Με αφορμή την «εικόνα ντροπής» των εξαθλιωμένων συμπολιτών μας μπροστά σε μια σακούλα λεμόνια στην πλατεία Συντάγματος – δημοσιεύτηκε στον Guardian– η κ. Φωτεινή Τσαλίκογλου σε άρθρο της στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (17/2) θίγει ένα πρόβλημα ουσίας. Αναφερόμενη στη δυσφορία μας για τη δημοσιοποίηση τού γεγονότος κι όχι για το γεγονός καθαυτό χαρακτηρίζει, εύστοχα, την ενόχλησή μας υποκριτική. Αποδίδει δε το σύμπτωμα αυτό στη βασική αρχή με την οποία γαλουχηθήκαμε ως λαός: «τι θα πουν οι άλλοι για μας ;»
Ας μου επιτραπεί, χάριν του διαλόγου, να διατυπώσω κάποιες σκέψεις πάνω στο θέμα. Ανάμεσα στο «τι θα πουν οι άλλοι για μας;» και στο «τι λένε οι άλλοι;» υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Η πρώτη ερώτηση εμπεριέχει φόβο και αγωνία ενοχική, η άλλη εκφράζει ανθρώπινο ενδιαφέρον και επιθυμία