«Η πολιτική τους δεν διαφέρει πολύ από τη νομιμοποιημένη πορνεία. Η πόρνη
συλλαμβάνεται όταν κάνει πεζοδρόμιο, αλλά οι πολιτικοί
ανταμείβονται με προεκλογικές χορηγίες όταν ξεπουλούν την ψυχή τους στα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα. Από όλη αυτή την εκπόρνευση – το χρήμα που αλλάζει χέρια και τις προσφερόμενες υπηρεσίες – ο μοναδικός που
πηδιέται πραγματικά είναι ο κοσμάκης».
Η... τολμηρή αυτή άποψη δεν διατυπώθηκε από κάποιον δημοσιογράφο ή αναλυτή του «Π». Aνήκει στον οικονομολόγο
Τζέραλντ Σελέντε, ιδρυτή και διευθυντή του
The Trends Research Institute, και διατυπώθηκε στην οικονομική επιθεώρηση
Trends Journal, της οποίας είναι εκδότης. Την ανέφερε χθες ο εξαίρετος συνάδελφος
Ρούσσος Βρανάς στην εφημερίδα «Τα Νέα», στη στήλη του
Δρόμοι (παρεμπιπτόντως, μία από τις τέσσερις - πέντε ποιοτικότερες και πιο τεκμηριωμένες στον αστερισμό των
φτωχών σε πρωτοτυπία και εγκυρότητα ελληνικών ΜΜΕ).
Η παραπάνω ατάκα του Σελέντε απαντούσε στο ρητορικό ερώτημα: «
Γιατί οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας, που συνήθως διαφωνούν σε όλα,
πάντα συμφωνούν σε κάθε κρίση πως πρώτοι από όλους πρέπει να σωθούν οι
τραπεζίτες;». Η απάντηση του οικονομολόγου είναι απλή: «Επειδή και αυτοί (σ.σ.: οι πολιτικοί)
πουλιούνται και αγοράζονται όπως όλα».
Επειδή όμως το άρθρο του Βρανά είναι πλήρως τεκμηριωμένο, παραθέτει και την
αντίθετη άποψη, αυτήν του επίσης οικονομολόγου
Ντόναλντ Μπούντρο, καθηγητή των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον, ο οποίος «δεν βρίσκει τον παραλληλισμό με τις πόρνες ακριβή. Πιστεύει πως ο χαρακτηρισμός
“προαγωγοί” θα ήταν ακριβέστερος, αφού αυτοί οι πολιτικοί πλασάρουν τους τραπεζίτες στον λαό».
Κατά έναν... παράξενο τρόπο, διαπιστώνω ότι καθημερινά ο Σελέντε
δικαιώνεται. Στις ΗΠΑ, ας πούμε, χθες η ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας Γερουσία απέρριψε το νομοσχέδιο του Ομπάμα που αποσκοπούσε στη δημιουργία περισσότερων
θέσεων εργασίας. Η ίδια Γερουσία απεχθάνεται κάθε