«Πρώτα η Ελλάδα»

Υπάρχει κάτι θετικό στον ορίζοντα; Βλέπουμε κάτι καλό ή φως στο βάθος του τούνελ να έρχεται; Ζούμε τα τελευταία 5 χρόνια μια περίοδο δύσκολη με περίπλοκες αλλαγές σε πολιτικο-κοινωνικό επίπεδο που έχουν δραματικά επηρεάσει την οικογενειακή και προσωπική καθημερινότητα των Ελλήνων. Οι λόγοι είναι γνωστοί και αποδίδονται στην οικονομική κρίση που έγινε ευρέως αντιληπτή στα τέλη του 2009 και που από τότε μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα υφίστανται τις σκληρές επιπτώσεις ενός συστήματος που χρεοκόπησε οριστικά και αμετάκλητα.

Οι μεν αμειβόμενοι από το Κράτος, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, ζουν με τον φόβο της συνεχούς μείωσης του μισθού, έχοντας πάντα το πρόβλημά τους στα πρωτοσέλιδα των συμβατικών ΜΜΕ,
οι δε του Ιδιωτικού τομέα έχουν κυριολεκτικά τσακιστεί αφού οι απολύσεις ξεπερνούν το 1 εκατ. Τραγική εξίσου πραγματικότητα είναι η φυγή ταλαντούχων νέων που εγκαταλείπουν την Ελλάδα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον σε άλλες χώρες του κόσμου.
Η πληθώρα της επικοινωνίας και ο ιδιοτελής (πολλές φορές) τρόπος μετάδοσης της κρίσης από τα ΜΜΕ στην κοινωνία, μπερδεύει τον Έλληνα αναγνώστη, ο οποίος ενίοτε είναι μαθημένος να βλέπει και να ερμηνεύει τα πάντα γύρω από το δικό του πρόβλημα το οποίο μικρό ή μεγάλο θεωρεί σαν το μοναδικό στον κόσμο.
Αν σήμερα τρέξει μια έρευνα με τα παρακάτω βασικά ερωτήματα αναφορικά με το μέλλον της ώρας θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

• Τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ;
• Φταίνε οι πολιτικοί (μόνον) για την κρίση ή και οι πολίτες της χώρας;
• Υπάρχει λύση στο ομολογουμένως σύνθετο πρόβλημα της χώρας μας;
• Ποιους από τους διαθέσιμους πόρους θα μπορούσε να αξιοποιήσει η χώρα προκειμένου να επισπεύσει την έξοδό της από την κρίση:
• Πώς θα μπορούσαν ικανοί νέοι να βρουν θέση στην πολιτική;
• Τι δεν θα πρέπει να (ξανα)κάνουν οι πολιτικοί;
• Αν όλα συνηγορούσαν στο να επιστρέψει η ανάπτυξη στη Ελλάδα, πόσος χρόνος θα χρειαζόταν για μειωθεί δραστικά η ανεργία π.χ. κάτω από 10%;
• Μπορούν οι Έλληνες να συμφωνήσουν σ’ έναν κοινό στόχο που θα είναι «Η ενότητα σε ένα κοινό σκοπό – την ανάπτυξη της χώρας»;

Απ’ όλα αυτά τα ερωτήματα θα εστιάσουμε για λόγους οικονομίας του άρθρου στο τελευταίο. Η άποψή μου είναι πως αυτό μπορεί να συμβεί αν γίνει μια σοβαρή επικοινωνιακή καμπάνια, στηριγμένη σε ειλικρινά επιχειρήματα και με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα 1-2 ετών στην υλοποίησή της. Το κεντρικό μήνυμα της καμπάνιας θα πρέπει να είναι εστιασμένο στο «πρώτα η Ελλάδα», δηλαδή όλες οι ενέργειες σ’ αυτόν τον τόπο, ατομικές ή συλλογικές να έχουν σαν προτεραιότητα τη βελτίωση των συνθηκών ζωής ή με λίγα λόγια το καλό της χώρας μας.
Το ακριβές περιεχόμενο της επικοινωνίας του «πρώτα η Ελλάδα» θα είναι καλό να το επεξεργαστεί μια ομάδα διακεκριμένων επιστημόνων, κοινωνιολόγων, ιστορικών, κ.λπ. που θα λάβει υπόψη της τις διαφορετικές τάσεις μέσα στην ελληνική κοινωνία και θα διαμορφώσει τα επιμέρους μηνύματα ανάλογα.
Το ερώτημα που εύλογα τίθεται από τον αναγνώστη είναι ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να τρέξει αυτό το φιλProject; Εννοείται πως το κράτος αποκλείεται αυτόματα για ευνόητους λόγους. Όμως ένας μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός (NGO) θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργηθεί και αφού επανδρωθεί κατάλληλα να μπει στη διαδικασία της υλοποίησης του «πρώτα η Ελλάδα». Θα χρειαστούν και πιστεύω μπορούν να βρεθούν οι οικονομικοί πόροι για να τρέξει ένα τέτοιο πρόγραμμα σε όλη την ελληνική επικράτεια αλλά και έξω από αυτήν.
protagon.gr