Όλοι αδειάζουν τον Γιώργο

Εντείνονται οι πιέσεις στον Γι­ώργο Παπανδρέου να ξεκα­θαρίσει το τοπίο, και κυρίως τη θέση του για το αν θα πα­ραμείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αν θα θέσει ξανά υποψηφιότητα για την ηγεσία ή αν θα ανοίξει άμεσα τον δρόμο διαδοχής. Οι απογοητευτικές δημοσκοπήσεις έχουν δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο στα στελέχη του κόμματος, ενώ καθημερινά με κινήσεις και δράσεις τους πολλά στε­λέχη δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για το πάγωμα του χρόνου από την πλευρά του τέως πρωθυπουργού.
Ακόμα και συνεργάτες του Παπαν­δρέου βλέπουν ότι καθημερινά επι­χειρείται να ριχτούν όλες οι ευθύνες για τη διετία και το μνημόνιο στον ίδιο τον τέως πρωθυπουργό και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και αυτό – όπως λένε – δεν μπορεί να συνεχι­στεί. Γι’ αυτό και του εισηγούνται να ξεκινήσει συντεταγμένα ο διάλογος για τη διετία που πέρασε αλλά και τις μελλοντικές κινήσεις του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα οι χτεσινές βολές Ραγκούση στο οικονομικό επιτελείο των κυ­βερνήσεων Παπανδρέου, οι ρουκέ­τες δηλαδή εναντίον Παπακωνσταντίνου - Βενιζέλου, προκάλεσαν νέα αναταραχή και ενδεχομένως επιτα­χύνουν τις εξελίξεις. Σ’ αυτό ανα­μενόταν να συμβάλει και η χτεσινή συνάντηση Παπανδρέου - Βενιζέλου – ο υπουργός Οικονομικών δέχτηκε ασμένως την πρόταση Αθανασάκη για συνάντηση με τον τέως πρωθυπουργό, επειδή, όπως έλεγε σε συ­νεργάτες του, ήθελε να δώσει ένα τέλος στο δράμα της επόμενης μέ­ρας στο ΠΑΣΟΚ. Πάντως πολλοί περιμένουν να ανακοινωθεί άμεσα από τον Γ. Παπανδρέου συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, στην οποία αναμένεται να τεθεί και ο οδικός χάρτης για τα επόμενα βή­ματα στο κόμμα. Τη συνεδρίαση αυ­τή πολλοί τοποθετούν την ερχόμε­νη Δευτέρα, ενώ η συνεδρίαση του Εθνικού

«Θα ξαναρθούν ημέρες του '30»

 

Ζοφερές προβλέψεις από την Κριστίν Λαγκάρντ

«Καμπανάκι» για μετεξέλιξη της κρίσης, με χαρακτηριστικά της δεκαετίας του 1930, χτύπησε η Κριστίν Λαγκάρντ. Όπως τόνισε, εάν όλες οι χώρες δεν εργασθούν από κοινού για την αντιμετώπιση της επιδεινούμενης κρίσης χρέους, η ανθρωπότητα κινδυνεύει να διολισθήσει σε μια βαθιά οικονομική ύφεση που θα έχει τα χαρακτηριστικά της δεκαετίας του '30.

Για τον κίνδυνο αυτό προειδοποίησε η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, υπογραμμίζοντας πως «καμία οικονομία στον κόσμο - ούτε οι χώρες χαμηλού εισοδήματος, ούτε οι αναδυόμενες οικονομίες, ούτε οι χώρες μεσαίου εισοδήματος, ούτε οι μεγάλες οικονομίες, δεν θα μείνουν αλώβητες από την κρίση».

Όπως μεταδίδει η Deutche Welle, μιλώντας σε εκδήλωση στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, παρουσία της Χίλαρι Κλίντον, η επικεφαλής του Ταμείου διεμήνυσε τον έντονο σκεπτικισμό που προκαλεί η κόντρα μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, αλλά και ο ενδοευρωπαϊκός διχασμός που σηματοδοτεί η αποστασιοποίηση της Βρετανίας, λέγοντας ότι η απειλή του αυξανόμενου προστατευτισμού και της απομόνωσης αρχίζει να εμφανίζεται απειλητικά στον ορίζοντα.

«Είναι ακριβώς η περιγραφή αυτού που συνέβη τη δεκαετία του '30 και αυτό που ακολούθησε δεν είναι κάτι στο οποίο προσβλέπουμε» τόνισε με αφοπλιστική ειλικρίνεια και εμφανή ανησυχία και αφού ανέφερε ότι η κρίση όχι μόνο εξελίσσεται, αλλά κλιμακώνεται, απηύθυνε δραματική έκκληση προς όλες τις χώρες και περιοχές του πλανήτη να αναλάβουν δράση με στόχο την τόνωση της

Πυρ από ΣΥΝ και ΔΗΜ.ΑΡ. για τις απολύσεις στο Δημόσιο

«Η συμφωνία τρόικας - κυβέρνησης για απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων το προσεχές διάστημα δεν έρχεται να βελτιώσει το κράτος, όπως υποκριτικά ισχυρίζεται ο κ. Ρέππας, αλλά να διαλύσει και την τελευταία σπιθαμή δημόσιας διοίκησης και κοινωνικού κράτους, οδηγώντας στην ανεργία και τη φτώχεια χιλιάδες εργαζομένους», σχολίασε ο ΣΥΝ.

Σύμφωνα με το κόμμα της Αριστεράς, «η κυβέρνηση ισχυρίζεται προκλητικά ότι το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας δεν πέτυχε επειδή δεν οδήγησε και άλλους υπαλλήλους στον προθάλαμο της ανεργίας, τη στιγμή που η συναίνεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΛΑΟΣ και των συμμάχων τους είναι συναίνεση στην ολοκληρωτική παράδοση των εργαζομένων στο κεφάλαιο και καταστρέφει τη χώρα».
* Η Δημοκρατική Αριστερά σχολίασε ότι από την πρώτη στιγμή είχε εκφράσει την αντίθεσή της στο μέτρο της εφεδρείας. «Είχαμε τονίσει ότι το μέτρο αυτό είναι αναποτελεσματικό, κινείται στα όρια της συνταγματικότητας, στέλνει χιλιάδες εργαζομένους στον προθάλαμο της ανεργίας και στερεί τη δημόσια διοίκηση από έμπειρα και επιτελικά στελέχη», ανέφερε στο ίδιο σχόλιο και πρόσθεσε: «Με καθυστέρηση μηνών η κυβέρνηση ανακρούει πρύμναν. Η "λύση" που μελετά τώρα για απολύσεις θα έχει ακόμα πιο καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία και την οικονομία».

Η Ευρωζώνη στα όρια... Του Τάσου Κρομμύδα

 

Η Σύνοδος Κορυφής της 8-9 Δεκεμβρίου αποτέλεσε μια εξέλιξη με ιστορικά χαρακτηριστικά. Οι αποφάσεις της όμως με βεβαιότητα θα αποτύχουν να δώσουν μόνιμη απάντηση στην κρίση χρέους και ρευστότητας της Ευρωζώνης, ενώ επικίνδυνη είναι η συνεχιζόμενη απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών.

Η δημοσιονομική πειθαρχία χωρίς αλληλεγγύη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία

Του Τάσου Κρομμύδα
Εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων
Δύο είναι οι διαστάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής που την κάνουν να ξεχωρίζει στην πορεία ενοποίησης της Ευρώπης. Κατ’αρχάς έχει ιστορική βαρύτητα το ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο βήμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, χωρίς όμως τη Βρετανία. Εξίσου ιστορική καμπή –αλλά ανησυχητική- είναι το ότι μια τόσο σημαντική συνάντηση για τη διαμόρφωση ευρωπαϊκής στρατηγικής απέναντι στην κρίση δεν είχε παρά το χαρακτήρα μιας διακυβερνητικής απόφασης, η οποία επικύρωνε τη Γαλλογερμανική συμφωνία που είχε προηγηθεί λίγες μέρες νωρίτερα. Πρόκειται για εξελίξεις που περισσότερο καταστρέφουν το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, παρά το ολοκληρώνουν.
Κυρίως όμως η Σύνοδος φανέρωσε μια τριπλή αποτυχία της στάσης της ΕΕ και των ηγετών της:
1. Δεν υπάρχει αξιόπιστη οικονομική στρατηγική. Με αφετηρία την περίπτωση της Ελλάδας, οι ηγέτες της ΕΕ καθιερώνουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τη λιτότητα ως μόνη συνταγή απέναντι στην κρίση. Όμως από μόνοι τους οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί δεν επαρκούν ως οικονομική

Αρχίζει η κούρσα διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ



«Μπορούμε να πάμε σε κούρσα διαδοχής, αλλά όχι σε... λεωφορείο διαδοχής». Με αυτήν τη φράση, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δημήτρης Ρέππας έδωσε χθες το έναυσμα της κούρσας για τη διαδοχή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, υπονοώντας την κρυφή του επιθυμία να μην υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι. Σε συνάντησή του με δημοσιογράφους άλλωστε είπε ξεκάθαρα «όχι» στην απελευθέρωση αγοράς υποψηφίων...

Την ίδια ώρα πάντως, ο Γιώργος Παπανδρέου φέρεται αποφασισμένος να μεταθέσει τις διαδικασίες όσο το δυνατόν αργότερα, κερδίζοντας χρόνο για να διεκδικήσει την επανεκλογή του στη Σοσιαλιστική Διεθνή, πληροφορία που εφόσον επιβεβαιωθεί, θα απογοητεύσει όσους περιμένουν να ανοίξει τα χαρτιά του στη συνεδρίαση του διευρυμένου με τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ Πολιτικού Συμβουλίου, πιθανότατα την προσεχή Τετάρτη.

Ερωτηθείς για τον Γιώργο Παπανδρέου, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι «είναι ένας πολιτικός που θα τιμηθεί και θα αναγνωριστεί, όχι στο απώτερο μέλλον», φράση που επιδέχεται διττής ερμηνείας, με τις κακές γλώσσες να μιλούν για επιχείρηση... αποστρατείας του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ και τους πιο καλοπροαίρετους για θετική αποτίμηση της κυβερνητικής του θητείας, παρά τα λάθη που παραδέχθηκε ότι έγιναν από όλους.

Ο κ. Ρέππας πάντως αναφέρθηκε στα «καταστατικά όργανα και διαδικασίες που οριοθετούν το

Τζίτζικες και μέρμηγκες

Το σημερινό Δελτίο Κρίσης της σημερινής θα είναι πολύ σύντομο. Μια παράγραφος όλη κι όλη. Η εξής: Το κούρεμα (γνωστό κι ως PSI), η χρηματοδότηση του ΔΝΤ από τις Κεντρικές Τράπεζες της ευρωζώνης (ώστε να χρηματοδοτηθούν έμμεσα οι Ιταλία και η Ισπανία), η “μόχλευση” του EFSF, τα 500 δις ευρω με τα οποία θα προικιζόταν ο νέος μηχανισμός (το ESM) ώστε να αρχίσει να λειτουργεί νωρίτερα – όλες αυτές οι μεγάλες «υποσχέσεις» των τελευταίων δυο Συνόδων Κορυφής (26ης Οκτωβρίου και 9ης Δεκεμβρίου) εξανεμίστηκαν. Τίποτα από αυτά δεν έχει μείνει παρά μόνο οι στάχτες τους που τις σκορπίζει ο άνεμος από εδώ κι από εκεί. Τι έμεινε από την Τελική Λύση; Μονάχα η απόφαση να συνάψουμε μια, ουσιαστικά, μη-Συνθήκη, η οποία, έτσι κι αλλιώς, είναι εκτός θέματος (και η οποία έβαλε τέλος στην ΕΕ όπως την ξέραμε, καθώς η Βρετανία άνοιξε τον δρόμο της διάσπασης της Ένωσης). Πάλι καλά που έχουμε γιορτές και κανείς δεν έχει όρεξη να έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Ζούμε την «ηρεμία» πριν την καταιγίδα του νέου έτους.

Εν αναμονή λοιπόν της νέμεσης που θα επισκεφτεί την Ευρώπη μετά τις γιορτές, σκέφτηκα ότι, αντί να επιδοθώ άλλη μια φορά σε αναλύσεις οικονομικού περιεχομένου, ίσως να είναι προτιμότερο να πω μια ιστορία. Έναν μύθο που έχει στόχο την απομυθοποίηση, την αμφισβήτηση για την ακρίβεια, του μύθου που σήμερα κυριαρχεί στην Ευρώπη με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρεθεί λύση.
Τζίτζικες και μέρμηγκες – ο κυρίαρχος μύθος
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα του Νότου, τα τζιτζίκια ζούσαν ανέμελα σε μια συνομοσπονδία με μερμήγκια βόρειων χωρών τα οποία δούλευαν, δούλευαν και δούλευαν. Όσο η συνομοσπονδία τους αυτή πέρναγε μέρες καλοκαιριού, όλα πήγαιναν φίνα. Τα τζιτζίκια τραγούδαγαν και κορόιδευαν τα μερμήγκια αλλά και τα μερμήγκια που και που επισκέπτονταν τον Νότο για μερικές εβδομάδες ανεμελιάς στον ήλιο δίπλα στα τεμπέλικα τζιτζίκια.
Μια μέρα όμως, το καλοκαίρι της συνομοσπονδίας τους τελείωσε. Άγριοι, παγωμένοι άνεμοι άρχισαν να φυσούν από βορειοδυτική κατεύθυνση, αρχικά από την Wall Street και αργότερα από κάθε δυνατή κατεύθυνση. Τότε, τα τζιτζίκια του Νότου, ιδίως στην Ελλάδα, παραλίγο να ξεπαγιάσουν. Χωρίς τρόφιμα στις αποθήκες τους, χωρίς να έχουν προνοήσει για τις δύσκολες ημέρες του χειμώνα της

Ωρέ που πάμε

Η χώρα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι και όπως φαίνεται δεν υπάρχει κανένα ξέφωτο της κρίσης. Στο Υπουργικό "αλληλοτρώγονται" για τα εσωκομματικά τους οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Οι παρασκηνιακές συμφωνίες, για το άλλο δηλώνουμε και άλλο είμαστε ή και κάνουμε δίνουν και παίρνουν… Και οι απλοί πολίτες, πληρώνουν τοις μετρητοίς τις επιλογές και τα σπασμένα άλλων.
Παράλληλα, το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, το νέο Μνημόνιο εξακολουθεί να «μαγειρεύεται» και η σύναψη της επόμενης δανειακής σύμβασης δεν μπορεί να προχωρήσει όσο παραμένει άλυτο το γενικότερο ευρωπαϊκό πρόβλημα. Το δράμα όμως δεν είναι εκεί αλλά στο γεγονός ότι στην πραγματικότητα, εκείνο που θα υλοποιηθεί είναι ένα νέο Μνημόνιο το οποίο θα επιβληθεί ως προϋπόθεση για την εφαρμογή αποφάσεων που και πάλι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν!!!
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τις εξαμηνιαίες τάσεις της MRB, η κυβέρνηση Παπαδήμου καταρρέει… Συγκεκριμένα στο ερώτημα πώς αξιολογείται η πορεία τη νέα κυβέρνηση συνεργασίας, το 55,1% απαντά ότι η γενική εντύπωση για την εικόνα της είναι χειρότερη από αυτήν που προσδοκούσε ενώ σε ερώτηση αν θα πετύχει η κυβέρνηση συνεργασίας, το 60,1% απαντά ότι θα αποτύχει .
Δηλαδή εκτός του γεγονότος ότι έχουμε μισής ευθύνης κυβέρνηση δεν την θέλουμε κιόλας… Τι γίνεται ρε παιδιά ποιος και γιατί κυβερνά αυτόν τον τόπο και που τελικά πάμε;

Χαμηλές πτήσεις για τα κόμματα εξουσίας

Κατάρρευση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας δείχνουν και οι εξαμηνιαίες «τάσεις» της MRB, που δημοσιεύονται από τη Real. H Ν.Δ. επιτυγχάνει προβάδισμα 8,6 ποσοστιαίων μονάδων στην πρόθεση ψήφου, αλλά καταφέρνει με το ζόρι να περάσει το 20% των προτιμήσεων.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση συγκεντρώνει το 20,7% και ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ με 12,1%, το ΚΚΕ με 9,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 7,5%, ο ΛΑΟΣ με 6%, η Δημοκρατική Αριστερά με 5,9%, οι Οικολόγοι Πράσινοι με 4%, η Δημοκρατική Συμμαχία με 2,1% και το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών με 1,1%. Λευκό, άκυρο, αποχή και αναποφάσιστοι φτάνουν στο 26,3% του συνόλου.
Στην εκτίμηση ψήφου, η Ν.Δ. λαμβάνει 32,7%, το ΠΑΣΟΚ 19,1%, το ΚΚΕ 11,2%, ο ΣΥΡΙΖΑ 8,8%, ο ΛΑΟΣ 7,1%, η ΔΗΜΑΡ 7%, οι Οικολόγοι 4,7%, η ΔΗΣΥ 2,5%, το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών 1,3%
Το 60,7% του δείγματος θεωρεί ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν το αργότερο μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου, το 20,4% έως το καλοκαίρι και το 11,8% πιστεύει ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου πρέπει να εξαντλήσει την τετραετία.
Η εικόνα της κυβέρνησης συνεργασίας έχει πάντως φθαρεί, καθώς το 55,1% τοποθετείται αρνητικά απέναντί της και το 60,1% εκτιμά ότι δεν θα πετύχει τους στόχους της.
Αναφορικά με την επόμενη ημέρα ο 59,1% του συνόλου απαντά ότι το κυβερνητικό σχήμα που μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τα προβλήματα της χώρας είναι η κυβέρνηση συνεργασίας. Υπέρ των μονοκομματικών κυβερνήσεων δηλώνει μόνο 19,3%, ενώ το 26,1 εκφράζει την απαισιόδοξία του, απαντώντας ότι κανένα σχήμα δεν μπρεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα.

Δελτίον Κρίσης



Καθώς οι ηγέτες μας πηγαίνουν από την μία «σωτήρια» Σύνοδο Κορυφής στην επόμενη, και το τέλος της ευρωζώνης γίνεται όλο και πιο ορατό με κάθε «τελική λύση» που εφευρίσκουν, τόσο λιγότερα έχω να σας γράψω. Ό,τι ήταν να πούμε, επί της ουσίας, το έχουμε πει από καιρό.

•Όσο η Ευρώπη αρνείται να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέπτη και να του πει την αλήθεια (ότι δηλαδή το πρόβλημά της είναι δομικό και σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόβλημα ελλειμμάτων ή χρέους), τόσο πιο κοντά στο τέλος του πειράματος της ευρωζώνης ερχόμαστε.

•Όσο οι ευρωπαϊκές αρχές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αποσπασματικά (ως εάν να ήταν ζήτημα κάποιων υπερχρεωμένων κρατών, που πρέπει να αντιμετωπιστεί με περισσότερα διμερή δάνεια), τόσο πλησιάζει η μετα-ευρώ εποχή – μια εποχή εξ ίσου δυστοπική για πλεονασματικούς και ελλειμματικούς.

•Όσο οι πλεονασματικές χώρες θεωρούν ότι τα πλεονάσματά τους αποκτήθηκαν δικαιωματικά και κατακρίνουν τους ελλειμματικούς για τα ελλείμματά τους (χωρίς να κατανοούν ή να παραδέχονται πως χωρίς τα ελλείμματα των ελλειμματικών θα ήταν αδύνατον να παραχθούν τα πλεονάσματα που τους κρατούν προς το παρόν «εκτός Κρίσης»), τόσο η Κρίση θα βαθαίνει.

•Όσο η Ευρώπη παραμένει πιασμένη στην ιδέα ότι η λύση θα έρθει από μια διαδικασία ομοσπονδοποίησης που θα ξεκινήσει από την αλλαγή των Συνθηκών με στόχο την εισαγωγή πιο σφικτών κανόνων και μέσω πειθάρχησης των ελλειμματικών, τόσο πιο αδύνατη θα είναι η δημιουργία της σκιαγραφόμενης Ομόσπονδης Ευρώπης – καθώς η διαδικασία αναθεώρησης των Συνθηκών θα

Στόχος να φύγουν 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι έως το 2015

 

Μάχες στο υπουργικό για την εφεδρεία

Σε οξυμένο κλίμα πραγματοποιήθηκε σήμερα το υπουργικό συμβούλιο, με σημείο τριβής, μεταξύ των υπουργών, το θέμα της εφεδρείας στο Δημόσιο.

Η συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου διήρκεσε 2,5 ώρες, με τον πρωθυπουργό, Λουκά Παπαδήμο, και τον υπουργό Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλο, να ενημερώνουν τους υπουργούς για τις τελευταίες εξελίξεις και το γενικότερο κλίμα στο οικονομικό μέτωπο, ύστερα από τις συναντήσεις τους με την τρόικα.

Στη συνέχεια έλαβε το λόγο ο υπουργός Δημόσιας Διοίκησης , Δ. Ρέππας , ο οποίος ενημέρωσε για το θέμα της εφεδρείας. Ο κ. Ρέππας, τόνισε ότι ο μέγιστος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που μπορούν να μπουν στην εφεδρεία είναι 10.000 και συμπλήρωσε ότι θα πρέπει να γίνει συζήτηση με την τρόικα, προκειμένου να βρεθεί τρόπος ώστε ο αριθμός των υπαλλήλων που θα αποχωρήσουν από το Δημόσιο, να φτάσει τις 30.000.
Έντονη κριτική στον κ. Ρέππα άσκησαν πολλοί υπουργοί, μεταξύ των οποίων οι Α. Διαμαντοπούλου, Α. Λοβέρδος, Μ. Βορίδης, Δ. Αβραμόπουλος και Σ. Δήμας, οι οποίοι εξέφρασαν όχι μόνο επιφυλάξεις για την εφαρμογή του μέτρου, αλλά έκαναν λόγο για ολέθριες συνέπειες.

Ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος, εμμέσως πλην σαφώς επιχείρησε να υπερασπιστεί τον κ.

Καμία χώρα δεν θα μείνει αλώβητη, τονίζει η Λαγκάρντ

Καμία οικονομία στον κόσμο δεν θα μείνει απρόσβλητη από την κρίση, τόνισε η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, ενώ υπογράμμισε ότι οι προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας είναι δυσοίωνες.
«Καμία οικονομία στον κόσμο -ούτε οι χώρες χαμηλού εισοδήματος, ούτε οι αναδυόμενες οικονομίες, ούτε οι χώρες μεσαίου εισοδήματος, ούτε οι μεγάλες οικονομίες δεν θα μείνει απρόσβλητη από την κρίση, η οποία όπως βλέπουμε όχι μόνο εξελίσσεται, αλλά κλιμακώνεται» δήλωσε συγκεκριμένα η κ. Λαγκάρντ.

Παράλληλα η επικεφαλής του ΔΝΤ ανέφερε ότι όλες οι χώρες και οι περιοχές θα πρέπει να αναλάβουν δράση με στόχο την τόνωση της οικονομίας και την αρχή, σύμφωνα με την ίδια, πρέπει να κάνουν τα κράτη της ευρωζώνης και να συνεχίσουν το έργο τους αποφασιστικά.
«Δεν πρόκειται για μία κρίση που θα επιλυθεί από μία ομάδα χωρών, οι οποίες θα λάβουν δράση, αλλά ελπίζω, από όλες τις χώρες, ανεξαρτήτως κατηγορίας, που θα λάβουν πράγματι δράση»

New York Times: Κάποιο βράδυ Κυριακής η Ελλάδα εγκαταλείπει το ευρώ...

 

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα επιβεβαιώσει το χειρότερο εφιάλτη των Ευρωπαίων, σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times, ενώ η επόμενη ημέρα για τη χώρα μας περιγράφεται τόσο ζοφερή που τον έλεγχο της κυβέρνησης θα καταλάβει ο στρατός.

"Μετά από εβδομάδες φημών, κάποια Κυριακή βράδυ, ο΄Ελληνας πρωθυπουργός θα ανακοινώσει πως η χώρα εγκαταλείπει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και πως θα επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα". Με αυτό τρόπο ξεκινά, σύμφωνα με το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας, η ιστορία της επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή, γεγονός που θα σημάνει τη πραγματοποίηση μίας σειράς δυσάρεστων γεγονότων για τη χώρας μας, όπως είναι και η κατάληψη της εξουσίας από το στρατό.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η ανακοίνωση της εξόδου από το ευρώ θα προκαλέσει πανικό στους καταθέτες, οι οποίοι μαζικά θα πάνε στις τράπεζες και θα αποσύρουν τα χρήματά τους, προσπαθώντας να περισώσουν ότι μπορούν από την περιουσία τους, καθώς η αξία της δραχμής θα είναι κατά 60% μικρότερη σε σχέση με το ευρώ.
Επίσης, η γραμμή χρηματοδότησης προς την Ελλάδα θα "παγώσει", καθώς οι διεθνείς αγορές δεν θα

Δεν είμαστε Παπούα! Είμαστε ζουλού;

Τα μισόλογα και οι λέξεις με τα διπλά νοήματα έχουν διαμορφώσει ένα άρρωστο σκηνικό.
Καταλαβαίνω τις εσωκομματικές στρατηγικές και τα παιχνίδια, δεν είμαι κανένας άμαθος από πολιτική, «ρομαντικός» που δεν αντιλαμβάνεται πως στο δημόσιο βίο η πολυπλοκότητα των καταστάσεων δεν επιτρέπει πάντα να λέγονται αυτά που πρέπει να γίνουν και να γίνουν αυτά που λέγονται. Πολιτική επιστήμη διδάσκω διάολε! Καταλαβαίνω τις σκοπιμότητες που προκύπτουν από την απόσταση ανάμεσα στα λόγια και τα έργα. Εξάλλου ακόμη και ο ίδιος ο Χάιντεγκερ, έλεγε, αν δεν κάνω λάθος, πως οι άνθρωποι είναι σαν τους οδοδείκτες: αλλού βρίσκονται και αλλού δείχνουν.
Όμως από το σημείο αυτό, μέχρι εκείνο όπου η πολιτική ζωή της χώρας να δίνει την εικόνα μιας πλήρους απουσίας θεσμών, και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, την αίσθηση μιας μοναρχίας παλιού τύπου που βρίσκεται σε κατάρρευση έχει μια σχετική απόσταση. Με απόλυτη ειλικρίνεια δηλώνω έκπληκτος για όλο αυτό το σκηνικό μηχανορραφίας που έχει στηθεί μέσα στο παλάτι του ΠΑΣΟΚ, γύρω από το ζήτημα της διαδοχής του Γ. Παπανδρέου.
Τα μισόλογα και οι λέξεις με τα διπλά νοήματα έχουν διαμορφώσει ένα άρρωστο σκηνικό. Θα ανοίξει ο πρόεδρος-μονάρχης το θέμα της διαδοχής του ή όχι; Έχει δικαίωμα να το καθυστερεί; Τι λέει το καταστατικό; Τι λένε τα στελέχη; Τι λένε οι κηπουροί; Όλοι χρησιμοποιούν μια διάλεκτο οικεία σε όσους έχουν εθιστεί μέσα σε συνωμοσίες παλατιού. Ο μονάρχης είναι στα τελευταία του, αλλά προς θεού μην του το πει κανείς και στεναχωρηθεί, αφήστε τον να το καταλάβει μόνος του. Εν τω μεταξύ ως τότε θα έχουν εξευτελιστεί για άλλη μια φορά οι θεσμοί, τα καταστατικά, η έννοια της δημοκρατίας μέσα στα κόμματα.
Χρειάζεται άραγε να πάρουν όλα τόσο δραματικό και μυστικοπαθή χαρακτήρα; Δεν μπορούν να εμπεδωθούν οι κανόνες της δημοκρατίας σε κόμματα που λειτουργούν υπό καθεστώς κοινοβουλευτισμού σαράντα σχεδόν χρόνια; Πόσο καιρό χρειάζονται τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα μέλη και οι ψηφοφόροι του, ώστε να αποδεχτούν πως ζουν σε ένα κανονικό κόμμα και δεν

Οι Πυρήνες και το χταπόδι

Υπάρχουν δύο αγκίστρια. Το πρώτο: η κοινωνική αδικία και οι μαχόμενοι της ανατροπής της. Το δεύτερο: οι συνθήκες κράτησης, ομολογουμένως συχνά, απάνθρωπες κι υγρές.

Αλήθειες με κοινωνικά αναρίθμητους αποδέκτες και υποστηριχτές.

«Όποιος πέρασε μπροστά από δικαστικό μέγαρο ή φυλακες και δεν σκοτείνιασε το βλέμμα του, στη σκέψη, ότι μπορεί να βρεθεί εκεί ως ένοχος, τότε δεν έζησε με εντιμότητα και αξιοπρέπεια την εποχή του». Η εισαγωγή.

«Με έπνιγε η αδικία γι’ αυτό αποφάσισα να δραπετεύσω». Η δικαιολογία.

Στην αστάθεια που βαδίζουμε όλα ενσωματώνονται μπροστά στον εχθρό. Το παρελθόν, το ποιόν, ο αυτοσκοπός συνθλίβεται χωρίς πόνο γιατί ουσία δεν υπήρξε.

Μια «επαναστατική» οργάνωση και ένας άνθρωπος της «νύχτας» συνομιλούν ένοπλα για «το δικαίωμα της ελευθερίας». Τους ενώνει η φυλακή. Τους χώριζε η κοινωνία;

Το χάος, όπως η Λιμπερασιόν το είδε, έχει καταφέρει να διασπάσει όλες τις δομές που έστηναν τον ιστό. Εμείς, τηλεθεατές άκριτα αποσβολωμένοι παρακολουθούμε το ντοκιμαντέρ του «βυθού». Το τεράστιο χταπόδι κινείται αργά ταρακουνώντας την άμμο, σηκώνει το ένα του πλοκάμι, μπλατς, χτυπά τον πάτο. Γραπώνεται. Τα υπόλοιπα εφτά ούτε ξέρουν πού βρίσκονται.

“Όχι άλλα μέτρα από την κυβέρνηση Παπαδήμου”

Η κατάσταση της Ελληνικής Οικονομίας και οι εξελίξεις στην Ευρώπη συζητήθηκαν στην σημερινή συνάντηση της Τρόικας με τον πρόεδρο της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά.

Στην συνάντηση που διήρκεσε μία ώρα συμμετείχαν ο υφυπουργός Οικονομικών, καθηγητής κ. Γιάννης Μουρμούρας, ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Οικονομίας, βουλευτής κ. Χρήστος Σταϊκούρας, ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Οικονομίας, κ. Νότης Μηταράκης και ο Σύμβουλος του Πρόεδρου κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης. Σύμφωνα με πληροφορίες έγινε απολογισμός της κατάστασης, συζητήθηκε η πορεία του PSI.

Η Τρόικα από την πλευρά της υποστήριξε ότι δεν επετεύχθησαν οι στόχοι που είχαν τεθεί για το 2011 επιρρίπτοντας τις ευθύνες στις ελληνικές αρχές και έθεσε το θέμα της λήψης των συμπληρωματικών μέτρων.

Παράλληλα εξέφρασε την άποψή της ότι θα πρέπει να γίνουν απολύσεις στον δημόσιο τομέα και να μειωθούν οι μισθοί και στον ιδιωτικό προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Η ΝΔ ως γνωστόν επιμένει ότι τα όποια μέτρα είτε διορθωτικά είτε μακροπρόθεσμα θα πρέπει να ληφθούν από την κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές.

Λ. Παπαδήμος: Η κυβέρνηση σε έναν μήνα πέτυχε σημαντικά πράγματα

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός μηνός της κυβέρνησής του, ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος έκανε έναν απολογισμό του έργου της με μία ανάρτηση στην ιστοσελίδα του, σημειώνοντας πως «επιτεύχθηκαν σημαντικά πράγματα». Ο κ. Παπαδήμος στην ανάρτησή του τονίζει τη λειτουργία διακομματικής κυβέρνησης, την εξασφάλιση της 6ης δόσης και την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ εκφράζει την πεποίθηση πως «η κυβέρνηση προχωρά αποτελεσματικά στην εφαρμογή των μέτρων που περιέχονται στο πρόγραμμά της».
Η ανάρτηση:
«Στις πρώτες 30 ημέρες επιτεύχθηκαν σημαντικά πράγματα:
-Λειτουργεί μια κυβέρνηση ευρύτερης διακομματικής στήριξης, που δημιουργεί συνθήκες εθνικής συνεργασίας.
- Εξασφαλίστηκε η εκταμίευση της 6ης δόσης από τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ.
- Ψηφίστηκε ο κρατικός προϋπολογισμός του 2012 με μεγάλη πλειοψηφία 258 ψήφων. Ο προϋπολογισμός αυτός εφόσον υλοποιηθεί θα αλλάξει ουσιαστικά τη δημοσιονομική εικόνα της χώρας και θα θέσει τις βάσεις για μια σταδιακή ανάκαμψη από το επόμενο έτος.
Η κυβέρνηση προχωρά αποτελεσματικά στην εφαρμογή των μέτρων που περιέχονται στο πρόγραμμά

Μέχρι το ...2021 για να επιστρέψει η Ελλάδα στην ανάκαμψη, λέει η έκθεση του ΔΝΤ

Θα χρειαστεί τουλάχιστον μέχρι το 2021 για να καλύψει η Ελλάδα το χαμένο έδαφος ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ , η οποία προαναγγέλλει νέες αντεργατικές παρεμβάσεις στο εργασιακό, νέα μέτρα μεταξύ των οποίων και περικοπές δαπανών ύψους 7,7 δισ. ευρώ, νέες αλλαγές στα κλειστά επαγγέλματα και απελευθέρωση των οδικών μεταφορών , προκειμένου να καλυφθεί το χάσμα της ανταγωνιστικότητας. Ανακοινώσεις εξέδωσαν για την έκθεση τα κόμματα.

Μεταξύ των μέτρων που αναφέρονται στην έκθεση του ΔΝΤ που συνέταξε ο επικεφαλής των τεχνοκρατών του ΔΝΤ, Πόουλ Τόμσεν, απαιτούνται τα εξής:
Μείωση του μισθολογικού κόστους του δημοσίου κατά 150.000 δημοσίους υπαλλήλους από το 2010 μέχρι το 2015, που αντιστοιχεί στο 22% της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα. Άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και αλλαγές στη λίστα βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και των αναπηρικών συντάξεων. Μείζων ζήτημα η περικοπές στις δαπάνες υγείας. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο φορολογικής μεταρρύθμισης που πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Μάρτη του 2012.
Σύμφωνα με την έκθεση το ελληνικό πρόγραμμα καταγράφει πρόοδο, αλλά υπήρχαν δυσκολίες στην εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. «Πολλοί από τους στόχους που είχαν τεθεί δεν έχουν υλοποιηθεί», ενώ τονίζεται ότι «οι κίνδυνοι για το πρόγραμμα παραμένουν μεγάλοι, τόσο από εξωτερικές πηγές (κρίση στην ευρωζώνη) όσο και από

Ηλ.Ηλιόπουλος: Κινδυνεύουμε να μην έχουμε Δημόσιο

 

Το 2015 ο συνολικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων θα ανέρχεται περίπου στους 200.000, την ώρα που μόνο για την Παιδεία και την Υγεία απαιτούνται 300.000 εργαζόμενοι. Ο κρατικός μηχανισμός είναι αναποτελεσματικός όχι με ευθύνη των υπαλλήλων αλλά εξαιτίας κακής οργάνωσης από «πάνω». Με αυτόν τον τρόπο, ο Γενικός Γραμματέας της ΑΔΕΔΥ Ηλίας Ηλιόπουλος απαντά σε κυβέρνηση και ΟΟΣΑ, στον απόηχο της ανακοίνωσης περί αποχώρησης 150.000 δημοσίων υπαλλήλων τα επόμενα 4 χρόνια αλλά και της «μαύρης» έκθεσης για την ελληνική δημόσια διοίκηση.

Πέρα από τις συνέπειες στη ζωή των εργαζόμενων που καλούνται να αποχωρήσουν, οι οποίες είναι αυτονόητες και επώδυνες, υπάρχει περιθώριο να αποχωρήσουν υπάλληλοι από το Δημόσιο;

Αυτό έχει να κάνει με την αντίληψη του καθενός για το ρόλο του δημόσιου τομέα στη χώρα, δηλαδή αν θα πρέπει να υπάρχει επί της ουσίας ή κατά ελάχιστο, με έναν επιτελικό ρόλο, αποκλειστικά ελεγκτικό. Κατά τη γνώμη μου, για να ελέγχει ένας μηχανισμός το βαθμό στον οποίο ανταποκρίνεται -για παράδειγμα- η Παιδεία, θα πρέπει πριν απ’ όλα να υπάρχουν δημόσια σχολεία τα οποία θα επιμορφώνουν τα παιδιά των Ελλήνων πολιτών. Αν σταματήσει να υπάρχει δημόσιο σύστημα Παιδείας, είναι βέβαιο ότι το 70% των παιδιών στην Ελλάδα θα μείνουν αγράμματα ή στην καλύτερη περίπτωση θα αποκτήσουν περιορισμένη γνώση.
Δεν έχει τεθεί θέμα κατάργησης του δημόσιου τομέα αλλά περιορισμού και -σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνεται- εκσυγχρονισμού του.

Κοιτάξτε, εγώ δεν υποστηρίζω ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα υπέρογκο Δημόσιο.

Σαν σε ασπρόμαυρη ταινία

Όταν πριν από μερικές εβδομάδες διάβασα στο διαδίκτυο την είδηση για την λιποθυμία μαθητών σε σχολεία της Αθήνας εξαιτίας ασιτίας, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν πώς επρόκειτο για μια ακόμα ιστορία δημοσιογραφικής υπερβολής. Τότε μάλιστα το υπουργείο Παιδείας είχε εκδώσει και μια οργισμένη διάψευση που με έκανε και σκέφτηκα ότι μάλλον είχα δίκιο για την υπερβολή. Πόσο λάθος έκανα…

Στο διάστημα που ακολούθησε ανάλογα δημοσιεύματα από διάφορα σημεία της χώρας άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Μέχρι που διάβασα το θέμα της συναδέλφου Μάρνυς Παπαματαθαίου. Τα κρούσματα ασιτίας αυξάνονται και πληθύνονται. Το υπουργείο Παιδείας μάλιστα που διέψευδε με οργή, θα δίνει κουπόνια στους μαθητές περιοχών µε χαμηλούς οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες και µε αυτά θα µπορούν να τρώνε στα κυλικεία των σχολείων. Τα κουπόνια θα είναι του επιπέδου των 2 ή 3 ευρώ, αλλά µε αυτά τα χρήματα ένας μαθητής θα μπορεί να φάει ένα σάντουιτς και να πιει έναν χυμό ή γάλα στο σχολείο του.

Λίγες ώρες αφού είχα διαβάσει αυτό το ρεπορτάζ, υπήρξα μάρτυρας μιας σκηνής που δύσκολα θα ξεχάσω. Στην παραλιακή λεωφόρο, στο υψος του Φλοίσβου, ένας ηλικιωμένος άντρας επαιτεί με το κεφάλι χαμηλωμένο κι ένα πλαστικό ποτηράκι προτεταμένο. Πλησιάζει κοντά του ένας επίσης ηλικιωμένος και εμφανώς ταλαιπωρημένος άντρας με μάλλον φθαρμένα ρούχα και παπούτσια. Σταματά δίπλα του, βάζει το χέρι στην τσέπη, βγάζει ένα κέρμα και το βάζει στο ποτηράκι του επαίτη.

Η κρατική βοήθεια σε κάτι τέτοιες περιόδους, είναι απολύτως απαραίτητη για όσους αδυνατούν να

Η δεύτερη παρθενία των πολιτικών μας

H αρχή «όσο πιο παλιό τόσο πιο καλό», επαυξημένη μάλιστα από την προστιθεμένη αξία της απραξίας, οδηγεί τις πολιτικές μας επιλογές σε ολέθρια λάθη.

Οι ιδιοκτήτες μαγαζιών με αντίκες ξέρουν καλά ότι οι αδαείς αρχοντοχωριάτες ρωτούν πρώτα την ερώτηση «του πότε είναι», και ανάλογα με την παλαιότητα δέχονται και την αλμυρότητα της τιμής. Το ίδιο κάνει και ο νεόπλουτος που θέλει να εντυπωσιάσει τη νέα του κατάκτηση στο ακριβό εστιατόριο, και αφού σκανάρει με ύφος εμβριθές τον κατάλογο των κρασιών διαλέγει, φερ’ ειπείν, μεταξύ του μετριότατου Μεντόκ του 1980 και του εξαίρετου του 1989 το πρώτο, ως παλαιότερο και ακριβότερο—το εστιατόριο, που ξέρει σε ποιους απευθύνεται, τα έχει κοστολογήσει φυσικά ανάλογα με την παλαιότητα. Αυτό δηλαδή που δεν ξέρουν οι αδαείς είναι ότι το παλιό δεν είναι αυτόματα καλό, και ιδιαιτέρως δεν ισχύει η αρχή «όσο πιο παλιό τόσο πιο καλό». Για το κρασί, βέβαια, ισχύει ότι σε ορισμένα κρασιά το πάλιωμα κάνει καλό. Σε άλλα όχι, πρέπει να πιωθούν αμέσως. Και σε άλλα, η ποιότητα εξαρτάται από το χρόνο, και μπορεί κάλιστα η χρονιά ν+5 να είναι πολύ πολύ καλύτερη από τη ν.
Στην Ελλάδα ειδικά όμως, αυτή η αρχή του «όσο πιο παλιό τόσο πιο καλό» είναι φαίνεται κομμάτι του συλλογικού μας ασυνειδήτου, και επεκτείνεται σε πολλούς τομείς, και ενίοτε, με επικίνδυνα αποτελέσματα. Η καταγωγή είναι σίγουρα αρχαία, αφού ο μεγάλος ελληνιστής Β. Α. Van Groningen έγραψε το 1953 ένα ολόκληρο βιβλίο για την ψύχωση των Ελλήνων (των αρχαίων φυσικά) με το παλιό, της οποίας αναφέρει ως εμβληματική τη φράση του Αριστοτέλη «τιμιώτατον γαρ το πρεσβύτατον». Κι ας έλεγε ο αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα ότι οι Έλληνες είμαστε «αεί παίδες», εμείς πάντοτε είχαμε τη μανία της παλαιολατρείας. Αυτή βέβαια η αρχή δε βγήκε στους αρχαίους μας προγόνους σε κακό, και έφτιαξαν έναν πολιτισμό από τον οποίο αντλούμε ακόμη το όποιο ίχνος περηφάνιας μας απομένει. Όμως στη νεότερη Ελλάδα έχει αποτελέσματα ολέθρια όταν εφαρμόζεται άκριτα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αποκτά την καθαρή νεοελληνική μορφή της, η οποία δίνει διπλή αξία στην παλαιότητα, όταν αυτή συνδυάζεται με την επί μακρόν αχρηστία. Κι εδώ νομίζω υπεισέρχεται η κατά βάθος συντηρητική μας ιδιοσυγκρασία, που βλέπει στην αχρηστία μια μορφή αναδρομικής παρθενίας.
Όταν, νεαρός, είχα ασχοληθεί ένα διάστημα ενεργά με το θέατρο είχα παρατηρήσει για πρώτη φορά,