Η κυβέρνηση «ξύπνησε» και ζυγίζει τις επιλογές της

Λίγες εβδομάδες έπειτα από τον ανασχηματισμό και εν μέσω προσδοκιών για μια αισθητή δημοσκοπική ανάκαμψη, η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά σε έναν τοίχο. Το γεγονός ότι η τάξη των συνταξιούχων έμεινε επί ξύλου κρεμάμενη πριν από το Πάσχα μετατράπηκε σε μια αστάθμητη πολιτικοκοινωνική παράμετρο, η οποία σε συνδυασμό με το διογκούμενο και πολυδιάστατο στεγαστικό πρόβλημα απειλούσε να ρίξει το Μέγαρο Μαξίμου σε τέλμα. Κατά πληροφορίες όλα αυτά συνεκτιμήθηκαν και στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης, οπότε στο υπουργείο Οικονομικών άρχισαν να κάνουν λογαριασμούς. Κάπως έπρεπε να αξιοποιηθεί το υπερπλεόνασμα του 4,8% του ΑΕΠ και η δημοσιονομική υπεραπόδοση, ώστε η κυβέρνηση να ανακτήσει την  πρωτοβουλία των κινήσεων και να εμπεδωθεί η εντύπωση ότι ελέγχει και πάλι την πολιτική ατζέντα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο

έγινε η επιλογή να στηριχθούν οι ενοικιαστές, έστω με ένα περιορισμένο αλλά στοχευμένο εισοδηματικό κριτήριο και οι συνταξιούχοι, μία κοινωνική ομάδα που αποτελεί παραδοσιακό εκλογικό ακροατήριο της ΝΔ, αλλά και εύκολα μπορεί να στραφεί αλλού, εφόσον δεν επαληθεύονται οι προσδοκίες της. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute Η άμεση επίδραση των ανακοινώσεων έγινε αισθητή. Εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών άρχισαν να διερευνούν αν δικαιούνται την επιστροφή ενοικίου και ένας ανάλογος αριθμός συνταξιούχων άκουσε έπειτα από πολύ καιρό κάτι θετικό. Ταυτόχρονα, όποια κριτική και να διατυπώθηκε από την αντιπολίτευση ακούστηκε μίζερη και μεμψίμοιρη. Αν αυτά θα έχουν και πολιτικό αποτέλεσμα είναι ένα ζητούμενο, όπως ισχύει για κάθε κυβέρνηση που αποφασίζει να ανοίξει το σεντούκι. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του παρελθόντος το περιβόητο πακέτο Σημίτη των 1,3 δισ. του 2003, το οποίο δεν είχε απολύτως κανέναν θετικό εκλογικό αντίκτυπο για το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του επόμενου έτους. Είναι φανερό και από την επικοινωνιακή διαχείριση ότι πλέον έχει καταστρωθεί από τον Κωστή Χατζηδάκη σε συνεργασία με τον Κυριάκο Πιερρακάκη και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ένας οδικός χάρτης ανακοινώσεων και μέτρων στήριξης, ανακούφισης, εισοδηματικών αυξήσεων και φοροαπαλλαγών. Αυτόν θα ακολουθήσει η κυβέρνηση έως τις εκλογές και πατώντας σε αυτά τα χνάρια θα στραφεί σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και εκλογικά κοινά, κατά τα πρότυπα των εκλογικών αναμετρήσεων του 2023, οι οποίες δεν είχαν κατά τύχη τα αποτελέσματα που είχαν. Η διαφορά σήμερα είναι ότι η κυβέρνηση βαρύνεται με την κόπωση της εξαετίας και τη φθορά που έχει επέλθει. Υπό αυτό το πρίσμα και επειδή είναι η πρώτη περίοδος έπειτα από πολλά χρόνια που μία κυβέρνηση διαθέτει σημαντικά δημοσιονομικά περιθώρια, έστω και αν το Μαξίμου επέμενε έως και πρόσφατα ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα», το μεγάλο ερώτημα είναι τι άλλο θα πρέπει να αναμένεται. Η πλέον βάσιμη κριτική που ασκείται στις κυβερνητικές επιλογές εστιάζει στο ότι από τα μέτρα που ανακοίνωσε απουσιάζει η διαρθρωτική και αναπτυξιακή διάσταση, ώστε να διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον παραγωγικών επενδύσεων, που με τη σειρά τους θα ενισχύσουν τους ρυθμούς ανάπτυξης, θα αυξήσουν την απασχόληση ή/και θα αυξήσουν τα εισοδήματα. Δεδομένου ότι το «ταμείο» είναι γεμάτο και επειδή έχουν ήδη προαναγγελθεί φοροαπαλλαγές για το φθινόπωρο (που υπό όρους και προϋποθέσεις είναι και αναπτυξιακή παράμετρος), διατυπώνεται από οικονομικούς αναλυτές και παράγοντες μία προσδοκία: ότι στο διάστημα έως τις εκλογές θα αξιοποιηθούν διαθέσιμοι πόροι του προϋπολογισμού και για καθαρά παραγωγικούς και αναπτυξιακούς σκοπούς. Η προσδοκία είναι βάσιμη και η ευκαιρία υπαρκτή. Οι αποφάσεις εναπόκεινται στην κυβέρνηση. 

https://www.protagon.gr/apopseis/i-kyvernisi-ksypnise-kai-zygizei-tis-epiloges-tis-44343133526