Του Τάσου Βαρούνη
Αν είναι αδύνατον να απαντήσουμε στο σε τι ακριβώς συνίσταται και τι περιλαμβάνει ένας «τρόπος ζωής», μπορούμε εντούτοις να σκεφτούμε πάνω σε ορισμένες διαστάσεις:
Καταρχάς μιλάμε για κάτι που υπερβαίνει τις κάθε λογής «φιγούρες» και «συμπεριφορές». Για παράδειγμα, έχει παραγίνει με το σιχτίρισμα για «τον Έλληνα που πετάει τα σκουπίδια όπου βρει και παρκάρει πάνω στη διάβαση των τυφλών». Όχι γιατί αυτά δεν υπάρχουν αλλά γιατί η διαρκής υπόμνηση -και συχνά μεγέθυνσή τους- παγώνει τη σκέψη για το τι κυρίως μας φταίει ή για τους όρους μέσα από τους οποίους αλλάζουν τα πράγματα. Το γεγονός από