Εξηγούμαι: δεν πολυσυμπαθώ εκείνους τους υπερπατριώτες που συμπεριφέρονται λες και μόνο η Ελλάδα υπάρχει ως χώρα πάνω σε τούτη τη γη, που θεωρούν ότι το έθνος το δικό μας είναι ανώτερο έναντι κάθε άλλου λαού, ότι καμία ιστορία κανενός άλλου τόπου δεν πιάνει μία μπροστά στη δική μας και ότι, τέλος πάντων,εμείς είμαστε οι "καλύτεροι", όπως έγραφε πρόσφατα σε εύστοχο κείμενό του ο Θεοδωράκης. Πιστεύω ότι τέτοιου τύπου υπερπατριώτες ενσαρκώνουν σήμερα το πρόσωπο ενός άλλου "μεγαϊδεατισμού" που ιστορικά παρέσυρε τον ελληνικό λαό σε οικτρά λάθη μέχρις ότου να σπάσει τότε τα μούτρα του.
Εξίσου επικίνδυνους όμως θεωρώ όσους στην ταυτότητά τους αναγράφονται οι λέξεις "ελληνική υπηκοότητα" αλλά στην πραγματικότητα λειτουργούν ως οι χειρότεροι ανθέλληνες απέναντι στην ίδια την χώρα τους. Για μένα ο ανθελληνισμός δεν εντοπίζεται στη στάση της Μέρκελ ή της Λαγκάρντ, κάθε μία από τις οποίες εκπροσωπεί και υπηρετεί τα συμφέροντά της. Η μεν πρώτη τα συμφέροντα του λαού της, η δε δεύτερη τα συμφέροντα του Οργανισμού στον οποίον εργάζεται και από τον οποίον πληρώνεται. Γι' αυτό και μπορώ να εξηγήσω τη στάση της καθεμίας από τα δύο πρόσωπα που παραδειγματικά ανέφερα.
Αν κάτι αποστρέφομαι περισσότερο είναι η στάση όσων εντός Ελλάδας - και πρωτίστως πολιτικών- φροντίζουν, όταν τους δοθεί η αφορμή, είτε με συνεντεύξεις τους σε ξένα μέσα ενημέρωσης είτε συνομιλώντας με ξένους υπηρεσιακούς και θεσμικούς παράγοντες, να τους δίνουν την αίσχιστη δυνατή εικόνα για την ίδια τους τη χώρα. Τέτοιες τύπου ενδείξεις ανθελληνικής συμπεριφοράς ήταν
Εξίσου επικίνδυνους όμως θεωρώ όσους στην ταυτότητά τους αναγράφονται οι λέξεις "ελληνική υπηκοότητα" αλλά στην πραγματικότητα λειτουργούν ως οι χειρότεροι ανθέλληνες απέναντι στην ίδια την χώρα τους. Για μένα ο ανθελληνισμός δεν εντοπίζεται στη στάση της Μέρκελ ή της Λαγκάρντ, κάθε μία από τις οποίες εκπροσωπεί και υπηρετεί τα συμφέροντά της. Η μεν πρώτη τα συμφέροντα του λαού της, η δε δεύτερη τα συμφέροντα του Οργανισμού στον οποίον εργάζεται και από τον οποίον πληρώνεται. Γι' αυτό και μπορώ να εξηγήσω τη στάση της καθεμίας από τα δύο πρόσωπα που παραδειγματικά ανέφερα.
Αν κάτι αποστρέφομαι περισσότερο είναι η στάση όσων εντός Ελλάδας - και πρωτίστως πολιτικών- φροντίζουν, όταν τους δοθεί η αφορμή, είτε με συνεντεύξεις τους σε ξένα μέσα ενημέρωσης είτε συνομιλώντας με ξένους υπηρεσιακούς και θεσμικούς παράγοντες, να τους δίνουν την αίσχιστη δυνατή εικόνα για την ίδια τους τη χώρα. Τέτοιες τύπου ενδείξεις ανθελληνικής συμπεριφοράς ήταν