Αναρωτιέμαι αν αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή του αποχαιρετισμού, υπάρχει κάτι που να μας παρηγορεί.
Σκεφτόμουν πολύ τον Μωυσή σ’ αυτήν τη δύσκολη πορεία προς τον θάνατο και έβλεπα την αξιοπρέπεια, την ευγένεια, τη στοχαστικότητα με την οποία αντιμετώπιζε την κοινή ανθρώπινη μοίρα.
Τι μας παρηγορεί; Μας παρηγορεί ότι ο Μωυσής ως διανοούμενος, ως λόγιος, ως ένας φιλόσοφος της ζωής, της ιστορίας, της ανθρώπινης μοίρας ήταν έτοιμος από καιρό, από πολύ νωρίς.
Ως γιατρός, ως επιστήμονας, ως ερευνητής, είχε όλη τη γνώση, πλήρη συνείδηση της κατάστασης.