Του Θανάση Νικολαΐδη
ΓΙΑ τον Ανδρέα Παπανδρέου θα μιλήσει η Ιστορία. Οι
άνθρωποι «μίλησαν» με το ξέσπασμα του 48%. Από
σωρευμένη καταπίεση των «νικητών» του Εμφυλίου.
Με τη μεθόδευση και τη στάση τους, που, βέβαια, δεν
είναι αλλιώτικη από εκείνην των «άλλων», αν
επικρατούσαν. Κι αν θυμηθούμε τη δημοκρατία των
«άλλων» στις (λαϊκές)…δημοκρατίες τους, λέμε ποτέ πια εμφύλιος-του
νικητή η καταπίεση δεν έχει χρώμα και ιδεολογία.
ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ τον Ανδρέα και βάλαμε σε τάξη της μνήμης μας τ’
απομεινάρια. Σε μια σειρά που ξεκινάει απ’ τη δημοκρατία στο χώρο
όπου γεννήθηκε και με τον φόβο του χωροφύλακα παρελθόν, για να
φτάσει στην ασυδοσία της παρεξηγημένης δημοκρατίας απ’ τον νεοέλληνα, που (επ)έφερε τη διάλυση της δημόσιας διοίκησης. Σε
συνθήκες χαλάρωσης και ατιμωρησίας. Για να εισβάλουν στον κρατικό μηχανισμό και σε πόστα «προσοδοφόρα» άνθρωποι χωρίς παιδεία, που δεν κόπιασαν στη ζωή τους για μόρφωση,