Πάει και ο Οκτώβριος, όπως μας έλεγαν χθες και οι έγκυροι Ξεφτεντέρηδες και οι άλλοι Χατζηλάστιχοι της Τηλεδημοκρατίας μας.
Έφυγε ένας μήνας κακός, ένας μήνας που ενώ, σύμφωνα με τις παραδόσεις του λαού μας, είναι ο καταλληλότερος για την καλλιέργεια και τη σπορά των χωραφιών, εμείς σπείραμε κι ετούτη τη φορά την ανοησία: πάλι μείνανε άσκαφτα τα χωράφια, καθώς περνάγαμε το χρόνο μας μιλώντας για σουξεδιάρικες ιστορίες. Ξεσκονίσαμε και τα ντουλάπια μας, βρήκαμε τις 32-τόσες δικογραφίες που αράχνιαζαν, δακρύσαμε για ξανθούλες Βουλγάρες τσιγγανοπούλες για να ξεχάσουμε τα χαμένα αντισταθμιστικά ωφελήματα από υπερκοστολογημένα υποβρύχια και είχαμε τουλάχιστον μια ονείρωξη με την ξανθή δασκάλα της παρέλασης για να ισορροπήσουμε μέσα μας το