ΝΑ ξεκινήσουμε απ’ τα αρνητικά. Απ’ την πολύπαθη
λίστα Λαγκάρντ που ξεχάστηκε(!), για να θυμηθούμε
τον συνοικιακό ταβερνιάρη με τη…φοροδιαφυγή στις
άδειες καρέκλες της «επιχείρησης» του. Κι αν είναι
εύκολο να τον «καρυδώσεις» με έναν αιφνιδιαστικό
έλεγχο, τον μεγαλοοφειλέτη τον «ικετεύεις». Με την
παραπάνω λίστα (και άλλες) αναξιοποίητη και μπερδεμένη στα σκοινιά
της γραφειοκρατίας.
ΝΑ πάμε στα θετικά των…προθέσεων. Απέναντι η νοοτροπία ριζωμένη
και η πρακτική δεκαετιών. Φωνάζαμε για τα «μαύρα» και τους
«αδήλωτους», για εργοδότες που παρανομούν και για προλετάριους-
θύματα. Και περιμέναμε να προχωρήσει η δουλειά με ευχολόγια. ΚΑΘΕ αρχή και δύσκολη και, πέρα απ’ τα λόγια, υπάρχει και η πρακτική.
Κακός(;) ο νόμος με τα αυστηρότατα πρόστιμα για την αδήλωτη εργασία; «Dura lex” (σκληρός νόμος) και δεν μάθαμε έτσι. ΓΙ αυτό και περιμένουμε τον πολυμήχανο έλληνα να κάνει το θαύμα