Του Θέμη Τζήμα
Η πρώτη φάση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποκαλείται από ιστορικούς ως «ο γελοίος πόλεμος». Μετά τις πρώτες νίκες της ναζιστικής Γερμανίας, οι αντιμαχόμενοι ήταν μεν τυπικά σε πόλεμο, κανείς όμως δεν τολμούσε να επιτεθεί στον άλλο – με αποτέλεσμα η Γερμανία να ετοιμάζεται για την κατάληψη της Γαλλίας και οι υπόλοιποι να περιμένουν το αναπόφευκτο εν είδει αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Έκαναν ότι πολεμούν χωρίς στην πραγματικότητα να πολεμούν εν αναμονή της Κλιμάκωσης.
Η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας είναι απ’ αυτή την έννοια μια γελοία συμφωνία: όλοι αντιλαμβάνονται ότι είναι μια μη λειτουργική και αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο συμφωνία -όσοι τουλάχιστον δεν τρέφουν αυταπάτες-, ωστόσο υποκρίνονται ότι θα την εφαρμόσουν και ότι θα αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση αποτελεσματικά, περιμένοντας τη νέα επιδείνωση του ζητήματος.
Τα σύνορα παραμένουν κλειστά, ενώ από τον συνήθη «λαγό», την Αυστρία, τίθεται το