Του Δημήτρη Κλάγκου
Ας μιλήσουμε για την έμπνευση. Ζούμε στην εποχή της εικόνας και μάλιστα της κινούμενης εικόνας. Η μέχρι τώρα διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από πλευράς εικόνας είναι η κλασική αντιμετώπιση μιας ταινίας του χόλυγουντ, κατηγορίας βου(Β).
Όλες οι ανακοινώσεις μέχρι τώρα γίνονται με επίκληση στο συναίσθημα. Σχεδόν όλες για την ακρίβεια. Πότε χρησιμοποιεί κάποιος το συναίσθημα; Συνήθως όταν δεν έχει κάτι άλλο να δώσει. Από την απόλυτα «θωρακισμένη χώρα του Φεβρουαρίου», και της «χαμηλής μετάδοσης του ιού» φτάσαμε, στο δημόσιο δάκρυ του Τσιόδρα και την οριστική απαγόρευση της κυκλοφορίας στους δρόμους.



















