Ποτέ μου δεν πίστεψα στον Αϊ Βασίλη. Δεν το λέω για καλό, για κακό το λέω.
Στα παιδικά μου χρόνια, που θα μπορούσα να πιστέψω στον Άι Βασίλη, εκείνος δεν
ερχόταν. Άλλο καημό δεν είχαν δηλαδή οι γονείς μου από το να αγοράζουν παιγνίδια
και να τα δίνουν στον … Άγιο να τα φέρει. Τα δώρα μας ήταν καμιά σοκολάτα άντε
και κανένα ζευγάρι καινούργιες κάλτσες.
Τα παιγνίδια τα φτιάχναμε μόνοι μας. Με μια πρόκα καρφωμένη σε ένα παλιό σκουπόξυλο έφτιαχνα ένα ωραίο τουφέκι. Του- του- του- του- έκανα, όπως υπέθετα ότι κάνει μια καραμπίνα και έτοιμος ο καουμπόης. Στο κρεβάτι μου από κάτω βέβαια είχα καμιά δεκαριά πλαστικά στρατιωτάκια (για τα μολυβένια έμαθα μετά) σημάδι ότι κάποιος, κάποτε, μου τα είχε φέρει. Μερικά είχαν πάνω τους χώματα, ένδειξη ότι από κάπου τα είχα ξεθάψει. Γιατί ήμουν και
Τα παιγνίδια τα φτιάχναμε μόνοι μας. Με μια πρόκα καρφωμένη σε ένα παλιό σκουπόξυλο έφτιαχνα ένα ωραίο τουφέκι. Του- του- του- του- έκανα, όπως υπέθετα ότι κάνει μια καραμπίνα και έτοιμος ο καουμπόης. Στο κρεβάτι μου από κάτω βέβαια είχα καμιά δεκαριά πλαστικά στρατιωτάκια (για τα μολυβένια έμαθα μετά) σημάδι ότι κάποιος, κάποτε, μου τα είχε φέρει. Μερικά είχαν πάνω τους χώματα, ένδειξη ότι από κάπου τα είχα ξεθάψει. Γιατί ήμουν και