Προσπερνάω συνοπτικά τους άχρηστους και ανούσιους προλόγους και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα: Θα ψηφίσω αριστερά. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα ψηφίσω είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε ΔΗΜΑΡ, είτε ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ (η σειρά, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, είναι εντελώς τυχαία).Αυτές είναι οι πρώτες εκλογές που θα ήθελα να έχω τρεις ψήφους. Μια για τους οικολόγους πράσινους, το κατεξοχήν, κατά την εκτίμησή μου, ελληνικό ελευθεριακό κόμμα, μια για τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που δείχνει να έχει τη μεγαλύτερη δυναμική από τα υπόλοιπα, και εξ αυτού του λόγου συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να αποτελέσει το ισχυρότερο ανάχωμα εναντίον του μνημονίου, και μια για τη ΔΗΜΑΡ, η οποία εστιάζει όχι μόνο στις αρνητικές συνέπειες που μας κληροδότησε η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού αλλά και στις εγχώριες παθογένειες οι οποίες μας ταλανίζουν για χρόνια και κάποια στιγμή θα πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε.
Δεν θέλω με αυτόν τον τρόπο να εξαλείψω τις –πολλές και, κάποιες φορές, χαώδεις – διαφορές μεταξύ των αριστερών κομμάτων. Θα ήταν βλακώδες ακόμη και να το σκεφθώ. Όμως, ακόμη και οι χαώδεις αυτές διαφορές, αυτή την κρίσιμη για τον τόπο ώρα πρέπει να βγουν στην άκρη. Δεν έχουμε το δικαίωμα αυτή την ιστορική στιγμή να σκεφτούμε τα κόμματά μας, τα απωθημένα μας και να