 |
Θα θυμόσατε ίσως ότι ο Ανδρέας (ένας είναι ο Ανδρέας) έλεγε ότι το επίπεδο ευημερίας μιας χώρας το μετράς με το πόσοι ζητιάνοι κυκλοφορούν. Ασφαλώς και αν ζούσε σήμερα πιστεύουμε να είχε την ειλικρίνεια, μετρώντας τους ζητιάνους, να μας προσδιορίσει και το επίπεδο ευημερίας της χώρας και, μάλιστα υπό καθεστώς σοσιαλιστικής διακυβέρνησης.
Το φαινόμενο έχει επιδεινωθεί με το κύμα των λαθρομεταναστών που εξακολουθούν να έρχονται στη χώρα μας είτε αναζητώντας μία καλύτερη τύχη –γεγονός που πιστοποιεί ότι οι έχοντες τέτοιες ελπίδες δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει στον τόπο μας- είτε χρησιμοποιώντας την Ελλάδα ως πάτημα για άλλες χώρες. Για να επιβιώσουν όμως στο μεσοδιάστημα καταφεύγουν στην επαιτεία και, κυρίως, στα προσοδοφόρα για τους «επιχειρηματίες» κυκλώματα επαιτείας.
Το φαινόμενο έχει παραγίνει, ειδικά με τους ανατολίτες. Κάποτε, στα φανάρια των δρόμων στεκόταν ένας μόνο πακιστανός, ινδός, ή οτιδήποτε άλλο. Τώρα είναι δύο ή και τρεις, με τον έναν να θέλει πεισματικά να καθαρίσει ακόμη και τα καθαρά τζάμια του αυτοκινήτου, τον άλλον να πουλάει λουλούδια, ύποπτης προέλευσης και τον τρίτο να καταφεύγει στην ζητιανιά μέσω της πώλησης χαρτομάντηλων.
Η εικόνα είναι απολύτως τριτοκοσμική και συμπληρώνει εκείνη των εγχρώμων λαθρεμπόρων ή πωλητών προϊόντων απομίμησης (κοινώς μαϊμού). Τους τελευταίους τους συναντάς παντού, ακόμη και σε περίοπτες θέσεις του Συντάγματος. Η παγίδα του φτηνού –που θα μπορούσε να αποτελέσει δικαιολογία στη σημερινή κρίση και στη συρρίκνωση των εσόδων του κόσμου- σκεπάζει πολλές παρανομίες. Τον αθέμιτο ανταγωνισμό προς τον μαγαζάτορα που πληρώνει Εφορία και νοίκι και προσπαθεί να επιβιώσει. Το ύποπτο της προέλευσης των «προϊόντων» και των υλικών από τα τα οποία είναι κατασκευασμένα. Τα μικρόβια για σοβαρές μολύνσεις που «κουβαλάνε» τα προϊόντα αυτά που στοιβάζονται φίρδην μίγδην σε βρώμικα και όζοντα καταγώγια, αφού έχουν συρθεί σε πρόχειρους σάκκους σεντονιών σε όλη την Αθήνα.
Αυτήν ακριβώς την εικόνα αντικρύζουν οι ξένοι τουρίστες τους οποίους, κατά τα άλλα επιδιώκουμε να πολλαπλασιάσουμε προσβλέποντας στα δολλάρια και στα ευρώ τους.
Κατά τα άλλα η Δημοτική Αστυνομία που υποτίθεται ότι, σε τέτοια ζητήματα συνεπικουρεί την ΕΛΑΣ, έχει ξαμολυθεί να μοιράζει κλήσεις και να παίρνει πινακίδες για παράνομες σταθμεύσεις, δείχνοντας, υποτίθεται, την ευαισθησία της λ.χ. στην παρακώλυση των προσβάσεων σε αναπήρους και σε άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η νέα Δημοτική Αρχή, κυρίως στην πρωτεύουσα, όπου η τριτοκοσμική εικόνα της επαιτείας και του παραεμπορίου είναι περισσότερο έντονη, πρέπει να βάλει προτεραιότητες και ιεραρχήσεις αν θέλει να είναι αποτελεσματική. Των παρανόμων σταθμεύσεων προηγείται η αντιμετώπιση των κυκλωμάτων επαιτείας και των εγχρώμων εμπόρων της συμφοράς (κυριολεκτικώς). Εκτός και αν πρότυπό μας είναι οι αφρικανικές μεγαλουπόλεις, οπότε μπορούμε να ευελπιστούμε ότι μετεξελισσόμαστε σταθερά σε μία ευρωπαϊκή Αυλή Θαυμάτων.
politismos politisΤο φαινόμενο έχει επιδεινωθεί με το κύμα των λαθρομεταναστών που εξακολουθούν να έρχονται στη χώρα μας είτε αναζητώντας μία καλύτερη τύχη –γεγονός που πιστοποιεί ότι οι έχοντες τέτοιες ελπίδες δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει στον τόπο μας- είτε χρησιμοποιώντας την Ελλάδα ως πάτημα για άλλες χώρες. Για να επιβιώσουν όμως στο μεσοδιάστημα καταφεύγουν στην επαιτεία και, κυρίως, στα προσοδοφόρα για τους «επιχειρηματίες» κυκλώματα επαιτείας.
Το φαινόμενο έχει παραγίνει, ειδικά με τους ανατολίτες. Κάποτε, στα φανάρια των δρόμων στεκόταν ένας μόνο πακιστανός, ινδός, ή οτιδήποτε άλλο. Τώρα είναι δύο ή και τρεις, με τον έναν να θέλει πεισματικά να καθαρίσει ακόμη και τα καθαρά τζάμια του αυτοκινήτου, τον άλλον να πουλάει λουλούδια, ύποπτης προέλευσης και τον τρίτο να καταφεύγει στην ζητιανιά μέσω της πώλησης χαρτομάντηλων.
Η εικόνα είναι απολύτως τριτοκοσμική και συμπληρώνει εκείνη των εγχρώμων λαθρεμπόρων ή πωλητών προϊόντων απομίμησης (κοινώς μαϊμού). Τους τελευταίους τους συναντάς παντού, ακόμη και σε περίοπτες θέσεις του Συντάγματος. Η παγίδα του φτηνού –που θα μπορούσε να αποτελέσει δικαιολογία στη σημερινή κρίση και στη συρρίκνωση των εσόδων του κόσμου- σκεπάζει πολλές παρανομίες. Τον αθέμιτο ανταγωνισμό προς τον μαγαζάτορα που πληρώνει Εφορία και νοίκι και προσπαθεί να επιβιώσει. Το ύποπτο της προέλευσης των «προϊόντων» και των υλικών από τα τα οποία είναι κατασκευασμένα. Τα μικρόβια για σοβαρές μολύνσεις που «κουβαλάνε» τα προϊόντα αυτά που στοιβάζονται φίρδην μίγδην σε βρώμικα και όζοντα καταγώγια, αφού έχουν συρθεί σε πρόχειρους σάκκους σεντονιών σε όλη την Αθήνα.
Αυτήν ακριβώς την εικόνα αντικρύζουν οι ξένοι τουρίστες τους οποίους, κατά τα άλλα επιδιώκουμε να πολλαπλασιάσουμε προσβλέποντας στα δολλάρια και στα ευρώ τους.
Κατά τα άλλα η Δημοτική Αστυνομία που υποτίθεται ότι, σε τέτοια ζητήματα συνεπικουρεί την ΕΛΑΣ, έχει ξαμολυθεί να μοιράζει κλήσεις και να παίρνει πινακίδες για παράνομες σταθμεύσεις, δείχνοντας, υποτίθεται, την ευαισθησία της λ.χ. στην παρακώλυση των προσβάσεων σε αναπήρους και σε άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η νέα Δημοτική Αρχή, κυρίως στην πρωτεύουσα, όπου η τριτοκοσμική εικόνα της επαιτείας και του παραεμπορίου είναι περισσότερο έντονη, πρέπει να βάλει προτεραιότητες και ιεραρχήσεις αν θέλει να είναι αποτελεσματική. Των παρανόμων σταθμεύσεων προηγείται η αντιμετώπιση των κυκλωμάτων επαιτείας και των εγχρώμων εμπόρων της συμφοράς (κυριολεκτικώς). Εκτός και αν πρότυπό μας είναι οι αφρικανικές μεγαλουπόλεις, οπότε μπορούμε να ευελπιστούμε ότι μετεξελισσόμαστε σταθερά σε μία ευρωπαϊκή Αυλή Θαυμάτων.
