μαξίμου ελπίζει στη θετική ψήφο της Νίκης Φούντα, του Νίκου Τσούκαλη και του Θανάση Ψύρρα και τούτο επειδή, όπως λέγεται, οι τρεις αυτοί βουλευτές δεν προτίθενται να ακολουθήσουν τον Φώτη Κουβέλη στη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρόκειται να συνεργαστούν με το "Ποτάμι" του Στ. Θεοδωράκη που έχει ταχθεί υπέρ της εκλογής Προέδρου από την παρούσα Βουλή. Πηγές από την Αγίου Κωνσταντίνου υποστηρίζουν πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Εξαιρούν βέβαια τη βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας Ν. Φούντα η οποία έχει ανεξαρτοποιηθεί και πιθανώς να ψηφίσει τελικά τον Σταύρο Δήμα.
Οι του Μαξίμου πιστεύουν πως αν από τους ΑΝΕΛ και τη ΔΗΜΑΡ μεταβάλλουν γνώμη οκτώ βουλευτές και από τους 169 φτάσουμε στους 176 τότε το τοπίο αλλάζει εντυπωσιακά. Στην περίπτωση αυτή, λένε, είναι πολύ πιθανόν να συμφωνήσουν να εκλεγεί Πρόεδρος από την παρούσα Βουλή και οι ανεξάρτητοι Πολύδωρας, Νικολόπουλος και Καπερνάρος, οι οποίοι ούτως ή αλλως έχουν δηλώσει, δημόσια ο πρώτος και ο τρίτος, ότι σε περίπτωση που η εκλογή Προέδρου εξαρτάται από τη δική τους ψήφο θα μπορούσαν ενδεχομένως να δώσουν θετική ψήφο. Εάν αυτό συμβεί θα είναι δύσκολο, υποστηρίζουν, είτε στον Μίμη Ανδρουλάκη είτε στον Πέτρο Τατσόπουλο να παραμείνουν στο "παρών". Είναι διαφορετικό πράγμα να μην εξαρτάται από τη δική σου ψήφο η εκλογή Προέδρου και διαφορετικό να είσαι εσύ ο 180ος, ο οποίος θα καθορίσει τις εξελίξεις προς τη μιά ή την άλλη κατεύθυνση. Δεν ξέρουμε αν οι ελπίδες του Μαξίμου είναι βάσιμες. Σε κάθε πάντως περίπτωση, στο παρασκήνιο, η προσπάθεια των κυβερνητικών στελεχών να "ψήσουν" τους 12 από τους 19 βουλευτές που έχουν βάλει στο στόχαστρο θα συνεχιστεί μέχρι και το τελευταίο λεπτό πριν ξεκινήσει η τρίτη και τελική ψηφοφορία.
Η περίπτωση να υπάρξουν θετικές ψήφοι και από τη Χρυσή Αυγή (η φιλολογία του παρασκηνίου αναφέρεται στους επτά (7) που δεν έχουν προφυλακιστεί -εξαιρείται η σύζυγος του Μιχαλολιάκου, Ζαρούλια) μάλλον πρέπει να αποκλιστεί...
http://www.matrix24.gr/