Οι Δημοκρατίες της μίζας

H ευρεία «χαμηλή διαφθορά» έχει τεράστιο κοινωνικό κόστος και επιπλέον νομιμοποιεί και τη μεγάλη διαφθορά

Χρόνια τώρα, πολλοί κάτοικοι αυτής της χώρας, ακούγοντας τη συζήτηση περί διαφθοράς, αναρωτιούνται αν μόνο η Ελλάδα από όλες τις ανεπτυγμένες δυτικές δημοκρατίες μαστίζεται από αυτό το πρόβλημα. Στους υπόλοιπους, η διαφθορά είναι μια άγνωστη λέξη; Πρόκειται, δηλαδή, για ένα ακόμη γνώρισμα του ελληνικού παράδοξου; 

Όσοι έχουν κάποιας μορφής επαφή με το εξωτερικό ξέρουν καλά, πως κανένα εμβόλιο δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί εναντίον των άνομων πρακτικών μεταξύ ιδιωτών και φορέων του κράτους ή ιδιωτών μεταξύ τους που έχουν στόχο την εξυπηρέτηση εγωιστικών συμφερόντων και στο τέλος αποβαίνουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου· αυτό είναι που συνηθίζουμε να αποκαλούμε διαφθορά. 

Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, το πρόβλημα της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, της υπερβολικής εξάρτησης των πολιτικών από συμφέροντα, των συναλλαγών κάτω από το τραπέζι, είναι τόσο γνωστό που περιγράφεται θαυμάσια ακόμη και σε εγχειρίδια πολιτικής επιστήμης για πρωτοετείς φοιτητές. Ιδιαίτερα η εξάρτηση των πολιτικών από μεγάλους χρηματοδότες είναι τόσο προφανής ώστε σε μερικές περιπτώσεις οι αντιπρόσωποι του λαού να μοιάζουν περισσότερο με εμπορικούς αντιπροσώπους. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αναμφίβολα η εξάρτηση από τη ΝRΑ, την αμερικανική ομοσπονδία όπλων, που κατηγορείται πως με τα χρήματα των βιομηχανιών όπλων μπορεί να επηρεάζει τη συνείδηση πολλών πολιτικών ιδιαίτερα στις νότιες Πολιτείες. 

Ούτε και η Ευρώπη αποτελεί terra incognita για τέτοιου είδους πρακτικές. Στη Βρετανία, αρκετοί βουλευτές έκαναν για χρόνια ψευδείς δηλώσεις κατοικίας προκειμένου να εισπράττουν παράνομα μερικές στερλίνες παραπάνω αποζημίωση. Η έξη πολλών γάλλων πολιτικών για πλούτη και έκλυτη ζωή υπήρξε για χρόνια κοινό μυστικό και εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο δημόσιο σκάνδαλο. Η παράνομη

Νόμος –κολυμβύθρα του Σιλωάμ ακόμη και για μίζες από προμήθειες σε νοσοκομεία

Νόμος –κολυμβύθρα του Σιλωάμ ακόμη και για μίζες από προμήθειες σε νοσοκομεία, μετά από απευθείας αναθέσεις, είναι ο νόμος 3867 3/8/2010. Σύμφωνα με το άρθρο 27 του εν λόγω νόμου, δίνεται «άφεση αμαρτιών» σε όσους προμήθευσαν ιατρικό και φαρμακευτικό εξοπλισμό σε νοσοκομεία, χωρίς να έχει προηγηθεί σχετικός διαγωνισμός, ενώ θεωρούνται νόμιμες όλες οι δαπάνες που απαιτούνται για την εξόφλησή των προμηθευτών μέχρι και την κατάθεση του νόμου στη Βουλή, δηλαδή το 2010.
Ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος προσφύγει νομικά για να καταγγείλει απευθείας ανάθεση σε προμηθευτή υγειονομικού υλικού, για τα έτη πριν από το 2010, θα βρεθεί μπροστά σε τοίχο νομοθετικά «περιφρουρημένο». Έτσι, κατηγορούμενοι που οδηγούνται στα δικαστήρια για μίζες και για προμήθειες με απευθείας αναθέσεις, αθωώνονται απλώς επιδεικνύοντας το νόμο.
«Τα νοσοκομεία βρέθηκαν χωρίς γάζες και το υπουργείο Υγείας τότε, προέβη σε ρύθμιση πιστοποιημένων χρεών προς τους προμηθευτές, για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας. Η κ. Ξενογιαννακοπούλου δεν νομοθέτησε για χρέη που αφορούσαν στη θητεία της και στο κράτος του ΠΑΣΟΚ. Νομοθέτησε για χρέη που απορρέουν από το κράτος της ΝΔ. Θα έκλειναν τα νοσοκομεία. Αυτός ο νόμος είναι ανάσα για τη λειτουργία των νοσοκομείων. Έγινε μια σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών τότε, επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου και κρίθηκε πως ήταν απαραίτητο να προχωρήσουμε σ΄ αυτή τη ρύθμιση», εξήγησε μιλώντας στο www.koutipandoras.gr ο συνεργάτης της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, Λάζαρος Λασκαρίδης.
Σύμφωνα, λοιπόν με το νόμο και όπως αναφέρεται στην παράγραφο 9, «για λόγους διασφάλισης του δημόσιου συμφέροντος και προστασίας της δημόσιας υγείας, θεωρούνται νόμιμες οι δαπάνες που απαιτούνται για την εξόφληση υποχρεώσεων που απορρέουν από προμήθειες των νοσοκομείων, οι οποίες προμήθειες διενεργήθηκαν μέχρι την κατάθεση του νόμου στη Βουλή», ακόμη και αν αυτές οι προμήθειες έγιναν με απευθείας ανάθεση «λόγω επειγουσών αναγκών».
Απορία προκαλεί ωστόσο και το γεγονός ότι κατά τη σύνταξη του νόμου δεν έγινε καμία διευκρίνιση για τις περιπτώσεις που πράγματι αποτελούν «επείγουσα ανάγκη», αλλά γίνεται σαφής αναφορά στην

Ο… κακός (ευρωπαικός) λύκος

Οι… αφελείς κοκκινοσκουφίτσες του ευρωπαικού νότου έχουν ήδη αντιληφθεί πως τα… φρου- φρου και αρώματά τους, των τελευταίων δεκαετιών χρυσοπληρώθηκαν με δανεικά. Με αυτή την οικονομική συμπεριφορά ο ευρωπαϊκός νότος «έστελνε» χρήμα στο ευρωπαϊκό κέντρο, δημιουργώντας τα γερμανικά και άλλα βορειο-ευρωπαικά πλεονάσματα. Καθώς, η ροή χρήματος στέρεψε, το μόνο που φαίνεται να συνδέει τον νότο με το ευρωπαικό κέντρο είναι η πολιτική κρίση. Κρίση, η οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα –κυριολεκτικά- ολόκληρη την ευρωπαική ήπειρο.
Προς μια γερμανική Ευρώπη
Είναι προφανές από την ειδησεογραφία ότι η κρίση στην ευρωζώνη έχει επεκταθεί πέρα από τη σφαίρα της οικονομίας. Οι επιβεβλημένες --απ έξω και στο όριο της νομημότητας-- κυβερνητικές αλλαγές, σε Ελλάδα και Ιταλία, περιγράφουν την απροκάλυπτη ωμή δύναμη που ασκούν οι γερμανοί προκειμένου να επιβάλλουν τον πολιτικό τους έλεγχο στην Ευρωζώνη. Έναν έλεγχο ο οποίος θα διαφυλάξει τα κέρδη που εξασφάλισαν από την αφαίμαξη του νότου και θα διευρύνει- διαιωνίσει την κατάσταση υποτέλειας της ευρωπαικής περιφέρειας προς το γερμανικό κέντρο.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο έχει ξεκινήσει μια ταχύτατη διαδικασία αλλαγής των ευρωπαικών Συνθηκών. Αφορμή για την προσπάθεια της δημιουργίας μιας γερμανικής ευρώπης, είναι ο κίνδυνος που απειλεί την ύπαρξη του ευρώ. Επί της ουσίας, ωστόσο, η δημιουργία, μέσα από την αλλαγή των συνθηκών, μιας γερμανικής ευώπης, αντανακλά και περιγράφει τον βαθύτερο στόχο του Βερολίνου, ο οποίος ελάχιστα διαφέρει από τον στόχο που έθεσε το τρίτο ράιχ και επεχείρησε να τον πετύχει με κάθε τρόπο και μέσο, συμπεριλαμβανομένου και του πολέμου.
Αυτές τις μέρες διαβάζουμε για τον μέγιστο κίνδυνο που διατρέχει το ευρώ και τη ν ετοιμότητα Μέρκελ και Σαρκοζί να προτείνουν αλλαγές-εξπρες στις συνθήκες ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Δημοσίευμα της Bild επικαλούμενο διπλωματικές πηγές στο Βερολίνο αναφέρει ότι οι ηγέτες του γαλλογερμανικού άξονα θα παρουσιάσουν τα σχέδια τους στην σύνοδο κορυφής στις 8-9 Δεκεμβρίου, επιδιώκοντας οι αλλαγές να συμφωνηθούν και να ισχύσουν το αργότερο ως τον ερχόμενο

H ζωή μου όλη: Σαλεύει κάτι;

Κάθε πρωί, κάμποση ώρα πριν από τις επτά τρυγυρνάω για ένα μισάωρο τους δρόμους της γειτονιάς μου. Το ίδιο και κάθε βράδυ, εκεί γύρω στις εννιά. Καθήκον αλλά και πρόσχημα είναι η βόλτα του σκύλου. Δεν έχω μουσική στ’ αυτιά, θέλω να ακούω τα νύχια του σκύλου στην άσφαλτο, τα αυτοκίνητα από μακριά, κάτι φτερουγίσματα πουλιών το πρωί στα δέντρα. Και μέσα από τα κλειστά παράθυρα, τα κατεβασμένα ρολλά οι άλλοι να κοιμούνται ακόμη. "Μη φαντάζεσαι αγκαλιασμένους με χαμόγελα ιακανοποίησης και γαλήνης πάνω σε καθαρά αφράτα μαξιλάρια", μου πε ένας φίλος που το περιέγραφα χτες το πρωί. "Ξύπνα πια, δε ζει κανείς σα διαφήμιση: έχουν ιδρωμένο σβέρκο, κάφτρες καίνε στο σκοτάδι, άυπνοι αναζητούν το πολλοστό ποτό μπας και τους εξασφαλίσει λίγες ώρες ύπνου".

Eδώ και βδομάδες δεν κινείται τίποτε, μετά την κορύφωση του μελοδράματος έχουμε αποδεχτεί όλη το μούδιασμα και την παραίτηση. Τα λιγοστά αστεία είναι δηλητηριασμένα κι αυτά, όλες οι κουβέντες (κομματιασμένες κι αυτές) έχουν ψηφία, αριθμούς, οφειλές και χρέη. Μόνο.

Εδώ και κάμποσο καιρο δεν καταφέρνω να βάλω το μυαλό μου να κινηθεί πέρα από τη διεκπεραίωση (σπρώχνοντας και αγκομαχώντας) της ημέρας. Πίστεψα πάλι στο απατηλά παρήγορο «Έχει ο Θεός». Θυμάμαι τα τζιπ να κατακλύζουν το Νυμφαίο και τον δημοσιογράφο που έμαθε αίφνης τις τρούφες και πήγε σε ντελικατέσσεν κι όταν τον ρώτησαν «πόσες θέλετε» είπε «ε βάλτε ένα κιλό» και δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Δεν ξέρω αν αυτός τιμωρείται τώρα για την ξιπασιά και τον άξεστο νεοπλουτισμό του και δεν ξέρω κατά πόσο παίρνει το μάθημά του. Το μάθημα γράφεται με ήτα αλλά αυτό το ήττα, έχει παραδόξως δύο ταυ. Δεν ξέρω για πόσους.

«Η Ελλάδα δεν θα φύγει ποτέ από το ευρώ»

«Σίγουρα ήταν λάθος η ένταξη στο ευρώ κάποιων χωρών σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, τώρα όμως έχουμε δύο μόνο επιλογές. Είτε να λάβουμε στα σοβαρά τις αποφάσεις των Βρυξελλών, είτε να μην τις λάβουμε και να επιλέξουμε την έξοδο από το ευρώ».

Με αυτά τα λόγια προσεγγίζει στέλεχος της Bundestag, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, την κρίση δανεισμού σε Ελλάδα και Ευρωζώνη.

Η πολιτική γραμμή που επιθυμεί να επιβάλει το Βερολίνο στην Ευρωζώνη αποκρυσταλλώνεται σε μια άμεση οικονομική ένωση και, σε δεύτερο χρόνο, σε μια πολιτική ένωση. «Θέλουμε μια ολοκληρωτική λύση για την Ελλάδα και να μην επανερχόμαστε κάθε εβδομάδα με το ελληνικό πρόβλημα. Κάναμε δύο σημαντικά λάθη στο ελληνικό ζήτημα, αλλά δεν υπήρχε προηγούμενη εμπειρία στην Ευρωζώνη. Έπρεπε εξ αρχής να δώσουμε μεγαλύτερο πακέτο βοήθειας στην Ελλάδα και να συμμετάσχει ο ιδιωτικός τομέας» υποστηρίζει στέλεχος της γερμανικής κυβέρνησης που ομοίως μας μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας.

Το Βερολίνο επιθυμεί την ταχυτάτη ενοποίηση της Ευρωζώνης, αφήνοντας σε δεύτερη προς το παρόν μοίρα την Ευρωπαϊκή Ένωση, με σκοπό να ισχυροποιηθεί το κοινό νόμισμα, στο οποίο, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές της Γερμανίας, η Ελλάδα θα αποτελεί πάντοτε αναπόσπαστο μέλλος. Τα βήματα που θα κάνει η Ε.Ε αναμένονται ταχύτατα και θα δείχνουν το δρόμο σε μια μορφής Συνομοσπονδίας της Ευρωζώνης, κατά το παράδειγμα των 16 γερμανικών κρατιδίων, όπου κάθε χώρα θα παραχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας.

«Ακόμα και η Γερμανία θα παραχωρήσει εθνική κυριαρχία. Η εθνική κυριαρχία είναι μια ελαστική έννοια. Δεν γίνεται να έχουμε κοινό νόμισμα και να πιστεύει ακόμα κάποιος πως έχουμε εθνική

Παπανδρέου: «Εκανα λάθη - κάναμε λάθη»

Λάθη στην πολιτική που ασκήθηκε όσο είχε τα ηνία της χώρας παραδέχθηκε ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε συνέντευξή του στο περιοδικό Der Spiegel, στο τεύχος που θα υκκλοφορήσει αύριο. Οπως χαρακτηριστικά είπε, «φυσικά κάναμε λάθη και εγώ ο ίδιος έκανα λάθη».«Για ορισμένους δεν κινηθήκαμε αρκετά γρήγορα, σε πολλούς όμως άμεσα πληττόμενους Έλληνες αναγκαστήκαμε να επιβάλουμε πολλά», τόνισε ο κ. Παπανδρέου κάνοντας την αυτοκριτική του.

Ωστόσο, υπεραμύνθηκε των μεταρρυθμίσεων που έγιναν στο διάστημα της πρωθυπουργίας του.
«Τουλάχιστον», είπε, «το συνταξιοδοτικό σύστημα μεταρρυθμίστηκε. Φέραμε τη διαφάνεια στη δημόσια διοίκηση, μειώσαμε τις δαπάνες και εξαλείψαμε τη γραφειοκρατία. Είναι μεγαλύτερες οι αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα 30 χρόνια».
Ο τέως πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι η Ελλάδα στο παρελθόν έζησε πάνω από τις δυνατότητές της.
Ειδικότερα, επεσήμανε ότι «ως μέλος της Ευρωζώνης ήταν εύκολο για την Ελλάδα να δανείζεται φτηνά».
«Και αυτά τα χρήματα», συνέχισε, «τα επενδύσαμε λανθασμένα. Εκθρέψαμε έτσι ένα σύστημα, που δεν ήταν ανταγωνιστικό».
Ερωτηθείς πώς ένιωσε ταξιδεύοντας στην Ευρώπη ως «αιώνιος ικέτης» ο τέως πρωθυπουργός απάντησε ότι διατήρησε το αγωνιστικό του πνεύμα.
«Και αγωνιζόμαστε σκληρά - αλλά για τη χώρα μου, όχι για μένα. Πρέπει να πείσουμε τους φίλους μας στην Ευρώπη ότι δεν επενδύουν στην παλιά Ελλάδα, αλλά στη νέα, στην Ελλάδα του μέλλοντος», πρόσθεσε.
Σχετικά με τη συζήτηση εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ο κ. Παπανδρέου σχολίασε πως «σαφώς μπορείς να συστήσεις σε έναν άρρωστο να πάει να αυτοκτονήσει, μπορείς όμως και να προσπαθήσεις να τον βοηθήσεις, άλλωστε ο ιός έχει εξαπλωθεί».

«Είμαι έτοιμος να συμμετάσχω στον σχετικό διάλογο όταν αυτός ανοίξει»

 

Χρειάζονται νέα πρόσωπα στην ομάδα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ τονίζει ο Α.Λοβέρδος

Έτοιμος να ριχθεί στη μάχη της υποψηφιότητας για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δηλώνει ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος για πρώτη φορά τοποθετείται δημόσια για το θέμα της επόμενης μέρας στο σοσιαλιστικό κόμμα, λίγες μέρες μετά τη συνάντηση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο γραφείου του υπουργού Οικονομικών.

«Αναζητείται ο πολιτικός μας λόγος. Και παράλληλα με τις υπουργικές μου υποχρεώσεις, διαμορφώνω το πολιτικό πρόγραμμα των μειζόνων προτεραιοτήτων που έχει ανάγκη η χώρα. Είμαι έτοιμος να συμμετάσχω στον σχετικό διάλογο, όταν αυτός ανοίξει» υπογράμμισε μιλώντας στη Real News ο κ. Λοβέρδος.

Ο υπουργός Υγείας προσθέτει ότι η ομάδα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ χρειάζεται οπωσδήποτε και νέα πρόσωπα, ενώ αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο επιστροφής όσων έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ το διάστημα του Μνημονίου αλλά «μόλις ανοίξουν οι διαδικασίες εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ».

Μιλώντας, τέλος, για τη νέα κυβέρνηση, ο κ. Λοβέρδος εξηγεί ότι «είναι περιορισμένου χρόνου και

Ένας μπερδεμένος μεταρρυθμιστής

Αφού δεν έχουμε τα κότσια να καθυποτάξουμε το θηρίο του σπάταλου, διεφθαρμένου, ανίκανου κράτους, φορτώνουμε τις επόμενες γενιές με νέα χρέη

Tην ώρα που ό,τι ξέραμε για την ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται ήδη στον κάλαθο των αχρήστων, την ώρα που κάθε «βεβαιότητα» (ή ψευδαίσθηση, διαλέγετε και παίρνετε) καταρρέει με πάταγο, εδώ στην Ελλάδα η αγωνία για την αυριανή ημέρα (κυριολεκτικά) επισκιάζει κάθε ψύχραιμη αποτίμηση των όσων συμβαίνων.
Κοινός παρονομαστής η «κακή» Γερμανία που αρνείται να υιοθετήσει την μοναδική και «αυτονόητη» συνταγή, δηλαδή την έκδοση ευρωομολόγων και το τύπωμα ζεστού χρήματος έτσι ώστε να αναχαιτιστεί η «λαίλαπα των αγορών», να εξευμενιστούν κάπως οι οίκοι αξιολόγησης, οι νέες κακές μάγισσες του ευρωπαϊκού δράματος.
Aς βάλουμε στην άκρη ότι η έκδοση ευρωομόλογων είναι ένα πάγιο αίτημα του κ. Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πριν αρχίσουμε να συζητάμε στα σοβαρά για όλα αυτά. Αλλά ας μην είμαστε προκατειλημμένοι. Εδώ που φτάσαμε οι ιδεολογικές παρωπίδες δεν έχουν νόημα. Ας τα συζητήσουμε όλα.
Η λογική είναι η παλιά καλή δοκιμασμένη μέθοδος: αφού δεν έχουμε τα κότσια να καθυποτάξουμε το θηρίο του σπάταλου, διεφθαρμένου, ανίκανου κράτους, φορτώνουμε τις επομενες γενιές με νέα χρέη, μετακυλίοντας την ευθύνη για μια πραγματική και ουσιαστική αλλαγή πορείας από γενιά σε γενιά. Δεν έχει σημασία που ακριβώς αυτή η λογική έφτασε την Ευρώπη στη σημερινή αξιοθρήνητη κατάσταση. Έτσι, ενώ υποτίθεται ότι υιοθετήσαμε ενθουσιωδώς το ευρώ για να μην έχει η ελληνική κυβέρνηση όλα αυτά τα «ανεύθυνα» εργαλεία στα χέρια της (ας πούμε τη δυνατότητα τυπώματος νέου χρήματος) τώρα παρακαλάμε να το κάνει η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα!
Φτάσαμε στο σημείο όλη η συζήτηση να γίνεται με βασικό άξονα τα αλλεπάλληλα αλλά εντελώς αβέβαια σχέδια σωτηρίας, τις φορολογικές επιδρομές και τώρα το ευρωομόλογο ξεχνώντας για πολλοστή φορά όσα δεν γίνονται εκεί που εμείς οι «μεταρρυθμιστές» θα έπρεπε να ρίξουμε όλο το

Χωρίς σημαδεμένη τράπουλα

Γίνεται μια συζήτηση στο ΠΑΣΟΚ αυτή την περίοδο: θα φύγει ο Γ. Παπανδρέου από την ηγεσία του κόμματος; Η ερώτηση από μόνη της προκαλεί άλλη ερώτηση: δηλαδή υπάρχει περίπτωση να μην φύγει; Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας αρχηγός κόμματος για να καταστεί επιβλαβής η παραμονή του στην ηγεσία; Συνεπώς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όφειλε ήδη να έχει παραιτηθεί. Πόσο μάλλον όταν λήγει και τυπικά η θητεία του. Προσοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Γ. Παπανδρέου πρέπει να εξαφανιστεί από τον δημόσιο βίο. Ή ότι δεν δικαιούται να ηγηθεί και στο εξής του ΠΑΣΟΚ. Κάθε άλλο. Απλώς γι’ αυτό δεν μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος. Πρέπει να αποφασίσουν οι αρμόδιοι. Δηλαδή η κομματική βάση του ΠΑΣΟΚ.

Συνεπώς για την τάξη των πραγμάτων τουλάχιστον πρέπει να υποβάλει την παραίτησή του και εφόσον το επιθυμεί να διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία. Όχι μέσα σε κάποιο διαμέρισμα όπως έγινε το 2004. Αλλά ανοικτά και με αντίπαλο, όπως έγινε το 2007. Και αν την πάρει με γεια του και με χαρά του. Αλλά το παιχνίδι πρέπει να παιχτεί σωστά. Αλλιώς θα επαληθευτούν όσοι του προσάπτουν ότι ασκεί κληρονομικό δικαίωμα.

Πόσο πιθανό είναι όμως το σενάριο να παραιτηθεί ο Παπανδρέου από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ; Αρκετά. Ποσό πιθανό είναι να διεκδικήσει την ηγεσία εν συνεχεία ως ένας υποψήφιος μετά άλλων; Ελάχιστα. Από χαρακτήρα ή θα παραιτηθεί και θα φύγει ή θα μείνει με κάθε τρόπο. Αν συνδυαστούν αυτές οι δυο απαντήσεις προκύπτει το τρίτο ερώτημα. Υπάρχει περίπτωση να διεκδικήσει την παραμονή του με προσφυγή στην κομματική βάση, χωρίς να παραιτηθεί προηγουμένως;

Αυτό είναι το πονηρό σενάριο. Αλλά δεν είναι πρωτότυπο. Έχει ξαναπαιχτεί το 2007. Ο Γιώργος ήταν εγκατεστημένος στα κεντρικά γραφεία του κόμματος ως πρόεδρος και διεύθυνε τις αρχαιρεσίες στις οποίες κρινόταν ο ίδιος. Είχε όλα τα μέσα στη διάθεση του, ενώ ο Βενιζέλος με τον Σκανδαλίδη

Νέος Tράα...πεζίτης

Ακόμα μια εβδομάδα πέρα­σε και το σίριαλ «ποιος θα υπογράψει τι» καλά κρατεί. Τα τηλεπαράθυρα επικε­ντρώνονται στις δηλώσεις όλων των υποτιθέμενων «παικτών», όμως το παρασκήνιο με τους πραγματικούς παίκτες δουλεύει πυρετωδώς, κάτω απ’ τη μύτη μας, και όλα μπαίνουν στην τελική ευθεία.
Πριν αλλάξουν οι ευρωπαϊκές συν­θήκες ώστε να ανοίξει το παράθυρο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, οι δανειστές μας και τα επεν­δυτικά συμφέροντα που εξαρχής κι­νούσαν τα νήματα πίσω από τις εξε­λίξεις στην ελληνική οικονομία, θα διασφαλίσουν δύο πράγματα:
♦ Να περάσει ο έλεγχος των ελληνι­κών τραπεζών στην τρόικα, ώστε να αλλάξει σιγά - σιγά η μετοχική τους σύνθεση.
♦ Να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες της νέας δανειακής σύμβασης και η συμμετοχή των ιδιωτών στο κούρεμα μέσω του PSI με την προϋπόθεση ότι τα νέα δεδομένα θα διέπονται από το βρετανικό δίκαιο και όχι το ελλη­νικό, ώστε η χώρα να μην μπορεί σε καμία περίπτωση να έχει περιθώρια ελιγμών και υπαναχωρήσεων (εθνι­κό κίνημα «δεν πληρώνω»). Και βε­βαίως, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, οι δανειακές συμβάσεις να παραμείνουν στο ευρωπαϊ­κό νόμισμα.
Οι εσωτερικές πολιτικές εξε­λίξεις δίνουν την εντύπωση ότι οι διεργασίες με την τρόικα σταμάτησαν μέχρι ο Αντώνης Σαμαράς να συνυπογράψει τις εγγυήσεις που ζητούν οι δα­νειστές. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια και βεβαίως αφορά μόνο την έκτη δόση, η καθυ­στέρηση της οποίας δεν επι­βαρύνει κανέναν άλλον πλην του Δημοσίου και ίσως μι­σθωτούς και συνταξιούχους.
Τα υπόλοιπα όχι μόνο προ­χωρούν κανονικά και αβία­στα, αλλά βρίσκονται ένα βήμα πριν από την

«Να τελειώνουμε με την Ελλάδα»

Την αποστολή να πείσει τους σκληροπυρηνικούς της ευρωζώνης, ώστε να ανάψουν και αυτοί πράσινο φως για την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα, ανέλαβε ο Βόλφγκανκ Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών συναντήθηκε χθες με τον Ολλανδό και τη Φινλανδή ομολόγους του.

«Πού την έβαλα αυτή την επιστολή;»(ΕΡΑ/ΑΠΕ) Φαίνεται ότι η Γερμανία είναι αποφασισμένη να τους πείσει ότι η Ελλάδα έχει δώσει όλες τις εγγυήσεις που χρειάζονται για να προχωρήσει η 6η δόση. Αλλωστε, εάν το Βερολίνο πιστεύει ότι η επιστολή Σαμαρά είναι επαρκής, τότε δεν θα υπάρξουν και μεγάλες αναστολές από Φινλανδία και Ολλανδία για να συμφωνήσουν και αυτές. Στη γερμανική πρωτεύουσα βιάζονται να κλείσουν το θέμα της Ελλάδας το γρηγορότερο, έτσι ώστε να ασχοληθούν με τα σοβαρότερα προβλήματα, δηλαδή τις επιθέσεις που δέχονται τις τελευταίες ημέρες μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης, όπως η Ιταλία και η Γαλλία.
Εξερχόμενοι από τη συνάντηση, οι τρεις υπουργοί ανακοίνωσαν ότι οι αποφάσεις για την Ελλάδα θα ληφθούν την Τρίτη στο Eurogroup.
Με χθεσινές δηλώσεις τους, ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος αλλά και ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών στο Βερολίνο αρνήθηκαν να πάρουν θέση και να σχολιάσουν την επιστολή Σαμαρά προς τους Ευρωπαίους. «Δεν κάνουμε καμιά αξιολόγηση, ούτε θετική ούτε αρνητική, αυτό είναι δουλειά της τρόικας», είπε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών κ. Κότχαουζ.
Γενική είναι η αίσθηση ότι η επιστολή Σαμαρά έχει γίνει δεκτή σε θετικό κλίμα στο Βερολίνο, αλλά τη στιγμή αυτή δεν θέλει να προκαταλάβει αντιδράσεις προτού συνεδριάσει το Γιούρογκρουπ την ερχόμενη εβδομάδα για να αποφασίσει για την εκταμίευση της 6ης δόσης. Γεγονός είναι όμως ότι για πολλούς στο Βερολίνο η επιστολή αυτή δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμεναν, αλλά με μια διάθεση συμβιβασμού και εάν και οι υπόλοιποι εταίροι συμφωνούν, θα προχωρήσει η εκταμίευση της δόσης.

Ρεκόρ πτώσης του ευρώ εν μέσω ανησυχιών για την κρίση χρέους

Το ευρώ υποχώρησε χθες στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων επτά εβδομάδων έναντι του δολαρίου, καθώς οι επενδυτές ανησυχούν ότι η κρίση στην ευρωζώνη θα επιδεινωθεί περαιτέρω. Εν τω μεταξύ, απώλειες 1,35% κατέγραψε το Χρηματιστήριο Αθηνών.

Αυτόν τον μήνα έχουν εξανεμιστεί από τις διεθνείς αγορές πάνω από 4 τρισεκατομμύρια δολάρια, καθώς η ραγδαία αύξηση του κόστους κρατικού δανεισμού υπονομεύει τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας.

Αιτία για την πτώση του ενιαίου νομίσματος είναι η ραγδαία αύξηση του κόστους κρατικού δανεισμού στην Ιταλία και η πτώση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης, στη Γαλλία, στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2009.

Το ευρώ υποχώρησε μέχρι τα 1,3116 δολάρια, χαμηλότερο επίπεδο από τις 4 Οκτωβρίου.
Αυτή την εβδομάδα σημείωσε απώλειες 2,2%.

Έναντι του ιαπωνικού νομίσματος, το ευρώ σημείωσε απώλειες 0,30% στα 102,58 γεν. Από τις αρχές της εβδομάδας υποχωρεί κατά 1,4%.
Απώλειες στο Χρηματιστήριο Αθηνών
Εν τω μεταξύ, απώλειες 1,35% κατέγραψε την Παρασκευή το Χρηματιστήριο Αθηνών.
Ο Γενικός Δείκτης Τιμών έκλεισε με αρνητικό πρόσημο, στις 664,24 μονάδες.

Πολυετή βαρυχειμωνιά προβλέπουν 30 οικονομολόγοι

Θα περάσουν χρόνια έως ότου η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης καταφέρουν να ορθοποδήσουν από την ύφεση ή την υποτονική ανάπτυξη, την υψηλή ανεργία και τα ελλείμματα.

Τριάντα οικονομολόγοι, που συμμετείχαν σε σχετική έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε από το Reuters την προηγούμενη εβδομάδα, πιστεύουν ότι η έξοδος της χώρας μας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας από τη σημερινή κρίση θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο από αυτόν που εκτιμούν σήμερα οι κυβερνήσεις. Προβλέπουν χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης για το 2012 και το 2013 και την ανεργία να παραμένει στα σημερινά εκρηκτικά επίπεδα, τουλάχιστον ώς το 2014.
Ειδικά για την Ελλάδα, οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η οικονομία θα βιώσει τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ύφεση από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η μέση πρόβλεψη είναι ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα συρρικνωθεί -για πέμπτο συνεχόμενο χρόνο- το 2012 κατά 3%, ενώ για το 2013 δεν βλέπουν καθόλου ανάπτυξη. Εκτιμήσεις οι οποίες είναι εμφανώς χειρότερες σε σχέση με αυτές του Μεσοπρόθεσμου και οι οποίες μιλούν για ύφεση 3% το 2012 και ανάπτυξη 2,1% το 2013.
Παράλληλα, προβλέπουν ότι η επίσημη ανεργία θα ξεπεράσει το 18% το 2012, ενώ στους νέους θα εκτοξευθεί αντίστοιχα ώς το 44%. Οπως υπογραμμίζουν, αυτή η παρατεταμένη καθίζηση της ελληνικής οικονομίας είναι κυρίως αποτέλεσμα των τεράστιων περικοπών στους μισθούς και τις συντάξεις του δημόσιου τομέα, των σημαντικών απωλειών θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και της αύξησης των φόρων. Μέτρα που επιβλήθηκαν στο πλαίσιο των συμφωνιών δανειοδότησης που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με τους διεθνείς πιστωτές.
Εξίσου απογοητευτικές είναι, όμως, οι προβλέψεις των οικονομολόγων και για τις υπόλοιπες χώρες.
Για την Πορτογαλία βλέπουν ότι η οικονομία της θα βιώσει τη χειρότερη ύφεση από τη δεκαετία του '70. Ετιμούν ότι, λόγω των σκληρών μέτρων λιτότητας, το πορτογαλικό ΑΕΠ θα συρρικνωθεί κατά 1,6% φέτος, κατά 2,9% το 2012 και 0,9% το 2013.
Για την Ιρλανδία προβλέπουν ανάπτυξη 1,6% φέτος, 0,7% το 2012 και 2% το 2013. Θεωρούν, όμως, το στόχο της κυβέρνησης για μέσο ρυθμό ανάπτυξης 2,8% από το 2013 ώς το 2015 υπεραισιόδοξο και προειδοποιούν για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει στην ανάπτυξη της προσανατολισμένης στις

Ο ψευτόμαγκας

Σε ένα εκφυλισμένο κράτος αντιπαρατίθεται μια εκφυλισμένη εργατική αριστοκρατία, η οποία, όπως η συντεχνία των πολιτικάντηδων, θέλει να είναι πάνω από το νόμο

Είχε μάθει να τρομοκρατεί τα ανώτατα διοικητικά στελέχη της ΔΕΗ με λεκτική βία και προπηλακισμούς, γεγονός που σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα θα τον είχε στείλει στη φυλακή. Το ανήμπορο κράτος μας, επιτέλους, συνειδητοποίησε, μετά από πέντε μέρες, ότι η κατάληψη του Κέντρου Έκδοσης Εντολών Διακοπής Ηλεκτροδότησης της ΔΕΗ ήταν παράνομη και χρησιμοποίησε νόμιμη βία για τον τερματισμό της.
Τη σύλληψή του ο κ.Φωτόπουλος θα την καταχωρίσει αναμφίβολα στο βιογραφικό του. Στην Ελλάδα μετράνε οι ψευτομαγκιές – εκλαμβάνονται ως ηρωισμοί από τη λαϊκιστική αριστερά που συνήθως δίνει τον τόνο στην πεζοδρομιακή αναταραχή και, άρα, στα ΜΜΕ. Ο νόμος είναι καλός μόνο όταν δικαιώνει τις αντιλήψεις τους, διαφορετικά είναι «αντιλαϊκός» και «ταξικός». Ο κ. Φωτόπουλος ξέρει καλά ότι δεν θα τιμωρηθεί, όπως δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανένας καταληψίας.
Φαντασιώνεται ο κακόμοιρος ότι είναι ένας Λεχ Βαλέσα, ενώ δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια σύγχρονη έκδοση του Χατζηχρήστου που θυμώνει, κορδώνεται για τον προσέξουν, και φωνάζει στους παριστάμενους: «κρατάτε με ρε»! Ένας κρατικοδίαιτος ψευτόμαγκας, που του λείπει η καλλιέργεια αλλά του περισσεύει το θράσος, συνάντησε για πρώτη φορά το χέρι του νόμου. Υποθέτω ότι φίλοι του υπουργοί όπως ο Χρυσοχοϊδης και ο Λοβέρδος θα κάνουν παραστάσεις στον άλλο κοινό τους φίλο υπουργό Παπουτσή, για να τύχει της αβρής μεταχείρισης που αρμόζει στην εμπροσθοφυλακή της εργατικής αριστοκρατίας.
Αν ήταν παλικάρι με αρχές (διαβάστε το όπως θέλετε…), κι όχι απλώς ένας ισχυρός βραχίονας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, θα επιζητούσε τη σύλληψή του και την τιμωρία του. Θα ενεργούσε δηλαδή με βάση τους κανόνες της πολιτικής ανυπακοής, προκειμένου, με την προσωπική του περιπέτεια, να επισύρει την προσοχή της κοινωνίας σε άδικους κατ΄ αυτόν νόμους. Αυτό όμως προϋποθέτει τη διάθεση να αναλάβει το κόστος των πράξεών του, να ταλαιπωρηθεί, να υποστεί τις δυσάρεστες συνέπειες του νόμου. Ο κ.Φωτόπουλος όμως έχει μάθει να παίρνει, όχι να δίνει, να

Η τοξική Ευρώπη

Όσοι παρακολουθούν από κοντά την εξέλιξη της κρίσης χρέους στην Ευρώπη αντιλαμβάνονται πια ότι η κατάσταση τείνει να ξεφύγει και πως αν δεν υπάρξει έγκαιρη παρέμβαση πολύ σύντομα θα είναι εκτός ελέγχου.

Ήδη το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα αντιμετωπίζει καταστάσεις σαν κι αυτές που αντιμετώπιζε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα πριν από ένα χρόνο.

Οι ευρωπαϊκές Τράπεζες δεν έχουν πια γραμμές χρηματοδότησης από τον υπόλοιπο κόσμο, τα κεφάλαια φεύγουν προς άλλες κατευθύνσεις, οι διαχειριστές κεφαλαίων αναζητούν καταφύγια στις ΗΠΑ και αλλού, τα πάντα δείχνουν αβέβαια και προβληματικά.

Οι ευρωπαϊκές χώρες επίσης αντιμετωπίζονται με καχυποψία από τις αγορές, οι δανειακές ανάγκες τους είναι υπέρογκες, το 2012 θα ανέλθουν σε 800 δισ. ευρώ και τα επιτόκια κινούνται ανοδικά,προσεγγίζουν προ έτους αντίστοιχα ελληνικά, που κατέστησαν το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο. Το ίδιο κινδυνεύουν να πάθουν τώρα και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και οι

Δανεικά κι αγύριστα…

Αν η Ελλάδα αποτελεί χείριστο παράδειγμα οικονομικής διαχείρισης λόγω των αλλεπάλληλων δανεισμών και του μονίμως αρνητικού ισοζυγίου της, τα κόμματα αποτελούν μικρογραφίες της Ελλάδας. Απλώς, για τα κόμματα δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα της κρίσης, δεδομένου ότι οι εγχώριοι δανειστές τους εξακολουθούν να επιδεικνύουν βλακώδη εμπιστοσύνη στην πιστοληπτική τους ικανότητα. Προφανώς, λόγω του καλομελετημένου νομοθετικού πλαισίου που προβλέπει ότι οι κομματικές επιχορηγήσεις θα αποτελούν νυν και αεί «μέρισμα» από τα κρατικά έσοδα, τα κόμματα θεωρούνται οικονομικά σιγουράκια...

Μ’ αυτό το σκεπτικό λοιπόν και με τη λογική «όλοι δικοί μας είμαστε..., σήμερα σε εξυπηρετώ εγώ, αύριο με εξυπηρετείς εσύ», το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία απολάμβαναν τα τελευταία χρόνια και εξακολουθούν να απολαμβάνουν ρευστότητα που θα ζήλευαν ακόμα και οι πιο υγιείς επιχειρήσεις. 235 εκατομμύρια ευρώ έχουν πάρει από κρατικές τράπεζες οι δυο προαιώνιοι εχθροί, υποθηκεύοντας προκαταβολικά τις επιχορηγήσεις τους ίσαμε το 2015. Η Αγροτική Τράπεζα μάλιστα έχει δείξει ακόμα μεγαλύτερη γενναιοδωρία κι αγαθοσύνη κι έχει αποδεχτεί ως ασφαλές περιουσιακό στοιχείο την ενίσχυση που θα λάβουν οι πολιτικοί φορείς μέχρι το 2018.

Αν επιζήσουν μέχρι τότε. Και δεν είναι μόνο οι εξ αίματος οικονομικοί συγγενείς που τους δανείζουν... Κάμποσα εκατομμύρια έχουν στάξει στα κομματικά ταμεία και εξ αγχιστείας (ήτοι από Marfin κι από Πειραιώς μεριά). Κι όταν κάποια στιγμή τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο επίφοβα, οι δυο ενδιαφερόμενοι στράφηκαν και στην Τράπεζα Αττικής, της οποίας τα χρηματοκιβώτια τα βρήκαν ανοιχτά και τα σκυλιά δεμένα.

Και για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι χρεωμένοι μόνο οι μεγάλοι. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ χρωστάνε 6 και 4,4 εκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα. Μόνο ο φοβερός Καρατζαφέρης, που προφανώς μπορεί και αυτοδανειοδοτείται επαρκώς, δεν έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με κανέναν...

Μοναδική απάντηση στη δανειακή αφροσύνη των κομμάτων είναι το νομοσχέδιο που εκκρεμεί στην ατζέντα Γιαννίτση και προβλέπει τη σύσταση επιτροπής (αποτελούμενης από δικαστικούς) για το ξεσκόνισμα των οικονομικών των κομμάτων και την αυστηρή παρακολούθηση των δαπανών τους. Θα περάσει όμως;

Μ’ αυτό το σκεπτικό λοιπόν και με τη λογική «όλοι δικοί μας είμαστε..., σήμερα σε εξυπηρετώ εγώ, αύριο με εξυπηρετείς εσύ», το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία απολάμβαναν τα τελευταία χρόνια και εξακολουθούν να απολαμβάνουν ρευστότητα που θα ζήλευαν ακόμα και οι πιο υγιείς επιχειρήσεις. 235 εκατομμύρια ευρώ έχουν πάρει από κρατικές τράπεζες οι δυο προαιώνιοι εχθροί, υποθηκεύοντας προκαταβολικά τις επιχορηγήσεις τους ίσαμε το 2015. Η Αγροτική Τράπεζα μάλιστα έχει δείξει ακόμα μεγαλύτερη γενναιοδωρία κι αγαθοσύνη κι έχει αποδεχτεί ως ασφαλές περιουσιακό στοιχείο την ενίσχυση που θα λάβουν οι πολιτικοί φορείς μέχρι το 2018.
Αν επιζήσουν μέχρι τότε. Και δεν είναι μόνο οι εξ αίματος οικονομικοί συγγενείς που τους δανείζουν... Κάμποσα εκατομμύρια έχουν στάξει στα κομματικά ταμεία και εξ αγχιστείας (ήτοι από Marfin κι από Πειραιώς μεριά). Κι όταν κάποια στιγμή τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο επίφοβα, οι δυο ενδιαφερόμενοι στράφηκαν και στην Τράπεζα Αττικής, της οποίας τα χρηματοκιβώτια τα

Τσίπρας: Δικαίωση στον αγώνα κατά του τέλους ακινήτων η απάντηση της Κομισιόν



ακινήτων, χαρακτήρισε ο Αλέξης Τσίπρας την απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Χουντή, σύμφωνα με την οποία η ΔΕΗ δεν δικαιούται να κόψει το ρεύμα σε καταναλωτή που δεν θα πληρώσει το χαράτσι. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού έδωσε σήμερα συνέντευξη τύπου, κατά τη διάρκεια της οποίας υπογράμμισε πως «έστω και ένα νοικοκυριό να μείνει δίχως ρεύμα, εμείς δεν πρόκειται να το αφήσουμε έτσι». Όπως διευκρίνισε, ο Συνασπισμός προτίθεται να προσφύγει κατά των σχετικών αποφάσεων τόσο στα ελληνικά όσο και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Παράλληλα, κάλεσε την κυβέρνηση να πάρει πίσω «το παράνομο και αντισυνταγματικό μέτρο». Πρόσθεσε ότι «ένας νέος συνασπισμός εξουσίας όχι μόνο δεν θα αναγνωρίσει αντισυνταγματικές πράξεις, επονείδιστες συμβάσεις, κυρίως όμως θα τους καλέσει να λογοδοτήσουν για τις παρανομίες

Άδικη η συνεχόμενη φορολογική επιβάρυνση των ασθενέστερων, τονίζει η Alpha Bank

«Χωρίς αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου της φοροδιαφυγής, η κατανομή των βαρών, με την εξουθενωτική μείωση των συντάξεων και την κατά συρροή επιβάρυνση των ασθενέστερων στρωμάτων παρά τις προσπάθειες περί του αντιθέτου, είναι εξαιρετικά άδικη» τονίζει σε ανακοίνωσή της η Alpha Bank.
Οι αναλυτές της τράπεζας αναφέρουν επίσης ότι με δραστική μείωση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής θα δοθεί η απαιτούμενη προοπτική για μείωση του σημερινού υψηλού φορολογικού βάρους των συνεπών φορολογουμένων.

«Οι τελευταίοι μάλιστα, βλέπουν ότι, ενώ η φορολογική τους επιβάρυνση διογκώνεται συνεχώς τα τελευταία έτη, τα φορολογικά έσοδα εξακολουθούν να μειώνονται» αναφέρει χαρακτηριστικά η Alpha Bank.

Παράλληλα οι αναλυτές της τράπεζας βασιζόμενοι στα στοιχεία του προϋπολογισμού αναφέρουν ότι είναι εμφανές πως φέτος σημειώθηκε νέα έξαρση της φοροδιαφυγής τόσο στο φόρο εισοδήματος όσο και στον ΦΠΑ αλλά και στις ασφαλιστικές εισφορές. «Πρόκειται για φαινόμενα τα οποία αναμένεται να συνεχιστούν, ενδεχομένως με μεγαλύτερη ένταση και το 2012» τονίζει η τράπεζα.

Ο γαμπρός μου ο Έλληνας

Ο κύριος Σάββας είναι ένας απόμαχος δικηγόρος και η επιτομή του συντηρητικού ανθρώπου. Οικογένεια, πατρίδα, ορθοδοξία. Από τα αρκετά που είχαμε συζητήσει, είναι ξεκάθαρο ότι με τους ξένους δεν τα πάει και άριστα. Τη δική μου περίπτωση τη βλέπει ως «ξεχωριστή που αν δεν σου πει ο ίδιος την καταγωγή του, δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είναι Αλβανός. Ελληνότατος είναι το παιδί»!

Σήμερα τον είδα μετά από καιρό. Κουρασμένος και καταβεβλημένος αλλά πολύ χαρούμενος. Αφού μας κέρασε την καθιερωμένη σοκολάτα, ζήτησε την προσοχή μας διότι «υπάρχουν πολύ ευχάριστα νέα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας». Αφού «επιστράτευσε» το ωραιότερο χαμόγελο που βρήκε στην 83 ετών ύπαρξή του , και σιγουρεύτηκε ότι τον ακούμε με τη δέουσα προσοχή, άρχισε: «Η Μαρία παντρεύεται σε τρεις βδομάδες! Το παιδί που θα πάρει είναι σαράντα ετών, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα σε μια εταιρία με έδρα το Μαρούσι η οποία παίρνει έργα στη Μέση Ανατολή. Από τις λίγες φορές που τον έχω δει, μπορώ να τον περιγράψω ως ένα λαμπρό νέο, με καλές σπουδές, με κουλτούρα, με καλοσύνη και δείγματα άριστης συμπεριφοράς. Αν και τα οικονομικά είναι προσωπική υπόθεση και δεν με ενδιαφέρουν, από τα λίγα που έχω καταλάβει πληρώνεται πάρα πολύ καλά. Όχι μόνο για την εποχή αλλά και για την προηγούμενη εποχή με τους καλούς μισθούς».
Ευχηθήκαμε «με το καλό, συγχαρητήρια στη κόρη και να σας χαρίσουν και πολλά εγγόνια». Αλλά η αφήγηση είχε και άλλο «ζουμί». Κομπιάζοντας κάπως, όμως, και με μια, προς τα κάτω κλίση στα μάτια, η συνέχεια της παρουσίασης του νέου γαμπρού. «Το παιδί όπως είπαμε είναι χαρά θεού. Ο γάμος θα τελεστεί στο δημαρχείο και η δεξίωση, όπου φυσικά εσείς οι φίλοι μου θα είστε οι πρώτοι καλεσμένοι, θα γίνει στο τάδε ξενοδοχείο». Η απορία των άλλων δυο παρευρισκομένων και φίλων- δικηγόροι στο επάγγελμα και πατέρας και κόρη στη ζωή- μεγάλη και η αντίδραση άμεση. Ομολογώ πως τα δικά μου αντανακλαστικά δεν λειτούργησαν με τέτοια ταχύτητα αλλά η εξήγηση μάλλον βρίσκεται στο γεγονός ότι μεγάλωσα σε κοινωνία που μόνο πολιτικός γάμος υπήρχε.

Η οργή χωρίς στρατηγική φέρνει φασισμό

Tα χαμένα έσοδα από το «δεν πληρώνω» δεν θα αναπληρωθούν, θα κοπούν οι επενδύσεις σε υποδομή και οι δημόσιες υπηρεσίες μεταφορών, Παιδείας, Υγείας

Το 1972 στη Χιλή ένα μεγάλο απεργιακό κίνημα παρέλυσε την οικονομία, κλόνισε την κυβέρνηση του Αλιέντε και ετοίμασε τον δρόμο για το πραξικόπημα του Πινοσέτ.
Πρωτεργάτες οι φορτηγατζήδες, οι μικρέμποροι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες: οργισμένοι μικροαστοί και μικροεργοδότες. Και από δίπλα, οι νοικοκυρές με τις κατσαρόλες. Δεν είναι όλες οι απεργίες ενάντια στο κεφάλαιο, ούτε είναι κάθε μαζική ανυπακοή πρόκριμα για περισσότερη δημοκρατία.
Σήμερα στην Ελλάδα το ρεύμα της «ανυπακοής» δεν ξέρουμε πώς θα επηρεάσει την κεντρική πολιτική σκηνή. Αλλά μπορούμε να προβλέψουμε πώς θα επηρεάσει την ανάπτυξη, την κατανομή του εισοδήματος, τα καταναλωτικά πρότυπα. Δεν θα λειτουργήσει όπως θα ήθελαν οι ιδεολογικοί του μέντορες. 

Τα μέτωπα της «ανυπακοής» είναι κυρίως δύο ειδών: δεν εγκαταλείπω το ειδικό μου προνόμιο (φορτηγά, γιατροί ΙΚΑ) και «δεν πληρώνω» (διόδια, εισιτήρια). Επιβιώνουν βέβαια και τα παλιά μέτωπα (φοροδιαφυγή, τρακτέρ). Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής; 

Στην Ελλάδα δεν έχουμε ενιαίο κοινωνικό κράτος να υπερασπιστούμε. Δεν έχουμε βασική εθνική σύνταξη για όλους τους ηλικιωμένους. Δεν έχουμε πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας με ίση πρόσβαση για όλους. Δεν έχουμε δημόσια Παιδεία που δίνει ουσιαστικά εφόδια. Δεν έχουμε γενικούς κανόνες στην αγορά εργασίας και στα επαγγέλματα. Εχουμε το πιο κατακερματισμένο και άδικο συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ευρώπη, την πιο ανεφάρμοστη εργατική νομοθεσία για μεγάλα στρώματα εργαζομένων, τις περισσότερες επί μέρους προστασίες των επαγγελμάτων και ακριβά μη πανεπιστήμια. Παράλληλα, συγκριτικά πολύ χαμηλά δημόσια έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ. 

Ο αγώνας για να προστατευθούν αυτά τα κεκτημένα, αν πετύχει, θα αναπαραγάγει το ξοφλημένο οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης: λίγες επιχειρήσεις και λίγοι εργαζόμενοι που παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα, πάμπολλοι αυτοαπασχολούμενοι που οι μισοί βιοπαλεύουν και οι μισοί καρπώνονται προσόδους, μισθοί στο Δημόσιο που δεν αντιστοιχούν σε χρήσιμη υπηρεσία- τώρα με περισσότερη φτώχεια, αφού στέρεψαν τα δάνεια.
Το «δεν πληρώνω», όμως, λένε μερικοί, είναι κάτι διαφορετικό: διεκδικεί με νέο τρόπο τον «δημόσιο χαρακτήρα» των δρόμων, των μεταφορών, των ιατρείων. Θα φέρει όμως το αντίθετο αποτέλεσμα,