Απάντηση στον «Έλληνα» απο τον «Ελληναρά».

Είσαι αυτός που πάντα ήσουν… ένας δειλός κριμένος πίσω από την τσέπη του πατερά σου.
Θες να λέγεσαι έλληνας επειδή είχες το χρόνο να διαβάσεις στο λύκειο και το γυμνάσιο, όταν εγώ δούλευα μαζί με κάτι άλλους συμμαθητές σου, που εσύ το αποκαλούσες κοπάνα.

Όταν έβλεπα τον καθηγητή μου αυτόν που μου μάθαινε γράμματα να απαξιεί, τότε κι εγώ επαναστάτησα και άρχισα να κάνω καταλήψεις επειδή έπαψαν να είναι λειτουργοί και έγιναν απλά εργαζόμενοι του πατέρα σου.

Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, εσύ ήσουν σε άλλη σχολή πιο ανώτερη από την δική μου. Εμένα η σχολή μου απλά υπήρχε για να βγάζει παραγωγικές μονάδες και όχι μορφωμένους ανθρώπους και πάνω απ όλα δεν έχω κανένα μέλλον σαν επιστήμονας στον κόσμο. Όταν ο πατέρας μου δούλευε στη φάμπρικα, πλήρωνε για να γίνω επιστήμονας… όχι εργάτης σαν κι αυτόν, γι αυτό ζητούσα να κλείσουν. Μαζί με μένα ήταν και άλλοι που ένιωθαν το ίδιο, αλλά εσύ τους ονομάζεις δίκτυο από λαμόγια και κομματόσκυλα.

Συμφωνώ μόνο εδώ μαζί σου. Τα «κομματόσκυλα καπηλεύτηκαν την ανάγκη μου για επιβίωση».
Αν πάρτυ εννοείς την δεύτερη δουλειά σε μπαρ, ναι ήμουν εκεί κάθε βραδύ και κομματιασμένος από το ξενύχτι, με έβλεπες να πηγαίνω σε ένα ανούσιο μάθημα.
Επειδή ποτέ δε με ρώτησες δεν έκλεινα το σπίτι σου και την δουλειά σου όπως εσύ νομίζεις, απλά καθόμουν έξω στον δρόμο να δω την αντίδραση σου και φώναζα. Εσύ που ήσουν καλύτερος από μένα πιο δυνατός περίμενα να με υπερασπιστείς επειδή εμένα μου έπαιρναν το σπίτι και την δουλειά.

Όσο για τα προνόμια στην δουλειά που οι πατεράδες μας αποκτήσαν με αίμα και θάνατο, μη φοβάσαι και τα έχω χάσει εδώ και πολλά χρόνια απλά τα λησμονώ. Γι αυτό και δεν διαμαρτύρομαι απλά με ακούς καμιά φορά να φωνάζω. Είναι κραυγή όχι διαμαρτυρία.

Στα διόδια που με βλέπεις σου βάζω πανό, γιατί εγώ δεν έχω τα λεφτά να βγω από την χώρα μου, ενώ εσύ μπαινοβγαίνεις. Και τα πανό δεν είναι για σένα, αλλά για τους φίλους σου που σε ξέρουν εκεί

Επίκαιρα: Το δολάριο ως εθνικό νόμισμα της Ελλάδας

 

Σχέδιο υιοθέτησης του δολαρίου ως εθνικού νομίσματος της Ελλάδας, έχουν στο συρτάρι τους οι ΗΠΑ, με στόχο την ευθεία αντικατάσταση του ευρώ, σε περίπτωση εξόδου από την ευρωζώνη.

Όπως αποκαλύπτει το περιοδικό «Επίκαιρα», οι Αμερικανοί βλέποντας ότι η στάση της Γερμανίας οξύνει τον ευρωσκεπτικισμό και οδηγεί σε φαύλο κύκλο είναι έτοιμοι να προωθήσουν περαιτέρω την διείσδυσή τους στην Ευρώπη.

Έτσι, σύμφωνα με το περιοδικό, ομάδα εργασίας του Τμήματος Νομισματικής Πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών (FED) έχει επεξεργαστεί σχέδιο 74.000 λέξεων που προβλέπει την αντικατάσταση του ευρώ από το δολάριο ως εθνικού νομίσματος στα κράτη που τυχόν βρεθούν εκτός.

Τι προβλέπει το σχέδιο. Η «νέα δραχμή»

Σύμφωνα με τη μελέτη της FED, σε περίπτωση που η Ελλάδα βγει από το ευρώ, προκειμένου να μην οδηγηθεί στο χάος, θα πρέπει να εφαρμόσει ένα σχέδιο σύνδεσης (pegging) της "νέας δραχμής" με το αμερικανικό δολάριο.

Η Ελλάδα θα υιοθετήσει για πέντε χρόνια το αμερικανικό δολάριο ως de facto εθνικό νόμισμα και παράλληλα θα υπάρχει η «νέα δραχμή», η οποία δεν θα κυκλοφορεί, αλλά θα χρησιμοποιείται στη σύναψη συμφωνιών Swap μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, με αρχική ισοτιμία πχ 30 προς 1.

Σύμφωνα με το περιοδικό "Επίκαιρα" που επικαλείται την μελέτη του Τμήματος Νομισματικής

Χωρίς αξιοπρέπεια

H γραφειοκρατία μπορεί να κάνει περισσότερα θαύματα από την Παναγία. Αρκεί να ξέρεις πως να τη χειριστείς. Να, επί σειρά ετών χάριζε στην πατρίδα μας το μεγαλύτερο ποσοστό αιωνόβιων συνταξιούχων. Πρώτα έφευγε η ψυχή και μετά η σύνταξη. Η γραφειοκρατία επέτρεπε σε τυφλούς να οδηγούν και σε παράλυτους όχι απλώς να σηκώνονται από το κρεβάτι τους, αλλά να απλώνουν τα πόδια τους ως την απέναντι καρέκλα. Είναι, άλλωστε, γνωστή η ιστορία με τον παράλυτο που αρνήθηκε τη θεραπεία του Ιησού επειδή θα έχανε την αναπηρική σύνταξη.

Όχι πια. Την Παρασκευή η εφημερίδα «Τα Νέα» δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ για τον νέο κανονισμό του υπουργείου Εργασίας, με τον οποίο προσδιορίζονται τα ποσοστά αναπηρίας για νοσήματα όπως η μεσογειακή αναιμία, ο αυτισμός, ο διαβήτης, αλλά και για ανθρώπους που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ή πάσχουν από AIDS. Αντιγράφω το κείμενο της Μάρθας Καϊτανίδη: «Ενδεικτική είναι η περίπτωση των 350 μεταμοσχευθέντων ήπατος - ανάμεσά τους και 35 παιδιά - στους οποίους το ποσοστό αναπηρίας μειώνεται από το 80% στο 10% τον δεύτερο χρόνο μετά τη μεταμόσχευση, που σημαίνει ότι περιορίζονται επιδόματα, φάρμακα αλλά και κάθε τύπου παροχές.

Μαχαίρι όμως μπαίνει και σε μέτρα όπως είναι η δυνατότητα να λαμβάνουν πρόωρα σύνταξη (έπειτα από 15 χρόνια εργασίας) αλλά και στα ευνοϊκά κριτήρια για χορήγηση βιβλιαρίου απορίας που ανοίγει τον δρόμο στη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αντίστοιχο είναι το ψαλίδισμα του ποσοστού αναπηρίας στους περίπου 1.000 στη χώρα μας μεταμοσχευθέντες νεφρού. Όταν ο ασθενής κλείσει 12 μήνες μεταμοσχευμένος, το ποσοστό αναπηρίας του από 80% που ίσχυε, πλέον θα κυμαίνεται από 50% έως 67%, ανάλογα με την κρίση της ιατρικής επιτροπής.» Ο νέος κανονισμός δεν φτάνει, απλώς, το μαχαίρι στο κόκκαλο. Το πιέζει μέχρι το νεφρό και το ήπαρ. Και πιο βαθιά: αν έχεις AIDS θα πάρεις κάτι στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας, ουσιαστικά επιδοτούν την κηδεία σου. Αντίστοιχες είναι οι περικοπές στους πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία ή αυτισμό.

Η αλήθεια του αυτονόητου

Aνοιγμα σε κάθε ωφέλιμο στοιχείο, χωρίς στεγανά, με ξεκάθαρο βλέμμα που αναγνωρίζει πως πολλά απ’ τα στερεότυπα που μας γαλούχησαν δεν έχουν πλέον θέση στην πολιτική ζωή

Πάει καιρός που αποτελεί κοινή παραδοχή πως η Ελλάδα βρίσκεται στο κρισιμότερο στάδιο της μεταπολεμικής ιστορίας της. Πάει, επίσης, καιρός που αυτή η διαπίστωση έχει περάσει από τη σφαίρα του απλού συμπεράσματος στην εφαρμοσμένη, καθημερινή πρακτική που επηρεάζει το σύνολο των Ελλήνων. Ισορροπώντας ανάμεσα στην αναγνώριση της ανάγκης για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας και τη δυσκολία της εφαρμογής τους στην πράξη, ανάμεσα στην παραδοχή πως απαιτούνται επώδυνα μέτρα για να αλλάξουν οι εθνικές συντεταγμένες και την αναστάτωση που κάποια απ’ αυτά φέρνουν στον καθένα μας, η Ελλάδα πορεύεται ήδη στον δεύτερο χρόνο μιας βαθιάς αλλαγής. Την ίδια στιγμή, δίπλα στoυς κλυδωνισμούς της οικονομίας διαφαίνεται όλο και περισσότερο το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην πολιτική και, κατ΄ επέκταση, στη σκέψη μας.
Μοιάζει, ενδεχομένως, άκαιρη πολυτέλεια να μιλά κανείς για πολιτική όταν βασικό μέλημα όλων είναι η επιβίωση και η διάσωση μέσα από δεκάδες καθημερινούς σκοπέλους. Ωστόσο, δεν γίνεται να μην αντιληφθούμε, πολίτες και πολιτικοί, τις νέες συνθήκες που υπαγορεύει η σημερινή συγκυρία. Συνθήκες απ’ τις οποίες –όπως κι από τη δική μας ανταπόκριση σε αυτές – θα κριθούν πολλά στα επόμενα χρόνια, για εμάς και τις επόμενες γενιές.
Το νέο πολιτικό τοπίο έχει, αναπόφευκτα, τις ρίζες του στο παρελθόν. Ωστόσο διαμορφώνεται σήμερα, αυτές τις ώρες, κάτω από συνθήκες δύσκολες που μοιάζουν αποτρεπτικές για οποιαδήποτε δημιουργία. Συνθήκες που έχουν για αφετηρία την απαξίωση για την πολιτική, τη δυσπιστία για τους λειτουργούς της, την απογοήτευση από τις πρακτικές των κομμάτων και την ανασφάλεια για το μέλλον. Παρά την αισιοδοξία και την πρόσκαιρη «παύση πυρός» που σηματοδοτεί η έλευση μιας συναινετικής κυβέρνησης, στην πράξη είναι νωρίς για να προσδιορίσει κανείς πώς θα μορφοποιηθεί και με ποιους όρους θα λειτουργήσει στο επόμενο διάστημα η πολιτική σκηνή. Είναι νωρίς για να καταλάβουμε αν θα μπολιαστεί με τα σπέρματα ενός νέου δημόσιου διαλόγου ή θα επιστρέψει αυτούσια σε γνώριμες, από δεκαετίες, τακτικές πολιτικής επιβίωσης. Ωστόσο, σε μια πρόχειρη

Ασπρόμαυρες ιστορίες

Oι εφημερίδες αποσιώπησαν το γεγονός. Έτσι συνέβαινε πάντα σε ανάλογες καταστάσεις για συμβάντα που οι συγκυρίες –και τα συμφέροντα τον ανθρώπων- επιβάλλουν τη διαγραφή τους από τα’ αρχεία της Ιστορικής Μνήμης.
Ο γερμανός υπήκοος Γκούντερ Κόλβες συνελήφθει από τον υπαστυνόμο Σπύρο Βασιλάκη στο Τελωνείο του Πειραιά, λίγο πριν την επιβίβασή του στο πλοίο «Αγαμέμνων» με προορισμό τη Βενετία.
Ο Κόλβες συνοδευόμενος από μια καλλίγραμμη καλλονή ονόματι Ραχήλ, είχε επισκεφθεί την Αθήνα όπου συμμετείχε ως οδηγός στο Ράλι «Ακρόπολις».
Η σύλληψη του Κόλβες προκάλεσε αναστάτωση στο Γερμανικό Προξενείο των Αθηνών. Δύο ώρες αργότερα ο Νομικός Σύμβουλος του Προξενείου επιβιβάστηκε στο «Αγαμέμνων». Το πλοίο αναχώρησε με αρχικό προορισμό το Πρίντεζι. Ο Κόλβες κρατήθηκε έγκλειστος σε κάποια καμπίνα και κατά την ανάκρισή του από τον Καπετάνιο αρνήθηκε να απαντήσει σ’ οποιαδήποτε ερώτηση σχετική με το (σκοτεινό) παρελθόν του.
Ποιός, όμως, ήταν ο Κόλβες; Ποιά ήταν η αιτία της συλλήψής του; Και γιατί το γεγονός αυτό αποτέλεσε θέμα πολύωρων παρασκηνιακών διαβουλεύσεων μεταξύ ανώτατων αξιωματούχων της Γερμανικής Κυβέρνησης και του Υπουργείου Εξωτερικών του-τότε- Βασιλείου της Ελλάδος -οι οποίες οδήγησαν σε έντονη πολιτική Κρίση;
Τα ερωτήματα αυτά θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας και ενδιαφέρουσα προπλασματική ύλη κάποιου κοσμοπολίτικου αστυνομικού μυθιστορήματος, απ’ αυτά που ήταν τόσο δημοφιλή στην ταραγμένη δεκαετία του (19)’50 και συχνά δημοσιεύονταν σε συνέχειες στις λογοτεχνικές σελίδες των εφημερίδων της Εποχής, των εντύπων ποικίλης ύλης ή στα εξειδικευμένα στο είδος pulp -συλλεκτικά πλέον -περιοδικά, όπως η «Μάσκα» και το «Μυστήριο», που τότε δεν έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης . Μια τέτοια ιστορία θα μπορούσε να φέρει την υπογραφή της Ελένης Βλάχου, της Αθηνάς Κακούρη, του Νίκου Μαράκη, του Χρίστου Χαιρόπουλου, του Νίκου Μεϊμάρη ή του Γιάννη Μαρή, αλλά η ιστορία αυτή δεν είναι προϊόν δημιουργικού πνεύματος και οι λέξεις της δεν είναι τυπωμένες με μελάνι αλλά με αίμα. Γιατί πρόκειται για μια Ιστορία Αληθινή. Γιατί τ΄όνομα του Κόλβες βρισκόταν καταχωρημένο στην πολυμελή λίστα καταζητούμενων Εγκληματιών Πολέμου του υπαστυνόμου Βασιλάκη, αφού διετέλεσε αξιωματούχος του Τρίτου Ράϊχ και ως Διοικητής Στρατοπέδου των Ναζί στα Μάλια είχε συμμετάσχει στο βασανισμό και την εκτέλεση αιχμαλώτων πολέμου και αμάχων.
Παραταύτα, όταν το «Αγαμέμνων» έδεσε στη Βενετία, ο Κόλβες αφέθηκε ελεύθερος , όπως και αρκετοί άλλοι συλληφθέντες Ναζί που κρατούνταν στις ελληνικές φυλακές, μεταξύ των οποίων και ο διαβόητος Μαξ Μέρτεν, ο επονομαζόμενος «Χασάπης της Θεσσαλονίκης», διώκτης των Εβραίων της

Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία

 

Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατ. άνθρωποι με ειδικές ανάγκες

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

Το 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ' εκτίμηση

Θεοδωράκης για ΛΑΟΣ: Βγήκε από τη ντουλάπα ο σκελετός της εθνικοφροσύνης

      

Ξεκίνησαν στην Καβάλα οι εργασίες του 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη. Στην ομιλία του ο μουσικοσυνθέτης εξέφρασε την ανησυχία του για το γεγονός ότι το ΛΑΟΣ βρίσκεται πλέον στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι «βγήκε από την ντουλάπα της ιστορίας ο σκελετός της πάλαι ποτέ Εθνικοφροσύνης».

Ανήσυχος και προβληματισμένος εμφανίστηκε και για την εικόνα της κατακερματισμένης και περιθωριοποιημένης Αριστεράς. Χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα της ομιλίας του:

«Έχω ζήσει πάνω στο πετσί μου τη σαρκοβόρα φύση της εθνικοφροσύνης και το γεγονός αυτό μου δίνει το δικαίωμα να σας προειδοποιήσω ότι τώρα ο κίνδυνος είναι πολύ μεγαλύτερος από πριν. »
Γιατί τάχα η πρώτη θεαματική ενέργεια του νέου Μαύρου Μετώπου ήταν ο αποκεφαλισμός της στρατιωτικής ηγεσίας; Δείτε ακόμα την εικόνα της Βουλής. Από τη μια μεριά οι δυνάμεις που τις ενώνει ο φόβος και το μίσος τους για την Αριστερά. Κι από την άλλη μια Αριστερά περιθωριοποιημένη και κατακερματισμένη.»
Στο συνεδριο παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν, εκπρόσωπος του Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Νότης Μαριάς, οικονομολόγος και ιδρυτης του Μετώπου για τη Αυτοοργάνωση των Πολιτών ενάντια στο Μνημόνιο, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης, Στέλιος Παπαθεμελής και ο Γιώργος Παπαπέτρου, παλιός φίλος του Μίκη, συναγωνιστής από την εποχη των Λαμπράκηδων.
Το Συνέδριο χαιρέτησε και καλωσόρισε ο δήμαρχος της Καβάλας, Κωστής Σιμιτζής, ο οποίος και

Με ευρώ χάνουμε, με... δολάριο κερδίζουν

Η δεύτερη ανάγνωση των νομοσχεδίων στη Βουλή είναι μια περιττή διαδικασία, χάσιμο χρόνου που δεν διευκολύνει τις ταχύτατες νομοθετικές διαδικασίες που πρέπει να φέρει εις πέρας η κυβέρνηση Παπαδήμου. Έτσι η κυβερνητική επιτροπή θα «προτείνει» να καταργηθεί αυτή η διαδικασία. Και οι βουλευτές; Ποιος τους υπολογίζει! Έτσι κι αλλιώς μήπως διάβαζαν τι ψήφιζαν; Ούτε καν το μνημόνιο, όπως λένε κάποιοι από αυτούς. Ή μήπως έφερναν αντιρρήσεις;
Αφού λοιπόν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν τα πάντα, έστω και με πόνο ψυχής, για τη σωτηρία της πατρίδας, τώρα θα κολλήσουμε, που έχουμε 250 στη χειρότερη; Και η Βουλή; Ποια Βουλή! Και τι τον νοιάζει η Βουλή τον Παπαδήμο; Μήπως εξελέγη από την κάλπη; Ή μήπως μάθαμε ποιος τον έφερε στην Αθήνα για να γίνει πρωθυπουργός; Διότι αυτό κανείς μέχρι σήμερα δεν το παραδέχτηκε.
Τα κόμματα τον αποδέχτηκαν υπό την πίεση των ΜΜΕ, αλλά κανένας δεν έχει παραδεχτεί ότι τον κάλεσε να έρθει. Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά; Ψύλλοι στ’ άχυρα. Το θέμα είναι να γίνουν οι μπίζνες.
Εξ άλλου τραπεζίτης είναι ο άνθρωπος και ανέλαβε να κάνει μια δουλειά που δεν μπορούσαν μόνοι τους να κάνουν οι πασόκοι και δίσταζαν να αναλάβουν οι νεοδημοκράτες: να παραδώσει την περιουσία της χώρας στους δανειστές – και να το κάνει προσφέροντας στην όλη μπίζνα το κύρος που δεν είχε ο Παπανδρέου. Άλλωστε από τη μια κυβέρνηση στην άλλη το μόνο σοβαρό που έχει αλλάξει είναι ο πρωθυπουργός.
● Οι βασικοί υπουργοί είναι οι ίδιοι – και είναι του ΠΑΣΟΚ συν κάτι δεξιές τσόντες σε δεύτερους ρόλους.
● Η Ν.Δ. έβαλε κάτι διακοσμητικούς ίσα για να χρεωθεί μεν τη λέζα, αλλά να το παίζει αντιπολίτευση σε αυτά που ψηφίζει.
● Χώθηκαν στη ζούλα και κάτι γραφικοί ακροδεξιοί για να ξεπλύνουν την πολυκαιρισμένη οσμή του

Οι νέοι για το αύριο... Του Χρόνη Διαμαντόπουλου

 

Την ώρα που η Ελλάδα ζει στον αστερισμό των σκληρών πολιτικών πιέσεων, στο πλαίσιο της πολιτικής μας εξέλιξης και αυτοκριτικής, διερωτώμαι αν η σημερινή κοινωνία, χρειάζεται μια δυναμική πολιτική παράταξη νέων και αν ναι με ποια μορφή. Αυτό είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολεί διαχρονικά ώστε να συμπορευτούμε, να οργανώσουμε και να συντονίζουμε τις σκέψεις μας, και τις δράσεις με κάθε νέο και νέα ανεξάρτητου πολιτικής απόχρωσης.

Χρόνης Διαμαντόπουλος
Μέλος της Γραμματείας Νέων της Δημοκρατικής Αριστεράς
Λησμονήσαμε τα λόγια του Henry de Jouvenel ότι : «Μια κοινωνία προβάτων θα βγάλει, αναπόφευκτα κάποια στιγμή, μια κυβέρνηση λύκων».

Το ξέρω πια καλά, από μικρό παιδί εδώ και πολλές δεκαετίες, «μεγαλώσαμε-μας μεγάλωσαν» δυστυχώς και με κάποιες έννοιες και λέξεις, όπως ατομικισμός, ρουφιανιά και πονηριά, αδιαφορώντας για το συνάνθρωπο, για την κοινωνία και την εθνική μας ύπαρξη, κοιτάζοντας μόνο τον εαυτό μας και το προσωπικό συμφέρον που στις περισσότερες φορές ήταν και είναι επιζήμιο για τον συμπολίτη μας… Και πώς να μην έχουν δίκιο οι νέοι που εγκαταλείπουν την χώρα μας για ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό, από την στιγμή που η Ελλάδα αυτοκαταστρέφεται… οικονομικά από την έλλειψη του τρίπτυχου έρευνα– ανάπτυξη- τεχνολογία, λόγω της «ανεξέλεγκτης» πολιτικής χρεωκοπίας. Είναι περίεργο αλλά δυστυχώς αναπτύσσεται μεγάλο κύμα φυγής ίδιο με της δεκαετίας του 50 και του 60…
Τα κυριότερα χαρακτηριστικά των νέων σήμερα είναι η παραίτηση και η απουσία τους από τα κοινά. Η σημερινή νεολαία θεωρείται απολίτικη και δεν πείθεται πλέον ότι με την ψήφο της μπορεί να αλλάξει «τα πράγματα» και είτε παραιτείται λέγοντας ότι «όλοι ίδιοι είναι», είτε περνά σε πιο βίαιες

Μ. Ανδρουλάκης: Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται by-pass

Υπέρ ενός «ριζικού μετασχηματισμού» του ΠΑΣΟΚ, ώστε να απαλλαγεί από τις «κακές συνήθειες βαρόνων, κηπουρών, πριγκίπων» τάχθηκε ο βουλευτής του κινήματος Μίμης Ανδρουλάκης, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Ράδιο Εννέα».

«Ο χώρος αυτός πρέπει να κάνει by-pass, να αναζητήσει ηγετική έκφραση μετά τις εκλογές σε μία πολύ νεότερη γενιά», τόνισε ερωτηθείς για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Ανδρουλάκης εξέφρασε την εκτίμηση ότι το κόμμα μπορεί να παρουσιάσει προεκλογικά μία άλλη αφήγηση «με νέα πρόσωπα και με πειστικότητα», αφού όπως είπε «είμαστε εν μέσω μίας πτωχευτικής διαδικασίας και μίας κρίσης εκπροσώπησης, σε μία μεγάλη ρευστοποίηση των συσχετισμών που απαιτεί νέες εκφράσεις».

Σε ερώτηση αν αυτό θα πρέπει να γίνει με ή χωρίς τον κ. Παπανδρέου, απάντησε: «Δεν ξέρω. Ας τα βρουν αυτοί μεταξύ τους. Να βγαίνει ο Γ. Παπανδρέου με το δημοψήφισμα να κάνει προεκλογική διαδικασία; Μου φαίνεται λίγο δύσκολο αυτό».

Ο κ. Ανδρουλάκης επισήμανε ότι ζούμε μια ιστορική περίοδο, γι’ αυτό, όπως είπε, πρέπει η πολιτική ζωή να έχει μια ετοιμότητα. «Μπλέκεται τώρα και με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ η κυβέρνηση, μπαίνουν σε μια φάση διαδοχής και ο ένας πάει να αδειάσει τον άλλο, τα γνωστά», παρατήρησε, σημειώνοντας ότι δεν πρέπει να πληγεί η κυβέρνηση γιατί παρ’ ότι είναι μεταβατική, μπορεί να χρειαστεί να παίξει έναν ιστορικό ρόλο.

Αναφερόμενος στον Πρωθυπουργό και στις διαδικασίες για την επιλογή του, σημείωσε ότι «ο κόσμος έδειξε εμπιστοσύνη στον Λ. Παπαδήμο γιατί καταρχήν φτάσαμε στο κατώτερο σημείο με την

Σαρκοζί και Μέρκελ σε ρόλο

Παρίσι και Βερολίνο προχωρούν σε στενή συνεργασία ενόψει της Συνόδου Κορυφής και προκειμένου να εγγυηθούν τη σταθερότητα στην Ευρωζώνη πριν είναι πολύ αργά. Ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί μίλησε στην Τουλόν για «επανίδρυση» της Ευρώπης, με τη Γαλλία και τη Γερμανία στο κέντρο της να αποτελούν μία «ζώνη σταθερότητας».
Για «εκ βάθρων επανεκκίνηση» μίλησε και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) ώστε να αποκατασταθεί η «χαμένη τιμή» του ευρώ και των χωρών του στις διεθνείς αγορές - και ζήτησε στενότερη δημοσιονομική ενοποίηση των κρατών της ευρωζώνης, ώστε να μπορέσει η ΕΚΤ να «επισκευάσει το πιστωτικό κανάλι», όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε.

Ο Μάριο Ντράγκι, μιλώντας από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ζήτησε από τους Ευρωπαίους «δημοσιονομικό συμβόλαιο», όπως το ονόμασε, με το οποίο ουσιαστικά οι χώρες της ευρωζώνης θα προχωρήσουν σε πιο στενή οικονομική ενοποίηση.

Πιο στενή ευρωπαϊκή ενοποίηση επιδιώκουν τόσο η γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ όσο και ο γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, που συναντώνται τη Δευτέρα στο Παρίσι ώστε να προσδιορίσουν κοινή πολιτική ενόψει της Συνόδου Κορυφής την ερχόμενη Πέμπτη.
Ο κόσμος δεν θα περιμένει την Ευρώπη λέει ο Νικολά Σαρκοζί

«Πρέπει να επανεφεύρουμε τα πάντα, να ανοικοδομήσουμε τα πάντα», τόνισε ο κ. Σαρκοζί, προτείνοντας μια νέα Ευρώπη «με περισσότερη πειθαρχία, περισσότερη αλληλεγγύη, περισσότερη

Η σφιχτή αγκαλιά του ΔΝΤ

Ούτε το προχθεσινό Eurogroup κατάφερε να βρει λύση στο κεντρικό πρόβλημα της ευρωζώνης. Δεν κατάφερε δηλαδή να εντοπίσει την αξιόπιστη πηγή από την οποία θα αντλήσει πραγματικό ζεστό χρήμα για να γεμίσει τα αραχνιασμένα ταμεία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Συνεπώς οι «διασώσεις» των χωρών της ζώνης του ευρώ, που καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα, παραμένουν στον αέρα.
Το EFSF διαθέτει συνολικά κεφάλαια μόλις 440 δισ. ευρώ. Από αυτά πραγματικό χρήμα είναι περίπου τα μισά. Την ίδια ώρα όμως οι ανάγκες ενισχύσεων υπερβαίνουν τόσο τη σημερινή ρευστότητα όσο και τις εγγυήσεις. Προχείρως σταχυολογούμε από την ειδησεογραφία των ημερών:
● Οι άμεσες ανάγκες της Ισπανίας προσδιορίζονται με φειδώ γύρω στα 100 δισ.
● Η Ιταλία βρίσκεται εν μέσω συζητήσεων και φημών να ζητάει ποσά που κυμαίνονται από 240 έως 600 δισ. ευρώ, με την τελευταία ειδησεογραφία να καταλήγει, παρά τις αυτονόητες διαψεύσεις, κάπου στη μέση: 400 δισ.
● Η... «επιτυχημένη», όπως μας έλεγαν Πορτογαλία, όπου το «Μνημόνιο» αποδίδει αποτελέσματα – εν αντιθέσει με την κακή και αποτυχημένη Ελλάδα, όπου τίποτε δεν περπατάει – ζητάει επιπλέον κεφάλαια. Να βάλουμε και σ’ αυτήν μετριοπαθώς κάπου 30 δισ.;
● Η Ελλάδα – βάσει της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου – θα πρέπει, αφού... «μειώσει» το χρέος της κατά 100 δισ. ευρώ με την ανταλλαγή ομολόγων και το «κούρεμα» 50% των χαρτιών της που κατέχουν οι ιδιώτες, θα πρέπει να δανειστεί κάπου 125 με 130 δισ.
Αυτά τα λεφτά θα πρέπει, αφαιρουμένου του μεριδίου του ΔΝΤ, να τα βρει το EFSF. Ένα ταμείο ασθενικό, το οποίο προ ολίγων ημερών δεν κατάφερε να δανειστεί ούτε τα 5 δισ. ευρώ που αναζήτησε για να ενισχύσει την Ιρλανδία – άλλο ένα υπόδειγμα επιτυχίας κι αυτό...
Με το EFSF στον αέρα, με την ευρωζώνη να ασφυκτιά υπό το βάρος των συνεχών ντιρέκτ των

Κατάργηση του τέλους ακινήτων ζήτησε ο Κουβέλης

 

«Πρέπει να υπάρξει η δημιουργία ενός κοινωνικού πλαισίου στήριξης»

Συνάντηση με τον πρωθυπουργό, Λουκά Παπαδήμο, πραγματοποίησε χθες ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, στην οποία συζητήθηκαν, μεταξύ άλλων, η δημιουργία ενός κοινωνικού πλαισίου στήριξης και το «χαράτσι» ακινήτων.

Ο κ. Κουβέλης, μετά τη συνάντηση, τόνισε πως «πρέπει να υπάρξει η δημιουργία ενός κοινωνικού πλαισίου στήριξης, ενός κοινωνικού δίχτυ προστασίας για τα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας» και πρόσθεσε ότι «επανέφερα την πρότασή μας για την κατάργησή του τέλους στα ακίνητα, το γνωστό χαράτσι».

Παράλληλα, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς ανέφερε πως «εξέφρασα την ανάγκη να στηριχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία βρίσκονται σε πραγματικό κίνδυνο, ενώ επανέφερα την πρότασή μας για την προώθηση ενός πενταετούς αναπτυξιακού προγράμματος, το οποίο θα χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων σε συνεργασία με το ΕΣΠΑ.

Επέμεινα ότι εκείνο που πρέπει να υπάρξει είναι μια πολιτική που θα στηρίζει την κοινωνική συνοχή και θα περιορίζει τα δυσβάσταχτα μέτρα και τα βάρη στις πλάτες των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων».

Τέλος, τόνισε πως «εξέφρασα την αντίθεσή μας στο μέτρο της εργασιακής εφεδρείας. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη είναι αμφίβολες. Η Ευρώπη ή θα προχωρήσει στην επί της ουσίας πολιτική της

Ο Γέρος τη Δημοκρατίας και ο Νέος της Τεχνοκρατίας

Είναι γεγονός ότι οι γενιές, τα διακριτά υποσύνολα δηλαδή του πληθυσμού με κοινή καταγωγή και ηλικία αλλά και ακμή και δράση που συμπίπτουν χρονικά, διαφέρουν μεταξύ τους.

Ενίοτε, μάλιστα, οι διαφορές τους είναι τόσο έντονες ώστε ανάμεσά τους να αναπτύσσονται αγεφύρωτα χάσματα στην επικοινωνία, που αποδίδονται με τον όρο χάσμα γενεών.Ένα τέτοιο χάσμα υφίσταται μεταξύ της γενιάς μας, που ορισμένοι την σήμερα χαρακτηρίζουν «γενιά των 500 ευρώ» (συν – πλην, με το πλην επικρατέστερο) ή και χαμένη, ενώ μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα τη θεωρούσαν «γενιά του καναπέ», σε σχέση πάντα με προγενέστερες γενιές, όπως η γενιά του Πολυτεχνείου.Ειδοποιό διαφορά μεταξύ της δικής μας γενιάς και της γενιάς του Πολυτεχνείου συνιστά το γεγονός ότι εμείς γαλουχηθήκαμε ως καριερίστες μα σύντομα εγκαταλείψαμε την «ουτοπία της καριέρας» για την επανάσταση που ξεκινά πρωτίστως ως υπόθεση προσωπική, ενώ εκείνοι που ανδρώθηκαν ως επαναστάτες σύντομα απομακρύνθηκαν ψυχικά από την «ουτοπία της λαϊκής επανάστασης» για να διεκδικήσουν καριέρα και ατομική πρόοδο.
Εκείνοι όσο πιο πολύ σπούδαζαν τόσο περισσότερο μπορούσαν να διεκδικήσουν καλύτερες αποδοχές και θέσεις εργασίας, ενώ για εμάς τα εν λόγω μεγέθη είναι αντιστρόφως ανάλογα.

Εκείνοι ήταν πεπεισμένοι ότι θα ζήσουν καλύτερα από τους δικούς τους, ενώ εμάς όλοι μας διαβεβαιώνουν για το αντίθετο. Στην πλειοψηφία τους τέκνα εργατικής και αγροτικής τάξης έγιναν αστοί, ενώ εμείς στην πλειοψηφία μας γόνοι μεσοαστών έχουμε αντίστροφη πορεία.

Ράιχενμπαχ: Περικοπή δαπανών και όχι αύξηση των φόρων χρειάζεται η Ελλάδα

Έμφαση στην περικοπή των δαπανών και όχι στην αύξηση των φόρων πρέπει να δώσει η Ελλάδα για να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα, σύμφωνα με τον επικεφαλής της «Ομάδας Δράσης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χορστ Ράιχενμπαχ.

Κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Βερολίνο, ο κ. Ράιχενμπαχ είπε επίσης ότι η συμμετοχή των ιδιωτών ομολογιούχων στο πρόγραμμα ανταλλαγής ελληνικών ομολόγων δεν θα πρέπει να εντείνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές τράπεζες.
Σύμφωνα με το Reuters, που μετέδωσε την είδηση, μια τέτοια εξέλιξη θα έπληττε τις επιχειρήσεις.

Α. Λοβέρδος: Εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, πριν τις εκλογές με πρωτοβουλία του Γιώργου

Εκλογή νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, με κάλπες από τη βάση, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου το επιλέξει «οπωσδήποτε όμως προ των βουλευτικών εκλογών», προτείνει ο Ανδρέας Λοβέρδος. Αρθρογραφώντας στα ΝΕΑ, για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και της Κεντροαριστεράς, ο υπουργός Υγείας τονίζει ότι «ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το παλέψαμε όσο μπορούσαμε. Έγιναν ωστόσο και σοβαρά λάθη, καθυστερήσεις και αδικίες». Ταυτοχρόνως σκιαγραφεί την πορεία «Για μια Νέα Ελληνική Ανόρθωση».

Όλο το άρθρο του Α. Λοβέρδου:

«Σε ένα περιβάλλον ευρωπαϊκής αναταραχής και μεταβολών η Ελλάδα δίνει μάχη με τον εαυτό της αλλά και με τον χρόνο, με τεράστιο κοινωνικό κόστος, αλλά θα τα καταφέρει. Είναι εγγύηση γι' αυτό η συνειδητοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών της, που, όπως αποδείχθηκε, είναι πιο μπροστά από πολιτικούς και κόμματα και τους παρωθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, αλλά και ο πολιτισμός, οι αξίες και η ιστορική αντοχή του Ελληνισμού.

Το γεγονός ότι βρεθήκαμε πολιτικά και κοινωνικά απροετοίμαστοι σε μια δραματική συγκυρία όξυνσης των δικών μας διαρθρωτικών αδυναμιών και της παγκόσμιας κρίσης θα μας κάνει να πληρώσουμε μεγαλύτερο τίμημα στον βωμό μιας Νέας Ελληνικής Ανόρθωσης.

Ήρθε ωστόσο η στιγμή να μετατρέψουμε το κόστος της κρίσης σε μια ιστορικού χαρακτήρα αναβάθμιση της χώρας, που να στηρίζεται σε σταθερά θεμέλια εθνικής ωρίμανσης και αξιοπρέπειας, δημοκρατικής εμβάθυνσης και παραγωγικής ανάπτυξης. Να αφήσουμε, δηλαδή, οριστικά πίσω μας την πολιτική αφασία και την επίπλαστη ευμάρεια του παρασιτισμού. Τα δύο τελευταία χρόνια, ως

Όταν κηδέψουμε τη Mεταπολίτευση θα βρεθούν συγγενείς να την κλάψουν;

Πρόκειται όχι απλά για την κατάρρευση ενός κομματικού συστήματος, αλλά για την κατάρρευση της κυρίαρχης πολιτικής ιδεολογίας της Mεταπολίτευσης: του εθνολαϊκισμού.

Η Mεταπολίτευση χαρακτηρίστηκε από πολλούς, ως η πλέον ευτυχής περίοδος της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Από πολλές απόψεις μπορεί να συμφωνήσει κανείς. Καταρχήν υπήρξε μια περίοδος ειρηνική. Για σκεφθείτε το: ο 20ος αιώνας επιφύλαξε στη χώρα δύο παγκόσμιους πολέμους, δύο βαλκανικές συρράξεις, δύο πολέμους με την Τουρκία και δύο φορές το αιματηρό βίωμα του εμφύλιου διχασμού. Καθόλου άσχημα! Αν έπρεπε να κάνουμε τη διαίρεση θα έβγαινε μία τουλάχιστον ένοπλη σύρραξη κάθε δέκα χρόνια. Μπορούμε με ανακούφιση να σκεφτούμε, πως από τον τελευταίο πόλεμο του ελληνισμού, πέρασαν τριάντα επτά χρόνια. Μία ολόκληρη γενιά δεν έχει καμιά μνήμη πολέμου• ευτυχώς!
Πέραν αυτών, η Mεταπολίτευση υπήρξε μια περίοδος δημοκρατικής ομαλότητας. Μας αρέσει ή όχι, ο δικομματισμός που απέτυχε παταγωδώς σε πολλά άλλα, πέτυχε για τρεις δεκαετίες να διατηρήσει ένα επίπεδο πολιτικής και κοινωνικής σταθερότητας. Ενσωματώνοντας αιτήματα και κοινωνικές δυνάμεις μέσα στους δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς, και λειτουργώντας με κεντρομόλο τρόπο, ο δικομματισμός κατάφερε να περιορίσει τις επικίνδυνες συγκρούσεις. Απλώς αυτό έγινε με λάθος τρόπο.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως, παρά τις όποιες θετικές συνεισφορές του, το σύστημα που γέννησε και εξέθρεψε η Mεταπολίτευση χρεοκόπησε. Πρόκειται, όμως, όχι απλά για την κατάρρευση ενός κομματικού συστήματος, αλλά για την κατάρρευση της κυρίαρχης πολιτικής ιδεολογίας της Mεταπολίτευσης: του εθνολαϊκισμού.
Ο εθνολαϊκισμός ως πολιτική ιδεολογία, τόσο στην αριστερόστροφη εκδοχή του, όσο και στη

Νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος ο Π. Καψής

 

Με απόφαση του πρωθυπουργού αναλαμβάνει και το υπ. Επικρατείας

Με απόφαση του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, αναλαμβάνει ο Παντελής Καψής.

Με άλλη απόφαση του πρωθυπουργού, αναλαμβάνουν επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, ο Γκίκας Χαρδούβελης, καθηγητής στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής του Γραφείου Στρατηγικού Σχεδιασμού, ο Γιώργος Παγουλάτος, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Όταν η αδικία γίνεται νόμος

Η κρίση χρέους της ευρωζώνης χτυπάει το κέντρο της, καθώς το αμέσως επόμενο διάστημα και η Γαλλία αναμένεται να χάσει την άριστη αξιολόγησή της. Η Ιταλία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, τα οικο­νομικά θεμέλια της Ισπανίας, της Αυστρίας και του Βελγίου τρίζουν, ενώ τα προγράμματα «διάσωσης» Ελλάδας και Πορτογαλίας έχουν ήδη αποτύχει.
Για την Ελλάδα ο «υπερπρωθυπουργός» Ράιχενμπαχ λέ­ει ότι μας έριξαν στον Καιάδα της οικονομικής κατα­στροφής χωρίς να έχουν «τη συνταγή στην τσέπη», αλλά και χωρίς να είναι ορατός ο... «πάτος»!
Στην καλπάζουσα κρίση η Γερμανία απαντά με παράβα­ση κάθε νομιμότητας ώστε να ελέγξει απευθείας τις οικονομίες και την πολιτική ζωή των υπό χρεοκο­πία χωρών. Ήδη στην Ελλάδα και την Ιταλία έχουμε τραπεζίτες για πρωθυπουργούς, καθώς, σύμφωνα με τον Σόιμπλε, χρειαζόμαστε «σταθερές κυβερνή­σεις» και όχι... εκλογές. Έτσι η Γερμανία πετάει στα σκουπίδια τις ευρωσυνθήκες ώστε να αναλάβει τον έλεγχο της διακυβέρνησης ολόκληρων χωρών μέσω διακρατικών συμφωνιών!
Το νέο πολιτικό δόγμα της Γερμανίας, με το οποίο θα κυβερνηθούν εφεξής η ευρωζώνη και ολόκληρη η Ε.Ε., λέει ότι οι συνθήκες, όταν δεν τη βολεύουν, μπορούν να παραβιάζονται... μέχρι να αλλάξουν! Η επιβολή της σιδηράς γερμανικής πειθαρχίας - με σκληρότατες ποινές για όσους δεν συμμορφώνο­νται με το δημοσιονομικό Άουσβιτς - θα είναι το... αντάλλαγμα για μια «σωτηρία» των υπερχρεωμέ­νων χωρών με κατάληξη την πτώχευσή τους.
Ο παραλογισμός αυτός προοιωνίζεται ότι η Ελλάδα μπαίνει στην πιο σκοτεινή εποχή της. Πιθανότατα εγκαταλελειμμένη από την ευρωζώνη. Την κατα­στροφή καλείται να διαχειριστεί ο Παπαδήμος με όρους εξίσου σκοτεινούς. Ήδη η δρομολόγηση των «διευθετήσεων» που απαιτεί η εγχώρια και διεθνής - κυρίως γερμανική - διαπλοκή προδιαγράφει τη θεσμοποίηση όσων χρόνια τώρα

Moody’s: Ζοφερές προβλέψεις

Σήμα κινδύνου για την ευρωζώνη από τον οίκο αξιολόγησης Moody's, που μιλά για φόβο… πολλών χρεοκοπιών!

Ο διεθνής οίκος προειδοποίησε χθες πως η ταχύτητα με την οποία επιδεινώνεται η κρίση απειλεί το αξιόχρεο όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ενώ δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί η πιθανότητα πολλαπλών χρεοκοπιών, συμπεριλαμβανομένης και της ευρισκόμενης σε διαδικασία PSI Ελλάδα.

Το καμπανάκι χτύπησε ενόψει της σημερινής συνεδρίασης του Eurogroup ως υπογράμμιση της ανάγκης να αντιμετωπιστεί έγκαιρα η κρίση χρέους, καθώς, σύμφωνα με τον Moody's, όσο περισσότερο διαρκέσει η κρίση ρευστότητας, τόσο ταχύτερα θα συνεχίζουν να ανακύπτουν κίνδυνοι χρεοκοπίας.

Μια άλλη ζοφερή προοπτική συνίσταται στο γεγονός πως αν ξεκινήσει το ντόμινο των χρεοκοπιών θα αυξηθεί ο κίνδυνος μία ή και περισσότερες χώρες της ευρωζώνης όχι μόνο να κηρύξουν στάση πληρωμών, αλλά και να αποχωρήσουν από το ευρώ!

Η έκθεση του διεθνούς οίκου δεν είναι αστήρικτη, αλλά προφανώς αποσκοπεί και στην άσκηση πίεσης προς το Βερολίνο, προκειμένου να αλλάξει στάση όσον αφορά στην λειτουργία της ΕΚΤ.

Πολύ περισσότερο που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες, προηγουμένη της ημέρας που συνεδριάζει (σήμερα) το Eurogroup.

Σύμφωνα με την έκθεση, ενώ η ζώνη του ευρώ στο σύνολό της κατέχει τεράστια οικονομική δύναμη, θεσμικές αδυναμίες εξακολουθούν να εμποδίζουν την επίλυση της κρίσης,