Είναι πια η ζωή μας μια αλληλουχία επαλήθευσης κακών ειδήσεων που, κρίκο-κρίκο, συνθέτουν τις καινούργιες αλυσίδες μας. Δεν μιλάμε πια για «πολιτική», για «λάθη», για «διαφθορά», για «κακή διαχείριση» και τα γνωστά σχετικά: Μιλάμε (Πασχαλιάτικα μάλιστα, στην ανοιξιάτικη Ελλάδα) για ένα τοπίο άνυδρο, στεγνό, γκρίζο, αδιέξοδο και απελπισμένο – μια κατάσταση που δεν απέχει και πολύ από την Κόλαση όπως την περιγράφουν κάποιοι μεγάλοι συγγραφείς και ποιητές, ή κάποιοι θρησκόληπτοι ζηλωτές, παλαιοημερολογίτες : Πείνα, ανασφάλεια, ψυχικές ασθένειες, μολυσματικές ασθένειες που τις κουβαλούν, μας λένε, ανθρώπινα ράκη τα οποία φτάσανε από το Αφγανιστάν ως εδώ πουλώντας το ένα τους νεφρό για να πληρώσουνε τα ναύλα – και αργοπεθαίνουνε σε υπόγεια, σε πεζοδρόμια, σε πλατείες και περιοχές «δικές τους», αλλά και μέσα στην καρδιά της δικιάς μας, κάποτε, Αθήνας. Στα ίδια πεζοδρόμια που περπατάμε και εμείς που «είμαστε ακόμα ζωντανοί» για να πάμε στη δουλειά μας ή στο σούπερ-μάρκετ, σ’ ένα σινεμά ή σε κάποια συνάντηση. Κόλαση.
Η χώρα αυτή διαλύθηκε απότομα, έγινε σμπαράλια, δεν την αναγνωρίζεις –μέσα σε πολύ λίγο χρόνο. Ίσως η «δουλειά», εκούσια ή ακούσια να γινότανε εν κρυπτώ μεθοδευμένα χρόνια τώρα – αλλά εγώ δεν τα πιστεύω αυτά, μου φαίνονται πολύ «οργανωμένα» σε βάθος χρόνου για να ευσταθούν λογικά. Πιστεύω ότι το διαλύσαμε το μαγαζί με απίστευτη αναισθησία και χωρίς ίχνος επίγνωσης του τιμήματος που πληρώσανε οι άμεσοι πρόγονοί μας, παππούδες και προπάπποι μας – δεν μιλάω για τους Αρχαίους ημών προγόνους - μέχρι να καταφέρουνε να νομιμοποιήσουνε και να στήσουνε αυτή την οντότητα την Εθνική, το ανεξάρτητο Κράτος που είχε σύνορα, σημαία, γλώσσα και θρησκεία –και αναγνωρίστηκε απ’ όλο τον πλανήτη με το όνομα «Ελλάς» - ή «Greece».
Η χώρα αυτή διαλύθηκε απότομα, έγινε σμπαράλια, δεν την αναγνωρίζεις –μέσα σε πολύ λίγο χρόνο. Ίσως η «δουλειά», εκούσια ή ακούσια να γινότανε εν κρυπτώ μεθοδευμένα χρόνια τώρα – αλλά εγώ δεν τα πιστεύω αυτά, μου φαίνονται πολύ «οργανωμένα» σε βάθος χρόνου για να ευσταθούν λογικά. Πιστεύω ότι το διαλύσαμε το μαγαζί με απίστευτη αναισθησία και χωρίς ίχνος επίγνωσης του τιμήματος που πληρώσανε οι άμεσοι πρόγονοί μας, παππούδες και προπάπποι μας – δεν μιλάω για τους Αρχαίους ημών προγόνους - μέχρι να καταφέρουνε να νομιμοποιήσουνε και να στήσουνε αυτή την οντότητα την Εθνική, το ανεξάρτητο Κράτος που είχε σύνορα, σημαία, γλώσσα και θρησκεία –και αναγνωρίστηκε απ’ όλο τον πλανήτη με το όνομα «Ελλάς» - ή «Greece».
