Ποιός φοβάται το κούρεμα

"Τι θα σημάνει ένα μεγάλο κούρεμα για τον πολίτη και την χώρα;" Αυτό το ερώτημα έχει σχεδόν αντικαταστήσει την "καλημέρα". Λογικό είναι: Δυο χρόνια τώρα, μέσες άκρες, πολιτικοί και opinion makers μας λένε ότι η διαγραφή μέρους του ελληνικού δημοσίου χρέους (γιατί αυτό σημαίνει "κούρεμα") θα ήταν εθνική καταστροφή. Τώρα που οι ίδιοι, θέλοντας και μη, συζητούν αυτή την εξέλιξη ως αναπόφευκτη, ο κόσμος φοβάται ότι η καταστροφή τελικά ήρθε.

Επειδή η αγωνία είναι διάχυτη, θα πάω κατ´ ευθείαν στο δια ταύτα:

1. Το κούρεμα ήταν αναπόφευκτο από τον Γενάρη του 2010.

2. Η καθυστέρησή του επί δυο σχεδόν χρόνια ζημίωσε την Ελλάδα, φτώχυνε τον μέσο έλληνα, καθυστέρησε την μεταρρυθμιστική διαδικασία στην χώρα μας, συρρίκνωσε ακόμα και μέρος του υγιούς παραγωγικού ιστού, και έβαλε την Ευρώπη σε μια διαδικασία αποδόμησης που απειλεί την Ήπειρό μας. Ακόμα πιο σημαντικό, η διετής καθυστέρηση σημαίνει ότι, αντί η ελληνική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί το κούρεμα ως διαπραγματευτικό χαρτί με γνώμονα το συμφέρον της χώρας, σήμερα παρακολουθεί τις διαπραγματεύσεις μεταξύ άλλων μερών που θα προσδιορίσουν το ύψος και την μορφή του κουρέματος και ερήμην των ελληνικών συμφερόντων.

3. Το ύψος του κουρέματος θα κυμανθεί μεταξύ του 60% και του 80%, ανεξάρτητα από το νούμερο που θα ανακοινωθεί αύριο. Μην ξεχνάμε ότι την 21η Ιουλίου είχε αποφασιστεί ότι τα ομόλογα δεν θα κουρευτούν ως προς την ονομαστική τους αξία αλλά απλώς θα επιμηκυνθεί η διάρκεια τους στα 30 χρόνια. Το κούρεμα του 21% που λέγαμε ότι προέκυψε τότε υπολογίστηκε "διαχρονικά", λαμβάνοντας υπ´ όψη τις απώλειες τόκων από την επιμήκυνση. Η διάφορα με το νέο κούρεμα είναι

Ελληνο-γερμανική καμπάνια για την καθιέρωση φορολογίας στον πλούτο

Σε εξέλιξη βρίσκεται ελληνο-γερμανική καμπάνια για την καθιέρωση μόνιμης φορολογίας στον πλούτο. Την αρχική έκκληση, με προοπτική να αποκτήσει πανευρωπαϊκό χαρακτήρα και να συνδυαστεί με κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων και καταστολή της φοροδιαφυγής, την οποία προσυπογράφουν ενεργοί πολίτες από τους χώρους των οικονομικών επιστημών, της πανεπιστημιακής κοινότητας, της δημοσιογραφίας, του συνδικαλισμού, της Κοινωνίας των Πολιτών, αλλά και του πολιτισμού, υιοθέτησε και προσυπογράφει το www.eklogika.gr.

Συγκέντρωση υπογραφών ξεκίνησε και στο διαδίκτυο, στα ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά, στη διεύθυνση http://www.callforawealthlevy.eu/. Στην ίδια διεύθυνση έχει αναρτηθεί και το γερμανικό δελτίο τύπου για την έναρξη της εκστρατείας, μαζί με τις πρώτες υπογραφές.
Βασικό σκεπτικό της έκκλησης είναι ότι τα μεγάλα ιδιωτικά χαρτοφυλάκια δε θα είχαν διατηρήσει την αξία τους χωρίς τα ιλιγγιώδη ποσά δημόσιου χρήματος που ξοδεύτηκαν για τη διάσωση των τραπεζών. Η φορολόγησή τους είναι λοιπόν απαραίτητη, ως αντιστάθμισμα για τα αυξημένα δημόσια ελλείμματα και τις σοβαρές περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες και δημόσιες επενδύσεις.
Η καμπάνια ξεκίνησε με πρωτοβουλία των Πράσινων ευρωβουλευτών Μιχάλη Τρεμόπουλου και Σβεν Γκήγκολντ.
Το κείμενο δόθηκε στη δημοσιότητα, μαζί με τις 10 πρώτες υπογραφές υποστήριξης από την Ελλάδα και τη Γερμανία, αντίστοιχα. Από την Ελλάδα συνυπογράφουν οι:
Γιάννης Βαρουφάκης, καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κώστας Καλλωνιάτης, οικονομικός αναλυτής, δημοσιογράφος
Γιώργος Κατρούγκαλος, αναπλ. καθηγητής συνταγματικού δικαίου, Δημοκρ. Πανεπιστ. Θράκης
Ορέστης Κολοκούρης, συντονιστής της Εκτ. Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ



Τι πιστεύουμε

Η φοβερή κρίση που πλήττει σήμερα την Ελλάδα αποδεικνύει καθημερινά ότι τα πολιτικά κόμματα και τα στελέχη τους, με λιγοστές φωτεινές εξαιρέσεις, είναι ανεπαρκή, ανίκανα να ανταποκριθούν στη σοβαρότητα των περιστάσεων.
Αυτό το επικίνδυνο για τη δημοκρατία μας γεγονός θέτει επιτακτικά σε όλους τους πολίτες το αίτημα να αναλάβουν ενεργότερο ρόλο για το μέλλον τους. Μπροστά στην κατάσταση αυτή, εμείς, μια ομάδα Ελληνίδων και Ελλήνων που δεν αντέχουμε πια να παρακολουθούμε με σταυρωμένα τα χέρια τον τόπο μας να καταστρέφεται, αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τον Κοινωνικό Σύνδεσμο, ως όργανο έκφρασης των αγωνιών και, κυρίως, των ελπίδων μας.
Προερχόμαστε από όλες τις γωνιές της χώρας κι από ευρύ επαγγελματικό, κοινωνικό και μορφωτικό φάσμα. Διαφορετικές είναι και οι πολιτικές διαδρομές μας. Ορισμένοι δεν ασχοληθήκαμε ποτέ ενεργά με τα κοινά, κάποιοι μετείχαμε σε μη κομματικούς φορείς, ενώ άλλοι υπήρξαμε στο παρελθόν μέλη κομμάτων. Τώρα, όμως, μας ενώνει όλους η απόφαση να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για την εθνική ανόρθωση.
Ο Κοινωνικός Σύνδεσμος έχει ως σκοπό να προωθήσει την πληροφόρηση, το διάλογο και, κυρίως, τη δράση, ώστε η κοινωνία των πολιτών να ενεργοποιηθεί και να αναλάβει θετικές πολιτικές πρωτοβουλίες.

1. Η κρίση και οι κίνδυνοι
Η παραλυσία της πολιτικής απειλεί τη χώρα με τον κίνδυνο μιας αυριανής οικονομικής καταστροφής

Γ.Σεφερτζής: Μικρή η απόσταση από το χάος, αν δεν δοθεί οριστική λύση την Τετάρτη

 

Μία πολιτική λύση από την παρούσα Βουλή, η οποία θα εξασφαλίζει την ευρύτερη δυνατή κοινοβουλευτική στήριξη, «βλέπει» ως το πιο ρεαλιστικό σενάριο ο πολιτικός αναλυτής Γιώργος Σεφερτζής, αναφερόμενος στις πολιτικές εξελίξεις που δύνανται να ακολουθήσουν την κρίσιμη ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής της Τετάρτης.

Όπως εξηγεί, αυτό είναι πιθανό να συμβεί μέσα από έναν «οριζόντιο διαχωρισμό εκείνων οι οποίοι μπορούν να καταλήξουν σε μία μίνιμουμ συμφωνία για την έξοδο από την κρίση και εκείνων οι οποίοι φαντασιώνονται ανέφικτες λύσεις». Αναφερόμενος ειδικά στα περιθώρια συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ο ίδιος θεωρεί πως μάλλον αποκλείεται μια συναίνεση από την ηγεσία της ΝΔ αλλά ότι δεν ισχύει το ίδιο και για όλους τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε κάθε περίπτωση, εκφράζει τις επιφυλάξεις του για την ικανότητα των υφιστάμενων κομματικών δυνάμεων να αλλάξουν τους όρους που χαρακτήριζαν έως σήμερα τον μεταξύ τους πολιτικό ανταγωνισμό.

Ο κ. Σεφερτζής δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να ζητήσει η κυβέρνηση τη ψήφιση της επόμενης δανειακής σύμβασης με ευρεία πλειοψηφία (180 ψήφους), εκτιμώντας πως το ίδιο το Μαξίμου «πριν απ’ όλους έχει συνειδητοποιήσει το λάθος που έκανε όταν ετέθη θέμα ψήφου του Μνημονίου και εν συνεχεία του Μεσοπρόθεσμου, αφού δεν αναζήτησε μια ευρύτερη στήριξη των νομοσχεδίων ακριβώς προς επιβεβαίωση μιας συναίνεσης που, αν δεν υπάρχει σε κομματικό επίπεδο, τουλάχιστον θα μπορούσε να βρεθεί σε επίπεδο κοινωνικής και οικονομικής αναγκαιότητας».

«Αν οι αποφάσεις της Τετάρτης δεν οδηγούν σε οριστική λύση, τότε θα είναι πολύ μικρή η απόσταση που μας χωρίζει από το χάος», υπογραμμίζει, τονίζοντας ότι οι πολιτικές εξελίξεις έχουν ούτως ή

Παρουσιάστηκε ο «Κοινωνικός Σύνδεσμος» του Φλωρίδη

Την άμεση στήριξη από το «απερχόμενο» πολιτικό σύστημα μίας κυβέρνησης ευρείας πλειοψηφίας ζήτησε ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γ. Φλωρίδης, κατά την παρουσίαση του «Κοινωνικού Συνδέσμου», του πολιτικού ομίλου στον οποίο είναι ιδρυτικό μέλος.

Πρόσθεσε ότι μεσοπρόθεσμα θα πρέπει να προχωρήσει η η αναγκαία αναδιάρθωση του πολιτικού συστήματος, με εμβάθυνση της δημοκρατίας σ΄όλα τα επίπεδα. Σχολιάζοντας την παραίτησή του από τη Βουλή, στις 16 Ιουνίου, υποστήριξε ότι ανέλαβε εμπράκτως το μερίδιο που του αναλογεί για την ευθύνη του πολιτικού συστήματος στην κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα.
Όσον αφορά στον "Κοινωνικό Σύνδεσμο", στην ιδρυτική διακήρυξη αναφέρεται ότι "κύριος στόχος είναι να προωθήσει την πληροφόρηση, το διάλογο και τη δράση, ώστε να ενεργοποιηθεί η κοινωνία των πολιτών". Θέτει ως πρώτη προτεραιότητα τη συγκρότηση κυβέρνησης η οποία " θα έχει σκοπό να συμβάλει στην ανάταξη της χώρας, με εθνικό στόχο να μετέχει ενεργά στον πυρήνα της ΕΕ και στη ζώνη του Ευρώ, με απαραίτητη δημοσιονομική πειθαρχία, πηγή νέου πλούτου όχι το κράτος, αλλά την παραγωγική οικονομία, με ανοιχτά σχολεία και πανεπιστήμια, με την ανάδειξη, σ΄αυτήν την προσπάθεια, των αρίστων και όχι των κομματικών ημετέρων".
Ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης, ο οποίος συνυπογράφει την ιδρυτική διακήρυξη, δήλωσε ότι ο "Κοινωνικός Σύνδεσμος" δεν φιλοδοξεί να γίνει κόμμα.
Σύμφωνα με τους ομιλητές στην εκδήλωση, κεντρική τους επιδίωξη είναι να "απαντήσουν" όλες οι πολιτικές , κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις της χώρας στο "Εθνικό δίλημμα": Εμμονή στο αποδεδειγμένα αποτυχημένο παλιό μοντέλο, ή προχωράμε μπροστά την χώρα στην Ευρώπη;
Την ιδρυτική διακήρυξη υπογράφουν, μεταξύ άλλων, ο οικονομολόγος Αρίστος Δοξιάδης ,ο καθηγητής Γιάννης Στουρνάρας, ο αγρότης Αθανάσιος Βακάλης, ο πρώην νομικός στην Ε.Ε. Ξενοφών Γιαταγάνας, οι πανεπιστημιακοί Αντιγόνη Λυμπεράκη , Χρήστος Ακράτος, Αλέξανδρος

Ετοιμη για το "όχι" στην έγκριση της νέας συμφωνίας από 180 βουλευτές η ΝΔ

“Προσπάθεια απόδρασης” χαρακτηρίζει η ΝΔ την πρόθεση της κυβέρνησης να ζητήσει την ψήφιση της νέας συμφωνίας (που αναμένεται να παρουσιαστεί στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου) για την μείωση του ελληνικού χρέους με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών.

Η ΝΔ υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία και δηλώνει ότι “θα καθορίσει την στάση της όταν θα έχει ολοκληρωμένη την συμφωνία” αλλά ξεκαθαρίζει ότι “η ΝΔ δεν πρόκειται να πει ναι στο λάθος”.

Αναφερόμενος στις δηλώσεις των δύο υπουργών κ.κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και Ανδρέα Λοβέρδου ο κ. Γιάννης Μιχελάκης είπε ότι “ψάχνουν προφάσεις και προσχήματα για να αποδράσουν” και εξήγησε ότι “ενώ ομολογούν ότι η ευρεία πλειοψηφία δεν είναι νομικά επιβεβλημένη την θέλουν για πολιτικούς λόγους”. Ο κ. Μιχελάκης είπε ότι το θέμα με την συμφωνία δεν είναι μόνο ποιό θα είναι το ύψος του “κουρέματος” και σημείωσε ότι “ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες”. Ξεκαθάρισε πάντως ότι η “ΝΔ δεν συζητά και δεν δέχεται εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στο πλαίσιο των συμφωνιών για την αντιμετώπιση του χρέους”. Πρόσθεσε ότι “άλλο τεχνική βοήθεια και άλλο εκχώρηση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων σε οποιουσδήποτε ξένους. Αποφάσεις που βάζουν πάνω από την όποια εκλεγμένη κυβέρνηση οποιουσδήποτε άλλους είναι αντισυνταγματικές και απαράδεκτες, τις απορρίπτουμε”.

Ο κ. Μιχελάκης συνέχισε την επίθεση στην κυβέρνηση λέγοντας ότι έπειτα από δύο χρόνια λανθασμένης πολιτικής και απουσίας της κυβέρνησης φθάσαμε στο σημείο αυτό. Προσθέτει ότι με την συμφωνία που διαφαίνεται η Ευρώπη και το ΔΝΤ αναλαμβάνουν το χρέος και εμείς το έλλειμμα που σημαίνει μηδενισμός του ελλείμματος και δέσμευση για πλεονοσματικούς προυπολογισμούς. Για

Για ανασυγκρότηση του «δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου» έκανε λόγο ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ

Συνεχείς συναντήσεις και επαφές με στελέχη και πολιτικούς σχηματισμούς που επιδιώκουν την ανασυγκρότηση του «δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου» έχει ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φώτης Κουβέλης. Οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κ. Κουβέλη, ο οποίος θεωρεί ότι η κυβερνητική πολιτική, η οικονομική κρίση και οι κοινωνικές επιπτώσεις οδηγούν αναγκαστικά σε πρόωρες εκλογές. Ήδη, από στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεςράς χαρακτηρίζονται «προχωρημένες» οι συζητήσεις με Πασοκογενείς που είχαν ενταχθεί στο "Άρμα Πολιτών", αποχώρησαν και δημιούργησαν τους "Ελεύθερους Πολίτες".

Μαζί τους συναντήθηκαν προ διημέρου ο κ. Κουβέλης, ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Σπ. Λυκούδης και τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της κ.κ. Γιαννη Κακουλίδη και Γιάννη Πανούση. Η αντιπροσωπεία των "Ελεύθερων Πολιτών" αποτελούνταν από το Βουλευτή Βασίλη Οικονόμου, τον περιφερειακό Σύμβουλο Αττικής και πρώην βουλευτή, Νίκο Γαλανό και τον Περιφερειακό Σύμβουλο Αττικής, Μάκη Γιομπαζολιά.

Οπως επεσήμανε η Δημοκρατική Αριστερά, «στη μακρά συνάντηση συζητήθηκαν οι πολιτικές εξελίξεις και τα σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν από τη μεγάλη οικονομική και πολιτική κρίση που βιώνει η χώρα, καθώς και οι δυνατότητες συνεννόησης των δυνάμεων που αναφέρονται στον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού».

Μάλιστα, δήλωσαν ότι διαπιστώθηκε «ευρεία σύμπτωση απόψεων» και αποφασίστηκε ο διάλογος να

Το πρόσωπο της κρίσης. Το είδα.

Καθημερινά, ως δημοσιογράφοι, όσο «αισιόδοξα» κι αν θέλουμε να την προσεγγίσουμε, ψάχνουμε τρόπους και επίθετα να καταγράψουμε το πρόσωπο της κρίσης. Το λεξικό μεγαλώνει καθημερινά καθώς τα αρνητικά συναισθήματα πολλαπλασιάζονται αφού οι λέξεις χρωματίζονται με όλο και μελανότερες πινελιές προκειμένου να αποδώσουν πιστότερα το εύρος της.

Η εικόνα που είδα το μεσημέρι του Σαββάτου στο Παγκράτι, δεν χρειάζεται χρώματα. Είναι το πρόσωπο της κρίσης…
Μια σχεδόν 70χρονη γυναίκα, με λιωμένα ρούχα, περπατούσε στην Υμηττού. Τα μαλλιά της άλουστα, στέκονταν χωρίς τάξη στο κεφάλι της αφήνοντας σημεία του κρανίου να διακρίνονται, τα νύχια της φαγωμένα και μαυρισμένα. Ομως, τίποτα από αυτά, δεν είχε σημασία, όταν έβλεπες το βλέμμα της: χαμένο… όχι! Τρομοκρατημένο. Φαινόταν σαν να έκανε προσπάθεια από το πρωί να βγει από το σπίτι της (το ρολόι έδειχνε πέντε το απόγευμα). Περπατούσε μακριά από τους ανθρώπους, απομακρυνόταν από τα άκακα αδέσποτα σκυλάκια που σουλατσάριζαν αμέριμνα, τα πόδια της πατούσαν με τρόμο στο έδαφος. Σταμάτησα να ψάξω δήθεν κάτι στο κινητό μου. Δεν ήθελα να βγάλω φωτογραφία, άλλωστε δεν θα φύγει ποτέ από το φιλμ του μυαλού μου, πάει, τυπώθηκε. Ο κόσμος που περνούσε, την κοιτούσε με περιέργεια και βάδιζε πιο αργά (πώς κάνουμε όποτε γίνεται τρακάρισμα στο δρόμο και περνάμε με το αυτοκίνητο;) εκείνη όμως ήταν αφοσιωμένη και τρομοκρατημένη από το σκοπό που είχε βάλει με το μυαλό της: να φτάσει στον προορισμό της χωρίς απώλειες.
Περίμενε να περάσουν όλα τα αυτοκίνητα και όταν δεν φαινόταν κανένα στο βάθος του δρόμου, ξεκίνησε να περάσει αλαφιασμένη το δρόμο που μετά βίας χωρούσε ένα αυτοκίνητο, τόσο στενός ήταν. Πολύ αργά και γεμάτη αγωνία περπατούσε σαν σε πάτωμα γεμάτο γυαλιά, μέχρι που έφτασε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Εκεί, κοντοστάθηκε. Δεν υπήρχε τρόπος να ανέβει στο αρκετά χαμηλό πεζοδρόμιο. Πλησίασε σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο, το ζύγιασε, δοκίμασε να δει αν μπορεί να στηριχτεί πάνω του, το άφησε, άλλαξε γνώμη, στράφηκε προς την άλλη μεριά. Δεν είχε όμως άλλη λύση. Γύρισε, το ξαναέπιασε και ξαναδοκίμασε. Με πολλή προσπάθεια, κατάφερε να ανέβει στο πεζοδρόμιο… Πήγε στην άκρη, στη βιτρίνα της παρατημένης καφετέριας και βάδισε αργά με τον ίδιο

Με πρωτοβουλία… Βενιζέλου εκλογές τα Χριστούγεννα

      

Οι πολιτικές πρωτοβουλίες που σύσσωμη ζητούσε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ήρθαν. Όχι όμως από τον Πρωθυπουργό, αλλά από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος διέρρευσε στον Γιώργο Καρατζαφέρη το σχεδιασμό για ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης με 180 βουλευτές, βέβαιος ότι εκείνος δεν θα το κρατούσε για λογαριασμό του. Πόνταρε σωστά, γιατί ο αρχηγός του ΛΑΟΣ το ανακοίνωσε στο πανελλήνιο από τηλεοράσεως.

Όταν στο Μαξίμου έφτασαν τα μαντάτα από αναστατωμένους δημοσιογράφους που ζητούσαν να μάθουν την κυβερνητική θέση στο θέμα, αναστατώθηκαν και διαβεβαίωναν ότι ο αντιπρόεδρος θα βγάλει διόρθωση.

Πράγματι μετά τα δελτία των 8 ο κ. Βενιζέλος έκανε μια σχετική δήλωση στους δημοσιογράφους, όπου έλεγε τα εξής: «Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση θεωρεί ότι τέτοιου είδους ζητήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυξημένο αίσθημα ευθύνης και ως εκ τούτου να ψηφίζονται ει δυνατόν στη Βουλή με ευρεία πλειοψηφία, όχι επειδή αυτό είναι νομικά αναγκαίο, αλλά γιατί αυτό είναι εθνικά επιβεβλημένο και πολιτικά υπεύθυνο». Επιβεβαίωσε δηλαδή το 180.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το πρωί της Δευτέρας Παπανδρέου και Βενιζέλος συζήτησαν το χειρισμό του θέματος στις Βρυξέλλες, είναι εξαιρετικά αμφίβολο ωστόσο, ότι ο Πρωθυπουργός είχε δώσει πράσινο φως για 180 που σημαίνει εκλογές, αν καταψηφίσει η ΝΔ. Είναι επίσης αμφίβολο, ότι ήταν ενήμερος – το Μαξίμου σίγουρα δεν ήταν- πως ο Βενιζέλος θα το «μπουμπουνίσει».

Πρεμιέρα για την Πρωτοβουλία Πολιτών του Φλωρίδη

Μια νέα πρωτοβουλία πολιτών που, σύμφωνα με τους εμπνευστές της, «έχει σκοπό να συμβάλλει στο διάλογο και τη δράση για το δημιουργικό ξεπέρασμα της κρίσης και την προκοπή της χώρας» πραγματοποιεί την Τρίτη την πρώτη εμφάνισή της στο χώρο του εστιατορίου του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη και Βασιλίσσης Σοφίας).

Την πρόσκληση για την εκδήλωση υπογράφουν, εκτός του κ. Φλωρίδη, οι Θανάσης Βακάλης, Ξενοφών Γιαταγάνας,
Απόστολος Δοξιάδης, Αρίστος Δοξιάδης,Γιάννης Ζηρίνης, Κατερίνα Καρύδη,Νίκος Μαραντζίδης,Γιώργος Μομφερράτος,Μαργαρίτα Μυτιληναίου,Γιάννης Στουρνάρας, οικονομολόγος, Νίκη Συροπούλου,Ανδρέας Πανταζόπουλος,Πανουργιάς Πανουργιάς,Αλέξιος Παπασταύρου, Δημήτρης Ρηγόπουλος, Στέλιος Φενέκος.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό, μου μοιάζει λίγο με τη...Δράση της Κεντροαριστεράς. Ας δεν βιαστούν, θα έχουν τύχη. Μεγαλύτερος εχθρός τους ο ελιτισμός..

Ανταρσία της ποιότητας. Του Χρήστου Γιανναρά

 

Mε το ανθρώπινο υλικό που διαθέτουν τα δύο κόμματα εξουσίας, η συντελεσμένη καταστροφή της χώρας είναι αδύνατο να μην εξελιχθεί σε ιστορική τραγωδία. Kαι εντελώς αδύνατο να στοιχειοθετηθεί προοπτική ανάκαμψης. Δεκαεφτά μήνες τώρα περιφρονείται βάναυσα η στοιχειώδης λογική: Δεν είναι δυνατό οι αυτουργοί της καταστροφής να διαχειρίζονται τη σωτηρία μας από τις εφιαλτικές συνέπειες των εγκλημάτων τους.

Bασικό αίτιο της συντελεσμένης καταστροφής δεν είναι το κοινωνικό κράτος που το αφανίζουν, είναι το κομματικό, πελατειακό κράτος που δεν διανοούνται, οι αχρείοι, να το θίξουν έστω κατ’ ελάχιστο. Eίναι σκέτη παράνοια να περιμένουμε από τους φαύλους να πατάξουν τη φαυλότητα, από τους αποδεδειγμένα σπιθαμιαίους και ιδιοτελείς να συνεγείρουν την κοινωνία σε τιτάνιο άθλημα δημιουργικού μόχθου και αυταπάρνησης.
Σε δεκαεφτά ολόκληρους μήνες, από τους διακόσιους τριάντα εννέα βουλευτές κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν βρέθηκαν ούτε δέκα να λογαριάσουν την κοινωνία και την πατρίδα πριν από το κόμμα, πριν από την αρρωστημένη εξουσιολαγνεία τους. Aς ήταν έστω δέκα με ασυμβίβαστη ανιδιοτέλεια, στοιχειώδη νοημοσύνη και πατριωτισμό.
Tόσον πατριωτισμό που να μην αντέχει την ντροπή, τη διεθνή διαπόμπευση του ελληνικού ονόματος κάθε μέρα. Kαι τόση νοημοσύνη που να αντιλαμβάνεται τι αντιπροσωπεύει το άδειο βλέμμα του πρωθυπουργού, γιατί τον κατέδωσε ο Στρος-Kαν σαν εντεταλμένο να οδηγήσει την Eλλάδα στο ΔNT, γιατί τόση η μικρόνοια και ευτέλεια των κειμένων που τον βάζουν να εκφωνεί. Aς υπήρχαν έστω δέκα βουλευτές που να καταλαβαίνουν τη σπαραχτική μετριότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τη μικρομπακαλική του ατολμία να βάλει νυστέρι στο σάπιο κόμμα του.
Aρκούσαν δέκα βουλευτές για να πετύχουν το καίριο: Nα εξαναγκάσουν τις ηγεσίες τους σε απόσυρση από την πολιτική σκηνή. Nα συμφωνήσουν τα δύο κόμματα για τον σχηματισμό

Με μάς είσαι ρε ή με τους άλλους;

Όσο οξύνονται οι αντιθέσεις και οι αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της χώρας, βλέπω τον κοινό νου να αποσύρεται από το προσκήνιο. Βλέπω τη σημασία των επιχειρημάτων να σμικρύνεται επικίνδυνα και την συζήτηση να δίνει τη θέση της σε αμείλικτα σιδερένια διλήμματα του τύπου, «είσαι με μας ή με τους άλλους;». Η σύνθεση απόψεων, η αναγνώριση θετικών και αρνητικών σημείων στις θέσεις και των δύο «στρατοπέδων» θεωρείται προδοσία ή ύποπτη συναλλαγή. Κινούμαστε πλέον στον αστερισμό του ατσάλινου «ναι ή όχι». Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί χειρότερο πράγμα σε μια κοινωνία, από την επικράτηση των φανατικών της. Γι’ αυτό, θα θυμηθώ μια ιστορία που μου ‘χε πει ο αείμνηστος δημοσιογράφος Γιώργος Καράγιωργας, ο οποίος πέθανε πριν λίγες μέρες πλήρης ημερών στα 92 του χρόνια.

«Στα Δεκεμβριανά, τέλη 1944 με αρχές 1945, γύριζα από την εφημερίδα στο σπίτι μου στο Μεταξουργείο. Ήταν πολύ αργά, σχεδόν ξημερώματα. Η Αθήνα εκείνο το φρικτό δίμηνο ήταν πεδίο μάχης με εντελώς ασαφή τα σύνορα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Από τη μια ήταν τα πολυάριθμα συντάγματα του ΕΛΛΑΣ και από την άλλη ο στρατός που είχε ανέβει από τη Μέση Ανατολή, οι χωροφύλακες, οι Εγγλέζοι και τα Τάγματα Ασφαλείας. Όλη την ημέρα χτυπιόντουσαν μανιασμένα, οι γειτονιές άλλαζαν χέρια κάθε ώρα. Μόλις έπεφτε το σκοτάδι, τα σύνορα γίνονταν διάτρητα, ο κόσμος αμπαρωνόταν στο σπίτι του, ενώ στους δρόμους κυκλοφορούσαν λογής-λογής φανατικοί και φονιάδες κι απ’ τις δύο πλευρές που έκαναν ό,τι ήθελαν. Αλλοίμονο σ’ όποιον έπεφτε πάνω τους. Εγώ προχωρούσα κουρασμένος και με χίλιες προφυλάξεις στα έρημα στενά τού Μεταξουργείου, προσπαθώντας να φτάσω μια ώρα αρχύτερα στο σπίτι. Και ξαφνικά, πενήντα μέτρα πριν από την πόρτα μου, εμφανίζονται από τη γωνιά δυο τύποι, που μόλις με αντίκρισαν κατευθύνθηκαν κατά πάνω μου. Με τις καθημερινές συγκρούσεις στους δρόμους της Αθήνας, είχαμε μάθει χοντρικά να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους των

«Πολιτικοί λαμόγια» και η εμμονή στο πρωτόκολλο

Το Σάββατο το βράδυ, λίγο μετά τη λήξη του ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Εργοτέλη, η Αστυνομία ακινητοποίησε όχημα οπαδών και προχώρησε στη σύλληψή τους, λόγω του ότι νωρίτερα είχαν αναρτήσει πανό που έγραφε: «Πολίτικοι λαμόγια - βουλή των βολεμένων, θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων».
Τι είδους εντολές εκτελούσε η Αστυνομία και σε τι χρησιμεύουν πρακτικές… καρμπόν άλλων εποχών; Ποιός προσπαθεί να μας πείσει ότι θίγεται η Δημοκρατία μας, όταν οι ίδιοι οι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων είχαν μεταλλαχθεί σε «χειροκροτητές οπαδούς», που επί δεκαετίες παρέλασαν με ζηλευτή συχνότητα από τις αγωνιστικές αρένες; Κανείς τους, ποτέ, δεν επέδειξε την ίδια ευαισθησία ή παρόμοια απέχθεια στα υβριστικά συνθήματα της εξέδρας κι αυτό γιατί άλλοτε μετρούσαν τα «κουκιά» και άλλοτε τα «ψηφαλάκια».
Που είναι η απαραίτητη νηφαλιότητα από πλευράς κράτους και τι προσπαθεί να πετύχει η πολιτική ηγεσία με τέτοιες ενέργειες; Δεν έχουν καταλάβει ότι οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας δεν περιορίζονται στα όσα βλέπουν – αν βλέπουν - από τα παράθυρα της Βουλής; Έχουν την εντύπωση πως παραέξω όλα βαίνουν καλώς ή μήπως επιθυμούν να φιλοτεχνήσουν την εικόνα μιας εύρυθμης κοινωνίας; Κι αν ναι, σε ποιους;
Περιόρισαν τη Δημοκρατία μας στο «πρωτόκολλο». Δε τους ενδιαφέρει αν υπάρχουν «λαμόγια πολιτικοί», αρκεί να μη το δουν γραμμένο στο πανί. Δεν τους τρομάζει η κακοποίηση της Δημοκρατίας από τη συστηματική παράκαμψη – αμφισβήτηση του Συντάγματος, παρόλα αυτά, εξακολουθούν να τρομάζουν στο άκουσμα της λέξης «ομερτά» ή στη θέα μιας φραντζόλας ψωμί εντός κοινοβουλίου. Ψηφίζουν με δήθεν «συνειδησιακό πρόβλημα» το ένα μέτρο πίσω από το άλλο, μα δεν προσβάλλεται το θυμικό τους από το θάνατο ενός διαδηλωτή και των τραυματισμό δεκάδων

«Nα ζητήσει συγγνώμη η Μέρκελ από τον ελληνικό λαό»

 

Δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα για τη Σύνοδο Κορυφής

Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Γερμανία όπου συμμετείχε στις εργασίες του Τακτικού Συνεδρίου του Die Linke σημείωσε ότι η γερμανική αριστερά απαίτησε μια συγγνώμη προς τον ελληνικό λαό από την Μέρκελ για τη συκοφαντική της επίθεση περί τεμπέληδων Ελλήνων.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα: « Η Γερμανική Αριστερά απαίτησε σήμερα μια συγγνώμη προς τον ελληνικό λαό από την κ. Μέρκελ, για τη συκοφαντική της επίθεση περί τεμπέληδων Ελλήνων. Απαίτησε την άμεση απόσυρση του σχεδίου Eureka, που σημαίνει εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καθώς και την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου που βυθίζει την ελληνική κοινωνία στην απελπισία.

Σήμερα από το Συνέδριο του Die Linke, της Γερμανικής Αριστεράς, ενώσαμε τις φωνές μας από όλη την Ευρώπη για να δώσουμε ένα ισχυρό μήνυμα στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες:

Αν δεν εγκαταλείψουν την πολιτική της λιτότητας τότε δεν πρόκειται να βρουν λύση.

Αν δεν εγκαταλείψουν την πολιτική της λιτότητας θα κάνουν μια τρύπα στο νερό, όσο και αν

Η φυγή των... «άτακτων»

Σε κατάσταση πλήρους διάλυσης βρίσκεται η ΠΑΣΚΕ, η πάλαι πο­τέ κραταιά συνδικαλιστική οργά­νωση του ΠΑΣΟΚ, καθώς οργανωμένα μέλη ή στελέχη έως και ολόκληρες ορ­γανώσεις βρίσκονται σε αποδρομή από τη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη», αποκαλύπτοντας εκτεταμένες διεργα­σίες ρήξης με το κυβερνών κόμμα.
Όχι μόνο δεν συμμορφώνονται πλέ­ον με τα κυβερνητικά δόγματα και αξιώματα («μαζί τα φάγαμε», «πληρώστε τα χαράτσια για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις», ενιαίο μισθολόγιο -«φτωχολόγιο», εφεδρεία κ.λπ.), αλλά απορρίπτουν και τους χαρακτηρισμούς «συντεχνίες» ή «ρετιρέ» και δίνουν πλέον τη μάχη της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας...
Απορρίπτουν επίσης την κυβερνη­τική πολιτική του κοινωνικού αυτομα­τισμού, αποφεύγοντας να στραφούν κατά άλλων εργαζομένων και συνειδη­τά φεύγουν προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα επιλέγοντας την πολιτική «ορφάνια» από το βάρος να χρεωθούν τη στήριξη μιας πολιτικής που οδηγεί τη συντριπτική πλειονότητα του λαού στην εξαθλίωση.
Από τη στιγμή του «μαζί τα φάγαμε» έως σήμερα, άλλωστε, η κυβέρνηση επιχειρεί να πετάξει από το πλοίο και «τα δικά της παιδιά», που με την ψήφο τους χάρισαν στο ΠΑΣΟΚ μακρά κυβερ­νητική παρουσία, αλλά σήμερα στην πλειονότητά τους δεν χωρούν στους σχεδιασμούς του αύριο.
Έτσι οι οργανώσεις του Δημοσίου, το οποίο δέχεται όλο αυτό το διάστημα ανοικτή πολιτική επίθεση, βρίσκονται στα «κάγκελα»...
Η μία μετά την άλλη οι κλαδικές συν­δικαλιστικές «πράσινες» οργανώσεις, μη μπορώντας να δικαιολογήσουν τη σαρωτική πολιτική της κυβέρνησης στον κόσμο των εργαζομένων του ιδιωτικού

Τι δίνουν - τι ζητούν οι δανειστές

Η ώρα της απόφασης έφτασε. Άνγκελα Μέρκελ και Νικολά Σαρκοζί έδωσαν τα χέρια και τώρα απομένει να ανταλλάξουν χειραψία με τον Γιώργο Παπανδρέου. Γιατί, το «δυνατό ναι» της Ελλάδας είναι προϋπόθεση για τη Γερμανίδα καγκελάριο και τον Γάλλο πρόεδρο, ώστε να μπορέσουν να περάσουν τη λύση στις χώρες τους.

Η διαπραγμάτευση, όμως, είναι σε εξέλιξη. Ακόμη και μετά το ραντεβού 60 λεπτών που είχαν οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Κυβερνητική πηγή χαρακτήρισε τις διαπραγματεύσεις «κρίσιμες και έντονες» και έδωσε τη διαβεβαίωση πως δε θα υπάρξει χρεοκοπία και ενεργοποίηση των cds.

1. Δίνουν: Κούρεμα του χρέους άνω του 50%.
Ζητούν: Πρωτογενή πλεονάσματα από το 2012. Συναπόφαση για τους προϋπολογισμούς των ετών 2013-2014.
Αυτό σημαίνει: Πως θα μας δανείζουν μόνο για τους τόκους των παλαιών δανείων. Η Ελλάδα θα πρέπει να βγάζει αρκετά για να πληρώνει τα έξοδά της και να μειώνει και το κεφάλαιο των δανείων της.

2. Δίνουν: Διορία εννέα μηνών στις τράπεζες να βρουν κεφάλαια και μετά στήριξη από τα κράτη ή το EFSF.
Ζητούν: Αποκρατικοποιήσεις τώρα. Μείωση του δημόσιου τομέα τώρα. Μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας τώρα.
Αυτό σημαίνει: Πως δε θα κινδυνέψουν οι καταθέσεις, αλλά η Ελλάδα θα πρέπει να πουλήσει μέρος

Κούρεμα ή χρεοκοπία;

Η ατάκα της Βάσως Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής περί ανάγκης ανάληψης «πολιτικών πρωτοβουλιών», αμέσως μετά τις αποφάσεις που θα λάβει η Ευρώπη για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και του ελληνικού χρέους, ειπώθηκε σε δραματικό ύφος αλλά δεν εξέπληξε κανέναν.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη ξεπεράσει τα όριά τους. Η Βάσω Παπανδρέου μιλούσε σε πρώτο πρόσωπο στη Βουλή, αλλά εξέφραζε – χωρίς να μιλά για λογαριασμό τους – πολύ περισσότερους. Και, ίσως, όχι μόνο από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Πέρασαν πολλές δεκαετίες από τότε που η Βουλή και το πολιτικό σύστημα της χώρας, στο σύνολό του, βρέθηκε για τελευταία φορά σε τόσο μεγάλη αναντιστοιχία με την κοινωνία. Με όλους τους πολίτες:

• Με εκείνους που πολιορκούσαν Τετάρτη - Πέμπτη το κοινοβούλιο, ζητώντας να μην περάσει το Πολυνομοσχέδιο, γιατί αισθάνονται ότι δεν τα βγάζουν πέρα, γιατί φοβούνται ή έχουν ήδη περάσει στην ανεργία, γιατί χρεώνουν στους ευρισκόμενους εντός της Βουλής το σύνολο των ευθυνών, ακόμη και «αθωώνοντας» σε ορισμένες περιπτώσεις τις, ασφαλώς συνυπεύθυνες, συντεχνιακές λογικές και τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό.
• Αλλά και με εκείνους που πιστεύουν ότι πρέπει να δώσει μέχρι τέλους η χώρα τη μάχη των μεταρρυθμίσεων. Γιατί, όσοι παραμένουν στοιχειωδώς νηφάλιοι και ψύχραιμοι, βλέπουν πλέον ότι αυτή η κυβέρνηση έσπρωξε το κάρο όσο μπορούσε, όμως «δεν πάει άλλο», όπως είπε και η Βάσω Παπανδρέου. Ιδιαίτερα, όσοι αντιλαμβάνονται ότι η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ αποτελεί ζήτημα «ζωής ή θανάτου» για το μέλλον της χώρας και τις επόμενες γενιές, αναρωτιούνται αν υπάρχει το κατάλληλο σχήμα, που θα μπορέσει να σηκώσει στους ώμους του

Γερμανικοί Financial Times: Ελληνική τραγωδία δίχως τέλος

 

Η ελληνική κυβέρνηση βαδίζει προς την κατάκτηση ενός αναμφισβήτητου ρεκόρ. Ποτέ μέχρι τώρα χώρα δεν μείωσε σε τόσο λίγο χρόνο το διαρθρωτικό της έλλειμμα σε ποσοστό, που σύντομα θα φτάσει το 1/5 του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας, όπως προκύπτει από υπολογισμούς τραπεζικών εμπειρογνωμόνων. Παρ’ όλα αυτά το βάρος του χρέους ελάχιστα μειώνεται – επειδή η ύφεση προκαλεί συνεχώς νέες απώλειες εσόδων.

Σήμερα η ελληνική Βουλή ψηφίζει για ένα νέο πρόγραμμα λιτότητας, που – σύμφωνα με προειδοποιήσεις ειδικών – απειλεί να εντείνει το πρόβλημα. Από το «Ναι» των βουλευτών εξαρτάται αν η Ελλάδα θα λάβει την επόμενη δανειακή δόση – γι’ αυτό και οι βουλευτές δεν έχουν πολλές επιλογές. Από την άλλη, ακόμα και εκπρόσωποι της ΕΕ παραδέχονται στο μεταξύ ότι το νέο πρόγραμμα προσαρμογής έχει φτάσει στα όρια του, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά.
Όλα τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης που έχουν ληφθεί από την αρχή της κρίσης αγγίζουν ήδη, σύμφωνα με υπολογισμούς της Berenberg Bank, το 17% του ΑΕΠ. Και σ’ αυτό το ποσοστό δεν περιλαμβάνεται το νέο πακέτο μέτρων. Μόνο για το 2010 και 2011 υπολογίζεται ότι το διαρθρωτικό έλλειμμα, μετά την αφαίρεση εσόδων της πραγματικής οικονομίας και τόκων, μειώθηκε κατά 11,5%. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ αυτό αποτελεί ιστορικά μοναδικό φαινόμενο για τον ανεπτυγμένο κόσμο.
Το αρνητικό της υπόθεσης είναι ότι το δημόσιο έλλειμμα παρ’ όλα αυτά παρουσιάζει συνολικά μέτρια μείωση. Η επιτυχία αξιοπιστίας λείπει και τα ασφάλιστρα κινδύνου στα ελληνικά κρατικά ομόλογα έχουν ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη.
Επιπλέον, τα συνεχή προγράμματα λιτότητας επιδρούν αντιπαραγωγικά στην πραγματική οικονομία

Πορεία στα τυφλά

 

Κρίσιμες αποφάσεις εντός και εκτός Ελλάδας

Ώρα αποφάσεων για την Ε.Ε. αλλά και για την κυβέρνηση. Από τις αποφάσεις που θα ληφθούν σήμερα και την Τετάρτη, θα κριθεί το μέλλον της ευρωζώνης και της χώρας μας.

Στη συνέχεια η σκυτάλη περνά στον Γ.Παπανδρέου, ο οποίος, όποιες κι αν είναι οι λύσεις που θα δοθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καλείται και από μέλη της κυβέρνησής του να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να δοθεί λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα και να σταματήσει η κατηφόρα.

Η Γερμανία, που έχει ωφεληθεί περισσότερο από όλους από το ευρώ, επιδιώκει η νέα μορφή της ευρωζώνης να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Βερολίνου, θεσμοθετώντας τη γερμανική πρωτοκαθεδρία. Η Γαλλία πηγαίνει με αμυντικό στόχο, να σώσει τις τράπεζές της και να μην μειωθεί η πιστοληπτική ικανότητά της, ενώ οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης στοιχίζονται πίσω από τους δύο μεγάλους.

Όπως γράφει σήμερα η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα και το ποσοστό κουρέματος του χρέους, και παρά το πανηγυρικό κλίμα με το οποίο αναμένεται να υποδεχθεί η κυβέρνηση την απόφαση, ο λαός θα εξακολουθήσει να ενβαίνει το Γολγοθά του.

Μια κυβέρνηση σαν... οπερέτα

Σχεδόν δύο χρόνια μετά την εγκα­τάστασή της στην Ελλάδα, η τρόικα - εκμεταλλευόμενη την αδυναμία, αδράνεια, ανικανότητα και υποχωρητικότητα της κυβέρνησης -εξελίσσεται στο πραγματικό σύστημα εξουσίας, γύρω από το οποίο υποχρε­ώνονται να κινηθούν τα πάντα. Ακόμη και αυτή η εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου!
Μάλιστα, καθώς η παρούσα κυβέρ­νηση φαίνεται να έχει εξαντλήσει κάθε ίχνος ζωτικότητας και αντοχής, κάποια εκλεκτά μάλιστα μέλη της (Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Ραγκούσης, με το κοινό κείμενό τους την περασμένη Κυριακή) έσπευσαν να υποβάλουν τα δια­πιστευτήριά τους στη νέα εξουσία και να διαθέσουν τις υπηρεσίες τους στη διάθεση της Εποπτείας, φιλοδοξώντας να εξασφαλίσουν ρόλο και παρουσία στο νέο σκηνικό με την ανοχή μάλιστα συγκροτημάτων Tύπου.
Βλέποντας ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ έχουν μπει σε πε­ρίοδο βαθιάς και υπαρξιακής κρίσης, φιλοδοξούν να αποτελέσουν τη μαγιά ενός νέου σχηματισμού, με τις ευλογί­ες μερίδας των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και, φυσικά, του Διεθνούς Οικονομι­κού (και οσονούπω πολιτικού) Ελέγ­χου, στον οποίο υποβάλλουν την... υποψηφιότητά τους.
Το κεντροδεξιό ιδεολογικό στίγμα που αποπνέει το «μανιφέστο» τους, στο οποίο ούτε καν αναφέρεται η λέξη «ΠΑΣΟΚ», δημιουργεί την εύλογη απο­ρία πώς η τριάδα - μαζί με τις συμμαχί­ες και επιρροές της στο σημερινό ΠΑ­ΣΟΚ - θα καταφέρει να επιτύχει εκεί όπου απέτυχαν κλασικοί νεοφιλελεύ­θεροι, όπως ο Μάνος και η Ντόρα. Ίσως η εγγύηση της τρόικας να μοιάζει στα μάτια τους ικανή να τους στηρίξει.
Η επόμενη μέρα
Η δεύτερη εύλογη απορία είναι: Πώς, στηρίζοντας πλήρως ακριβώς αυ­τή την πολιτική που φέρνει τη