Πιστεύει κανείς σας ότι όταν έρχονται οι τροϊκανοί γίνεται κάποια πραγματική διαπραγμάτευση; Θα αστειεύεστε βέβαια! Βγάζει ο ψηλός το pc με την to do list και αρχίζει να ρωτάει. Οι δικοί μας βγάζουν τα χαρτιά τους. Αυτά ψηφίστηκαν, τούτα προγραμματίζονται. Οι επικουρικές πότε; ρωτάει ο ψηλός. Οι «κοντοί» κάτι ψελλίζουν για δυσκολίες, συνδικάτα, μη συνεργάσιμο Σαμαρά. Οι ΠΑΣΟΚοι «μαχαιρώνουν» και έναν δυο συντρόφους τους. Ο ψηλός ανθυπομειδιά ειρωνικά διαγράφοντας οριζόντια τόξα απαξίας. Σηκώνεται δηλώνοντας, με την αίσθηση συστολής που προκαλεί ο τραυλισμός του, απογοητευμένος. Τα μαζεύει, μαζεύει και τους δικούς του και φεύγει να προετοιμαστεί για την τελική κουβέντα με τον Παπαδήμο.
Έτσι, ή κάπως έτσι, θα πρέπει να γίνεται.
Λένε ότι χειρότερη από την καταστροφή είναι η αδυναμία να τη διαχειριστείς, να μην έχεις κάποιο ή κάποια σχέδια, κάποιες επιδιώξεις. Οι «δικοί» μας, από την αρχή μέχρι και σήμερα, δεν έχουν. Οι πιστωτές μας υπαγορεύουν μέτρα και αυτοί εκτελούν – «αντιστεκόμενοι». Οι ίδιοι δεν εκπόνησαν και δεν παρουσίασαν κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Μη γελιέστε. Δεν πρόκειται μόνον για πολιτική ανικανότητα. Κρύβει και μια μεγάλη πονηριά αυτοσυντήρησης εκ μέρους τους. «Αυτά τα απαιτεί η τρόικα!» Επομένως δεν έχει νόημα να σας πω αν συμφωνώ εγώ ή αν θα έπαιρνα από μόνος μου τα ίδια ή κάποια άλλα μέτρα. Ακόμη χειρότερα, προσπαθούν να σε πείσουν ότι μάλλον διαφωνούν κάθετα –ίσως οριζόντια και παράλληλα– με αυτά, αλλά οφείλουμε να υπακούσουμε για να μη χρεοκοπήσουμε άτακτα και γυρίσουμε στη δραχμή.
Κι όμως η αλήθεια είναι ότι είχαμε και έχουμε διαπραγματευτική δυνατότητα. Μέσα στο πλαίσιο φυσικά που καθορίζει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Καμιά κυβέρνηση στην Ευρώπη και στον κόσμο δεν θέλει να χρεοκοπήσουμε. Όχι φυσικά από ευγνωμοσύνη προς τη «χώρα που γέννησε τη δημοκρατία», αλλά επειδή δεν μπορούν να υπολογίσουν τις συνέπειες της χρεοκοπίας μας στις χώρες τους. Φοβούνται ένα χαοτικό ντόμινο καταρρεύσεων και βαθιάς ύφεσης. Αν βέβαια δεν υπήρχε η
Λένε ότι χειρότερη από την καταστροφή είναι η αδυναμία να τη διαχειριστείς, να μην έχεις κάποιο ή κάποια σχέδια, κάποιες επιδιώξεις. Οι «δικοί» μας, από την αρχή μέχρι και σήμερα, δεν έχουν. Οι πιστωτές μας υπαγορεύουν μέτρα και αυτοί εκτελούν – «αντιστεκόμενοι». Οι ίδιοι δεν εκπόνησαν και δεν παρουσίασαν κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Μη γελιέστε. Δεν πρόκειται μόνον για πολιτική ανικανότητα. Κρύβει και μια μεγάλη πονηριά αυτοσυντήρησης εκ μέρους τους. «Αυτά τα απαιτεί η τρόικα!» Επομένως δεν έχει νόημα να σας πω αν συμφωνώ εγώ ή αν θα έπαιρνα από μόνος μου τα ίδια ή κάποια άλλα μέτρα. Ακόμη χειρότερα, προσπαθούν να σε πείσουν ότι μάλλον διαφωνούν κάθετα –ίσως οριζόντια και παράλληλα– με αυτά, αλλά οφείλουμε να υπακούσουμε για να μη χρεοκοπήσουμε άτακτα και γυρίσουμε στη δραχμή.
Κι όμως η αλήθεια είναι ότι είχαμε και έχουμε διαπραγματευτική δυνατότητα. Μέσα στο πλαίσιο φυσικά που καθορίζει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Καμιά κυβέρνηση στην Ευρώπη και στον κόσμο δεν θέλει να χρεοκοπήσουμε. Όχι φυσικά από ευγνωμοσύνη προς τη «χώρα που γέννησε τη δημοκρατία», αλλά επειδή δεν μπορούν να υπολογίσουν τις συνέπειες της χρεοκοπίας μας στις χώρες τους. Φοβούνται ένα χαοτικό ντόμινο καταρρεύσεων και βαθιάς ύφεσης. Αν βέβαια δεν υπήρχε η