Όπως επισήμανε ο Μανώλης Γλέζος, η πρωτοβουλία αυτή δεν είναι ένα εκλογικό κομματικό σχήμα, γιατί φιλοδοξεί να συσπειρώσει όσο περισσότερο κόσμο, χωρίς τους διαχωρισμούς παρατάξεων. Κάλεσε τα κόμματα «να ενισχύσουν τον αγώνα, χωρίς όμως καθοδήγηση». Η νέα αυτή κίνηση έχει στόχο την προβολή και την συσπείρωση των κινημάτων και των ομάδων αντίστασης.
ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη,
κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους
που δε σηκώνει τ άδικο
Και τώρα κάθονται εδώ στη Μακρόνησο
στο άνοιγμα του τσαντιριού, αγνάντια στη θάλασσα,
σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας,
με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα. Δε μιλάνε».
Γιάννης Ρίτσος. Καλοσύνη και δύναμη. Ποίημα από την Καντάδα στη Μακρόνησο. Θλιβερή ανάλυση; Όχι, θλιβερό παρελθόν που προσβλέπει σε ξεκάθαρο μέλλον.
Μέλλον δεν υπάρχει, όταν τα πάντα κόβονται αυθαίρετα, αλλά και επιλεκτικά. Με 350 ευρώ σύνταξη δεν μπορεί κανείς συνταξιούχος να ζήσει. Με 1.000 ευρώ δεν μπορεί καμιά οικογένεια να ζήσει. Με άδειο στομάχι, δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί με ωριμότητα, αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα. Οι δυο δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν το σήμερα είναι η καλοσύνη και η αποφασιστικότητα. Μακάρι να μην ανοίξει μύτη, αλλά …
Είδα μικρό απόσπασμα από το λιντσάρισμα του Καντάφι. Δεν άντεξα παραπάνω. Πιστεύω στο Θεό μου αιρετικά, πιστεύω στην δύναμη της καλοσύνης, πιστεύω στο ό,τι δίνεις παίρνεις. Λυπήθηκα για την κατάληξη του Καντάφι, αλλά αναρωτιέμαι: αν δικός μας πολιτικός- ευτραφής ή σικ- βρεθεί στους δρόμους να περπατά αμέριμνος, όταν συναντηθεί τυχαία με άνεργο, με βασανισμένο, με μάνα ή πατέρα που δεν έχει να δώσει γάλα στο παιδί του, με γιο ή κόρη που βλέπει τον συνταξιούχο πατέρα-μάνα να ξεπουλά την αξιοπρέπεια του χωρίς να το επιδιώκει, πώς θα αντιδράσει; Δεν θα του επιτεθεί; Δεν θα δει στο πρόσωπό του όλο το σινάφι των πολιτικών που ψήφισε, πίστεψε ίσως κιόλας να τον ψιλό ή καλοβόλεψαν;
Δεν θέλω να σκέπτομαι τι θα γίνει, όταν πάρει ο καθείς το νόμο στα χέρια του. Δεν αξίζουν σε κανένα αυτά, ούτε σε θύτη, ούτε σε θύμα. Η Ελλάδα, όμως, της μεταπολίτευσης δεν στόχευσε στην καλλιέργεια της ψυχής του Έλληνα, αλλά τον φούσκωσε ελπίδες καλοζωϊσμού με δάνεια.
Μέλλον δεν υπάρχει, όταν τα πάντα κόβονται αυθαίρετα, αλλά και επιλεκτικά. Με 350 ευρώ σύνταξη δεν μπορεί κανείς συνταξιούχος να ζήσει. Με 1.000 ευρώ δεν μπορεί καμιά οικογένεια να ζήσει. Με άδειο στομάχι, δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί με ωριμότητα, αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα. Οι δυο δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν το σήμερα είναι η καλοσύνη και η αποφασιστικότητα. Μακάρι να μην ανοίξει μύτη, αλλά …
Είδα μικρό απόσπασμα από το λιντσάρισμα του Καντάφι. Δεν άντεξα παραπάνω. Πιστεύω στο Θεό μου αιρετικά, πιστεύω στην δύναμη της καλοσύνης, πιστεύω στο ό,τι δίνεις παίρνεις. Λυπήθηκα για την κατάληξη του Καντάφι, αλλά αναρωτιέμαι: αν δικός μας πολιτικός- ευτραφής ή σικ- βρεθεί στους δρόμους να περπατά αμέριμνος, όταν συναντηθεί τυχαία με άνεργο, με βασανισμένο, με μάνα ή πατέρα που δεν έχει να δώσει γάλα στο παιδί του, με γιο ή κόρη που βλέπει τον συνταξιούχο πατέρα-μάνα να ξεπουλά την αξιοπρέπεια του χωρίς να το επιδιώκει, πώς θα αντιδράσει; Δεν θα του επιτεθεί; Δεν θα δει στο πρόσωπό του όλο το σινάφι των πολιτικών που ψήφισε, πίστεψε ίσως κιόλας να τον ψιλό ή καλοβόλεψαν;
Δεν θέλω να σκέπτομαι τι θα γίνει, όταν πάρει ο καθείς το νόμο στα χέρια του. Δεν αξίζουν σε κανένα αυτά, ούτε σε θύτη, ούτε σε θύμα. Η Ελλάδα, όμως, της μεταπολίτευσης δεν στόχευσε στην καλλιέργεια της ψυχής του Έλληνα, αλλά τον φούσκωσε ελπίδες καλοζωϊσμού με δάνεια.