Το ενεργό ρήγμα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ

Αν μη τι άλλο, η υπόθεση των Τεμπών εξελίσσεται σε πολιτικό καταλύτη. Δίχως να είναι ορατό και προβλέψιμο πού θα καταλήξει και ποια θα είναι τα ευρήματα της διερεύνησης και της δικαστικής διαδικασίας, είτε επί της ουσίας, είτε στους πολιτικούς συσχετισμούς, τα κόμματα καθορίζουν την τακτική τους με πυξίδα την υπόθεση· πορεύονται όμως σε θολό τοπίο. Από τη μία η κυβέρνηση, έχει εγκλωβιστεί στο σκέλος των κατηγοριών περί συγκάλυψης, δίχως να μπορεί να πείσει ότι έχει συμβεί το ένα ή δεν έχει συμβεί το άλλο. Με ορατές τις αντιφάσεις της, αποδέχεται σήμερα εκδοχές, τις οποίες απέρριπτε πριν από δύο χρόνια και αναζητεί καθημερινώς επιχειρήματα, παραπέμποντας πάντα στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Από την άλλη, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδυθεί σε ένα κάπως άτσαλο παιχνίδι εντυπώσεων για να αποδείξουν ποιος φωνάζει περισσότερο και ποιος είναι πολιτικά

(πιο) επαρκής. Ο διαγκωνισμός αυτός παράγει κοκορομαχίες, τις οποίες ακόμη και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (οι οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας) παρακολουθούν με απάθεια ή και αποστροφή. Αν υποθέσει κανείς ότι οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν ποτέ σε συνθήκες ύφεσης, τα Τέμπη έχουν ενεργοποιήσει το ρήγμα μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου. Και οι δύο υπερθεματίζουν σε οξύτητα κατά του Μητσοτάκη και την ίδια στιγμή έχουν ένα ανοιχτό μεταξύ τους μέτωπο. Το χειρότερο είναι ότι μέχρι στιγμής κανένα από τα δύο κόμματα δεν αποκομίζει οφέλη, τουλάχιστον με βάση τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Υπό αυτήν την έννοια, Ανδρουλάκης και Φάμελλος δουλεύουν άθελά τους για λογαριασμό του Βελόπουλου, της Λατινοπούλου και της Κωνσταντοπούλου. Με δεδομένη τη βαρύτητα της υπόθεσης των Τεμπών, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι, τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει εμφανώς χάσει την αίσθηση του σφυγμού της κοινωνίας, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέσει να συντονιστούν με αυτήν, έστω και επιδερμικά. Υπό αυτό το πρίσμα και τα δύο κόμματα αναζητούν μηχανιστικές λύσεις ώστε να ασκήσουν πίεση στον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, καταλήγοντας όμως να ακούγεται περισσότερο και δυνατότερα η μεταξύ τους στείρα και ρηχή αντιπαράθεση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να κονταροχτυπιούνται Ανδρουλάκης και Φάμελλος για το πότε και γιατί θα κατατεθεί μία πρόταση δυσπιστίας, για το αν θα πρέπει να δουν πρώτα τη δικογραφία ή όχι, ή για το αν κάποιος είδε πρώτος τις άλλες δικογραφίες που έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή και αν αυτές δικαιολογούν πολιτικά και νομικά μία πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής. Αν θεωρήσει κανείς ότι παράγονται πολιτικά αποτελέσματα από όλα αυτά, ένα πρώτο είναι η παραίτηση του Χρήστου Τριαντόπουλου. Αλλά μάλλον ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ αμφέβαλλαν ότι η κυβέρνηση θα «θυσίαζε» τον πρώην υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ. Κατά τα λοιπά, τα δύο κόμματα της «συμβατικής» αντιπολίτευσης τσακώνονται μεταξύ τους και με την κυβέρνηση, για το αν οι όποιες ευθύνες έχουν πλημμεληματικό χαρακτήρα, λες και τα αδικήματα πρέπει να ζυγίζονται. Υπάρχει δε και ένα ακόμη στοιχείο, που σκοπίμως ή μη, ανέδειξε η Ολγα Γεροβασίλη με τα όσα είπε την Τετάρτη. Στην προσπάθειά της να αποδομήσει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη σύσταση της Προανακριτικής (την οποία παρά ταύτα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει), ανέφερε ότι το κόμμα της είχε γνώση των στοιχείων της δικογραφίας και διαπίστωσε ότι στοιχειοθετούσαν κατηγορία για παράβαση καθήκοντος, άρα πλημμεληματικού χαρακτήρα· δεν είχε πολύ «αίμα». Δεν πρέπει να άρεσε και πολύ στον Φάμελλο αυτή η παρέμβαση της αντιπροέδρου της Βουλής. Εξ ου και την επόμενη ημέρα «τα μάζεψε». Κάπως έτσι όμως κατέρρευσε, ή έστω κλονίστηκε πολύ έντονα, ο μύθος που διακινήθηκε τις προηγούμενες ημέρες σε βάρος του Κώστα Τασούλα, ότι είχε δήθεν αποκρύψει τις δικογραφίες. Είπαμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τα Τέμπη είναι καταλύτης. 

https://www.protagon.gr/apopseis/editorial/to-energo-rigma-metaksy-pasok-kai-syriza-44343087258