Μάλλον το φανταζόταν εντελώς διαφορετικά. Αλλωστε, πόσες φορές τον ακούσαμε τα τελευταία χρόνια να υπόσχεται πως όταν η Τουρκία θα εορτάζει τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Δημοκρατίας θα ήταν αυτός που θα παρέδιδε στους συμπατριώτες του μια ισχυρότερη και, κυρίως, μεγαλύτερη χώρα; Που θα επέκτεινε το τουρκικό έδαφος έως τα «σύνορα της καρδιάς του». Ηταν ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν που συστηματικά, από το 2019 έως και τους φονικούς σεισμούς του Φεβρουαρίου 2023, αμφισβητούσε ευθέως την ελληνική κυριαρχία, προαναγγέλλοντας την αποτίναξη των «δεσμών της Συνθήκης της Λωζάνης». Ηταν ο τούρκος πρόεδρος αυτός που ηγήθηκε της αναθεωρητικής εκστρατείας, τόσο επί του πεδίου όσο και στη διπλωματία – στόχος της οποίας ήταν η αλλαγή του status
«Το έπος του '40 γεμίζει υπερηφάνεια κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα. Τιμούμε τους προγόνους μας, τους ήρωές μας που έγραψαν με το αίμα τους μια από τις ενδοξότερες σελίδες στην ιστορία του ελληνικού λαού απέναντι στον Ιταλό κατακτητή. Δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ», δήλωσε ο κ. Ανδρουλάκης και συνέχισε: «Όπως δεν πρέπει να ξεχάσουμε, τι μπορεί να πετύχει ο ελληνικός λαός με ενότητα, με πίστη.
Τι μπορεί να πετύχει ο ελληνικός λαός όταν αγωνίζεται για υψηλά ιδανικά και για την πατρίδα. Δεν μπορώ, όμως, σήμερα να μην αναφερθώ και σε κάτι που θεωρώ αδιανόητο. Η Ελλάδα είναι μια χώρα, που στέκεται πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας, του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, της ανθρωπιάς. Θεωρώ
Εντάξει, εμείς δικαιούμαστε να καθόμαστε μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης και να γελάμε με αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως το δικαιούται; Εμείς οι συμμέτοχοι στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έχουμε χίλια δίκια να βλέπουμε τη δικαίωσή μας στον σκυλοκαβγά που έχει ξεσπάσει στην Κουμουνδούρου, ο επί δεκαπέντε χρόνια αρχηγός τους, όμως, πούθε εκμαιεύει το δίκιο του να παραμένει σιωπηλός ενώ βλέπει το δημιούργημά του να καταρρέει; Θα μου πείτε: «Και τι σε νοιάζει εσένα; ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζεις και επαναστατείς;» Οχι δεν ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ και διόλου επικαλούμαι αυτά τα περί δύο πυλώνων (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) που επιβάλλει δήθεν το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Δεν είδα εγώ ποτέ κάτι το εποικοδομητικό στην αντιπολίτευση που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εντάξω την κραταιή του ύπαρξη στις
Τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφονται και δημοσκοπικά στη μέτρηση της GPO που παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star: Στην πρόθεση ψήφου η αξιωματική αντιπολίτευση καταγράφεται στο 12,9%, ενώ ο νέος πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης καταγράφει 70,5% αρνητικές γνώμες και ξεπερνά σε δημοφιλία μόνον τους αρχηγούς των τριών μικρότερων κομμάτων της άκρας Δεξιάς. Παράλληλα, το 31,3% τον χαρακτηρίζει «δεξιό» ή «κεντροδεξιό» και μόλις το 33% «αριστερό» ή «κεντροαριστερό».
Στην πρόθεση ψήφου η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει 36,6% και ακολουθούν: ΣΥΡΙΖΑ 12,9%, ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής 11,9%, ΚΚΕ 8,5%, Σπαρτιάτες 3,5%, Ελληνική Λύση 5,4%, Νίκη 2,5% και Πλεύση Ελευθερίας 2,3%.
«Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», έγραψε πρόσφατα ο ισραηλινός ιστορικός Γ.Ν. Χαράρι. Εχει δίκιο: τόσο η πολιτική όσο και ο πόλεμος συνιστούν εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης των ανθρώπινων διαφορών. Η πολιτική εδράζεται στον λόγο, ο πόλεμος στη βία. Στην πολιτική ηττώνται απόψεις, στον πόλεμο χάνονται ζωές. Η πολιτική είναι, αυταπόδεικτα, προτιμότερη. Πάντα; Οταν η πολιτική εκφυλίζεται, δηλαδή δεν είναι συμπεριληπτική και δεν αναζητεί, μέσα από νομιμοποιημένες διαδικασίες, δίκαιες διευθετήσεις σε μείζονα προβλήματα, παράγει αρνητικά συναισθήματα. Αν τα δυσαρεστημένα μέρη νιώθουν ότι περιθωριοποιούνται, έχουν κίνητρο εξόδου από την πολιτική, την οποία θεωρούν προσχηματική – φύλλο συκής των ισχυρών. Η έξοδος από την
Νέος ευρωπαϊκός κανονισμός για την ασφάλεια των προϊόντων στην Ευρωπαϊκή Ενωση τέθηκε σε ισχύ την προηγούμενη εβδομάδα. Δίνει περισσότερες ε...
.webp)
