Στην κεντρική προεκλογική ομιλία του ο κ. Μάνος, υποστήριξε ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασαν σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση νέες εκλογικές τους θέσεις που σε «πολλά σημεία είναι ταυτόσημες. Υπόσχονται να μας ανακουφίσουν από τα δεινά του μνημονίου. Με λεφτά όμως που δεν υπάρχουν και δεν μπορούμε πια να δανειστούμε. Η ΝΔ υπόσχεται να τα βρει κόβοντας δαπάνες. Κάτι που ποτέ δεν έκανε. Ως κυβέρνηση αύξαινε τις δαπάνες την ίδια στιγμή που υποσχόταν να τις περιορίσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να τα βρει διπλασιάζοντας τους φόρους εισοδήματος. Ακούσατε καλά. Διπλασιάζοντας τους φόρους εισοδήματος. Κατά την άποψη του είναι απόλυτα φιλολαϊκό η χωρίς μέτρο αύξηση των φόρων και η δήμευση της περιουσίας».
Τι άλλο μπορεί να είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ; Πρόγραμμα ο Θεός να το κάνει, εδώ που τα λέμε. Τα προγράμματα έχουν ιεραρχήσεις και προτεραιότητες, τεκμηρίωση και ρεαλισμό, βασίζονται σε πραγματικά δεδομένα και επιδιώκουν εφικτές λύσεις. Δεν τάζουν τον ουρανό με τα άστρα. Εδώ έχουμε απλώς μια διακήρυξη προθέσεων. Το εύπεπτο περιτύλιγμα των πάντων, δηλαδή του τίποτα. Όταν υπόσχεσαι τον παράδεισο, το πιθανότερο είναι να φτάσεις στην κόλαση.
Αν επιχειρήσει κάποιος να αναλύσει ένα προς ένα τα σημεία του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ απλώς θα χάσει την ώρα του. Περιέχονται διακηρύξεις, προθέσεις, συνθήματα και μαξιμαλισμοί που δεν έχουν συνοχή, λογική και ορθολογική βάση. Εξαντλούνται σε γενικότητες, με εμφανή πρόθεση να κολακεύσουν αυτιά. Υπόσχονται το γενικό, το αόριστο και το απλησίαστο επειδή δεν μπορούν –δεν είναι και εύκολο άλλωστε- να αναδείξουν το ειδικό, το συγκεκριμένο, το εφικτό. Δεν φέρνει και ψήφους αυτό άλλωστε.
Συνεπώς αν έχει αξία να αξιολογήσει κανείς κάτι σε αυτό το πρόγραμμα είναι η γενική πολιτική