Δωράκι 15,4 εκατ. € στον «χρυσό» εργολάβο

Η ελληνική κυβέρνηση, που ελα­φρά τη καρδία ανακοινώνει με καταιγιστικό ρυθμό νέους φό­ρους, χαράτσια και έκτακτες εισφο­ρές, αρνείται να εισπράξει 15,4 εκα­τομμύρια ευρώ από τον Μπόμπολα, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία τα επιδικάζει υπέρ του Δημο­σίου!
Εν ολίγοις η ελληνική κυβέρνηση προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι κακώς η Κομισιόν τάσ­σεται υπέρ του Δημοσίου και κατά του Μπόμπολα!
Το νέο επεισόδιο στο σίριαλ της υπο­τέλειας απέναντι σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες, που έχουν αφεθεί να λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, έλα­βε χώρα την πιο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα και τους πολίτες της, αποκαλύπτοντας ότι το σύστημα συνεχίζει και να λειτουργεί και να προστατεύεται.
Εξακολουθεί να λειτουργεί, διότι το ελληνικό Δημόσιο συνεχίζει τη γενναιοδωρία του προς τον Μπόμπολα, η οποία ξεκίνησε με τη «δωρεά» του χρυσού, συνεχίστηκε με τη «δωρεά» της παρά­νομης επιδότησης και κορυφώνεται με τη «δωρεά» ενός... φράγματος!
Και εξακολουθεί να προστατεύεται διότι, εάν η ελληνική κυβέρνηση ζη­τούσε να επιστραφούν στο δημόσιο τα­μείο 15,4 εκατ. ευρώ, όπως με απόφα­σή της απαιτεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αυτόματα θα παραδεχόταν ότι προη­γούμενοι υπουργοί που έχουν βάλει τις υπογραφές τους έχουν κάνει σκαστή παρανομία.
«Δώρο» χρυσός και επιδότηση
Με απόφασή της στις 23 Φεβρουα­ρίου 2011 η Κομισιόν έκρινε ότι το τί­μημα των 11 εκατ. ευρώ που πλήρωσε η Ελληνικός Χρυσός για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας - χρήματα που στην πραγ­ματικότητα δεν πήγαν στο δημόσιο ταμείο, αλλά στην προηγούμενη εταιρεία TVX- ισοδυναμούσε με παράνομη κρα­τική ενίσχυση, κατά παράβαση των κα­νόνων της E.E.

Πιέτρο Ινγκράο: Η αγανάκτηση δεν αρκεί

 

Ο Πιέτρο Ινγκράο, κορυφαία προσωπικότητα της ιταλικής Αριστεράς (γενν. 1915), συζητάει, με αφετηρία το πολύκροτο δοκίμιο Αγανακτήστε του γάλλου αντιστασιακού Στεφάν Εσέλ, με τους πανεπιστημιακούς Μαρία Λουίζα Μπότσια και Αλμπέρτο Ολιβέτι, για τα κινήματα διαμαρτυρίας, την αμφιβολία, την πολιτική. Και, χωρίς να την υποτιμά, εξηγεί γιατί η αγανάκτηση δεν αρκεί. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά αυτές τις μέρες, από τις εκδόσεις Εύμαρος (υπεύθυνος: Πέτρος Κακολύρης), σε μετάφραση Τόνιας Τσίτσοβιτς, με πρόλογο του Μιχάλη Ψημίτη Καθώς το ερώτημα για τη σημασία και τα όρια της αγανάκτησης βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτικού και κινηματικού προβληματισμού σε όλο τον πλανήτη –από την Πουέρτα ντελ Σολ μέχρι το Σύνταγμα και το Occupy Wall Street– δημοσιεύουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα. (Φωτογραφία στη κορυφή: Ομιλία του Πιέτρο Ινγκράο σε συγκέντρωση του Ιταλικού Κομμουνιστικού κόμματος την δεκαετία του '50)

Μαρία Λουίζα Μπότσια: Ο Εσέλ θυμάται ότι επηρεάστηκε βαθιά από τον Ζαν Πολ Σαρτρ, από το ελευθεριακό του μήνυμα για την ατομική ευθύνη. Γράφει: «Η ευθύνη του ανθρώπου που δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον εαυτό του ούτε σε μια εξουσία ούτε σε ένα Θεό, αλλά πρέπει να αγωνιστεί στο όνομα της δικής του ευθύνης ως ανθρώπινου όντος». Υπό αυτή την έννοια τo Αγανακτήστε! μιλά σε όλους. Τους ζητά να δράσουν σε πρώτο πρόσωπο. Ενώ αυτό που εσύ ονομάζεις συλλογική δράση, κοινά αποδεκτή σχέση, μια μετάβαση που εσύ θεωρείς απαραίτητη, σήμερα μοιάζει να μη μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολύ. Δεν ξέρεις πού, με ποιον και πώς να την οικοδομήσεις.
Πιέτρο Ινγκράο: Από την πλευρά μου μπορώ να πω ότι ένας νέος, αγόρι ή κορίτσι, χρησιμοποιεί την αμφιβολία κάθε φορά που η συλλογική δράση και το αίσθημα ότι ανήκει κάπου, έρχονται σε αντίθεση με την προσπάθειά του να είναι ελεύθερος.

Φινλανδία: Δεν θα καταρρεύσει η Ευρωζώνη

      

Την εκτίμηση ότι κατάρρευση της Ευρωζώνης δεν είναι πιθανή, καθώς όλα τα κράτη-μέλη έχουν επενδύσει πολλά στο ενιαίο νόμισμα, εξέφρασε ο αντιπρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Φινλανδίας Πέντι Χακαράινεν.

Σύμφωνα με το Reuters, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε κρατικό κανάλι της Φινλανδίας ο Χακαράινεν επεσήμανε πως έχουν επενδυθεί πάρα πολλά στην Ευρωζώνη, η οποία είναι ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας και έχει υπάρξει ιδιαίτερα χρήσιμη.

«Είναι απίθανο η Ευρωζώνη να καταρρεύσει καθώς όλα τα κράτη- μέλη έχουν επενδύσει πολλά στο ενιαίο νόμισμα» δήλωσε, προσθέτοντας πως όλα τα προβλήματα της ζώνης του ευρώ δεν πρόκειται να λυθούν άπαξ και διά παντός κατά την Σύνοδο Κορυφής της 23ης Οκτωβρίου.

«Η Ελλάδα, η Ευρώπη, όλο αυτό το μπερδεμένο κουβάρι των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών προβλημάτων θα χρειαστεί χρόνο για να λυθεί. Δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι τα λυθούν όλα το ερχόμενο Σαββατοκύριακο ή με μια κίνηση» τόνισε χαρακτηριστικά.

Σημειώνεται πως την Τρίτη ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί δήλωσε πως η Ευρώπη καλείται να πάρει πολύ σημαντικές αποφάσεις τις επόμενες ημέρες στη Συνοδό Κορυφής.

«Αν επιτρέψουμε την καταστροφή του ευρώ, αναλαμβάνουμε το ρίσκο μιας καταστροφής στην Ευρώπη. Εκείνοι που θα καταστρέψουν την Ευρώπη και το ευρώ θα έχουν την ευθύνη για την

Όσα δεν ξέρει ο πρωθυπουργός

Κανένας δεν θυμάται τα διαγγέλματα του Γιώργου Παπανδρέου-αλήθεια έχει κάνει κανένα; Για την ακρίβεια ελάχιστα είναι τα διαγγέλματα που η ιστορία υπογραμμίζει στη συλλογική μνήμη. Συνήθως σηματοδοτούν μία κομβική στιγμή για τη χώρα-την είσοδο σε κάποιο πόλεμο ή τη λήψη μίας δραματικής απόφασης που εκτρέπει θεαματικά το ποτάμι των γεγονότων. Επίσης τεχνικά δεν είναι εύκολο να βρεις τη διαφορά του διαγγέλματος από τη δήλωση. Για παράδειγμα, τι ήταν αυτό που έκανε ο πρωθυπουργός στο Καστελόριζο; Ήταν δήλωση ή διάγγελμα; Σημειολογικά η δήλωση χρησιμοποιείται για να αφαιρέσει το δράμα από την περίσταση. Τέλος πάντων δεν έχει σημασία τι θα κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου όταν ενημερωθεί για τις αποφάσεις που θα προσδιορίσουν την πορεία της χώρας. Μπορεί να είναι διάγγελμα δακρύων ή μία δήλωση υπεκφυγής αν και τέτοια πράγματα δεν λέγονται με τόσο απλό τρόπο.
Όμως το θέμα μας δεν είναι τι θα πει τότε ο πρωθυπουργός, αλλά τι λέει τώρα απευθυνόμενος προς την κοινωνία. Δεν λέει τίποτα. Διόλου παράξενο, αλλά και τόσο εξωφρενικό συνάμα. Αν θέλετε είναι η αντίφαση μέσα από την οποία προβάλλεται μία εκδοχή του δράματος μας. Η λογική θα επέβαλε στον πρωθυπουργό ένα μόνιμο δίαυλο επικοινωνίας με τους πολίτες. Ανοιχτό, αδιάκοπο και αξιόπιστο. Αν μη τι άλλο, πέρα από τις τράπεζες, μιλάμε πρώτα για τις ζωές των ανθρώπων. Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός δεν απευθύνεται προς την κοινωνία. Πέρα από επικοινωνιακούς ερασιτεχνισμούς και δραματοποιημένες εκκλήσεις, ο πρωθυπουργικός λόγος δεν περιέχει ούτε πληροφορία, ούτε σαφές στίγμα. Πιθανότατα επειδή ούτε ο ίδιος γνωρίζει που θα καταλήξουν τα πράγματα. Μπορεί να ξέρει την κατεύθυνση, αλλά δύναται μόνο να μαντέψει τον τελικό προορισμό. Χθες έδωσε ένα δείγμα, μιλώντας για τις τράπεζες που δεν θα τεθούν πάνω από το συμφέρον των πολιτών. Ήταν ο πρώτος σαφής υπαινιγμός του περί κουρέματος. Όμως σε λίγο ακόμα και οι αστρολόγοι των πρωινών εκπομπών θα έχουν άποψη επί του θέματος, ενώ επισήμως η κυβέρνηση θα παραμένει στην 21η Ιουλίου-πολιτικά και ημερολογιακά.

Νέες αλλαγές στο πολυνομοσχέδιο

 

Ανατροπές σε μισθούς και εργασιακά

Μια σειρά τροποποιήσεων στο πολυνομοσχέδιο ανακοίνωσε χθες στην Ολομέλεια της Βουλής ο υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.

- Η άμεση μείωση αποδοχών, που μπορεί να προκληθεί από την εφαρμογή του νέου Μισθολογίου, θα είναι έως 25% και όχι 30%για το 2012, δηλαδή κατά την πρώτη χρονιά εφαρμογής του νέου συστήματος.

- Μπαίνει στο νομοσχέδιο διάταξη με την οποία θεσπίζεται στον Κρατικό Προϋπολογισμό κονδύλι «κοινωνικής εξισορρόπησης». Ό,τι παραπάνω εισπράξει, τυχόν, το κράτος το 2012, πέραν των 2,050 δισ. ευρώ που υπολογίει από φοροδιαφυγή προηγουμένων οικονομικών ετών, θα πηγαίνει για την επιδόματα και μέτρα ενίσχυσης των ασθενεστέρων.

- Οι πόροι του λεγόμενου «πράσινου ταμείου», όσο διάστημα παραμένουν αδιάθετοι, θα τοποθετούνται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ώστε με τον τρόπο αυτό να διευκολύνεται ο δανεισμός για αναπτυξιακούς λόγους σε έργα τοπικής κλίμακας δήμων κλπ.

- Μπαίνει χρονικό όριο στην ρύθμιση με την οποία αναστέλλεται η δυνατότητα του Υπουργού Εργασίας να επεκτείνει την ισχύ μιας συλλογικής σύμβασης κλαδικής και σ’ αυτούς που δεν την έχουν υπογράψει. Θεωρείται μέτρο ανάγκης και, μετά τη λήξη του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος (το 2014) θα μπορεί να επανέλθει.

Αναστέλλεται δε η δυνατότητα του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων με διοικητική πράξη, να επεκτείνει την ισχύ μιας συλλογικής σύμβασης κλαδικής και σ΄ αυτούς που δεν την έχουν

Εθνική κυριαρχία τέλος…

Ο πολιτικός χρόνος του κ. Παπανδρέου ρίχνει τίτλους τέλους στις αρχές της επόμενης εβδομάδας. Οι τροϊκανοί αποφάσισαν να μην τον χρησιμοποιήσουν άλλο. Από εδώ και στο εξής θα αναλάβουν οι ίδιοι τα εσωτερικά της χώρας, ώστε να προωθηθούν όλα όσα ζητούν οι δανειστές.
Ξεκάθαρα το είπε χθες κορυφαίος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Reuters "Χρειαζόμαστε κάποιον που να μιλάει την ελληνική, αλλά να μην είναι με το μέρος των Ελλήνων"!
Όσο για το τι αναταραχές θα προκαλέσει αυτό στους Έλληνες μάλλον δεν ενδιαφέρεται αφού τονίζει ότι «Παρά το γεγονός ότι θα υπάρξει μεγάλη αντίσταση οι Έλληνες πρέπει να καταλάβουν ότι η επίσημη εξουσία δεν θα είναι πλέον στα χέρια τους».
Τη νέα μας διακυβέρνηση την ανακοίνωσε με δήλωση της και η Άνγκελα Μέρκελ η οποία τονίζει την εγκατάσταση μόνιμης ευρωπαϊκής κυβέρνησης στην Αθήνα με πλήρεις εκτελεστικές αρμοδιότητες.
Τα ψέματα τέλειωσαν για την κυβέρνηση που υπέγραψε το Μνημόνιο και έφερε με εθνικό νόμο τον Φρανκενστάιν στην πλάτη του ελληνικού λαού
Οι Γερμανοί νίκησαν. Σαμποτάρανε για άλλη μια φορά την λύση εκμεταλλευόμενοι την ενδοτικότητα και το σκύψιμο κεφαλιού της ελληνικής κυβέρνησης, εξαθλίωσαν οικονομικά τους Έλληνες, τους έριξαν στην κατάθλιψη, ώστε να μην μπορούν να αντιδράσουν και τώρα είναι έτοιμοι να αλωνίσουν.

Αυτή η χώρα πρέπει να τα αλλάξει όλα, του Ηλία Μόσιαλου

 

Η σύγχρονη κεντροαριστερή πρόταση βασίζεται στην ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, στην ισορροπία του ατομικού και του συλλογικού και στην ισορροπία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.

Στο υπέροχο μυθιστόρημα του Ιταλού Λαμπεντούζα, "Ο Γατόπαρδος", ο γηραιός και σοφός αριστοκράτης πρίγκιπας δηλώνει πως πρέπει να αλλάξουν όλα, για να μείνουν τα ίδια. Εννοώντας πως η κυρίαρχη ελίτ την εποχή της ιταλικής παλιγγενεσίας θα έπρεπε να συμφωνήσει στο να γίνει ένα πλήθος αλλαγών, αν ήθελε να διατηρήσει το προνόμιο της ίδιας της ύπαρξης. Αντίθετα με αυτήν την άποψη, το ελληνικό πολιτικό σύστημα πρέπει να τα αλλάξει όλα για να μπορέσει να αλλάξει αυτό και η κοινωνία συνολικά. Μόνο τότε μαζί με αυτό δεν θα καταρρεύσει και η ίδια η κοινωνία.
Μέχρι σήμερα κτίσαμε μια κοινωνία, στην οποία υπήρχε ένα μεγάλο κενό, μια μεγάλη απουσία. Ποτέ δεν ισορροπήσαμε ως κοινωνία στον άξονα υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ολες οι πλευρές της κοινωνίας, οι πολιτικές και οι κοινωνικές, οι εργοδοτικές και οι συνδικαλιστικές, οι ατομικές και οι συλλογικές ισορροπούσαν μόνο πάνω στη βάρκα των δικαιωμάτων. Τώρα που η κρίση μάς υποχρεώνει να βάλουμε το άλλο πόδι μας στη βάρκα των υποχρεώσεων, δεν είμαστε ικανοί να ισορροπήσουμε.
Γι' αυτό και πολλές φορές ακούγονται και γράφονται πράγματα που μπορούν να σπάσουν τη βέργα της αναγκαίας κοινωνικής ισορροπίας και της απαραίτητης κρατικής ικανότητας. Είμαστε μια κοινωνία που οικοδόμησε ένα συνδικαλιστικό μοντέλο, το οποίο προσέλαβε καθαρά συντεχνιακό χαρακτήρα. Ταυτοχρόνως όμως σήμερα αυτή η στρέβλωση του συνδικαλισμού εμπεριέχει έναν κίνδυνο. Κινδυνεύουμε μαζί με τα απόνερα του συντεχνιακού πνεύματος να πετάξουμε και το μωρό του συνδικαλισμού. Η χώρα όμως έχει σήμερα όσο ποτέ την ανάγκη ενός συνδικαλιστικού κινήματος που θα προωθεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά και θα κατανοεί πως οι κοινωνίες χτίζονται στη βάση συγκεκριμένων συναινέσεων και παραχωρήσεων, στη βάση της ισορροπίας δικαιωμάτων

«Αλλαγή»: 30 χρόνια αργότερα

Ήταν σαν σήμερα, 18 Οκτωβρίου 1981, όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανέβηκε, για πρώτη φορά στην ιστορία του, στην εξουσία: Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το κόμμα του κερδίζουν τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 48,06%, έναντι 35,86% της Ν.Δ. και 10,93% του Κ.Κ.Ε.
Τρεις ημέρες νωρίτερα, μιλώντας στο Σύνταγμα της Αθήνας, ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε, ανάμεσα στα άλλα, ότι μια απ’ τις πρώτες δουλειές της κυβέρνησής του θα είναι ο απολογισμός, «θα πούμε στον ελληνικό λαό ακριβώς τι παραλαμβάνουμε. Και είναι βέβαιο ότι αυτά που παραλαμβάνουμε, τα άδεια ταμεία, θα δυσχεράνουν ασφαλώς τα πρώτα μας βήματα». Ανάμεσα στα οράματα-μηνύματα του μεγάλου ηγέτη ήταν και η «ανθηρή ελληνική οικονομία», ενώ στόχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα ήταν η φορολογική δικαιοσύνη, αφού θα παταχθεί η φοροδιαφυγή, και θα αναδιαρθρωθούν, σταδιακά, οι δημόσιες υπηρεσίες.
Εκείνη την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 1981, αρκετοί Αθηναίοι είχαμε πάει για μπάνιο πριν ή μετά την εκτέλεση των εκλογικών καθηκόντων μας. Παιδάκι ήμουν και θυμάμαι τα καινοτόμα τότε πλαστικά, πράσινα σημαιάκια που ανέμιζαν περήφανα μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα αυτοκινήτων, στη λεωφόρο Λαυρίου. Εκείνη τη ζεστή, γλυκιά, φθινοπωρινή ημέρα, χαρασσόταν, μια για πάντα, μια βαθιά τομή στα πολιτικά πράγματα, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα κατήγαγε νίκη λαμπρή. Με κυρίαρχο σύνθημα την «Αλλαγή», το μέχρι τότε προσωποκεντρικό κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, κατακτούσε την εξουσία, η Ελλάδα έμπαινε σε μια άλλη εποχή. Σε μια νέα εποχή. Είναι αλήθεια ότι τα πρώτα χρόνια κάποια πράγματα έγιναν, με δειλά ή με γοργά βήματα, με έμφαση και προσοχή σε πολλά και διαφορετικά θέματα: Από τον αγώνα για τα Μάρμαρα, μέχρι π.χ. την κατάργηση του νόμου περί μοιχείας. Ταυτόχρονα, τα τραύματα του Εμφυλίου επουλώθηκαν, η Εθνική Αντίσταση αναγνωρίστηκε, οι διεθνείς ορίζοντες της χώρας εκτάθηκαν - με διάφορους τρόπους, είναι η αλήθεια - να τα κολλητιλίκια με ξένους ηγέτες, να οι εξαγωγές, οι επενδύσεις, το Ε.Σ.Υ., τα πακέτα Ντελόρ, πασπαλισμένα με ζεϊμπέκικα και μπουζούκια. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που είχε απ’ όλα. Δράση, αγωνία, εγκαίνια με κόκκινες κορδέλες, ανατροπές, συγκρούσεις, ριζοσπαστική συνθηματολογία.

Βεστερβέλε: Η ΕΕ απέναντι στη μεγαλύτερη πρόκληση

 

«Πρέπει να τακτοποιήσουμε τα του ευρωπαϊκού μας οίκου»

Για αλλαγή όλων των συνθηκών της ΕΕ μέσα σε ένα χρόνο, κάνει λόγο σε άρθρο του ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Γκίντο Βεστερβέλε.

«Η Ευρώπη αντιμετωπίζει με την κρίση χρέους τη μεγαλύτερη δοκιμασία των τελευταίων 60 ετών. Έχουμε επιδοθεί σε μια άμεση διαχείριση της κρίσης με σκοπό να σβήσουμε κατ' αρχάς τη φωτιά που ξέσπασε στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Αυτό είναι βέβαια απαραίτητο, αλλά όχι αρκετό. Στη συνέχεια, θα πρέπει να βρούμε και τις λύσεις για την πορεία προς το μέλλον. Ένα από τα διδάγματα από την εξέλιξη της Ευρώπης είναι ότι μόνο υπό την ασφυκτική πίεση μιας εξελισσόμενης κρίσης δημιουργούνται οι συνθήκες υπό τις οποίες είναι δυνατό να γίνουν πολιτικά άλματα» αναφέρει στην καθημερινή.

Όπως σημειώνει: «Έτσι έχει έρθει πλέον η στιγμή να εξεταστούν οι δομικές ελλείψεις των έως τώρα ευρωπαϊκών συνθηκών, ώστε να εξελιχθεί η Ευρώπη προς την κατεύθυνση μιας πολιτικής ένωσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το πιο επιτυχημένο ειρηνευτικό πρόγραμμα όλων των εποχών. Η ενιαία αγορά παραμένει ο θεμέλιος λίθος της ευημερίας μας ειδικά την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Για να συνεχίσουμε όμως να έχουμε σκηνική παρουσία την εποχή των νέων, αναδυόμενων δυνάμεων, απαιτούνται νέες προσπάθειες.

Πρέπει να τακτοποιήσουμε τα του ευρωπαϊκού μας οίκου, για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε στη

Απεργιακός πυρετός στη χώρα

Στην τελική ευθεία για την κορύφωση των κινητοποιήσεων με την 48ωρη γενική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, την Τετάρτη και την Πέμπτη, οπότε ψηφίζεται το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών.
Την Τρίτη, 18 Οκτωβρίου απεργούν οι δημοσιογράφοι, ενώ συνεχίζονται οι απεργίες της ΠΝΟ, των δικηγόρων, των εργαζομένων στην καθαριότητα, των γιατρών του ΙΚΑ και των εφοριακών.
Την Τετάρτη και την Πέμπτη το μετρό θα κυκλοφορεί από τις 9:00 το πρωί, ενώ οι εργαζόμενοι στον ηλεκτρικό πραγματοποιούν στάση εργασίας από την έναρξη της βάρδιας μέχρι και τις 10.00 το πρωί και από τις 18:00 το απόγευμα μέχρι και τη λήξη της βάρδιας. Την Πέμπτη, η στάση θα κρατήσει ως τις 9:00 το πρωί.

Το τραμ την Τετάρτη θα κυκλοφορεί από τις 8:00 το πρωί μέχρι τις 20:00 το βράδυ, ενώ την Πέμπτη θα κυκλοφορήσει από τις 8:00 το πρωί.

Τα τρόλεϊ Τετάρτη και Πέμπτη θα κινηθούν από τις 9:00 το πρωί ως τις 21:00 το βράδι.

Την Τετάρτη και την Πέμπτη απεργούν επίσης οι ιδιοκτήτες ταξί και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.

Συστράτευση ή...«πάμε μαζί την Κυριακή στις Βρυξέλλες»

Ποικίλα σενάρια, με αυτό της συγκυβέρνησης να διεκδικεί πρωτεύοντα ρόλο, προκάλεσε το αποψινό «ραντεβού στα τυφλά» του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά. Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν οι έντονες φήμες που κυκλοφόρησαν χθες το βράδυ, ενδέχεται σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου να κινήσει τις διαδικασίες για αλλαγή σελίδας στο πολιτικό σκηνικό. Χθες ο ίδιος προδιέγραψε τις (πιθανές) κινήσεις του, δηλώνοντας στο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο ότι «δίνουμε μια κρίσιμη εθνική μάχη (...) για να αποτρέψουμε μια εθνική καταστροφή», για να προσθέσει με έμφαση ότι «λόγω των κρίσιμων εθνικών στιγμών, πρέπει το μέτωπο να είναι αρραγές. Και σε αυτό το μέτωπο, δεν περισσεύει κανένας».

Ο κ. Παπανδρέου που είχε χθες το μεσημέρι συνάντηση διάρκειας μιάμισης ώρας με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ανέφερε επίσης στο Υπουργικό Συμβούλιο τα ακόλουθα, που περιγράφουν έμμεσα τι σκέφτεται να κάνει: «Θα καλέσουμε και πάλι τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως κάθε φορά, ακόμα και αυτή την ύστατη στιγμή να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ευθύνες που πρέπει να αναλάβουν και όλες οι κοινωνικές δυνάμεις της χώρας, επιχειρηματίες, συνδικάτα, κοινωνικοί εταίροι, μέσα ενημέρωσης».

Παρότι δεν υπήρχε επιβεβαίωση, ούτε από κυβερνητικής πλευράς αλλά ούτε από πλευράς Προεδρίας της Δημοκρατίας, για τις πιθανές προθέσεις του κ. Παπανδρέου κατά τη σημερινή, κρίσιμη εκ των πραγμάτων, συνάντηση, οι πληροφορίες επέμεναν ότι σε περίπτωση κατά την οποία η πρόταση Παπανδρέου προς τον κ. Σαμαρά για συγκυβέρνηση σε μια κυβέρνηση εθνικής ανάγκης απορριφθεί (ο αρχηγός της ΝΔ ήδη από ημερών έχει τοποθετηθεί αρνητικά, καλώντας τον Πρωθυπουργό να προκηρύξει άμεσα εκλογές), ο κ. Παπανδρέου θα του πει: «Πάμε μαζί την Κυριακή στις Βρυξέλλες».

Κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος ανέφερε σχετικά ότι «εδώ που έχουμε φτάσει, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Είναι φανερό ότι το βάρος της προσπάθειας δεν μπορεί να το σηκώσει μόνη της η

Παγκόσμια διαδήλωση εναντίον της λιτότητας

Ο «χειμώνας της δυσαρέσκειάς μας», κατά τη φράση με την οποία ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ αρχίζει τον «Ριχάρδο Γ'», άρχισε το Σάββατο με διαδηλώσεις σε εκατοντάδες πόλεις σε όλες τις ηπείρους - όλες ειρηνικές, εκτός από εκείνη της Ρώμης, όπου σημειώθηκαν βίαια επεισόδια. Από την Ασία στην Ευρώπη και από την Αμερική έως την Αφρική - αλλού λίγοι, αλλού περισσότεροι - αγανακτισμένοι πολίτες διαδήλωσαν εναντίον της οικονομικής ανισότητας και της κρίσης.

Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις έγιναν στην Μαδρίτη, το Λονδίνο και τη Λισαβώνα όπου συγκεντρώθηκαν δεκάδες χιλιάδες πολίτες, αλλά σε άλλα μέρη η συμμετοχή ήταν μικρότερη. «Θα ξεκινήσω τη ζωή μου ως ενήλικας μέσα στο χρέος και αυτό δεν είναι καθόλου δίκαιο», δήλωσε ο φοιτητής Ναθάνιελ Μπράουν στη Νέα Υόρκη όπου η αστυνομία έκανε περίπου δέκα συλλήψεις. «Εκατομμύρια έφηβοι σε όλο τον κόσμο ξεκινούν το μέλλον μέσα στο χρέος, ενώ αυτές οι πολυεθνικές παίρνουν διαρκώς χρήματα από τις κυβερνήσεις».

Στη Μαδρίτη, απ' όπου ξεκίνησε το κίνημα των «αγανακτισμένων», δεκάδες χιλιάδες Ισπανοί συγκεντρώθηκαν στην Πουέρτα ντελ Σολ όπου τα συνθήματα - πολλά από αυτά αφορούσαν τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών του G20 που γινόταν το Σαββατοκύριακο στο Παρίσι με θέμα τη διεθνή οικονομική κρίση - μπλέκονταν με τραγούδια αλλά και διασκευές κλασικών κομματιών όπως ο «Υμνος στη χαρά» του Μπετόβεν, ερμηνευμένα από συγκροτήματα που έπαιζαν σε ειδική εξέδρα.

Στο Λονδίνο περίπου 250 διαδηλωτές έφτιαξαν καταυλισμό έξω από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου, στο κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσας και δήλωσαν ότι θα καταλάβουν την περιοχή, αφότου η Αστυνομία τούς διέλυσε στην προσπάθειά τους να κατασκηνώσουν έξω από το Χρηματιστήριο του Λονδίνου - σε ένδειξη συμπαράστασης προς το αμερικάνικο κίνημα «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ» που έχει καταλάβει στο πάρκο Ζουκότι στο Νότιο Μανχάταν. Ο ιδρυτής του ενημερωτικού ιστότοπου Wikileaks, Τζούλιαν Ασάνζ, ήταν εκεί και αποκάλεσε το κίνημα πολιτών που δημιουργείται σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο «αποκορύφωμα ενός ονείρου».

Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι διαδηλώσεις δεν περιορίστηκαν στη Νέα Υόρκη - όπου το Σάββατο για πρώτη φορά η συγκέντρωση περίπου 5.000 πολιτών έγινε στην Πλατεία Τάιμς αλλά και σε πολλές

Η «κίνηση» των τριών και η κεντροαριστερά

Η πρώτη -και συνήθως η πρώτη είναι και σωστή- αντίδραση: επιτέλους κάτι κινείται στο ΠΑΣΟΚ και κατά συνέπεια στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς. Παρά το γεγονός ότι το άρθρο της Διαμαντοπούλου, του Λοβέρδου και του Ραγκούση δεν αποτελεί πλατφόρμα ιδεολογική αλλά καταγραφή προβλημάτων που καταλήγει στην ανάγκη επιτάχυνσης μεταρρυθμίσεων, λογικά αντιμετωπίζεται ήδη σαν κάτι πολύ περισσότερο από ένα άρθρο. Η υπογραφή έχει μεγαλύτερο βάρος από το κείμενο και αυτά που υπονοούνται ή αποσιωπώνται από τα γραφόμενα. Βέβαια δεν θα διαφεύγει στους τρεις πολιτικούς ότι για να συγκροτήσουν κίνηση χωρίς τα εισαγωγικά του τίτλου που θα διεκδικήσει την ηγεμονία στο ΠΑΣΟΚ και την κεντροαριστερά χρειάζεται μια ευρύτερη και πολυπρισματική θεώρηση των πραγμάτων, μια καθαρή και με ονοματεπώνυμο στρατηγική που θα περιλαμβάνει την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, την πολιτική των συμμαχιών και άλλα που δεν απασχολούν τα δελτία των 8 αλλά αποτελούν την πεμπτουσία της πολιτικής. Πόσο μάλλον όταν η απουσία μιας στέρεης ιδεολογικοπολιτικής βάσης θα καταστήσει οποιαδήποτε προσπάθεια ευάλωτη σε κατηγορίες για «προσωπικές πολιτικές» ή σε απόπειρες ενσωμάτωσης τους όπως με ευφυή τρόπο και αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης έπραξε αμέσως ο Βενιζέλος. Δεν θα εκπλαγώ αν μέχρι να ανέβει το κείμενο στο Protagon τους έχει συγχαρεί και ο Παπανδρέου συμμεριζόμενος την αγωνία τους.

Όμως ας μην είμαστε πλεονέκτες, ας τους δώσουμε χρόνο και ας εκτιμήσουμε θετικά τις ευεργετικές συνέπειες που είχε το άρθρο «άμα τη εμφανίσει». Συνιστά την αρχή του τέλους της Παπανδρεικής ηγεμονίας τουλάχιστον με τα χαρακτηριστικά που την είχαμε γνωρίσει μέχρι χτες. Για επτά χρόνια το ΠΑΣΟΚ είχε περιπέσει σε ιδεολογικοπολιτικό λήθαργο και σε μια συνεχή αιώρηση από τον εκσυγχρονισμό στον αναχρονισμό, από τον λαϊκισμό στην άνευ όρων και ορίων επίδειξη «

Πολιτικές παρθένες, τέλος!

 

Οι «ψύχραιμες» φωνές, οι φωνές της «λογικής», όπως αυτές περιγράφεται στην κοινή επιστολή Ραγκούση - Λοβέρδου - Διαμαντοπούλου, ουδέποτε έλειψαν. Για παράδειγμα η εφημερίδα «Βραδυνή» το 1941 έγραφε: «Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξαίρεσαν εν ώρα νυκτός την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. (...) Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο (...) πράξιν (...). Και είναι βέβαιον ότι, αν οι δράσται του εγκλήματός της περιήρχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας».
Πρόκειται, ωστόσο, για λογική και ψυχραιμία που προκαλεί... αφωνία. Την κατάσταση δηλαδή στην οποία περιέρχεται κανείς όταν μένει άναυδος, με το στόμα ανοιχτό, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει το απύθμενο θράσος... επαγγελματιών καθώς φτιασιδώνονται για να παίξουν τις παρθένες, παρότι είναι χρόνια στο (πολιτικό) πεζοδρόμιο.
Η (πολιτική) παρθενία του πρώην δημάρχου Πάρου Γιάννη Ραγκούση βάσιμα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι... χάθηκε πριν καν καθίσει στην πρώτη του υπουργική καρέκλα: κατά τη σκληρή του προσπάθεια για ταχύτατη άνοδο. Από τη στιγμή που στρώθηκε στην καρέκλα, η παρθενική σεμνότητα έδωσε τη θέση στο καλάμι της αλαζονείας, από το οποίο δεν αφιππεύει ούτε για δευτερόλεπτο ο

Νέο κρας-τεστ για την κυβέρνηση

«Μεγάλη Πέμπτη» θα είναι η Πέμπτη που έρχεται. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν στο μέγαρο Μαξίμου, χωρίς να είναι σε θέση να πουν αν θα ακολουθήσει ο επιτάφιος της Μεγάλης Παρασκευής.

Τις κομματικές τους επιρροές θα επιστρατεύσουν στην κρίσιμη ψηφοφορία της ερχόμενης Πέμπτης Βενιζέλος και Παπανδρέου, για να κρατήσουν ενωμένη την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Ως πότε... Για «μητέρα όλων των μαχών» κάνουν λόγο οι συνεργάτες του πρωθυπουργού, κι αυτή τη φορά φαίνεται ότι το πολυχρησιμοποιημένο κλισέ έχει βάση. Η ψηφοφορία που θα διεξαχθεί αυτή τη μέρα στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο έχει αποκτήσει χαρακτήρα παροχής ψήφου εμπιστοσύνης με εντολή του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, οι βουλευτές του κόμματος δεν έχουν περιθώρια να ψηφίσουν θετικά επί του συνόλου και να καταψηφίσουν το επίμαχο άρθρο 37 που αφορά τις κλαδικές συμβάσεις γιατί σ' αυτήν την περίπτωση, όπως το είπε καθαρά ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος, η Ελλάδα δεν θα πάρει την έκτη δόση, αφού η τρόικα θέτει ως προϋπόθεση για την εκταμίευση της δόσης την έγκριση του συνολικού πακέτου.
Είναι φανερό ότι η ηγεσία πιεζόμενη ασφυκτικά από τους δανειστές επιχειρεί να εκβιάσει εκ νέου τους βουλευτές που αντιδρούν στο συγκεκριμένο άρθρο και να «συνετίσει» εκείνους που φλερτάρουν με την ιδέα να μην το ψηφίσουν. Το μήνυμα που τους στέλνει είναι σαφές: «Θα είστε υπεύθυνοι αν η χώρα δεν θα πληρώσει μισθούς και συντάξεις». Η κοινοβουλευτική ομάδα βρίσκεται πάλι ενώπιον τρομοκρατικού περιεχομένου διλημμάτων και καλείται να σηκώσει το βάρος για τη διάσωση της χώρας και την παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Στο παρελθόν σε ανάλογες στιγμές η γκρίνια και οι αντιθέσεις υποχώρησαν ύστερα από ένα συνδυασμό χαλαρωτικών μασάζ, υποσχέσεων και απειλών και οι διαφωνούντες πήδηξαν τις «κόκκινες γραμμές» που οι ίδιοι είχαν θέσει στους εαυτούς τους ως το απώτατο όριο της αντοχής τους.
Κάποιοι εξ αυτών είχαν δηλώσει τότε ότι «στο μέλλον δεν θα είμαστε δεδομένοι». Βεβαίως την κυβέρνηση, αν χρειαστεί, μπορεί να τη σώσουν οι βουλευτές της Δημοκρατικής Συμμαχίας, εφόσον η Ντόρα Μπακογιάννη αποφασίσει τελικώς να ψηφίσει το κόμμα της το άρθρο 37. Ωστόσο όσοι το καταψηφίσουν, ακόμη κι αν δεν προκαλέσουν πτώση της κυβέρνησης και πρόωρες εκλογές, θα

Ραντεβού Παπανδρέου-Παπούλια

Σήμερα στις 12.30 ο Γιώργος Παπανδρέου θα ενημερώσει τον Κάρολο Παπούλια και στις 16.30 θα προεδρεύσει του άτυπου υπουργικού, το οποίο θα συνεδριάσει για πρώτη φορά μετά από μήνες. Ο πρωθυπουργός θα αξιοποιήσει τα δύο «ραντεβού» για να στείλει μηνύματα στην κοινή γνώμη, στα στελέχη του, αλλά και στον πολιτικό κόσμο. Η παρέμβασή του κρίθηκε απαραίτητη, μόλις οι επιτελείς του συγκέντρωσαν τα στοιχεία της συγκυρίας.

Για πρώτη φορά υπουργοί στρέφονται κατά υπουργών (σ.σ. το άρθρο των τριών), πυροδοτώντας αναλύσεις για ευρύτερη στόχευση.

Βουλευτές ζητούν εκλογές ή συγκυβέρνηση.

Βουλευτές απειλούν ότι δε θα ψηφίσουν το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου την Πέμπτη, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την 6η δόση.

Υπουργοί και βουλευτές αποδοκιμάστηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας.

Οι απεργοί απειλούν με σκλήρυνση της στάσης τους. Η κυβέρνηση ζει με την αγωνία ενός δυστυχήματος.

Τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες είναι αντιφατικά. Είναι η αιτία που ο πρωθυπουργό δήλωσε στο «Πρώτο Θέμα» ότι πολύ θα ήθελε να μιλήσει για τελική λύση στο χρέος, αλλά δε μπορεί να την εγγυηθεί.

Σε αυτό το κλίμα Γιώργος Παπανδρέου και Ευάγγελος Βενιζέλος καλούνται να πάρουν αποφάσεις. Ο πρωθυπουργός διεμήνυσε, μιλώντας στο «Πρώτο Θέμα», πως είναι ώρα ευθύνης για όλους. Το μήνυμα αφορά στους υπουργούς, τους βουλευτές του, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα συνδικάτα και τους πολίτες. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έσπευσε να δώσει τις… ευλογίες του στο άρθρο Ραγκούση- Λοβέρδου- Διαμαντοπούλου. Όμως, το μυαλό των δύο πρωταγωνιστών είναι αλλού:

'Ωρα ευθύνης για όλους

Με τις λέξεις «πονάω», «θλίβομαι» και «αγανακτώ», ο κ. Γιώργος Παπανδρέου αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο βιώνει την κρίση. «Αυτό για το οποίο παλεύουμε είναι να τελειώνουμε με την αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας», προσθέτει ο πρωθυπουργός, εν όψει των κρίσιμων αποφάσεων στην Ε.Ε. για το ελληνικό χρέος.

Οι απαντήσεις του στο «ΘΕΜΑ» αποκαλύπτουν ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά: «Θα ήθελα πολύ να εγγυηθώ σε όλους μία άμεση λύση, μία καλύτερη ζωή σήμερα. Θα ήμουν ο ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου αν μπορούσα να το κάνω. Αλλά δεν μπορώ». «Αν η Ευρώπη δεν μπορέσει να λύσει τα προβλήματά της, οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες για όλους μας στην Ευρώπη».

Στο πλαίσιο αυτό, σημειώνει πως είναι ώρα όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ιδιαίτερα η Ν.Δ., που έχει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, αλλά επέλεξε να παρακολουθεί από την εξέδρα. Σε ό,τι αφορά στις δικές του προθέσεις, είναι σαφής: «Ούτε διαμαρτύρομαι ούτε εγκαταλείπω. Ούτε στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα μπορούσα να τα παρατήσω, να φυγομαχήσω». Απαντά και στα σενάρια για συγκυβέρνηση: «Εμείς κάναμε τη δική μας επιλογή, να συνεχίσουμε τη μάχη για τη σωτηρία και αλλαγή της χώρας, να τραβήξουμε μόνοι μας το κουπί, για

Τρεις εναντίον όλων

Με ένα κοινό άρθρο τρεις κορυφαίοι υπουργοί καταγγέλλουν φαινόμενα και συμπεριφορές που κρατούν τη χώρα σε τέλμα, ενώ ουσιαστικά επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες για δυσφορία στο εσωτερικό της κυβέρνησης λόγω της έλλειψης πρωτοβουλιών. Ωστόσο καλούν κόμμα και κοινοβουλευτική ομάδα να συνταχθούν γύρω από τον πρωθυπουργό στις δύσκολες κοινοβουλευτικές μέρες που ακολουθούν.

Η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Γιάννης Ραγκούσης δημοσιεύουν στους δικτυακούς τους τόπους ένα άρθρο εναντίον προσώπων, μηχανισμών και συμπεριφορών που απειλούν να γονατίσουν τη χώρα σε μία από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας τους. Πρόκειται για μία κίνηση που πολιτικά ισοδυναμεί με καταγγελία της ατολμίας στη λήψη ουσιαστικών αποφάσεων. Επίσης επιβεβαιώνει τη δημιουργία ενός θύλακα εντός υπουργικού συμβουλίου με, δεδηλωμένη πλέον, διάθεση για πίεση προς τα μπροστά. Ούτως ή άλλως, έχουν αρχίσει πλέον να πυκνώνουν οι φωνές και οι ανοιχτές εκκλήσεις για ευρύτερες συμμαχίες και συσπειρώσεις που θα εξασφαλίσουν την παραμονή της χώρας σε ευρωπαϊκή, σύγχρονη τροχιά.
Στο άρθρο τους οι υπουργοί επισημαίνουν, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Μέσα από τέτοιου είδους κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες, και με τη λογική «τα θέλουμε όλα δικά μας», φθάσαμε στην περιφρόνηση κάθε έννοιας Δικαιοσύνης και δημόσιου συμφέροντος και στη de facto επιβολή του κανόνα: κατάληψη στο σχολείο, και ενίοτε καταστροφή του, κατάληψη στο πανεπιστήμιο, διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών και προσβολή της δημόσιας υγείας, κατάληψη δημόσιων κτηρίων, ακόμη και υπουργείων, αποκλεισμοί λιμανιών και αεροδρομίων, και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, πράξεις και απειλές ακόμη και κατά της ζωής.

Ήρθε, όμως, τώρα η ώρα της πληρωμής αλόγιστων «κατακτήσεων» και αλόγιστων εκλογικών νικών, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικοσυνδικαλιστικές συστοιχίες που αναπτύχθηκαν με βάση το νόμο του «τυφλού τσαμπουκά» και της «ψευδο-αρχής» πως κερδίζει όποιος εκβιάζει πιέζοντας τους άλλους συμπολίτες του (π.χ. με την οικονομική καταστροφή του εμπορίου στο κέντρο της Αθήνας), εξακολουθούν να

Σχηματισμό υπερκομματικής κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης ζήτησε η Ντ. Μπακογιάννη

Τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ώστε να σχηματιστεί υπερκομματική κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης, ζήτησε και πάλι η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρα Μπακογιάννη, κατά την ομιλία της στη 2η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΣΥ. Συγκεκριμένα, η κ. Μπακογιάννη, επανέλαβε ότι έχει «προτείνει δημοσίως ένα πρώτο βήμα: Σύγκληση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας του παλιού Συμβουλίου Δημοκρατίας, με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που υπάρχουν στη Βουλή και των πρώην πρωθυπουργών, του Κώστα Καραμανλή, του Κώστα Σημίτη και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Και να αποφασίσουν το σχηματισμό υπερκομματικής κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης που θα στηριχθεί στη Βουλή από όλες τις υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις της χώρας που πιστεύουν ότι πρέπει να βάλουν πλάτη για τη σωτηρία της Ελλάδας».

Η ίδια εκτίμησε ακόμη ότι ο κύκλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια έχει κλείσει, καθώς «καμία πολιτική δύναμη δεν έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών και την αξιοπιστία στο εσωτερικό και το εξωτερικό για να σηκώσει στις πλάτες της το βάρος των αποφάσεων που απαιτούνται προκειμένου ο τόπος να βγει από την κρίση και να ξαναβρεί το δρόμο του». Υποστήριξε μάλιστα, ότι το κόμμα της μπορεί να γίνει, και θα γίνει, «ο καταλύτης αυτής της μεγάλης, αυθεντικής πολιτικής αλλαγής».
Στην ομιλία της η κ. Μπακογιάννη, είπε ακόμη ότι «αν όλοι οι πολιτικοί δεν αποφασίσουν να καθίσουν κάτω όλοι μαζί και να προστατέψουν το κύρος της πολιτικής, είμαστε άξιοι της τύχης μας... και θα έχουμε την ευθύνη ότι θα έχουμε ως πολιτικό σύστημα οδηγήσει τη χώρα σε μια πρωτόγνωρη καταστροφή». Η ίδια, χαρακτήρισε ως μοναδική λύση τη συστράτευση όλων των δυνάμεων που θέλουν να συνεχίσει η Ελλάδα να είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης.
Αναφερόμενη στις δημοσκοπήσεις και στα χαμηλά ποσοστά που συγκεντρώνει η Δημοκρατική Συμμαχία, η κ. Μπακογιάννη εκτίμησε πως στις εκλογές, όταν τα διλήμματα θα είναι απόλυτα, το Κίνημα θα εκπλήξει με τα ποσοστά του και «θα αφήσει άφωνες τις σημερινές Κασσάνδρες».
Εξάλλου, η κ. Μπακογιάννη κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι απέτυχε: «Η κυβέρνηση Παπανδρέου

Ο κόσμος διαμαρτύρεται

Με συνθήματα κατά των τραπεζών και των ισχυρών του χρήματος, εκατοντάδες διαδηλώσεις ανά τον πλανήτη επιχειρούν να συγκροτήσουν ένα παγκόσμιο ρεύμα διαμαρτυρίας. Χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στο Σύνταγμα, αν και η συγκέντρωση αδυνατεί να συγκριθεί σε όγκο με τις μεγάλες κινητοποιήσεις του καλοκαιριού. Μεγάλες ήταν οι διαδηλώσεις σε Τόκιο, Χονγκ Κονγκ, Λονδίνο, Ρώμη, Βερολίνο. Στην ιταλική πρωτεύουσα σημειώθηκαν και επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας. Αργότερα θα ξεκινήσουν οι κινητοποιήσεις και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Οι πορείες ήταν ειρηνικές, όπως ζητούσαν επιτατικά οι οργανωτές, αν και επεισόδια σημειώθηκαν στη Ρώμη ενώ μικρή ένταση επικράτησε στο Λονδίνο όταν διαδηλωτές επιχείρησαν εισβολή στο χρηματιστήριο. Στην πορεία συμμετείχε και ο ιδρυτής του Wikileaks, Τζούλιαν Ασάντζ. Αντίθετα με μία πληροφορία που είχε διαδοθεί αρχικά, δεν συνελήφθη αν και οι αστυνομικοί του είπαν, κατά την Guardian ότι δεν μπορεί να φορά μάσκα.
Πάνω από 3.000 άνθρωποι κατέβηκαν στις διαδηλώσεις σε πόλεις της Νέας Ζηλανδίας, ενώ άλλοι 2.000 –μεταξύ τους Αβορίγινες και μέλη συνδικάτων– βρέθηκαν έξω από την Κεντρική Τράπεζα της Αυστραλίας στο Σίδνεϊ. Περιορισμένη αριθμητικά η συμμετοχή αλλά παρόμοια τα αιτήματα ήταν στη Νότια Κορέα, τις Φιλιππίνες και τη Ταϊβάν. Συνθήματα κατά της πυρηνικής ενέργειας είχε η διαδήλωση στο Τόκιο.
Το κίνημα είναι εμπνευσμένο από τις διαμαρτυρίες αγανακτισμένων πολιτών στη Νέα Υόρκη που έχει ήδη επεκταθεί σε δεκάδες πόλεις σε ολόκληρες τις ΗΠΑ και νωρίτερα τους Ισπανούς και Ευρωπαίους Αγανακτισμένους και την Αραβική Άνοιξη των αρχών του χρόνου.