Το δημόσιο χρέος που άφησε η χούντα και η γιγάντωσή του από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., του Μανόλη Γ. Δρεττάκη

Το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και η αδυναμία εξυπηρέτησής του είναι η βασική αιτία στην οποία οφείλεται η υποταγή της Ελλάδας στην τρόικα.
Το άγος αυτό συγκεφαλαιώνει την κακοδιαχείριση των οικονομικών του κράτους από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Τα δύο κόμματα εξουσίας όμως, τα οποία κυβερνούν τη χώρα επί 36 συναπτά έτη, αλληλοκατηγορούνται γι' αυτό, χωρίς το καθένα να αναλαμβάνει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί. Εκτός όμως από τα δύο κόμματα εξουσίας, ευθύνη φέρει η χούντα, για την οποία κυκλοφορεί η ανυπόστατη γνώμη ότι δεν άφησε χρέος όταν κατέρρευσε.

Τις δύο αυτές πλευρές της διόγκωσης του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ εξετάζουμε στο άρθρο αυτό, με βάση τα στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις οικονομίες των κρατών-μελών της Ε.Ε. Με βάση τα στοιχεία αυτά δίνεται στην 1η στήλη του πίνακα που ακολουθεί το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ τα έτη 1974, 1981, 1989, 1993, 2004, 2009 και οι προβλέψεις για το 2011. Στη 2η στήλη δίνεται η μέση ετήσια ποσοστιαία αύξησή του τις περιόδους που κυβέρνησε το κάθε κόμμα.
Πριν προχωρήσουμε, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η αύξηση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ εξαρτάται όχι μόνο από την αύξησή του σε ευρώ, αλλά και από την αύξηση του ΑΕΠ σε ευρώ.
Το πρώτο που προκύπτει από τον πίνακα αυτό είναι η κατάρριψη του μύθου ότι η χούντα δεν άφησε δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η χούντα άφησε σημαντικό δημόσιο χρέος, το οποίο ανερχόταν στο 20,8% του ΑΕΠ. Με βάση τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος, το χρέος αυτό από 32 δισ. δρχ. το 1966 εκτινάχτηκε στα 114 δισ. δρχ. το 1974.
Από την τελευταία στήλη του πίνακα φαίνεται ότι η μέση ετήσια αύξηση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ την περίοδο:
- 1974-1981 των κυβερνήσεων της Ν.Δ. ήταν μικρή, διότι ο ρυθμός αύξησης δημόσιου χρέους σε δραχμές ήταν ελαφρά υψηλότερος εκείνου του ΑΕΠ σε δραχμές.
- 1981-1989 των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ήταν εκρηκτική, διότι ο ρυθμός αύξησης του δημόσιου χρέους σε δραχμές ήταν υπερδιπλάσιος εκείνου του ΑΕΠ σε δραχμές.
- 1989-1993 της κυβέρνησης της Ν.Δ. ήταν πολύ μεγάλη, για τους ίδιους λόγους που αναφέρθηκαν για την περίοδο 1981-1989.
- 1993-2004 των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ήταν μηδαμινή, διότι ενώ το δημόσιο χρέος την περίοδο 1995-2004 (τη μόνη που υπάρχουν στοιχεία σε ευρώ) αυξήθηκε κατά 88,1 δισ. ευρώ, ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ σε ευρώ ήταν ελαφρά χαμηλότερος εκείνου του δημόσιου χρέους σε ευρώ.
- 2004-2009 των κυβερνήσεων της Ν.Δ. η αύξηση ήταν μεγάλη, διότι ο ρυθμός αύξησης του δημόσιου χρέους σε ευρώ ήταν υπερδιπλάσιος εκείνου του ΑΕΠ, το οποίο μάλιστα, λόγω της παγκόσμιας ύφεσης, μειώθηκε σε τρέχουσες τιμές το 2009.
- 2009-2011 της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ η αύξηση προβλέπεται να είναι μεγαλύτερη από εκείνη της περιόδου 2004-2009. Την περίοδο αυτή η αύξηση του δημόσιου χρέους σε ευρώ προβλέπεται να είναι πολύ μεγάλη, ενώ το ΑΕΠ, αντί για αύξηση, θα σημειώσει μείωση τόσο το 2010 όσο και το 2011.
Από την ανάλυση αυτή φαίνεται από τη μια μεριά η «κληρονομιά» που άφησε η χούντα και από την άλλη η τεράστια ευθύνη που έχουν και τα δύο κόμματα εξουσίας για τη γιγάντωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ. Με δεδομένο το ύψος του, ο χρόνος που θα απαιτηθεί για την αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ θα είναι πολύ μακρύς (υπερβαίνει κατά πολύ τη δεκαετία) και αυτή θα συμβεί, αν εφαρμοστεί με συνέπεια και συνέχεια μια πολιτική που θα τιθασεύσει τα δημόσια ελλείμματα και θα πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ.
tvxs.gr

Μποναμάς της κυβέρνησης σε Αγιον Ορος - Βατοπέδι

 

Χριστουγεννιάτικο «δωράκι» 2.250.000 ευρώ πήραν από τον κρατικό προϋπολογισμό οι μονές του Αγίου Ορους τη στιγμή που το δώρο Χριστουγέννων μισθωτών και συνταξιούχων της χώρας ψαλιδίστηκε λόγω μνημονίου.

Τα μέτρα λιτότητας και οι αυστηρές επιταγές της τρόικας για περικοπές των δημόσιων δαπανών φαίνεται ότι δεν κατόρθωσαν να «παραβιάσουν» το... κατοχυρωμένο με αυτοκρατορικά χρυσόβουλα άβατο των κρατικών χρηματοδοτήσεων στις ήδη πάμπλουτες μονές του Αγίου Ορους.

Παρά το γεγονός ότι τα 20 μοναστήρια της χερσονήσου του Αθω διαθέτουν αμύθητες περιουσίες, με τις μετριοπαθείς εκτιμήσεις να προσδιορίζουν το ύψος τους σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ο Ελληνας φορολογούμενος καλείται στις δεδομένες οικονομικές συνθήκες να βάλει ξανά το χέρι στην τσέπη για να ενισχύσει το παγκάρι της Αθωνικής Πολιτείας. Σε μια περίοδο μάλιστα που οι πιστοί συρρέουν στο Αγιον Ορος, προχωρώντας μάλιστα σε γενναίες δωρεές προς τις μονές και ενισχύοντας εντυπωσιακά κατ' αυτόν τον τρόπο τα «αποθεματικά» τους.

Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της 9ης Δεκεμβρίου καθορίστηκε ότι η φετινή οικονομική χορηγία του Δημοσίου προς τις μονές του Αγίου Ορους για το 2010 θα είναι 2.250.000 ευρώ. Η απόφαση αυτή χαροποίησε, παραμονές Χριστουγέννων, την αγιορείτικη μοναστική κοινότητα, η οποία είχε εκφράσει ποικιλοτρόπως τη δυσαρέσκειά της και είχε εντείνει τις πιέσεις της προς την Πολιτεία για την καθυστέρηση της κρατικής επιχορήγησης λόγω της κρίσης, μια και παραδοσιακά αυτή δίνεται κατά τον μήνα Μάιο.

Πρωταγωνιστικό ρόλο και σε αυτή την ενδιαφέρουσα αγιορείτικη υπόθεση έχει η Μονή Βατοπεδίου, η οποία βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της σχετικής ποσοστιαίας λίστας που έχει στα χέρια της η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους βάσει της οποίας γίνεται η κατανομή της κρατικής επιχορήγησης. Αποτέλεσμα της «ιεραρχικής» υπεροχής της Μονής Βατοπεδίου είναι το μοναστήρι του ηγούμενου Εφραίμ να αποσπά ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων και να βρίσκεται σε προνομιακή θέση και σε αυτόν τον τομέα στο εσωτερικό της Αθωνικής Πολιτείας. Η άκρα μυστικότητα όμως που επικρατεί γύρω από τα κριτήρια και τα ποσοστά κατανομής του κρατικού μποναμά επιτείνουν τον προβληματισμό και τα ερωτήματα για τον τρόπο διαχείρισης των δημόσιων κονδυλίων από τους άγιους πατέρες.

Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε επανειλημμένως με την Ιερά Επιστασία του Αγίου Ορους υποβάλλοντας επίσημο ερώτημα, αναφορικά πρώτον, με τον τρόπο κατανομής της χορηγίας μεταξύ των ιερών μονών και, δεύτερον, με τον σκοπό για τον οποίο χρησιμοποιούνται αυτά τα χρήματα, χωρίς όμως να λάβει απάντηση. Οπως ενημερωθήκαμε από τον εκπρόσωπο της Ιεράς Επιστασίας, πατέρα Γρηγόριο, το ερώτημά μας παραπέμφθηκε στην Ιερά Κοινότητα, η οποία θα συσκεφθεί κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον για να αποφασίσει αν θα απαντήσει στον ελληνικό λαό πόσα χρήματα από το υστέρημά του παίρνει κάθε μονή και πώς τα εκμεταλλεύονται οι Αγιορείτες ηγούμενοι. Από την πλευρά του, ο πολιτικός διοικητής του Αγίου Ορους, κ. Αρίστος Κασμίρογλου, μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», για τη φετινή κρατική χορηγία, αναφέρει: «Δεν θεωρώ ότι το συγκεκριμένο ποσό είναι μεγάλο σε σχέση πάντα με τα έξοδα φιλοξενίας των ιερών μονών του Αγίου Ορους που είναι τεράστια.

Βεβαίως, θα μου πείτε ότι στις μέρες οικονομικής κρίσης που περνάμε κόβουν από όλους τους εργαζομένους και συνταξιούχους μισθούς και συντάξεις. Ομως και από τις ιερές μονές έκοψαν, αφού την περασμένη χρονιά η αντίστοιχη οικονομική χορηγία ήταν 2.750.000 ευρώ. Ενα ποσό της τάξεως των 100.000 ευρώ ανά μονή δεν φτάνει για ένα τρίμηνο φιλοξενίας, αφού έχουμε ημερησίως κατά μέσο όρο 60 φιλοξενούμενους ανά μονή».

Η ετήσια οικονομική χορηγία του Δημοσίου προς τις μονές έχει θεσπιστεί με νόμο από το 1981 με σκοπό να ενισχυθεί και να διαφυλαχτεί η μακραίωνη θρησκευτική, πνευματική και πολιτιστική αποστολή των μοναστηριών της χερσονήσου του Αθω. Οπως προβλεπόταν στον συγκεκριμένο νόμο, το ποσό αυτό δεν θα μπορούσε να είναι μικρότερο των 30 εκατ. δραχμών, με τη ρητή επισήμανση όμως «αναπροσαρμοζόμενο κατά τις μεταβαλλόμενες γενικότερες οικονομικές συνθήκες και δεδομένα». Δηλαδή ο νομοθέτης κάνει σαφές ότι είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία του ελληνικού κράτους να αναπροσαρμόζει την αγιορείτικη επιχορήγηση σε σχέση με τις οικονομικές του δυνατότητες, πόσο μάλλον όταν η χώρα βρίσκεται μιαν ανάσα από τη χρεοκοπία.

proto thema online

Δημόσιος υπάλληλος με μισθό 55.000 € ετησίως η Γιάννα!

 

Οι θέσεις των πρέσβεων εκ προσωπικοτήτων έχουν θεσμοθετηθεί για να έχει τη δυνατότητα η ελληνική διπλωματία να αξιοποιεί επιφανείς παράγοντες σε διάφορες αποστολές και για συγκεκριμένο χρόνο. Οι θέσεις είναι έμμισθες, αν και πρόσφατα η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών διαβεβαίωσε ότι θα τροποποιήσει το νομικό πλαίσιο για να υπάρχουν τοποθετήσεις αμισθί, να είναι δηλαδή πλήρως τιμητικές.

Η κυρία Αγγελοπούλου, αν και η ίδια είχε δηλώσει πως δεν το επιθυμεί, αμείβεται κανονικά από το υπουργείο Εξωτερικών τα τελευταία 13 χρόνια, ακόμη και μετά τη λήξη της αποστολής της, με το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Πρόκειται για τη μακροβιότερη πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων, ενώ δεν έχει γίνει γνωστή κάποια συμμετοχή της σε διπλωματικές προσπάθειες της χώρας τα τελευταία χρόνια.

Η ίδια απαντώντας στο «ΘΕΜΑ» διευκρινίζει ότι ζήτησε να μην αμείβεται όταν την τοποθέτησαν στη θέση αυτή και επειδή από το υπουργείο τής γνωστοποίησαν ότι δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο, επέλεξε να δίδει τα χρήματα της αμοιβής της σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Υπάρχουν πάντως τρόποι ώστε εάν κάποιος δεν επιθυμεί να λαμβάνει την αμοιβή να την επιστρέφει αμέσως στο κράτος και έτσι να μην επιβαρύνει τον Προϋπολογισμό.

Ο συνηθέστερος είναι να δηλώσει ότι η αμοιβή πρέπει να καταβάλλεται απευθείας στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων υπέρ κάποιου σκοπού, ακόμη και υπέρ του υπουργείου από το οποίο αμείβεται - να επιστρέφουν δηλαδή τα χρήματα στον ίδιο φορέα. Μπορεί επίσης να κατατίθεται υπέρ άλλου σκοπού - όπως έκανε παλαιότερα ο κ. Κώστας Σημίτης ζητώντας να πηγαίνει η σύνταξή του ως καθηγητή στη βιβλιοθήκη του Παντείου.

Με την καταβολή όμως κανονικά του μισθού στον δικαιούχο -εν προκειμένω στην κυρία Αγγελοπούλου- αυτός δηλώνεται αναγκαστικά ως εισόδημα, ανεξάρτητα από το πού πάνε τελικά τα χρήματα. Με τις δωρεές που κάνει η κυρία Αγγελοπούλου με τον μισθό από το υπουργείο Εξωτερικών το κράτος ουσιαστικά χρηματοδοτεί το φιλανθρωπικό της έργο. Εστω κι αν στην πραγματικότητα μπορεί να χαρίζει πολύ περισσότερα σε φιλανθρωπίες, το γεγονός ότι ο φορολογούμενος πληρώνει τον μισθό της παραμένει.

ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ

Η κυρία Αγγελοπούλου ορίστηκε πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων το 1998, όταν υπουργός Εξωτερικών ήταν ο κ. Θόδωρος Πάγκαλος. Για την τοποθέτησή της στη θέση αυτή υπήρχε σοβαρός πολιτικός λόγος, σύμφωνα τουλάχιστον με τις τότε ισορ-ροπίες στο πολιτικό σκηνικό. Η σύζυγος του κ. Αγγελόπουλου δεν ορίστηκε από την αρχή πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής για το 2004 -παρότι πρωτοστάτησε στην ανάληψη της διοργάνωσης από την Ελλάδα- και η τότε κυβέρνηση του κ. Σημίτη ήθελε να την «αξιοποιήσει» με έναν τρόπο ώστε να συνεχίσει να προσφέρει την πολύτιμη αρωγή της στην προσπάθεια διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων. Κατέχοντας το διπλωματικό διαβατήριο, η κυρία Αγγελοπούλου συνέχισε να έχει επαφές με τους λεγόμενους «Αθανάτους» της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Το 2000 μεταπήδησε στη θέση της προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής και το 2004 -όπως είναι γνωστό σε όλους- οι Ολυμπιακοί Αγώνες ολοκληρώθηκαν με την ίδια στο τιμόνι της διοργάνωσης. Οπως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις και αφού η αποστολή που είχε η κυρία Αγγελοπούλου έφτασε στο τέλος της, το αναμενόμενο θα ήταν να υποβάλει την παραίτησή της, καθώς δεν συνέτρεχαν λόγοι για να διατηρεί τη θέση της πρέσβειρας εκ προσωπικοτήτων.

Ούτε η ίδια όμως η σιδηρά κυρία των Ολυμπιακών Αγώνων υπέβαλε παραίτηση, αλλά ούτε και η κυβέρνηση της Ν.Δ. θέλησε να ζητήσει από την κυρία Αγγελοπούλου να παραιτηθεί και να επιστρέψει το διπλωματικό της διαβατήριο.

Ετσι το ελληνικό κράτος συνέχισε τυπικά να καταβάλλει στην κυρία Αγγελοπούλου την αποζημίωση των 55.000 ευρώ ετησίως, να τη διατηρεί ουσιαστικά στο δυναμικό του υπουργείου Εξωτερικών, χωρίς νέα αποστολή. Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες, τα τελευταία χρόνια η κυρία Αγγελοπούλου δεν έχει αναλάβει κάποιου είδους αποστολή προάσπισης των εθνικών συμφερόντων.

Αξιωματούχοι προσκείμενοι στον υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Δρούτσα ανέφεραν στο «ΘΕΜΑ» ότι η κυβέρνηση έχει λάβει την απόφαση να καταθέσει τροπολογία με την οποία ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας θα έχει τη δυνατότητα να αναθέτει καθήκοντα «πρέσβη εκ προσωπικοτήτων» αμισθί. Μέχρι σήμερα, οι επιλεγέντες για τις θέσεις αυτές πληρώνονται περίπου υποχρεωτικά. Στο ερώτημα αν μπορεί κάποιος, για παράδειγμα η κυρία Αγγελοπούλου, να παραιτηθεί του μισθού του είτε επιστρέφοντάς τον απευ-θείας στα δημόσια ταμεία είτε με κάποια άλλη φόρμουλα, η ολοκληρωμένη απάντηση θα έπρεπε να έχει δοθεί από τη νομική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών.

Δεν απαντούσαν ωστόσο στο ερώτημα γιατί η ρύθμιση περί άμισθων πρέ-σβεων εκ προσωπικοτήτων δεν έχει περάσει ακόμη. Το υπουργείο Εξωτερικών είχε τη δυνατότητα να το πράξει τον Νοέμβριο του 2010, όταν πέρασε τροπολογία σύμφωνα με την οποία γενικός γραμματέας του υπουργείου μπορεί να τοποθετηθεί κάποιος από τους πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων, αρκεί να έχει διατελέσει μόνιμος διπλωματικός υπάλληλος που να έχει εξελιχθεί μέχρι τον βαθμό του πρέσβεως.

Περιέργως, με την τροπολογία που υπερψηφίστηκε μόλις πριν από έναν μήνα η κυβέρνηση δεν επιχείρησε να δημιουργήσει θέσεις άμισθων πρέσβεων εκ προσωπικοτήτων, όπως υποτίθεται ότι επιχειρεί να πράξει. Και αυτή η «παράλειψη» προκαλεί εντύπωση ιδίως από τη στιγμή που η κυρία Αγγελοπούλου -ενδεχομένως και άλλοι στο παρελθόν- είχε ζητήσει από την αρχή να μη λαμβάνει την αμοιβή της από το Δημόσιο.

Το υπουργείο Εξωτερικών είναι ακόμη περισσότερο εκτεθειμένο απ’ όσα είπε στη Βουλή στις 18 Νοεμβρίου του 2010 η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου: «Σήμερα προβλέπονται από τον κανονισμό του υπουργείου Εξωτερικών δεκαπέντε θέσεις πρέσβεων εκ προσωπικοτήτων, εκ των οποίων είναι καλυμμένες οι επτά». Η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι «αυτές οι θέσεις καλύπτονται με Προεδρικό Διάταγμα για ορισμένο χρόνο και φυσικά για συγκεκριμένα έργα». Παρότι δηλαδή η κυρία Ξενογιαννακοπούλου εκθέτει με την έμμεση αυτή ομολογία της τους χειρισμούς του υπουργείου σχετικά με την κυρία Αγγελοπούλου -από την οποία δεν ζητήθηκε ποτέ παραίτηση, αν και το συγκεκριμένο της έργο ολοκληρώθηκε προ καιρού-, δεν απαντά για τους λόγους της παράλειψης αυτής. Είναι πραγματικά παράδοξο, σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι Ελληνες ματώνουν για να τα βγάλουν πέρα, το υπουργείο Εξωτερικών να μισθοδοτεί με κάτι περισσότερο από 3.000 ευρώ τον μήνα -αναφερόμαστε στις καθαρές αποδοχές- διάφορους παράγοντες που δεν επιθυμούν να μισθοδοτούνται και έχουν αναλάβει κάποιο έργο που, είτε έχει λήξει, είτε αμφισβητείται έντονα.

Νυν και πρώην… συνάδελφοι της Γ. Αγγελοπούλου

Πέραν της κυρίας Αγγελοπούλου, στο υπουργείο Εξωτερικών υπηρετούν άλλοι έξι πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων - πρόκειται στο σύνολό τους για διπλωμάτες. Είναι, συγκεκριμένα, ο κ. Αλέξανδρος Φίλων (από το 2002), πρέσβης και νυν πρόεδρος του Επιστημονικού Κέντρου Ανάλυσης και Σχεδιασμού στο υπουργείο Εξωτερικών, ο κ. Αναστάσιος Σκοπελίτης (από το 2006), πρέσβης και πρώην επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, ο κ. Αντώνιος Νικολαΐδης (από τον Ιανουάριο του 2010), πρέσβης και γενικός επιθεωρητής του ΥΠΕΞ, και ο κ. Ιωάννης Καμπόλης, πρέσβης και τακτικός  επιθεωρητής του υπουργείου.

Ακόμη δύο πρόσωπα αποχωρούν από τη θέση του πρέσβη εκ προσωπικοτήτων μέχρι το τέλος του 2010. Πρόκειται  για τον κ. Γεώργιο Αναστασόπουλο, που πήρε τη θέση  από το 2004 επειδή παραλλήλως είχε επιλεγεί ως πρόεδρος  της γενικής διάσκεψης της UNESCO, και τον πρέσβη  κ. Νικόλαο Καλαντζιανό, ο οποίος τοποθετήθηκε  επικεφαλής της ελληνικής προε­δρίας του ΟΑΣΕ.

proto thema online

Κάπα Research: Καθολική αμφισβήτηση προς τα κόμματα

Μήνυμα καθολικής αποδοκιμασίας και αμφισβήτησης στέλνουν οι Έλληνες προς το πολιτικό σύστημα της χώρας, όπως καταδεικνύει δημοσκόπηση της Κάπα Research.

Τα ποσοστά των δύο «κομμάτων εξουσίας» μόλις που ξεπερνούν αθροιζόμενα το 40%. Πρώτο κόμμα εξακολουθεί να παραμένει το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο η διαφορά του από τη Νέα Δημοκρατία διαμορφώνεται για πρώτη φορά στο 2%. Εντυπωσιακό είναι το ποσοστό του λευκού και του άκυρου, που για πρώτη φορά φτάνει το 21,2%.

Τα ποσοστά

Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από τα ευρήματα της δημοσκόπησης, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής», το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει ποσοστό 22,2%, έναντι 20,2% της Νέας Δημοκρατίας. Η διαφορά των δύο μονάδων είναι η μικρότερη που έχει καταγραφεί από τις εκλογές του 2009.

Ακολουθούν το Κ.Κ.Ε. με 8,7%, ο ΛΑ.Ο.Σ. με 4%, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με 3,3%, η Δημοκρατική Συμμαχία (Ντ. Μπακογιάννη) με 2,8%, η Δημοκρατική Αριστερά (Φ. Κουβέλης) με 2,3% και οι Οικολόγοι- Πράσινοι με 2,4%. Το 2,3% δήλωσε «Άλλο κόμμα», το 21,2% λευκό - άκυρο, το ποσοστό των αναποφάσιστων φθάνει το 9,4%, ενώ 1,2% δεν απάντησε.

Προηγείται ο Παπανδρέου

Στην ερώτηση «Ποιος είναι για το 2010 ο σημαντικότερος Έλληνας με βάση το έργο και την προσφορά του;», προηγείται ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, με 34,6%. Ο Αντώνης Σαμαράς συγκεντρώνει ποσοστό 10,7%.

Ο Γ. Παπανδρέου εξακολουθεί να προηγείται και στο ερώτημα «Ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός;», αποσπώντας ποσοστό 38,2%, έναντι 25,1% του Αντώνη Σαμαρά.

Το 31% των ερωτηθέντων απαντά ότι ο πρωθυπουργός τον εκφράζει περισσότερο σε σχέση με τον κ. Σαμαρά, για το λόγο αυτό θα επέλεγε την πολιτική που ακολουθεί ο κ. Παπανδρέου. Αντίστοιχα, το 29,1% προτιμά την πολιτική που προτείνει ο πρόεδρος της Ν.Δ., ενώ «Δεν γνωρίζω - δεν απαντώ» δήλωσε το 40%.

Η κρίση

Όσον αφορά στην πορεία της οικονομίας, το 58,2% θεωρεί ότι η χώρα απέφυγε τη χρεοκοπία, ενώ αντίθετη άποψη έχει το 33,5%.

Το 60,3% (έναντι 28,7%) τάσσεται κατά ενδεχόμενης αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. και το 61% λέει «όχι» σε τυχόν επιστροφή στη δραχμή (υπέρ τάσσεται το 28,6%).

Σχεδόν όλοι οι ερωτηθέντες (ποσοστό 91,6%) θεωρούν ότι για τη σημερινή κρίση στην Ελλάδα ευθύνεται η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή Καραμανλή. Ευθύνη στη σημερινή κυβέρνηση επιρρίπτει το 64,6%.

Το 83,6% θεωρεί υπεύθυνους τους κερδοσκόπους από το εξωτερικό, το 77,5% τις ελληνικές τράπεζες, το 61,5% τη Γερμανία, ενώ «καθένας από μας είναι υπεύθυνος» απαντά το 51,8%.

Φόβος και ανασφάλεια

Από τα ευρήματα της έρευνας καθίσταται σαφές ότι στην κοινή γνώμη επικρατούν τα αισθήματα του φόβου και της ανασφάλειας, έναντι εκείνων της οργής και της συγκρουσιακής αμφισβήτησης, τα οποία όμως δεν είναι αμελητέα.

Σχεδόν οι μισοί δηλώνουν πρόθυμοι να απεργήσουν και να διαδηλώσουν και ένα σημαντικό ποσοστό των ερωτηθέντων (περισσότεροι από τρεις στους 10) υπερασπίζεται τις καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και εργοστασίων, πάνω από 20% επικροτεί το κλείσιμο των δρόμων και την παρεμπόδιση της κυκλοφορίας, ενώ το 14% αναγνωρίζει τη βία ως μέσο έκφρασης και διεκδίκησης και ένα 10% ανέχεται ακόμη και την πρόκληση ζημιών σε κτίρια και καταστήματα.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, ουσιαστικά ο κόσμος φοβάται μην χάσει αυτά που έχει και στην πλειονότητά του αυτοσυγκρατείται, αναστέλλει τις πολλές αντιδράσεις, αμφισβητεί και ίσως οικτίρει την πολιτική αλλά δίνει ακόμη ευκαιρίες στην κυβέρνηση και στις συστημικές δυνάμεις ελπίζοντας ενδόμυχα σε διάσωση και σωτηρία της οικονομίας.

Από την έρευνα προκύπτει, επίσης, ότι οι Έλληνες φοβούνται περισσότερο μια ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη, αισθάνονται μεγαλύτερη απειλή από μια επαπειλούμενη διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης παρά από οτιδήποτε άλλο.

Το ευρώ, παρά τα όσα φημολογούνται περί επιστροφής δραχμής, βρίσκεται ψηλά στη συνείδηση των πολιτών. Ποσοστό υψηλότερο του 60% προτιμά το ευρώ και αντίστοιχο ποσοστό δεν συζητεί την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

Οι πολίτες εμπιστεύονται περισσότερο τον πνευματικό κόσμο, τον στρατό, τους επιχειρηματίες, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και λιγότερο την κυβέρνηση, την Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη, το εκπαιδευτικό σύστημα, τη Βουλή, την Εκκλησία, τη δημόσια διοίκηση και σχεδόν καθόλου τα κόμματα, τα συνδικάτα και τα ΜΜΕ

parapolitika.gr

Περιμένοντας τον… Άγιο Βασίλη

Στον... Άγιο Βασίλη έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για την αναμόρφωση του κόμματός του ο Αντώνης Σαμαράς προκειμένου να φτιάξει ένα κόμμα εξουσίας. Τι εύχεται να του φέρει ο άγιος; Μα, φυσικά, νέα, άφθαρτα, συμπαθητικά πρόσωπα, με ευρωπαϊκή πολιτική άποψη, με διάθεση για δουλειά και που να είναι ορκισμένα στο όνομά του. Απλά πράγματα δηλαδή και καθημερινά. Και για να γίνει πιο κατανοητό, ο πρόεδρος της Ν.Δ. ζητά από τον άγιο να κάνει τη... δική του δουλειά!
Είτε λάβει πάντως ο Άγιος Βασίλης το γράμμα του προέδρου και κάνει το... παγόνι είτε τον τιμωρήσει για την... κακή συμπεριφορά του και τον αφήσει στον άσο, ο Σαμαράς θα πρέπει αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά να προσχωρήσει στις πολυσυζητημένες αλλαγές μέσα στο κόμμα του, οι οποίες δεν θα αφορούν μόνο τα πρόσωπα, αλλά και το σήμα του κόμματος όσο και τη στέγη υπό την οποία θα εγκατασταθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. όλο το τελευταίο διάστημα μιλώντας με τους συνεργάτες του ανταλλάσσει απόψεις σχετικά με το είδος αυτών των αλλαγών. Τι χαρακτήρα να έχουν δηλαδή, τι θα πρέπει να σηματοδοτούν και ποιο μήνυμα να στέλνουν στην κοινωνία.
Σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον του, ο Σαμαράς καταρχήν έχει ξεκάθαρο στο μυαλό του ένα πράγμα. Ότι, εάν η προηγούμενη άτυπη κυβέρνηση του κόμματός του είχε στόχο τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο, αυτή θα πρέπει να δίνει και την εικόνα μιας ομάδας ανθρώπων με προοπτική και όραμα. Δηλαδή μιας κανονικής κυβέρνησης, που θα μπορεί να αναλάβει το δύσκολο έργο της διακυβέρνησης της χώρας, εάν και εφόσον χρειαστεί.
Αυτό το δεύτερο σημείο είναι το πιο σημαντικό τη συγκεκριμένη στιγμή, αφού ο πρόεδρος της Ν.Δ. πιστεύει ότι ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε δεν θα καταφέρει να ανταποκριθεί σε αυτά που ζητά η τρόικα και άρα πολύ σύντομα θα πρέπει να υπάρξει και τρίτο πακέτο επώδυνων μέτρων και μοιραία ο πρωθυπουργός θα πάει σε εκλογές.
Στόχος η εξωστρέφεια


Εξωστρέφεια λοιπόν για τη Ν.Δ., με νέα πρόσωπα. Φυσικά πρώτος στόχος του προέδρου του κόμματος είναι η ενδυνάμωση του οικονομικού επιτελείου του, ώστε να υπάρχει γρήγορος και αποτελεσματικός έλεγχος σε αυτά που κάνει η κυβέρνηση. Οι πληροφορίες θέλουν τον τομεάρχη Οικονομίας Θ. Καράογλου να εγκαταλείπει αυτό το πόστο και να αναβαθμίζεται ο αναπληρωτής του Ν. Μηταράκης. Στη θέση του μάλλον θα παραμείνει ο έτερος αναπληρωτής στα θέματα οικονομίας Χρ. Σταϊκούρας.
Θέλοντας να ενισχύσει το ευρωπαϊκό προφίλ του, ο Σαμαράς θα παίξει δυνατά τους αντιπροέδρους του Δ. Αβραμόπουλο και Στ. Δήμα, ενώ αναμένεται να αναβαθμίσει και τους Κ. Χατζηδάκη και Κ. Μητσοτάκη ως αντίβαρο στην Ντόρα Μπακογιάννη. Γι’ αυτό μάλιστα θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην Κρήτη αξιοποιώντας τον Κ. Πλακιωτάκη καθώς και την Όλγα Κεφαλογιάννη.
Σε ό,τι αφορά τον ευαίσθητο τομέα της εξωτερικής πολιτικής, επειδή ο Σαμαράς πιστεύει ότι σύντομα θα έχουμε εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά και στο Σκοπιανό, δεν αποκλείεται να τοποθετήσει τον στενό του συνεργάτη Χρύσανθο Λαζαρίδη, εφόσον φυσικά το αποδεχθεί και ο Αβραμόπουλος.
Οι τομεάρχες που φαίνεται να έχουν πρόβλημα είναι ο Θ. Δαβάκης στον Πολιτισμό, Γ. Κασσαπίδης στον τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης, ο Ν. Χαλκίδης στα Δημόσια Έργα, η Ελίζα Βόζεμπεργκ στην Παιδεία, ο Στ. Καλαφάτης στον Μεταφορών και Επικοινωνιών. Γι’ αυτούς υπάρχει η εντύπωση στο επιτελείο του προέδρου ότι δεν έχουν γρήγορα ανακλαστικά, με αποτέλεσμα να υπάρχει χλιαρή αντιπολίτευση από τη Ν.Δ.
«Στοχοποιούνται» οι φίλοι
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, παρά τη συμπάθεια που του έχει ο Σαμαράς, εμφανίζεται με πρόβλημα, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον κριτικάρουν για τη μέχρι σήμερα επίδοσή του στον τομέα του. Αλλά και ο Ανδρέας Λυκουρέντζος φαίνεται ότι έχει μπει στο στόχαστρο αρκετών, επειδή πιστεύουν ότι ευθύνεται για την ήττα του υποψήφιου περιφερειάρχη Πελοποννήσου Δ. Δράκου εξαιτίας των χαμηλών ποσοστών που πήρε στην Αρκαδία. Όσο για τον σιωπηλό άνθρωπο, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, οι συνεργάτες του Σαμαρά του χρεώνουν πολλά.
Πιστεύουν δηλαδή ότι, ενώ ο πρόεδρος του έδωσε μια τιμητική θέση στο Ίδρυμα Καραμανλή, αυτός μέχρι και σήμερα κρατά αποστάσεις απ’ όσα συμβαίνουν στη Ν.Δ. και πέριξ αυτής, ενώ δεν βοήθησε καθόλου στην προεκλογική περίοδο των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.
Όσον αφορά τον εκπρόσωπο του κόμματος Πάνο Παναγιωτόπουλο, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά το τι μέλλει γενέσθαι. Όλα είναι πιθανά με την περίπτωσή του, ενώ, κι αν ακόμη αντικατασταθεί, θα πάρει και πάλι κάποια σημαντική θέση μέσα στο κόμμα ή την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Αντικατάστασή του θα υπάρξει μόνο στην περίπτωση που βρεθεί ένα πρόσωπο που θα αποτελέσει ευχάριστη έκπληξη για την κοινωνία.
Φυσικά, όλα δείχνουν ότι αλλαγές δεν πρόκειται να υπάρξουν στο στενό επιτελείο του Σαμαρά. Εκτός από τον Γ. Μουρούτη και τον Κ. Αρβανιτόπουλο που θα παραμείνουν στις θέσεις τους, ένας φίλος του από τα παλιά, ο Δημήτρης Σταμάτης, φαίνεται ότι αποκτά ξανά τη δική του θέση στο περιβάλλον του προέδρου της Ν.Δ., ενώ και ο δημοσιογράφος Γιώργος Χαρβαλιάς αναμένεται να έχει τον δικό του ρόλο στο πλευρό του προέδρου της Ν.Δ.
Με τον νέο χρόνο αναμένεται να γίνει και η μετακόμιση από τη Ρηγίλλης στη Συγγρού, ενώ στο διαδίκτυο θα υπάρξει η νέα ιστοσελίδα της Ν.Δ. με το νέο λογότυπο του κόμματος. Ο γνωστός πυρσός της Ν.Δ. θα σβήσει και τη θέση του θα πάρει το νέο σήμα που θα σηματοδοτεί την εποχή Σαμαρά.
to pontiki

Γιώργος: «Θέλω από τον καθένα ένα πιλοτικό πρόγραµµα κάθε εβδοµάδα»

Πρωτοποριακά πιλοτικά προγράµµατα θα υλοποιεί στο εξής η κυβέρνηση έπειτα από σχετική απόφαση του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Ανακοινώνοντας την απόφασή του στο χθεσινό πολύωρο Υπουργικό Συµβούλιο, ο κ. Παπανδρέου κάλεσε τους υπουργούς να προτείνουν κατά υπουργείο τουλάχιστον ένα πρωτοποριακό πιλοτικό πρόγραµµα στον τοµέα ευθύνης τους, ώστε να αποτελέσουν αυτά τη µικρογραφία, όπως είπε, µιας πολιτικής που θα εφαρµοστεί στη συνέχεια από την κυβέρνηση.

Ο Πρωθυπουργός έφερε ως παράδειγµα την ηλεκτρονική συνταγογράφηση σε ένα Ταµείο, την εξοικονόµηση ενέργειας σε µια γειτονιά, την παραγωγή και τη χρήση ενέργειας πουθα έχει παραχθείαπό πράσινες πηγέςενέργειας σε ένα νησί, την πιλοτική λειτουργία ενός νοσοκοµείου και ακόµη παρεµβάσεις για τηνανεργία, την παιδεία κ.λπ. Κατά τον σχεδιασµό του Πρωθυπουργού, ο κάθε υπουργός θα αναθέτει σε τουλάχιστον έναν υφυπουργό του να εισηγείται κάθε εβδοµάδα στο Υπουργικό Συµβούλιοένα πιλοτικόπρόγραµµα, το οποίο στησυνέχεια θα αξιολογείται για άµεση υλοποίηση.

Κατάταλοιπά,ο Πρωθυπουργόςκάνοντας µια σύντοµηανάδροµη στο 2010 υποστήριξε ότι χωρίςτις προσπάθειες της κυβέρνησης η χώρα θα είχε καταρρεύσει. Οπως τόνισε χαρακτηριστικά, «καµία κυβέρνηση καικανένας πολιτικός δεν θα ήθελε να βρεθεί στη θέση να λάβει τις αποφάσεις που αναγκαστήκαµε να λάβουµε το 2010. Επρεπε όµως να το κάνουµε και το κάναµε. Γιατί η αλήθεια είναι ότι αν δεν το κάναµε δεν θαείχαµε αποτρέψειτη χρεοκοπία της χώρας και θα φέραµε την τεράστια ευθύνη ναµην έχουµε κάνειό,τι περνά από το χέρι µας για να µη ζήσουµε µια εθνική τραγωδία». Ο Πρωθυπουργός περιέγραψε µε σκληρά λόγια το σενάριο µιας ενδεχόµενης χρεοκοπίας υποστηρίζοντας ότι αυτή θα οδηγούσε την ελληνική οικογένεια και ειδικά τους πιο αδύναµους και τη µεσαία τάξη στην «απόλυτη εξαθλίωση».

Ο κ. Παπανδρέου ευχαρίστησετους υπουργούς γιατί στάθηκαν όλοι στο ύψος της εθνικής ευθύνης απέναντι στην κρίση την οποία χαρακτήρισε ως «τηµεγαλύτερη κρίσητου ελληνισµούκατά την πρόσφατη ιστορία του»και εξήρε το έργο της κυβέρνησής του διότι παράλληλα µε τη σωτήρια της χώρας κινήθηκε για να επιφέρει ριζικές αλλαγές που καθυστέρησαν για πολλές δεκαετίες. Με την ευκαιρία αυτή, ο κ. Παπανδρέου έκανε µια σύντοµη αναφορά στο έργο της κυβέρνησης και υποστήριξε ότι «ποτέ στο παρελθόν µια κυβέρνηση δεν παρήγαγε τόσο έργο σε τόσο µικρό χρονικό διάστηµα. Και ποτέ στο παρελθόν δεν κλήθηκε µια κυβέρνηση να εφαρµόσει το πρόγραµµά της σε τόσο δύσκολες καιπολλές φορές ασφυκτικές συνθήκες».

Με τηφράση«συνεχίζουµε και το 2011», ο κ.Παπανδρέου ανέφερεότι το πρόγραµµα της κυβέρνησήςτου θα υλοποιηθεί στο ακέραιο:

n Για ένα κράτος στην υπηρεσία του πολίτη. n Για την επάνοδο της χώρας στην ανάπτυξη.

n Για κοινωνία ευνοµίας, διαφάνειας, συµµετοχής και δικαιοσύνης.

n Για ένα πραγµατικό κράτος πρόνοιας. n Για την ενδυνάµωση την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας και του διεθνούς κύρους της χώρας.

Εχει τη σηµασία του το γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου αναγνώρισε πως είναι δικαιολογηµένη η ανησυχία, η απογοήτευση και η οργή των πολιτών. Τόνισε όµως ότι «δεν πρέπει να οδηγήσει σε ηττοπάθεια, µοιρολατρία ή εύκολη αναζήτηση αποδιοποµπαίων τράγων αλλά να γίνει δύναµη αλλαγής». Χρειάζεται, πρόσθεσε, προσπάθεια και συνεχείς διορθωτικές κινήσεις.

Στο πολύωρο Υπουργικό Συµβούλιο, ο Πρωθυπουργός περιέγραψε µε σκληρά λόγια το σενάριο µιας ενδεχόµενης χρεοκοπίας της Ελλάδας

Ηλεκτρονικές συναλλαγές µε το Δηµόσιο
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Νικολέττα Μουτουςή

Τέλος στη γραφειοκρατία και την ταλαιπωρία των πολιτών κατά τις συναλλαγές τους µε το ∆ηµόσιο επιχειρεί να βάλει το υπουργείο Εσωτερικών µε το νοµοσχέδιο για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, που εγκρίθηκε χθες από το Υπουργικό Συµβούλιο. Με το νοµοσχέδιο που εισηγήθηκε ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης καθιερώνεται η ηλεκτρονική επικοινωνία και διακίνηση εγγράφων µεταξύ φορέων του ∆ηµοσίου, ενώ παρέχεται και η δυνατότητα στους πολίτες να διεκπεραιώνουν αποκλειστικά ηλεκτρονικά τις συναλλαγές τους.

Αυτή τη στιγµή µόνον 12 υπηρεσίες διεκπεραιώνονται ηλεκτρονικά και µεταξύ αυτών είναι η χορήγηση αντιγράφων ληξιαρχικών πράξεων γάµου, γέννησης ή θανάτου, η χορήγηση βεβαίωσης ασφαλιστικής ενηµερότητας ή αποσπάσµατος ατοµικού λογαριασµού ΙΚΑ κ.ά.

Σύµφωνα µε τις ρυθµίσεις που προωθούνται, οι πολίτες θα µπορούν πλέον να υποβάλλουν µε ηλεκτρονικό τρόπο αιτήσεις, δηλώσεις, βεβαιώσεις, δικαιολογητικά, καθώς και προσφορές για συµµετοχή σε δηµόσιους διαγωνισµούς, ενώ θα είναι δυνατή και η ολοκλήρωση οικονοµικών συναλλαγών και πληρωµών ηλεκτρονικά. Παράλληλα, καταργείται η κλασική διαδικασία επικύρωσης εγγράφων και προβλέπεται πως τα ηλεκτρονικά αντίγραφα, εφόσον αυτά τηρούνται σε κάποιον φορέα του δηµόσιου τοµέα, θα έχουν πλήρη αποδεικτική ισχύ και θα είναι ακριβή. Καθιερώνεται επίσης ως κανόνας η αυτεπάγγελτη ή έπειτα από αίτηση αναζήτηση εγγράφων και δικαιολογητικών που απαιτούνται σε συναλλαγές, υπό την προϋπόθεση ότι αυτά υπάρχουν στις βάσεις δεδοµένων των φορέων του ∆ηµοσίου. Σύµφωνα µε το υπουργείο Εσωτερικών η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και η πρόβλεψη για χορήγηση κάρτας του πολίτη από το νέο έτος αποτελούν τα βασικά όπλα στη µάχη κατά της γραφειοκρατίας. Οπως αναφέρεται, η άµεση ηλεκτρονική επικοινωνία µεταξύ των υπαλλήλων που διαχειρίζονται µία διοικητική διαδικασία µειώνει τον απαιτούµενο χρόνο για την ολοκλήρωσή της και απελευθερώνει στην πράξη πόρους για τη ∆ηµόσια ∆ιοίκηση.

Επιτυγχάνεται επίσης η µείωση των διοικητικών επιβαρύνσεων για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, δηλαδή το κόστος µε το οποίο επιφορτίζονται και σύµφωνα µε µελέτες το µεγαλύτερο µέρος του οφείλεται στην απαίτηση για αυτοπρόσωπη παρουσία στις δηµόσιες υπηρεσίες για τις συναλλαγές τους.

ta nea online

Στη Βουδαπέστη η προεδρία της Ε.Ε.

Η Ουγγαρία του αμιφιλεγόμενου συντηρητικού πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν ανέλαβε σήμερα για έξι μήνες την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), έχοντας να αντιμετωπίσει ως πρώτη πρόκληση την κρίση στη ζώνη του ευρώ, στην οποία δεν πρόκειται να γίνει μέλος πριν από το 2019, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις.

Η ουγγρική προεδρία, που πλασάρει το σύνθημα "μια ισχυρή Ευρώπη", θα σημαδευτεί επίσης από την έναρξη των ευαίσθητων διαπραγματεύσεων για τον πολυετή προϋπολογισμό της ΕΕ και την ενσωμάτωση των Ρομά.

Η παραλαβή της σκυτάλης από το Βέλγιο συμβαίνει σε μια ευαίσθητη στιγμή, κατά την οποία η Βουδαπέστη είναι το αντικείμενο ζωηρών επικρίσεων για τη μεταρρύθμιση των ΜΜΕ, η οποία έχει χρακτηριστεί από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) ως "απειλή για την ελευθερία του Τύπου".

Η μεγάλη πρόκληση της προεδρίας παραμένει η κρίση χρέους στη ζώνη του ευρώ, που σημαδεύεται από τις χώρες που βρίσκονται σε κίνδυνο (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία).

Η ουγγρική προεδρία θα σημαδευτεί επίσης από την έναρξη των ευαίσθητων διαπραγματεύσεων για το μελλοντικό πολυετή προϋπολογισμό της ΕΕ (2014-2020).

Άλλο θέμα πολεμικής: η διεύρυνση του χώρου ελεύθερης κυκλοφορίας Σένγκεν. Η Ρουμανία και η Βουλγαρία, υποστηριζόμενες από την Ουγγαρία, ελπίζουν να ενταχθούν στο χώρο αυτό το Μάρτιο του 2011, αλλά η Γαλλία και η Γερμανία αποφάσισαν να μπλοκάρουν την είσοδό τους, κρίνοντάς την ως πρόωρη.

Ένα από τα μεγάλα ραντεβού της προεδρίας θα είναι η δεύτερη σύνοδος κορυφής της Εταιρικής Σχέσης της Ανατολής, στη Βουδαπέστη το Μάιο: αυτή η εταιρική σχέση έχει σκοπό να ενισχύσει τους δεσμούς με έξι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες (Ουκρανία, Μολδαβία, Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Γεωργία, Λευκορωσία), χωρίς ωστόσο να προτείνει μια προοπτική ένταξης.

Στη διάρκεια των επόμενων έξι μηνών η Βουδαπέστη θα πρέπει επίσης να δώσει ορμή στην ένταξη της Κροατίας στην ΕΕ.

Τέλος, η ενσωμάτωση σε ευρωπαϊκή κλίμακα των Ρομά, της πιο σημαντικής εθνικής μειονότητας της ΕΕ (περίπου δέκα εκατομμύρια άνθρωποι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις) και εκείνης που υφίσταται τις περισσότερες διακρίσεις, είναι ανάμεσα στις ουγγρικές προτεραιότητες.

Η παραγματική μεταβίβαση της εξουσίας θα γίνει στις 7 Ιανουαρίου, με τους βέλγους ηγέτες και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναμένονται στη Βουδαπέση από τις 6 Ιανουαρίου.

Στην ίδια τη Βουδαπέστη το μόνο ορατό σημάδι της ουγγρικής προεδρίας ειναι δύο τεράστιες σημαίες στο αεροδρόμιο, η μία στον πύργο ελέγχου και η άλλη στον τερματικό σταθμό των αφίξεων N.1 με την επιγραφή΅"Καλωσήρθατε στην Ευρωπαϊκή Ένωση".

parapolitika.gr

Σκούρα τα πράγματα για την Ντόρα

Μπορεί τα ποσοστά του δικομματισμού να βρίσκονται στο… ναδίρ, απ’ ότι φαίνεται, όμως, η

Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας δεν… τραβάει. Είναι χαρακτηριστικό, πως σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Kapa Research, ο νέος φορέας συγκεντρώνει κάτω από 3%. Το γεγονός αυτό, καταδεικνύει περίτρανα την αδυναμία της πρώην υπουργού να «ψαρέψει» απογοητευμένους από το πολιτικό σύστημα ψηφοφόρους.

Τα αρνητικά για την Δημοκρατική Συμμαχία ευρήματα των δημοσκοπήσεων έχουν προκαλέσει πανικό στο στρατηγείο της Ντόρας στην Συγγρού. Σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν το κλίμα, η ανεξάρτητη βουλευτής και οι συνεργάτες της ετοιμάζουν επικοινωνιακή αντεπίθεση διαρκείας, η πρώτη φάση της οποίας θα περιλαμβάνει την επίσημη ένταξη των Αυγενάκη και Κοντογιάννη στο κόμμα. Επόμενο βήμα θα είναι η επιχείρηση σύστασης ανεξάρτητης κοινοβουλευτικής ομάδας με την Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η είσοδος της Δημοκρατικής Συμμαχίας στην νέα Βουλή κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση φαντάζει. Εξάλλου, όσοι από το περιβάλλον της "Ψηλής" μιλούσαν για ποσοστά γύρω στο 15% έχουν καταπιεί ήδη την γλώσσα τους...

parapolitika.gr

Μια χρονιά Μνημόνιο





 Ο χρόνος που πέρασε συνδέεται αναμφισβήτητα για την Ελλάδα με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της έναντι ενός ιδιαίτερα παχυλού δανείου. Η απειλή της χρεοκοπίας αποτέλεσε τη βάση για να ληφθούν πρωτοφανή οικονομικά μέτρα, με δεινές κοινωνικές επιπτώσεις. Τρομοκρατικές ενέργειες, ρατσιστικά φαινόμενα αλλά και πολιτιστικές διακρίσεις μαζί με αθλητικές ανατροπές συμπληρώνουν ανάμεσα σε άλλα το «μωσαϊκό» του 2010.

23 Απριλίου

Το κρισιμότερο ίσως διάγγελμα της μεταπολίτευσης. Από το Καστελόριζο, ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοινώνει την προσφυγή της ελληνικής οικονομίας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, με τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

5 Μαΐου

Εργαζόμενοι στο κατάστημα της τράπεζας Marfin, στη Σταδίου, βρίσκουν τραγικό θάνατο κατά τη διάρκεια επεισοδίων. Η εξέλιξη επισκίασε ένα από τα μαζικότερα συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων. Στο επίκεντρο ήταν τα οικονομικά μέτρα λιτότητας τα οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση ακόμη και σήμερα, στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής.

1 Ιανουαρίου

«Με χτυπούσαν όλοι μαζί με κλομπ, κλοτσιές και μπουνιές», περιγράφει Χιλιανός κρατούμενος στο Α.Τ. Ακρόπολης λίγο μετά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Δύο αστυνομικοί και τρεις ειδικοί φρουροί συλλαμβάνονται για ξυλοδαρμό και παράλειψη καθήκοντος.

22 Φεβρουαρίου

Το πρωτοσέλιδο του περιοδικού Focus αναπαριστά την Αφροδίτη της Μήλου στην πιο δημοφιλή άσεμνη χειρονομία ανά την υφήλιο. Με αυτόν τον τρόπο κορυφώνεται μία ιδιότυπη αντιπαράθεση ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα. Οι αιτιάσεις γερμανικών δημοσιευμάτων, λίγο πολύ περί τεμπέληδων και τρακαδόρων Ελλήνων, προκαλούν αντιδράσεις οι οποίες επιστρατεύουν ακόμη και ιστορικές μνήμες από τα Καλάβρυτα και το Δίστομο.

24 Απριλίου

Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός πετυχαίνει το ντάμπλ και επανέρχεται στην κορυφή, διακόπτοντας το πολυετές σερί του αιώνιου αντιπάλου του. Σήμερα, το «τριφύλλι» βρίσκεται εν μέσω δεινής αγωνιστικής και διοικητικής κρίσης.

24 Ιουνίου

Τρομοκρατικό χτύπημα στην «καρδιά» του κρατικού μηχανισμού ασφάλειας. Ο 52χρονος Γιώργος Βασιλάκης, υπασπιστής του (τότε) υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, χάνει τη ζωή του από την έκρηξη παγιδευμένου δέματος, στον 7ο όροφο του κτιρίου στην Κατεχάκη.

11 Οκτωβρίου

Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, ο ειδικός φρουρός που δολοφόνησε τον 15χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο το Δεκέμβριο του 2008, καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη. Με την ποινή της 10ετούς κάθειρξης, στη φυλακή οδηγήθηκε και ο συνάδελφος - συνεργός του, Βασίλης Σαραλιώτης.

15 Δεκεμβρίου

Ο βουλευτής της ΝΔ, Κωστής Χατζηδάκης, ξυλοκοπείται. Διερχόμενος από το πανεργατικό συλλαλητήριο, με πρωτοφανή σκληρότητα, γίνεται αποδέκτης της οργής πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα.

18 Νοεμβρίου

Αυτοσχέδιο τζαμί στον Άγιο Παντελεήμονα δέχεται επίθεση. Δύο νεαροί από το Μπαγκλαντές μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Ο ρατσισμός δίνει βροντερό «παρών» σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας.

11 Σεπτεμβρίου

Μετά τον Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου (Κάννες / 2009) και την Ακαδημία Πλάτωνος του Φίλιππου Τσίτου (Λοκάρνο / 2009), η ελληνική ταινία Attenberg της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη διακρίνεται σε διεθνές φεστιβάλ (Βενετίας). Βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την πρωταγωνίστρια, Ariane Labed.

tvxs.gr

«Στην Ελλάδα, όλοι είναι μελαγχολικοί», από την Financieele Dagblad



 Στην Ελλάδα «όλοι είναι μελαγχολικοί», τιτλοφορείται άρθρο στην ολλανδική εφημερίδα Financieele Dagblad, στο οποίο περιλαμβάνεται και συνέντευξη του διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, Σάββα Ρομπόλη.

«Μόνο μια στιγμή;». Ο Έλληνας Σάββας Ρομπόλης ακούγεται κάπως έκπληκτος. Για τον καθηγητή Πανεπιστημίου και Διευθυντή του Ινστιτούτου Εργασίας των δύο μεγάλων ελληνικών συνδικάτων το 2010 ήταν ένα σύνολο ξεχωριστών στιγμών. Το νόημα είναι σαφές. Το 2010 ήταν, κατά τα λεγόμενα του Ρομπόλη, μια άσχημη χρονιά, ή μάλλον μια πολύ κακή χρονιά.
Σε μια χώρα, όπου η ήττα των πολιτικών αντιπάλων υπερτερεί σε σχέση με την δική σου νίκη, ο Ρομπόλης ήταν πάντοτε ένας άγνωστος ανάμεσά μας. Είναι ένας πρωταθλητής του κοινωνικού διαλόγου. Τώρα, η Ελλάδα απαιτείται, πλέον, να κάνει μεταρρυθμίσεις και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, γι’ αυτό το λόγο, ο διάλογος πρέπει να συνεχιστεί.
Ο Ρομπόλης συνεχίζει: ‘Ο κοινωνικός διάλογος είναι μέρος της Ευρωπαϊκής νοοτροπίας, την οποία, αυτή την στιγμή, δεν έχουμε. Η κοινωνική συνοχή είναι σε αυτήν τη χώρα βρίσκεται σε πολύ βασικό επίπεδο. Όλα τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση προωθούνται. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά συζήτηση.’
Εάν πρέπει να αναφέρει μια ξεχωριστή στιγμή της χρονιάς που πέρασε, είναι η στιγμή κατά την οποία οι μισθοί μειώθηκαν κατά ένα τέταρτο και η ανεργία ολοένα και αυξάνεται. ‘Είναι άγνωστο ακόμη το τι συμβαίνει με την αγοραστική δύναμη. Οι άνεργοι θα αυξηθούν στο ένα εκατομμύριο, περισσότερο από το 20% του εργατικού δυναμικού’.
Ο Ρομπόλης συνεχίζει: ‘Δεν μου διαφεύγει ότι όλα αυτά τα μέτρα πρέπει να τα ανταλλάξουμε με το δάνειο που πήραμε αξίας 110 δισεκατομμυρίων Ευρώ.
Παρόλα αυτά τα μέτρα, δεν μπορούμε να επιλύσουμε τα διαρθρωτικά προβλήματα που εμφανίζονται σε αυτήν την οικονομία. Το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ θεωρούν ότι η παραγωγικότητα αυξάνεται με την δραστική μείωση των μισθών.
Αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει σε μια οικονομία με πολλές μικρές επιχειρήσεις που δεν διαθέτουν προσωπικό περισσότερο από πέντε υπαλλήλους. Αυτό δεν αλλάζει τον τρόπο λειτουργίας της εργασίας τους, απλώς απολύουν έναν υπάλληλό τους’.
Ο Ρομπόλης λέει, επίσης, ότι είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς όλα αυτά θα έχουν καλό τέλος για την Ελλάδα. Αναφέρεται, επίσης, στα μεγάλα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με την παραοικονομία.
Η αύξηση των φορολογικών εσόδων προχωράει με βραδείς ρυθμούς. ‘Στην μαύρη αγορά εξαφανίζονται σίγουρα περίπου 7 δις φορολογικών εσόδων. Θα χρειαστούν χρόνια ακόμη για να μπορέσει η κυβέρνηση να επιλύσει αυτό το ζήτημα. Και αυτά τα χρόνια μας λείπουν’.
Το αστείο είναι ότι ο Ρομπόλης είναι θυμωμένος και αγανακτισμένος αλλά δεν στρέφεται ιδιαίτερα εναντίον κάποιου. Δεν εκφράζεται με απρεπείς λέξεις εναντίον της ΕΚΤ και του ΔΝΤ ή εναντίον των κυβερνήσεων των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών. Δεν ασκεί κριτική στις προηγούμενες κυβερνήσεις και ούτε και στην τωρινή. ‘Η Ελλάδα πλήττεται από παντού. Το ότι η κυβέρνηση, προσφάτως, είχε επιτυχία στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, οφείλεται στην χαμηλή προσέλευση του κόσμου. Οι ψηφοφόροι απείχαν μαζικά.’
Η περσινή χρονιά πρόσφερε ένα θλιβερό θέαμα, αναφέρει ο Ρομπόλης και το 2011 θα είναι χειρότερο. ‘Για τα Χριστούγεννα έκανα τα ψώνια μου μέσα σε ένα απόγευμα. Οι καταστηματάρχες και οι πωλητές μου απηύθυναν έκκληση, γνωρίζοντάς με από την τηλεόραση. Όλοι είναι θλιμμένοι, ο κόσμος δεν βλέπει καμία επίλυση των προβλημάτων.
Στην οδό Ερμού και στην Πατησίων – σε δύο από τους πλέον πολυσύχναστους εμπορικούς δρόμους των Αθηνών- ολοένα και περισσότερα καταστήματα κλείνουν. Πολύ λίγα ξανανοίγουν. Και όποιος ξαναπροσπαθεί, μέσα σε λίγους μήνες πάλι ξαναφεύγει.’
tvxs.gr

«Καμπανάκι» Σαρκοζί για το ευρώ

 

Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε ότι θα αγωνιστεί για να διατηρήσει το ευρώ και ότι η Γαλλία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, για να βελτιώσει τα δημοσιονομικά της.

"Μην πιστεύετε, αγαπητοί συμπατριώτες, αυτούς που προτείνουν να βγούμε από το ευρώ. Το τέλος του ευρώ θα είναι το τέλος της Ευρώπης" είπε ο Σαρκοζί σε τηλεοπτικό διάγγελμά του με την ευκαιρία του νέου έτους.

"Θα αγωνιστώ με όλη μου τη δύναμη ενάντια σε αυτό το πισωγύρισμα, που θα ακυρώσει 60 χρόνια οικοδόμησης της Ευρώπης, η οποία έφερε ειρήνη και αδελφότητα στην ήπειρο" συμπλήρωσε.

Ο Σαρκοζί υποσχέθηκε ότι δεν θα αφήσει τη Γαλλία να ακολουθήσει την πορεία άλλων ευρωπαϊκών χωρών που αντιμετώπισαν κρίση χρέους φέτος και ότι θα τηρήσει τα σχέδιά του, για να βελτιωθούν τα δημοσιονομικά της χώρας

to proto thema

Ζητά «συμμετοχή, αλλά όχι σε νέα βάρη»

 

H χρονιά που έρχεται, το 2011, είναι η χρονιά των μεγάλων αλλαγών, τονίζει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του και σημειώνει πως «η συμμετοχή όλων μας είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε. Και όταν λέω συμμετοχή, δεν εννοώ συμμετοχή σε νέα βάρη. Εννοώ συμμετοχή στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα».

Στο μήνυμά του ο πρωθυπουργός υπογραμμίζει:

«Ελληνίδες, Έλληνες,

Τη χρονιά που φεύγει, το 2010, ζήσαμε μια μεγάλη δοκιμασία. Τη μεγαλύτερη που πέρασε ο ελληνισμός τις τελευταίες δεκαετίες. Και βρεθήκαμε σε τόσο μεγάλο αδιέξοδο, που μας υποχρέωσε να κάνουμε μεγάλες θυσίες. Ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους μας. Όμως απέδειξε κάτι σημαντικό. Ότι μπορούμε. Μπορέσαμε το 2010 να κάνουμε αυτό που πολλοί θεωρούσαν ακατόρθωτο. Οι θυσίες μας έπιασαν τόπο. Η Ελλάδα απέφυγε την κατάρρευση. Δουλεύοντας μαζί αντιστρέψαμε τη διεθνή κοινή γνώμη. Στηρίξαμε την προοπτική μας ως έθνος. Σταθήκαμε όρθιοι».

»Με αυτή την παρακαταθήκη μπορούμε να κοιτάμε το μέλλον με μεγαλύτερη ασφάλεια, με περισσότερη εμπιστοσύνη, με αυτοπεποίθηση. Γιατί τη μεγάλη στιγμή, ήμασταν όλοι εκεί. H χρονιά που έρχεται, το 2011, είναι η χρονιά των μεγάλων αλλαγών. Είναι χρονιά δημιουργίας, κοινωνικής αλληλεγγύης και ενότητας. Είναι η χρονιά που αλλάζουμε την πατρίδα μας, σε όφελος όλων των Ελλήνων. Είναι η χρονιά που καταπολεμούμε τα βαθύτερα αίτια που μας οδήγησαν στην κρίση. Αλλάζουμε το Κράτος, αλλάζουμε το αναπτυξιακό μας πρότυπο, αλλάζουμε νοοτροπία. Όλα αυτά για να μετατρέψουμε τις μεγάλες ικανότητες που έχει ο Ελληνισμός σε πραγματικές δυνατότητες».

»Η χρονιά που καλωσορίζουμε είναι για όλους μας μια αρχή δημιουργίας. Η συμμετοχή όλων μας είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε. Και όταν λέω συμμετοχή, δεν εννοώ συμμετοχή σε νέα βάρη. Εννοώ συμμετοχή στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα. Όλοι μας δοκιμαζόμαστε από την ένταση της κρίσης. Κάθε ελληνικό σπίτι. Έχουμε όλοι αισθανθεί -και δικαιολογημένα- απογοήτευση, πόνο, ακόμα και οργή για το πώς φθάσαμε ως εδώ. Αυτά τα συναισθήματά μας ας τα μετατρέψουμε, όχι σε παραίτηση, σε μοιρολατρία ή σε αδιέξοδη εκτόνωση διαμαρτυρίας, ούτε βέβαια και σε βία. Αλλά στην πιο ξεκάθαρη συλλογική μας απόφαση: να γίνουμε μια ζωντανή δύναμη αλλαγής της πατρίδας μας, της ίδιας μας της ζωής. Να σταθούμε στα δικά μας πόδια και να μην χρειαστούμε ποτέ ξανά δάνειες δυνάμεις, επιτηρήσεις και μνημόνια. Να ενωθούμε όλοι σε μια κοινή, συλλογική προσπάθεια. Να αλλάξουμε τον τόπο μας. Με δημιουργικότητα, με αλληλεγγύη. Δίνοντας φωνή στο νέο, στο καινούριο. Χωρίς να φοβηθούμε να κάνουμε βήματα μπροστά. Πάντα με ευαισθησία και δημοκρατία».

»Αυτή την επιλογή υπηρετώ. Αυτήν πιστεύω. Αυτή η επιλογή οδηγεί στην αλλαγή, σε μια διαφορετική Ελλάδα. Ζητώ όχι μόνο τη συμπαράστασή σας, αλλά να δουλέψουμε μαζί. Είμαι και θα είμαι κοντά στα καθημερινά προβλήματά. Είμαι πιο αισιόδοξος από ποτέ ότι μαζί θα τα καταφέρουμε. Εύχομαι σε όλους μία χρονιά υγείας και προόδου. Και στο μέλλον να θυμόμαστε το 2011 ως χρονιά δημιουργίας. Δημιουργίας της Ελλάδας που μας αξίζει, της Ελλάδας που δικαιούνται τα παιδιά μας.
to proto thema

«Να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της»

 

«Σε τέτοιες συνθήκες, οι καθιερωμένες ευχές των πολιτικών ακούγονται, ίσως, κούφια λόγια. Αρμόζει περισσότερο η υπόσχεση ότι θα αγωνιστούμε να φύγει το σύννεφο του φόβου από την πατρίδα μας. Να φύγει το γκρίζο από τη ζωή μας. Να φύγει η αγωνία από την καρδιά μας και η ανασφάλεια από την καθημερινότητά μας. Να στρέψουμε το κεφάλι μας ψηλά, για να πάρουμε φώτιση κι ελπίδα».

Αυτά υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς.

Το μήνυμα του κ. Σαμαρά έχει ως εξής: «Εύχομαι υγεία σε όλους και αγάπη στις οικογένειές σας… Αλλά τέτοιες ώρες, η σκέψη μου είναι με εκείνους που έχασαν τις δουλειές τους ή τα μαγαζιά τους. Με εκείνους που είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται, τις υποχρεώσεις τους να αυξάνονται και την ανησυχία τους για το αύριο να μεγαλώνει…».

»Σε τέτοιες συνθήκες, οι καθιερωμένες ευχές των πολιτικών ακούγονται, ίσως, κούφια λόγια. Αρμόζει περισσότερο η υπόσχεση ότι θα αγωνιστούμε να φύγει το σύννεφο του φόβου από την πατρίδα μας. Να φύγει το γκρίζο από τη ζωή μας. Να φύγει η αγωνία από την καρδιά μας και η ανασφάλεια από την καθημερινότητά μας. Να στρέψουμε το κεφάλι μας ψηλά, για να πάρουμε φώτιση κι ελπίδα. Να στρέψουμε τα μάτια μας, μέσα μας, για να αντλήσουμε κουράγιο… Να στρέψουμε τα μάτια στον απόδημο, τη μεγάλη εφεδρεία του ελληνισμού, για να πάρουμε δύναμη. Να αναλογιστούμε ότι η χώρα μας πέρασε κι άλλα δύσκολα και τα κατάφερε…».

»Να γίνουμε πιο τολμηροί εκεί που πρέπει, πιο ανθεκτικοί εκεί που χρειάζεται, πιο ειλικρινείς με τους εαυτούς μας... Να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της. Αυτό δεν είναι καθιερωμένη ευχή… Είναι υπόσχεση! Το πιο αληθινό που μπορώ να σας δώσω σήμερα… Μαζί με τις καλύτερες ευχές μου για τον καθένα και την καθεμιά σας προσωπικά».

to proto thema

Νέα παρέμβαση Παπούλια για την κοινωνική δικαιοσύνη

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας επανήλθε σήμερα στο ζήτημα της τιμωρίας των φοροφυγάδων και όλων όσων εγκληματούν εις βάρος του ελληνικού λαού, το οποίο είχε θίξει στο χθεσινό, πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του. Ζήτησε από τους έχοντες να συμβάλουν για την οικονομική ενίσχυση των φτωχότερων πολιτών.

"Η κοινωνική συνοχή βγαίνει από την πάταξη των αδικημάτων σε βάρος του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί να διαφεύγουν αυτοί που πρέπει να πληρώσουν φόρους και ύστερα να τρέχουν στα κρατικά νοσοκομεία να θεραπευτούν. Αυτό είναι απαράδεκτο", υπογράμμισε, κατά τη διάρκεια συνομιλίας με δημοσιογράφους.
Ο Κάρολος Παπούλιας επανέλαβε ότι το 2011 θα είναι ένα δύσκολο έτος, αλλά εμφανίστηκε συνάμα αισιόδοξος, ότι ανοίγει ο δρόμος για την ανάκαμψη. "Όπως λένε οι Γερμανοί, Καλό γλίστρημα στο 2012", τόνισε.
Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο κοινωνικών αντιδράσεων, εξέφρασε το θαυμασμό του για την υπομονή που έχουν επιδείξει οι πολίτες και πρόσθεσε ότι στο παρελθόν ο ελληνικός λαός πέρασε από τις δυσκολίες με μεγάλο θάρρος και με την ελπίδα ότι το αύριο θα είναι καλύτερο. "Και νομίζω ότι αυτό γίνεται σήμερα, παρόλο που οι κρατούντες πρέπει οπωσδήποτε να διευκολύνουν αυτή την ανοχή που τους δίνει ο ελληνικός λαός και όταν λέω να διευκολύνουν εννοώ ότι πρέπει οπωσδήποτε να ενισχύσουν οικονομικά τουλάχιστον τα χαμηλότερα εισοδήματα".
Συνομιλώντας, κατά τη διάρκεια ανταλλαγής των ευχών για το νέο έτος, ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός συμφώνησαν να συναντηθούν, πιθανότατα μετά τα ταξίδια του Γ. Παπανδρέου στο Παρίσι και στο Ερζερούμ της Τουρκίας.
Απαντώντας σε όσα δήλωσε ο Κ. Παπούλιας για την εμπέδωση του κράτους Δικαίου και της κοινωνικής δικαιοσύνης, ο πρωθυπουργός συμφώνησε ότι πρόκειται για θέματα που αποτελούν προτεραιότητα για την ελληνική κοινωνία και πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση.
Enet.gr

Καλή χρονιά με... αυξήσεις και ανατιμήσεις

Ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο, εισιτήρια τρένων, αλλά και πολλά βασικά αγαθά ακριβαίνουν από την 1η του έτους, λόγω των αυξήσεων του ΦΠΑ.
Σε φάρμακα και τρόφιμα ο ΦΠΑ αυξάνεται από 11% σε 13%, ενώ ο χαμηλός συντελεστής του 5,5% ανεβαίνει στο 6,5%, επιβαρύνοντας τις τιμές των βιβλίων και των εκδόσεων. Επίσης, λόγω αναπροσαρμογής, αυξάνονται τα κόμιστρα των ταξί και η ελάχιστη διαδρομή κοστίζει πλέον 3,16 ευρώ.
Τα τιμολόγια της ΔΕΗ αυξάνονται από 3% έως 11% για 5,5 εκατομμύρια νοικοκυριά με χαμηλές καταναλώσεις, ενώ αντίθετα μειώνονται για περίπου 1.300.000 επιχειρήσεις. Οι αναπροσαρμογές των τιμολογίων ρεύματος θα συνεχιστούν και εκτιμάται ότι το 2013 θα έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 30%.
Αύξηση 1,2% επιβάλλεται και στο πάγιο για τη χρήση του φυσικού αεριού.
Επίσης, αυξάνεται η τιμή των εισιτηρίων στα τρένα έως και 90%. Ενδεικτικά, η τιμή του εισιτηρίου Αθήνα - Θεσσαλονίκη από τα 36,30 ευρώ διαμορφώνεται στα 55,20. Παράλληλα, αναστέλλονται τα διεθνή δρομολόγια της ΤΡΑΙΝΟΣΕ καθώς και εκείνα προς δυτική Μακεδονία και Πελοπόννησο
to pontiki

Το «καθαρτήριον» έτος 2011

Συνηθίζεται να ευχόμαστε το νέο έτος να είναι ευτυχές – ή απλώς καλύτερο από το προηγούμενο. Φέτος όμως τίποτε δεν μοιάζει με τα προηγούμενα χρόνια. Σαν μεμιάς να θρυμματίστηκε ο κόσμος μας.
Περίσκεψη, ανησυχία, κατήφεια, απόγνωση είναι τα «στολίδια» αυτών των γιορτών. Ακόμη και η «οργή», την οποία τόσοι πολλοί επικαλούνται, ίσως ελπίζοντας στη «λυτρωτική» εκδήλωσή της, μοιάζει πνιγμένη. Διόλου παράξενο, αφού η χώρα ζει μια ταχύτατη αποσύνθεση.
◆ Μια βόλτα στην «αγορά» είναι η πρώτη ένδειξη. Παντού μαγαζιά και επιχειρήσεις κλείνουν αφήνοντας στον δρόμο ανέργους. Κι όσα δεν κλείνουν, μειώνουν ή εξαφανίζουν τους ανθρώπους, τους μισθούς, την ασφάλισή τους, την ίδια τη ζωή τους. Χρήμα δεν κυκλοφορεί, ελάχιστοι αγοράζουν, ελάχιστοι χτίζουν, ακόμη λιγότεροι ελπίζουν ότι το 2011 η ζωή τους θα μείνει, τουλάχιστον, ίδια.
◆ Ένα βράδυ στην τηλεόραση είναι μια δεύτερη ένδειξη. Βομβαρδισμός κακών ειδήσεων, παντού περικοπές, «μετατάξεις», απειλή απολύσεων, βίαιη αποδόμηση κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους, βόρβορος ενοχοποίησης όσων έχουν την ατυχία να δουλεύουν στο Δημόσιο ή απλώς να δουλεύουν, να συνδικαλίζονται, να απεργούν, να προσπαθούν ματαίως να κρατήσουν ό,τι είχαν μέχρι χθες.
Ξαφνικά όλοι είναι διεφθαρμένοι, όλοι εξαπατούν τον «πολίτη», όλοι απομυζούν το κράτος, όλοι είναι «συντεχνίες», παράσιτα, φοροφυγάδες. Όλοι πρέπει να τιμωρηθούν για την κατάντια της χώρας, για τη χρεοκοπία της, για την επερχόμενη και προεξοφλημένη τελική πτώχευσή της.
Όλοι πρέπει να περάσουν από τον πάγκο του χασάπη, εκτός από τον «πολίτη», στο όνομα του οποίου – σύμφωνα με την οργουελική «διάλεκτο» του πρωθυπουργού, των υπουργών του, των στρατευμένων στη «σωτηρία της πατρίδας» δημοσιογράφων – πρέπει οι ένοχοι να πληρώσουν για τα κατά συρροήν εγκλήματά τους. Όλα γίνονται γι’ αυτόν τον αόριστο, τον αδιευκρίνιστης ταυτότητας, κοινωνικής τάξης, εισοδήματος, ιδιότητας και επαγγέλματος «πολίτη». Έναν «πολίτη» τόσο απροσδιόριστο, ώστε να μοιάζει ανύπαρκτος...
«Τιμωροί» οι εγκληματίες!

Τι ειρωνεία, όμως! Τον ρόλο του τιμωρού των «εγκληματιών» ανέλαβαν και διεκπεραιώνουν με ακατανίκητο ζήλο αυτοί που – μαζί με τους μόνιμους ανταγωνιστές τους στη νομή της εξουσίας – κυβέρνησαν επί τέσσερις αμαρτωλές δεκαετίες. Όλα αυτά τα χρόνια που η ευκολία, ο παρασιτισμός, η διαφθορά θέριεψαν και αγκάλιασαν ολόκληρη την κοινωνία.
◆ Αυτοί που έκαναν τους εργάτες και τους αγρότες γκαρσόνια και δημοσίους υπαλλήλους ξεριζώνοντάς τους από την παραγωγή, ερημώνοντας τον τόπο τους. Αυτοί οι ίδιοι σήμερα τους διώχνουν ως «πλεονάζοντες», αφού πρώτα τους έχουν κόψει τον δρόμο της επιστροφής σε ό,τι ήξεραν να κάνουν αυτοί, οι πατεράδες και οι παππούδες τους.
◆ Αυτοί που προτίμησαν τα δανεικά για να στηρίξουν πάνω τους τον «σοσιαλισμό» και τον «εκσυγχρονισμό» τους – και οι άλλοι τον «ριζοσπαστικό» καραμανλισμό και μητσοτακισμό τους.
◆ Αυτοί που μασκάρευαν τα δανεικά και τα έλεγαν «ανάπτυξη». Και ύστερα τα έκρυβαν κάτω από το χαλί της Goldman Sachs, η οποία σήμερα μοιάζει, από έναν άλλο δρόμο, να ξανακυβερνά τη χώρα που κατέστρεψε.
◆ Αυτοί που έφτιαξαν «εθνικούς εργολάβους» για να πτωχεύει σήμερα το 70% των κατασκευαστών και δεκάδες χιλιάδες να μένουν άνεργοι.
◆ Αυτοί που έφτιαξαν «εθνικούς προμηθευτές» και τώρα ψάχνουν τη διαφθορά στα επιδόματα που οι ίδιοι έδιναν αντί για μισθούς.
◆ Αυτοί που έφτιαξαν ένα άχρηστο, γραφειοκρατικό και αντιπαραγωγικό κράτος, για να «ανακαλύψουν» τώρα ότι δεκάδες υπηρεσίες δεν έχουν καν αντικείμενο και λόγο ύπαρξης. Και στο όνομα αυτών να εκθεμελιώνουν την παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση, κάθε έννοια κοινωνικής προστασίας και κάθε στοιχειώδη υποχρέωση της πολιτείας προς τον απροσδιόριστο αυτόν «πολίτη».
◆ Αυτοί που έστησαν δαιδαλώδεις μηχανισμούς διαχείρισης κοινοτικών και κρατικών – φανερών και κρυφών – κονδυλίων για να ανακαλύπτουν τώρα ότι υπάρχει διάσπαρτο «λίπος» και «μαύρο χρήμα». Το οποίο ωστόσο αδυνατούν να συλλάβουν και ως εκ τούτου ξεσκίζουν τους μισθούς (με μια παράξενη προτίμηση στους πενιχρούς και αδύναμους να θρέψουν μια μέση οικογένεια) και τις συντάξεις (κυρίως αυτές που αδυνατούν να προσφέρουν αξιοπρεπή γεράματα στους απόμαχους της δουλειάς).
Όλοι αυτοί, που διακηρύσσουν, χωρίς ίχνος ντροπής, ότι «μαζί τα φάγαμε», είναι οι ίδιοι που – πάντα μαζί με τους μόνιμους ανταγωνιστές τους στη νομή της εξουσίας – «έτρωγαν» τα λεφτά του «πολίτη» στο χρηματιστήριο, που πουλούσαν «ισχυρή Ελλάδα», για να την οδηγήσουν τελικά πτωχευμένη στα σκλαβοπάζαρα της Μέρκελ, του Τρισέ, του Μπαρόζο και του Στρος - Καν.
Όλα στο όνομα του «πολίτη». Που πρώτα κατάστρεψαν τη χώρα του και τώρα του στερούν τη δυνατότητα να την ορίζει...
Το «άει σιχτίρ»

Θα ήταν σόλοικο να πεις ότι η κοινωνία, δηλαδή όλοι εμείς, είναι αθώα του αίματος. Όχι μόνο επειδή εμείς εκλέγαμε όλα αυτά τα πολιτικά σκύβαλα. Ούτε μόνο επειδή τα ανεχόμασταν. Ούτε μόνο επειδή – όσοι και όποιοι από εμάς – επωφελούμασταν (ή πιστεύαμε ότι επωφελούμασταν) από την αναπαραγωγή και τη μακροημέρευση αυτού του άθλιου πολιτικού συστήματος. Αλλά κυρίως επειδή ακόμη και σήμερα, ένα βήμα πριν από την καταστροφή, είμαστε ανίκανοι να γίνουμε πολίτες και πατριώτες.

Δύσκολο, ίσως, ό,τι χτιζόταν μεθοδικά για τέσσερις δεκαετίες στις τσέπες, τα μυαλά και τις ψυχές μας να γκρεμιστεί και να τελειώσει. Δύσκολο, ίσως, να καταλάβουμε ότι αυτά που ζητούν οι τοκογλύφοι τα έχουμε πληρώσει ήδη διπλά και τρίδιπλα. Δύσκολο, ίσως, έτσι βαριά ενοχοποιημένοι και ηττημένοι, να βρούμε τη δύναμη για να πούμε «άι σιχτίρ» στους τοκογλύφους και τους κάθε απόχρωσης μπράβους τους.

Ακόμη πιο δύσκολο να βρούμε το σθένος, την αξιοπρέπεια και τα μέσα για να αποτινάξουμε όχι μόνο τα δεσμά που μας ετοίμασαν τόσο μεθοδικά, αλλά και τον μίζερο και άθλιο εαυτό μας. Μόνο που άλλος δρόμος δεν μας έμεινε. Ας τον πάρουμε κι όπου μας βγάλει.
to pontiki

Δ.Ν.Τ.: «Φάρμακο» και για άλλους ο μηχανισμός στήριξη.

Την εκτίμηση, ότι και άλλα ευρωπαϊκά κράτη θα ωφεληθούν από τη βοήθεια που μπορεί να τους παρέχουν Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. για την περιστολή του υπέρογκου κρατικού χρέους τους, εξέφρασε με σχόλιό του σε εσωτερικής κυκλοφορίας έντυπο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το στέλεχος του οργανισμού, Ολιβιέ Μπλανσάρ.

«Μπορούν τα κράτη να έχουν βιώσιμα οικονομικά μεγέθη; Ασφαλώς, μπορούν. Μπορούν αυτό μόνα τους; Κατανοώ τη διστακτικότητα μερικών κρατών να ζητήσουν βοήθεια από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.. Όμως, τα προγράμματα αμφοτέρων πραγματικά βοηθούν» σημειώνει ο Μπλανσάρ.

Όπως τονίζει, είναι προς το συμφέρον των κρατών να έχουν στη διάθεσή τους ένα «πλαφόν» στα επιτόκια δανεισμού τους, βοηθώντας στη δανειοδότησή τους, αλλά και καταπραΰνοντας ταυτοχρόνως τους φόβους των δανειστών τους.

parapolitika.gr

Πρωτοχρονιάτικος Γολγοθάς για τον υπουργό Οικονοµικών

Με ποινές-φωτιά στους φοροφυγάδες, αλλά και συµβιβαστικές λύσεις στα κλειστά επαγγέλµατα φιλοδοξεί ο υπουργός Οικονοµικών Γ. Παπακωνσταντίνου να περάσει δύο από τις δυσκολότερες δοκιµασίες που του έχει αναθέσει η τρόικα ώς τον Φεβρουάριο και να εξασφαλίσει έτσι την έγκριση της τέταρτης δόσης του δανείου.
Την τριάδα των σκληρών δοκιµασιών συµπληρώνει η προετοιµασία των νέων µέτρων για την περαιτέρω µεί ωση του ελλείµµατος την περίοδο 2012-2014 κατά 11 δισ. ευρώ περίπου – από 17 δισ. ευρώ που αναµένεται να κλείσει το 2011 σε 6 δισ. ευρώ το 2014. Αυτή τη δοκιµασία, µάλιστα, ο υπουργός Οικονοµικών σκοπεύει να τη µοιραστεί µε τα πολιτικά κόµµατα της αντιπολίτευσης και τους κοινωνικούς εταίρους, ζητώνταςτους να υποβάλουν τις δικές τους προτάσεις για το πώς εκείνοιβλέπουν να µειώνεται το έλλειµµα. Ελπίζειέτσι να τους καταστήσει «συνυπεύθυνους», µετριάζοντας τις αντιδράσεις τους.

Για να κερδίσει το στοίχηµαµε την τρόικα, ο υπουργός Οικονοµικών πρέπει να συνεχίσει το επόµενο δίµηνο να δουλεύει µε τους εντατικούς ρυθµούς του τελευταίου µήνα, εκτελώντας τις «εντολές» της, τη µία µετά την άλλη.

Πρώτα στη σειρά, για το 2011, τα κλειστά επαγγέλµατα, όπου το οικονοµικό επιτελείο φιλοδοξεί να κλείσει τα µέτωπα πριν καν ανοίξουν, προσφέροντας λύσεις συµβιβασµού,οι οποίες και τις εντολές του Μνηµονίου θα ικανοποιούν, αλλά και κάποιους από τους ισχύοντες «περιορισµούς» θα διατηρούν, έστω και µε άλλο όνοµα. Χαρακτηριστικά,το υπουργείο προσανατολίζεται στην κατάργηση µεν των κατώτατων ή προκαθορισµένων αµοιβών, που ισχύουν για δικηγόρους, συµβολαιογράφους και µηχανικούς, αλλά ταυτόχρονα και στη διατήρηση µιας λογικής αµοιβών (που θα ονοµαστούν π.χ. «ενδεικτικές») ως βάσης υπολογισµού για την καταβολή εισφορών στα ασφαλιστικά ταµεία και τους συλλόγους. Το νοµοσχέδιο, πάντως, διατηρεί έναν ριζοσπαστικό χαρακτήρα στο πρώτο τµήµα του, µε τις οριζόντιες ρυθµίσεις, που προβλέπει κατάργηση κάθε περιοριστικής απαίτησης για την είσοδο σε ένα επάγγελµα. Μόνο αν συντρέχουν λόγοι επιτακτικού δηµόσιου συµφέροντος θα µπορεί ο αρµόδιος υπουργός εντός τριµήνου να καθιερώσει νέους περιορισµούς. Το νοµοσχέδιο θα κατατεθεί στα µέσα Ιανουαρίου.

Μεγαλύτερη πρόκληση, η καταπολέµηση τηςφοροδιαφυγής, για την καθυστέρηση αντιµετώπισης της οποίας έκανε «παρατήρηση» στην κυβέρνηση ο κ. Ντοµινίκ Στρος-Καν. Στο τραπέζι έχουν πέσει φιλόδοξες προτάσεις, που προβλέπουν αυστηροποίηση ποινών για τους φοροφυγάδες, όπως π.χ. να µην είναι εξαγοράσιµη η ποινή τους – και άρα να µπαίνουν στη φυλακή – αν δεν πληρώσουν όλον τον φόρο. Επίσης, σχεδιάζονται νέες διαδικασίες αξιολόγησης των εφοριακών και των εφόρων µε ποσοτικούς στόχους. Οι ελεγκτικοίµηχανισµοί θα οργανωθούν σε κεντρικόεπίπεδο, αντί του τοπικού που ισχύει σήµερα και ευνοεί τη διαφθορά. Το σχετικό νοµοσχέδιο αναµένεται να κατατεθεί στο τέλος Ιανουαρίου.

Η επιµήκυνση. Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει κι άλλον έναν λόγο να δείξει τον καλύτερο εαυτό του τον Ιανουάριο. Καλώς εχόντων των πραγµάτων, µέσα στον µήνα αυτό θα εγκρίνει το Eurogroup την επιµήκυνση του χρόνου εξόφλησης του δανείου της τρόικας, ενώ θα κληθεί να δώσει τη συγκατάθεσή του και τογερµανικό Κοινοβούλιο. Αν δεν πειστεί η Γερµανία ότι η Ελλάδα εφαρµόζει τις δεσµεύσεις της, τα πράγµατα µπορεί να αγριέψουν...

Σε κατηφόρα οι αµοιβές των ∆ΕΚΟ
Την κατηφόρα έχουν αρχίσει να παίρνουν οι αµοιβές των υπαλλήλων των ∆ΕΚΟ.
Σύµφωνα µε τα στοιχεία του υπουργείου Οικονοµικών, στο 9µηνο Ιανουαρίου - Σεπτεµβρίου αυτές είχαν µειωθεί κατά 15% σε σύγκριση µε την ίδια περίοδο του προηγούµενου έτους, καθώς εφαρµόσθηκε κι εκεί η µισθολογική πολιτική του ∆ηµοσίου. Οι νέες µειώσεις του πολυνοµοσχεδίου, ώς και κατά 25%, θα ισχύσουν επιπροσθέτως αυτών.

ta nea online

Η νεοφιλελεύθερη βιοπολιτική του Μνημονίου, της Ιωάννας Τσιβάκου

 Οι διορθωτικοί μηχανισμοί που έχει επιβάλει μέσω του Μνημονίου η Τρόικα στην ελληνική οικονομία, καθώς έχουν δρομολογηθεί πάνω στη λογική του νεοφιλελευθερισμού, είναι μια ευκαιρία για να αναλογιστούμε εκ νέου τα προτάγματα του τελευταίου, και ιδίως εκείνες τις όψεις του που επιδρούν στη συγκρότηση της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Στα αριστερά πολιτικά κείμενα ο νεοφιλελευθερισμός εμφανίζεται ως επί το πλείστον ως πολιτική για την εξάρθρωση του κράτους πρόνοιας και την υποταγή τού θεμελιωμένου μεταπολεμικού κράτους δικαίου στα κελεύσματα της καπιταλιστικής αγοράς. Αυτή η γενικόλογη περιγραφή αποκρύπτει εσωτερικές λογικές του νεοφιλελευθερισμού που η αντίσταση σε αυτόν θα πρέπει επίμονα να αποκαλύπτει.
Όπως είχε διαπιστώσει ο Φουκώ κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970,[1] η επικρατούσα εκδοχή του αμερικανικού φιλελευθερισμού (βλ. Hayek, von Mises, Simons, Schultz κ.ά.) δεν αποσκοπεί σε υποχώρηση του κράτους, αλλά σε αλλαγή του ρόλου του. Το βασικό επιχείρημα για μια τέτοια αλλαγή δεν ερείδεται στην ανικανότητα του κράτους πρόνοιας να είναι οικονομικά αποτελεσματικό, αλλά στην αδυναμία του να επιτύχει τη θεμελίωση του φιλελεύθερου ιδεώδους, που δεν είναι άλλο παρά αυτό της ατομικής ελευθερίας. Στον κλασικό φιλελευθερισμό η ατομική ελευθερία εθεωρείτο φυσικό δικαίωμα, καθώς πίστευε πως ρίζωνε στην ίδια τη φύση του ανθρώπου. Ο νεοφιλελευθερισμός όμως πρεσβεύει πως αυτό δεν αληθεύει, γι’ αυτό, κατά τη γνώμη των ιδρυτών του, η πραγματοποίηση της ατομικής ελευθερίας, εννοουμένης ως ελευθερίας επιλογών, προϋποθέτει συνειδήσεις κατάλληλα προετοιμασμένες για την διεκδίκησή της. Η προετοιμασία, δε, και η οικοδόμηση ελεύθερης συνείδησης επιτυγχάνεται με την ανάπτυξη ελεύθερων και ισότιμων συναλλαγών που μόνο η αγορά μπορεί να εξασφαλίζει.
Ωστόσο, η αγορά, πάντα κατά τους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού, όπως και το ανθρώπινο ον, δεν είναι φύσει ελεύθερη, παρά απαιτείται μια κρατική πολιτική που να επιδιώκει, να σχεδιάζει και να διασφαλίζει τις προϋποθέσεις ελευθερίας της. Αυτό θα πρέπει να είναι το έργο του σύγχρονου κράτους. Εν συντομία, ο νεοφιλελευθερισμός δεν προτείνει την περιστολή του κράτους, αλλά τη σύσταση ενός κράτους που θα αντλεί τη νομιμοποίησή του από την οικονομική ορθολογικότητα της αγοράς. Κράτος και αγορά υποβαστάζονται και συνυπάρχουν αρμονικά στο βαθμό που το πρώτο στηρίζει την εγκυρότητά του στην καλή λειτουργία της δεύτερης, γι’ αυτό και το κράτος οδηγείται στον ενστερνισμό εκείνων των οικονομικών κανόνων που καθιστούν την αγορά αποτελεσματική και άξια να σφυρηλατεί υπό τη δική της λογική ελεύθερα και ισότιμα (όχι ίσα) υποκείμενα.
Κατόπιν αυτού, είναι προφανές πως δεν επιδιώκεται η απόσυρση του κράτους αλλά η αναδιαμόρφωσή του με όπλο τον νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος δεν λειτουργεί ως μια απλή ιδεολογία, παρά ανάγεται σε στρατηγική εξουσίας. Στρατηγική ικανή να επιδρά στην ανθρώπινη προσωπικότητα και να την αναδιαπλάθει καθιστώντας την «αυτόνομη». Ο όρος της αυτονομίας υπονοεί εδώ πως ο άνθρωπος στο εξής δεν θα προσδοκά την εξελικτική του πορεία από εξωτερικούς παράγοντες, παρά από τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ίδιος αναλαμβάνει την ευθύνη των προσωπικών του επιλογών, είτε αυτές αναφέρονται στην ιδιωτική είτε στη δημόσια σφαίρα. Εκπαιδευόμενος έτσι ώστε η συμπεριφορά του να έχει αφομοιώσει τον τρόπο του σκέπτεσθαι του εχέφρονος επιχειρηματία, το πρότυπο του νεοφιλελεύθερου ανθρώπου είναι κάποιος που αποφασίζει προσμετρώντας κόστη και οφέλη, τελώντας συνεχώς εν εγρηγόρσει εμπρός στους καιροφυλακτούντες κινδύνους των συγχρόνων πλουραλιστικών κοινωνιών.[2]
Ακριβώς επειδή ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μόνο ένα είδος διακυβέρνησης αλλά και μια «τεχνολογία διαπλάσεως του εαυτού», χαρακτηρίζεται από τον Φουκώ ως βιοπολιτική, δηλαδή ως στρατηγική «βιοεξουσίας». Με τον τελευταίο όρο επισημαίνεται εκείνο το είδος της εξουσίας που ασκείται απευθείας πάνω στη ζωή, όχι με όρους υψηλής κυριαρχίας ή θεσμοποιημένης πειθαρχίας, αλλά με εκλεπτυσμένους μηχανισμούς που έχει επεξεργαστεί η σύγχρονη τεχνοεπιστήμη. Η πειθαρχική εξουσία επιβάλλεται απρόσωπα από τους κυρίαρχους θεσμούς, βάσει νομοταγών πρακτικών και ρυθμίσεων. Αφήνει ωστόσο ένα πεδίο εξωθεσμικό, όπου η ζωή των ατόμων δύναται να ανακαλύπτει διεξόδους από τις θεσμοποιημένες πρακτικές. Η «βιοπολιτική» όμως καταργεί τα όρια μεταξύ θεσμοθετημένης και μη θεσμοθετημένης σφαίρας, παρεμβαίνοντας σε όλο το φάσμα της ζωής, σωματικής και διανοητικής, μέσω στρατηγικών νουθεσίας, αγωγής, επιστημονικής πρόληψης.
Στην ελληνική κοινωνία έχουμε ήδη διαπιστώσει μορφές βιοεξουσίας σε κοινωνικές σχέσεις όπως αυτές ανάμεσα σε ασθενή και γιατρό, δάσκαλο και μαθητή, επιχειρηματία και εργαζόμενο. Σε όλες αυτές τις μορφές, η ασκούμενη βιοπολιτική έχει ως σκοπό την προφύλαξη, προσαρμογή και εθελοντική αποδοχή των προτροπών του ισχυρού από τον αδύνατο. Όμως το ίδιο το κράτος δεν είχε μέχρι πρόσφατα ακόμη επεξεργαστεί μορφές βιοπολιτικής, ήτοι άμεσης παρέμβασης στη ζωή των πολιτών του. Ο πολίτης του ελληνικού κράτους όχι μόνο διατηρούσε τα όρια ανάμεσα σε ιδιωτική και δημόσια σφαίρα, αλλά έκανε κάτι ακόμη χειρότερο για τον νεοφιλελευθερισμό: εμπότιζε με τη λογική της ιδιωτικής ζωής την δημόσια, ακυρώνοντας συχνά στην πράξη ορισμένα είδη πειθαρχικής εξουσίας. Χωρίς να παραγνωρίζεται ο εκφυλισμός μιας τέτοιας συμπεριφοράς που παρατηρήθηκε ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες λόγω ανυποληψίας του κράτους, εντούτοις αυτή η απειθαρχία συντήρησε θύλακες συναισθηματικής αντίστασης απέναντι σε ισοπεδωτικές «τεχνολογίες του εαυτού».
Στο παρόν άρθρο δεν θα γίνει εκτίμηση των αιτιών, ούτε των θετικών και αρνητικών όψεων και συμπτωμάτων της νεοελληνικής τρέχουσας συμπεριφοράς. Κι αυτό διότι το ενδιαφέρον εστιάζεται στο να δειχτεί ότι αυτή η παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, και προφανώς η νοοτροπία που την εξέθρεψε, αποτελεί κεντρικό αντικείμενο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Μνημονίου. Η Τρόικα δεν ενδιαφέρεται μόνο, όπως ισχυρίζονται πολλοί, για την είσπραξη των δανείων της. Κατανοεί πως, ακόμη κι αν τα εισπράξει, νέα δάνεια θα δημιουργηθούν από μια κοινωνία που ενδιαφέρεται πρωτίστως για τον ιδιωτικό της βίο, ενώ αδιαφορεί για το κράτος, παρότι έχει εναποθέσει σε αυτό όλες τις ευθύνες για το μέλλον της. Γι’ αυτό και επιχειρεί με βίαια μέσα να οδηγήσει την ελληνική συνείδηση σε δρόμους που οι πειθήνιοι ευρωπαίοι πολίτες έχουν ήδη περπατήσει, με αποτελέσματα αμφισβητήσιμα μεν ως προς την οικονομία, αρνητικά δε ως προς το ατομικό ευ ζην.

Ενδεικτικά, δύναται κανείς να αναφέρει ορισμένα μέτρα ανήκοντα στην κατηγορία της βιοπολιτικής, τα οποία πρότεινε το Μνημόνιο και ήδη η κυβέρνηση εκτελεί: την αναθεώρηση του ασφαλιστικού, όπου η πρόνοια για το μέλλον επαφίεται πλέον, σε μεγάλο βαθμό, στο άτομο και όχι στην κοινωνία· την κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων, καθώς η επιχειρηματικότητα, δηλαδή η ευθύνη του ίδιου του επιχειρηματία για την κερδοφορία της επιχειρήσεώς του ανατίθεται αποκλειστικά στον ίδιο και όχι σε ευνοϊκές διατάξεις· την προτεραιότητα των επιχειρηματικών συμβάσεων έναντι των συλλογικών, γεγονός που αφήνει στην πρωτοβουλία και στη θέληση των συμβαλλομένων την διεκδίκηση και επίτευξη των προσωπικών τους επιδιώξεων, και ούτω καθ’ εξής. Όλες οι προαναφερθείσες περιπτώσεις προδιαγράφουν τις συνιστώσες ενός υποκειμένου που θα εσωτερικεύσει την ιδέα ότι είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος της μοίρας του και, επίσης, ότι η ευημερία του εξαρτάται από την πρόθυμη ευθυγράμμισή του με τα προαπαιτούμενα μιας παγκοσμίως απελευθερωμένης αγοράς. Σε μια τέτοια κοινωνία, οι ευπροσάρμοστοι και επιτήδειοι, οι ευφάνταστοι και δημιουργικοί ίσως αντέξουν. Οι αδύναμοι κοινωνικά, οι «αιθεροβάμονες», οι στοχαστικοί και «ποιητικοί», οι μειονεκτούντες φυσικά ή πνευματικά, θα περιθωριοποιηθούν.
Ίσως αναρωτηθεί κανείς: Μήπως ένας τέτοιος αναπροσανατολισμός του νεοελληνικού ατόμου είναι αναγκαίος για τη ζωή του στη σύγχρονη, τεχνολογικά διασυνδεδεμένη οικουμένη; Η απάντηση θα μπορούσε να είναι καταφατική εάν επρόκειτο για την απλή επιβίωσή του. Σίγουρα όμως είναι αρνητική, αν ληφθεί υπόψη η εξασφάλιση μιας καλής ποιότητας ζωής. Τι ποιότητα ζωής μπορεί να προσδοκά ένα ανέστιο και αιωρούμενο άτομο, ανασφαλές και έρμαιο της ακατάπαυστης ροής πληροφοριών που διαχέουν τα παγκόσμια κέντρα κυριαρχίας;
Εμπρός στον κατατεμαχισμό της προσωπικότητας, καλείται η αριστερή σκέψη να επαναθέσει στο προσκήνιο του προβληματισμού τον σχηματισμό ενός «εμείς» που δεν θα συντρίβει την ατομικότητα. Να διαλεχθεί για τη συγκρότηση πολιτικής προοπτικής που θα προάγει την ατομική ευθύνη και δημιουργικότητα στα πλαίσια μιας εθνικής συλλογικότητας ανοιχτής στην κάθε ετερότητα.[3] Αυτή η προοπτική αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής, διότι η συνεπής της επιδίωξη θα εκθεμελίωνε την ίδια τη βιοεξουσία. Πάνω σε αυτή την εκθεμελίωση καλούνται οι κυοφορούμενες αντιστάσεις να σχεδιάσουν τις στοχεύσεις τους, αφού προηγουμένως μελετήσουν τις μύχιες διακλαδώσεις της βιοεξουσίας.
tvxs.gr

Η Εσθονία το νέο μέλος της ευρωζώνης



 Στην «οικογένεια» της δοκιμαζόμενης ευρωζώνης, εντάσσεται από αύριο η Εσθονία, καταλαμβάνοντας τη 17η θέση κράτους-μέλους στη ζώνη του ευρώ. Πρόκειται για την πρώτη πρώην Σοβιετική Δημοκρατία που μπαίνει στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Θα αποτελέσει τη δεύτερη μικρότερη οικονομία της ευρωζώνης, μετά τη Μάλτα και την υγιέστερη δημοσιονομικά χώρα-μέλος.
Ο 53χρονος διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Εσθονίας Άντρες Λίπστοκ θα καταλάβει την προβλεπόμενη θέση του στο διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και αναμένεται να συμμετάσχει στην πρώτη του ψηφοφορία για τον προσδιορισμό των επιτοκίων της ΕΚΤ στις 13 Ιανουαρίου, στη Φρανκφούρτη.
Περίπου 85 εκατομμύρια νομίσματα του ευρώ που φέρουν στη μία πλευρά τους το χάρτη της Εσθονίας, καθώς και 12 εκατομμύρια χαρτονομίσματα θα διατεθούν αύριο στην αγορά, ενώ η περίοδος αντικατάστασης της κορόνας θα διαρκέσει δύο εβδομάδες.
parapolitika.gr