Τα θεμελιώδη δεδομένα της σημερινής κρίσης ήταν παρόντα και πριν πέντε χρόνια. Καθένας εκ των υστέρων μπορεί να επιλέξει όποιον θεωρεί πιο κρίσιμο κρίκο στην αλυσίδα της ελληνικής χρεωκοπίας: Την αποβιομηχάνιση και εξάντληση του παραγωγικού ιστού από την εποχή της δραχμής, παρά τις υποτιμήσεις; Τη σεισμική μετατόπιση των τεκτονικών πλακών του παγκόσμιου καπιταλισμού που έφερε μια τριπλή ακολουθία κρίσεων η οποία έκανε την υπερχρεωμένη, μη ανταγωνιστική Ελλάδα αδύναμο κρίκο; Τις γενετικές ατέλειες της Ευρωζώνης που μας έκαναν επτά χρόνια Γερμανούς και αιφνίδια τρία χρόνια Αργεντίνους; Την κύρια φούσκα και τις παράγωγες φούσκες που ονομάστηκαν Σύγκλιση σ’ ένα αμόκ συλλογικής ψευδαίσθησης; Τη συσσώρευση μελλοντικών κοινωνικών υποχρεώσεων σε βάρος των νέων γενεών που δεν καλύπτονται από το
Όλα ξεκίνησαν από την είδηση που έλεγε ότι «περίπου των 48% των ερωτηθέντων σε δημοσκόπηση, απάντησαν «ναι» στο ερώτημα αν θέλουν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα». Έπαθα σοκ, το ορκίζομαι. Ένα από τα πολλά που περνάμε καθημερινά και που θα περνούσαμε τη Κυριακή το βράδυ. Για άνθρωπο που έχει βρεθεί αυτόπτης μάρτυρας μιας χρεοκοπίας, η οποία συνοδεύτηκε με το «φυσιολογικό» χάος, ένα τέτοιο ενδεχόμενο ξυπνά τους χειρότερες εφιάλτες. Αλλά το σοκ της δημοσκόπησης, - οι συμμετέχοντες σε αυτόν σίγουρα δεν έχουν καν ιδέα τι θα πει πραγματική χρεοκοπία μια χώρας – το διαδέχτηκε το μεγαλύτερο, αυτό με τις εικόνες βίας, λεηλασίας και πύρινης εκδίκησης που ακολούθησε την πορεία του κόσμου που διαδήλωνε. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ούτε και τώρα για να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Αποσπασματικά γράφω και συγχωρέστε μου τα πολύ πιθανά λάθη στη δομή του κειμένου.
Για τους βανδαλισμούς, τα χημικά, την Νέα Δανειακή Σύμβαση, την ανεργία, τα μέτρα που μας πνίγουν γράψανε άλλοι και θα γράψουμε ξανά. Όμως, μια και έζησα στο πετσί μου χρεοκοπία, κάτι που απεύχομαι να το ζήσουν τα παιδιά μου και κατ’επέκταση η Ελλάδα, η δική τους και δική μου χώρα, πρέπει να πω σε αυτούς που την θέλουν ότι δεν μοιάζει με τίποτε από αυτά που έχουν βιώσει σε καιρό ειρήνης. Η καλύτερα, τώρα που είδαν αυτά που συνέβησαν την Κυριακή, ας σκεφτούν ότι είναι κάπως έτσι αλλά σε ευρύτερη κλίμακα. Είναι το απόλυτο χάος που συνοδεύεται με μια τρομακτική αβεβαιότητα. Η πιο σίγουρη λύση σου μοιάζει η αυτοκτονία.
Χρεοκοπία είναι να ξεκινάς το πρωί να πας στο φούρνο για ψωμί και να διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει ο φούρνος! Να έχουν ξηλωθεί ακόμα και τα κεραμίδια. Να έχει λεηλατηθεί το φαρμακείο και να