Στη χοάνη της κρίσης (και) το πολιτικό σύστημα

Για ποιους λόγους και με ποιους υπολογισμούς αποφάσισε ο Γ. Παπανδρέου να διατυπώσει τον ωμό εκβιασμό του δημοψηφίσματος στην κοινοβουλευτική του ομάδα και την ελληνική κοινωνία πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς. Το ζήτημα αυτό θα διερευνηθεί και θα αξιολογηθεί από την Ιστορία. Στον παρόντα πολιτικό χρόνο, ωστόσο, οι συνέπειες αυτής της απόφασης είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτες: πυροδοτούν τις διαδικασίες αναμόρφωσης και αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού.
Το «Π» στα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία του έχει υπογραμμίσει εδώ και δυο χρόνια ότι η κρίση που βιώνει η χώρα δεν πρόκειται να περιοριστεί στο επίπεδο της οικονομίας. Σήμερα είναι περισσότερο από σαφές ότι η αδυναμία του πολιτικού προσωπικού να προσφέρει ένα συντεταγμένο σχέδιο διεξόδου έχει υπονομεύσει την αξιοπιστία του.
Το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του Γ. Παπανδρέου πληρώνει ήδη το τίμημα αυτής της αδυναμίας. Από αυτόν τον πολιτικό (κεντρώο) χώρο θα αρχίσει και η επίπονη ανασύνθεση της νέας πολιτικής πραγματικότητας της χώρας. Βάσιμα μπορεί να προβλέψει κανείς ότι πρόκειται για μια σκληρή και μακρόχρονη διαδικασία, η οποία θα εξελίσσεται ταυτόχρονα με τις δραματικές ανακατατάξεις στην οικονομία και την οδύνη της κοινωνίας.
Ο τρόπος με τον οποίο θα συντελεστεί η αναδιάταξη του σκηνικού και η μορφή που θα πάρει θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από τη διαμόρφωση των συσχετισμών στο διεθνές επίπεδο.
Θα «εισακουστεί» η έκκληση του Λευκού Οίκου προς την ευρωπαϊκή (γερμανική) ηγεσία για γενναιότερα μέτρα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους (όχι μόνο της Ελλάδας) στην Ευρωζώνη; Αξίζει να σημειωθεί πως οι Αμερικανοί (ανάλυση Stratfor) εδώ και δυο μήνες έχουν κοστολογήσει αυτή τη «γενναιότητα» σε 2 τρισεκατομμύρια. Χρήματα που η Γερμανία αρνείται να καταβάλει...
Η ιδέα του Γ. Παπανδρέου για δημοψήφισμα, προφανώς, επαναφέρει, υπογραμμίζει και υπενθυμίζει

Σκληρή κριτική των διεθνών ΜΜΕ στην απόφαση Παπανδρέου για δημοψήφισμα

      

Πρώτο θέμα στα διεθνή ΜΜΕ αποτελεί η ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου για το δημοψήφισμα, με αρκετά εξ αυτών -κυρίως γερμανικά και βρετανικά- να κατακρίνουν με σφοδρό τρόπο τη στάση του έλληνα πρωθυπουργού, θεωρώντας ότι απειλεί την αντιμετώπιση της κρίση χρέους της ευρωζώνης.

Το δημοψήφισμα είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον Ελληνα πρωθυπουργό, επισημαίνει το βρετανικό δίκτυο BBC, τονίζοντας ότι ο κ.Παπανδρέου θα ισχυριστεί ότι είναι εθνικό συμφέρον της Ελλάδας η στήριξη της δανειακής συμφωνίας. Χωρίς αυτήν, θα πει, ότι η χώρα θα έρθει αντιμέτωπη με την χρεοκοπία και την καταστροφή. Θα στηρίξει την εκστρατεία του σε μία έκκληση για πατριωτισμό. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο ανταποκριτής του BBC, όσες φορές επισκέφθηκε την Ελλάδα διαπίστωσε ότι πολλοί είναι εκείνοι που θα προτιμήσουν το χάος της χρεοκοπίας παρά την μακρόχρονη λιτότητα.

Για υψηλού ρίσκου στοίχημα κάνει λόγο και η Wall Street Journal, η οποία στην αναφορά της αναφέρει ότι «η ελληνική ψήφος απειλεί το πακέτο διάσωσης», καθώς επισημαίνει ότι το δημοψήφισμα που ανακοίνωσε χθες ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να υπονομεύσει την διεθνή προσπάθεια για την διατήρηση του ευρώ.

H Eλλάδα καλεί σε δημοψήφισμα γοα το πακέτο διάσωσης της Ε.Ε. είναι ο τίτλος των Financial Times, oι οποίοι επισημαίνουν ότι ο έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου αναζητά τη στήριξη των πολιτών, ενώ η δυσαρέσκεια μεγαλώνει.

«Η Ελλάδα τζογάρει με δημοψήφισμα για τη νέα συμφωνία» είναι ο τίτλος του σχετικού

Μίκης: Θέλουν να μας μετατρέψουν σε προτεκτοράτο του Δ' Ράιχ

 

Tην παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, για «να σταματήσει η ουσιαστικά πραξικοπηματική δράση της παρούσης κυβέρνησης», ή ακόμη και την παραίτησή του ζητεί ο Μίκης Θεοδωράκης σε δήλωση του στην Ελευθεροτυπία. Ο Μίκης εξαπολύει μύδρους κατά της κυβέρνησης η οποία -όπως σημειώνει χαρακτηριστικά -θέλει να μαετατρέψει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο του Δ' Ράιχ! Η δήλωση Θεοδωράκη:

Tο Οχι του 1940 είναι μία από τις ιερότερες παρακαταθήκες του ελληνικού έθνους. Ενα ιδεώδες που θα πρέπει να το σεβόμαστε, όχι μόνο με γιορτές και παράτες, αλλά με την καθημερινή μας στάση και συμπεριφορά και που κυρίως θα πρέπει να το σέβεται και να το τιμά με τη στάση της και κάθε της πράξη η εξουσία. Το Οχι είναι κανόνας ζωής για τους κοινούς θνητούς και μέτρο αξίας και εντιμότητας για τους αξιωματούχους. Κυρίως όταν πρόκειται για θέματα και περιπτώσεις που αφορούν την τιμή και τα συμφέροντα του λαού.
Οχι στην εξαπάτηση του λαού.
Οχι στο ψέμα και στη διαφθορά.
Οχι στην ατιμωρησία υπουργών και άλλων ισχυρών.
Οχι στην παραβίαση του Συντάγματος.
Οχι στην εθελοντική παράδοση μέρους της εθνικής μας ακεραιότητας σε ξένους.
Οχι στην εξόντωση των εργαζομένων.
Οχι στην ερήμωση της χώρας.
Οχι στο πρόσφατο «Ναι σε όλα», που καθιστά τη χώρα υποτελή, αναγκασμένη να ξεπουλήσει τον εθνικό μας πλούτο.
Και τέλος,
Οχι στην προσβολή ενός ολόκληρου λαού. Γιατί προσβολή είναι το να τολμούν να του λένε «σε πήραμε από το 120% του ΑΕΠ και αφού σου αλλάξαμε τα φώτα, σε ρεζιλέψαμε στους ξένους, σε

Κίνηση μεγάλου ρίσκου βλέπουν τα διεθνή ΜΜΕ

Προτεινόμενο

Πρώτο θέμα έγινε και πάλι η χώρα μας, με αφορμή την αναγγελία του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την έγκριση της δανειακής σύμβασης που αποφασίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα.

Το βρετανικό δίκτυο BBC αποδίδει την απόφαση για δημοψήφισμα στην δυσαρέσκεια του ελληνικού λαού, με ορισμένους αναλυτές να αναφέρουν πως ο Έλληνας πρωθυπουργός μεταθέτει στα χέρια του ελληνικού λαού την τύχη της χώρας.
Το πρακτορείο Reuters χαρακτηρίζει αναπάντεχη την απόφαση του κ. Παπανδρέου, ενώ αναφέρει πως εάν ο ελληνικός λαός ψηφίσει «όχι» θα έρθει μια εύθραυστη εκλογική διαδικασία.
Το Bloomberg ξάνει λόγο για μια ριψοκίνδυνη κίνηση του Έλληνα πρωθυπουργού, κάνοντας λόγο για ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, σε περίπτωση που ο ελληνικός λαός απορρίψει το νέο Μνημόνιο

Πού να βρω μία άποψη;

Δεν έχω πάντα έτοιμη την άποψη. Οι βασικές αρχές παραμένουν μάλλον ακλόνητες, αλλά δεν υπάρχει μία μαγική οδός που ενώνει αυτόματα–δικαιώνοντας ή υπονομεύοντας- αυτές τις αρχές με συγκεκριμένα γεγονότα που συμβαίνουν κατά δεκάδες καθημερινά. “Ποια η γνώμη σου για τα γεγονότα τής παρέλασης στην Θεσσαλονίκη;” Τι να σου πω; Δεν είναι μία για όλα, και δεν ξέρω αν είναι και άποψη. Κάποιες φορές αφήνω το “σώμα” να απαντήσει πριν σκεφτώ. Τις πιο πολλές φορές που το εμπιστεύτηκα, καλά μου τα ΄πε. Λοιπόν, δεν με χάλασε που δεν έγινε η παρέλαση, δεν θα ψάξω για κομματικές συνομωσίες, υπάρχει σίγουρα πολύ μεγάλη και αληθινή οργή και απόγνωση που δεν πατρονάρεται, δεν βρίσκω κάποιο νόημα στο να φωνάζεις τον Παπούλια προδότη, την αποστροφή των κεφαλών πολλών μαθητών από τους επισήμους την βρήκα ωραία μαγκιά, ενώ την μούτζα του πιτσιρικά στην Λάρισα, από δήθεν μαγκιά μέχρι εφηβική μαλακία. Αυτά. Σε βοήθησα;

Μας έχουνε σκάσει πολλά τελευταία. Ένας λαός εθισμένος στο σκυλάδικο και στην τηλεόραση, καλείται ξαφνικά να κολυμπήσει στα βαθιά. Να έχει άποψη. Για πολιτική, για οικονομία, για πολιτισμό, για ηθική, για πατρίδα, για δικαιοσύνη, για ό,τι λοιδωρείται και συκοφαντείται εδώ και δεκαετίες. Δύσκολη πίστα. Την ώρα που κάναμε τα ψώνια μας, μάς έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Πώς παρατάς τις σακούλες στην μέση του δρόμου και τρέχεις να διαβάσεις Ηράκλειτο και Καβάφη; Δεν γίνονται αυτά. Είναι σαν να απαιτήσεις από τους χουλιγκάνους να αφήσουν το “γαμιέται ο Θρύλος κι ο Πειραιάς” και να πιάσουν την Casta Diva. (Την εκτέλεση με την Κάλλας βεβαίως). Δεν ειρωνεύομαι, ούτε υποτιμώ. Εννοώ πως η κάθε πίστα έχει τους δικούς της κώδικες, και υπάρχουν “δραστηριότητες” που προσφέρονται μόνο για το προσωπικό μας ξεμπούκωμα και άλλες που απαιτούν όλες τις εφεδρείες της πνευματικότητάς μας, ακόμη και τους τραυματίες. Εκεί, στις δεύτερες έχουμε θέμα. Και πέρα από την φτώχεια που εφορμά δίχως αντίσταση, θα κληθούμε πια να έχουμε άποψη για ό,τι συμβαίνει. Ακόμη κι αν η άποψή μας καταλήγει –υγιώς- πως δεν γίνεται να έχουμε

Πώς και ποιοι κατασκεύασαν την κρίση

Η ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΜΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ-ΚΑΖΙΝΟ («ΑΓΟΡΕΣ») ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ

1. ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

- Τράπεζες – Επενδ. Εταιρίες: GOLDMAN SACHS NEUBERGER BERMAN (συμφερόντων Rotschild) BLACKROCK, U.K. (συμφερόντων Rotschild)
- Οίκοι Πιστοληπτικής Αξιολόγησης: FITCH, MOODY’s, STANDARD & POOR (S&P)

2. ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

- 2000: Η Goldman Sachs καλείται στην Ελλάδα από την κυβέρνηση Σημίτη και
εκπονεί το Πρόγραμμα ΑΡΙΑΔΝΗ (πρόγραμμα χρηματιστηριακής δανειοδότησης που
παρουσιαζόταν ως πώληση, ώστε να ικανοποιηθούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ)
- 2001: Ανανεώνεται το πρόγραμμα «Αριάδνη».
- 2002: Η Goldman Sachs εκπονεί το Πρόγραμμα ΑΙΟΛΟΣ (με αντάλλαγμα την
παραχώρηση δικαιωμάτων χρήσης αεροδρομίων και τυχερών παιχνιδιών)
- 2005: Η Goldman Sachs πουλάει αυτό το χρηματιστηριακό «προϊόν» στην Εθνική
Τράπεζα (η οποία το κράτησε μέχρι το 2008) Με τη βοήθεια της Goldman ιδρύεται η
εταιρεία ΤΙΤΛΟΣ στην οποία μεταφέρεται το «προϊόν». Η Εθνική Τράπεζα εξασφαλίζει
τα ομόλογα της εταιρείας ΤΙΤΛΟΣ και τα παραχωρεί στην Κεντρική Ευρωπαϊκή
Τράπεζα (ΚΤΕ), παίρνοντας δανειακά κεφάλαια.
- 2009 : μέσα Οκτωβρίου. Έρχεται στην Ελλάδα κλιμάκιο αξιωματούχων της
Goldman Sachs και προτείνει τη χρήση ενός νέου χρηματιστηριακού
«προϊόντος» για την κάλυψη των αναγκών της χώρας για το 2009 και 2010. Η
πρόταση δεν βρήκε ανταπόκριση. Λίγες μέρες αργότερα: ο οίκος Fitch
υποβαθμίζει την Ελλάδα (από Α σε Α-). Σημειώνεται πτώση της μετοχής της
ΕΤΕ στο Χρηματιστήριο της Ν.Υ. 2009 (αρχές Νοεμβρίου): Έρχεται στην
Ελλάδα δεύτερο κλιμάκιο αξιωματούχων της Goldman Sachs για να μεταπείσει
τους Έλληνες ιθύνοντες.

● Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων: Στο Χρηματιστήριο της Ν.Υ.: οι
τιμές της μετοχής της ΕΤΕ αυξάνονται. Στο Χρηματιστήριο Αθηνών:
σημειώνεται άνοδος, και oι πιέσεις στην αγορά ομολόγων και CDS
σταματούν.
● Μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, Στο Χρηματιστήριο Ν.Υ.:
(α) Σημειώνονται αθρόες πωλήσεις μετοχών της Εθνικής (και στο ΧΑ μετοχών

Κοινωνικές αναταραχές προβλέπει ο ILO

Νέα βαθύτερη ύφεση στην αγορά εργασίας της παγκόσμιας οικονομίας προβλέπει η ετήσια έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) και προσθέτει ότι το γεγονός αυτό μπορεί να πυροδοτήσει κοινωνικές αναταραχές.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με την έκθεση, η ασθενική οικονομική ανάκαμψη έχει αρχίσει να επηρεάζει την αγορά εργασίας και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του οργανισμού σε δύο χρόνια θα υπάρχει έλλειψη 40 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στον κόσμο.
«Εκτιμούμε ότι τις δύο προσεχείς χρονιές οι ανάγκες σε θέσεις εργασίας της παγκόσμιας οικονομίας ανέρχονται σε 80 εκατομμύρια (...) για να επανέλθει το ποσοστό της απασχόλησης στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση», δήλωσε ο διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνικών Μελετών (IIES) του ILO Ρέιμοντ Τόρες. Προσθέτει όμως ότι «αν οι τάσεις επιβεβαιωθούν, η παγκόσμια οικονομία θα δημιουργήσει μόνον 40 εκατομμύρια θέσεις εργασίας».
Παράλληλα ο ILO τονίζει ότι σε 45 χώρες από τις 118 που εξετάστηκαν «ο κίνδυνος κοινωνικών ταραχών μεγεθύνεται» με την πρώτη θέση να καταλαμβάνουν χώρες από την ΕΕ και να ακολουθούν ο αραβικός κόσμος και η Ασία.
Η έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα τρεις ημέρες πριν από τη συνάντηση των είκοσι πιο ισχυρών οικονομιών του πλανήτη στις Κάννες και ο ILO καλεί τους G20 να λαμβάνουν υπόψη τις επιπτώσεις των οικονομικών πολιτικών τους στην απασχόληση και να συντονίσουν τις πολιτικές τους.

Έγκυρο αποτέλεσμα με τη συμμετοχή του 40% των ψηφοφόρων

 

Τι προβλέπει το Σύνταγμα για τη διενέργεια δημοψηφίσματος

Δύο ειδών δημοψηφίσματα προβλέπονται στο Σύνταγμα και στον προσφάτως ψηφισθέντα από τη Βουλή εφαρμοστικό νόμο: το πρώτο είναι για κρίσιμα εθνικά θέματα και απαιτεί τη σύμφωνη γνώμη 151 βουλευτών και το δεύτερο για ψηφισμένο νομοσχέδιο που προκηρύσσεται με τη σύμφωνη γνώμη αυξημένης πλειοψηφίας 180 βουλευτών.

Ειδικότερα, στο άρθρο 44 του Συντάγματος προβλέπονται τα εξής:

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του υπουργικού Συμβουλίου.

Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου (180 βουλευτές) και όπως ορίζουν ο Kανονισμός της Bουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Bουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.

Σύμφωνα με τον προσφάτως ψηφισθέντα νόμο, το δημοψήφισμα προκηρύσσεται μέσα σε ένα μήνα από τη λήψη της σχετικής απόφασης της Βουλής, ενώ για να θεωρηθεί έγκυρο το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας στον μεν πρώτο είδος δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα θα πρέπει η

15 μέτρα –σοκ (ταμεία, φορολογία, τράπεζες, κ.α.) απαιτεί για άμεση εφαρμογή η τρόικα

15 μέτρα- «φωτιά» κυρίως για τα ταμεία, τη φορολογία, αλλά και άλλα όπως εάν δεν φέρνει έσοδα ο έφορος να ...απολύεται(!) , περιλαμβάνει το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής, που αποκάλυψε η εφημερίδα το «Βήμα» της Κυριακής.

Πριν ακόμη υπογραφεί η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής, πάντα κατά το αποκλειστικό ρεπορτάζ του «Βήματος», η τρόικα έστειλε στην κυβέρνηση κατάλογο δράσεων κατά προτεραιότητα και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.

Τα μέτρα που αφορούν στα ασφαλιστικά ταμεία, είναι:
-Η μείωση των συντάξεων του ΝΑΤ και του ΟΤΕ σε ποσοστό ως 40% για τους συνταξιούχους ηλικίας κάτω των 60 ετών.
-Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κύριας και επικουρικής σύνταξης για δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς που είναι ασφαλισμένοι στο ΕΤΑΑ.
-Η μείωση του επιπέδου παροχών υγείας των Ταμείων των επιστημόνων που συγχωνεύθηκαν στο ΕΤΑΑ.
Τα μέτρα για τις τράπεζες
-Να προχωρήσουν οι θεσμικές και οργανωτικές μεταρρυθμίσει στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και στο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων, τις οποίες έχουν συμφωνήσει κυβέρνηση με τρόικα, αλλά δεν έχουν κάν ανακοινωθεί.
-Να επικαιροποιηθεί το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΑΤΕ και να ολοκληρωθεί η κεφαλαιοποίησή της.
-Να καταρτιστεί σχέδιο δράσης και να εκδοθεί Π.Δ για τον διαχωρισμό του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, µε τελικό στόχο να ιδιωτικοποιηθεί η «τράπεζα δανείων» που θα δημιουργηθεί.

«Καρφιά» Ανδρουλάκη για τους τυχοδιώκτες «αντίπαλους-συμπαίκτες» σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση

      

 

Κατευθύνσεις προς τον πρωθυπουργό για τις πολιτικές κινήσεις που πρέπει να ακολουθήσει, έστω και την «ύστατη ώρα» για το καλό της χώρας, δίνει μέσω του προσωπικού του ιστολογίου, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μίμης Ανδρουλάκης.
Με τίτλο «Και μετά κύριε Πρόεδρε, τι;» ο κ. Ανδρουλάκης δίνει σαφείς οδηγίες στον Γιώργο Παπανδρέου, για τις κατεπείγουσες κινήσεις που πρέπει να κάνει, ενώ εξαπολύειι «καρφιά» για τους τυχοδιώκτες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης που έχουν ήδη «επενδύσει» στην μετά την χρεοκοπία Ελλάδα.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, ο κ. Ανδρουλάκης, «εκατοντάδες πολίτες με ρωτούν τι μπορεί να γίνει πολιτικά τώρα, έστω και την ύστατη ώρα. Η κουφαμάρα των κορυφών του πολιτικού συστήματος συνεχίζεται. Ακόμα και τώρα επιμένουν στο business as usual, στην άτυπη συμπαιγνία “των αντιπάλων - συμπαικτών” μεγάλων και μικρών, στους καθιερωμένους ρόλους ενός πολιτικού σκηνικού που οδήγησε στη χρεωκοπία. Και κάτι χειρότερο.

Ενισχύονται κάθε είδους τυχοδιωκτικές συμπεριφορές και προσωπικές ατζέντες που “επενδύουν” στο “μετά” τη χρεωκοπία της Ελλάδας. Ένα πολύ γνώριμο σκηνικό από τις προηγούμενες πτωχεύσεις που κατέληξαν και σε εθνικές τραγωδίες. Οι νέοι Δηλιγιάννηδες, οι πρωθυπουργοί ενός μαύρου ‘97 και μιας νέας “Μελούντας” σιδερώνουν τα κοστούμια τους.

Τι πρέπει να κάνει η κυβερνητική πλειοψηφία, είναι βέβαια το κρίσιμο ερώτημα.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω απ’ ό,τι στο προεκλογικό “Ε, Πρόεδρε!”. Μόνο που τώρα χάθηκαν ο χρόνος, η πρωτοβουλία των κινήσεων, πολύτιμο πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο ενώ η

Πατριώτες με το αζημίωτο, του Πάσχου Μανδραβέλη

 

Να συμφωνήσουμε ότι το ιδανικό θα ήταν να διαγράψουν όλο το χρέος, να μάς έδιναν περί τα διακόσια δισ. για τα έξοδά μας μέχρι το 2020 και χωρίς να ρωτάνε πολλά, πολλά. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό για την εθνική μας κυριαρχία, η οποία πλήττεται αφάνταστα κάθε φορά που η τρόικα ρωτάει τι κάναμε την προηγούμενη δόση και ζητάει συγκεκριμένες ενέργειες για τα λεφτά της επόμενης. Για πολλούς -πολύ αριστερούς, ή πολύ δεξιούς- η εθνική κυριαρχία δεν πλήττεται όταν έχεις απλωμένο το δεξί χέρι στη ζητιανιά· ενισχύεται με το αριστερό υψωμένο σε γροθιά.

Με μια τέτοια συμφωνία θα ήμασταν εθνικώς υπερήφανοι και προπαντός ανεξάρτητοι να συνεχίσουμε τις, α λα ελληνικά, «αναπτυξιακές πολιτικές». Οι δημόσιοι υπάλληλοι, για παράδειγμα, θα έπαιρναν και ένα επίδομα «τήρησης του ωραρίου», λεφτά που θα έμπαιναν στην αγορά και θα στήριζαν την ελληνική επιχειρηματικότητα, δουλειά της οποίας είναι να πουλά ακριβά τα προϊόντα που παράγουν στο εξωτερικό. Διάφορα κανάλια θα έπαιρναν 500 εκατομμύρια επιπλέον θαλασσοδάνεια· τα κόμματα θα επιμηκύναν το χρέος τους στις κρατικές τράπεζες μέχρι το 2100· οι καταναλωτές θα πλήρωναν διά των ισολογισμών την επιβίωση δεκάδων εφημερίδων· θα πολλαπλασιάζονταν οι 26 εταιρείες δημοσκοπήσεων που έχουμε· θα ήταν ευχαριστημένοι οι ταξιτζήδες να πουλούν ακριβά τις άδειες που τους παραχώρησε το κράτος και οι φαρμακοποιοί θα συνέχιζαν να κληροδοτούν στα παιδιά τους τις χρυσές άδειες. Μέχρι και στους αγρότες θα μπορούσαμε να ξαναδώσουμε 500 εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις. Ποιος δεν θέλει τέτοια εθνική ανεξαρτησία; Με μια προϋπόθεση, φυσικά. Να είναι εντός του πάρτι. Γιατί οι εκτός απλώς

Αν ήμουν Έλληνας θα είχα κάνει μήνυση τους δανειστές!

“Αν ήμουν Έλληνας θα είχα κάνει μήνυση στους δανειστές μου για σωματική βλάβη” αναφέρει άρθρο της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, μετά την επίσκεψη και παραμονή στη χώρα μας ομάδας 20 δημοσιογράφων, που έζησαν από κοντά την κατάσταση στη χώρα.
Όπως λένε, μίλησαν με πολιτικούς, επισκέφθηκαν υπηρεσίες και ήρθαν σε επαφή με τον κόσμο. Αυτό που είδαν είναι “μία εξαντλημένη χώρα, που υποφέρει από ένα διπλό βάρος: το χάος του χρέους που η ίδια επέβαλε στον εαυτό της και την ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσης, που κάνει τα πράγματα χειρότερα.
“Τα αποτελέσματα δεν μπορούν να είναι πιο αποκαρδιωτικά. Η οικονομική ζωή σβήνει, η ανεργία αυξάνεται, οι νέοι άνθρωποι ονειρεύονται να φύγουν στο εξωτερικό. Και το χρέος ανεβαίνει συνεχώς χωρίς τα μέτρα να φέρνουν αποτέλεσμα” αναφέρουν.
“Αν ήμουν Έλληνας θα είχα μηνύσει τους δανειστές μου και το βράδυ θα κατέβαινα στο Σύνταγμα για να διαδηλώσω μπροστά στο Κοινοβούλιο, ώστε να εκφράσω την διαμαρτυρία μου για μια πολιτική κατά της κρίσης που το μόνο που κάνει είναι να την επιδεινώνει” προσθέτουν.
“Πιο επικίνδυνα όμως είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα ήμουν μεταξύ αυτών που θα έβλεπαν με ανησυχία και με επαγρύπνηση την στρατιωτική μηχανή που κυβερνούσε από το 1967 ως το 1974 και που μπορεί να ψάχνει την ευκαιρία να δράσει. Το ξέρουμε από πολλές χώρες: οι θεραπείες – σοκ είναι εχθροί της Δημοκρατίας.
“Ένα τέτοιο βουνό χρέους δεν μπορεί να μειωθεί συρρικνώνοντας την οικονομική δύναμη. Αν και η χώρα έχει λάβει τα σκληρότερα μέτρα που έχει πάρει δυτική χώρα εκτός πολέμου, το χρέος έχει μεγαλώσει κατά 67 δισεκατομμύρια ευρώ, σε σχέση με το ΑΕΠ έχει φτάσει από το 127% στο 157%. Δεν μπορεί κανείς να κάνει μυς όταν πεινάει” σημειώνουν.
“Το σπιράλ της κρίσης τρέχει όλο και πιο γρήγορα. Η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής θα

New York Times: «Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη.»

Όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα.

Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας.
Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. «Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου», έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του «Ελλάς», «το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε!»
Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

«Το σχέδιο κυβέρνησης – Ε.Ε. ήταν να πληρώσει ο λαός»

 

Για μεγαλύτερες θυσίες που επιβάλλει η νέα συμφωνία κάνει λόγο το ΚΚΕ

Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με το ΚΚΕ, επιβεβαιώνει τις προβλέψεις του Περισσού καθώς και αυτές, που αφορούσαν τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου.

Όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του κόμματος «με το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο η κυβέρνηση επέβαλε άγριες θυσίες στο λαό για να αποφευχθεί δήθεν η χρεοκοπία. Με την ελεγχόμενη χρεοκοπία επιβάλλει ακόμα μεγαλύτερες θυσίες για την επιτυχία της. Το σχέδιο κυβέρνησης – ΕΕ από την αρχή ήταν να πληρώσει ο λαός για να μειωθούν οι ζημιές των μονοπωλίων και να θωρακιστούν τα σημερινά και αυριανά τους κέρδη».

Τρισέ: Η κρίση δεν έχει τελειώσει

«Η κρίση δεν έχει τελειώσει. Εφερε στο φως την αδυναμία των αναπτυγμένων οικονομιών. Βλέπουμε σήμερα την αδυναμία της αμερικανικής και της ιαπωνικής οικονομίας, αλλά επίσης τις αδυναμίες της Ευρώπης», τονίζει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ.
Στην εφημερίδα Bild επισημαίνει την ανάγκη οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών να τηρήσουν την υπόσχεση τους για μείωση των χρεών στην Ευρώπη, υπογραμμίζοντας μάλιστα πως «οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν τώρα δύσκολη δουλειά μπροστά τους. Η πλήρης και γρήγορη εφαρμογή των αποφάσεων αυτών είναι απολύτως σημαντική. Πρέπει να επιβλέψουμε τη διαδικασία αυτή με μεγάλη προσοχή. Είναι πλέον καιρός να δράσουμε».
Παράλληλα, ο κ. Τρισέ πρότεινε μια ευρύτερη συνεργασία ανάμεσα στις 17 χώρες της ευρωζώνης: «Θα έλεγα, ως πολίτης της Ευρώπης και όχι ως πρόεδρος της ΕΚΤ, ότι πρέπει να δεσμευτούμε σε μια μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διακυβέρνηση με απολύτως καθορισμένες ευθύνες».

Βαθιές ανάσες πριν το θάνατο της λογικής

«Όταν ξεκίνησε η πρώτη δεκαετία της χιλιετίας οι δίδυμοι πύργοι ήταν στη θέση τους και το Youtube δεν υπήρχε ούτε ως ιδέα», έγραφε περίπου ένα χρόνο πριν ο Κώστας Γιαννακίδης για να καταλήξει ότι η ιστορία έχει υιοθετήσει και αυτή τον τηλεοπτικό χρόνο. Λιγότερο από 12 μήνες μετά, όχι μόνο έχουμε ανεβάσει ταχύτητα, αλλά το γκάζι έχει κολλήσει στο πάτωμα και το όχημα κινείται ολοταχώς πάνω στον τοίχο. Το πρόβλημα δεν είναι η σύγκρουση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει αερόσακος, δεν υπάρχουν ζώνες ασφαλείας.

Αν υπήρχε ένας τρόπος να βγούμε από το σώμα μας -όπως στις ταινίες- και να παρακολουθήσουμε την καθημερινότητα εντελώς ψυχρά, ένα πράγμα θα δυσκολευόμασταν να κάνουμε. Να συλλάβουμε την ταχύτητα με την οποία τρέχει η επικαιρότητα. Το θέμα συζήτησης αλλάζει κάθε διήμερο, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Όλα τόσο άσχετα μεταξύ τους, τόσο ετερόκλητα, αλλά στο τέλος μοιάζουν τόσο κοινά. Από τις επιθέσεις στα πολιτικά πρόσωπα στις συγκεντρώσεις του Συντάγματος, από τις αναλύσεις για τη βία στις αναλύσεις για cds και spreads.
«Η ιστορία υιοθέτησε και αυτή τον τηλεοπτικό χρόνο», αλλά το παρόν κάνει κάτι περισσότερο. Τον έχει ξεπεράσει. Η καθημερινότητα τρέχει με ρυθμούς διαδικτύου και οι σκέψεις αδυνατούν να την ακολουθήσουν. Όχι μόνο δεν προλαβαίνουμε να σταθμίσουμε και να αναλύσουμε την κάθε άποψη που ακούγεται, δεν προλαβαίνεις καν να την ακούσεις. Η ταχύτητα παραπέμπει σε bytes που κατεβαίνουν από torrent. Το κακό είναι ότι όχι μόνο δεν πατάς pause, αλλά συνεχώς ζητάς ακόμη καλύτερες επιδόσεις. Είσαι εθισμένος στα τηλεοπτικά παράθυρα και στον σχολιασμό τους, που ακόμη

Ο Παπανδρέου σκέφτεται κυβέρνηση… εφταετίας!

Σύμφωνα με πληροφορίες, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ξακαθαρίσει στην ηγεσία της κυβέρνησης ότι δεν μπορούν να σηκώσουν άλλο το βάρος τις επιβολής των οικονομικών μέτρων και έτσι δεν μπορούν να εκτίθενται άλλο στην οργή των πολιτών, το Μέγαρο Μαξίμου έχει αρχίσει να μελετά εναλλακτικά σενάρια διακυβέρνησης της χώρας…
Το κυριότερο απο αυτά προβλέπει την συγκρότηση μεταβατικής οικουμενικής κυβέρνησης εφτά ετών, που θα συμμετέχουν εξωκοινοβουλευτικοί οικονομικοί και πνευματικοί παράγοντες, ενώ θα στηρίζεται απο τα δύο μεγάλα κοινοβουλευτικά κόμματα και θα αναλάβει να υλοποιήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Οι σκέψεις αυτές είναι γνωστές και στη Συγγρού, αλλά στη ΝΔ ακούν αυτά τα σχέδια βερεσε, καθώς επιμένουν ότι η μοναδική λύση στο πολιτικό αδιέξοδο είναι οι εκλογές που θα φέρουν στην εξουσία μια αυτοδύναμη πολιτική παράταξη και όχι ένα κυβερνητικό σχήμα εξωκοινοβουλευτικών

Τα στρατηγικά αδιέξοδα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης

              

Πληθαίνουν οι φωνές υπέρ των εκλογώνΜε την πολιτική ένταση στο κόκκινο και την κοινωνική έκρηξη επί θύραις, ο πρωθυπουργός θα συγκαλέσει αυτή την εβδομάδα το υπουργικό συμβούλιο για να ζητήσει «τη μέγιστη εγρήγορση όλων».

Την ίδια στιγμή όμως, κι ενώ τις πρώτες ώρες μετά την νέα συμφωνία των Βρυξελλών το Μαξίμου περίμενε εκτόνωση της έντασης και στην κυβέρνηση και στην κοινοβουλευτική ομάδα, όλα δείχνουν ότι όχι μόνο δεν υπήρξε εκτόνωση, αλλά το αντίθετο, η ένταση κορυφώνεται δημιουργώντας εκρηκτικές συνθήκες.

Ένας μεγάλος αριθμός βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας ζητά ευθέως εκλογές, ενώ το ίδιο ευθεία είναι και η αμφισβήτηση του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου, γεγονός πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά χρονικά των τελευταίων δεκαετιών. Ακόμα και μέσα στο υπουργικό συμβούλιο πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν τη λύση των εκλογών, διαβλέποντας ότι σε λίγο η κοινωνική αγανάκτηση θα συμπαρασύρει την κοινοβουλευτική ομάδα η οποία θα αντιδράσει, όπως σημειώνει κορυφαίος κυβερνητικός παράγοντας, καταψηφίζοντας ό,τι έρθει στη βουλή είτε συνδέεται είτε όχι με την νέα συμφωνία.

Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να απέκλεισε τις πρόωρες εκλογές, όμως είναι πολλοί πλέον μέσα στην ίδια την κυβέρνηση που φοβούνται (ή ελπίζουν) ότι η κυβέρνηση δεν θα αντέξει 2 ή 3 μήνες ακόμα, οπότε και θα έρθει η νέα δανειακή σύμβαση στη Βουλή.

Εκλογές θα ζητήσει και ο Αντώνης Σαμαράς πιθανότατα από το βήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος του την Τετάρτη, αν και το ερώτημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Χρέος: Μία σύγχρονη και αποτελεσματική μορφή πολέμου

      

Το δημόσιο χρέος αποτελεί το πλέον αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του παγκόσμιου κορπορατικού συστήματος, αφού όπως διαπιστώνουμε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο στην Ελλάδα, μπορεί να καταφέρει αυτό που δεν πέτυχαν πολλοί πόλεμοι κατά το παρελθόν.

Με την «επισημοποίηση» του καθεστώτος εποπτείας στη χώρα μας -όχι ότι δεν υπήρχε από την υπογραφή του μνημονίου της άνοιξης του 2010- συνειδητοποιούμε ότι, με έμμεσο τρόπο έχουμε ηττηθεί σε έναν άτυπο «πόλεμο», τον οποίον δεν ειχαμε καταλάβει καν!
Στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο οικονομικά περιβάλλον δεν χρειάζονται όπλα, βομβαρδιστικά, άρματα μάχης και στρατεύματα για την κατάκτηση ενός κράτους. Χρειάζεται απλά λίγη... υπομονή. Υπομονή, μέχρι τη στιγμή που η οικονομία θα εκτροχιαστεί από τις «φούσκες» και τον άκρατο καταναλωτισμό, αφού νομοτελειακά, η παραγωγή χρήματος σημαίνει αυτομάτως τη δημιουργία χρέους.

Στην ελληνική περίπτωση, (ρητορικά) ερωτήματα προκαλούνται, διότι ενώ έπαιρνε ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για χρόνια η χώρα μας, οι ευρωπαϊκές αρχές (έκαναν πως) δεν έβλεπαν ότι τα χρήματα δεν πήγαιναν προς τον σκοπό για τον οποίον εκταμιεύονταν. Σήμερα, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τον λόγο. Η «Ομάδα Κρούσης», τα κλιμάκια της τρόικας που έρχονται να ελέγξουν ακόμα και τα κρυμμένα κιτάπια των ελληνικών υπουργείων, μας δείχνουν με περίτρανο τρόπο ότι δυστυχώς, χάσαμε, χωρίς καν να πολεμήσουμε, βυθιζόμενοι σε έναν παράδεισο

Αυτοκριτική: άγνωστο σπορ στην Ελλάδα

Συμπαθώ τους ανθρώπους που κάνουν αυτοκριτική. Τους συμπαθώ ακόμα περισσότερο αν αυτό το κάνουν με έναν αυτοσαρκαστικό τρόπο, χωρίς να φοβούνται να τσαλακώσουν την εικόνα τους. Ακούγοντας έναν άνθρωπο που κάνει την ειλικρινή αυτοκριτική του, εμένα μου εμπνέει εμπιστοσύνη. Ακούγοντας έναν άνθρωπο να λέει ότι αυτός όλα καλά τα έκανε, αλλά οι άλλοι φταίνε, μου προκαλεί αποστροφή.

Στην Ελλάδα έχει πέσει λίγο παραπάνω δόση εγωισμού στα γονίδια μας, έτσι ώστε η αυτοκριτική να εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Πότε είναι η τελευταία φορά που κάποιος κρατικός ή άλλος λειτουργός υπέβαλε αυτοβούλως κι όχι εξαναγκαστικά την παραίτησή του, μετά από έναν άστοχο χειρισμό; Πότε κάποιος παραδέχθηκε το λάθος του; Οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Συνήθως αντιδρούν σαν τα μικρά παιδιά που κάνουν τη ζημιά και μετά λένε «Δεν το έκανα εγώ, αυτός φταίει…». Έτσι έχουμε καταλήξει να είμαστε η χώρα όπου βασική επιδίωξη δεν είναι να δημιουργήσουμε κάτι, αλλά να προσέχουμε «να μην γίνει η στραβή».
Αλλά και στη ζωή του καθενός μας η αυτοκριτική δεν θα έπρεπε να κρύβεται κάτω από την κουβέρτα του εγωισμού. Η καριέρα και η ζωή μας γενικά δεν είναι το κατοστάρι της μια αναπνοής. Είναι μάλλον ένας μαραθώνιος. Όποιος λοιπόν προσπαθεί να κάνει πράγματα, αναπόφευκτα κάνει και λάθη. Τα λάθη όμως δεν τον βγάζουν από το παιχνίδι, αρκεί να μπορεί να μάθει από αυτά. Και το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει για αυτό είναι αυτοκριτική. Η παραδοχή των λαθών και η αυτοκριτική είναι μια πράξη μέγιστης ευθύνης και αξιοπρέπειας. Αφενός είναι λυτρωτική για αυτόν που την κάνει, αφετέρου φανερώνει έναν ειλικρινή και ευθύ χαρακτήρα που δεν διστάζει να «πάρει πάνω του» τις αστοχίες του, και όχι να ψάχνει σαν παιδάκι να τις σκορπίσει στους γύρω του. Μπορεί κάποιος να χάσει μια μάχη, αλλά η αυτοκριτική τον βοηθάει να μην χάσει τον πόλεμο.
Δεν είναι εύκολο να παραδεχθείς ότι έκανες λάθος. Πόσες φορές το έχουμε παραδεχθεί οι ίδιοι