Ολάντ: Δεν θα δεχτώ μαζικές απολύσεις

Κύμα απολύσεων αναμένει μετά τις εκλογές ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών για την προεδρία της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ. Ο ίδιος δεσμεύτηκε ότι εάν εκλεγεί θα αντιδράσει στα σχέδια των εταιρειών για περικοπές θέσεων εργασίας. Παράλληλα, εξέφρασε την ικανοποίησή του επειδή η Ανγκελα Μέρκελ «μετακινείται» όσον αφορά «στην ανάπτυξη στην ΕΕ».

Συγχρόνως, εκτίμησε ότι η Μέρκελ «θα μετακινηθεί στο ίδιο θέμα ακόμα περισσότερο», όταν θα έχει τελειώσει ο β' γύρος των γαλλικών προεδρικών την 6η Μαΐου.
Ο 57χρονος υποψήφιος αναμένεται - σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις - να είναι ο νικητής του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, επικρατώντας του σημερινού προέδρου Νικολά Σαρκοζί κυρίως εξαιτίας της αποτυχίας του συντηρητικού ηγέτη να τηρήσει την δέσμευσή του και να μειώσει το σταθερά υψηλό ποσοστό της ανεργίας στην δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.
Ο Σαρκοζί, ο οποίος οδεύει προς το να γίνει ο πρώτος Γάλλος πρόεδρος εδώ και πάνω από 30 χρόνια, που θα ηττηθεί στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί, δέχτηκε νέο πλήγμα την Πέμπτη όταν το ποσοστό της ανεργίας έφθασε στο υψηλότερο επίπεδό του από τον Σεπτέμβριο του 1999. Η ανεργία στη Γαλλία δεν έχει πέσει κάτω από το 7% τα τελευταία 30 χρόνια.
Ο Ολάντ είπε ότι τα συνδικάτα ήδη προειδοποιούν ότι οι εταιρείες προετοιμάζονται για σειρά απολύσεων μετά το τέλος της προεδρικής εκστρατείας, στη διάρκεια της οποίας ο Σαρκοζί έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να αποφύγει το κλείσιμο μεγάλων βιομηχανιών.
«Τα συνδικάτα το γνωρίζουν αυτό. Αναμένονται αποφάσεις που έχουν ήδη αναβληθεί. Δεν θα είναι η νίκη μας που θα πυροδοτήσει τα σχέδια για απολύσεις μετά την 6η Μαΐου», δήλωσε σε

Γ. Παρασκευόπουλος: Ευχαριστούμε που δεν μας θεωρούν μέρος του πολιτικού συστήματος

Στην Κρήτη θα συνεχιστούν σήμερα και αύριο οι περιοδείες των Οικολόγων Πράσινων. Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε από το Ηράκλειο ο συνεπικεφαλής της εκστρατείας, μαζί με την Ιωάννα Κοντούλη, Γιάννης Παρασκευόπουλος, παρουσίασε το πρόγραμμα της παράταξης για τον τουρισμό και μετέφερε το μήνυμα για τις πολιτικές εξελίξεις και τις εκλογές της επόμενης Κυριακής. Όπως υπογράμμισε ο κ. Παρασκευόπουλος, στη συζήτηση των κομμάτων για το ντιμπέιτ «ο κ. Βενιζέλος και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί επιβεβαίωσαν ότι δεν μας θεωρούν μέρος του πολιτικού συστήματος. Τους ευχαριστούμε γι’ αυτό, καθώς πλήθος πολίτες ψάχνουν δημοκρατική ψήφο τιμωρίας όλου του πολιτικού συστήματος. Θυμίζουμε όμως ότι κοινοβουλευτικά κόμματα ήταν πάντα και αυτά που εκπροσωπούνταν μόνο στην ευρωβουλή. Η δημοκρατία και ο διάλογος δεν μπορούν λοιπόν να κόβονται και να ράβονται στα μέτρα κανενός».

Επιπλέον, κάλεσε τους πολίτες να δίνουν προσοχή στις μικρές ειδήσεις που αποκαλύπτουν την υποκρισία του πολιτικού συστήματος. Όπως υπογράμμισε, «η Δανειακή Σύμβαση αποτελεί στην ουσία Οδικό Χάρτη εξόδου από την ευρωζώνη, καθώς επιβάλλει δημοσιονομικούς στόχους τόσο ανέφικτους (δημοσιονομικά πλεονάσματα της τάξης του 4,5%, για μια εικοσαετία) που καμιά άλλη χώρα της ευρωζώνης δεν έχει πετύχει ως τώρα. Αποτελεί λοιπόν μνημείο υποκρισίας εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που την υπέγραψαν, να αυτοπαρουσιάζονται ως εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Αν θέλουμε όντως να μη γυρίσουμε στη δραχμή, που θα σήμαινε ακόμη δραματική υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης μισθωτών και συνταξιούχων, είναι ανάγκη να τους καταδικάσουμε με την ψήφο μας και να θεμελιώσουμε μια εναλλακτική

Κ. Σημίτης: Δεν προκάλεσε η Ελλάδα την κρίση στην Ευρωζώνη

Απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι ήταν λάθος η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη επιχειρούν να δώσουν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και ο οικονομολόγος και καθηγητής στο οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Στουρνάρας, σε άρθρο τους στον Guardian.

Το άρθρο έχει τίτλο «Δεν προκάλεσε η Ελλάδα την κρίση στην Ευρωζώνη. Ναι, η χώρα μου ήταν η σπίθα, που απλώς αποκάλυψε τις δομικές αδυναμίες εντός της ευρωζώνης».
Στο άρθρο επισημαίνεται ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Ελλάδα έκανε μια τεράστια προσπάθεια για να ανταποκριθεί στα κριτήρια σύγκλισης, χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα: τη δημοσιονομική, νομισματική και εισοδηματική πολιτική, καθώς και την ευρεία ιδιωτικοποίηση τραπεζών και των δημόσιων επιχειρήσεων.

Αναφέρεται, επίσης, ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώθηκε κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, από 12,5% του ΑΕΠ το 1993 σε 2,5% το 1999, και με βάση αυτά τα οικονομικά στοιχεία εγκρίθηκε η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Σημειώνεται, ακόμα, ότι η απόδοση της χώρας ήταν θετική και σε άλλα κριτήρια σύγκλισης, όπως ο πληθωρισμός και το δημόσιο χρέος, και υπογραμμίζεται ότι η απόφαση ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ελήφθη έπειτα από ενδελεχή έλεγχο των οικονομικών στοιχείων της χώρας και με βάση τις εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Οικονομικής και Δημοσιονομικής Επιτροπής.
Στο άρθρο επισημαίνεται, επίσης, ότι παρά την αυστηρή δημοσιονομική και νομισματική πολιτική,

Τζ. Στίγκλιτς: Η λιτότητα ωθεί την Ευρώπη στην αυτοκτονία

 

Η κατάσταση της Ευρώπης είναι «τρομερή», καθώς η έμφαση στη λιτότητα την ωθεί προς την «αυτοκτονία», δηλώνει ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς. «Το πρόβλημα είναι ότι με το ευρώ έχουν διαχωρισθεί η κυβέρνηση από την κεντρική τράπεζα και τη διαδικασία εκτύπωσης χρήματος και έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο πρόβλημα», τονίζει.
   Ο κ. Στίγκλιτζ βλέπει επίσης μία κεντρική Ευρωζώνη «μίας ή δύο χωρών», η οποία θα αποτελείται από τη Γερμανία και πιθανόν την Ολλανδία ή τη Φινλανδία ως «το πιθανό σενάριο, εάν η Ευρώπη διατηρήσει την προσέγγιση της λιτότητας. Η διαδικασία της λιτότητας θα οδηγήσει σε υψηλά επίπεδα ανεργίας που δεν θα είναι πολιτικά αποδεκτά και θα επιδεινώσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματα».

«Δεν υπήρξε ποτέ επιτυχημένο πρόγραμμα λιτότητας σε κάποια μεγάλη χώρα. Η προσέγγιση της Ευρώπης είναι σίγουρα ελάχιστα υποσχόμενη. Νομίζω ότι η Ευρώπη οδεύει προς την αυτοκτονία», τονίζει ο Στίγκλιτς, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg.

Αν η Ελλάδα ήταν το μόνο μέρος της Ευρώπης που είχε λιτότητα, οι αρχές θα μπορούσαν να την αγνοήσουν, «αλλά αν έχουν η Βρετανία και η Γαλλία, τότε όλες οι χώρες έχουν λιτότητα, είναι κάτι σαν μία από κοινού λιτότητα και οι οικονομικές επιπτώσεις θα είναι τρομερές».

Ενώ, οι ηγέτες της Ευρωζώνης «αντιλήφθηκαν ότι η λιτότητα δεν είναι αποτελεσματική από μόνη της και ότι χρειάζεται ανάπτυξη», αν και δεν υπήρξε στη συνέχεια δράση.
 «Αυτά που συμφώνησαν να κάνουν τον περασμένο Δεκέμβριο είναι μία συνταγή θανάτου»,

Αρχισε να παραχωρεί λίγο έδαφος η Μέρκελ

Η Ανγκ. Μέρκελ προσπαθεί να διατηρήσει κεκτημένα, όπως το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Πειθαρχίας, κάνοντας μικρές παραχωρήσεις στον Φρανσουά Ολάντ

Από εκεί που μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες οδηγούσε -με τον υπεροπτικό αέρα Γερμανίδας αυτοκράτειρας- το ευρωπαϊκό τρένο ολοταχώς προς τον γκρεμό της λιτότητας, πλέον η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ τραβάει φρένο και υποχρεώνεται σε αναδίπλωση καθώς βλέπει τους συμμάχους της να καταρρέουν (βλέπε Ολλανδία) και τις φωνές υπέρ της ανάπτυξης όχι μόνο να δυναμώνουν αλλά και να πληθαίνουν εντός της Ευρωζώνης (Μπαρόζο, Μόντι, Πρόντι, Γιούνκερ, Ντράγκι, Αζμουσεν κ.ά.).

Περισσότερο απομονωμένη από κάθε άλλη στιγμή τα τελευταία χρόνια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, η σιδηρά ηγέτιδα του κυβερνώντος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) προσπαθεί να διατηρήσει τα κεκτημένα της (εν προκειμένω το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Πειθαρχίας) κάνοντας μικρές παραχωρήσεις στον γαλλικό «εχθρό».

Σε αυτό το πλαίσιο, η Μέρκελ από τη μία φροντίζει να αποκλείει το ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης του ευρωπαϊκού συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας (ένα από τα βασικά αιτήματα του Ολάντ) και από την άλλη δηλώνει πως «θα συνεργαστεί καλά και σε κλίμα εμπιστοσύνης με τον πρόεδρο της Γαλλίας όποιος κι αν είναι αυτός».

Αυτή η τελευταία δέσμευση περί «καλής συνεργασίας» με τους Γάλλους έγινε χθες από τον Στέφεν

«Έξοδος σε τρία χρόνια»

Την οριστική έξοδο από το μνημόνιο σε διάστημα τριών ετών έθεσε ως στόχο ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος παρουσιάζοντας τις προγραμματικές δεσμεύσεις του Κινήματος και συμπλήρωσε ότι ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, έχουμε διανύσει τα 2/3 του δρόμου. Ο κ. Βενιζέλος πρόσθεσε ότι σε τρία χρόνια η Ελλάδα θα είναι δημοσιονομικά αυτάρκης και ισοδύναμο μέλος της ευρωζώνης.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανέφερε, πάντως, ότι για να γίνει αυτό πρέπει να υιοθετηθεί το εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης που προτείνει, από τον ελληνικό λαό που πρέπει να δώσει μια καθαρή εντολή και δεύτερο να επιτευχθεί η δημιουργία ενός εθνικού πολιτικού και κοινωνικού συναγερμου.
Συγκεκριμένα δεσμεύτηκε ότι οι παρεμβάσεις του Ιουνίου δεν θα περιλαμβάνουν νέους φόρους, οριζόντιες περικοπές μισθών και επιβαρύνσεις μισθωτών και συνταξιούχων. Πρόσθεσε επίσης ότι θα επιτευχθεί και παράταση ενός έτους στο χρόνο που απαιτείται για την επίτευση των στόχων μείωσης του ελλείμματος.
Ο κ. Βενιζέλος έκανε λόγο και για ένα νέο φορολογικό σύστημα που θα αποδίδει έμφαση στη δικαιοσύνη και στην ανάπτυξη. Και θα περιλαμβάνει βήματα όπως:

• πρώτο βήμα, ανάκληση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης που καταβάλλεται από τους μισθωτούς
• δεύτερο βήμα, σταδιακή μείωση του μη μισθολογικού κόστους (-5% στις ασφαλιστικές εισφορές)
• τρίτο βήμα, αντικατάσταση του ειδικού τέλους για τα ακίνητα και όλων των φόρων για τα ακίνητα από έναν νέο ενιαίο φόρο
• τέταρτο βήμα, η σταδιακή μείωση του ΦΠΑ σε τουρισμό, αγροτικά εφόδια και εστίαση.

Το συνολικό κόστος όλων αυτών δεν ξεπερνά, όπως εκτίμησε, το 1% του ΑΕΠ, όμως όπως είπε, βασική προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω είναι η αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας.

Τα… περίεργα και «διαφορετικά» κόμματα των εκλογών

Μόλις μια εβδομάδα έμεινε για την διεξαγωγή των κρίσιμων εκλογών της 6ης Μαΐου. Αν και δημοσκοπικά τουλάχιστον οι περισσότεροι ψηφοφόροι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους, δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν αφήσει την τελική επιλογή τους κυριολεκτικά για την ημέρα της κάλπης αναζητώντας ένα κόμμα «μικρό» και… διαφορετικό.

Έτσι, οι φετινές εκλογές έχουν για τους αναποφάσιστους από όλα, κόμματα με τα «παράξενά» τους, σχηματισμούς εκφραστές μιας διαφορετικής «φωνής» με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Οι πολλά υποσχόμενοι

Με «αέρα» ανερχόμενου κόμματος με πολλούς μάλιστα υποψηφίους και πλήρη ψηφοδέλτια σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες κατεβαίνει στις εκλογές η «Δημιουργία Ξανά». Τα στελέχη του κόμματος, επικεφαλής ο Θάνος Τζήμερος, προέρχονται από την παραγωγική οικονομία, ανάμεσά τους επιχειρηματίες, μεγαλοστελέχη εταιριών και εν γένει άνθρωποι της αγοράς που έχουν εργαστεί για πολλά χρόνια στη ζωή τους, οι υποψήφιοι τάσσονται κατά του διεφθαρμένου συνδικαλισμού, της αναξιοκρατίας δίνουν έμφαση στην Άμυνα, την Ναυτιλία, την Παιδεία και το Συνταξιοδοτικό. Είναι ίσως το μοναδικό «μικρό κόμμα» των εκλογών που φαίνεται να έχει έντονο «ρεύμα», εκπροσωπεί τον επιχειρηματικό κόσμο και υποστηρίζει τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.

Με σύνθημα «Στηρίζω το κίνημα Δεν Πληρώνω, ενδυναμώνω το κοινωνικό ρεύμα ανατροπής», οι γνωστοί σε όλους μας από τις κινητοποιήσεις τους κατά των διοδίων «Δεν Πληρώνω» αποφάσισαν

Ανοιχτό το ενδεχόμενο μετεκλογικών συνεργασιών αφήνει ο Φώτης Κουβέλης

«Η ΔΗΜΑΡ είναι έτοιμη να αξιοποιήσει τη δύναμη που θα της δώσει ο λαός για παρέμβαση στις μετεκλογικές διαδικασίες, είτε από θέσεις προγραμματικής αντιπολίτευσης, είτε από θέσεις συμμετοχής σε κυβερνήσεις συνεργασίας» τόνισε ο πρόεδρος του Κόμματος Φώτης Κουβέλης, αφήνοντας ανοιχτό για ακόμη μία φορά το ενδεχόμενο συνεργασιών.

Μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στη Λάρισα, ο κ. Κουβέλης υποστήριξε ότι «η Δημοκρατική Αριστερά αποδέχεται την πρόκληση για μια κυβερνώσα αριστερά και είναι ανοιχτή σε συνεργασίες αρκεί να υπηρετούν την αλλαγή των πολιτικών και όχι ευκαιριακές συμπράξεις για τη νομή της εξουσίας ή τη συνέχιση με άλλο τρόπο των ίδιων πολιτικών».

Διατύπωσε εξάλλου για ακόμη μία φορά τις προϋποθέσεις συνεργασίας, οι οποίες σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ επικεντρώνονται στο τρίπτυχο: σύμπτωση σε προοδευτικό πρόγραμμα, φερέγγυες πολιτικές και αξιόπιστα πρόσωπα για την εφαρμογή του.

Παράλληλα δεσμεύθηκε για απαγκίστρωση από τις επαχθείς για τους εργαζόμενους και τους πολίτες ρυθμίσεις του μνημονίου, με αναθεώρηση του. Όπως τόνισε ο κ. Κουβέλης, η εμμονή στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με την παθητική αποδοχή του μνημονίου δεν αφήνει περιθώριο συνεργασίας, υποστήριξε.
Από την άλλη, όπως υποστήριξε δεν μπορεί να συνεχιστεί μια αντιμνημονιακή ρητορική που ουσιαστικά προτείνει άμεση χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή, ενώ ανοίγει παράλληλα τον

Το μπλοκ…



Το μπλοκ της λιτότητας καταρρέει. Αιρετές κυβερνήσεις συντρίβονται η μία μετά την άλλη – ή αντικαθίστανται από μη αιρετούς τεχνοκράτες προκειμένου να αποφευχθεί μια εκλογική συντριβή. Και αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης όπου η ανεργία έχει φτάσει σε διψήφιο επίπεδο, παρατηρεί ο Ιβανς-Πρίτσαρντ στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ»: στην Ισπανία (23,6%), στην Πορτογαλία (15%), στην Ιρλανδία (14,7%), στη Σλοβακία (14%), στην Ελλάδα (21%).

Η πολιτική σφαγή είναι εντυπωσιακή. Η λιτότητα εξωθεί τους ψηφοφόρους στα άκρα. Δεν έχουμε φτάσει βέβαια στο κρίσιμο σημείο, σε εκείνο που έφτασε η Ευρώπη τον Ιούλιο του 1932, όταν οι Ναζί και οι κομμουνιστές είχαν αποσπάσει περισσότερες από τις μισές έδρες του γερμανικού Κοινοβουλίου. Αυτή ήταν τότε η κατάληξη της λιτότητας και της κατακρεούργησης των μισθών που είχε επιβάλει η κυβέρνηση του καγκελάριου Μπρούνινγκ. Σήμερα προτιμούμε να ξεχνάμε – και ιδίως οι Γερμανοί – πως η Γερμανία ήταν καταχρεωμένη στους ξένους στη δεκαετία του 1930, όπως ακριβώς είναι σήμερα οι περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες. Ξεχνάμε – και ιδίως οι Γερμανοί – πως η επίμονη άρνηση των πιστωτριών δυνάμεων εκείνης της εποχής (ΗΠΑ και Γαλλίας) να ελαφρύνουν τους επαχθείς όρους που είχαν επιβάλει στη Γερμανία, ήταν αυτό που την έσπρωξε στον γκρεμό. Οι παραλληλισμοί είναι τρομακτικοί, αν και η σημερινή κατάσταση είναι πιο ήπια, τουλάχιστον για την ώρα.

Η γερμανική εφημερίδα «Χάντεσμπλατ» γράφει πως η Καγκελάριος Μέρκελ περνάει εφιαλτικές μέρες, καθώς το μέτωπο της λιτότητας διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Στήριξε με όλες τις δυνάμεις της τον Σαρκοζί – ακόμη και κατά παράβαση του διπλωματικού πρωτοκόλλου – για να βρεθεί τελικά με έναν διαφορετικό Πρόεδρο, πιθανότατα τον Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος ορκίζεται να ξεσκίσει το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας (δηλαδή αιώνιας λιτότητας) και να γονατίσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ο σύμβουλος της Καγκελαρίου Πέτερ Αλτμάγιερ δηλώνει πως η Γαλλία διακινδυνεύει την «απομόνωση». Κάποιοι, όπως ο Ιβανς-Πρίτσαρντ, θα μπορούσαν να του αντιτάξουν ότι η Γερμανία δείχνει ήδη απομονωμένη, αντιμέτωπη με έναν νέο ριζοσπαστικό πολιτικό αστερισμό στην Ευρώπη, ίσως μια παραλλαγή του 1936, όταν το Λαϊκό Μέτωπο του Λεόν Μπλουμ στάθηκε απέναντι στις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης του Πιερ Λαβάλ. Αν ο

Δημήτρης Παπαδημούλης: Ιστορικό λάθος η άρνηση της Παπαρήγα και του Κουβέλη

«Ιστορικό λάθος» κάνουν, σύμφωνα με τον υποψήφιο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, η Αλέκα Παπαρήγα και ο Φώτης Κουβέλης, με την απόλυτη άρνησή τους στη πρόταση συσπείρωσης της αριστεράς σε ένα κοινό πρόγραμμα, ωστόσο όπως εκτίμησε, «η εντολή που θα δοθεί μέσα την κάλπη, θα αναγκάσει και αυτές τις ηγεσίες να δουν το θέμα διαφορετικά». Απέκλεισε, δε, κάθε ενδεχόμενο σύμπραξης με τους Ανεξάρτητους Έλληνες σε κυβερνητικό επίπεδο.

Όπως υπογράμμισε, η κ. Παπαρήγα «φοβάται την δυναμική της ενότητας γιατί μια δυναμική ενότητας θα πιέσει τους πάντες να εγκαταλείψουν τις βεβαιότητες και τις δογματικές αλήθειες και θα οικοδομήσει μια σύγχρονη ριζοσπαστική ταυτότητα της αριστεράς του σήμερα και όχι του περασμένου αιώνα», ενώ ο κ. Κουβέλης αρνείται, «γιατί η ΔΗΜΑΡ μετεωρίζεται ανάμεσα σε μια σύγκλιση με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς και σε μια προνομιακή σχέση με το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ».
Σύμφωνα με τον κ. Παπαδημούλη, «περίπτωση σύμπραξης με το κόμμα του Καμμένου σε επίπεδο κυβέρνησης δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο γιατί οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ανήκουν στη δεξιά πολυκατοικία». Μιλώντας στο Βήμα FM, ανέφερε πως «η κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή», και πρόσθεσε πως «αν άλλες δυνάμεις θέλουν να δώσουν ψήφο ανοχής, είναι δικό τους θέμα». Στόχος, όπως, τόνισε, «είναι να ηττηθεί η κοινοπραξία του Μνημονίου και να καταρτιστεί ένα εναλλακτικό πρόγραμμα φιλολαϊκό και αναπτυξιακό» και κατηγόρησε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι βολεύονται να εμφανίζουν ως δήθεν

Νέα πρόκληση από τους Τούρκους

Πήρε απόφαση για πετρελαϊκές έρευνες εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας

Συνεχίζει να προκαλεί η Τουρκία, καθώς σύμφωνα με δημοσίευση από την εφημερίδα της κυβερνήσεως της χώρας έχουν ληφθεί σειρά αποφάσεις, που αφορούν στη χορήγηση αδειών για πετρελαϊκές εργασίες ακόμα και σε περιοχές εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, όπως στη νότια Ρόδο και το Καστελόριζο.

Έντονη υπήρξε η αντίδραση της Αθήνας που προσανατολίζεται να προβεί άμεσα σε διάβημα.

Σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει πως οι αποφάσεις αυτές αντιβαίνουν τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας, ενώ επισημαίνει πως θα προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την κατοχύρωση και την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Όπως αναφέρει στη δήλωσή του ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, «η σημερινή δημοσίευση, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας, σειράς αποφάσεων του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου, που είχαν ληφθεί στις 16 Μαρτίου 2012, περί χορήγησης αδειών εκτέλεσης

Ελλάς - Γαλλία... ανοησία

Ένας απίστευτος ξαφνικός έρωτας για τον Ολάντ έχει προκύψει τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας. Ανάλογος, ίσως, του… «πανικού» που έχει καταλάβει τις αγορές εν όψει της σχεδόν βέβαιης εκλογής του Φρανσουά στη θέση του Σαρκοζί. Ξαφνικά ο... «άχρωμος και άοσμος» Ολάντ τείνει να αναγορευθεί σε οιονεί σωτήρα της Ελλάδας από την «άσπλαχνη» Γερμανία. Προπαγάνδα πανικόβλητων, απίστευτη προχειρότητα ή απλώς... ανοησία;
Υποτίθεται, λοιπόν, ότι ο Ολάντ αμφισβητεί το γερμανικής εμπνεύσεως Δημοσιονομικό Σύμφωνο, κοινώς το σύμφωνο μόνιμης λιτότητας. Είναι όμως έτσι; Η απάντηση είναι, δυστυχώς, κατηγορηματική: Όχι. Ο Ολάντ, στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας, και μόνο γι’ αυτό, ποτέ δεν ζήτησε κάτι περισσότερο από μια «επένδυση» του συγκεκριμένου συμφώνου με προβλέψεις ανάπτυξης.
Μια αναφορά που ελάχιστα διαφέρει από τις περί ανάπτυξης γενικολογίες Βενιζέλου και Σαμαρά στην Ελλάδα, Μπαρόζο στις Βρυξέλλες και όλων σχεδόν των κορυφαίων παραγόντων της ευρωζώνης.

«Μια κουβέντα είπαμε»...
Αδιάψευστος μάρτυρας για τις πραγματικές διαστάσεις των θέσεων του Ολάντ υπήρξε, προχθές Τετάρτη, ένα πολύ ενδιαφέρον πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ των Financial Times, της εφημερίδας που επαξίως έχει κερδίσει τον ρόλο της «φωνής των αγορών» και ενός εκ των ιδεολογικών και επικοινωνιακών θεμελίων του παγκόσμιου οικονομικού στάτους. Τίτλος: «Ο Ολάντ επιδιώκει να διευρύνει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο».
Πρόκειται για μια ανταπόκριση από το Παρίσι, η οποία ξεκαθαρίζει ότι ο Ολάντ διεκδικεί τροποποίηση και όχι... ανατροπή του Δημοσιονομικού Συμφώνου – για την ακρίβεια τη

Η δύσκολη εξίσωση ΠΑΣΟΚ και ψήφων

 

Τι έχουμε στα χέρια μας εκτός απο τις δημοσκοπήσεις; Έχουμε τα εκλογικά αποτελέσματα όσων προηγούμεων εκλογών θέλουμε να βάλουμε στη μελέτη. Έχουμε και την κοινή αίσθηση για την απήχηση των κομμάτων. Αυτή, μπορεί να συνυπολογισθεί, να συνεκτιμηθεί, αλλά όχι να μετρηθεί.Το πιό μεγάλο πρόβλημα πρόβλεψης για τις επιδόσεις των κομμάτων στις επερχόμενες εκλογές το έχουν ασφαλώς τα σχήματα που δεν έχουν μετρηθεί σε εκλογές. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα πρόβλεψης όμως έχει ένα κόμμα που και έχει μετρηθεί αλλά και κυβερνήσει επι εικοσαετία. Είναι η πρώτη φορά που τόσο οι επαγγελματίες δημοσκόποι όσο και οι αναλυτές αισθάνονται βαθιά αμηχανία όταν υποχρεούνται να εκφράσουν αριθμητική εκτίμηση για το που θα πάει το ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να φτάσει, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. Αυτό οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους.

Πρώτον, στην γρήγορη, ταχύτατη απαξίωση του ΠΑΣΟΚ απο την ώρα που (ξανα)έγινε κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 2009. Με τον μεγαλύτερο μάλιστα αριθμό ψήφων (3.012.373) από την ίδρυσή του. Μέχρι να παραδώσει ο Γ.Α.Παπανδρέου την πρωθυπουργία (11 Νοεμβρίου 2011) και το κόμμα, είχε κατορθώσει δια των επιλογών ή παραλείψεων (που λένε στα νομικά) να εξοντώσει το κόμμα που κληρονόμησε.

Δεύτερο, διότι δεν μπορεί να αξιολογηθεί και να αριθμοποιηθεί η οργή του κόσμου για την εξαπάτηση που ένιωσε ότι υπέστη απο το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ.

Εδώ έχουμε μια λεπτή αλά σημαντική απόχρωση της δυσαρέσκειας/προδοσίας που εισπράττει το εκλογικό σώμα : ό,τι κι αν του κάνει η Νέα δημοκρατία, λίγο πολύ το περιμένει.

«Αξεπέραστη ηλιθιότητα» τα απαξιωτικά στερεότυπα για τους Ελληνες

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου εάν «αποτελεί λόγο ανησυχίας η αυξανόμενη οργή για την "γερμανική λιτότητα" σε Ισπανία, Ελλάδα, Ιταλία», ο κ.Βεστερβέλε σημειώνει:

Αυτή την περίοδο γυρνάω σε όλη την ευρώπη για να απαντήσω ... Εστιάζουμε στην δημοσιονομική πειθαρχία επειδή δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μία κρίση χρέους ανεχόμενος το χρέος. Παράλληλα στηρίζουμε την ανάπτυξη με ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Πιστεύει ακόμη κανείς ότι μπορεί να δημιουργήσει ανάπτυξη μέσω παραγωγής επιπλέον χρέους;», αναρρωτιέται.

Ο δημοσιογράφος σημειώνει ότι η πολιτική αυτή δεν αποδίδει, όπως δείχνει η εξέλιξη των δημοσιονομικών στην Ισπανία. Απαντά ο Βεστερβέλε: «Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει ότι μία κυβέρνηση δεν πρέπει μόνο να εξοικονομεί, αλλά να στηριχθεί και στις μεταρρυθμίσεις. Αλλά αυτό δεν αποδίδει μέσα σε εβδομάδες».

Τελικά, «ο τρόπος που η Γερμανία διεξήγαγε το διάλογο για την κρίση, συνέβαλε στα πυρά που δέχεται;» ρωτά ο δημοσιογράφος.

«Μακάρι να μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σας και να το πιστεύω», παραδέχεται ο Γερμανός ΥΠΕΞ, «αλλά δυστυχώς έχετε δίκιο. ... Αυτά τα στερεότυπα, όπου οι Ελληνες συνδέονται με τη ρετσίνα και τις ελιές, ενώ οι Γερμανοί με τη σκληρή εργασία, είναι αξεπέραστα σε ηλιθιότητα. Ακόμη και η ιδέα ότι σύντομα όλοι στην Ευρώπη θα μιλούν γερμανικά», καταλήγει ο Βεστερβέλε.

Η ΕΛ.ΑΣ ανακάλυψε λογαριασμούς της Βίκης Σταμάτη στην Ελβετία

Νέα αποκάλυψη-σοκ για την υπόθεση του Ακη Τσοχατζόπουλου. Παραστατικά τραπεζικών λογαριασμών της Βίκυς Σταμάτη και του Νίκου Ζήγρα στην ελβετική τράπεζα UBS ανακάλυψε η ΕΛ.ΑΣ στη διάρκεια έρευνας στο γραφείο του πρώην υπουργού, στην οδό Κoμνά Τράκα.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος» στους δύο λογαριασμούς εμβάζονται μεγάλα χρηματικά ποσά, κυρίως την περίοδο 2006-2007, που πιθανόν προέρχονται από μίζες για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Το εύρημα αυτό δίνει μία νέα διάσταση στις έρευνες των διωκτικών και δικαστικών αρχών για τις παράνομες ενέργειες και για το «ξέπλυμα χρήματος», αφού εντοπίζονται πλέον και ύποπτοι τραπεζικοί λογαριασμοί στην Ελβετία στα ονόματα της συζύγου του πρώην υπουργού αλλά και του ξαδέλφου του.

Σύμφωνα με τα στοιχεία λοιπόν που παραδόθηκαν από την ΕΛ.ΑΣ στους δικαστικούς λειτουργούς, η κυρία Βίκυ Σταμάτη είναι δικαιούχος του τραπεζικού λογαριασμού με αριθμό «240-205752» στην UBS ενώ στην ίδια ελβετική τράπεζα -με έδρα στη Γενεύη- ο κ. Νίκος Ζήγρας είναι δικαιούχος του λογαριασμού με αριθμό «240-205575». Οι δύο τραπεζικοί λογαριασμοί φέρεται να έχουν ανοιχθεί την ίδια χρονική περίοδο. Οπως προκύπτει από κάποιους αρχικούς υπολογισμούς τα διακινούμενα ποσά την περίοδο 2005-2007 στον λογαριασμό της κυρίας Βίκυ Σταμάτη υπολογίζονται σε 500.000 περίπου ευρώ ενώ στον αντίστοιχο λογαριασμό του κ. Ζήγρα εμβάζονται πολλά εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο σύμφωνα με τις ίδιες πηγές σε τράπεζες και άλλων ευρωπαϊκών χωρών υπάρχουν σειρά

Τσοχατζόπουλος: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν αρκέστηκαν στη δική μου σύλληψη

Στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ επιτέθηκε με δήλωσή του για μία ακόμη φορά ο πρώην υπουργός Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος, μετά την προφυλάκιση της κόρης του Αρετής.
Ολόκληρη η δήλωση του Άκη Τσοχατζόπουλου:
«Αποδέχεται η σημερινή ηγεσία των δύο μεγάλων κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μια και βρίσκονται μπροστά στις κάλπες, τη μέθοδο της πολιτικής ανθρωποφαγίας και εξόντωσης των εσωκομματικών αντιπάλων με κάθε μέσο, πολιτικά, ηθικά, κοινωνικά; Είμαι βέβαιος, όπως ο καθένας μας, ότι θα την καταδικάσουν απερίφραστα!
Στην πράξη όμως συμφώνησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αφού «τα έκαναν πλακάκια» στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, από κοινού σχεδίασαν και εκτέλεσαν την ποινική δίωξη για παθητική δωροδοκία, που αποτελεί πρωτοφανή πολιτική δίωξη με νομικό μανδύα σε βάρος μου, μια και το Δικαστικό Συμβούλιο του ΑΕΔ κήρυξε αμετάκλητα την δίωξη αυτή ως απαράδεκτη και ανυπόστατη.
Δεν αρκέστηκαν, όμως, στη δική μου, σε «ζωντανή σύνδεση», σύλληψη και φυλάκιση. Δεν αρκέστηκαν στη διαρκή κατασυκοφάντηση και διαπόμπευση εμού και της οικογένειάς μου για ανυπόστατες κατηγορίες, αλλά εφαρμόζοντας στην πράξη τη «μαύρη» θεωρία της «οικογενειακής ευθύνης» επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση των όποιων προεκλογικών οφελών με μια παρωδία «κάθαρσης», που μετατρέπει πλέον τη δική μου δίωξη σε πολιτικό και επικοινωνιακό «κανιβαλισμό» σε βάρος αθώων. Η προσωρινή κράτηση της κόρης μου Αρετής, χωρίς τους λόγους που απαιτεί ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, και η διαπόμπευση της με την προφυλάκισή της, με μόνο της «αμάρτημα» ότι είναι κόρη μου και φέρει το όνομά μου, ξεπερνά κάθε όριο και μας γυρίζει σε εποχές που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν.
Διερωτώμαι, αυτοί που δεν δίστασαν να οδηγήσουν έναν ολόκληρο λαό στον όλεθρο, τι άλλο

Η Αλέκα Παπαρήγα απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας

Κατηγορηματικά απέκλεισε το ενδεχόμενο μετεκλογικών συνεργασιών η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ενώ τόνισε πως στις 6 Μαΐου δεν κρίνεται η λαϊκή εξουσία. Σύμφωνα με την κ. Παπαρήγα, το ΚΚΕ δεν θα στριμωχθεί σε μια κυβέρνηση που, όχι μόνο δεν μπορεί να προσφέρει, αλλά θα κάνει και ζημιά στον λαό.

Όπως είπε, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, αν γνώριζαν πως με μια συμμετοχή στην κυβέρνηση θα λύνονταν πέντε ζητήματα του λαού, τότε θα δέχονταν να συμμετέχουν. Σύμφωνα με τη γενική γραμματέα του ΚΚΕ, η προσφορά του Κόμματός της είναι πολλαπλάσια της εκλογικής του δύναμης. Ωστόσο, όπως ανέφερε, δεν διαμορφώνει τις θέσεις του με βάση τις δημοσκοπήσεις και όποιος το κάνει είναι απατεώνας.
Η κ. Παπαρήγα εκτίμησε πως θα υπάρξει μείωση του ποσοστού των δύο μεγάλων κομμάτων καθώς ζούμε σε μια περίοδο που το καπιταλιστικό σύστημα δεν κάνει τις υποχωρήσεις που έκανε τα προηγούμενα χρόνια και έτσι καταργούνται τα δίχτυα και οι παγίδες για να συγκρατήσουν τον κόσμο. Όπως υπογράμμισε, όταν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα συναφή κόμματα, που προέρχονται από τα δύο πρώτα, υποστηρίζουν ότι αν βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα καταστραφούμε, λένε την αλήθεια αλλά αυτή η αλήθεια αφορά μόνο το 20% του ελληνικού λαού. Αναφερόμενη, δε, στο ενδεχόμενο διαδοχής της στην ηγεσία του ΚΚΕ είπε ότι υπάρχουν πολύ πιο ικανά στελέχη από την ίδια στο κόμμα της για να τη διαδεχθούν αλλά το πότε θα φύγει το αποφασίζει η κεντρική επιτροπή

Εντολή για δέσμευση καταθέσεων χωρίς ακρόαση του φορολογούμενου

Τη δυνατότητα να μπορούν να προχωρούν σε δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών και καταθέσεων, θα έχουν άμεσα οι ελεγκτικές αρχές, μάλιστα χωρίς προηγούμενη ακρόαση του φορολογούμενου. Επιπλέον, σύμφωνα με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Π. Οικονόμου, η δέσμευση θα γίνεται ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν έχει αποδειχθεί η φοροδιαφυγή, αλλά υπάρχουν στοιχεία γι' αυτήν. <br><b>Διαβάστε όλη την απόφαση</b>

Ετσι, οι ελεγκτικές αρχές θα μπορούν πλέον να προχωρούν σε δέσμευση καταθέσεων για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του Δημοσίου και ακολούθως μέσα σε 15 ημέρες θα επιδίδουν στον υπόχρεο κλήση για ακρόαση για τις διαπιστώσεις που καταγράφηκαν στην Ειδική Έκθεση Ελέγχου.

Με την κλήση ο υπόχρεος καλείται εντός προθεσμίας 10 ημερών, η οποία αρχίζει από την επομένη ημέρα της ημέρας επίδοσης, προκειμένου να παράσχει εγγράφως τις απόψεις του επί των διαπιστώσεων της Ειδικής Εκθεσης Ελέγχου, προσκομίζοντας και κάθε αποδεικτικό στοιχείο των ισχυρισμών του.

Σύμφωνα με τις νέες οδηγίες που έδωσε ο κ. Οικονόμου προς τον ελεγκτικό μηχανισμό, τα μέτρα διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου λαμβάνονται εξαιρετικά και έχουν προληπτικό και επείγοντα χαρακτήρα, ως εκ τούτου εξαιρούνται της τήρησης του τύπου της προηγούμενης ακρόασης των φορολογουμένων, ούτως ώστε να δεσμευθούν οι λογαριασμοί και οι καταθέσεις καθώς και εν γένει τα περιουσιακά στοιχεία του υπόχρεου μέχρι εκδόσεως των σχετικών τίτλων

Νέος συντηρητισμός

Παλιά τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Συντηρητικός ήταν παραδοσιακά ο δεξιός. Αυτός που ήθελε την διατήρηση του status quo και ήταν αλλεργικός σε κάθε αλλαγή. Ακόμα θυμάμαι τα επιχειρήματα του τύπου «Αν βγεί ο Ανδρέας θα μας πάρουν τα σπίτια!». Προοδευτικός ήταν παραδοσιακά ο αριστερός με το ανοιχτό μυαλό, την ροπή προς το νέο και το συλλογικό.

Τον 21ο αιώνα οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην δεξιά και στην αριστερά έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν. Η παγκοσμιοποίηση έχει αντικαταστήσει το δίπολο ανατολή-δύση κι έχει ανατρέψει τα ισχύοντα πριν από 30-40 χρόνια. Η άμυνα απέναντι στα κακά της παγκοσμιοποίησης και η εκμετάλλευση των θετικών της είναι πλέον το νέο πεδίο αντιπαράθεσης των ιδεολογιών. Η άρνηση της νέας κατάστασης σαν να μην άλλαξε τίποτε τα τελευταία 30 χρόνια είναι ουτοπική. Όπως ουτοπική είναι και η άποψη ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να βαδίζουμε σαν Ελλάδα όπως και στο παρελθόν.

Τριάντα χρόνια πελατοκεντρικού κι όχι πολιτοκεντρικού κράτους, φούσκωσαν πολύ τον λογαριασμό. Μπορεί να μην ισχύει για όλους το Πανγκάλειον «μαζί τα φάγαμε», τώρα είναι όμως η ώρα που πρέπει όλοι μαζί να «συγυρίσουμε». Όχι γιατί συμμετείχαμε στο φαγοπότι, αλλά γιατί χωρίς συγύρισμα θα μας πνίξουν όλους χωρίς διακρίσεις τα σκουπίδια. Μαζί λοιπόν με την πλασματική ευμάρεια άρχισαν να ξεφουσκώνουν και τα στερεότυπα. Τι είναι λοιπόν συντηρητικό στην Ελλάδα το 2012;

• Συντηρητικό είναι να μην θες να αλλάξει τίποτε. Να ψηφίζεις τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες νοοτροπίες, πιστεύοντας ότι ξαφνικά θα απαρνηθούν τις πρακτικές που μας οδήγησαν ως εδώ ενώ ίσως είναι το μόνο που ξέρουν να κάνουν.
• Συντηρητικό είναι να βάζεις το ατομικό – συντεχνιακό σου συμφέρον πάνω από το συμφέρον του συνόλου. Να βλέπεις την μικρή εικόνα κι όχι την μεγάλη. Να επιδιώκεις το

Οταν το Reuters ανακαλύπτει τη Χρυσή Αυγή

«Στο λιμάνι του Πειραιά, δεκάδες νέοι άνδρες με ξυρισμένα κεφάλια και μαύρα μπλουζάκια συνωστίζονται σε ένα μικρό δωμάτιο για να ακούσουν το όνειρο της Χρυσής Αυγής για μία Ελλάδα απαλλαγμένη από τους αλλοδαπούς, τα σύνορά της σφραγισμένα με ναρκοπέδια. "Θέλουμε να διώξουμε όλους τους μετανάστες. Δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εδώ και θα φύγουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - με το καλό ή με το κακό" είπε στη συνάντηση του Πειραιά ο Φραγκίσκος Πορίχης, υποψήφιος με το υπερεθνικιστικό και μυστικοπαθές κόμμα».

Με αυτές τις φράσεις ξεκινάει το κείμενο του τηλεγραφήματος του πρακτορείου Reuters για τη Χρυσή Αυγή. Σε ανάλυσή του για τη δημοσκοπική άνοδο του κόμματος, η συντάκτης περιγράφει με ιδιαίτερη λεπτομέρεια το σκηνικό της συνάντησης στην οποία περεβρέθη: τα βιβλία για την υπεροχή της αρίας φυλής και τον εθνικισμό, αλλά και τα φυλλάδια που έγραφαν συνθήματα όπως «Ούτε ένας άνεργος Έλληνας, ούτε ένας παράνομος μετανάστης στην Ελλάδα».

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής, που όπως σημειώνεται αρνείται τον χαρακτηρισμό νεο-ναζί, ενισχύεται από δύο επιπλέον λόγους. Ο πρώτος είναι η κοινωνική της δράσης, σε περιοχές όπως ο Αγιος Παντελεήμονας. Μέλη της Χρυσής Αυγής βοηθούν οικογένειες προσφέροντάς τους ρύζι, μακαρόνια, ελαιόλαδο και ρούχα. «Τα κουτιά γράφουν επάνω: "Ψηφίζω Χρυσή Αυγή για να καθαρίσει ο τόπος» ή "Για να ξαναγίνει ελληνική η Αθήνα"».

Ο δεύτερος είναι ο απολιτικός λόγος που προσελκύει ψηφοφόρους οι οποίοι έχουν κουραστεί με τα παραδοσιακά ελληνικά κόμματα και ένα σύστημα βουτηγμένο στη διαφθορά. «Η Χρυσή Αυγή έχει το πλεονέκτημα ότι παραμένει αόρατη. Πέρα από τον Μιχαλολιάκο, ακόμη κι εγώ δεν γνωρίζω κανένα από τα υπόλοιπα πρόσωπα του κόμματος και κάνω αυτή τη δουλειά. Αυτό λειτουργεί ως ασπίδα