Αντιμέτωπο με μια
βαριά ήττα βρίσκεται το ΚΚΕ την επομένη των εκλογών, καθώς οι απώλειες που κατέγραψε στην κάλπη της
17ης Ιουνίου ανέρχονται στο
μισό περίπου του ποσοστού της 6ης Μαΐου, πέφτοντας στα προ εικοσαετίας επίπεδα και συγκεκριμένα στο αποτέλεσμα του
1993 (4,54%), μιας περιόδου κατά την οποία το ΚΚΕ προσπαθούσε να ορθοποδήσει μετά τα γεγονότα της περιόδου 1989 - 1991.
Το ατυχές είναι ότι η
αποδυνάμωσή του σημειώνεται σε μια δραματική πολιτικά και κοινωνικά συγκυρία και ειδικότερα σε συνθήκες
αποδιάρθρωσης της εργασίας και εξαθλίωσης των οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.
Αναμφισβήτητα, η
προεκλογική πόλωση μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ και τα «σκληρά» διλήμματα που τέθηκαν επί τάπητος επέδρασαν καταλυτικά στην
πρωτοφανή, την τελευταία δεκαετία, εκλογική συρρίκνωσή του.
Σε σύγκριση με τις εκλογές της 6ης Μαΐου το ΚΚΕ σημείωσε απώλεια 14 εδρών και 258.893 ψήφων (277.179 έναντι 536.072), χάνοντας ουσιαστικά το
ένα τρίτο της δύναμής του προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η 12μελής πλέον κοινοβουλευτική του ομάδα απαρτίζεται από τους:
Αλέκα Παπαρήγα (Β’ Αθήνας),
Θανάση Παφίλη (Επικρατείας),
Λιάνα Κανέλλη (Α’ Αθήνας),
Σπύρο Χαλβατζή (Β’ Αθήνας),
Χρήστο Κατσώτη (Β’ Αθήνας),
Διαμάντω Μανωλάκου (Β’ Πειραιά),
Γιάννη Γκιόκα (Αττική),
Θεοδόση Κωνσταντινίδη (Α’ Θεσσαλονίκης),
Ελένη Γερασιμίδου (Β’ Θεσσαλονίκης),
Νίκο Μωραΐτη (Αιτωλοακαρνανίας),
Νίκο Καραθανασόπουλο (Αχαΐας) και
Γιώργο Λαμπρούλη (Λάρισας).
Η ηγεσία προεκλογικά
προειδοποίησε για την επερχόμενη εκλογική της συμπίεση, μιλώντας για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και ανάδειξη ενός νέου διπόλου μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς. Σήμερα αποδίδει εν πολλοίς το αποτέλεσμα στους «υπαρκτούς
αντικειμενικούς παράγοντες», όπως τα παραπάνω, και την οξύτατη επίθεση του συστήματος, η οποία στις εκλογές πήρε τη μορφή
ακραίων εκβιασμών για τη «χειραγώγηση της ψήφου».