Τεστοστερόνη υπάρχει. Της Αγγελικής Σπανού

Χειρότερα δεν γίνεται! Αν παρέλθουν οι αμερικανικές εκλογές της 4ης Νοεμβρίου χωρίς να έχει εκταμιευθεί η δόση των 31,5 δις ευρώ, τα σενάρια Grexit θα επανέλθουν με δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο. Ο διχασμός των πιστωτών για τη διαχείριση του ελληνικού προβλήματος (ποιος θα πληρώσει για την επιμήκυνση και για να γίνει βιώσιμο το χρέος), δημιουργεί νευρικότητα και προκαλεί καθυστέρηση στις κρίσιμες αποφάσεις. Πολύ περισσότερο, όταν η εικόνα που εκπέμπεται από το εσωτερικό δεν ενθαρρύνει τις δυνάμεις εκείνες που θέλουν να αποτραπεί με κάθε τρόπο μια ελληνική θυσία.

Αν δεν υπήρχε αστάθεια στα νότια σύνορά μας, αν ένα ελληνικό ατύχημα δεν θα σήμαινε κίνδυνο επαναβαλκανοποίησης της Βαλκανικής με χειρότερους όρους, αν δηλαδή δεν ήταν υψηλό το γεωπολιτικό διακύβευμα, είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα γινόταν τόση προσπάθεια για να κρατηθεί το ελληνικό βαγόνι στο ευρωπαϊκό τρένο. Αλλά όσο ισχυρή και να είναι η βούληση των εταίρων για
την τελική νίκη στην επιχείρηση της ελληνικής διάσωσης, όση σημασία και αν έχει η γεωγραφία, το happy end δεν αποτελεί νομοτελειακή εξέλιξη, δεν είναι το εθνικό μας κάρμα.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να βιάζεται: Να ψηφιστεί το “πακέτο”, να γίνουν γρήγορα διαρθρωτικές αλλαγές που εξαγγέλλονται εδώ και χρόνια χωρίς να υλοποιούνται, για να αφαιρεθούν τα επιχειρήματα στα οποία στηρίζεται η κωλυσιεργία της άλλης πλευράς. Ηττοπαθές; Ενδεχομένως και αναξιοπρεπές, αλλά ποτέ κανένας οφειλέτης δεν μπορεί να σταθεί διαφορετικά απέναντι στον δανειστή του -η σχέση είναι ανισότιμη.
Το “πακέτο” είναι άδικο, υφεσιακό και αναποτελεσματικό. Όχι επειδή έτσι το έφτιαξε ο Τόμσεν. Αλλά επειδή οι κυβερνητικοί εταίροι έκαναν αυτά που ξέρουν: Δεν κατάργησαν καν τις συντάξεις σε άγαμες θυγατέρες, δεν διανοήθηκαν να κλείσουν μία ΔΕΚΟ, ούτε λόγος να γίνεται για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και αν προσελήφθησαν παράνομα, με αδιαφανείς διαδικασίες. Για κάποιο μυστήριο λόγο η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι έργο σισσύφειο, για έναν ακόμη πιο μυστήριο λόγο καταγράφεται πανευρωπαϊκό ρεκόρ ακρίβειας και για προφανείς λόγους τα μονοπώλια κυριαρχούν σε όλα τα επίπεδα, ενώ τα κλειστά επαγγέλματα δεν ανοίγουν με τίποτα.
Αν συνεκτιμήσει κανείς και το δέος με το οποίο στέκεται η κυβέρνηση απέναντι στη θηριώδη φοροδιαφυγή/φοροκλοπή, δεν μένουν και πολλά πέρα από τις οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και προνοιακά επιδόματα.
Το “πακέτο” αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα για την κατάργηση της δωρεάν παιδείας, με τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και τη μερική κατάργηση των δωρεάν πανεπιστημιακών συγγραμμάτων. Αντίστοιχα, δρομολογείται και η κατάργηση της δωρεάν υγείας, με συνεχή μετακύλιση βαρών στους ασφαλισμένους. Ωστόσο, η δημιουργία ενός ταξικού κοινωνικού κράτους απασχολεί ελάχιστα το δημόσιο διάλογο και πάντως λιγότερο από όσο η μείωση στα ειδικά μισθολόγια.
Η απογραφή των συνταξιούχων δείχνει ότι πολλές δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών μας έπαιρναν συντάξεις που δεν δικαιούνταν, ενώ με καθυστέρηση μαθαίνουμε ότι οι μειώσεις μισθών στις ΔΕΚΟ, που νομοθετήθηκαν, ποτέ δεν εφαρμόστηκαν. Είναι δύο μόνο από τα πολλά παραδείγματα που μπορεί να επικαλεστεί κανείς για να αναδείξει το έλλειμμα αξιοπιστίας που ακυρώνει τη διαπραγματευτική δυνατότητα αυτής της παράξενης χώρας, που με την απώλεια της μαζικής ευημερίας, υπέστη βίαιο ντεμακιγιάζ.
Μόλις τραβήχτηκε η κουρτίνα και βρέθηκε μπροστά μας η χρεοκοπία, ήρθε στην επιφάνεια αυτό που κρυβόταν στο βυθό: Η Χρυσή Αυγή σαρώνει, ο πρόεδρος της Βουλής ανακοινώνει ότι βγάζει το παντελόνι του για να καθαρίσει με όσους θεωρεί αντιπάλους του, ένας νεαρός μπλόγκερ συλλαμβάνεται επειδή σατίρισε τους πιστούς του γέροντα Παϊσιου, ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ καταγγέλλει τους χειρισμούς που προηγήθηκαν του μνημονίου ως ο ίδιος να ήταν τότε παρατηρητής, λασπωμένες λίστες με ονόματα πολιτικών προσώπων κυκλοφορούν εδώ κι εκεί, «αποκαλύπτεται» το πραξικόπημα που δεν έγινε, ο Πειραιώς Σεραφείμ αφορίζει τον στοματικό έρωτα ως επικίνδυνο για την σωματική και ψυχική υγεία. Υπάρχει κάτι που συνδέει όλα αυτά;
Η κυριαρχία του ανορθολογισμού, το περίσσευμα τεστοστερόνης και η πολιτισμική υστέρηση, το έλλειμμα παιδείας, η θεσμική διάλυση, τα πήλινα πόδια της ελληνικής δημοκρατίας, είναι συμπτώματα μιας αρρώστιας με αμιγώς εθνικά αίτια. Και ίσως είναι αυτό το πειστικότερο επιχείρημα υπέρ της άποψης ότι πρέπει να μείνουμε στο ευρώ με κάθε τρόπο.
Στην περίπτωσή μας, το νόμισμα δεν είναι απλώς φετίχ, είναι ο ομφάλιος λώρος με τον πρώτο κόσμο. Χωρίς αυτό, χωρίς δηλαδή παρουσία στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, θα μείνουμε μόνοι με το πρόβλημά μας: Με τα ελλείμματα και το χρέος μας, με την ανύπαρκτη παραγωγική μας βάση, με το σαδιστικό και τεράστιο κράτος μας, με τους πολύ άντρες των ακροδεξιών ταγμάτων εφόδου και της Βουλής, με το μύθο του περιούσιου λαού, με έναν ρασοφόρο σεξολόγο να μας μυεί στον καθαρό έρωτα.
tvxs.gr