Επιμένει ο Λοβέρδος για συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

Παρά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η προηγούμενη τοποθέτησή του επί του θέματος, ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, επανήλθε σήμερα στο ζήτημα συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ μετά τις εκλογές, ενώ έκανε άνοιγμα και προς την πλευρά της Δημοκρατικής Αριστεράς και του Φώτη Κουβέλη.

Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα, ο κ. Λοβέρδος τόνισε ότι, ως προς το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης, αυτό «θα το πουν οι δύο αρχηγοί μετά τις 18 του μηνός», δηλαδή μετά την εκλογή νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ,ενώ υποστήριξε ότι στην προεκλογική περίοδο πρέπει «να γίνει καθαρό στον κόσμο τι σκέφτονται τα κόμματα».

«Δεν υπάρχουν επιδοκιμασίες και αποδοκιμασίες σε ό,τι αφορά την ανάγκη η χώρα να είναι σταθερή, που να γίνονται πιστευτές. Δεν υπάρχουν κόμματα υπεύθυνα και σοβαρά, τα οποία κατ' ουσίαν και μέσα στον πυρήνα της σκέψης τους να αποκλείουν να παράσχουν στη χώρα αυτό που χρειάζεται»τόνισε, δείχνοντας ότι, αν χρειαστεί, θα υπάρξει συγκυβέρνηση.

«Μία συζήτηση για συνεργασία με τον κ. Κουβέλη θα ήταν ευπρόσδεκτη,δόκιμη και πολύ λογική για την πολιτική μας φυσιογνωμία» είπε ακόμη, σημειώνοντας όμως ότι «οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν κάποια υπόσταση στη Βουλή ή που υπόσχονται μεγαλύτερη υπόσταση, κατά την κρίση του κόσμου στις δημοσκοπήσεις, δεν έχουν το μυαλό τους σε αυτό που λέμε κοινή πορεία».

Ποιος φοβάται την Αλέκα Παπαρήγα;

 

Η Νέα Δημοκρατία και η άνοδος της Αριστεράς

Την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς μετά τη Μεταπολίτευση βάζει στο στόχαστρό του ο κ. Αντ. Σαμαράς θεωρώντας πως η πολιτική της αποδυνάμωση είναι ουσιαστικά και το... πολιτικό διαβατήριο για την πολυπόθητη αυτοδυναμία της ΝΔ. Με βάση το νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται και εν μέσω έντονων διεργασιών σε κοινωνικό επίπεδο, λόγω και των αντιδράσεων για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική του μνημονίου, το... φάντασμα μιας αριστερόστροφης Ελλάδας τρομάζει τους πιστωτές.

Το επιχείρημα του κ. Σαμαρά ότι το αστικό, φιλελεύθερο κεντροδεξιό κόμμα του οποίου ηγείται μπορεί να αποτελέσει παράγοντα πολιτικής σταθερότητας αποτελεί το νέο του όπλο στην πορεία για την αυτοδυναμία. Αυτό το επιχείρημα του κ. Σαμαρά φαίνεται να είναι το νέο πολιτικό του «όπλο» προς τους κεντροδεξιούς ηγέτες, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη σύνοδο του ΕΛΚ και κυρίως στη συνάντησή του με τη «σιδηρά κυρία» της γερμανικής Καγκελαρίας Ανγκελα Μέρκελ.

Ο ιδεολογικός πόλεμος που άρχισε στα κόμματα της Αριστεράς με την προ ημερών ομιλία του προέδρου της ΝΔ στη Βουλή δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία.
«Πρέπει να αναδείξουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα που ως τώρα δίναμε την εντύπωση ότι την κρύβαμε. Να την κάνουμε σημαία μας» είχε πει ο κ. Σαμαράς σε μία βαθύτατα ιδεολογική προεκλογική του ομιλία, 25 ημέρες πριν εκλεγεί στην ηγεσία της ΝΔ, τον Νοέμβριο του 2009. Στην ίδια λογική, μία εβδομάδα πριν από την εκλογή του, με συνέντευξή του στο «Βήμα», έδειξε τον δρόμο στον οποίο θα κινούνταν: «Στόχος μου είναι να φτιάξουμε μια δυνατή Κεντροδεξιά, να διευρύνουμε την επιρροή μας, να μην κρύβουμε τις ιδέες μας. Δεν μπορεί ο αριστερός να λέει "είμαι αριστερός"

Το σύστημα

 

Ήταν αναμενόμενο η τρέχουσα πολιτική σύγκρουση «μνημονιακών»- «αντιμνημονιακών» να πάρει εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Ήταν αναμενόμενο ό,τι στην αρχή φάνταζε περιθωριακό, ό,τι γραφόταν σε ακραία μπλογκς και έντυπα, ό,τι διακήρυσσε ο Μίκης Θεοδωράκης, κατά μόνας ή με τις κατά καιρούς οργανώσεις του, να πολλαπλασιαστεί, να ενταθεί, ακόμα και να επισημοποιηθεί: οι μειοδότες «μνημονιακοί» και οι εθνικόφρονες «αντιμνημονιακοί». Οι πρώτοι πουλάνε βάσει οργανωμένου και έξωθεν εκπορευόμενου (από τους μασόνους, τους Εβραίους και, σε κάθε περίπτωση, τους Γερμανούς) σχεδίου την πατρίδα, οι δεύτεροι την υπερασπίζονται σθεναρά -ορισμένοι μάλιστα από αυτούς, όχι κατ’ανάγκη οι πιο δευτεροκλασάτοι, καλούν πλέον ανοιχτά ακόμα και σε «σύγχρονη» ανασύσταση του ΕΑΜ! Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη από την συγκρότηση ενός αντιστασιακού «εθνικού μετώπου» για τη σωτηρία της. Πώς αλλιώς να ερμηνευθούν οι σχετικές δηλώσεις κορυφαίων στελεχών και διανοουμένων της αριστεράς (και μάλιστα προερχόμενων από την πάλαι ποτέ «ανανεωτική» της πτέρυγα) που δεν αμφισβητούν «απλώς» κάποιες πολιτικές, αλλά και τις προθέσεις των φορέων τους; Πώς αλλιώς να ερμηνευθεί ο πληθωρισμός της εθνικοφροσύνης στην ευρύτερη δεξιά; Ο ένας ιδρύει τους «Ανεξάρτητους Ελληνες», ο άλλος την «Πατρίδα», ο τρίτος αποχωρεί από την κυβέρνηση (και χαρακτηρίζει όλους τους υπόλοιπους «ναι-ναίκους», καλά να πάθουν που τον δέχτηκαν, αν δεν τον παρακάλεσαν κιόλας!). Και στη μέση, δηλαδή παντού, ως εκφραστής του ταλαιπωρημένου, αγανακτισμένου, αλλά πάντα «περήφανου μέσου ανθρώπου», ο Θεοδωράκης με την «Ελλάδα».

Απάντηση στον Στ. Μάνο

«Να εξαλειφθούν όλες οι περιπτώσεις όπου το κράτος έχει κατοχυρώσει τη δυνατότητα άκοπου πλουτισμού μιας κοινωνικής ομάδας σε βάρος άλλης». Με αυτά τα λιτά και εμπνευστικά λόγια περιγράφει ο κ. Μάνος το μανιφέστο του. Αυτά τα λόγια είναι που, προς τιμήν του, τον κατατάσσουν στους ριζοσπάστες της πολιτικής σκηνής, δηλαδή σε έναν μακρύ κατάλογο ανθρώπων που τα έβαλαν με τα (ανορθολογικά και εκμεταλλευτικά) κεκτημένα.

Βέβαια, ο κατάλογος αυτός είναι ιδιαίτερα ετερογενής καθώς περιλαμβάνει από ένθερμους θιασώτες της κοινωνίας των «ελεύθερων» αγορών, όπως ο David Ricardo (i), ή ο Friedrich von Hayek (στον οποίο αναφέρθηκα εκτενώς στο προηγούμενο άρθρο μου), μέχρι τον αναρχικό Mikhail Bakunin (ii), τον φιλελεύθερο John Maynard Keynes (iii) και, βέβαια, τον Karl Marx (iv). Εν ολίγοις, ποια «κοινωνική ομάδα» επιλέγει να βάλει ο κάθε ριζοσπάστης στο στόχαστρό του (ως εκείνη που πλουτίζει «άκοπα» εις βάρος της κοινωνίας) προσδιορίζει το πολιτικό του στίγμα. Θα βάλουμε λοιπόν στο στόχαστρο μας τους ταξιτζήδες; Τις μεγάλες επιχειρήσεις που ολιγοπωλούν την αγορά γαλακτοκομικών; Τους αγρότες που κάθονται στα καφενεία, μαζεύοντας τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, την ώρα που ιδρώνουν στα χωράφια τους οι μετανάστες; Τους τραπεζίτες που απαιτούν να παραμείνουν, ελέω ποταμών δημόσιων κονδυλίων, στο τιμόνι τραπεζών οι οποίες πτώχευσαν υπό την δική τους διαχείριση; Διαλέγοντας ποιους θα περιλάβουμε και ποιους θα αφήσουμε έξω από τον κατάλογο των υπό στόχευση προνομίων, επιλέγουμε το στίγμα μας. [Μιας και με ρωτά ο κ. Μάνος ποια από αυτά τα προνόμια θα στοχοποιούσα, του απαντώ: Όλα! Αλλά

Στις ΔΟΥ θα απευθύνονται οι φορολογούμενοι που αδυνατούν να καταβάλλουν το χαράτσι για τα ακίνητα

Νέα εγκύκλιο στις εφορίες σχετικά με το χαράτσι στα ακίνητα έστειλε το υπουργείο Οικονομικών. Σύμφωνα με αυτή, όσοι φορολογούμενοι αδυνατούν να καταβάλλουν το τέλος ακινήτων, θα πρέπει στο εξής να απευθύνονται στην οικεία ΔΥΟ ώστε να διεκδικήσουν, εφόσον συντρέχουν οι λόγοι, να αυξηθούν οι δόσεις ή και να μειωθεί το ειδικό τέλος ακινήτων.
Στην εγκύκλιο του υπουργείου, αναφέρεται ότι αφού περάσουν 120 ημέρες από τη λήξη της προθεσμίας για την πληρωμή του φόρου, ο προϊστάμενος κάθε εφορίας θα μπορεί να αποφασίσει -εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος- «είτε την καταβολή του τέλους σε περισσότερες από τις προβλεπόμενες δόσεις είτε και τον περιορισμό του τέλους μέχρι του ύψους που κρίνεται αναγκαίο, ώστε ο υπόχρεος να μπορεί να ανταποκριθεί στην καταβολή του χωρίς να τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η διαβίωση του ίδιου ή των προσώπων που συνοικούν με αυτόν και τον βαρύνουν φορολογικά».
Δεν θα συμβεί το ίδιο με όσους έχουν τη δυνατότητα, άλλα δεν έχουν πληρώσει το τέλος ακινήτων και για όσους έχουν κάνει αίτηση εξαίρεσης αλλά κριθεί ότι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις.
Σημειώνεται ότι την Παρασκευή η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε συνταγματική την επιβολή του τέλους ακινήτων αλλά αντισυνταγματική τη διακοπή του ρεύματος (για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε εδώ), ενώ οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Αθήνας και Καλαμάτας, προτίθενται να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το χαράτσι (για περισσότερες λεπτομέρειες,

Πούτιν: Σας υποσχέθηκα ότι θα νικήσουμε και νικήσαμε

Με δάκρυα στα μάτια ο Βλαντιμίρ Πούτιν ευχαρίστησε τους χιλιάδες υποστηρικτές του στην πλατεία Manezh και προειδοποίησε ότι το αποτέλεσμα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Συνοδευόμενος από τον Ντμίτρι Μεντεβέντεφ στην σκηνή που έχει στηθεί στην πλατεία Manezh μπροστά σε χιλιάδες υποστηρικτές του ο Βλαντιμίρ Πούτιν ευχαρίστησε τους Ρώσους για την ψήφο τους.

Με δάκρυα στα μάτια ο νέος Ρώσος πρόεδρος είπε «Σας υποσχέθηκα ότι θα νικήσουμε και νικήσαμε. Σας ευχαριστώ όλους όσους είπατε ναι σε μία μεγάλη Ρωσία».

«Με ρωτήσατε θα κερδίσουμε; Ναι θα κερδίσουμε και κερδίσαμε σε έναν ανοιχτό και δίκαιο αγώνα» προειδοποίησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν για τα αποτελέσματα των εκλογών και τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης για νοθεία.

«Ευχαριστούμε που είστε μαζί μας και υποστηρίξατε τον υποψήφιο μας Βλαντιμίρ Πούτιν. Νιώθω σίγουρος ότι θα κερδίσουμε. Όλοι χρειαζόμαστε αυτή τη νίκη. Η χώρα μας χρειάζεται αυτή τη νίκη. Κάθε ένας μας χρειάζεται αυτή τη νίκη και δεν θα τη χαρίσουμε σε κανέναν» είπε ο Ντμίτρι

Βουλή εννέα κομμάτων χωρίς αυτοδυναμία

Βουλή εννέα κομμάτων, χωρίς ωστόσο αυτοδυναμία, περαιτέρω φθορά των μνημονικών κομμάτων και υψηλά ποσοστά για την αριστερά καταγράφει το Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue για την "Καθημερινή".

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, κανένα κόμμα δεν εξασφαλίζει αυτοδυναμία, ενώ τα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Παπαδήμου - και το ΛΑΟΣ - βιώνουν περαιτέρω μείωση των ποσοστών τους.

Η ΝΔ παρουσιάζεται και σε αυτή τη δημοσκόπηση πρώτη, αυτή τη φορά με ποσοστό 28%. Δεύτερο κόμμα έρχεται η Δημοκρατική Αριστερά με ποσοστό 16%, τρίτος ο ΣΥΡΙΖΑ με 12%, ενώ την τέταρτη θέση διεκδικούν το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ με 11%. Ακολουθούν το ΛΑΟΣ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και οι Οικολόγοι Πράσινοι με 4%, και τέλος η Χρυσή Αυγή με 3,5%. Το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη μένει εκτός βουλής, ενώ 27,5% δήλωσε ότι δεν θα ψηφίσει.

Οι περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες - το 52% - διαφωνούν με την υπερψήφιση του νέου μνημονίου, έναντι 38% που συμφωνούν.

Το 46% των ερωτηθέντων θεωρούν πιθανό το ενδεχόμενο η Ελλάδα να χρεοκοπήσει, ενώ το 10% θεωρεί ότι η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει.
Δυσαρεστημένο απέναντι στην κυβέρνηση συνεργασίας εμφανίζεται το 87% των ερωτηθέντων. Πιο δημοφιλής αρχηγός κόμματος εμφανίζεται ο Φ. Κουβέλης, ακολουθούν οι Γ. Δημαράς, Α. Τσίπρας,

Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο: «Το PSI θα απελευθερώσει την ελληνική οικονομία»

Την εκτίμηση πως η επιτυχής ολοκλήρωση του προγράμματος ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων θα συμβάλει ουσιαστικά στη διευκόλυνση της χρηματοδότησης της Ελλάδας και θα βοηθήσει τη χώρα να θέσει τις βάσεις για οικονομική ανάκαμψη, εκφράζει το διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτο (IIF).

Το ΙΙF υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του την «σθεναρή υποστήριξή» του στις συμφωνίες που έχουν γίνει, σημειώνοντας πως η τελική απόφαση για συμμετοχή στο «κούρεμα» βαρύνει τον κάθε επενδυτή.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου που συνεδρίασε το Σάββατο στη Ζυρίχη, συζήτησε τη προσφορά της ελληνικής κυβέρνησης για την ανταλλαγή χρέους που υπεβλήθη στις 24 Φεβρουαρίου.

Στην ανακοίνωσή του αναφέρει πως υποστηρίζει σθεναρά τις πρόσφατες συμφωνίες ανάμεσα στην Ελλάδα, τις αρχές της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ για το νέο πρόγραμμα προσαρμογής και χρηματοδότησης για την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των όρων της εθελοντικής ανταλλαγής των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που κατέχουν οι ιδιώτες.

Όπως αναφέρει το IIF, αυτά είναι σημαντικά βήματα για την επίλυση της ελληνικής κρίσης χρέους, την αντιμετώπιση των συνολικών δημοσιονομικών προβλημάτων, αλλά και των προβλημάτων χρέους στη ζώνη του ευρώ, και την αποκατάσταση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, η οποία είναι

Mε ποιον θα πάει και ποιον θ’ αφήσει;

Μπορεί τα υψηλά ποσοστά της Δημοκρατικής Αριστεράς να Ι την έχουν αναδείξει σε υπολογίσιμο παίκτη στο καταρρέον πολιτικό δικομματικό σύστημα, αλλά δεν προδιαγράφεται... περίπατος για το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, στο οποίο εσχάτως έχουν στραφεί οι προβολείς. Κι αυτό διότι όλοι πλέον ζητούν επιτακτικά από τη Δημοκρατική Αριστερά να ξεκαθαρίσει με ποιους είναι.
♦ Από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ, που της απευθύνει επίμονα κάλεσμα ενότητας και συστράτευσης κατά του μνημονίου.
♦ Από την άλλη οι κυρίαρχοι εσωτερικοί και εξωτερικοί πολιτικοί, τεχνοκρατικοί και μιντιακοί παράγοντες, οι οποίοι βιάζονται να συγκροτήσουν το «κόμμα του μνημονίου», όπως έγραφε το «Π» στις 16.2.2012, και θα επιχειρήσουν να «ρυμουλκήσουν» προς αυτή την κατεύθυνση το κόμμα του Κουβέλη.
Εν ολίγοις το μήνυμα που εκπέμπεται από διάφορες κατευθύνσεις προς τη Δημοκρατική Αριστερά είναι ότι η στάση της δεν είναι σαφής. Την ίδια ώρα δεν είναι αμελητέος ο παράγοντας των εσωκομματικών πιέσεων που ασκούνται από ομάδα εκσυγχρονιστικών στελεχών στην κατεύθυνση της πλήρους ευθυγράμμισης με τα μνημόνια, όπως αναδείχτηκε τον περασμένο Νοέμβριο με την επίσημη γραμμή καταψήφισης της συγκυβέρνησης που προκάλεσε αποχωρήσεις στελεχών από την Κ.Ε.
Κάτι από εκείνο το σκηνικό θύμισε η ανακοίνωση του στελέχους της ΔΗΜΑΡ Γεράσιμου Γεωργάτου για τη γερμανική Αριστερά, σε αναντιστοιχία με την επίσημη γραμμή του κόμματος, το οποίο λίγες μέρες πριν καταψήφιζε τη δανειακή σύμβαση στην ελληνική Βουλή. Ο Γεωργάτος επιτέθηκε στο

Δεσμευμένοι ελευθεριάζοντες

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, λίγο μετά το Κραχ του 1929 που άλλαξε βίαια τον κόσμο, ξεκίνησε μια τιτάνια διαμάχη μεταξύ φιλελεύθερων οικονομολόγων για το τι είχε συμβεί και τι έπρεπε να γίνει για να καταπολεμηθεί η Κρίση. Σήμερα, το δικό μας 1929 (το Κραχ του 2008-12), έχει ξαναφέρει στο προσκήνιο την ίδια περίπου συζήτηση διεθνώς. Άλλη μια φορά απόψεις του φιλελεύθερου Keynes συγκρούονται αλύπητα με τις αντίθετες απόψεις του φιλελεύθερου Hayek. Από την μία έχουμε φιλελεύθερους που θεωρούν, όπως ο Hayek, ότι η λύση βρίσκεται στο να αφεθεί η αγορά να λειτουργήσει όπως μόνο εκείνη μπορεί (με μειώσεις τιμών και μισθών που θα φέρουν την ανάκαμψη των ποσοτήτων και της απασχόλησης) και από την άλλη έχουμε φιλελεύθερους που θεωρούν, όπως ο Keynes, ότι χωρίς συντονισμένη από το κράτος επενδυτική πολιτική οι αγορές θα παραπαίουν με τεράστιο κόστος για όλους.

Ο λόγος που έκρινα σκόπιμο να γράψω τα παρακάτω είναι ότι στο Μνημονιστάν που ζούμε, ή λατινιστί Bailoutistan (*), η συζήτηση αυτή παίρνει μια πολύ περίεργη μορφή (αν θέλετε μια αγγλική έκδοση του παρόντος, πατήστε εδώ). Μια μορφή που αντανακλά βασικές κακοήθειες της ελληνικής πραγματικότητας. Σήμερα θα επικεντρωθώ στους έλληνες οπαδούς μίας εκ των δύο αυτών σχολών: σε εκείνους που εμπνέονται από τον φιλελεύθερο Hayek (μεταξύ άλλων, όπως π.χ. ο von Mises). Και θα θέσω ερωτήματα σχετικά με την συνέπεια των λόγων τους με την σκέψη και στάση του Hayek.
Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ας θυμηθούμε την τιτάνια διαμάχη των δύο ανδρών που ξεκίνησαν αυτή την συζήτηση στις σκοτεινές μέρες του Μεσοπόλεμου.

Ποιος έχασε την Ελλάδα; Του Ζαν Πιζανί-Φερί

 

Στην Ευρώπη δεν ξεκίνησε ακόμα το παιχνίδι των αλληλοκατηγοριών. Η συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των ιδιωτών δανειστών της θα επιτρέψει στην πρώτη να ξεπληρώσει το ομόλογό της που ωριμάζει στις 20 Μαρτίου. Οι Ευρωπαίοι από τη μεριά τους μπορούν να λάβουν τα εύσημα πως έκαναν ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση του ρεαλισμού. Οι ιδιώτες δανειστές αποδέχτηκαν να «κουρέψουν» την αξία των ελληνικών χρεογράφων τους και τις απαιτήσεις τους σε επιτόκια κατά άνω του 50%, ελαφρύνοντας την Ελλάδα κατά άνω των 2/3 του χρέους της.Αλλά πολλοί άνθρωποι εκτιμούν πως αυτή η λύση της ύστατης στιγμής απλά αναβάλει την ώρα του λογαριασμού. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να εφαρμόσει τα υπεσχημένα μέτρα λιτότητας και θα καταλήξει είτε να εγκαταλείψει αυτοβούλως την ευρωζώνη, είτε να αποβληθεί βιαίως από αυτή, μετά από την χρεοκοπία της.

Ακόμα και πριν την πρόσφατη συμφωνία, πολιτικοί ηγέτες της Φιλανδίας, της Ολλανδίας, ακόμα και της Γερμανίας, αναρωτιόνταν φωναχτά αν η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει στην ευρωζώνη. Στην Αθήνα η απόγνωση έχει σπάσει νέα ρεκόρ. Η διάχυτη πικρία και οι πολιτικές αντιμαχίες αρχίζουν να θυμίζουν επικίνδυνα το ανάλογο κλίμα στη Γερμανία τη δεκαετία του '20, μετά την επιβολή των πολεμικών επανορθώσεων.

«Ποιος έχασε την Κίνα;» αναρωτιόντουσαν οι Αμερικανοί διεθνολόγοι τη δεκαετία του '50, μετά την επικράτηση ων κομμουνιστών του Μάο Τσε Τουνγκ (Mao Zedong) το 1949. Σύντομα οι Ευρωπαίοι ίσως να θέτουν το ίδιο ερώτημα αναφορικά με την Ελλάδα.

Ο πατριωτισμός ως άλλοθι

*Της Αγγελικής Σπανού
Και βέβαια δεν θέλουμε Επίτροπο ή Επιτρόπους. Θέλουμε το αυτεξούσιο των υπουργών και των ανώτερων στελεχών της διοίκησης που έκαναν πραγματικά ό,τι μπορούσαν για να οδηγηθεί η χώρα ένα βήμα πριν από την άβυσσο της χρεοκοπίας. Γερμανοί εφοριακοί θα αναλάβουν την προσπάθεια για πάταξη της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας; Αν είναι δυνατόν! Θέλουμε Καπελέρη και Παπαχατζή, τους δικούς μας ανθρώπους. Και ποιοι είναι αυτοί οι τροϊκανοί που θα μας πουν τι να κάνουμε με τα κλειστά μας επαγγέλματα και με τη γραφειοκρατία μας;
Η εθνική μας ευαισθησία θίγεται πάρα πολύ εύκολα όταν γίνονται έξωθεν υποδείξεις. Αντίθετα, η περηφάνια μας δεν επηρεάστηκε αρνητικά όταν τα δικά μας κόμματα, οι δικοί μας πολιτικοί, οι δικοί μας συνδικαλιστές, οι δικοί μας “πελάτες” του ιδιοτελούς συστήματος εξουσίας, εργάζονταν εντατικά για την υπερχρέωση της πατρίδας μας που τώρα βουλιάζει γιατί δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές ώστε να συντηρήσει τα εθνικά ελλείμματα.
Εχουμε το καλύτερο ίσως κλίμα του κόσμου, φύση μοναδική και έναν πολιτισμό τόσο σπουδαίο που εμπνέει ακόμη την τέχνη, τη διανόηση και τους λαούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να καταστρέψουμε τα δάση και τα νερά μας, κάψαμε και χτίσαμε, καταπατήσαμε και εξαφανίσαμε ελεύθερους χώρους, πεζοδρόμια, αιγιαλούς, αντιμετωπίσαμε το δημόσιο χώρο σαν ατομική περιουσία, ρίξαμε λύματα στις θάλασσες και τοξικά στα ποτάμια, πολεμήσαμε λυσσαλέα την ύπαρξη σπάνιας πανίδας, αποψιλώσαμε βουνά, μπαζώσαμε παραλίες, φτιάξαμε εκατοντάδες χωματερές σε ολόκληρη την επικράτεια, αγωνιστήκαμε με πάθος και ηρωισμό ενάντια στην οργανωμένη διαχείριση απορριμάτων, αφήνουμε γόπες και πλαστικά στην εξοχή αφού απολαύσουμε τον περίπατό μας, κάναμε τη δημιουργία αυθαιρέτων εθνικό σπορ, καταλαμβάνοντας ακόμη και κορυφές, ιδεολογικοποιήσαμε την εκτός σχεδίου δόμηση ως άμυνα του μικρομεσαίου, κάηκε το “Αττικόν” και ήδη το συνηθίσαμε.
Αυτός ο υπέροχος τόπος δεν ήταν ποτέ αρκετός για να αποκτήσουμε διατροφική επάρκεια από τη δική μας παραγωγή. Σπέρνουμε ακόμη υδρόφιλο βαμβάκι στον κάμπο, δυσκολευόμαστε να εγκαταλείψουμε τα χημικά λιπάσματα, είμαστε επιφυλακτικοί προς τις βιολογικές και νέες καλλιέργειες, δεν θέλουμε να λερώσει το παιδί τα χέρια του στο χώμα και δεν συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα ότι η επιδοτούμενη ευμάρεια του καφενείου τελειώνει.

Ρωσία: Προειδοποιήσεις προς ΗΠΑ εν όψει εκλογών

Η Ρωσία θα σταματήσει κάθε προσπάθεια των ΗΠΑ να αναμειχθούν στην προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές στη χώρα, τόνισε σήμερα ο ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ, προσθέτοντας πως οι καιροί που η Ουάσιγκτον μπορούσε «να δίνει μαθήματα» στον τομέα αυτό στη Μόσχα έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.

«Ο καιρός που μπορούσαν να δώσουν μαθήματα στη Ρωσία έχει περάσει προ πολλού. Οι Αμερικανοί εταίροι μας το γνωρίζουν καλά, όμως οι προσεγγίσεις του παρελθόντος και τα στερεότυπα εξακολουθούν ακόμη να είναι παρόντα», τονίζει ο Λαβρόφ σε συνέντευξή του, που δημοσιεύεται σήμερα στην ιστοσελίδα της επίσημης εφημερίδας Ρασίσκαγια Γκαζέτα.

«Αντιδρούμε σταθερά όταν σημειώνονται προσπάθειες ανάμειξης σε πολιτικές και εκλογικές διαδικασίες, περιλαμβανομένων και των χρηματοδοτήσεων ιδρυμάτων και θεσμών της κοινωνίας των πολιτών», τόνισε ο ίδιος.

Ο πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν - που θεωρείται επικρατέστερος για την εκλογή του στις προεδρικές εκλογές της 4ς Μαρτίου - έχει κατηγορήσει πολλές φορές τους διοργανωτές διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης και ΜΚΟ που επιβλέπουν τη διεξαγωγή των εκλογών, ότι

«Η κρίση χρέους στην ΕΕ βρίσκεται σε πορεία επίλυσης»

 

Αισιόδοξος εμφανίστηκε ο Ρομπάι, συγκρατημένος ο Μπαρόζο

Η κρίση χρέους που επί δύο χρόνια έχει εκτροχιάσει την Ευρώπη βρίσκεται σε πορεία επίλυσής της, όπως γίνεται ορατό από την πτώση των επιτοκίων δανεισμού των χωρών της στις διεθνείς αγορές, σύμφωνα με τις σημερινές εκτιμήσεις των δύο επικεφαλής της ΕΕ πριν τη σύνοδο των Βρυξελλών.

«Δεν λέω πως έχουμε βγει τελείως από τη δίνη, όμως υπάρχει μία αποφασιστική καμπή στην κρίση», τόνισε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπάι, ο οποίος θα προεδρεύσει στην αποψινή σύνοδο των 27 επικεφαλής των κυβερνήσεων και κρατών της Ένωσης.

«Αυτό διαπιστώνεται στην κρίση των ομολόγων», που αντανακλάται στην κάθετη πτώση των επιτοκίων δανεισμού που απαιτούν οι αγορές των ομολόγων από τα κράτη μέλη που θεωρούνται ευάλωτα, τόνισε ο ίδιος.

«Στην περίπτωση της Ιταλίας, τα επιτόκια των διετών και τριετών έχουν πέσει κατά 3-4% από το υψηλότερο επίπεδό τους», που καταγράφηκε τον περασμένο χρόνο, πρόσθεσε ο Βαν Ρομπάι. «Η κρίση σαφώς δεν έχει τερματισθεί, και θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, όμως όλα όσα έχουμε πράξει έχουν αρχίσει ν’ αποδίδουν καρπούς και θα πρέπει να διατηρήσουμε την ίδια πορεία», κατέληξε ο ίδιος.

Στο ΔΝΤ με σχέδιο

Η εσωτερική αλληλογραφία του Stratfor (ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης – πολλοί το χαρακτηρίζουν παράρτημα της CIA), την οποία έφεραν στη δημοσιότητα τα WikiLeaks, μας βοηθά να επιβεβαιώσουμε μια βάσιμη υποψία μας: Η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν μια επιλογή η οποία είχε ανοίξει και προετοιμαστεί μήνες πριν. Υπό αυτήν την έννοια δεν ήταν η ανάγκη που οδήγησε τη χώρα στη σφιχτή αγκαλιά της εποπτείας, αλλά η μεθόδευση.
Είτε πρόκειται για παράρτημα της CIA είτε όχι (ποιος άραγε μπορεί να διακρίνει τα όρια της σχέσης του ερευνητή με τις πηγές του και ποιος μπορεί να γνωρίζει ποιος χρησιμοποιεί ποιον;) το Stratfor γνώριζε από το καλοκαίρι του 2009 ότι επίκειται η ελληνική προσφυγή στο ΔΝΤ.
Το γεγονός ότι υπήρχε ανοιχτή αυτή η επιλογή προφανώς το γνώριζαν και τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα: η Ν.Δ., που το καλοκαίρι του 2009 κυβερνούσε, και το ΠΑΣΟΚ, που κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Και μην ξεχνάμε την προειδοποίηση Σημίτη από το 2008 ότι η χώρα οδεύει ολοταχώς για το ΔΝΤ!
Γεγονός είναι επίσης ότι αυτός που προσέφυγε στο ΔΝΤ δεν ήταν ο Καραμανλής, ο οποίος στην προεκλογική μάχη του 2009 «έταζε» λιτότητα, αλλά ο Παπανδρέου, ο οποίος... υποσχόταν ότι «λεφτά υπάρχουν». Πιθανότατα ο πρώην πρωθυπουργός Παπανδρέου προσέβλεπε στα δανεικά του ΔΝΤ ξεχνώντας – ή αδιαφορώντας για – το κόστος τους...
Όπως και να έχει, όσο περνά ο καιρός αρχίζει να γίνεται φανερό ότι – με το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στο καθένα – τα κόμματα εξουσίας οδήγησαν τη χώρα στο επίκεντρο μιας έρπουσας αλλά άγριας νομισματικής σύγκρουσης. Η Ελλάδα προσφέρθηκε ως πειραματόζωο για τη διαμόρφωση της σχέσης Ουάσιγκτον - Βερολίνου ή ΔΝΤ - Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα σκληρά αποτελέσματα αυτού του... πειράματος τα βιώνει ήδη η ελληνική κοινωνία.

Οι εφιάλτες ενός δημοσκόπου

Η εκπομπή των Χασαπόπουλου και Αναγνωστάκη «Mega Σαββατοκύριακο», στις 18/2/2012, είχε συζήτηση με τον γνωστό αναλυτή Θωμά Γεράκη τnς εταιρείας MARC για τα αποτελέσματα δημοσκόπησης αναφορικά με τις γνώμες των Ελλήνων απέναντι στο μνημόνιο.
Ο κ. Γεράκnς, για να διευκολύνει την πλάστιγγα να γείρει προς το μέρος των απόψεών του, αναφέρθηκε σε προσωπικές του «μελοδραματικές εμπειρίες»: «Έχω ζήσει μια πτώχευση και δεν θέλω να ξαναζήσω δεύτερη. Ήμουν φοιτnτής στην Πολωνία επί Γιαρουζέλσκι και είχα μια κόρη ενός χρόνου
Τα ράφια στο σουπερμάρκετ ήταν άδεια. Τα τρόφιμα ήταν με δελτίο. Οι ουρές ήταν ατελείωτες. Βλέπω ακόμη εφιάλτες! Δεν είχα να ταΐσω το παιδί μου και πήγαινα στην εκκλησία με την αγωνία πως, σαν ξένος και ορθόδοξος, θα μου έλεγαν να πάω να φάω στη χώρα μου. Αν δεν το έχετε ζήσει δεν θα με πιστέψετε!»
Εγώ θα σε «πιστέψω», Θωμά Γεράκη. Γιατί ήμουν κι’ εγώ εκεί, όπως ξέρεις, φοιτητής με κόρη. Eίπες όμως τις μισές αλήθειες και πολλά ψέματα. Δημιούργησες έτσι μια συγκινητική, αλλά τελείως πλαστή, εικόνα στους συνομιλnτές σου δnμοσιογράφους και στους τηλεθεατές, Εικόνα κλάψας και τρόμου! Για να τoυς πείσεις για «κάτι» που σε συμφέρει. Με πονηρό σκοπό. Τρέμεις στην ιδέα πως, αν πτωχεύσουμε, τι θα απογίνουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων; Aς κοιμnθεiς όπως έστρωσες.
Ομως, να ξέρεις, οι εφιάλτες σου δεν μας αφορούν.

Που «πονάει» η Ευρώπη; του Paul Krugman

 

Η κατάσταση είναι τρομακτική εδώ [στην Πορτογαλία], καθώς το ποσοστό της ανεργίας ξεπερνά το 13%. Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, ακόμη και την Ισπανία, και η Ευρώπη ως σύνολο μοιάζει να γλιστρά πίσω στην ύφεση.Γιατί όμως έγινε η Ευρώπη ο «μεγάλος ασθενής» της παγκόσμιας οικονομίας; Όλοι γνωρίζουν την απάντηση. Δυστυχώς, τα περισσότερα από όσα ο κόσμος γνωρίζει επ΄ αυτού δεν είναι αληθινά και οι ψεύτικες ιστορίες γύρω από τα βάσανα της Ευρώπης διαστρεβλώνουν τον διάλογο για την οικονομία στις ΗΠΑ.

Όποιο άρθρο γνώμης, ή συχνά κάποιο υποτιθέμενο ειδησεογραφικό ρεπορτάζ, κι αν διαβάσετε για την Ευρώπη είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε μία από τις δύο παρακάτω εκδοχές-ιστορίες. Εγώ τις αποκαλώ το «ρεπουμπλικανικό αφήγημα» και το «γερμανικό αφήγημα» αντίστοιχα. Και οι δύο εκδοχές-ιστορίες δεν έχουν καμιά σχέση με τα γεγονότα.
Το «ρεπουμπλικανικό αφήγημα» - ένα από τα βασικά σκέλη της προεκλογικής εκστρατείας του Μιτ Ρόμνι - είναι πως η Ευρώπη έχει πρόβλημα διότι το παράκανε βοηθώντας τους φτωχούς και τους άτυχους, και ότι αυτό που παρακολουθούμε είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του κράτους πρόνοιας. Πρόκειται για μια αγαπημένη, πατροπαράδοτη αντίληψη της Δεξιάς: πίσω στο 1991, όταν η Σουηδία υπέφερε από μια τραπεζική κρίση που προκλήθηκε εξαιτίας της «απορρύθμισης» το συντηρητικό ινστιτούτο Cato δημοσίευσε μια θριαμβευτική έκθεση για το πώς η κρίση απεδείκνυε την αποτυχία ολόκληρου του μοντέλου του κράτους πρόνοιας.

Το απόγευμα της Πέμπτης η Σύνοδος του Eurogroup

 

Στο επίκεντρο το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο και η τόνωση της ανάπτυξης και απασχόλησης

Το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο και η τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης στην ΕΕ θα βρεθούν στο επίκεντρο της Συνόδου Κορυφής που θα γίνει σήμερα Πέμπτη και θα ξεκινήσει στις 7 μ.μ. (ώρα Ελλάδος) στις Βρυξέλλες.

Νωρίτερα, στις 3 μ.μ (ώρα Ελλάδος), θα συνεδριάσουν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, παρουσία του έλληνα υπουργού, Ευάγγελου Βενιζέλου, με στόχο την καταρχήν επικύρωση του νέου προγράμματος και της νέας δανειακής σύμβασης, ύψους 130 δισ. ευρώ για την Ελλάδα.

Παράλληλα, με τη Σύνοδο του Eurogroup, θα πραγματοποιηθούν στις Βρυξέλλες οι Σύνοδοι Κορυφής του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, παρουσία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Παπανδρέου και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, παρουσία του αρχηγού της Ν.Δ., Αντώνη Σαμαρά.

Στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα βρίσκεται από την Τρίτη ο έλληνας πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, ξεκινώντας νέο κύκλο επαφών με Ευρωπαίους αξιωματούχους για το σχεδιασμό πολιτικών που θα επαναφέρουν την ελληνική οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης.

Γερμανία: «Εάν θέλετε επενδύσεις αλλάξτε το κράτος σας»

Το σχέδιο Μάρσαλ, όπως το ευαγγελίζεται το Βερολίνο για την Ελλάδα, δεν έχει ναυαγήσει. Οι ισχυρισμοί ορισμένων εφημερίδων, όπως η «''Die Welt”, που επικαλούνται γι αυτό σχετικό εσωτερικό έγγραφο του γερμανικού υπουργείου οικονομίας, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

«Για ναυάγιο ούτε λόγος» δήλωσε το απόγευμα της Τετάρτης στο Βερολίνο στο κυβερνητικό μπρίφινγκ ο εκπρόσωπος του υπουργείου Χόλγκερ Σλίνκαμπ. «Εμείς διατηρούμε την προσφορά βοήθειας προς την Ελλάδα. Δυστυχώς όμως δεν βλέπουμε προθυμία αποδοχής της από τις ελληνικές Αρχές».

Στο έγγραφο (το «Βήμα» το παρουσίασε ήδη την προηγούμενη εβδομάδα) ελέγχονται, μεταξύ άλλων, οι εξής «αμαρτωλές» παραλείψεις της Αθήνας έναντι της προσφερόμενης βοήθειας:

- εμπόδια στη χρηματοδότηση και έγκριση νέων επιχειρήσεων με γερμανική χρηματοδότηση.
- Παλιότερες αιτήσεις για επενδύσεις παραμένουν στο ψυγείο. «Η μεγάλη πλειοψηφία τους δεν προωθείται, παρά τα επανειλημμένα μας διαβήματα. Αυτό φρενάρει την επενδυτική διάθεση» αναφέρεται στο έγγραφο.
- Οι διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία μιας τράπεζας προώθησης επενδύσεων κυρίως για μεσαίες επιχειρήσεις κατά το πρότυπο της γερμανική KfW καρκινοβατούν.

«Τέτοια είναι τα εμπόδια που φρενάρουν τη δραστηροποίησή μας στην Ελλάδα, όχι κάποια αλλαγή της πολιτικής μας» πρόσθεσε ο εκπρόσωπος. «Βασικά είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε και νέα προσφορά βοήθειας στην Ελλάδα σε ότι αφορά την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα».

Ο ίδιος απέφυγε πάντως να ρίξει λάδι στη φωτιά της πρόσφατης αντιδικίας μεταξύ του Φίλιπ Ρόσλερ και του Μιχάλη Χρυσοχοίδη, σχετικά με το αν οι δυο τους είχαν συζητήσει κάποτε μεταξύ τους το θέμα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Ο γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός οικονομίας είχε υποστηρίξει ότι στις ευάριθμες συναντήσεις τους «δεν συζητούσαν και τίποτα άλλο», ενώ αντίθετα, ο έλληνας υπουργός ανάπτυξης επέμενε, μάλλον παιδιαριωδώς, στο ότι δεν είχαν πει ποτέ κουβέντα γι αυτό.

Επικριτική έναντι των ελληνικών Αρχών ήταν και πηγή της καγκελαρίας, η οποία αναφέρθηκε στην Ελλάδα ενόψει της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1η και 2η Μαρτίου στις Βρυξέλλες. «Εάν η χώρα δεν στήσει ένα πολύ πιο αποτελεσματικό κράτος, δεν πρόκειται να καρποφορήσει οποιαδήποτε επένδυση και οποιαδήποτε σχέδιο Μάρσαλ» είπε.

«Κόβαμε» ήδη από τα τέλη του 2008...

Πριν ακόμα υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο και η χώρα μπει σε τροχιά σκληρών μέτρων, τα ελληνικά νοικοκυριά φαίνεται ότι είχαν ήδη μπει στο «χορό» της λιτότητας.

Από τα τέλη του 2008, με την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ, που προκάλεσε η Lehman Brothers, άρχισαν να διαφαίνονται στα ελληνικά νοικοκυριά σημάδια «εξορθολογισμού» των δαπανών τους. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει η έρευνα που δημοσίευσε σήμερα η ΕΛΣΤΑΤ για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς το 2009.

Πιο συγκεκριμένα, η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών για το 2009 σημείωσε πτώση κατά 2,5% και ανήλθε στα 2.065 ευρώ, ενώ στην ερευνά αποτυπώνεται και το γεγονός ότι και οι δαπάνες των νοικοκυριών για διαρκή αγαθά περιορίστηκαν σημαντικά δίνοντας προτεραιότητα στα βασικά καταναλωτικά αγαθά.

Το μεγαλύτερο μερίδιο των δαπανών των νοικοκυριών αφορά είδη διατροφής (17,3%), και ακολουθούν οι μεταφορές (13,3%) και η στέγαση (11,2%), ενώ οι υπηρεσίες της εκπαίδευσης αποτελούν το μικρότερο μερίδιο των δαπανών (3,2%).

Η μεγαλύτερη μέση μηνιαία δαπάνη αφορά σε είδη διατροφής και ακολουθούν οι δαπάνες για μεταφορές, στέγαση, ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφενεία κλπ., ενώ επισημαίνεται ότι, παρά τα διαφορετικά πρότυπα κατανάλωσης που παρατηρούνται ανάλογα με τον τύπο νοικοκυριού, η μεγαλύτερη δαπάνη καταγράφεται για είδη διατροφής σε όλους τους τύπους νοικοκυριών, με