Διαβάζοντας τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στο ΒΗΜΑ την περασμένη Κυριακή αλλά και άλλες δηλώσεις υποστηρικτών του μεσοπρόθεσμου προγράμματος καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη τα οποία πράττουν είναι η χρήση γενικών αφηρημένων όρων για να περιγράψουν τις συνέπειες της πολιτικής των αντιπάλων τους. Ένας τέτοιος όρος είναι η «καταστροφή». Αν δεν ακολουθήσουμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αν κάνουμε στάση πληρωμών, αν επιστρέψουμε στην δραχμή το αποτέλεσμα θα είναι …η «καταστροφή». Όμως αυτό το επιχείρημα δεν είναι καθόλου πειστικό. Το αντίθετο μάλιστα...
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι έννοιες όπως η «καταστροφή» είναι τόσο αφηρημένες και γενικές που είναι αδύνατον να επηρεάσουν ουσιαστικά τον συνομιλητή. Απαιτούνται τεράστιες διανοητικές διεργασίες από την πλευρά του αποδέκτη του επιχειρήματος προκειμένου να κατανοήσει την έννοια της «καταστροφής» καθ όσον η «καταστροφή» δεν είναι κάτι το οποίο κανείς βιώνει κάθε ημέρα (όπως πχ. την ανατολή του ηλίου)
Αντίθετα οι επικριτές του μνημονίου σπανίως καταφεύγουν σε τέτοια αφηρημένα επιχειρήματα. Αντίθετα τα επιχειρήματα τους είναι πολύ πιο χειροπιαστά. Για τον κ.Τσίπρα η λύση είναι ο διορισμός εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Για την κ. Παπαρήγα η απαλλοτρίωση των «κουλάκων» και το στήσιμο «γκουλαγκ» ανά την επικράτεια για τους διαφωνούντες. Για άλλους πάλι την λύση θα δώσει ο χρυσός που βρίσκεται κάπου στην Ελλάδα και τον οποίο ο Τζορτζ Σορος μας εμποδίζει να εκμεταλλευτούμε. Τέλος άλλοι πάλι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα κοιτάσματα πετρελαίου που υπάρχουν στο Ανατολικό Αιγαίο και που θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι έννοιες όπως η «καταστροφή» είναι τόσο αφηρημένες και γενικές που είναι αδύνατον να επηρεάσουν ουσιαστικά τον συνομιλητή. Απαιτούνται τεράστιες διανοητικές διεργασίες από την πλευρά του αποδέκτη του επιχειρήματος προκειμένου να κατανοήσει την έννοια της «καταστροφής» καθ όσον η «καταστροφή» δεν είναι κάτι το οποίο κανείς βιώνει κάθε ημέρα (όπως πχ. την ανατολή του ηλίου)
Αντίθετα οι επικριτές του μνημονίου σπανίως καταφεύγουν σε τέτοια αφηρημένα επιχειρήματα. Αντίθετα τα επιχειρήματα τους είναι πολύ πιο χειροπιαστά. Για τον κ.Τσίπρα η λύση είναι ο διορισμός εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Για την κ. Παπαρήγα η απαλλοτρίωση των «κουλάκων» και το στήσιμο «γκουλαγκ» ανά την επικράτεια για τους διαφωνούντες. Για άλλους πάλι την λύση θα δώσει ο χρυσός που βρίσκεται κάπου στην Ελλάδα και τον οποίο ο Τζορτζ Σορος μας εμποδίζει να εκμεταλλευτούμε. Τέλος άλλοι πάλι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα κοιτάσματα πετρελαίου που υπάρχουν στο Ανατολικό Αιγαίο και που θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια.
Τα επιχειρήματα αυτά μπορεί να είναι αστεία όμως στο βαθμό που είναι χειροπιαστά είναι πολύ πιο πειστικά. Όπως άλλωστε έχουν παρατηρήσει πολλοί αναλυτές ένας από τους λόγους της ταχύτερης