
Πριν λίγες ημέρες συμμετείχα σε ένα τηλεοπτικό πάνελ μαζί με τον ευρωβουλευτή της ΝΔ, κ. Κύρτσο και τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κα Βαλαβάνη, ενώ συμμετείχε και ο υφυπουργός Εργασίας, κ. Κεγκέρογλου, παρουσιάζοντας το θετικό μέτρο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Μετά την λεπτομερή τοποθέτηση του υπουργού, το λόγο πήρε ο κ. Κύρτσος, εξηγώντας ότι διαφωνεί με την επιδοματική πολιτική υποστηρίζοντας ότι τα χρήματα θα πρέπει να δοθούν για την ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά. Ακολούθησε η κα Βαλαβάνη που δήλωσε πως τα χρήματα που δίνονται είναι «ψίχουλα» και πως θα πρέπει να δοθούν πολύ περισσότερα. Η τοποθέτηση των δύο ήταν ενδεικτική δύο πολιτικών που είναι διαφορετικές από τη δική μας ευρωπαϊκή κεντροαριστερή προσέγγιση.
Ο κ. Κύρτσος εξέφραζε την συντηρητική (πολιτικά) - νεοφιλελεύθερη (οικονομικά) άποψη, διαδεδομένη σε Αγγλία και ΗΠΑ, βάσει της οποίας ο πολίτης γίνεται παθητικός όταν λαμβάνει επιδόματα και άρα αυτά θα πρέπει να κοπούν, ώστε να έχει κίνητρα να αναζητήσει εργασία, ενώ ταυτοχρόνως θα πρέπει το
(μικρό έως ελάχιστο) κράτος απλώς να διευκολύνει την επιχειρηματικότητα.
Η κα Βαλαβάνη εξέφραζε τη λαϊκίστικη αντίληψη που θέλει το (τεράστιο) κράτος να μοιράζει αφειδώς



