Η πολιτική ζωή της άλλης

Ο φακός ζουμάρει στα υγρά μάτια, στα μισάνοιχτα χείλη, στα χέρια που τρέμουν. Ξανά και ξανά. Έπειτα αρχίζει, συνήθως, ένα βιντεοκλιπ με σύντομο φλας-μπακ σε εικόνες από προηγούμενα επεισόδια. Μερικές φορές, αισθητικά είναι όλα σωστά. Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους. Ξαφνικά, όμως, συνειδητοποιώ ότι όλα αυτά τα έχω ξαναδεί και ότι, αυτή τη φορά, δεν είναι σκηνές από τηλεοπτικό σίριαλ. Ξέρετε, από αυτά όπου οι πρωταγωνιστές συμμετέχουν σε μακρόσυρτους διαλόγους με μακριές παύσεις, ενώ κοιτάζονται στα μάτια με νόημα, επειδή το σενάριο είναι γραμμένο για να τραβά σε μάκρος και να παρατείνει την αγωνία. Έτσι μαζεύεις περισσότερους τηλεθεατές. Εξοικονομείς και χρήματα για την παραγωγή. Στα σίριαλ, αυτό δεν είναι καθόλου πρόβλημα. Ίσα – ίσα. Άλλωστε, οι τηλεθεατές που τα παρακολουθούν, προφανώς, έχουν αρκετό χρόνο για να τον ξοδεύουν μπροστά στην οθόνη, γνωρίζουν ότι αυτό που επιλέγουν δεν είναι “υψηλή τέχνη” και οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει τεράστια απόσταση, ανάμεσα στα σενάρια και στην πραγματική ζωή.

Εδώ και πολλές εβδομάδες, όμως, έχω ακριβώς την ίδια αίσθηση, όταν διαβάζω ανακοινώσεις κομμάτων ή ακούω “παρεμβάσεις” πολιτικών προσώπων! Πέρασαν 45 ημέρες από τότε που ορκίστηκε πρωθυπουργός ο Παπαδήμος. Επί 45 ημέρες, τα ίδια πρόσωπα που συμφώνησαν – υποτίθεται – να αναθέσουν στον Παπαδήμο την πρωθυπουργία, συντηρούν έναν ανούσιο δημόσιο διάλογο, επί των ζητημάτων για τα οποία συμφώνησαν. Σαν να μην υπήρξε ποτέ η μεταξύ τους μακρόσυρτη διαπραγμάτευση – τραγέλαφος. Από την επομένη, κιόλας, της ορκωμοσίας του πολυπληθούς κυβερνητικού σχήματος, στο οποίο οι ίδιοι επέμειναν: Διαφωνούν για το αν, πότε και ποιές αποφάσεις θα πάρουν. Διαφωνούν για κάθε μία από αυτές και μαλλιοτραβιούνται στα

Το εφιαλτικό έτος 2011, του Γιώργου Δελαστίκ

 

Να πάει και να μην έρθει ποτέ ξανά χρονιά τόσο απαίσια όσο αυτή που τελειώνει! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τους Ελληνες το 2011 ήταν σίγουρα η χειρότερη χρονιά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου και του Εμφυλίου Πολέμου.

Ολος ο λαός μας όχι μόνο υπέστη τη βιαιότερη πτώση του βιοτικού του επιπέδου τα τελευταία εξήντα χρόνια, αλλά και μπήκε επιπλέον σε τροχιά οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης που για την ώρα δείχνει να τον οδηγεί στα Τάρταρα χωρίς ελπίδα διαφυγής. Η διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου απεδείχθη ολέθρια. Σε βαθμό μάλιστα τέτοιο που οι επίδοξοι διάδοχοί του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θεωρούν απολύτως αναγκαίο να την αποκηρύξουν -υποκριτικά και καιροσκοπικά εννοείται- προκειμένου να έχουν ελπίδες εκλογής τους στη θέση του προέδρου του μέχρι πρότινος κραταιού κόμματος του Ανδρέα Παπανδρέου.

Χριστούγεννα και Σταύρωση συνέπεσαν φέτος για τους Ελληνες πολίτες, καθώς ολόκληρη η χρονιά ήταν ένας ατελείωτος Γολγοθάς. Οικονομική κατακρήμνιση της τάξης του 20% για τους τυχερούς, του 30% και του 40% για τους πολλούς, της απόλυσης για τους πιο άτυχους. Μια χώρα που βυθίζεται σε πέλαγος μιζέριας και απόγνωσης.
Πολύ κακή χρονιά το 2011 και για την υπόλοιπη Ευρώπη, πλην Γερμανίας. Η λιτότητα εξαπλώνεται παντού. Τα κοινωνικά συμβόλαια διαρρηγνύονται. Το «ευρωπαϊκό όραμα» έχει μετατραπεί σε εφιάλτη. Το ευρώ κλυδωνίζεται βίαια. Κανένας σχεδόν δεν πιστεύει πια στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της ΕΕ από τα λαϊκά και τα μεσαία στρώματα. Η Ευρώπη έχει χάσει την ελκτική της δύναμη και προκαλεί απέχθεια, καθώς αναβιώνουν με ένταση οι εθνικισμοί και τα ρατσιστικά στερεότυπα που

«Με επέλεξαν για να βγάλω το φίδι από την τρύπα»



Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει ο πρωθυπουργός μετά τις αλλεπάλληλες δημόσιες αντιπαραθέσεις μεταξύ των υπουργών αλλά και τη στάση που κρατούν ορισμένες φορές τα κόμματα που μετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα, σύμφωνα με ρεπορτάζ δύο κυριακάτικων εφημερίδων, που φιλοξενούν δηλώσεις του Λουκά Παπαδήμου.

Σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής» ο πρωθυπουργός φέρεται να είπε: «ή θα σοβαρευτούμε και θα συμφωνήσουμε σε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή ή θα λάβω και εγώ τις αποφάσεις μου. Με επέλεξαν να βγάλω το φίδι από την τρύπα και μου ζητούν και τα ρέστα. Τώρα όμως έχουμε κάνει το μισό δρόμο, ας κάνουμε και τον άλλον μισό».

Ο Λουκάς Παπαδήμος δείχνει αποφασισμένος να σκληρύνει την στάση του απέναντι στους υπουργούς οι οποίοι ακόμα και για ένα «καθημερινό» θέμα που μπορεί να απασχολήσει το υπουργικό συμβούλιο είναι ικανοί να σηκώσουν τους τόνους της αντιπαράθεσης, όπως συνέβη στην τελευταία συνεδρίαση με το θέμα των αλλαγών στη διαδικασία έκδοσης διαζυγίων.

«Δεν ζητώ να απολέσει ο κάθε υπουργό ή το κάθε κόμμα την «ταυτότητα» του, αλλά είμαι αποφασισμένος να κάνω ό,τι χρειαστεί όπως έχω πει, για να προχωρήσει το κυβερνητικό έργο. Πρέπει να σταματήσουν οι «ερασιτεχνισμοί» και τα «παιχνίδια» και να κάνουμε όλοι μαζί τη δουλειά μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για λάθη ή αναιτιολόγητες καθυστερήσεις» ανέφερε ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Έθνους της Κυριακής».

Το σίγουρο είναι τα χρονικά περιθώρια για την ανταλλαγή ομολόγων (PSI) και το νέο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας στενεύουν. Παράλληλα επικρατεί

Σόιμπλε: Το 2012 θα «καθησυχάσουμε» τις αγορές



 

Σε συνέντευξή του προς την εφημερίδα Bild am Sonntag ο γερμανός υπουργός Οικονομικών εμφανίζεται πεπεισμένος ότι οι χώρες της ευρωζώνης θα εκπέμψουν θετικά μηνύματα τα οποία θα καθησυχάσουν τις αγορές. Θα υπάρξουν βέβαια κάποιες «εκπλήξεις και αναταράξεις, τις οποίες είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο γερμανός υπουργός εκφράζει την αισιοδοξία του ότι σύντομα θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών στην ευρωζώνη, υπογραμμίζοντας ότι «η Ευρώπη είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομικά περιοχές του κόσμου και οι επενδυτές επιδιώκουν να επενδύσουν κερδοφόρα τα χρήματά τους».

Εκ των ουκ άνευ ο φόρος χρηματοοικονομικών συναλλαγών
Ο υπουργός Οικονομικών έδωσε έμφαση στην αποφασιστικότητα της γερμανικής κυβέρνησης να «περάσει» τον φόρο χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Ο φόρος αυτός ίσως να μην αρκεί για να σταματήσει τις παράδοξες εξελίξεις στις χρηματαγορές, αλλά θα τις επιβραδύνει», εκτιμά ο κ. Σόιμπλε, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να επιβληθεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα η φορολόγηση των εν λόγω συναλλαγών. «Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να επιβληθεί σε παγκόσμια κλίμακα αυτός ο φόρος, καθώς δεν τίθεται σε κίνδυνο μόνο η σταθερότητα των χρηματαγορών μας, αλλά διακυβεύεται και η νομιμότητα του όλου συστήματος έναντι των πολιτών», τόνισε ο κ. Σόιμπλε.
Ο γερμανός πολιτικός επέκρινε το γεγονός ότι «στην παρούσα φάση οι αγορές είναι απασχολημένες με τον εαυτό τους αντί να ενισχύσουν την πραγματική οικονομία». Σε περίπτωση που δεν προκύψει

Παλιά Χριστούγεννα

Ήταν κατά τη γνώμη μου η πιο αντιφατική γιορτή στο ελληνικό ημερολόγιο. Όπως και να προσπαθήσεις να την περιχαρακώσεις, μπάζει. Αν σκεφθείς τις ρίζες σου στην αρχαιότητα, είναι ξένο σώμα αυτή όλη η ιστορία με τη γέννηση του Χριστούλη στη θέση των γιορτών του φωτός, που συνηθιζόταν σε όλους τους λαούς με πολυθεϊστική πίστη, την πιο σκοτεινή εποχή του βορείου ημισφαιρίου. Σαν χριστιανός ορθόδοξος πρέπει να παραδεχθείς ότι η Γέννηση εκπληρώνει τις προφητείες των εβραϊκών γραφών, τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που καθιερώθηκε πρώτα στη Δύση και επιβλήθηκε μετά, το 376 μ.Χ. στην Ανατολή ενώ είναι λίγο σαν παράσιτα σε εκπομπή το λευκό βρέφος σε μια φάτνη της Παλαιστίνης και το μπλέξιμο μετά, του ασκητικού Μεγάλου Βασιλείου με τον ερυθρόλευκα ντυμένο κοκα(λ)κολικό Σάντα Κλάους (=Άγιο Νικόλαο;). Από την πλευρά του ιστορικού, ο Ηρώδης και η αφήγηση της γέννησης αν το ψάξεις δύσκολα να συμπέσουν. Σαν κάτοικος της Μεσογείου, όλα αυτά τα ΒΠ (=Βόρειας Προέλευσης) έλατα, τάρανδοι, έλκηθρα, μπιχλιμπίδια αν δεν σε έβαζαν από μικρό κάθε χρόνο σπίτι, γονείς, σχολείο στο αντάξιο ενός Τρούμαν-Σόου σκηνοθετημένο έργο, θα καταλάβαινες εύκολα ότι δεν κολλάνε τέτοια εδώ. Σαν ορθολογιστής βέβαια χάνεις ακόμη πιο γρήγορα το λογαριασμό από τις αντιφάσεις και φαίνεται να φτιάχνουν τα κομμάτια που συνθέτουν τα «Χριστούγεννα εν Ελλάδι» το πολύ μια πολύχρωμη κουρελού. Όλους μας όμως, χριστιανούς, ελληνάρες, ορθολογιστές, τιποτόφρονες, μας ένωνε η καταναλωτική πλευρά των Χριστουγέννων. Η δυνατότητα να ξοδεύουμε και να απολαμβάνουμε ακριβώς αυτό. Χάρη στον (αείμνηστο) 13ο, τα εταιρικά μπουκώματα (=μπόνους), τα φακελάκια στην τσέπη μιας άσπρης μπλούζας, τα μυστικά κονδύλια, τα λαδώματα και οι άδηλοι «φόροι»(=μίζες). Και έτσι κυλούσαν κάθε χρόνο τα αντιφατικά Χριστούγεννα σαν (γ)ουίσκι στο λαρύγγι.

«Πρέπει να πουν την αλήθεια στο λαό»

 

Να αφήσουν στην άκρη προσωπικές στρατηγικές ζήτησε από τα κόμματα που συγκυβερνούν η Δημοκρατική Συμμαχία

Έκκληση στους αρχηγούς των κομμάτων που συγκυβερνούν να πουν την αλήθεια στο λαό για την πορεία της χώρας, έκανε με ανακοίνωση του ο εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Δημήτρης Ζαφειριάδης:

«Ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων που συγκυβερνούν, έχουν χρέος να πουν στον ελληνικό λαό την αλήθεια για την πορεία της χώρας.

Η κυβέρνηση συνεργασίας έχει μπροστά της δύσκολες αποφάσεις για την εφαρμογή της αναγκαίας οικονομικής πολιτικής, που θα αποτρέψει την καταστροφή.

Γι' αυτό χρειάζεται τα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση να σταματήσουν την υπονόμευσή της και να παράσχουν ουσιαστική στήριξη αφήνοντας στην άκρη προσωπικές στρατηγικές, εκλογικούς υπολογισμούς και μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις».

Προς το 2012 με βάρκα την ελπίδα

Από σήμερα ο χρόνος κυλάει αντίστροφα ως την εκπνοή ενός έτους πρωτόγνωρα σκληρού για ανεπτυγμένη δυτική κοινωνία. Άνοιξε με τη δέσμευση του πρώην υπουργού Οικονομικών για επιστροφή στις αγορές και ανάκαμψη, και κλείνει με το «απεταξάμην το μνημόνιο» του διαδόχου του και διεκδικητή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αίφνης ανακάλυψε ότι η ακολουθούμενη πολιτική «δημοσιονομικής εξυγίανσης» δεν αποδίδει και οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση. Στο ενδιάμεσο η μεταπολιτευτική πολιτική και κοινωνική συνθήκη κλωνίστηκε συθέμελα κι έγινε αισθητή η ανάδυση μιας νέας κοινωνικοπολιτικής εποχής, στην οποία όμως οι όροι συμμετοχής δεν έχουν ξεκαθαριστεί. Ποιοι και για πόσο θα έχουν το πάνω χέρι; Παράλληλα, σε τροχιά κρίσης εισήλθε όλη η Ευρώπη και το μεταπολεμικό οικοδόμημα της ευρωπαϊκής κοινότητας, με τη Γερμανία να ενεργοποιεί «πολεμοχαρή» ανακλαστικά σε βάρος των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών και των λαών τους που τίθενται σε καθεστώς μόνιμης λιτότητας. Πρώτη και καλύτερη η Ελλάδα.
Για χιλιάδες εργαζόμενους η χρονιά άνοιξε με αβεβαιότητα και κλείνει με απολύσεις, κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, οικονομική στενότητα στα όρια της επιβίωσης και απόγνωση. Οι όποιοι απολογισμοί, οικονομικοί και προσωπικοί του καθενός για το κλείσιμο της χρονιάς που πέρασε και ενόψει της χρονιάς που έρχεται υποχρεωτικά λαμβάνουν υπόψη την παράμετρο της κρίσης που αποτρέπει σχεδιασμούς προσωπικής εξέλιξης και σε κάθε περίπτωση τους θέτει υπό την αίρεση των εγχώριων και ευρύτερων εξελίξεων. Απολύσεις, δυσβάσταχτοι φόροι, περικοπές μισθών και συντάξεων, ολόπλευρη αφαίμαξη των νοικοκυριών είναι σταθερά στην ατζέντα και του δίσεκτου 2012 παρόλο που δεν έχουν μείνει και πολλά για να τραφεί η μαύρη τρύπα του χρέους. Δίπλα στη συνεχιζόμενη επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των νοικοκυριών αναμένονται νέα κλιμάκωση των κοινωνικών εκρήξεων, ενδεχόμενο εκλογών, «πιστωτικό γεγονός», διάσπαση της ευρωζώνης, πιθανή αποπομπή της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα, απρόβλεπτες και αλυσιδωτές εξελίξεις σε όλη την

Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το 2012

Ατιμωρησία εργοδοτών που δεν καταβάλλουν δώρο Χριστουγέννων καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ

Για ατιμωρησία εργοδοτών οι οποίοι αρνούνται να καταβάλλουν έγκαιρα το δώρο των Χριστουγέννων στους εργαζόμενους, κάνει λόγο σε δήλωσή του το μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ και της Επιτροπής Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Στρατούλης. Ο κ. Στρατούλης, αναφέρει επίσης ότι «ο προϊστάμενος της εισαγγελίας πρωτοδικών Αθηνών με διάταξή του, παρέτεινε τη νόμιμη προθεσμία καταβολής του δώρου Χριστουγέννων στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα από τις 21/12, που ορίζει η εγκύκλιος του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, στις 31/12» και με τον τρόπο αυτό «διευκολύνει» τους «αυθαιρετούντες και παρανομούντες εργοδότες».
Αναλυτικά, στη δήλωσή του ο κ. Στρατούλης αναφέρει:
«Η παράνομη και αντεργατική άρνηση εργοδοτών στον ιδιωτικό τομέα να καταβάλλουν στους εργαζόμενους το δώρο Χριστουγέννων μέχρι προχθές 21/12 που έληγε η νόμιμη προθεσμία έχει πάρει πρωτοφανώς μαζικό χαρακτήρα.
Δυστυχώς αυτοί οι παρανομούντες εργοδότες μένουν ατιμώρητοι, παρότι η μη έγκαιρη καταβολή του Δώρου Χριστουγέννων από τον εργοδότη συνιστά αδίκημα και διώκεται ποινικά και μάλιστα με αυτόφωρη διαδικασία.
Η ατιμωρησία των παρανομούντων εργοδοτών οφείλεται αφενός γιατί τα αστυνομικά τμήματα αρνούνται να παραλάβουν τις μηνυτήριες αναφορές εργαζομένων για μη καταβολή δώρου Χριστουγέννων από τον εργοδότη τους και αφετέρου γιατί ο προϊστάμενος της εισαγγελίας πρωτοδικών Αθηνών με διάταξή του παρέτεινε τη νόμιμη προθεσμία καταβολής του δώρου Χριστουγέννων στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα από τις 21/12, που ορίζει η εγκύκλιος του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, στις 31/12, διευκολύνοντας έτσι τους αυθαιρετούντες και

«Καθήκον όλων η υπακοή στους νόμους της δημοκρατίας»

Απάντηση Παπαδήμου στο αίτημα των πρυτάνεων για παρέμβαση

«Η υπακοή στους νόμους της δημοκρατίας είναι καθήκον κάθε πολίτη αυτής της χώρας, και κατεξοχήν των πανεπιστημιακών δασκάλων» υπογραμμίζει ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος σε απαντητική επιστολή του προς τους πρυτάνεις του Εθνικού Μετσόβιο Πολυτεχνείο Σίμο Ε. Σιμόπουλο και του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεο­δόσιο Ν. Πελεγρίνη, οι οποίοι είχαν ζητήσει την παρέμβασή του «για την εκτόνωση της αναταραχής στα πανεπιστήμια.

«Ο νόμος για τα ΑΕΙ είναι νόμος της πολιτείας και δεν μπορεί να εφαρμόζεται επιλεκτικά» αναφέρεται στην επιστολή του πρωθυπουργού, ενώ «τυχόν ατέλειες ενός νόμου σε μια δημοκρατία θεραπεύονται μέσα από την οδό της νομοθετικής διαδικασίας, και όχι με την άρνηση της εφαρμογής του νόμου», που, όπως επισημαίνει «ψηφίστηκε από μια μεγάλη πλειοψηφία 255 βουλευτών του Κοινοβουλίου».

Ο πρωθυπουργός, ο οποίος επικαλείται ρήση από την Απολογία του Σωκράτη για το σεβασμό στο κράτος δικαίου της δημοκρατικής πολιτείας, καλεί, με τη σειρά του, τους πρυτάνεις «να συμβάλετε με το κύρος σας στην εκτόνωση της έντασης και στη δημιουργία συνθηκών εθνικής συναίνεσης για το

Αλαλούμ και πάνω τούρλα

Μόνο… άγια δεν θα είναι τα Χριστούγεννα για τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που βρίσκονται με το όπλο «παρά πόδα» περιμένοντας πότε επιτέλους θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για το μέλλον του Κινήματος και κυρίως πότε θα αποσαφηνίσει τις προθέσεις του ο Γιώργος Παπανδρέου.
Η αναβολή της συνεδρίασης ενός πολυμελούς, απροσδιόριστου και εκτός καταστατικού οργάνου, που μόνο ο τέως πρωθυπουργός μπορούσε να εμπνευστεί, προκάλεσε ρίγη εκνευρισμού και εμπέδωσε την πεποίθηση πολλών ότι επιχειρεί να κερδίσει χρόνο προκειμένου να δει τι μπορεί να κάνει και κυρίως αν μπορεί να παραμείνει στη θέση του. Πολλοί είπαν στο παρασκήνιο ότι επιχειρεί να μετατρέψει έναν ουσιαστικό διάλογο σε φιλοσοφική ημερίδα.
Οι σφοδροί επικριτές του, όμως, επισημαίνουν ότι με τη στάση του αυτή το μόνο που κατορθώνει είναι να αυξάνει την αποσυσπείρωση του κόμματος, αφού έτσι κι αλλιώς στο τέλος της μέρας θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την προεδρία του κόμματος, με μοχλό πίεσης τις δημοσκοπήσεις.
Συνεργάτες
Μετά λοιπόν την επάνοδο του πρωινού καφέ στην Ιπποκράτους, όπου οι συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ (Αθανασάκης, Βάρτζελη, Ελενόπουλος, Θέος, Μπεγλίτης) μαζί με τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους αποφάσισαν να αναβάλουν για την ερχόμενη Τρίτη την έναρξη του εσωκομματικού διαλόγου, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο Παπανδρέου δεν σκοπεύει να πέσει αμαχητί. Συγκροτεί και πάλι μια ομάδα συνεργατών στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου να οργανώσει την άμυνά του.

Kυβέρνησε ή φύγε, του Σταύρου Θεοδωράκη

 

Οι πληροφορίες λοιπόν δεν είναι ενθαρρυντικές. Ο κ.Παπαδήμος δείχνει υπερβολικό σεβασμό στους υπουργούς που έχουν ορίσει οι τρεις αρχηγοί. «Να φανταστείς», μου είπαν «ότι στο προηγούμενο υπουργικό συμβούλιο, ένας υπουργός ζήτησε τον λόγο για πέντε λεπτά και μιλούσε μια ώρα χωρίς ο Παπαδήμος να τολμήσει να τον διακόψει». «Και να πεις ότι έλεγε τίποτε ενδιαφέρον.

Απλώς επαναλάβανε όλες τις αερολογίες που λένε τα τελευταία 20 χρόνια όλοι οι υπουργοί». Δεν μπορούν πια να τις πουν στην κοινωνία και τις λένε μεταξύ τους. Αντίστοιχες είναι οι εικόνες που έρχονται από τα υπόλοιπα «μέτωπα». Υποχωρητικός με τον Βορίδη και τον Παπουτσή, ανεκτικός με τον Πάγκαλο και τον Αβραμόπουλο.

Δεν ξέρω ίσως και να ζητάμε πολλά από έναν άνθρωπο που δεν είχε βρεθεί ποτέ ανάμεσα σε τόσους πολιτικούς αλλά η εποχή δεν δικαιολογεί την άμυνα. Απαιτεί επίθεση.
Χθες περπατούσα στην Πανεπιστημίου. Κάτι ξεμπρατσωμένοι τύποι μοίραζαν δόσεις στους κατάδικους της πρέζας στα Προπύλαια. Η μαφία των ναρκωτικών έχει αφήσει προ πολλού την Αχαρνών και την Πατησίων και οδεύει προς το Σύνταγμα. Απέναντι τους, στην Κοραή κάτι ψοφοδεείς δημοτικοί υπάλληλοι έδιναν κλήσεις στα παπάκια που ήταν παρκαρισμένα παράνομα. Και ποιο δίπλα ένα περιπολικό και δύο αστυνομικοί φρουρούσαν την είσοδο μιας τράπεζας αδιαφορώντας για τα εγκλήματα στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Στα ενδότερα ο Πρύτανης και οι συγκλητικοί φαντάζομαι θα απολάμβαναν το καφεδάκι τους. Το ξέρω, ίσως να μην είναι το σοβαρότερο που συνέβη χθες στην χώρα, είναι όμως ενδεικτικό της εγκατάλειψης της. Και χαρακτηριστικό του νεοελληνικού μας πολιτισμού. Κάποιοι εγκληματούν, ο

Θέατρο σκιών



Ακόμη και οι πέτρες στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι η ύφεση, μήνα το μήνα, θεριεύει και απειλεί να πνίξει τη χώρα. Το παραδέχονται άλλωστε, πλέον, ακόμη και αυτοί που διά της υπογραφής τους στα Μνημόνια ενέκριναν τη συνταγή εξόντωσης της χώρας και του λαού. Το θράσος όμως ορισμένων επαγγελματιών της πολιτικής αποκαλύπτεται απύθμενο.
Ο Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ λόγου χάριν είναι, υποτίθεται, υπουργός Ανάπτυξης. Δουλειά του είναι αυτή ακριβώς η… ανάπτυξη· που πρέπει να είναι σχέδια, προτάσεις, παρεμβάσεις, νόμοι, και όχι απλώς μια ταμπέλα στην είσοδο ενός κτηρίου.

ΚΑΙ όμως… Αυτός που δεν έχει κάνει τίποτε για ό,τι υποτίθεται πως είναι η δουλειά του, αυτός που αφήνει τα κονδύλια του ΕΣΠΑ να χάνονται, δεν έχει πρόβλημα να δηλώνει ότι για τα προβλήματα του τόπου φταίνε… άλλοι. Σαν δηλαδή αυτός να ήταν αλλού! Σαν να μην ήταν υπουργός των κυβερνήσεων των Μνημονίων. Σαν να μας θεωρεί όλους βλάκες.

Ο Φ. ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ είναι βασικός αρμός του μνημονιακού υπουργείου Οικονομικών. Εχει δηλώσει στο παρελθόν ότι ο στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν από την αρχή η έλευση του ΔΝΤ, προφανώς για να χορηγήσει και σε εμάς τη δολοφονική συνταγή του νεοφιλελευθερισμού. Αλλά τώρα βλέπει και αυτός -όλοι τους περιέργως βλέπουν πιο «καθαρά» τώρα, που έρχονται οι κάλπες- ότι η συνταγή απέτυχε. Μιλά και αυτός για πολιτικές ευθύνες, αλλά και αυτός «δείχνει» άλλους. Τους προϊστάμενούς του υπουργούς, με τους οποίους ουδέποτε διαφώνησε.

Ο ΕΥΑΓΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ είναι τωρινός προϊστάμενός του. Δεν βλέπει ποτέ δικές του ευθύνες και δεν ακούει όταν του τις καταλογίζουν. Επιμένει και αυτός ότι όλα τα κάνει για το καλό μας και δηλώνει σχεδόν κάθε μήνα ότι τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε είναι τα τελευταία. Προφανώς πριν από τα επόμενα, που και αυτά θα είναι… τελευταία, πριν από τα άλλα που θα έρθουν.

ΚΑΙ αυτός βέβαια, σαν να μην ήταν τόσο καιρό εδώ, δεν έχει κανένα πρόβλημα να δηλώνει ότι η μείωση του ΑΕΠ θα φτάσει αθροιστικά το 20% και η ανεργία θα γκαζώσει πολύ πέραν του 20%! Και αυτός όλα τα έκανε για το καλό μας. Τώρα που όλοι φτύνουν το τυράκι και βλέπουν τη φάκα, ψάχνει

ΚΚΕ: Θέλουν εκλογές για να έχουν το πάνω χέρι

Κριτική στα «κόμματα της συγκυβέρνησης» άσκησε το ΚΚΕ με αφορμή το ενδεχόμενο σύγκλισης Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών.

Πιο συγκεκριμένα το ΚΚΕ σε ανακοίνωση του κατηγόρησε όσους ζητούν να γίνον εκλογές τώρα καθώς «θέλουν να έχουν το πάνω χέρι στην επόμενη κυβέρνηση και έχοντας νωπή λαϊκή εντολή να υπογράψουν τα νέα μνημόνια της χρεοκοπίας».

«Αυτοί που θέλουν πρώτα να παρθούν τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα επιδιώκουν ή να ξανασταθεί στα πόδια του το ΠΑΣΟΚ ή να διαμορφωθούν νέα σχήματα - αναχώματα της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης. Αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει και τους μεν και τους δε και τον ΣΕΒ, είναι με ποιον τρόπο θα δέσουν το λαό για να εκτελέσουν τις τελευταίες κατακτήσεις του» υπογράμμισε το ΚΚΕ.

«Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν τους εκβιασμούς των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Καμία ανοχή στη συγκυβέρνησή τους. Εκλογές τώρα για να καταφέρει ο λαός ισχυρό πλήγμα στα κόμματα της πλουτοκρατίας και του «ευρωμονόδρομου» και ταυτόχρονα κλιμάκωση της εργατικής λαϊκής πάλης και αντεπίθεσης για την παρεμπόδιση και την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων» ανέφερε η ίδια ανακοίνωση.

Η πρόταση νόμου του Απ. Κακλαμάνη για το «Πόθεν έσχες»

Ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, Βουλευτής Β΄ Περιφέρειας Αθήνας ΠΑΣΟΚ, κατέθεσε σήμερα πρόταση νόμου για το «Πόθεν έσχες» το κείμενο της οποίας βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.apkaklamanis.gr, και έκανε την εξής δήλωση:

«Και πάλι εφέτος, με αφορμή τη δημοσίευση στο Διαδίκτυο των δηλώσεων «Πόθεν έσχες» των βουλευτών, ο απλός πολίτης δέχεται πλήθος απαξιωτικών μηνυμάτων εναντίον του Κοινοβουλίου και των εκπροσώπων του λαού και αυτοί σαν υπεύθυνοι και μάλιστα συλλογικώς και αποκλειστικώς για όλα τα δεινά του τόπου, από όλα, σχεδόν, τα ΜΜΕ.

»Πόσοι γνωρίζουν και πόσους, άραγε, από τις χιλιάδες των βουλευτών που τιμήθηκαν από το λαό από το 1974 κι εδώ και οι πλείστοι ετίμησαν τον όρκο που έδωσαν και τώρα, από «τας αιωνίους μονάς» παρακολουθούν αν μπορούν να υβρίζονται και να συκοφαντούνται συλλήβδην και αθρόως, χωρίς να μπορούν ν’ απολογηθούν λέγοντας, έστω «Έλεος… Αργείοι»;

»Πόσοι, επίσης, Έλληνες πολίτες έχουν ενημερωθεί ότι το «Πόθεν έσχες» δεν αφορά μόνο τους βουλευτές αλλά και τις 50.000 προσώπων που χωρίς να είναι βουλευτές υπόκεινται στον πειρασμό να διαφθαρούν ή να διαφθείρουν ως ασκούντες πάσης άλλης μορφής εξουσία πλην της νομοθετικής, ή ως έχοντες οικονομική ή κοινωνική ισχύ και επιρροή από τους εκδότες ΜΜΕ, μέχρι τις ηγεσίες των

Επιστολή 12 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στον Παπαδήμο για κοινωνικά μέτρα

Επιστολή στον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο έστειλαν 12 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητώντας την υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου δράσης «για την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη».
«Μια προοδευτική πολιτική πρόταση οφείλει να απαντά καθημερινά στα προβλήματα, δημιουργώντας ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας, προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων και ιδιαίτερα εκείνων των συμπολιτών μας που φθάνουν στα όρια της ακραίας φτώχειας» τονίζουν μεταξύ άλλων οι βουλευτές.
Αναλυτικά η επιστολή έχει ως εξής:
«ΠΡΟΣ
τον Πρόεδρο της κυβέρνησης, κ. Λουκά Παπαδήμο
Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Κοινωνική Συνοχή και Αλληλεγγύη.

‘’Να προλάβουμε τα χειρότερα που έρχονται’’
Κύριε Πρωθυπουργέ,
H πρωτοφανής οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας, έχει προκαλέσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα σε ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού το οποίο καθημερινά αυξάνεται.
Η ανεργία, η φτώχεια, η ανέχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός, εξαπλώνονται ολοένα και περισσότερο σε χιλιάδες συνανθρώπους μας. Πάνω από 20-25% έχουν αυξηθεί σε σχέση με το 2010 οι συμπολίτες μας που προστρέχουν σε συσσίτια και είναι άστεγοι.
Η ελληνική κοινωνία ζει πρωτόγνωρες καταστάσεις και τα θύματα της κρίσης είναι πρώτα απ’ όλα τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι.
Έχουμε εκατοντάδες παραδείγματα μικρών παιδιών που υποσιτίζονται. Που δεν έχουν κάνει τα

Ξένοι στο σπίτι

Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ακόμα ζουν στο ίδιο σπίτι είναι ξένοι. Το ΚΚΕ στέλνει συλλυπητήριο μήνυμα στον βαρυπενθούντα και λιμοκτονούντα λαό του σκοτεινού βασιλείου της Βόρειας Κορέας. Μαζί και αντιϊμπεριαλιστικό χαιρετισμό λες και ο ιμπεριαλισμός χρειάζεται να κάνει κάτι περισσότερο από όσα έχει κάνει το παρανοϊκό καθεστώς για να προετοιμάσει την αυριανή του κατάρρευση. Η Δημοκρατική Αριστερά σε ανακοίνωση της χαρακτηρίζει το καθεστώς της Πιόν Γιάγκ «μια χώρα με κλειστά σύνορα, διαρκή απειλή για την σταθερότητα στην περιοχή» και ζητάει από τους διαδόχους του Κιμ Γιονγ Ιλ «να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη για οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την δημοκρατία και την επανένωση στην κορεατική χερσόνησο». Επίσης σε ανακοίνωσή της για τον θάνατο του Βάτσβαλ Χάβελ τον χαρακτηρίζει «αγωνιστή για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που με την Χάρτα 77 προετοίμασε την Βελούδινη Επανάσταση». Όλα αυτά, δηλαδή, που το ΚΚΕ θεωρεί ιμπεριαλιστική συνωμοσία.

Είναι προφανές ότι ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ δεν μοιράζονται το ίδιο σπίτι και δεν μπορούν να συγκατοικήσουν γιατί δεν έχουν το ίδιο σύστημα αξιών για την αποτίμηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ερώτημα είναι σε ποιο σπίτι θέλει να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Όσο και αν έψαξα στο διαδίκτυο δεν μπόρεσα να βρω ανακοίνωση του κόμματος για τα δυο αυτά θέματα. Παράλειψη; Δεν νομίζω. Μάλλον απορία αριστερού ψάλτου. Ο βήχας άρχισε κάπου ανάμεσα στον Λαφαζάνη και τον Παπαδημούλη (βλέπεις Δημήτρη μου χειρότερο από το να αλλάζεις κόμμα όταν δεν συμφωνείς είναι να μένεις σε ένα κόμμα σαν χρήσιμο άλλοθι, αυτολογοκρινόμενος και περιμένοντας τις εκλογές). Αντιθέτως βρήκα σωρεία ανακοινώσεων και δηλώσεων για την «ενότητα της Αριστεράς και για κοινή εκλογική κάθοδο ώστε να βγει η Αριστερά πρώτο κόμμα και να μην χάσει το bonus των 50 εδρών». Σε ποια προγραμματική βάση θα γίνει αυτό το μικρό θαύμα δεν

«Η Ε.Ε. παραδέχτηκε ότι η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική»

 

«Καταρρίφθηκαν τρία μεγάλα ταμπού στην Ευρώπη»

Με θετικές αποτιμήσεις διάνθισε την τοποθέτησή της για τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 9ης Δεκεμβρίου, η αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ενημερώνοντας σχετικά τις Επιτροπές Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.
Η κ. Ξενογιαννακοπούλου σημείωσε με ικανοποίηση πως «καταρρίφθηκαν τρία μεγάλα ταμπού, για τα οποία υπήρχε μεγάλη άρνηση να συζητηθούν τα τελευταία δύο χρόνια στην Ευρώπη»: η λεγόμενη «θεωρία της στεγανοποίησης», ότι δηλαδή «η κρίση ήταν μια ελληνική υπόθεση χωρίς ευρύτερα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά», το δομικό και συστημικό έλλειμμα της ΟΝΕ και τα χαρακτηριστικά της κρίσης, ως φαινόμενο ύφεσης που χρήζει συνολικότερης ευρωπαϊκής αντιμετώπισης.

Στα συμπεράσματα, σημείωσε με ικανοποίηση η κ. Ξενογιαννακοπούλου, επιβεβαιώνονται και διασφαλίζονται οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου και διασφαλίστηκε να μην υπάρξουν διαφορετικές

Το πρόβλημα

 

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η τιβί εκπέμπει, το πρόβλημα είναι ότι εκπέμπει συμπυκνωμένη μαλακία.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η τιβί εκπέμπει συμπυκνωμένη μαλακία, το πρόβλημα είναι ότι εσύ τη βλέπεις.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι εσύ τη βλέπεις, το πρόβλημα είναι ότι την πιστεύεις.

Το πρόβλημα δεν είναι το φέησμπουκ και το μαησπέης, το πρόβλημα είναι ότι η σεξουαλική σου ζωή περνάει από το πληκτρολόγιο.

Το πρόβλημα δεν είναι τα νέα μέτρα, το πρόβλημα είναι ότι τα δέχεσαι σα νωθρό γελάδι.

Το πρόβλημα δεν είναι ο λουκάς, το πρόβλημα είναι τα φασιστόμουτρα που τον στηρίζουν.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι κάποιοι αποφασίζουν πιωμένοι, το πρόβλημα είναι ότι αποφασίζουν για εσένα.

Το πρόβλημα είναι ότι αποφασίζουν για εσένα, χωρίς εσύ να έχεις πιει ή φαει.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν έχεις πιει η φάει, το πρόβλημα είναι ότι έμαθες ότι φταις και θα πληρώσεις γιατί μαζί έφαγες.

Το πρόβλημα δεν είναι η αστική εξουσία, το πρόβλημα είναι ότι ένας άνθρωπος εξουσιάζεται από έναν άλλο

Το πρόβλημα δεν είναι ότι το κοινοβούλιο έχει κόκκινη λάμπα, το πρόβλημα είναι ότι έχει αναγνώριση.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι έχει απλά αναγνώριση, το πρόβλημα είναι ότι η τσογλαναρία την προμοτάρει.

Το πρόβλημα δεν είναι η καμαριέρα, το πρόβλημα είναι η βιασμένη δικαιοσύνη.

H τελευταία μας ευκαιρία. Γιάννης Μακριδάκης

 

Πρωί κινήσαμε παρέα με τον μπάρμπα Θωμά να σημαδέψουμε τις ελιές για το κλάδεμα. Δικό του ήτανε το χωράφι, χρόνια πολλά το φρόντιζε, το καθάριζε, το φρεζάριζε για να 'ναι το χώμα αφράτο, μάζευε τον καρπό, μπόλιαζε και τα δέντρα ύστερα από καμιά καλοκαιρινή πυρκαγιά που λάχαινε να περάσει από μέσα του, να κάψει τις ελιές και να ξανασκάσουνε αγρέλοι από τα αποκαϊδια. Χρόνια πολλά τον έθρεψε τον Θωμά το χωράφι εκείνο με το λάδι που του 'δινε μα τώρα πια εκείνος γέρασε και δε μπορεί να το 'χει, αγριέψανε τα δέντρα, φουντώσανε και έτσι, μιας και η ελιά θέλει λωλό αφεντικό, όπως λένε στα χωριά μας, το πήρα του λόγου μου για να του πάω παρακάτω το βίο του, μαζί και τον δικό μου.

Πήγαμε λοιπόν σήμερα πρωί πρωί να κάνουμε το σχέδιο. Με κόκκινη μπογιά ανά χείρας σημάδευα τα κλαδιά που μου υποδείκνυε ο Θωμάς πως πρέπει να κλαδέψω. Να καθαρίσω τις ελιές, να τις κάνω νυφούλες, να χαίρεσαι να τις βλέπεις. Να καθαρίσω και τους αγρέλους για να τους μπολιάσουμε παρέα τον Μάρτη, να μαθαίνω. Γυρνούσαμε εδώ κι εκεί και παρακεί και σημαδεύαμε λοιπόν, μπρος ο Θωμάς και από πίσω εγώ να βλέπω και ν' ακούω, μα αντιλήφθηκα άξαφνα πως με κάποια δέντρα που ήτανε καταφανώς μες στο δικό μας κτήμα δεν ασχολιότανε καθόλου, τα προσπερνούσε κι έφευγε δίχως να τα κοιτάζει.

Αυτά δεν είναι δικά μας, μου είπε σαν τον ρώτησα και έμεινα να τον κοιτώ γεμάτος απορία. Είδε τα μάτια μου που είχανε γραμμένο ξεκάθαρα το ερώτημα και μου 'δειξε μια πέτρα. Μια κοτρόνα ήτανε στα ριζά μιας παλιάς ελιάς που έδειχνε τα όρια. Κι άλλη μια στην άλλη άκρη του αγρού. Κι ένας δρυς στην παραπέρα άκρη, εκεί που το σύνορο ήτανε για μένα πια ξεκάθαρο αφού υπήρχε και ξερολιθιά πέρα πέρα να το ορίζει.
Και τίνος είναι οι ελιές που δεν είναι δικές μας, τον ρώτησα.