Στην τροχιά που έχει διαγράψει η Μεσαία Τάξη μέσα στον χρόνο,
αποτυπώνονται διαδοχικά όλες οι μεγάλες εξελίξεις των τελευταίων 70
ετών: η είσοδος στην καλούμενη «χρυσή εποχή του καπιταλισμού» μετά τον
Β' Παγκόσμιο, οι πολλαπλές κατακτήσεις της χειραφετημένης πρώτης
μεταπολεμικής γενιάς των baby-boomers, η γιγάντωση του καταναλωτισμού
στη βάση κεϊνσιανών πολιτικών, η παγίωση «κεντρώων» πολιτικών δυνάμεων
στην εξουσία... αλλά και οι μεγάλες κρίσεις της δεκαετίας του 1970, που
οδήγησαν με τη σειρά τους στο νέο «οικονομικό μπουμ» της δεκαετίας του
1990, προτού ξεφουσκώσουν (dotcom bubble) εκεί κοντά στο 2000.
Το μοτίβο συνεχίζεται έως και σήμερα με τη Μεσαία Τάξη, ωστόσο να
ενσαρκώνει πλέον στη μοίρα της όλα τα δεινά της τρέχουσας οικονομικής
δυστοκίας, δεινά που φέρνουν με τη σειρά τους τεκτονικές αλλαγές και
στην κεντρική πολιτική σκηνή της Δύσης.
Από το 2000 και μετά, ο
πλούτος που ελέγχει η Μεσαία Τάξη συρρικνώνεται σε όλες τις γωνιές της
υφηλίου. Στην Ευρώπη, για παράδειγμα, το μερίδιο του πλούτου που είχε
στα χέρια της η Μεσαία Τάξη αντιστοιχούσε στο 40,6% το 2015 (από 47,2%
το 2000), ενώ στη Βόρεια Αμερική ήταν 21% (από 23,8% το 2000) και στην
Ασία 41,6% (από 50,4%), σύμφωνα με στοιχεία της «Credit Suisse».Το χαμηλότερο ποσοστό Στις
ΗΠΑ, πιο συγκεκριμένα, το ποσοστό που έχουν οι εργάτες στον