Το ταξίδι της ντροπής

Ενα παιδί με κινητικά προβλήματα σε αναπηρικό αμαξίδιο βρέθηκε να ταξιδεύει με τη συνοδό του στο γκαράζ του ferry boat από Θάσο για Κεραμωτή Καβάλας γιατί δεν υπάρχει τρόπος να ανέβουν αμαξίδια στον χώρο των επιβατών. Το περιστατικό έγινε γνωστό από ανάρτηση άλλης επιβάτιδας. Λίγο αργότερα, μια ακόμα ανάρτηση ήρθε να κάνει τα περιστατικά δύο. Αυτή τη φορά ήταν η κόρη μιας ηλικιωμένης ασθενούς η οποία είπε πως, παρά τις εκκλήσεις τους για χρήση αναπηρικού ανελκυστήρα ή παροχή κατάλληλης καρέκλας, το προσωπικό του πλοίου δεν ανταποκρίθηκε και η μητέρα της αναγκάστηκε να ταξιδέψει στο γκαράζ, σε πλαστική καρέκλα. Μετά ήρθαν και άλλες αναρτήσεις να επιβεβαιώσουν ότι αυτό συμβαίνει χρόνια. Και όλα αυτά υπό συνθήκες καύσωνα, για τον οποίο λαμβάνονται έκτακτα μέτρα. Εχουμε και λέμε, λοιπόν: στην Ελλάδα

του 2025 δεν είναι αυτονόητο ότι θα ταξιδέψεις με τις ίδιες ανέσεις που έχουν οι υπόλοιποι επιβάτες, αν έχεις κινητικά προβλήματα. Δεν έχεις τα ίδια δικαιώματα, παρ’ όλο που πληρώνεις το ίδιο εισιτήριο. Το τι εισιτήριο πληρώνεις είναι, βέβαια, το μικρότερο κακό. Το μεγαλύτερο είναι η έλλειψη ευαισθησίας και η αδιαφορία. Η απουσία πρόβλεψης για τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Αν δεν είναι απουσία πρόβλεψης, είναι ημίμετρο. Μια ράμπα που πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει όλη τη δουλειά. Τη βάζουμε στα μαγαζιά μας και θεωρούμε ότι είμαστε εντάξει απέναντι σε αυτούς τους συμπολίτες μας. Το πώς θα πάνε στην τουαλέτα του μαγαζιού μας, όμως, πολλές φορές δεν το έχουμε προβλέψει. Remaining Time-0:01 Fullscreen Mute Εδώ το ημίμετρο μεταφράζεται σε ένα ταξίδι στο γκαράζ. Αν ρωτήσεις το πλήρωμα του πλοίου, θα επικαλεστεί δεκάδες δικαιολογίες για ό,τι συνέβη, ότι δεν είχαν άλλη λύση από το να παρκάρουν τους ανθρώπους αυτούς δίπλα στα αυτοκίνητα, σε συνθήκες αφόρητης ζέστης. Να τους έχουν εξόριστους από την αίθουσα επιβατών, από τον κλιματισμό, από τη δυνατότητα να πάρουν κάτι από το κυλικείο ή να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα. Ούτε ζώο δεν αφήνουμε πια να ταξιδέψει σε τέτοιες συνθήκες. Ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Βασίλης Κικίλιας, και η Λιμενική Αρχή Καβάλας ξεκίνησαν τη διαδικασία επιβολής κυρώσεων για παράβαση των διατάξεων του Γενικού Κανονισμού Λιμένα, σε βάρος του πλοιάρχου και των υπευθύνων φόρτωσης του πλοίου. Ο πλοίαρχος όφειλε να λάβει την κατάλληλη μέριμνα για να ταξιδέψουν το ΑμεΑ και ο συνοδός του σε κατάλληλα διαμορφωμένο και ασφαλή χώρο. Το περιστατικό έγινε αφορμή για να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι επί των ΕΓ/ΟΓ πλοίων ανοικτού τύπου, προς αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, σκέφτεσαι. Τουλάχιστον το ταξίδι ντροπής κάποιων συμπολιτών μας που ήρθε στο φως της δημοσιότητας με τόσο άχαρο τρόπο, κάνοντάς μας να νιώσουμε αμήχανα, έγινε αφορμή για να πέσει καμπάνα και να υπάρξει μέριμνα. Φαντάσου, δηλαδή, να ανέβει σε τέτοιο πλοίο τουρίστας ΑμεΑ και να ζήσει αυτή την ξεφτίλα. Θα γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών παγκοσμίως. Αλήθεια, όμως, έτσι πρέπει να γίνεται; Πρέπει να πέφτει πρώτα το διαδίκτυο με αναρτήσεις που γίνονται viral για να κινητοποιούνται οι υπεύθυνοι και να ανακοινώνουν ελέγχους και αυστηρές κυρώσεις; Είναι κάπως απογοητευτικό να αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο μηχανισμός μπαίνει σε λειτουργία μόνο όταν υπάρχει πια κατακραυγή για ένα περιστατικό που έτυχε να βγει από τα όρια του πλοίου και να το δούμε όλοι. Υποθέτει κανείς ότι πίσω του συνωστίζονται και άλλα που απλώς έμειναν εκεί, στο γκαράζ, γιατί δεν βρέθηκε κάποιος από πάνω να φωτογραφίσει και να σχολιάσει στα κοινωνικά δίκτυα. Η συμβολή του πολίτη είναι σημαντική, αλλά θα έπρεπε να μην είναι η μόνη που ωθεί τα πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση και γίνεται αφορμή για να διορθωθούν. Από την άλλη, ας δούμε και τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Η εικόνα από ένα πλοίο που μας έκανε να αγανακτήσουμε είναι μέρος μιας νοοτροπίας που βαρύνει όλους μας. Το ΑμεΑ και η ηλικιωμένη ασθενής που ταξίδεψαν στο γκαράζ ενός ferry boat υποφέρουν από τις συμπεριφορές ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν μπορούν να κινηθούν στην πόλη γιατί παρκάρουμε όπου να ’ναι, δεν έχουν πρόσβαση στους επαγγελματικούς μας χώρους, δεν μπορούν να καθίσουν στα μέσα μεταφοράς γιατί καταλαμβάνουμε τις θέσεις τους. Γενικώς, δεν βρίσκουν τις θέσεις τους αυτοί οι άνθρωποι ανάμεσά μας. Ούτε στον δρόμο ούτε στα πλοία, ούτε πουθενά. 

https://www.protagon.gr/apopseis/to-taksidi-tis-ntropis-44343190341